Lekarz rodzinny podcast
Rzetelna i sprawdzona w gabinecie lekarza rodzinnego wiedza, dzięki której zadbasz o zdrowie swoje i swoich Bliskich. W podcaście, na blogu (lekarzrodzinny.blog) i na vlogu opowiadam o medycynie, zdrowiu i chorowaniu, zwłaszcza o opiece nad przewlekle chorymi Bliskimi. Chcesz wiedzieć więcej? Posłuchaj! Nie znajdujesz odpowiedzi w podcaście? Śmiało pytaj!
Więcej na:
https://lekarzrodzinny.blog/
https://www.facebook.com/lekarzrodzinny.blog/
https://twitter.com/lekbiesiada
https://www.instagram.com/lekarzrodzinny.blog/
Kategorie:
Zdrowie & Fitness
Zdrowie & Fitness
013: Zespół niespokojnych nóg
2020-07-15 07:51:38
Zespół niespokojnych nóg, wbrew temu, co można usłyszeć w reklamach radiowych i telewizyjnych, jest chorobą wymagającą szerokiej diagnostyki. Informacje o zespole niespokojnych nóg oraz inne artykuły znajdziesz na: https://lekarzrodzinny.blog Co to jest zespół niespokojnych nóg? W przebiegu zespołu niespokojnych nóg Pacjenci odczuwają przymus poruszania kończynami dolnymi. Ważnym objawem jest, że bóle pojawiają się lub nasilają podczas odpoczynku. Gdy Chory zaczyna się poruszać – ustępują. Najczęściej występują w godzinach wieczornych, gdyż właśnie wtedy zmniejsza się aktywność ruchowa. W diagnostyce ważne jest, by objawy nie miały innego podłoża. Wtedy można śmiało powiedzieć, że jest to czysty zespół niespokojnych nóg. Jakie mogą być inne przyczyny dla dolegliwości bólowych nóg napiszę jeszcze kilka słów w dalszej części tekstu. Kiedy najczęściej występuje? Okazuje się, że zespół niespokojnych nóg pojawia się u Pacjentów bardzo często. W krajach dobrze rozwiniętych – w Niemczech czy w Stanach Zjednoczonych, dotyka nawet 25 % osób dorosłych. W Wielkiej Brytanii zaś – aż 40% osób po 50 roku życia. Więcej na: https://lekarzrodzinny.blog/zespol-niespokojnych-nog/ Jak rozpoznać zespół niespokojnych nóg? Oprócz 5 podstawowych, wymienionych wcześniej przeze mnie kryteriów, czyli: - przymusowego poruszania kończynami, - objawów nasilających się podczas spoczynku, - dolegliwości zmniejszających się podczas ruchu, - objawów występujących wieczorem, - faktu, że nie da się znaleźć żadnej innej przyczyny dla tych dolegliwości, występują jeszcze inne dolegliwości czy objawy, wskazujące na zespół niespokojnych nóg. Są nimi: - okresowe ruchy kończyn, - poprawa po zastosowanym leczeniu, - choroba zdiagnozowana u naszych Bliskich I st. – matki, ojca, siostry, brata, - brak senności w ciągu dnia. Paradoksalnie, mimo przymusu poruszania kończynami, Pacjent budzi się wyspany. Jaka jest przyczyna zespołu niespokojnych nóg? Bardzo trudno jest jednoznacznie wskazać podstawową przyczynę tej choroby. Wiele mówi się o zespołach niedoboru żelaza, co przybliżę w dalszej części tekstu. Wskazuje się również tło genetyczne zespołu niespokojnych nóg. W literaturze mówi się także o nieprawidłowościach w budowie układu nerwowego, które powstają w życiu płodowym. Chciałem zwrócić uwagę, że niezwykle istotnym elementem właściwego leczenia jest odróżnienie tej choroby od innych. I tu właśnie potrzebny Wam jest lekarz. Jeśli więc reklama skłania Was do zastanowienia się, czy Wasze objawy wskazują na zespół niespokojnych nóg, to zdecydowanie jest do najlepszy moment do zgłoszenia się na konsultację lekarską. Samodzielnie nie stawiajcie diagnozy! Jakie choroby charakteryzują się podobnymi dolegliwościami? Bardzo ważne jest, by zespół niespokojnych nóg odróżnić od innych chorób, które charakteryzują się podobnymi dolegliwościami. Mogą to być: - zaburzenia neurologiczne, - bóle korzeniowe wynikające z ucisku na korzenie nerwowe wychodzące z kręgosłupa, - zaburzenia cukrzycowe, w których podwyższony poziom cukru uszkadza nerwy, - zaburzenia psychiatryczne i choroby psychiczne, takie jak depresja czy zespół nadpobudliwości z deficytem uwagi. To właśnie wizyta lekarska pomoże Wam rozstrzygnąć, czy wasze dolegliwości są objawem zespołu niespokojnych nóg czy też wskazują na inną chorobę, którą należy zdiagnozować. Jakie są chorobowe przyczyny zespołu niespokojnych nóg? Zespół może mieć swoje przyczyny inne niż opisane powyżej, takie które wymagają osobnego leczenie. Albo jego zaniechania. Tutaj także pomoże lekarz. Wśród tych przyczyn należy wskazać przede wszystkim: - działanie leków, zwłaszcza tych z grupy neuroleptyków lub blokujących receptory dopaminowe; niewydolność nerek; - ciążę – zespół niespokojnych nóg występuje wtedy bardzo często, bo nawet u co trzeciej ciężarnej; uważa się, że nie powinien być leczony farmakologicznie; - niedobór żelaza, który zdecydowanie sprzyja powstawaniu zespołu niespokojnych nóg; podkreślić należy, że u niektórych Pacjentów cierpiących na tę chorobę stężenie żelaza we krwi jest w normie. Być może wynika to z niedoborów tego pierwiastka w układzie nerwowym w mózgu. W jaki sposób leczyć zespół niespokojnych nóg? Niestety leczenie nie należy do łatwych. Więcej o leczeniu możesz posłuchać w podcaście lub przeczytać na: https://lekarzrodzinny.blog/zespol-niespokojnych-nog/
Zespół niespokojnych nóg, wbrew temu, co można usłyszeć w reklamach radiowych i telewizyjnych, jest chorobą wymagającą szerokiej diagnostyki.
Informacje o zespole niespokojnych nóg oraz inne artykuły znajdziesz na:
https://lekarzrodzinny.blog
Co to jest zespół niespokojnych nóg?
W przebiegu zespołu niespokojnych nóg Pacjenci odczuwają przymus poruszania kończynami dolnymi. Ważnym objawem jest, że bóle pojawiają się lub nasilają podczas odpoczynku. Gdy Chory zaczyna się poruszać – ustępują. Najczęściej występują w godzinach wieczornych, gdyż właśnie wtedy zmniejsza się aktywność ruchowa.
W diagnostyce ważne jest, by objawy nie miały innego podłoża. Wtedy można śmiało powiedzieć, że jest to czysty zespół niespokojnych nóg. Jakie mogą być inne przyczyny dla dolegliwości bólowych nóg napiszę jeszcze kilka słów w dalszej części tekstu.
Kiedy najczęściej występuje?
Okazuje się, że zespół niespokojnych nóg pojawia się u Pacjentów bardzo często. W krajach dobrze rozwiniętych – w Niemczech czy w Stanach Zjednoczonych, dotyka nawet 25 % osób dorosłych. W Wielkiej Brytanii zaś – aż 40% osób po 50 roku życia.
Więcej na: https://lekarzrodzinny.blog/zespol-niespokojnych-nog/
Jak rozpoznać zespół niespokojnych nóg?
Oprócz 5 podstawowych, wymienionych wcześniej przeze mnie kryteriów, czyli:
- przymusowego poruszania kończynami,
- objawów nasilających się podczas spoczynku,
- dolegliwości zmniejszających się podczas ruchu,
- objawów występujących wieczorem,
- faktu, że nie da się znaleźć żadnej innej przyczyny dla tych dolegliwości,
występują jeszcze inne dolegliwości czy objawy, wskazujące na zespół niespokojnych nóg.
Są nimi:
- okresowe ruchy kończyn,
- poprawa po zastosowanym leczeniu,
- choroba zdiagnozowana u naszych Bliskich I st. – matki, ojca, siostry, brata,
- brak senności w ciągu dnia. Paradoksalnie, mimo przymusu poruszania kończynami, Pacjent budzi się wyspany.
Jaka jest przyczyna zespołu niespokojnych nóg?
Bardzo trudno jest jednoznacznie wskazać podstawową przyczynę tej choroby. Wiele mówi się o zespołach niedoboru żelaza, co przybliżę w dalszej części tekstu. Wskazuje się również tło genetyczne zespołu niespokojnych nóg. W literaturze mówi się także o nieprawidłowościach w budowie układu nerwowego, które powstają w życiu płodowym.
Chciałem zwrócić uwagę, że niezwykle istotnym elementem właściwego leczenia jest odróżnienie tej choroby od innych. I tu właśnie potrzebny Wam jest lekarz. Jeśli więc reklama skłania Was do zastanowienia się, czy Wasze objawy wskazują na zespół niespokojnych nóg, to zdecydowanie jest do najlepszy moment do zgłoszenia się na konsultację lekarską. Samodzielnie nie stawiajcie diagnozy!
Jakie choroby charakteryzują się podobnymi dolegliwościami?
Bardzo ważne jest, by zespół niespokojnych nóg odróżnić od innych chorób, które charakteryzują się podobnymi dolegliwościami. Mogą to być:
- zaburzenia neurologiczne,
- bóle korzeniowe wynikające z ucisku na korzenie nerwowe wychodzące z kręgosłupa,
- zaburzenia cukrzycowe, w których podwyższony poziom cukru uszkadza nerwy,
- zaburzenia psychiatryczne i choroby psychiczne, takie jak depresja czy zespół nadpobudliwości z deficytem uwagi.
To właśnie wizyta lekarska pomoże Wam rozstrzygnąć, czy wasze dolegliwości są objawem zespołu niespokojnych nóg czy też wskazują na inną chorobę, którą należy zdiagnozować.
Jakie są chorobowe przyczyny zespołu niespokojnych nóg?
Zespół może mieć swoje przyczyny inne niż opisane powyżej, takie które wymagają osobnego leczenie. Albo jego zaniechania. Tutaj także pomoże lekarz. Wśród tych przyczyn należy wskazać przede wszystkim:
- działanie leków, zwłaszcza tych z grupy neuroleptyków lub blokujących receptory dopaminowe;
niewydolność nerek;
- ciążę – zespół niespokojnych nóg występuje wtedy bardzo często, bo nawet u co trzeciej ciężarnej; uważa się, że nie powinien być leczony farmakologicznie;
- niedobór żelaza, który zdecydowanie sprzyja powstawaniu zespołu niespokojnych nóg; podkreślić należy, że u niektórych Pacjentów cierpiących na tę chorobę stężenie żelaza we krwi jest w normie. Być może wynika to z niedoborów tego pierwiastka w układzie nerwowym w mózgu.
W jaki sposób leczyć zespół niespokojnych nóg?
Niestety leczenie nie należy do łatwych. Więcej o leczeniu możesz posłuchać w podcaście lub przeczytać na: https://lekarzrodzinny.blog/zespol-niespokojnych-nog/
Informacje o zespole niespokojnych nóg oraz inne artykuły znajdziesz na:
https://lekarzrodzinny.blog
Co to jest zespół niespokojnych nóg?
W przebiegu zespołu niespokojnych nóg Pacjenci odczuwają przymus poruszania kończynami dolnymi. Ważnym objawem jest, że bóle pojawiają się lub nasilają podczas odpoczynku. Gdy Chory zaczyna się poruszać – ustępują. Najczęściej występują w godzinach wieczornych, gdyż właśnie wtedy zmniejsza się aktywność ruchowa.
W diagnostyce ważne jest, by objawy nie miały innego podłoża. Wtedy można śmiało powiedzieć, że jest to czysty zespół niespokojnych nóg. Jakie mogą być inne przyczyny dla dolegliwości bólowych nóg napiszę jeszcze kilka słów w dalszej części tekstu.
Kiedy najczęściej występuje?
Okazuje się, że zespół niespokojnych nóg pojawia się u Pacjentów bardzo często. W krajach dobrze rozwiniętych – w Niemczech czy w Stanach Zjednoczonych, dotyka nawet 25 % osób dorosłych. W Wielkiej Brytanii zaś – aż 40% osób po 50 roku życia.
Więcej na: https://lekarzrodzinny.blog/zespol-niespokojnych-nog/
Jak rozpoznać zespół niespokojnych nóg?
Oprócz 5 podstawowych, wymienionych wcześniej przeze mnie kryteriów, czyli:
- przymusowego poruszania kończynami,
- objawów nasilających się podczas spoczynku,
- dolegliwości zmniejszających się podczas ruchu,
- objawów występujących wieczorem,
- faktu, że nie da się znaleźć żadnej innej przyczyny dla tych dolegliwości,
występują jeszcze inne dolegliwości czy objawy, wskazujące na zespół niespokojnych nóg.
Są nimi:
- okresowe ruchy kończyn,
- poprawa po zastosowanym leczeniu,
- choroba zdiagnozowana u naszych Bliskich I st. – matki, ojca, siostry, brata,
- brak senności w ciągu dnia. Paradoksalnie, mimo przymusu poruszania kończynami, Pacjent budzi się wyspany.
Jaka jest przyczyna zespołu niespokojnych nóg?
Bardzo trudno jest jednoznacznie wskazać podstawową przyczynę tej choroby. Wiele mówi się o zespołach niedoboru żelaza, co przybliżę w dalszej części tekstu. Wskazuje się również tło genetyczne zespołu niespokojnych nóg. W literaturze mówi się także o nieprawidłowościach w budowie układu nerwowego, które powstają w życiu płodowym.
Chciałem zwrócić uwagę, że niezwykle istotnym elementem właściwego leczenia jest odróżnienie tej choroby od innych. I tu właśnie potrzebny Wam jest lekarz. Jeśli więc reklama skłania Was do zastanowienia się, czy Wasze objawy wskazują na zespół niespokojnych nóg, to zdecydowanie jest do najlepszy moment do zgłoszenia się na konsultację lekarską. Samodzielnie nie stawiajcie diagnozy!
Jakie choroby charakteryzują się podobnymi dolegliwościami?
Bardzo ważne jest, by zespół niespokojnych nóg odróżnić od innych chorób, które charakteryzują się podobnymi dolegliwościami. Mogą to być:
- zaburzenia neurologiczne,
- bóle korzeniowe wynikające z ucisku na korzenie nerwowe wychodzące z kręgosłupa,
- zaburzenia cukrzycowe, w których podwyższony poziom cukru uszkadza nerwy,
- zaburzenia psychiatryczne i choroby psychiczne, takie jak depresja czy zespół nadpobudliwości z deficytem uwagi.
To właśnie wizyta lekarska pomoże Wam rozstrzygnąć, czy wasze dolegliwości są objawem zespołu niespokojnych nóg czy też wskazują na inną chorobę, którą należy zdiagnozować.
Jakie są chorobowe przyczyny zespołu niespokojnych nóg?
Zespół może mieć swoje przyczyny inne niż opisane powyżej, takie które wymagają osobnego leczenie. Albo jego zaniechania. Tutaj także pomoże lekarz. Wśród tych przyczyn należy wskazać przede wszystkim:
- działanie leków, zwłaszcza tych z grupy neuroleptyków lub blokujących receptory dopaminowe;
niewydolność nerek;
- ciążę – zespół niespokojnych nóg występuje wtedy bardzo często, bo nawet u co trzeciej ciężarnej; uważa się, że nie powinien być leczony farmakologicznie;
- niedobór żelaza, który zdecydowanie sprzyja powstawaniu zespołu niespokojnych nóg; podkreślić należy, że u niektórych Pacjentów cierpiących na tę chorobę stężenie żelaza we krwi jest w normie. Być może wynika to z niedoborów tego pierwiastka w układzie nerwowym w mózgu.
W jaki sposób leczyć zespół niespokojnych nóg?
Niestety leczenie nie należy do łatwych. Więcej o leczeniu możesz posłuchać w podcaście lub przeczytać na: https://lekarzrodzinny.blog/zespol-niespokojnych-nog/
012: Ostroga piętowa
2020-07-01 10:14:51
Zgłosiła się do mnie Pacjentka w wieku ok. 50 lat. Z przeprowadzonego wywiadu dowiedziałem się, że pracuje głównie w pozycji stojącej. Skarżyła się na nasilony ból stopy, który towarzyszył jej tuż po przebudzeniu. W ciągu dnia nieznacznie się on zmniejszył, jednak Pacjentka cały czas odczuwała pewien dyskomfort. Ból utrudniał jej pracę i normalne, codzienne funkcjonowanie. Na jaką chorobę cierpi moja Pacjentka? Ma zapalenie rozcięgna podeszwowego czyli tzw. ostrogę piętową. Co to jest ostroga piętowa? Ostroga piętowa zdarza się niezwykle często. Mamy aż 10-procentowe ryzyko, że w ciągu całego życia również i my będziemy uskarżać się na tę chorobę. Zapalenie rozcięgna podeszwowego, jak sama nazwa wskazuje, charakteryzuje się bólem w okolicy podeszwowej – od strony spodniej stopy. Zwykle pojawia się on w okolicy pięty. W efekcie utrudnia Choremu normalne funkcjonowanie i chodzenie. Zmusza go do zmiany obuwia i codziennych nawyków. Przyczyny powstawania ostrogi piętowej Najczęściej pojawia się wskutek nadmiernego przebywania w pozycji stojącej. Wtedy to bowiem przeciążamy rozcięgno podeszwowe. Przyczynia się do tego również brak aktywności ruchowej. Na powstawanie ostrogi piętowej ma także wpływ wzrost masy ciała. Na ból w okolicy pięty cierpią szczególnie Pacjenci, których BMI wynosi ponad 27. Jak rozpoznać ostrogę piętową? By postawić diagnozę należy wykonać podstawowe badania. Oto, co zrobiłem: - Przede wszystkim trzeba sprawdzić fizykalnie, w którym miejscu występuje dolegliwość bólowa. Najczęściej przy ucisku nasila się ona w okolicy spodniej pięty. - Badanie ultrasonograficzne, wykonane miejscowo pozwoliło wykryć nieprawidłowości. - By potwierdzić rozpoznanie wykonałem również zdjęcie rentgenowskie stopy w pozycji bocznej. Widać na nim wyraźnie dużą ostrogę piętową. To właśnie ona jest miejscem tworzenia się stanu zapalnego i odczynu. Powoduje również dolegliwości bólowe. RTG ostrogi możesz zobaczyć tutaj: https://lekarzrodzinny.blog/ostroga-pietowa/ W jaki sposób leczyć ostrogę piętową? Odpowiedź na to pytanie znajdziesz w nagraniu, a także na stronie mojego bloga: https://lekarzrodzinny.blog/ostroga-pietowa/ Jeśli ten materiał był przydatny, zachęcam do subskrypcji i podania go dalej. Może przyda się Znajomym lub Bliskim?
Zgłosiła się do mnie Pacjentka w wieku ok. 50 lat. Z przeprowadzonego wywiadu dowiedziałem się, że pracuje głównie w pozycji stojącej. Skarżyła się na nasilony ból stopy, który towarzyszył jej tuż po przebudzeniu. W ciągu dnia nieznacznie się on zmniejszył, jednak Pacjentka cały czas odczuwała pewien dyskomfort.
Ból utrudniał jej pracę i normalne, codzienne funkcjonowanie. Na jaką chorobę cierpi moja Pacjentka? Ma zapalenie rozcięgna podeszwowego czyli tzw. ostrogę piętową.
Co to jest ostroga piętowa?
Ostroga piętowa zdarza się niezwykle często. Mamy aż 10-procentowe ryzyko, że w ciągu całego życia również i my będziemy uskarżać się na tę chorobę. Zapalenie rozcięgna podeszwowego, jak sama nazwa wskazuje, charakteryzuje się bólem w okolicy podeszwowej – od strony spodniej stopy. Zwykle pojawia się on w okolicy pięty. W efekcie utrudnia Choremu normalne funkcjonowanie i chodzenie. Zmusza go do zmiany obuwia i codziennych nawyków.
Przyczyny powstawania ostrogi piętowej
Najczęściej pojawia się wskutek nadmiernego przebywania w pozycji stojącej. Wtedy to bowiem przeciążamy rozcięgno podeszwowe. Przyczynia się do tego również brak aktywności ruchowej. Na powstawanie ostrogi piętowej ma także wpływ wzrost masy ciała. Na ból w okolicy pięty cierpią szczególnie Pacjenci, których BMI wynosi ponad 27.
Jak rozpoznać ostrogę piętową?
By postawić diagnozę należy wykonać podstawowe badania. Oto, co zrobiłem:
- Przede wszystkim trzeba sprawdzić fizykalnie, w którym miejscu występuje dolegliwość bólowa. Najczęściej przy ucisku nasila się ona w okolicy spodniej pięty.
- Badanie ultrasonograficzne, wykonane miejscowo pozwoliło wykryć nieprawidłowości.
- By potwierdzić rozpoznanie wykonałem również zdjęcie rentgenowskie stopy w pozycji bocznej. Widać na nim wyraźnie dużą ostrogę piętową. To właśnie ona jest miejscem tworzenia się stanu zapalnego i odczynu. Powoduje również dolegliwości bólowe.
RTG ostrogi możesz zobaczyć tutaj: https://lekarzrodzinny.blog/ostroga-pietowa/
W jaki sposób leczyć ostrogę piętową?
Odpowiedź na to pytanie znajdziesz w nagraniu, a także na stronie mojego bloga:
https://lekarzrodzinny.blog/ostroga-pietowa/
Jeśli ten materiał był przydatny, zachęcam do subskrypcji i podania go dalej. Może przyda się Znajomym lub Bliskim?
Ból utrudniał jej pracę i normalne, codzienne funkcjonowanie. Na jaką chorobę cierpi moja Pacjentka? Ma zapalenie rozcięgna podeszwowego czyli tzw. ostrogę piętową.
Co to jest ostroga piętowa?
Ostroga piętowa zdarza się niezwykle często. Mamy aż 10-procentowe ryzyko, że w ciągu całego życia również i my będziemy uskarżać się na tę chorobę. Zapalenie rozcięgna podeszwowego, jak sama nazwa wskazuje, charakteryzuje się bólem w okolicy podeszwowej – od strony spodniej stopy. Zwykle pojawia się on w okolicy pięty. W efekcie utrudnia Choremu normalne funkcjonowanie i chodzenie. Zmusza go do zmiany obuwia i codziennych nawyków.
Przyczyny powstawania ostrogi piętowej
Najczęściej pojawia się wskutek nadmiernego przebywania w pozycji stojącej. Wtedy to bowiem przeciążamy rozcięgno podeszwowe. Przyczynia się do tego również brak aktywności ruchowej. Na powstawanie ostrogi piętowej ma także wpływ wzrost masy ciała. Na ból w okolicy pięty cierpią szczególnie Pacjenci, których BMI wynosi ponad 27.
Jak rozpoznać ostrogę piętową?
By postawić diagnozę należy wykonać podstawowe badania. Oto, co zrobiłem:
- Przede wszystkim trzeba sprawdzić fizykalnie, w którym miejscu występuje dolegliwość bólowa. Najczęściej przy ucisku nasila się ona w okolicy spodniej pięty.
- Badanie ultrasonograficzne, wykonane miejscowo pozwoliło wykryć nieprawidłowości.
- By potwierdzić rozpoznanie wykonałem również zdjęcie rentgenowskie stopy w pozycji bocznej. Widać na nim wyraźnie dużą ostrogę piętową. To właśnie ona jest miejscem tworzenia się stanu zapalnego i odczynu. Powoduje również dolegliwości bólowe.
RTG ostrogi możesz zobaczyć tutaj: https://lekarzrodzinny.blog/ostroga-pietowa/
W jaki sposób leczyć ostrogę piętową?
Odpowiedź na to pytanie znajdziesz w nagraniu, a także na stronie mojego bloga:
https://lekarzrodzinny.blog/ostroga-pietowa/
Jeśli ten materiał był przydatny, zachęcam do subskrypcji i podania go dalej. Może przyda się Znajomym lub Bliskim?
011: Przerost prostaty i badanie PSA
2020-06-17 23:39:22
Łagodny rozrost gruczołu krokowego, czyli prostaty, to choroba, która u mężczyzn występuje bardzo często. Im starszy mężczyzna, tym częściej zmaga się z tym schorzeniem. Mówi się nawet, że większość męskiej populacji umiera z przerostem prostaty, a nawet z nowotworem tego narządu. Nie oznacza to jednak, że jest to przyczyna zgonu, a to dość istotna różnica. Objawy rozrostu gruczołu krokowego – jak je rozpoznać? W pierwszej kolejności pojawiają się objawy ze strony dolnego odcinka dróg moczowych. Przede wszystkim jest to uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza moczowego. Występuje także częstsze oddawanie moczu i trudności w jego oddawaniu. Objawia się to przerywaniem strumienia moczu oraz parciem, które pojawia się nagle i zmusza Chorego do gwałtownego poszukiwania toalety. Może również wystąpić wolniejsze niż zwykle oddawanie moczu, oddawanie moczu z wysiłkiem lub wstawanie nocne. Wszystkie te wymienione przeze mnie objawy bardzo dobrze korespondują z procesami zachodzącymi w prostacie i pęcherzu. Wymagają one diagnostyki ze strony lekarza, któremu je zgłaszamy. Warto również podkreślić fakt, iż u wielu mężczyzn powyższe objawy pojawiają się wraz z wiekiem. Do ich nasilenia może prowadzić także stosowanie niektórych leków: - przeciwdepresyjnych, - przeciwuczuleniowych, - rozszerzających oskrzela, - moczopędnych, stosowanych w kardiologii. Warto zgłosić lekarzowi, że stosujemy któreś z tych leków. Dzienniczek mikcji By ułatwić diagnostykę stosuje się specjalny dzienniczek oddawania moczu. Przykład takiego dzienniczka udostępniam w pliku pdf, dołączonym do tego artykułu. Można go sobie pobrać i wypełnić. Z pewnością ułatwi on diagnostykę lekarzowi, który będzie decydował o dalszym leczeniu. Poziom PSA – badać czy nie? W zakresie diagnostyki istnieje niestety wiele różnych sprzecznych doniesień. Najistotniejsze z nich dotyczą wykonywania badania PSA, czyli badania antygenu sterczowego. Podniesione stężenie antygenu we krwi powinno nas informować o niepokojących procesach zachodzących w prostacie. To nie musi oznaczać nowotworu! Rekomendacje wielu towarzystw naukowych i instytucji publicznych z różnych krajów świata w zakresie wykonywania badania PSA są dość sprzeczne. Często wskazują one, by badać. Po kilku zaś latach zalecają, by tych badań zaniechać ze względu na istniejące ryzyko związane z tym badaniem. Często z powodu niepokojącego wyniku badania PSA do dalszej diagnostyki kierowani są Pacjenci, którzy wcale jej nie wymagają. Ryzyko jest większe niż ewentualne korzyści wynikające z wykonania badania PSA. Jak należy to rozumieć? Otóż poziom PSA czasami się podnosi, ale wcale nie towarzyszy temu zwiększone ryzyko występowania nowotworów. Więcej o badaniu PSA, o tym kiedy warto je wykonywać oraz porady jak radzić sobie (jeszcze przed wizytą u lekarza) z objawami przerostu prostaty - przeczytasz na blogu lub posłuchać w materiale. Tekst wpisu: https://lekarzrodzinny.blog/rozrost-prostaty-i-badanie-psa/ Dzienniczek mikcji możesz pobrać tutaj: https://lekarzrodzinny.blog/wp-content/uploads/2020/06/dzienniczek_mikcji.pdf Zapraszam do udostępniania tego materiału jeśli był dla Ciebie pomocny! Podziel się podcastem, zajrzyj także na moją stronę lub fb.
Łagodny rozrost gruczołu krokowego, czyli prostaty, to choroba, która u mężczyzn występuje bardzo często. Im starszy mężczyzna, tym częściej zmaga się z tym schorzeniem. Mówi się nawet, że większość męskiej populacji umiera z przerostem prostaty, a nawet z nowotworem tego narządu. Nie oznacza to jednak, że jest to przyczyna zgonu, a to dość istotna różnica.
Objawy rozrostu gruczołu krokowego – jak je rozpoznać?
W pierwszej kolejności pojawiają się objawy ze strony dolnego odcinka dróg moczowych. Przede wszystkim jest to uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza moczowego. Występuje także częstsze oddawanie moczu i trudności w jego oddawaniu. Objawia się to przerywaniem strumienia moczu oraz parciem, które pojawia się nagle i zmusza Chorego do gwałtownego poszukiwania toalety. Może również wystąpić wolniejsze niż zwykle oddawanie moczu, oddawanie moczu z wysiłkiem lub wstawanie nocne. Wszystkie te wymienione przeze mnie objawy bardzo dobrze korespondują z procesami zachodzącymi w prostacie i pęcherzu. Wymagają one diagnostyki ze strony lekarza, któremu je zgłaszamy.
Warto również podkreślić fakt, iż u wielu mężczyzn powyższe objawy pojawiają się wraz z wiekiem.
Do ich nasilenia może prowadzić także stosowanie niektórych leków:
- przeciwdepresyjnych,
- przeciwuczuleniowych,
- rozszerzających oskrzela,
- moczopędnych, stosowanych w kardiologii.
Warto zgłosić lekarzowi, że stosujemy któreś z tych leków.
Dzienniczek mikcji
By ułatwić diagnostykę stosuje się specjalny dzienniczek oddawania moczu. Przykład takiego dzienniczka udostępniam w pliku pdf, dołączonym do tego artykułu. Można go sobie pobrać i wypełnić. Z pewnością ułatwi on diagnostykę lekarzowi, który będzie decydował o dalszym leczeniu.
Poziom PSA – badać czy nie?
W zakresie diagnostyki istnieje niestety wiele różnych sprzecznych doniesień. Najistotniejsze z nich dotyczą wykonywania badania PSA, czyli badania antygenu sterczowego. Podniesione stężenie antygenu we krwi powinno nas informować o niepokojących procesach zachodzących w prostacie. To nie musi oznaczać nowotworu!
Rekomendacje wielu towarzystw naukowych i instytucji publicznych z różnych krajów świata w zakresie wykonywania badania PSA są dość sprzeczne. Często wskazują one, by badać. Po kilku zaś latach zalecają, by tych badań zaniechać ze względu na istniejące ryzyko związane z tym badaniem. Często z powodu niepokojącego wyniku badania PSA do dalszej diagnostyki kierowani są Pacjenci, którzy wcale jej nie wymagają. Ryzyko jest większe niż ewentualne korzyści wynikające z wykonania badania PSA.
Jak należy to rozumieć? Otóż poziom PSA czasami się podnosi, ale wcale nie towarzyszy temu zwiększone ryzyko występowania nowotworów.
Więcej o badaniu PSA, o tym kiedy warto je wykonywać oraz porady jak radzić sobie (jeszcze przed wizytą u lekarza) z objawami przerostu prostaty - przeczytasz na blogu lub posłuchać w materiale.
Tekst wpisu:
https://lekarzrodzinny.blog/rozrost-prostaty-i-badanie-psa/
Dzienniczek mikcji możesz pobrać tutaj:
https://lekarzrodzinny.blog/wp-content/uploads/2020/06/dzienniczek_mikcji.pdf
Zapraszam do udostępniania tego materiału jeśli był dla Ciebie pomocny!
Podziel się podcastem, zajrzyj także na moją stronę lub fb.
Objawy rozrostu gruczołu krokowego – jak je rozpoznać?
W pierwszej kolejności pojawiają się objawy ze strony dolnego odcinka dróg moczowych. Przede wszystkim jest to uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza moczowego. Występuje także częstsze oddawanie moczu i trudności w jego oddawaniu. Objawia się to przerywaniem strumienia moczu oraz parciem, które pojawia się nagle i zmusza Chorego do gwałtownego poszukiwania toalety. Może również wystąpić wolniejsze niż zwykle oddawanie moczu, oddawanie moczu z wysiłkiem lub wstawanie nocne. Wszystkie te wymienione przeze mnie objawy bardzo dobrze korespondują z procesami zachodzącymi w prostacie i pęcherzu. Wymagają one diagnostyki ze strony lekarza, któremu je zgłaszamy.
Warto również podkreślić fakt, iż u wielu mężczyzn powyższe objawy pojawiają się wraz z wiekiem.
Do ich nasilenia może prowadzić także stosowanie niektórych leków:
- przeciwdepresyjnych,
- przeciwuczuleniowych,
- rozszerzających oskrzela,
- moczopędnych, stosowanych w kardiologii.
Warto zgłosić lekarzowi, że stosujemy któreś z tych leków.
Dzienniczek mikcji
By ułatwić diagnostykę stosuje się specjalny dzienniczek oddawania moczu. Przykład takiego dzienniczka udostępniam w pliku pdf, dołączonym do tego artykułu. Można go sobie pobrać i wypełnić. Z pewnością ułatwi on diagnostykę lekarzowi, który będzie decydował o dalszym leczeniu.
Poziom PSA – badać czy nie?
W zakresie diagnostyki istnieje niestety wiele różnych sprzecznych doniesień. Najistotniejsze z nich dotyczą wykonywania badania PSA, czyli badania antygenu sterczowego. Podniesione stężenie antygenu we krwi powinno nas informować o niepokojących procesach zachodzących w prostacie. To nie musi oznaczać nowotworu!
Rekomendacje wielu towarzystw naukowych i instytucji publicznych z różnych krajów świata w zakresie wykonywania badania PSA są dość sprzeczne. Często wskazują one, by badać. Po kilku zaś latach zalecają, by tych badań zaniechać ze względu na istniejące ryzyko związane z tym badaniem. Często z powodu niepokojącego wyniku badania PSA do dalszej diagnostyki kierowani są Pacjenci, którzy wcale jej nie wymagają. Ryzyko jest większe niż ewentualne korzyści wynikające z wykonania badania PSA.
Jak należy to rozumieć? Otóż poziom PSA czasami się podnosi, ale wcale nie towarzyszy temu zwiększone ryzyko występowania nowotworów.
Więcej o badaniu PSA, o tym kiedy warto je wykonywać oraz porady jak radzić sobie (jeszcze przed wizytą u lekarza) z objawami przerostu prostaty - przeczytasz na blogu lub posłuchać w materiale.
Tekst wpisu:
https://lekarzrodzinny.blog/rozrost-prostaty-i-badanie-psa/
Dzienniczek mikcji możesz pobrać tutaj:
https://lekarzrodzinny.blog/wp-content/uploads/2020/06/dzienniczek_mikcji.pdf
Zapraszam do udostępniania tego materiału jeśli był dla Ciebie pomocny!
Podziel się podcastem, zajrzyj także na moją stronę lub fb.
010: Koronawirus a wakacje 2020
2020-06-07 20:05:33
Jak będą wyglądały wakacje w 2020 roku? Na to pytanie trudno jest znaleźć jednoznaczną odpowiedź. Na pewno będą inne niż do tej pory. Choćby ze względu na możliwość podróżowania, a ściślej rzecz biorąc na ryzyko związane z podróżami. Mam tu na myśli sposób odbywania samej podróży i jej bezpieczeństwo, a także restrykcje związane z samym miejscem naszych wyjazdów. Trudno jest na ten moment jednoznacznie stwierdzić, co i kiedy będzie możliwe. W związku z powyższym zdecydowanie zachęcam do śledzenia aktualnych informacji na temat Covid 19. Strony Głównego Inspektora Sanitarnego oraz Ministerstwa Zdrowia stanowią wiarygodne źródła informacji. Można w nich sprawdzić wiadomości dotyczące podróżowania zarówno po kraju, jak i za granicą. Więcej informacji znajdziesz na: https://lekarzrodzinny.blog/covid-19-wakacje-2020/ Dokąd podróżować? Dokąd podróżować w 2020 roku? Wydaje się, że oczywiście najbezpieczniej po kraju. Zwłaszcza, że wtedy możemy korzystać z własnego samochodu, W obecnej sytuacji stanowi on najbezpieczniejszy środek komunikacji. Eliminuje ryzyko rozprzestrzeniania się wirusa SARS – Cov – 2. Być może okaże się, że podróże na terenie UE staną się również bardziej realne. Mają powstać tzw. zielone korytarze, łączące ze sobą miejsca wakacyjnych destynacji z krajami, w których epidemia została opanowana. W ten sposób będziemy mogli przejechać przez kilka krajów. Udając się np. na odpoczynek na południe Europy nie odwiedzimy krajów transferowych, by w tych miejscach nie ryzykować zarażenia się od innych osób i również nie narażać tamtejszych mieszkańców. Podróże poza UE wydają mi się dość trudne, głównie ze względu na obostrzenia związane z ruchem lotniczym, o których napiszę za chwilę. Co z kwarantanną? Przypominam, że na ten moment osoby niebędące w podróży służbowej, po powrocie do Polski muszą odbyć 14 dniową kwarantannę. Takie obostrzenia występują również na terenie innych krajów Unii Europejskiej. Nie chcielibyśmy przecież, po przyjeździe na miejsce naszego pobytu, zostać skierowanym na odbycie 2 – tygodniowej kwarantanny. Z pewnością nie ucieszyłby nas również 14- dniowy okres przymusowego pozostawania w domu po powrocie z urlopu. Póki kwarantanna nie zostaje zniesiona, podróże poza Polskę, poza podróżami służbowymi, nie są dobrym pomysłem. Jak podróżować i gdzie mieszkać? Sprawdź we wpisie na: https://lekarzrodzinny.blog Masa darmowych materiałów przygotowanych przeze mnie oraz e-book o zdrowiu na wakacjach także pod adresem: https://zdrowienawakacjach.pl
Jak będą wyglądały wakacje w 2020 roku? Na to pytanie trudno jest znaleźć jednoznaczną odpowiedź. Na pewno będą inne niż do tej pory. Choćby ze względu na możliwość podróżowania, a ściślej rzecz biorąc na ryzyko związane z podróżami.
Mam tu na myśli sposób odbywania samej podróży i jej bezpieczeństwo, a także restrykcje związane z samym miejscem naszych wyjazdów. Trudno jest na ten moment jednoznacznie stwierdzić, co i kiedy będzie możliwe. W związku z powyższym zdecydowanie zachęcam do śledzenia aktualnych informacji na temat Covid 19. Strony Głównego Inspektora Sanitarnego oraz Ministerstwa Zdrowia stanowią wiarygodne źródła informacji. Można w nich sprawdzić wiadomości dotyczące podróżowania zarówno po kraju, jak i za granicą.
Więcej informacji znajdziesz na:
https://lekarzrodzinny.blog/covid-19-wakacje-2020/
Dokąd podróżować?
Dokąd podróżować w 2020 roku? Wydaje się, że oczywiście najbezpieczniej po kraju. Zwłaszcza, że wtedy możemy korzystać z własnego samochodu, W obecnej sytuacji stanowi on najbezpieczniejszy środek komunikacji. Eliminuje ryzyko rozprzestrzeniania się wirusa SARS – Cov – 2. Być może okaże się, że podróże na terenie UE staną się również bardziej realne.
Mają powstać tzw. zielone korytarze, łączące ze sobą miejsca wakacyjnych destynacji z krajami, w których epidemia została opanowana. W ten sposób będziemy mogli przejechać przez kilka krajów. Udając się np. na odpoczynek na południe Europy nie odwiedzimy krajów transferowych, by w tych miejscach nie ryzykować zarażenia się od innych osób i również nie narażać tamtejszych mieszkańców.
Podróże poza UE wydają mi się dość trudne, głównie ze względu na obostrzenia związane z ruchem lotniczym, o których napiszę za chwilę.
Co z kwarantanną?
Przypominam, że na ten moment osoby niebędące w podróży służbowej, po powrocie do Polski muszą odbyć 14 dniową kwarantannę. Takie obostrzenia występują również na terenie innych krajów Unii Europejskiej.
Nie chcielibyśmy przecież, po przyjeździe na miejsce naszego pobytu, zostać skierowanym na odbycie 2 – tygodniowej kwarantanny. Z pewnością nie ucieszyłby nas również 14- dniowy okres przymusowego pozostawania w domu po powrocie z urlopu.
Póki kwarantanna nie zostaje zniesiona, podróże poza Polskę, poza podróżami służbowymi, nie są dobrym pomysłem.
Jak podróżować i gdzie mieszkać?
Sprawdź we wpisie na: https://lekarzrodzinny.blog
Masa darmowych materiałów przygotowanych przeze mnie oraz e-book o zdrowiu na wakacjach także pod adresem: https://zdrowienawakacjach.pl
Mam tu na myśli sposób odbywania samej podróży i jej bezpieczeństwo, a także restrykcje związane z samym miejscem naszych wyjazdów. Trudno jest na ten moment jednoznacznie stwierdzić, co i kiedy będzie możliwe. W związku z powyższym zdecydowanie zachęcam do śledzenia aktualnych informacji na temat Covid 19. Strony Głównego Inspektora Sanitarnego oraz Ministerstwa Zdrowia stanowią wiarygodne źródła informacji. Można w nich sprawdzić wiadomości dotyczące podróżowania zarówno po kraju, jak i za granicą.
Więcej informacji znajdziesz na:
https://lekarzrodzinny.blog/covid-19-wakacje-2020/
Dokąd podróżować?
Dokąd podróżować w 2020 roku? Wydaje się, że oczywiście najbezpieczniej po kraju. Zwłaszcza, że wtedy możemy korzystać z własnego samochodu, W obecnej sytuacji stanowi on najbezpieczniejszy środek komunikacji. Eliminuje ryzyko rozprzestrzeniania się wirusa SARS – Cov – 2. Być może okaże się, że podróże na terenie UE staną się również bardziej realne.
Mają powstać tzw. zielone korytarze, łączące ze sobą miejsca wakacyjnych destynacji z krajami, w których epidemia została opanowana. W ten sposób będziemy mogli przejechać przez kilka krajów. Udając się np. na odpoczynek na południe Europy nie odwiedzimy krajów transferowych, by w tych miejscach nie ryzykować zarażenia się od innych osób i również nie narażać tamtejszych mieszkańców.
Podróże poza UE wydają mi się dość trudne, głównie ze względu na obostrzenia związane z ruchem lotniczym, o których napiszę za chwilę.
Co z kwarantanną?
Przypominam, że na ten moment osoby niebędące w podróży służbowej, po powrocie do Polski muszą odbyć 14 dniową kwarantannę. Takie obostrzenia występują również na terenie innych krajów Unii Europejskiej.
Nie chcielibyśmy przecież, po przyjeździe na miejsce naszego pobytu, zostać skierowanym na odbycie 2 – tygodniowej kwarantanny. Z pewnością nie ucieszyłby nas również 14- dniowy okres przymusowego pozostawania w domu po powrocie z urlopu.
Póki kwarantanna nie zostaje zniesiona, podróże poza Polskę, poza podróżami służbowymi, nie są dobrym pomysłem.
Jak podróżować i gdzie mieszkać?
Sprawdź we wpisie na: https://lekarzrodzinny.blog
Masa darmowych materiałów przygotowanych przeze mnie oraz e-book o zdrowiu na wakacjach także pod adresem: https://zdrowienawakacjach.pl
009: Koronawirus - o POZ i prewencji
2020-03-11 13:20:36
Kolejne dni przynoszą informacje o nowych Chorych. Ci Chorzy pojawiają się coraz bliżej nas, czasem nawet tuż obok. Co robić, jak chronić siebie i Bliskich? Oraz o roli POZ i o tym, czego w POZ jako Pacjenci możecie się spodziewać. Zapraszam do nagrania! Co słychać w POZ? Możecie spodziewać się zmian! Ważnych, służących ograniczeniu szerzenia się infekcji koronawirusem. Pamiętajcie, że do przychodzi POZ przychodzimy wtedy, gdy jest to niezbędne. Starajcie się szybko pozałatwiać wszystkie sprawy, nie przychodźcie za wcześnie. Obok w kolejce mogą siedzieć chorzy Pacjenci – niekoniecznie na koronawirusa, ale infekcyjni. Wciąż trwa sezon grypy. Już w rejestracji telefonicznej oraz osobistej pojawić się powinna ankieta – będziecie pytani o pobyt w rejonach transmisji wirusa, kontakt z osobami o potwierdzonej chorobie oraz o objawy. O wszystkim poinformujcie dokładnie, aby rejestrująca osoba mogła najlepiej pokierować Was dalej. Ważne! Jeśli się tylko da – kontaktujcie się z POZ telefonicznie. Dotyczy to zwłaszcza wystawiania recept na leki stale stosowane, ewentualnych skierowań w związku z przewlekłymi chorobami. Do decyzji lekarza pozostanie kwestia konsultacji medycznych innych Waszych problemów zdrowotnych, a nawet wystawienie zwolnienia ZUS ZLA. Zalecenia ode mnie w zakresie kontaktu z POZ: jeśli nie jest to absolutnie konieczne, nie przychodź do POZ; we wszystkich możliwych sprawach staraj się kontaktować telefonicznie; jeśli przychodnia świadczy teleporady – korzystaj z nich w pierwszej kolejności – jeśli lekarz uzna, że konieczne jest badanie osobiste, zaprosi Cię do POZ; odbieraj i zamawiaj recepty zdalnie (e-receptę). Jak chronić siebie i Bliskich? Ponawiam swoje zalecenia z poprzedniego wpisu: Unikaj kontaktu z osobami chorymi (także na przeziębienia, grypę sezonową). Dla Chorych: zasłaniaj usta i nos, zwłaszcza kichając i kaszląc! Nie ma wskazań do używania maseczek. Nie zaleca ich CDC. Maseczki dostępne na rynku nie chronią przez zarażeniem wirusem. Maseczkę mogą zastosować osoby chore (!!!)aby nie kaszel i nie kichać na innych – ale i to rozwiazanie ma wady (np. zdejmując maseczkę masz kontakt z wydzieliną z niej, czyli powinieneś potem umyć ręce). MYJ ręce (ponad 30 sekund) i dezynfekuj je (preparaty na bazie alkoholu)!!! Używaj preparatów do dezynfekcji przedmiotów (np. telefonu, okularów). Unikaj dotykania dłońmi: ust, nosa, oczu. Jesteś chory? Przeziębiony? Zostań w domu! Dodatkowo: - słuchaj zaleceń związanych z imprezami masowymi, nie uczestnicz w nich jeśli nie musisz, zwłaszcza jeśli są w zamkniętych pomieszczeniach; - rozważ robienie zakupów, odwiedzanie poczty i urzędów w godzinach małego ruchu – zwłaszcza - - gdy jesteś osobą starszą lub chorą przewlekle; - unikaj przebywania w środkach komunikacji zbiorowej.
Kolejne dni przynoszą informacje o nowych Chorych. Ci Chorzy pojawiają się coraz bliżej nas, czasem nawet tuż obok. Co robić, jak chronić siebie i Bliskich? Oraz o roli POZ i o tym, czego w POZ jako Pacjenci możecie się spodziewać. Zapraszam do nagrania!
Co słychać w POZ?
Możecie spodziewać się zmian! Ważnych, służących ograniczeniu szerzenia się infekcji koronawirusem. Pamiętajcie, że do przychodzi POZ przychodzimy wtedy, gdy jest to niezbędne. Starajcie się szybko pozałatwiać wszystkie sprawy, nie przychodźcie za wcześnie. Obok w kolejce mogą siedzieć chorzy Pacjenci – niekoniecznie na koronawirusa, ale infekcyjni. Wciąż trwa sezon grypy.
Już w rejestracji telefonicznej oraz osobistej pojawić się powinna ankieta – będziecie pytani o pobyt w rejonach transmisji wirusa, kontakt z osobami o potwierdzonej chorobie oraz o objawy. O wszystkim poinformujcie dokładnie, aby rejestrująca osoba mogła najlepiej pokierować Was dalej.
Ważne! Jeśli się tylko da – kontaktujcie się z POZ telefonicznie.
Dotyczy to zwłaszcza wystawiania recept na leki stale stosowane, ewentualnych skierowań w związku z przewlekłymi chorobami. Do decyzji lekarza pozostanie kwestia konsultacji medycznych innych Waszych problemów zdrowotnych, a nawet wystawienie zwolnienia ZUS ZLA.
Zalecenia ode mnie w zakresie kontaktu z POZ:
jeśli nie jest to absolutnie konieczne, nie przychodź do POZ;
we wszystkich możliwych sprawach staraj się kontaktować telefonicznie;
jeśli przychodnia świadczy teleporady – korzystaj z nich w pierwszej kolejności – jeśli lekarz uzna, że konieczne jest badanie osobiste, zaprosi Cię do POZ;
odbieraj i zamawiaj recepty zdalnie (e-receptę).
Jak chronić siebie i Bliskich?
Ponawiam swoje zalecenia z poprzedniego wpisu:
Unikaj kontaktu z osobami chorymi (także na przeziębienia, grypę sezonową).
Dla Chorych: zasłaniaj usta i nos, zwłaszcza kichając i kaszląc!
Nie ma wskazań do używania maseczek. Nie zaleca ich CDC. Maseczki dostępne na rynku nie chronią przez zarażeniem wirusem. Maseczkę mogą zastosować osoby chore (!!!)aby nie kaszel i nie kichać na innych – ale i to rozwiazanie ma wady (np. zdejmując maseczkę masz kontakt z wydzieliną z niej, czyli powinieneś potem umyć ręce).
MYJ ręce (ponad 30 sekund) i dezynfekuj je (preparaty na bazie alkoholu)!!!
Używaj preparatów do dezynfekcji przedmiotów (np. telefonu, okularów).
Unikaj dotykania dłońmi: ust, nosa, oczu.
Jesteś chory? Przeziębiony? Zostań w domu!
Dodatkowo:
- słuchaj zaleceń związanych z imprezami masowymi, nie uczestnicz w nich jeśli nie musisz, zwłaszcza jeśli są w zamkniętych pomieszczeniach;
- rozważ robienie zakupów, odwiedzanie poczty i urzędów w godzinach małego ruchu – zwłaszcza - - gdy jesteś osobą starszą lub chorą przewlekle;
- unikaj przebywania w środkach komunikacji zbiorowej.
Co słychać w POZ?
Możecie spodziewać się zmian! Ważnych, służących ograniczeniu szerzenia się infekcji koronawirusem. Pamiętajcie, że do przychodzi POZ przychodzimy wtedy, gdy jest to niezbędne. Starajcie się szybko pozałatwiać wszystkie sprawy, nie przychodźcie za wcześnie. Obok w kolejce mogą siedzieć chorzy Pacjenci – niekoniecznie na koronawirusa, ale infekcyjni. Wciąż trwa sezon grypy.
Już w rejestracji telefonicznej oraz osobistej pojawić się powinna ankieta – będziecie pytani o pobyt w rejonach transmisji wirusa, kontakt z osobami o potwierdzonej chorobie oraz o objawy. O wszystkim poinformujcie dokładnie, aby rejestrująca osoba mogła najlepiej pokierować Was dalej.
Ważne! Jeśli się tylko da – kontaktujcie się z POZ telefonicznie.
Dotyczy to zwłaszcza wystawiania recept na leki stale stosowane, ewentualnych skierowań w związku z przewlekłymi chorobami. Do decyzji lekarza pozostanie kwestia konsultacji medycznych innych Waszych problemów zdrowotnych, a nawet wystawienie zwolnienia ZUS ZLA.
Zalecenia ode mnie w zakresie kontaktu z POZ:
jeśli nie jest to absolutnie konieczne, nie przychodź do POZ;
we wszystkich możliwych sprawach staraj się kontaktować telefonicznie;
jeśli przychodnia świadczy teleporady – korzystaj z nich w pierwszej kolejności – jeśli lekarz uzna, że konieczne jest badanie osobiste, zaprosi Cię do POZ;
odbieraj i zamawiaj recepty zdalnie (e-receptę).
Jak chronić siebie i Bliskich?
Ponawiam swoje zalecenia z poprzedniego wpisu:
Unikaj kontaktu z osobami chorymi (także na przeziębienia, grypę sezonową).
Dla Chorych: zasłaniaj usta i nos, zwłaszcza kichając i kaszląc!
Nie ma wskazań do używania maseczek. Nie zaleca ich CDC. Maseczki dostępne na rynku nie chronią przez zarażeniem wirusem. Maseczkę mogą zastosować osoby chore (!!!)aby nie kaszel i nie kichać na innych – ale i to rozwiazanie ma wady (np. zdejmując maseczkę masz kontakt z wydzieliną z niej, czyli powinieneś potem umyć ręce).
MYJ ręce (ponad 30 sekund) i dezynfekuj je (preparaty na bazie alkoholu)!!!
Używaj preparatów do dezynfekcji przedmiotów (np. telefonu, okularów).
Unikaj dotykania dłońmi: ust, nosa, oczu.
Jesteś chory? Przeziębiony? Zostań w domu!
Dodatkowo:
- słuchaj zaleceń związanych z imprezami masowymi, nie uczestnicz w nich jeśli nie musisz, zwłaszcza jeśli są w zamkniętych pomieszczeniach;
- rozważ robienie zakupów, odwiedzanie poczty i urzędów w godzinach małego ruchu – zwłaszcza - - gdy jesteś osobą starszą lub chorą przewlekle;
- unikaj przebywania w środkach komunikacji zbiorowej.
008: Koronawirus - okiem lekarza rodzinnego. Rzetelnie.
2020-02-27 22:44:53
Ogrom informacji o COVID-19, jak z nich wyłowić to co ważne? I prawdziwe? Codziennie pytacie mnie o to w gabinecie, ale także online. Sprawdzoną wiedzę zebrałem dla Was w tym video. Zapraszam do wpisu: https://lekarzrodzinny.blog/koronawirus/ Pierwszym ogniskiem był plac targowy owoców morza w Wuhan. Chińczycy podejrzewają pierwsze przeniesienie ze zwierzęcia na człowieka. Jest to całkiem prawdopodobne, ponieważ koronawirusy tak właśnie się zachowują – mutują, w efekcie czasem są zdolne do „przeskoczenia” ze zwierzęcia na inne zwierzę lub na człowieka. Obecnie jednak takie zachorowania (od zwierząt) nie są notowane, wirus przenosi się między ludźmi przez kontakt bezpośredni lub drogą kropelkową. Koronawirusy powodują infekcje dróg oddechowych oraz przewodu pokarmowego. Zdecydowania większość z tych infekcji ma błachy przebieg: niewielki kaszel, objawy jak w przeziębieniu. Cyklicznie, co 2-4 lata pojawiają się infekcje tymi wirusami. Jedne z bardziej głośnych w ostatnich latach to wirusy SARS (2003, Chiny, mutacja wirusa wielbłądziego) i MERS (2012, Arabia Saudyjska, mutacja wirusa ssaków kotowatych). Generalnie takie infekcje obserwujemy od lat 60-tych XX. wieku. Droga zarażenia od chorej osoby lub nosiciela do osoby zdrowiej jest typowa dla wirusów: 1. Przez bezpośredni kontakt: do ok 2 metrów odległości. 2. Droga kropelkowa – kiedy chory bądź nosiciel kaszlą lub kichają (takie kropelki z wirusem mogą wylądować na ustach lub w nosie zdrowiej osoby i być przyczyną infekcji). 3. Przez przedmioty, z którymi miała styczność chora osoba (kropelki z wirusem znajdują się na tych przedmiotach) – obecnie uważa się, iż ta droga szerzenia się infekcji jest odpowiedzialna za bardzo mało zachorowań. W zasadzie te przedmioty chory musiałby trzymać w ustach, potem to samo musiałby zrobić zdrowy – można sobie wyobrazić że chodzi np. o butelkę z wodą, kubek. 4. W ostatnim czasie pojawiły się doniesienie o możliwości zarażenia przez kontakt z wydzielinami – moczem i kałem. To może mieć istotne znaczenie w miejscach o słabej higienie, bez kanalizacji – krajach biednych. Typowy przebieg infekcji koronawirlsem COVID-19 to łagodna choroba przeziębieniowa (nawet do 60% infekcji): - kaszel, katar; - gorączka o łagodnym do średniego przebiegu (38-39 st C); - uczucie duszności (trudności w nabraniu powietrza). Obecnie diagnostyka oparta jest o wystąpienie objawów (patrzy wyżej) oraz przebywanie w rejonie endemicznym występowania wirusa COVID-19 lub narażenie na bezpośredni kontakt z chorym. Czyli łącznie: któryś z objawów lub wszystkie razem + przyjazd z Chin, Włoch północnych, etc. (lista rejonów na stronach GIS). Jedynym sposobem potwierdzenia choroby jest wykonanie badania PCR – specjalnego badania genetycznego – w którym w laboratorium namnaża się materiał genetyczny wirusa (o ile jest) pobrany od Pacjenta. Koronawirusa leczymy, jak inne infekcje wirusowe – objawowo, wspomagająco. Pacjent powinien być nawadniany, podawane są leki przeciwgorączkowe oraz przeciwkaszlowe. Konieczna jest izolacja. W przypadku ciężkiego przebiegu konieczna jest hospitalizacja i leczenie zapalenia płuc i ewentualnej niewydolność nerek – podaje się często antybiotyki. Obecnie mamy sezon grypowy, jak co roku okolica lutego to szczyt liczby zachorowań. Jako lekarz rodzinny zdecydowanie zalecam: - Coroczne szczepienie siebie i Bliskich przeciw grypie! - W przypadku stwierdzenia objawów infekcji górnych dróg oddechowych (grypa, przeziębienie) stosowanie leków zgodnie ze wskazaniami swojego lekarza (w tym leków przeciwgrypowych, jeśli je przepisano). Dodatkowo w razie infekcji: - odpoczynek, - nawadnianie - i izolację od innych osób. - Nie wychodź do pracy ani na zakupy, staraj się ograniczyć kontakt z członkami rodziny, zwłaszcza małymi dziećmi, kobietami w ciąży, seniorami i osobami chorymi przewlekle. - Dbaj o higienę rąk!!! Myj ręce często, regularnie i po każdym kontakcie z innymi osobami lub przebywaniu w miejscach publicznych, przez min 20 sekund, wodą z mydłem. Stosuj środki do odkażania dłoni. - Przebywałeś w rejonie infekcyjnym? Masz objawy (kaszel, gorączka, duszność)? Postępuj według wskazań GIS: zgłoś się na izbę przyjść szpitala zakaźnego. Informacje o najbliższym miejscu znajdziesz pod numerem telefonu miejscowego SANEPIDu. - Śledź zalecenia GIS (Główny Inspektor Sanitarny) – można im ufać! Co zrobić w przypadku kontaktu bądź przebywania w rejonie transmisji wirusa: sprawdź na stronie: https://lekarzrodzinny.blog/koronawirus/ Masz pytania? Wątpliwości? Zachęcam do komentowania, zapraszam na moje konto fb, twitterowe i bloga.
Ogrom informacji o COVID-19, jak z nich wyłowić to co ważne? I prawdziwe? Codziennie pytacie mnie o to w gabinecie, ale także online. Sprawdzoną wiedzę zebrałem dla Was w tym video.
Zapraszam do wpisu: https://lekarzrodzinny.blog/koronawirus/
Pierwszym ogniskiem był plac targowy owoców morza w Wuhan. Chińczycy podejrzewają pierwsze przeniesienie ze zwierzęcia na człowieka. Jest to całkiem prawdopodobne, ponieważ koronawirusy tak właśnie się zachowują – mutują, w efekcie czasem są zdolne do „przeskoczenia” ze zwierzęcia na inne zwierzę lub na człowieka.
Obecnie jednak takie zachorowania (od zwierząt) nie są notowane, wirus przenosi się między ludźmi przez kontakt bezpośredni lub drogą kropelkową.
Koronawirusy powodują infekcje dróg oddechowych oraz przewodu pokarmowego. Zdecydowania większość z tych infekcji ma błachy przebieg: niewielki kaszel, objawy jak w przeziębieniu. Cyklicznie, co 2-4 lata pojawiają się infekcje tymi wirusami. Jedne z bardziej głośnych w ostatnich latach to wirusy SARS (2003, Chiny, mutacja wirusa wielbłądziego) i MERS (2012, Arabia Saudyjska, mutacja wirusa ssaków kotowatych). Generalnie takie infekcje obserwujemy od lat 60-tych XX. wieku.
Droga zarażenia od chorej osoby lub nosiciela do osoby zdrowiej jest typowa dla wirusów:
1. Przez bezpośredni kontakt: do ok 2 metrów odległości.
2. Droga kropelkowa – kiedy chory bądź nosiciel kaszlą lub kichają (takie kropelki z wirusem mogą wylądować na ustach lub w nosie zdrowiej osoby i być przyczyną infekcji).
3. Przez przedmioty, z którymi miała styczność chora osoba (kropelki z wirusem znajdują się na tych przedmiotach) – obecnie uważa się, iż ta droga szerzenia się infekcji jest odpowiedzialna za bardzo mało zachorowań. W zasadzie te przedmioty chory musiałby trzymać w ustach, potem to samo musiałby zrobić zdrowy – można sobie wyobrazić że chodzi np. o butelkę z wodą, kubek.
4. W ostatnim czasie pojawiły się doniesienie o możliwości zarażenia przez kontakt z wydzielinami – moczem i kałem. To może mieć istotne znaczenie w miejscach o słabej higienie, bez kanalizacji – krajach biednych.
Typowy przebieg infekcji koronawirlsem COVID-19 to łagodna choroba przeziębieniowa (nawet do 60% infekcji):
- kaszel, katar;
- gorączka o łagodnym do średniego przebiegu (38-39 st C);
- uczucie duszności (trudności w nabraniu powietrza).
Obecnie diagnostyka oparta jest o wystąpienie objawów (patrzy wyżej) oraz przebywanie w rejonie endemicznym występowania wirusa COVID-19 lub narażenie na bezpośredni kontakt z chorym.
Czyli łącznie: któryś z objawów lub wszystkie razem + przyjazd z Chin, Włoch północnych, etc. (lista rejonów na stronach GIS).
Jedynym sposobem potwierdzenia choroby jest wykonanie badania PCR – specjalnego badania genetycznego – w którym w laboratorium namnaża się materiał genetyczny wirusa (o ile jest) pobrany od Pacjenta.
Koronawirusa leczymy, jak inne infekcje wirusowe – objawowo, wspomagająco. Pacjent powinien być nawadniany, podawane są leki przeciwgorączkowe oraz przeciwkaszlowe. Konieczna jest izolacja.
W przypadku ciężkiego przebiegu konieczna jest hospitalizacja i leczenie zapalenia płuc i ewentualnej niewydolność nerek – podaje się często antybiotyki.
Obecnie mamy sezon grypowy, jak co roku okolica lutego to szczyt liczby zachorowań. Jako lekarz rodzinny zdecydowanie zalecam:
- Coroczne szczepienie siebie i Bliskich przeciw grypie!
- W przypadku stwierdzenia objawów infekcji górnych dróg oddechowych (grypa, przeziębienie) stosowanie leków zgodnie ze wskazaniami swojego lekarza (w tym leków przeciwgrypowych, jeśli je przepisano). Dodatkowo w razie infekcji:
- odpoczynek,
- nawadnianie
- i izolację od innych osób.
- Nie wychodź do pracy ani na zakupy, staraj się ograniczyć kontakt z członkami rodziny, zwłaszcza małymi dziećmi, kobietami w ciąży, seniorami i osobami chorymi przewlekle.
- Dbaj o higienę rąk!!! Myj ręce często, regularnie i po każdym kontakcie z innymi osobami lub przebywaniu w miejscach publicznych, przez min 20 sekund, wodą z mydłem. Stosuj środki do odkażania dłoni.
- Przebywałeś w rejonie infekcyjnym? Masz objawy (kaszel, gorączka, duszność)? Postępuj według wskazań GIS: zgłoś się na izbę przyjść szpitala zakaźnego. Informacje o najbliższym miejscu znajdziesz pod numerem telefonu miejscowego SANEPIDu.
- Śledź zalecenia GIS (Główny Inspektor Sanitarny) – można im ufać!
Co zrobić w przypadku kontaktu bądź przebywania w rejonie transmisji wirusa: sprawdź na stronie: https://lekarzrodzinny.blog/koronawirus/
Masz pytania? Wątpliwości?
Zachęcam do komentowania, zapraszam na moje konto fb, twitterowe i bloga.
Zapraszam do wpisu: https://lekarzrodzinny.blog/koronawirus/
Pierwszym ogniskiem był plac targowy owoców morza w Wuhan. Chińczycy podejrzewają pierwsze przeniesienie ze zwierzęcia na człowieka. Jest to całkiem prawdopodobne, ponieważ koronawirusy tak właśnie się zachowują – mutują, w efekcie czasem są zdolne do „przeskoczenia” ze zwierzęcia na inne zwierzę lub na człowieka.
Obecnie jednak takie zachorowania (od zwierząt) nie są notowane, wirus przenosi się między ludźmi przez kontakt bezpośredni lub drogą kropelkową.
Koronawirusy powodują infekcje dróg oddechowych oraz przewodu pokarmowego. Zdecydowania większość z tych infekcji ma błachy przebieg: niewielki kaszel, objawy jak w przeziębieniu. Cyklicznie, co 2-4 lata pojawiają się infekcje tymi wirusami. Jedne z bardziej głośnych w ostatnich latach to wirusy SARS (2003, Chiny, mutacja wirusa wielbłądziego) i MERS (2012, Arabia Saudyjska, mutacja wirusa ssaków kotowatych). Generalnie takie infekcje obserwujemy od lat 60-tych XX. wieku.
Droga zarażenia od chorej osoby lub nosiciela do osoby zdrowiej jest typowa dla wirusów:
1. Przez bezpośredni kontakt: do ok 2 metrów odległości.
2. Droga kropelkowa – kiedy chory bądź nosiciel kaszlą lub kichają (takie kropelki z wirusem mogą wylądować na ustach lub w nosie zdrowiej osoby i być przyczyną infekcji).
3. Przez przedmioty, z którymi miała styczność chora osoba (kropelki z wirusem znajdują się na tych przedmiotach) – obecnie uważa się, iż ta droga szerzenia się infekcji jest odpowiedzialna za bardzo mało zachorowań. W zasadzie te przedmioty chory musiałby trzymać w ustach, potem to samo musiałby zrobić zdrowy – można sobie wyobrazić że chodzi np. o butelkę z wodą, kubek.
4. W ostatnim czasie pojawiły się doniesienie o możliwości zarażenia przez kontakt z wydzielinami – moczem i kałem. To może mieć istotne znaczenie w miejscach o słabej higienie, bez kanalizacji – krajach biednych.
Typowy przebieg infekcji koronawirlsem COVID-19 to łagodna choroba przeziębieniowa (nawet do 60% infekcji):
- kaszel, katar;
- gorączka o łagodnym do średniego przebiegu (38-39 st C);
- uczucie duszności (trudności w nabraniu powietrza).
Obecnie diagnostyka oparta jest o wystąpienie objawów (patrzy wyżej) oraz przebywanie w rejonie endemicznym występowania wirusa COVID-19 lub narażenie na bezpośredni kontakt z chorym.
Czyli łącznie: któryś z objawów lub wszystkie razem + przyjazd z Chin, Włoch północnych, etc. (lista rejonów na stronach GIS).
Jedynym sposobem potwierdzenia choroby jest wykonanie badania PCR – specjalnego badania genetycznego – w którym w laboratorium namnaża się materiał genetyczny wirusa (o ile jest) pobrany od Pacjenta.
Koronawirusa leczymy, jak inne infekcje wirusowe – objawowo, wspomagająco. Pacjent powinien być nawadniany, podawane są leki przeciwgorączkowe oraz przeciwkaszlowe. Konieczna jest izolacja.
W przypadku ciężkiego przebiegu konieczna jest hospitalizacja i leczenie zapalenia płuc i ewentualnej niewydolność nerek – podaje się często antybiotyki.
Obecnie mamy sezon grypowy, jak co roku okolica lutego to szczyt liczby zachorowań. Jako lekarz rodzinny zdecydowanie zalecam:
- Coroczne szczepienie siebie i Bliskich przeciw grypie!
- W przypadku stwierdzenia objawów infekcji górnych dróg oddechowych (grypa, przeziębienie) stosowanie leków zgodnie ze wskazaniami swojego lekarza (w tym leków przeciwgrypowych, jeśli je przepisano). Dodatkowo w razie infekcji:
- odpoczynek,
- nawadnianie
- i izolację od innych osób.
- Nie wychodź do pracy ani na zakupy, staraj się ograniczyć kontakt z członkami rodziny, zwłaszcza małymi dziećmi, kobietami w ciąży, seniorami i osobami chorymi przewlekle.
- Dbaj o higienę rąk!!! Myj ręce często, regularnie i po każdym kontakcie z innymi osobami lub przebywaniu w miejscach publicznych, przez min 20 sekund, wodą z mydłem. Stosuj środki do odkażania dłoni.
- Przebywałeś w rejonie infekcyjnym? Masz objawy (kaszel, gorączka, duszność)? Postępuj według wskazań GIS: zgłoś się na izbę przyjść szpitala zakaźnego. Informacje o najbliższym miejscu znajdziesz pod numerem telefonu miejscowego SANEPIDu.
- Śledź zalecenia GIS (Główny Inspektor Sanitarny) – można im ufać!
Co zrobić w przypadku kontaktu bądź przebywania w rejonie transmisji wirusa: sprawdź na stronie: https://lekarzrodzinny.blog/koronawirus/
Masz pytania? Wątpliwości?
Zachęcam do komentowania, zapraszam na moje konto fb, twitterowe i bloga.
007: Gdy Twój Bliski opuszcza szpital po chorobie - jak sobie poradzić?
2019-11-20 08:12:11
Twój Bliski opuszcza szpital? Jest tak wiele spraw, o które należy zadbać. Dziś pomagam się w tej kwestii zorganizować - zapraszam do odcinka. Materiały znajdziesz na mojej stronie: https://lekarzrodzinny.blog/007 --- Ze strony www bloga warto pobrać gotowy PDF o wypisie ze szpitala. Krok po kroku prowadzę tam przez całą ścieżkę, a na dodatek można sobie tam pozaznaczać i zanotować ważne sprawy - sprawdź na https://lekarzrodzinny.blog/007 Zanim Twój Bliski opuści oddział szpitalny, sprawdź czy wszystko jest gotowe. Jeszcze podczas rozmów z lekarzami i pozostałym personelem medycznym dopytaj o istotne szczegóły związane z wypisem i pierwszymi dniami w domu. Porozmawiaj z lekarzem prowadzącym odpowiedzialnym za Twojego Bliskiego. Najważniejsze informacje, jakie należy uzyskać to: - Jaki jest aktualny stan Chorego? - Jakie są rokowania? Czego się spodziewać w ciągu najbliższych tygodni/miesięcy? - Jakie leki należy podawać Choremu, kiedy? - Czy leki te są łatwo dostępne (czy np. nie trzeba będzie jechać do odległej apteki)? - Czy potrzeba dodatkowego zaopatrzenia: stomia (worki), cewnik pęcherza (cewniki) lub inne (wózek, chodzik, materac przeciwodleżynowy)? Druki zapotrzebowania na te sprzęty wystawia lekarz. Porozmawiaj także z personelem pielęgniarskim, fizjoterapeutami i psychologiem. Także wiele mogą podpowiedzieć. Dokąd wraca Twój Bliski? Do domu swojego, a może Twojego? Do placówki zorganizowanej. Może warto zadbać o to miejsce: Wybierz dla Chorego pokój, w którym głównie będzie przebywał. Powinien on zapewniać spokój, być przestronny (co ułatwi codzienne zabiegi przy Chorym, takie jak karmienie i mycie). Jeśli pokój wybierasz w wielopiętrowym domu, spróbuj wybrać parter, blisko kuchni i łazienki. W ten sposób wędrówki do Chorego nie będą bardzo uciążliwe. Optymalnie, by pokój nie był bardzo nasłoneczniony (zbyt wysoka temperatura w lecie), ale jasny. Jak zorganizować dom/mieszkanie/pokój: Chory wymaga często wiele sprzętu medycznego. Pamiętaj jednak, by zapewnić domowy charakter miejsca, gdzie Twój Bliski przebywa. Zadbaj o akcenty osobiste (zdjęcia, pamiątki, książki i inne). Usuń zbędne meble. Będziesz potrzebować dużo miejsca na specjalistyczne łóżko, na manewrowanie wózkiem inwalidzkim, przenośną toaletą. Jeśli jest taka możliwość, wykorzystaj meble z kółkami (ułatwi to ich odsuwanie). Potrzebujesz szafki na akcesoria do toalety Chorego. Miejsca do rozkładania leków (zamykana szafka, szuflada). Osobnego miejsca na dokumenty medyczne (aby nie „fruwały” po pokoju i były łatwe do odnalezienia, nawet w stresie). Potrzebne będzie miejsce do położenia przyniesionych posiłków i napojów, optymalnie w zasięgu ręki Chorego. Możesz zainwestować z specjalny stolik na kółkach - nadaje się do przystawiania do łóżka medycznego. Łóżko - powinno być specjalne, medyczne, łamane przynajmniej w dwóch miejscach (osobno wezgłowie i nogi). Łóżko to komfort dla Chorego i dla Ciebie. Materac przeciwodleżynowy na łóżko jest niezbędnym elementem wyposażenia, jeśli Chory stale leży. Jeśli dostęp do toalety jest utrudniony, zapewnij Choremu dostęp do krzesła higienicznego. Zapewnij uchwyty do trzymania się w toalecie: obok ubikacji, pod prysznicem lub w wannie. Usuń dywaniki, chodniczki, wszystkie przedmioty z podłogi, na których łatwo jest się potknąć. Opieka nad chorym Bliskim do wyzwanie. Dla całej rodziny. Przemyślnie wspólnie wiele spraw: To do Ciebie będzie należało współdecydowanie o tym, jak, gdzie oraz kto sprawuje opiekę nad Twoim Bliskim. Pamiętaj, że Chory powinien być włączony w podejmowanie takiej decyzji. Wymuszanie przeprowadzki do innego domu, czy do opieki zorganizowanej to najgorszy scenariusz. Lepiej uczciwie i szczerze porozmawiać, wszystko wyjaśnić. Emocje są zrozumiałe i potrzebne, a po pewnym czasie temperatura ewentualnego sporu opadnie. Zastanów się kto i w jaki sposób będzie w stanie sprawować najbardziej kompleksową opiekę nad Chorym (sprawy codzienne, jak posiłki, toaleta; optymalne leczenie czyli dostęp do lekarza, opieki pielęgniarskiej; załatwianie spraw formalnych i wiele innych). Pamiętaj! Jeśli decydujecie (Ty i Chory, inni zaangażowane osoby), że najlepszym miejscem będzie opieka zorganizowana (Zakład Opiekuńczo-Leczniczy, Dom Pomocy Społecznej, dom seniora, hospicjum lub inny ośrodek specjalistyczny) - nie czekajcie. Po pierwsze: zwykle są kolejki. Po drugie: dasz w ten sposób szansę Bliskiej osobie na przygotowanie się do tej dużej zmiany. Jeśli w opiekę nad Chorym będzie zaangażowanych więcej Twoich Bliskich - ustalcie od początku plan działania. Kto i za co odpowiada. Kiedy. Przez jak czas. Kto i za co płaci. Jeśli Bliski będzie mieszkał z Tobą - czy i kiedy można będzie wchodzić do Twojego mieszkania/domu. Decyzja o opiece nad Chorym w domu zapadła? Zatem przed Tobą i Twoimi Bliskimi dużo pracy. Jeszcze w trakcie pobytu Chorego w szpitalu porozmawiaj z lekarzem prowadzącym. Wcześnie skontaktuj się z POZ (lekarz i pielęgniarka), a także z MOPS/GOPS. Przygotuj Rodzinę na czekające Ich wyzwania. Zaplanuj swoją pracę, pamiętaj o zwolnieniu lekarskim w ramach opieki nad dorosłym krewnym - do 14 dni w roku (jeśli nie pracujesz w weekendy weź zwolnienie z pominięciem tych dni: z 14 dni kalendarzowych zyskasz nawet kolejne 4 dni wolne od pracy). Opieka specjalistyczna: W ramach ubezpieczenia w NFZ Choremu przysługuje podstawowa opieka zdrowotna (POZ) świadczona przez lekarza rodzinnego podczas wizyt w gabinecie i wizyt domowych (przysługują Chorym, który nie mogą się poruszać ze względu na stan zdrowia). O wskazaniach do wizyty domowej decyduje lekarz. Chory może skorzystać także z opieki specjalistycznej, w tym także w warunkach domowych (jeśli są wskazania medyczne). Jeśli wizyta ma odbyć się w gabinecie specjalistycznym - pierwszorazowy transport zapewnia POZ (zgłoś konsultację odpowiednio wcześnie). Także rehabilitacja może odbywać się w domu. Wykaz placówek świadczących takie usługi znajduje się na stronie Oddziału NFZ. NFZ finansuje do 80 dni zabiegowych w roku kalendarzowym. W rehabilitacji domowej wykonywanych jest do 5 zabiegów dziennie. Pakiet zabiegów obejmuje: kinezyterapię, masaż, elektrolecznictwo, pole elektromagnetyczne, światłolecznictwo. Rehabilitacji domowej nie można łączyć z opieką hospicjum domowego. Opieka długoterminowa: Opieka pielęgniarska długoterminowa przysługuje Choremu przewlekle, który przebywa w domu i ze względu na problemy zdrowotne wymaga systematycznej opieki pielęgnacyjnej. Wskazania to np. występowanie ran przewlekłych i odleżyn. Kwalifikacja następuje na podstawie skali Barthel (od 0 do 100 punktów, kwalifikowani są Chorzy z punktacją poniżej 40). Bezpłatnie w ramach ubezpieczenia NFZ przysługują nie mniej niż 4 wizyty pielęgniarskie w tygodniu. Skierowanie wystawia lekarz (w szpitalu, w POZ, w poradni specjalistycznej), składa się je w miejscach świadczących takie usługi. Hospicjum: Hospicjum domowe zapewnia komfort i bezpieczeństwo profesjonalnej opieki medycznej w domu Chorego. 80% z nas chciałoby spędzić ostatnie tygodnie i dni życia we własnym łóżku - hospicjum domowe to odpowiedź na tę potrzebę. Twój Bliski będzie mógł korzystać z opieki lekarza, opieki pielęgniarskiej i fizjoterapeutycznej, psychologicznej. Zyska dostęp do wyposażenia medycznego (pompy do leków, koncentrator tlenu). Pamiętaj, że hospicjum jest wsparciem nie tylko dla Chorych na nowotwory, ale również z ciężkimi chorobami serca czy HIV. Hospicjum to nie wyrok! Można korzystać z jego pomocy także w czasie trwania leczenia przyczynowego (np. chemioterapii, radioterapii). Zapraszam do lektury całości bloga! Jeśli chcesz otrzymać informacje na temat nowych materiałów, na temat transkrypcji - zapisz się do mojego newslettera. Przesyłam tylko sprawdzone informacje o medycynie, przydatne w dbaniu o zdrowie Twoje i Twoich Bliskich. Jeśli ten temat był dla Ciebie ciekawy - podziel się podcastem. Zapraszam do pozostawiania komentarzy. Pytaj, jeśli chcesz wiedzieć! Postaram się pomóc!
Twój Bliski opuszcza szpital? Jest tak wiele spraw, o które należy zadbać. Dziś pomagam się w tej kwestii zorganizować - zapraszam do odcinka. Materiały znajdziesz na mojej stronie: https://lekarzrodzinny.blog/007
---
Ze strony www bloga warto pobrać gotowy PDF o wypisie ze szpitala. Krok po kroku prowadzę tam przez całą ścieżkę, a na dodatek można sobie tam pozaznaczać i zanotować ważne sprawy - sprawdź na https://lekarzrodzinny.blog/007
Zanim Twój Bliski opuści oddział szpitalny, sprawdź czy wszystko jest gotowe. Jeszcze podczas rozmów z lekarzami i pozostałym personelem medycznym dopytaj o istotne szczegóły związane z wypisem i pierwszymi dniami w domu.
Porozmawiaj z lekarzem prowadzącym odpowiedzialnym za Twojego Bliskiego. Najważniejsze informacje, jakie należy uzyskać to:
- Jaki jest aktualny stan Chorego?
- Jakie są rokowania? Czego się spodziewać w ciągu najbliższych tygodni/miesięcy?
- Jakie leki należy podawać Choremu, kiedy?
- Czy leki te są łatwo dostępne (czy np. nie trzeba będzie jechać do odległej apteki)?
- Czy potrzeba dodatkowego zaopatrzenia: stomia (worki), cewnik pęcherza (cewniki) lub inne (wózek, chodzik, materac przeciwodleżynowy)? Druki zapotrzebowania na te sprzęty wystawia lekarz.
Porozmawiaj także z personelem pielęgniarskim, fizjoterapeutami i psychologiem. Także wiele mogą podpowiedzieć.
Dokąd wraca Twój Bliski? Do domu swojego, a może Twojego? Do placówki zorganizowanej. Może warto zadbać o to miejsce:
Wybierz dla Chorego pokój, w którym głównie będzie przebywał. Powinien on zapewniać spokój, być przestronny (co ułatwi codzienne zabiegi przy Chorym, takie jak karmienie i mycie). Jeśli pokój wybierasz w wielopiętrowym domu, spróbuj wybrać parter, blisko kuchni i łazienki. W ten sposób wędrówki do Chorego nie będą bardzo uciążliwe. Optymalnie, by pokój nie był bardzo nasłoneczniony (zbyt wysoka temperatura w lecie), ale jasny.
Jak zorganizować dom/mieszkanie/pokój:
Chory wymaga często wiele sprzętu medycznego. Pamiętaj jednak, by zapewnić domowy charakter miejsca, gdzie Twój Bliski przebywa. Zadbaj o akcenty osobiste (zdjęcia, pamiątki, książki i inne). Usuń zbędne meble. Będziesz potrzebować dużo miejsca na specjalistyczne łóżko, na manewrowanie wózkiem inwalidzkim, przenośną toaletą. Jeśli jest taka możliwość, wykorzystaj meble z kółkami (ułatwi to ich odsuwanie). Potrzebujesz szafki na akcesoria do toalety Chorego. Miejsca do rozkładania leków (zamykana szafka, szuflada). Osobnego miejsca na dokumenty medyczne (aby nie „fruwały” po pokoju i były łatwe do odnalezienia, nawet w stresie).
Potrzebne będzie miejsce do położenia przyniesionych posiłków i napojów, optymalnie w zasięgu ręki Chorego. Możesz zainwestować z specjalny stolik na kółkach - nadaje się do przystawiania do łóżka medycznego. Łóżko - powinno być specjalne, medyczne, łamane przynajmniej w dwóch miejscach (osobno wezgłowie i nogi). Łóżko to komfort dla Chorego i dla Ciebie.
Materac przeciwodleżynowy na łóżko jest niezbędnym elementem wyposażenia, jeśli Chory stale leży. Jeśli dostęp do toalety jest utrudniony, zapewnij Choremu dostęp do krzesła higienicznego.
Zapewnij uchwyty do trzymania się w toalecie: obok ubikacji, pod prysznicem lub w wannie.
Usuń dywaniki, chodniczki, wszystkie przedmioty z podłogi, na których łatwo jest się potknąć.
Opieka nad chorym Bliskim do wyzwanie. Dla całej rodziny. Przemyślnie wspólnie wiele spraw:
To do Ciebie będzie należało współdecydowanie o tym, jak, gdzie oraz kto sprawuje opiekę nad Twoim Bliskim. Pamiętaj, że Chory powinien być włączony w podejmowanie takiej decyzji. Wymuszanie przeprowadzki do innego domu, czy do opieki zorganizowanej to najgorszy scenariusz. Lepiej uczciwie i szczerze porozmawiać, wszystko wyjaśnić. Emocje są zrozumiałe i potrzebne, a po pewnym czasie temperatura ewentualnego sporu opadnie.
Zastanów się kto i w jaki sposób będzie w stanie sprawować najbardziej kompleksową opiekę nad Chorym (sprawy codzienne, jak posiłki, toaleta; optymalne leczenie czyli dostęp do lekarza, opieki pielęgniarskiej; załatwianie spraw formalnych i wiele innych).
Pamiętaj! Jeśli decydujecie (Ty i Chory, inni zaangażowane osoby), że najlepszym miejscem będzie opieka zorganizowana (Zakład Opiekuńczo-Leczniczy, Dom Pomocy Społecznej, dom seniora, hospicjum lub inny ośrodek specjalistyczny) - nie czekajcie. Po pierwsze: zwykle są kolejki. Po drugie: dasz w ten sposób szansę Bliskiej osobie na przygotowanie się do tej dużej zmiany.
Jeśli w opiekę nad Chorym będzie zaangażowanych więcej Twoich Bliskich - ustalcie od początku plan działania. Kto i za co odpowiada. Kiedy. Przez jak czas. Kto i za co płaci. Jeśli Bliski będzie mieszkał z Tobą - czy i kiedy można będzie wchodzić do Twojego mieszkania/domu.
Decyzja o opiece nad Chorym w domu zapadła? Zatem przed Tobą i Twoimi Bliskimi dużo pracy. Jeszcze w trakcie pobytu Chorego w szpitalu porozmawiaj z lekarzem prowadzącym. Wcześnie skontaktuj się z POZ (lekarz i pielęgniarka), a także z MOPS/GOPS. Przygotuj Rodzinę na czekające Ich wyzwania. Zaplanuj swoją pracę, pamiętaj o zwolnieniu lekarskim w ramach opieki nad dorosłym krewnym - do 14 dni w roku (jeśli nie pracujesz w weekendy weź zwolnienie z pominięciem tych dni: z 14 dni kalendarzowych zyskasz nawet kolejne 4 dni wolne od pracy).
Opieka specjalistyczna:
W ramach ubezpieczenia w NFZ Choremu przysługuje podstawowa opieka zdrowotna (POZ) świadczona przez lekarza rodzinnego podczas wizyt w gabinecie i wizyt domowych (przysługują Chorym, który nie mogą się poruszać ze względu na stan zdrowia). O wskazaniach do wizyty domowej decyduje lekarz. Chory może skorzystać także z opieki specjalistycznej, w tym także w warunkach domowych (jeśli są wskazania medyczne). Jeśli wizyta ma odbyć się w gabinecie specjalistycznym - pierwszorazowy transport zapewnia POZ (zgłoś konsultację odpowiednio wcześnie).
Także rehabilitacja może odbywać się w domu. Wykaz placówek świadczących takie usługi znajduje się na stronie Oddziału NFZ. NFZ finansuje do 80 dni zabiegowych w roku kalendarzowym. W rehabilitacji domowej wykonywanych jest do 5 zabiegów dziennie. Pakiet zabiegów obejmuje: kinezyterapię, masaż, elektrolecznictwo, pole elektromagnetyczne, światłolecznictwo. Rehabilitacji domowej nie można łączyć z opieką hospicjum domowego.
Opieka długoterminowa:
Opieka pielęgniarska długoterminowa przysługuje Choremu przewlekle, który przebywa w domu i ze względu na problemy zdrowotne wymaga systematycznej opieki pielęgnacyjnej. Wskazania to np. występowanie ran przewlekłych i odleżyn. Kwalifikacja następuje na podstawie skali Barthel (od 0 do 100 punktów, kwalifikowani są Chorzy z punktacją poniżej 40). Bezpłatnie w ramach ubezpieczenia NFZ przysługują nie mniej niż 4 wizyty pielęgniarskie w tygodniu. Skierowanie wystawia lekarz (w szpitalu, w POZ, w poradni specjalistycznej), składa się je w miejscach świadczących takie usługi.
Hospicjum:
Hospicjum domowe zapewnia komfort i bezpieczeństwo profesjonalnej opieki medycznej w domu Chorego. 80% z nas chciałoby spędzić ostatnie tygodnie i dni życia we własnym łóżku - hospicjum domowe to odpowiedź na tę potrzebę. Twój Bliski będzie mógł korzystać z opieki lekarza, opieki pielęgniarskiej i fizjoterapeutycznej, psychologicznej. Zyska dostęp do wyposażenia medycznego (pompy do leków, koncentrator tlenu). Pamiętaj, że hospicjum jest wsparciem nie tylko dla Chorych na nowotwory, ale również z ciężkimi chorobami serca czy HIV. Hospicjum to nie wyrok! Można korzystać z jego pomocy także w czasie trwania leczenia przyczynowego (np. chemioterapii, radioterapii).
Zapraszam do lektury całości bloga!
Jeśli chcesz otrzymać informacje na temat nowych materiałów, na temat transkrypcji - zapisz się do mojego newslettera. Przesyłam tylko sprawdzone informacje o medycynie, przydatne w dbaniu o zdrowie Twoje i Twoich Bliskich.
Jeśli ten temat był dla Ciebie ciekawy - podziel się podcastem.
Zapraszam do pozostawiania komentarzy. Pytaj, jeśli chcesz wiedzieć! Postaram się pomóc!
---
Ze strony www bloga warto pobrać gotowy PDF o wypisie ze szpitala. Krok po kroku prowadzę tam przez całą ścieżkę, a na dodatek można sobie tam pozaznaczać i zanotować ważne sprawy - sprawdź na https://lekarzrodzinny.blog/007
Zanim Twój Bliski opuści oddział szpitalny, sprawdź czy wszystko jest gotowe. Jeszcze podczas rozmów z lekarzami i pozostałym personelem medycznym dopytaj o istotne szczegóły związane z wypisem i pierwszymi dniami w domu.
Porozmawiaj z lekarzem prowadzącym odpowiedzialnym za Twojego Bliskiego. Najważniejsze informacje, jakie należy uzyskać to:
- Jaki jest aktualny stan Chorego?
- Jakie są rokowania? Czego się spodziewać w ciągu najbliższych tygodni/miesięcy?
- Jakie leki należy podawać Choremu, kiedy?
- Czy leki te są łatwo dostępne (czy np. nie trzeba będzie jechać do odległej apteki)?
- Czy potrzeba dodatkowego zaopatrzenia: stomia (worki), cewnik pęcherza (cewniki) lub inne (wózek, chodzik, materac przeciwodleżynowy)? Druki zapotrzebowania na te sprzęty wystawia lekarz.
Porozmawiaj także z personelem pielęgniarskim, fizjoterapeutami i psychologiem. Także wiele mogą podpowiedzieć.
Dokąd wraca Twój Bliski? Do domu swojego, a może Twojego? Do placówki zorganizowanej. Może warto zadbać o to miejsce:
Wybierz dla Chorego pokój, w którym głównie będzie przebywał. Powinien on zapewniać spokój, być przestronny (co ułatwi codzienne zabiegi przy Chorym, takie jak karmienie i mycie). Jeśli pokój wybierasz w wielopiętrowym domu, spróbuj wybrać parter, blisko kuchni i łazienki. W ten sposób wędrówki do Chorego nie będą bardzo uciążliwe. Optymalnie, by pokój nie był bardzo nasłoneczniony (zbyt wysoka temperatura w lecie), ale jasny.
Jak zorganizować dom/mieszkanie/pokój:
Chory wymaga często wiele sprzętu medycznego. Pamiętaj jednak, by zapewnić domowy charakter miejsca, gdzie Twój Bliski przebywa. Zadbaj o akcenty osobiste (zdjęcia, pamiątki, książki i inne). Usuń zbędne meble. Będziesz potrzebować dużo miejsca na specjalistyczne łóżko, na manewrowanie wózkiem inwalidzkim, przenośną toaletą. Jeśli jest taka możliwość, wykorzystaj meble z kółkami (ułatwi to ich odsuwanie). Potrzebujesz szafki na akcesoria do toalety Chorego. Miejsca do rozkładania leków (zamykana szafka, szuflada). Osobnego miejsca na dokumenty medyczne (aby nie „fruwały” po pokoju i były łatwe do odnalezienia, nawet w stresie).
Potrzebne będzie miejsce do położenia przyniesionych posiłków i napojów, optymalnie w zasięgu ręki Chorego. Możesz zainwestować z specjalny stolik na kółkach - nadaje się do przystawiania do łóżka medycznego. Łóżko - powinno być specjalne, medyczne, łamane przynajmniej w dwóch miejscach (osobno wezgłowie i nogi). Łóżko to komfort dla Chorego i dla Ciebie.
Materac przeciwodleżynowy na łóżko jest niezbędnym elementem wyposażenia, jeśli Chory stale leży. Jeśli dostęp do toalety jest utrudniony, zapewnij Choremu dostęp do krzesła higienicznego.
Zapewnij uchwyty do trzymania się w toalecie: obok ubikacji, pod prysznicem lub w wannie.
Usuń dywaniki, chodniczki, wszystkie przedmioty z podłogi, na których łatwo jest się potknąć.
Opieka nad chorym Bliskim do wyzwanie. Dla całej rodziny. Przemyślnie wspólnie wiele spraw:
To do Ciebie będzie należało współdecydowanie o tym, jak, gdzie oraz kto sprawuje opiekę nad Twoim Bliskim. Pamiętaj, że Chory powinien być włączony w podejmowanie takiej decyzji. Wymuszanie przeprowadzki do innego domu, czy do opieki zorganizowanej to najgorszy scenariusz. Lepiej uczciwie i szczerze porozmawiać, wszystko wyjaśnić. Emocje są zrozumiałe i potrzebne, a po pewnym czasie temperatura ewentualnego sporu opadnie.
Zastanów się kto i w jaki sposób będzie w stanie sprawować najbardziej kompleksową opiekę nad Chorym (sprawy codzienne, jak posiłki, toaleta; optymalne leczenie czyli dostęp do lekarza, opieki pielęgniarskiej; załatwianie spraw formalnych i wiele innych).
Pamiętaj! Jeśli decydujecie (Ty i Chory, inni zaangażowane osoby), że najlepszym miejscem będzie opieka zorganizowana (Zakład Opiekuńczo-Leczniczy, Dom Pomocy Społecznej, dom seniora, hospicjum lub inny ośrodek specjalistyczny) - nie czekajcie. Po pierwsze: zwykle są kolejki. Po drugie: dasz w ten sposób szansę Bliskiej osobie na przygotowanie się do tej dużej zmiany.
Jeśli w opiekę nad Chorym będzie zaangażowanych więcej Twoich Bliskich - ustalcie od początku plan działania. Kto i za co odpowiada. Kiedy. Przez jak czas. Kto i za co płaci. Jeśli Bliski będzie mieszkał z Tobą - czy i kiedy można będzie wchodzić do Twojego mieszkania/domu.
Decyzja o opiece nad Chorym w domu zapadła? Zatem przed Tobą i Twoimi Bliskimi dużo pracy. Jeszcze w trakcie pobytu Chorego w szpitalu porozmawiaj z lekarzem prowadzącym. Wcześnie skontaktuj się z POZ (lekarz i pielęgniarka), a także z MOPS/GOPS. Przygotuj Rodzinę na czekające Ich wyzwania. Zaplanuj swoją pracę, pamiętaj o zwolnieniu lekarskim w ramach opieki nad dorosłym krewnym - do 14 dni w roku (jeśli nie pracujesz w weekendy weź zwolnienie z pominięciem tych dni: z 14 dni kalendarzowych zyskasz nawet kolejne 4 dni wolne od pracy).
Opieka specjalistyczna:
W ramach ubezpieczenia w NFZ Choremu przysługuje podstawowa opieka zdrowotna (POZ) świadczona przez lekarza rodzinnego podczas wizyt w gabinecie i wizyt domowych (przysługują Chorym, który nie mogą się poruszać ze względu na stan zdrowia). O wskazaniach do wizyty domowej decyduje lekarz. Chory może skorzystać także z opieki specjalistycznej, w tym także w warunkach domowych (jeśli są wskazania medyczne). Jeśli wizyta ma odbyć się w gabinecie specjalistycznym - pierwszorazowy transport zapewnia POZ (zgłoś konsultację odpowiednio wcześnie).
Także rehabilitacja może odbywać się w domu. Wykaz placówek świadczących takie usługi znajduje się na stronie Oddziału NFZ. NFZ finansuje do 80 dni zabiegowych w roku kalendarzowym. W rehabilitacji domowej wykonywanych jest do 5 zabiegów dziennie. Pakiet zabiegów obejmuje: kinezyterapię, masaż, elektrolecznictwo, pole elektromagnetyczne, światłolecznictwo. Rehabilitacji domowej nie można łączyć z opieką hospicjum domowego.
Opieka długoterminowa:
Opieka pielęgniarska długoterminowa przysługuje Choremu przewlekle, który przebywa w domu i ze względu na problemy zdrowotne wymaga systematycznej opieki pielęgnacyjnej. Wskazania to np. występowanie ran przewlekłych i odleżyn. Kwalifikacja następuje na podstawie skali Barthel (od 0 do 100 punktów, kwalifikowani są Chorzy z punktacją poniżej 40). Bezpłatnie w ramach ubezpieczenia NFZ przysługują nie mniej niż 4 wizyty pielęgniarskie w tygodniu. Skierowanie wystawia lekarz (w szpitalu, w POZ, w poradni specjalistycznej), składa się je w miejscach świadczących takie usługi.
Hospicjum:
Hospicjum domowe zapewnia komfort i bezpieczeństwo profesjonalnej opieki medycznej w domu Chorego. 80% z nas chciałoby spędzić ostatnie tygodnie i dni życia we własnym łóżku - hospicjum domowe to odpowiedź na tę potrzebę. Twój Bliski będzie mógł korzystać z opieki lekarza, opieki pielęgniarskiej i fizjoterapeutycznej, psychologicznej. Zyska dostęp do wyposażenia medycznego (pompy do leków, koncentrator tlenu). Pamiętaj, że hospicjum jest wsparciem nie tylko dla Chorych na nowotwory, ale również z ciężkimi chorobami serca czy HIV. Hospicjum to nie wyrok! Można korzystać z jego pomocy także w czasie trwania leczenia przyczynowego (np. chemioterapii, radioterapii).
Zapraszam do lektury całości bloga!
Jeśli chcesz otrzymać informacje na temat nowych materiałów, na temat transkrypcji - zapisz się do mojego newslettera. Przesyłam tylko sprawdzone informacje o medycynie, przydatne w dbaniu o zdrowie Twoje i Twoich Bliskich.
Jeśli ten temat był dla Ciebie ciekawy - podziel się podcastem.
Zapraszam do pozostawiania komentarzy. Pytaj, jeśli chcesz wiedzieć! Postaram się pomóc!
006: Wyroby medyczne. Jak uzyskać refundację?
2019-11-13 08:49:35
W tym odcinku mówię o refundacji na wyroby medyczne - poniżej notatka. Transkrypcji szukaj na mojej stronie: https://lekarzrodzinny.blog/006 Wyroby medyczne to przeróżne potrzebne w domu przedmioty, które pomagają w codziennym funkcjonowaniu Chorym, np. wózki inwalidzkie, różnego rodzaju protezy, ortezy ortopedyczne, aparaty słuchowe, soczewki okularowe, obuwie ortopedyczne, materace przeciwodleżynowe, laski i kule, a także pieluchomajtki, cewniki czy sprzęt stomijny. Na sporą część z nich przysługuje refundacja – część kosztów ich zakupu, do określonego limitu kwoty, pokrywa Narodowy Fundusz Zdrowia. Do każdego wyrobu medycznego refundowanego przez NFZ istnieje specjalny kod (litera i liczba porządkowa zgodnie z załącznikiem do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 maja 2017 r. w sprawie wykazu wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie (Dz.U. z 2017 r. poz. 1061). Na każdy wyrób medyczny (każdy kod) wystawiane jest oddzielne zlecenie. Czasami ten sam wyrób medyczny widnieje w spisie pod różnymi kodami, np. pieluchomajtki. Znajdziesz je w spisie pod kodem P.100 i P.101. W czym tkwi różnica? Otóż pieluchomajtki na kod P.100 należą się (uogólniając) Pacjentowi z chorobą nowotworową (nowotwór okolicy krocza albo wtedy, gdy Pacjent nie trzyma moczu i stolca z powodu przebiegu choroby nowotworowej lub jej powikłań). Limit na finansowanie wynosi 77 zł, a udział % w odpłatności ze strony Chorego to 0%. Dla pozostałych wskazań (neurogenne lub nieneurogenne nietrzymanie moczu i stolca) obowiązuje kod P.101 oraz inny limit finansowania (90zł) i inna odpłatność (30%). Ten sam produkt (pieluchomajtki) ma różnych producentów i może mieć inną cenę i jakość. NFZ finansuje wyroby medyczne do wysokości limitu refundacji (kwota w złotówkach podana w tabeli). Jeśli cena wybranego wyrobu jest wyższa niż cena określona limitem, NFZ pokrywa koszt wyrobu do wysokości limitu refundacji, a różnicę pomiędzy ceną brutto i kwotą refundacji dopłaca pacjent. Zlecenie na wyrób medyczny wystawia lekarz, felczer, pielęgniarka lub położna. Dla każdego wyrobu medycznego (każdego kodu) jest dokładnie określone, kto może wystawić druk zlecenia. W zależności od rodzaju wyrobu medycznego zlecenie przysługuje jednorazowo na dłuższy czas (np. na wózek inwalidzki raz na 4 lata) lub może być ponawiane częściej (pieluchomajtki przysługują co miesiąc). Zlecenie na wyroby medyczne przysługujące comiesięcznie może być wypisane na okres nie dłuższy niż trzy kolejne miesiące, z wyłączeniem miesięcy, które upłynęły (tylko do przodu). Otrzymane zlecenie musi zostać potwierdzone do refundacji przez Oddział Wojewódzki NFZ, na terenie którego jest zarejestrowany Chory, w oparciu o adres zamieszkania. Od stycznia 2020 roku potwierdzanie wniosku będzie dokonywane automatycznie, od lekarza będzie więc można udać się bezpośrednio do apteki lub sklepu z zaopatrzeniem medycznym na zakupy. Ze strony www możesz pobrać aktualny wykaz refundowanych wyrobów medycznych - sprawdź na https://lekarzrodzinny.blog/006 Zapraszam do lektury całości bloga! Jeśli chcesz otrzymać informacje na temat nowych materiałów, na temat transkrypcji - zapisz się do mojego newslettera. Przesyłam tylko sprawdzone informacje o medycynie, przydatne w dbaniu o zdrowie Twoje i Twoich Bliskich. Jeśli ten temat był dla Ciebie ciekawy - podziel się podcastem. Zapraszam do pozostawiania komentarzy. Pytaj, jeśli chcesz wiedzieć! Postaram się pomóc!
W tym odcinku mówię o refundacji na wyroby medyczne - poniżej notatka. Transkrypcji szukaj na mojej stronie: https://lekarzrodzinny.blog/006
Wyroby medyczne to przeróżne potrzebne w domu przedmioty, które pomagają w codziennym funkcjonowaniu Chorym, np. wózki inwalidzkie, różnego rodzaju protezy, ortezy ortopedyczne, aparaty słuchowe, soczewki okularowe, obuwie ortopedyczne, materace przeciwodleżynowe, laski i kule, a także pieluchomajtki, cewniki czy sprzęt stomijny. Na sporą część z nich przysługuje refundacja – część kosztów ich zakupu, do określonego limitu kwoty, pokrywa Narodowy Fundusz Zdrowia.
Do każdego wyrobu medycznego refundowanego przez NFZ istnieje specjalny kod (litera i liczba porządkowa zgodnie z załącznikiem do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 maja 2017 r. w sprawie wykazu wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie (Dz.U. z 2017 r. poz. 1061).
Na każdy wyrób medyczny (każdy kod) wystawiane jest oddzielne zlecenie.
Czasami ten sam wyrób medyczny widnieje w spisie pod różnymi kodami, np. pieluchomajtki. Znajdziesz je w spisie pod kodem P.100 i P.101. W czym tkwi różnica? Otóż pieluchomajtki na kod P.100 należą się (uogólniając) Pacjentowi z chorobą nowotworową (nowotwór okolicy krocza albo wtedy, gdy Pacjent nie trzyma moczu i stolca z powodu przebiegu choroby nowotworowej lub jej powikłań). Limit na finansowanie wynosi 77 zł, a udział % w odpłatności ze strony Chorego to 0%.
Dla pozostałych wskazań (neurogenne lub nieneurogenne nietrzymanie moczu i stolca) obowiązuje kod P.101 oraz inny limit finansowania (90zł) i inna odpłatność (30%).
Ten sam produkt (pieluchomajtki) ma różnych producentów i może mieć inną cenę i jakość. NFZ finansuje wyroby medyczne do wysokości limitu refundacji (kwota w złotówkach podana w tabeli). Jeśli cena wybranego wyrobu jest wyższa niż cena określona limitem, NFZ pokrywa koszt wyrobu do wysokości limitu refundacji, a różnicę pomiędzy ceną brutto i kwotą refundacji dopłaca pacjent.
Zlecenie na wyrób medyczny wystawia lekarz, felczer, pielęgniarka lub położna. Dla każdego wyrobu medycznego (każdego kodu) jest dokładnie określone, kto może wystawić druk zlecenia.
W zależności od rodzaju wyrobu medycznego zlecenie przysługuje jednorazowo na dłuższy czas (np. na wózek inwalidzki raz na 4 lata) lub może być ponawiane częściej (pieluchomajtki przysługują co miesiąc). Zlecenie na wyroby medyczne przysługujące comiesięcznie może być wypisane na okres nie dłuższy niż trzy kolejne miesiące, z wyłączeniem miesięcy, które upłynęły (tylko do przodu).
Otrzymane zlecenie musi zostać potwierdzone do refundacji przez Oddział Wojewódzki NFZ, na terenie którego jest zarejestrowany Chory, w oparciu o adres zamieszkania.
Od stycznia 2020 roku potwierdzanie wniosku będzie dokonywane automatycznie, od lekarza będzie więc można udać się bezpośrednio do apteki lub sklepu z zaopatrzeniem medycznym na zakupy.
Ze strony www możesz pobrać aktualny wykaz refundowanych wyrobów medycznych - sprawdź na https://lekarzrodzinny.blog/006
Zapraszam do lektury całości bloga!
Jeśli chcesz otrzymać informacje na temat nowych materiałów, na temat transkrypcji - zapisz się do mojego newslettera. Przesyłam tylko sprawdzone informacje o medycynie, przydatne w dbaniu o zdrowie Twoje i Twoich Bliskich.
Jeśli ten temat był dla Ciebie ciekawy - podziel się podcastem.
Zapraszam do pozostawiania komentarzy. Pytaj, jeśli chcesz wiedzieć! Postaram się pomóc!
Wyroby medyczne to przeróżne potrzebne w domu przedmioty, które pomagają w codziennym funkcjonowaniu Chorym, np. wózki inwalidzkie, różnego rodzaju protezy, ortezy ortopedyczne, aparaty słuchowe, soczewki okularowe, obuwie ortopedyczne, materace przeciwodleżynowe, laski i kule, a także pieluchomajtki, cewniki czy sprzęt stomijny. Na sporą część z nich przysługuje refundacja – część kosztów ich zakupu, do określonego limitu kwoty, pokrywa Narodowy Fundusz Zdrowia.
Do każdego wyrobu medycznego refundowanego przez NFZ istnieje specjalny kod (litera i liczba porządkowa zgodnie z załącznikiem do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 maja 2017 r. w sprawie wykazu wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie (Dz.U. z 2017 r. poz. 1061).
Na każdy wyrób medyczny (każdy kod) wystawiane jest oddzielne zlecenie.
Czasami ten sam wyrób medyczny widnieje w spisie pod różnymi kodami, np. pieluchomajtki. Znajdziesz je w spisie pod kodem P.100 i P.101. W czym tkwi różnica? Otóż pieluchomajtki na kod P.100 należą się (uogólniając) Pacjentowi z chorobą nowotworową (nowotwór okolicy krocza albo wtedy, gdy Pacjent nie trzyma moczu i stolca z powodu przebiegu choroby nowotworowej lub jej powikłań). Limit na finansowanie wynosi 77 zł, a udział % w odpłatności ze strony Chorego to 0%.
Dla pozostałych wskazań (neurogenne lub nieneurogenne nietrzymanie moczu i stolca) obowiązuje kod P.101 oraz inny limit finansowania (90zł) i inna odpłatność (30%).
Ten sam produkt (pieluchomajtki) ma różnych producentów i może mieć inną cenę i jakość. NFZ finansuje wyroby medyczne do wysokości limitu refundacji (kwota w złotówkach podana w tabeli). Jeśli cena wybranego wyrobu jest wyższa niż cena określona limitem, NFZ pokrywa koszt wyrobu do wysokości limitu refundacji, a różnicę pomiędzy ceną brutto i kwotą refundacji dopłaca pacjent.
Zlecenie na wyrób medyczny wystawia lekarz, felczer, pielęgniarka lub położna. Dla każdego wyrobu medycznego (każdego kodu) jest dokładnie określone, kto może wystawić druk zlecenia.
W zależności od rodzaju wyrobu medycznego zlecenie przysługuje jednorazowo na dłuższy czas (np. na wózek inwalidzki raz na 4 lata) lub może być ponawiane częściej (pieluchomajtki przysługują co miesiąc). Zlecenie na wyroby medyczne przysługujące comiesięcznie może być wypisane na okres nie dłuższy niż trzy kolejne miesiące, z wyłączeniem miesięcy, które upłynęły (tylko do przodu).
Otrzymane zlecenie musi zostać potwierdzone do refundacji przez Oddział Wojewódzki NFZ, na terenie którego jest zarejestrowany Chory, w oparciu o adres zamieszkania.
Od stycznia 2020 roku potwierdzanie wniosku będzie dokonywane automatycznie, od lekarza będzie więc można udać się bezpośrednio do apteki lub sklepu z zaopatrzeniem medycznym na zakupy.
Ze strony www możesz pobrać aktualny wykaz refundowanych wyrobów medycznych - sprawdź na https://lekarzrodzinny.blog/006
Zapraszam do lektury całości bloga!
Jeśli chcesz otrzymać informacje na temat nowych materiałów, na temat transkrypcji - zapisz się do mojego newslettera. Przesyłam tylko sprawdzone informacje o medycynie, przydatne w dbaniu o zdrowie Twoje i Twoich Bliskich.
Jeśli ten temat był dla Ciebie ciekawy - podziel się podcastem.
Zapraszam do pozostawiania komentarzy. Pytaj, jeśli chcesz wiedzieć! Postaram się pomóc!
005: Hospicjum domowe - jak i komu może pomóc?
2019-10-09 11:27:21
Poniżej znajdziesz notatkę do piątego odcinka mojego podcastu o zdrowiu - dziś o hospicjum domowym. Transkrypcji szukaj na mojej stronie: https://lekarzrodzinny.blog/005 Z mojego doświadczenia wynika, że najczęściej Chory trafia do opieki hospicyjnej w dość „gwałtownych” okolicznościach. Decyzja o odstąpieniu od nieskutecznej już terapii jest zawsze ogromnym stresem. Nie tylko dla Pacjentów. Dla Ich Rodzin. Także dla lekarzy. Niestety wciąż zbyt rzadko objęcie opieką hospicyjną jest zaplanowane z wyprzedzeniem. A zatem odpowiednio przygotowane. Często brakuje nawet informacji o tym, że taki sposób na zapewnienie opieki jest w ogóle możliwy. Skierowanie do hospicjum domowego wystawia: - lekarz Podstawowej Opieki Zdrowotnej (lekarz rodzinny lub inny lekarz w POZ); - lekarz pracujący na oddziale szpitalnym. Pacjent musi posiadać odpowiednie wskazania medyczne do objęcia opieką hospicyjną. Wynika to oczywiście z faktu, że tylko wybrane grupy Chorych odniosą korzyść z takiego sposobu leczenia. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 12 czerwca 2018 roku (Aktualne!!! Weszło w życie z dniem 1 lipca 2018 roku) do uzyskania świadczeń w zakresie opieki paliatywnej i hospicyjnej (w tym hospicjum domowego) uprawnieni są Pacjenci z wybranymi chorobami - sprawdź na mojej stronie www listę tych chorób. Jak działa zespół hospicjum? Aby sensownie zakwalifikować Pacjenta do objęcia opieką hospicjum domowego trzeba sobie odpowiedzieć na pytanie: Czym taka opieka jest? Technicznie jest to: - wizyta lekarska nie rzadziej niż raz na 2 tygodnie; - wizyty pielęgniarskie (2 razy w tygodniu lub więcej zależnie od potrzeb); - opieka fizjoterapeuty; - opieka psychologa; - opieka pracownika socjalnego; - badania stosownie do potrzeb; - dostęp do urządzeń medycznych w warunkach domowych (koncentrator tlenu, pompy do podawania leków). Jeśli więc Rodzina jest w stanie zapewnić Choremu opiekę domową (karmienie, przebieranie, mycie, podawanie leków) lub Chory jest wystarczająco samodzielny dla radzenia sobie z tymi czynnościami – można myśleć o opiece hospicjum domowego. Od razu zwracam uwagę, że Pacjenci z demencją, znacznym otępieniem, niesamodzielni – jeśli nie mają w domu Opiekunów – nie uzyskają wystarczającej pomocy ze strony hospicjum domowego. Lepszym rozwiązaniem jest dla Nich hospicjum stacjonarne (opieka 24h/dobę), oddział paliatywny a czasami także Dom Pomocy Społecznej. Co tak naprawdę robią pracownicy hospicjum domowego: Zmniejszają albo niwelują dolegliwości bólowe Chorego. Z bólem możemy zrobić naprawdę wiele. W Polsce dostępne są wszystkie najnowocześniejsze leki przeciwbólowe we wszystkich niemal formach podania, w tym nie tylko jako tabletki, ale także plastry, w sprayu do nosa czy tabletkach rozpuszczających się w ustach. Leczą inne objawy. Nudności i wymioty, brak możliwości podawania leków czy posiłków. Duszność. Profilaktyka i leczenie odleżyn. Depresja. Wyniszczenie. Umożliwiają uzyskanie/odzyskanie pewnej samodzielności. Dzięki pracy fizjoterapeuty możliwe jest niwelowanie wielu objawów, np. przykurczy (poprzez ćwiczenia), obrzęków (masaż). Możliwe staje się częściowe lub pełne usprawnienie Chorego - np. umożliwienie mu wykonywania wybranych czynności codziennych jak siadanie, jedzenie, mycie się, poruszanie. Pomagają w emocjach. Umieranie osoby Bliskiej to ogrom emocji w całej Rodzinie. Opieki psychologa potrzebują w związku z tym wszyscy Bliscy Chorego. Często obserwuję, że do samego końca nie są pogodzeni, o wiele dłużej niż sam Umierający. To nasila trudności w rozmowie w domu: Chory chciałbym np. uporządkować swoje sprawy, spisać testament, a Bliscy nie chcą o tym słyszeć. Wciąż negują umieranie. Zapraszam do lektury na https://lekarzrodzinny.blog/005 Jeśli chcesz otrzymać informacje na temat nowych materiałów, na temat transkrypcji - zapisz się do mojego newslettera. Przesyłam tylko sprawdzone informacje o medycynie, przydatne w dbaniu o zdrowie Twoje i Twoich Bliskich. Jeśli ten temat był dla Ciebie ciekawy - podziel się podcastem. Zapraszam do pozostawiania komentarzy. Pytaj, jeśli chcesz wiedzieć! Postaram się pomóc!
Poniżej znajdziesz notatkę do piątego odcinka mojego podcastu o zdrowiu - dziś o hospicjum domowym. Transkrypcji szukaj na mojej stronie: https://lekarzrodzinny.blog/005
Z mojego doświadczenia wynika, że najczęściej Chory trafia do opieki hospicyjnej w dość „gwałtownych” okolicznościach. Decyzja o odstąpieniu od nieskutecznej już terapii jest zawsze ogromnym stresem. Nie tylko dla Pacjentów. Dla Ich Rodzin. Także dla lekarzy.
Niestety wciąż zbyt rzadko objęcie opieką hospicyjną jest zaplanowane z wyprzedzeniem. A zatem odpowiednio przygotowane. Często brakuje nawet informacji o tym, że taki sposób na zapewnienie opieki jest w ogóle możliwy.
Skierowanie do hospicjum domowego wystawia:
- lekarz Podstawowej Opieki Zdrowotnej (lekarz rodzinny lub inny lekarz w POZ);
- lekarz pracujący na oddziale szpitalnym.
Pacjent musi posiadać odpowiednie wskazania medyczne do objęcia opieką hospicyjną. Wynika to oczywiście z faktu, że tylko wybrane grupy Chorych odniosą korzyść z takiego sposobu leczenia.
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 12 czerwca 2018 roku (Aktualne!!! Weszło w życie z dniem 1 lipca 2018 roku) do uzyskania świadczeń w zakresie opieki paliatywnej i hospicyjnej (w tym hospicjum domowego) uprawnieni są Pacjenci z wybranymi chorobami - sprawdź na mojej stronie www listę tych chorób.
Jak działa zespół hospicjum?
Aby sensownie zakwalifikować Pacjenta do objęcia opieką hospicjum domowego trzeba sobie odpowiedzieć na pytanie: Czym taka opieka jest? Technicznie jest to:
- wizyta lekarska nie rzadziej niż raz na 2 tygodnie;
- wizyty pielęgniarskie (2 razy w tygodniu lub więcej zależnie od potrzeb);
- opieka fizjoterapeuty;
- opieka psychologa;
- opieka pracownika socjalnego;
- badania stosownie do potrzeb;
- dostęp do urządzeń medycznych w warunkach domowych (koncentrator tlenu, pompy do podawania leków).
Jeśli więc Rodzina jest w stanie zapewnić Choremu opiekę domową (karmienie, przebieranie, mycie, podawanie leków) lub Chory jest wystarczająco samodzielny dla radzenia sobie z tymi czynnościami – można myśleć o opiece hospicjum domowego.
Od razu zwracam uwagę, że Pacjenci z demencją, znacznym otępieniem, niesamodzielni – jeśli nie mają w domu Opiekunów – nie uzyskają wystarczającej pomocy ze strony hospicjum domowego. Lepszym rozwiązaniem jest dla Nich hospicjum stacjonarne (opieka 24h/dobę), oddział paliatywny a czasami także Dom Pomocy Społecznej.
Co tak naprawdę robią pracownicy hospicjum domowego:
Zmniejszają albo niwelują dolegliwości bólowe Chorego.
Z bólem możemy zrobić naprawdę wiele. W Polsce dostępne są wszystkie najnowocześniejsze leki przeciwbólowe we wszystkich niemal formach podania, w tym nie tylko jako tabletki, ale także plastry, w sprayu do nosa czy tabletkach rozpuszczających się w ustach.
Leczą inne objawy.
Nudności i wymioty, brak możliwości podawania leków czy posiłków. Duszność. Profilaktyka i leczenie odleżyn. Depresja. Wyniszczenie.
Umożliwiają uzyskanie/odzyskanie pewnej samodzielności.
Dzięki pracy fizjoterapeuty możliwe jest niwelowanie wielu objawów, np. przykurczy (poprzez ćwiczenia), obrzęków (masaż). Możliwe staje się częściowe lub pełne usprawnienie Chorego - np. umożliwienie mu wykonywania wybranych czynności codziennych jak siadanie, jedzenie, mycie się, poruszanie.
Pomagają w emocjach.
Umieranie osoby Bliskiej to ogrom emocji w całej Rodzinie. Opieki psychologa potrzebują w związku z tym wszyscy Bliscy Chorego. Często obserwuję, że do samego końca nie są pogodzeni, o wiele dłużej niż sam Umierający. To nasila trudności w rozmowie w domu: Chory chciałbym np. uporządkować swoje sprawy, spisać testament, a Bliscy nie chcą o tym słyszeć. Wciąż negują umieranie.
Zapraszam do lektury na https://lekarzrodzinny.blog/005
Jeśli chcesz otrzymać informacje na temat nowych materiałów, na temat transkrypcji - zapisz się do mojego newslettera. Przesyłam tylko sprawdzone informacje o medycynie, przydatne w dbaniu o zdrowie Twoje i Twoich Bliskich.
Jeśli ten temat był dla Ciebie ciekawy - podziel się podcastem.
Zapraszam do pozostawiania komentarzy. Pytaj, jeśli chcesz wiedzieć! Postaram się pomóc!
Z mojego doświadczenia wynika, że najczęściej Chory trafia do opieki hospicyjnej w dość „gwałtownych” okolicznościach. Decyzja o odstąpieniu od nieskutecznej już terapii jest zawsze ogromnym stresem. Nie tylko dla Pacjentów. Dla Ich Rodzin. Także dla lekarzy.
Niestety wciąż zbyt rzadko objęcie opieką hospicyjną jest zaplanowane z wyprzedzeniem. A zatem odpowiednio przygotowane. Często brakuje nawet informacji o tym, że taki sposób na zapewnienie opieki jest w ogóle możliwy.
Skierowanie do hospicjum domowego wystawia:
- lekarz Podstawowej Opieki Zdrowotnej (lekarz rodzinny lub inny lekarz w POZ);
- lekarz pracujący na oddziale szpitalnym.
Pacjent musi posiadać odpowiednie wskazania medyczne do objęcia opieką hospicyjną. Wynika to oczywiście z faktu, że tylko wybrane grupy Chorych odniosą korzyść z takiego sposobu leczenia.
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 12 czerwca 2018 roku (Aktualne!!! Weszło w życie z dniem 1 lipca 2018 roku) do uzyskania świadczeń w zakresie opieki paliatywnej i hospicyjnej (w tym hospicjum domowego) uprawnieni są Pacjenci z wybranymi chorobami - sprawdź na mojej stronie www listę tych chorób.
Jak działa zespół hospicjum?
Aby sensownie zakwalifikować Pacjenta do objęcia opieką hospicjum domowego trzeba sobie odpowiedzieć na pytanie: Czym taka opieka jest? Technicznie jest to:
- wizyta lekarska nie rzadziej niż raz na 2 tygodnie;
- wizyty pielęgniarskie (2 razy w tygodniu lub więcej zależnie od potrzeb);
- opieka fizjoterapeuty;
- opieka psychologa;
- opieka pracownika socjalnego;
- badania stosownie do potrzeb;
- dostęp do urządzeń medycznych w warunkach domowych (koncentrator tlenu, pompy do podawania leków).
Jeśli więc Rodzina jest w stanie zapewnić Choremu opiekę domową (karmienie, przebieranie, mycie, podawanie leków) lub Chory jest wystarczająco samodzielny dla radzenia sobie z tymi czynnościami – można myśleć o opiece hospicjum domowego.
Od razu zwracam uwagę, że Pacjenci z demencją, znacznym otępieniem, niesamodzielni – jeśli nie mają w domu Opiekunów – nie uzyskają wystarczającej pomocy ze strony hospicjum domowego. Lepszym rozwiązaniem jest dla Nich hospicjum stacjonarne (opieka 24h/dobę), oddział paliatywny a czasami także Dom Pomocy Społecznej.
Co tak naprawdę robią pracownicy hospicjum domowego:
Zmniejszają albo niwelują dolegliwości bólowe Chorego.
Z bólem możemy zrobić naprawdę wiele. W Polsce dostępne są wszystkie najnowocześniejsze leki przeciwbólowe we wszystkich niemal formach podania, w tym nie tylko jako tabletki, ale także plastry, w sprayu do nosa czy tabletkach rozpuszczających się w ustach.
Leczą inne objawy.
Nudności i wymioty, brak możliwości podawania leków czy posiłków. Duszność. Profilaktyka i leczenie odleżyn. Depresja. Wyniszczenie.
Umożliwiają uzyskanie/odzyskanie pewnej samodzielności.
Dzięki pracy fizjoterapeuty możliwe jest niwelowanie wielu objawów, np. przykurczy (poprzez ćwiczenia), obrzęków (masaż). Możliwe staje się częściowe lub pełne usprawnienie Chorego - np. umożliwienie mu wykonywania wybranych czynności codziennych jak siadanie, jedzenie, mycie się, poruszanie.
Pomagają w emocjach.
Umieranie osoby Bliskiej to ogrom emocji w całej Rodzinie. Opieki psychologa potrzebują w związku z tym wszyscy Bliscy Chorego. Często obserwuję, że do samego końca nie są pogodzeni, o wiele dłużej niż sam Umierający. To nasila trudności w rozmowie w domu: Chory chciałbym np. uporządkować swoje sprawy, spisać testament, a Bliscy nie chcą o tym słyszeć. Wciąż negują umieranie.
Zapraszam do lektury na https://lekarzrodzinny.blog/005
Jeśli chcesz otrzymać informacje na temat nowych materiałów, na temat transkrypcji - zapisz się do mojego newslettera. Przesyłam tylko sprawdzone informacje o medycynie, przydatne w dbaniu o zdrowie Twoje i Twoich Bliskich.
Jeśli ten temat był dla Ciebie ciekawy - podziel się podcastem.
Zapraszam do pozostawiania komentarzy. Pytaj, jeśli chcesz wiedzieć! Postaram się pomóc!
004: Zdrowie na wakacjach - jak zadbać o zdrowie swoje i Bliskich?
2019-10-02 08:09:03
Poniżej znajdziesz notatkę do drugiego odcinka mojego podcastu o zdrowiu. Transkrypcji szukaj na mojej stronie: https://lekarzrodzinny.blog/004 Po pierwsze apteczka! Nie ma dobrego wyjazdu wakacyjnego bez dobrze spakowanej apteczki. Apteczka gwarantuje zdrowie i bezpieczeństwo Tobie i Twoim Bliskim. Jeśli przewlekle chorujesz na jakieś choroby, pamiętaj, aby do apteczki dołączyć wszystkie stale stosowane leki. Na nic nie chorujesz? I tak warto przygotować apteczkę podróżną. Zdejmie Ci to z głowy wiele problemów w trakcie podróżowania. Pamiętaj, że podczas wakacji może zdarzyć się wiele nieprzewidzianych sytuacji: komuś może zrobić się niedobrze, może dopaść Cię gorączka, coś może wpaść Ci do oka albo możesz skręcić nogę w czasie wspinaczki. W takich sytuacjach apteczka jest niezastąpiona. Klikając tutaj znajdziesz skład proponowanej przeze mnie wakacyjnej apteczki: --> https://lekarzrodzinny.blog/apteczka/ Na vlogu znajdziesz także unboxing mojej prywatnej apteczki wakacyjnej. Zapraszam. Podstawowym problemem w podróży jest choroba lokomocyjna. Pojawia się, ponieważ błędnik odpowiedzialny za poczucie położenia ciała wychwytuje, że jesteśmy w ruchu, ale oczy spoczywają np. na nieruchomej desce rozdzielczej czy na książce, co dezorientuje mózg. To wyjaśnienie medyczne od razu pozwala płynnie przejść do sposobów radzenia sobie z chorobą lokomocyjną - trzeba po prostu mózg oszukać raz jeszcze. Podstawowe zasady zapobiegania objawom choroby lokomocyjnej: - Unikaj ciężkostrawnych posiłków przed podróżą, pij rozsądne ilości raczej chłodnych płynów zarówno przed, jak i w trakcie podróży. Używaj wody niegazowanej. - Skupiaj wzrok na drodze i odległych przedmiotach, unikaj oglądania filmów i czytania, w tym z urządzeń elektronicznych. - Siadaj z przodu pojazdu, zawsze przodem do kierunku jazdy. - Żuj gumę do żucia. - Rozmawiaj ze współpasażerami, jeśli na chorobę lokomocyjną cierpi dziecko - wymyśl dla niego gry i zabawy zajmujące podróż. - Zastosuje leki: dimenhydrynat, a w cięższych postaciach dostępną na receptę prometazynę (skontaktuj się ze swoim lekarzem przed podróżą). - Rób przerwy w podróży. - Podróżuj przewietrzonym pojazdem, raczej w chłodniejszej temperaturze. Samolot najszybciej pozwala przedostać się z jednego miejsca na drugie, ale właśnie w tej szybkości zmiany klimatu czyhają na Ciebie liczne niebezpieczeństwa. Pamiętaj więc, aby zabrać ze sobą ubranie pozwalające wygodnie przebrać się. W zależności od temperatury i wilgotności na miejscu zmieniaj strój unikając przegrzania lub wychłodzenia. Jeśli więc lecisz z chłodnej jesiennej Polski w tropiki, ubierz się ciepło, ale spakuj do podróżnej torby coś do szybkiego przebrania się po wylądowaniu. Podobnie w drodze powrotnej - zadbaj o zabranie w podręcznej torbie stosownej odzieży. Latanie samolotem sprzyja infekcjom górnych dróg oddechowych. Po pierwsze: siedzisz w samolocie z kilkoma setkami innych pasażerów - ktoś wśród nich pewnie jest chory i może zarażać. Po drugie: klimatyzacja, wysuszone powietrze i zmiany temperatury źle oddziałują na barierę śluzówkową w Twoich drogach oddechowych, przez co są one bardziej podatne na infekcje. Podróżowanie samolotem z zapaleniem ucha środkowego albo chorobami trąbki słuchowej szczerze odradzam. Można pogorszyć infekcję, a na pewno nasilić odczuwany ból. Trąbka wyrównuje bowiem ciśnienie między uchem środkowym a światem zewnętrznym. Jeśli nie działa, a samolot wzbija się w górę, narasta różnica ciśnień i może dojść do uszkodzenia w obrębie np. błony bębenkowej. Jeśli nie masz wyjścia i musisz lecieć mimo choroby: pomóc może udrożnienie nosa (krople) i zastosowanie leków z pseudoefedryną (zmniejszają obrzęk śluzówek). Ewentualnie zastosować można przed lotem lek z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych, np. ibuprofen. Pij dużo ciepłych płynów w czasie lotu. Dbaj o nawodnienie bliskich, zwłaszcza dzieci. Długotrwała podróż samolotem, zwłaszcza trwająca ponad 4 godziny, zwiększa ryzyko zakrzepicy żył w nogach. Jeśli lot połączony jest z długotrwałym siedzeniem wcześniej, jest częścią długiej podróży (kilkanaście godzin) i łączy się ze spaniem na siedząco - ryzyko rośnie jeszcze bardziej. Zadbaj o: - wygodne i przewiewne ubranie i buty, - odpowiednie nawodnienie organizmu, - ćwiczenia kończyn dolnych, przechadzki po samolocie. Jeśli podróż jest długa, warto zastosować podkolanówki o zmiennym ucisku (10-20 mmHg na wysokości kostki). Pończochy uciskowe także się nadają. Skonsultuj to z lekarzem. Jeśli jesteś w szczególnej grupie ryzyka, zgłoś się do lekarza, aby zdecydować o podaniu heparyny drobnocząsteczkowej - leku zmniejszającego krzepliwość krwi. Osoby szczególnie narażone na rozwój zakrzepu w żyłach to: - chorzy po epizodzie zakrzepicy, - ciężarne, kobiety w połogu, kobiety stosujące hormonalną terapię zastępczą, - osoby po operacji lub urazie mniej niż 6 tygodni przed podróżą. Ubezpieczenie zdrowotne w podróży? Jeśli tylko stale odprowadzasz składki ubezpieczenia zdrowotnego, do uzyskania pomocy lekarskiej czy pielęgniarskiej na terenie kraju podczas wakacji wystarczy Ci numer PESEL. Pamiętaj, że w miejscu, do którego się zgłosisz, poproszony zostaniesz o wylegitymowanie się dowodem osobistym (aby upewnić się, że to faktycznie Ty), miej go zawsze przy sobie. Jeśli nie odprowadzasz regularnie składek, pamiętaj, że za opiekę zdrowotną będzie trzeba zapłacić, chyba że będzie chodziło o stany zagrożenia życia lub poród. Zadbaj, by wszystkie stale stosowane leki zabrać ze sobą w podróż w wystarczającej na cały okres wakacji ilości. Zasadniczo nie otrzymasz recepty na stale stosowane leki poza swoim POZ (gabinet lekarza rodzinnego) oraz poradniami specjalistycznymi, gdzie się leczysz. Możesz także zabrać ze sobą recepty na kolejne miesiące wakacji, lekarz może bowiem wystawić Ci leki na następujące po sobie okresy aż do 12 miesięcy łącznego leczenia. Za granicą działa karta EKUZ (nie zawsze i nie wszędzie!): Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego daje Ci szansę skorzystania z darmowej opieki lekarskiej na terenie krajów Unii Europejskiej i EFTA na tych samych prawach co w Polsce. Oznacza to, że za leczenie wszystkich stanów nagłych w zakresie Twojego zdrowia zapłaci NFZ. Przewlekłe leczenie niestety nie wchodzi w zakres działania karty. Kartę można wyrobić tylko w oddziale Narodowego Funduszu Zdrowia, na terenie którego jesteśmy zgłoszeni do ubezpieczenia lub w jego delegaturze. Wniosek można złożyć osobiście, wtedy karta wydawana jest w zasadzie od ręki (jeśli tylko jesteś ubezpieczony). Możesz zawnioskować o kartę dla siebie, swoich bliskich, dzieci, ale także znajomych - potrzebne będzie tylko odpowiednie upoważnienie do działania w ich imieniu. Pamiętaj, że w okresie późnej wiosny kolejki w NFZ wydłużają się - wyprzedź więc sezon przedwakacyjnych kolejek. Wniosek można także złożyć pocztą oraz elektronicznie za pośrednictwem skrzynki pocztowej, wysyłając skany wniosków papierowych - wtedy karta przyjdzie pocztą na wskazany adres. Poza wnioskiem złóż jeszcze podanie o przesłanie karty na wskazany adres. Pamiętaj, że poczta nie zawsze pracuje szybko i uwzględnij czas na dostarczenie karty, aby była w Twoich rękach w dniu wyjazdu. NFZ zaleca, aby przed wakacjami składać wnioski na około miesiąc przed wyjazdem - rosnąca liczba wniosków zalewa bowiem Oddziały NFZ i wydłuża się czas przygotowania kart. Karta EKUZ wystawiana jest na różnie długi czas. Może posiadasz kartę z zeszłorocznych wakacji - jeśli tak, warto sprawdzić, bo może być jeszcze aktualna. - Emeryci otrzymują kartę ważną 5 lat. - Ubezpieczeni pracownicy, samozatrudnieni, studenci, rolnicy i ich rodziny otrzymują kartę na 18 miesięcy. - Bezrobotni otrzymują kartę na okres 2 miesięcy. - Dzieci otrzymują kartę na 5 lat, nie dłużej niż do 18 roku życia, potem na zasadach ogólnych. - W szczególnych innych sytuacjach na inne okresy - można to sprawdzić na stronach internetowych NFZ. Dużo informacji znajdziesz w poniższych linkach: 1. O wymiotach na wakacjach: https://lekarzrodzinny.blog/wymioty-zatrucie-pokarmowe/ 2. Biegunka w podróży: https://lekarzrodzinny.blog/biegunka-w-podrozy/ 3. Zwichnięcia i skręcenia, drobne urazy: https://lekarzrodzinny.blog/zwichniecia-skrecenia-zlamania/ 4. Pogryzienie przez zwierzęta: https://lekarzrodzinny.blog/pogryzienie-przez-zwierzeta/ 5. Zachłyśniecie i tonięcie. Co robić? https://lekarzrodzinny.blog/zachlysniecie-toniecie/ 6. Sporo na blogu także o szczepieniach: https://lekarzrodzinny.blog/tezec-szczepienie/ https://lekarzrodzinny.blog/wzwa-szczepienie/ https://lekarzrodzinny.blog/kzm-szczepienie/ --> A inne na blogu w kategorii: "Szczepienia". Zapraszam do lektury na https://lekarzrodzinny.blog/004 O projekcie "Zdrowie na wakacjach" przeczytasz na dedykowanej mu stronie www: https://zdrowienawakacjach.pl Jeśli chcesz otrzymać informacje na temat nowych materiałów, na temat transkrypcji - zapisz się do mojego newslettera. Przesyłam tylko sprawdzone informacje o medycynie, przydatne w dbaniu o zdrowie Twoje i Twoich Bliskich. Jeśli ten temat był dla Ciebie ciekawy - podziel się podcastem. Zapraszam do pozostawiania komentarzy. Pytaj, jeśli chcesz wiedzieć! Postaram się pomóc!
Poniżej znajdziesz notatkę do drugiego odcinka mojego podcastu o zdrowiu. Transkrypcji szukaj na mojej stronie: https://lekarzrodzinny.blog/004
Po pierwsze apteczka! Nie ma dobrego wyjazdu wakacyjnego bez dobrze spakowanej apteczki. Apteczka gwarantuje zdrowie i bezpieczeństwo Tobie i Twoim Bliskim. Jeśli przewlekle chorujesz na jakieś choroby, pamiętaj, aby do apteczki dołączyć wszystkie stale stosowane leki.
Na nic nie chorujesz? I tak warto przygotować apteczkę podróżną. Zdejmie Ci to z głowy wiele problemów w trakcie podróżowania. Pamiętaj, że podczas wakacji może zdarzyć się wiele nieprzewidzianych sytuacji: komuś może zrobić się niedobrze, może dopaść Cię gorączka, coś może wpaść Ci do oka albo możesz skręcić nogę w czasie wspinaczki. W takich sytuacjach apteczka jest niezastąpiona.
Klikając tutaj znajdziesz skład proponowanej przeze mnie wakacyjnej apteczki:
--> https://lekarzrodzinny.blog/apteczka/
Na vlogu znajdziesz także unboxing mojej prywatnej apteczki wakacyjnej. Zapraszam.
Podstawowym problemem w podróży jest choroba lokomocyjna. Pojawia się, ponieważ błędnik odpowiedzialny za poczucie położenia ciała wychwytuje, że jesteśmy w ruchu, ale oczy spoczywają np. na nieruchomej desce rozdzielczej czy na książce, co dezorientuje mózg. To wyjaśnienie medyczne od razu pozwala płynnie przejść do sposobów radzenia sobie z chorobą lokomocyjną - trzeba po prostu mózg oszukać raz jeszcze.
Podstawowe zasady zapobiegania objawom choroby lokomocyjnej:
- Unikaj ciężkostrawnych posiłków przed podróżą, pij rozsądne ilości raczej chłodnych płynów zarówno przed, jak i w trakcie podróży. Używaj wody niegazowanej.
- Skupiaj wzrok na drodze i odległych przedmiotach, unikaj oglądania filmów i czytania, w tym z urządzeń elektronicznych.
- Siadaj z przodu pojazdu, zawsze przodem do kierunku jazdy.
- Żuj gumę do żucia.
- Rozmawiaj ze współpasażerami, jeśli na chorobę lokomocyjną cierpi dziecko - wymyśl dla niego gry i zabawy zajmujące podróż.
- Zastosuje leki: dimenhydrynat, a w cięższych postaciach dostępną na receptę prometazynę (skontaktuj się ze swoim lekarzem przed podróżą).
- Rób przerwy w podróży.
- Podróżuj przewietrzonym pojazdem, raczej w chłodniejszej temperaturze.
Samolot najszybciej pozwala przedostać się z jednego miejsca na drugie, ale właśnie w tej szybkości zmiany klimatu czyhają na Ciebie liczne niebezpieczeństwa. Pamiętaj więc, aby zabrać ze sobą ubranie pozwalające wygodnie przebrać się. W zależności od temperatury i wilgotności na miejscu zmieniaj strój unikając przegrzania lub wychłodzenia. Jeśli więc lecisz z chłodnej jesiennej Polski w tropiki, ubierz się ciepło, ale spakuj do podróżnej torby coś do szybkiego przebrania się po wylądowaniu. Podobnie w drodze powrotnej - zadbaj o zabranie w podręcznej torbie stosownej odzieży.
Latanie samolotem sprzyja infekcjom górnych dróg oddechowych. Po pierwsze: siedzisz w samolocie z kilkoma setkami innych pasażerów - ktoś wśród nich pewnie jest chory i może zarażać. Po drugie: klimatyzacja, wysuszone powietrze i zmiany temperatury źle oddziałują na barierę śluzówkową w Twoich drogach oddechowych, przez co są one bardziej podatne na infekcje.
Podróżowanie samolotem z zapaleniem ucha środkowego albo chorobami trąbki słuchowej szczerze odradzam. Można pogorszyć infekcję, a na pewno nasilić odczuwany ból. Trąbka wyrównuje bowiem ciśnienie między uchem środkowym a światem zewnętrznym. Jeśli nie działa, a samolot wzbija się w górę, narasta różnica ciśnień i może dojść do uszkodzenia w obrębie np. błony bębenkowej. Jeśli nie masz wyjścia i musisz lecieć mimo choroby: pomóc może udrożnienie nosa (krople) i zastosowanie leków z pseudoefedryną (zmniejszają obrzęk śluzówek). Ewentualnie zastosować można przed lotem lek z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych, np. ibuprofen.
Pij dużo ciepłych płynów w czasie lotu. Dbaj o nawodnienie bliskich, zwłaszcza dzieci.
Długotrwała podróż samolotem, zwłaszcza trwająca ponad 4 godziny, zwiększa ryzyko zakrzepicy żył w nogach. Jeśli lot połączony jest z długotrwałym siedzeniem wcześniej, jest częścią długiej podróży (kilkanaście godzin) i łączy się ze spaniem na siedząco - ryzyko rośnie jeszcze bardziej.
Zadbaj o:
- wygodne i przewiewne ubranie i buty,
- odpowiednie nawodnienie organizmu,
- ćwiczenia kończyn dolnych, przechadzki po samolocie.
Jeśli podróż jest długa, warto zastosować podkolanówki o zmiennym ucisku (10-20 mmHg na wysokości kostki). Pończochy uciskowe także się nadają. Skonsultuj to z lekarzem.
Jeśli jesteś w szczególnej grupie ryzyka, zgłoś się do lekarza, aby zdecydować o podaniu heparyny drobnocząsteczkowej - leku zmniejszającego krzepliwość krwi. Osoby szczególnie narażone na rozwój zakrzepu w żyłach to:
- chorzy po epizodzie zakrzepicy,
- ciężarne, kobiety w połogu, kobiety stosujące hormonalną terapię zastępczą,
- osoby po operacji lub urazie mniej niż 6 tygodni przed podróżą.
Ubezpieczenie zdrowotne w podróży?
Jeśli tylko stale odprowadzasz składki ubezpieczenia zdrowotnego, do uzyskania pomocy lekarskiej czy pielęgniarskiej na terenie kraju podczas wakacji wystarczy Ci numer PESEL. Pamiętaj, że w miejscu, do którego się zgłosisz, poproszony zostaniesz o wylegitymowanie się dowodem osobistym (aby upewnić się, że to faktycznie Ty), miej go zawsze przy sobie.
Jeśli nie odprowadzasz regularnie składek, pamiętaj, że za opiekę zdrowotną będzie trzeba zapłacić, chyba że będzie chodziło o stany zagrożenia życia lub poród.
Zadbaj, by wszystkie stale stosowane leki zabrać ze sobą w podróż w wystarczającej na cały okres wakacji ilości. Zasadniczo nie otrzymasz recepty na stale stosowane leki poza swoim POZ (gabinet lekarza rodzinnego) oraz poradniami specjalistycznymi, gdzie się leczysz.
Możesz także zabrać ze sobą recepty na kolejne miesiące wakacji, lekarz może bowiem wystawić Ci leki na następujące po sobie okresy aż do 12 miesięcy łącznego leczenia.
Za granicą działa karta EKUZ (nie zawsze i nie wszędzie!):
Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego daje Ci szansę skorzystania z darmowej opieki lekarskiej na terenie krajów Unii Europejskiej i EFTA na tych samych prawach co w Polsce. Oznacza to, że za leczenie wszystkich stanów nagłych w zakresie Twojego zdrowia zapłaci NFZ. Przewlekłe leczenie niestety nie wchodzi w zakres działania karty.
Kartę można wyrobić tylko w oddziale Narodowego Funduszu Zdrowia, na terenie którego jesteśmy zgłoszeni do ubezpieczenia lub w jego delegaturze. Wniosek można złożyć osobiście, wtedy karta wydawana jest w zasadzie od ręki (jeśli tylko jesteś ubezpieczony). Możesz zawnioskować o kartę dla siebie, swoich bliskich, dzieci, ale także znajomych - potrzebne będzie tylko odpowiednie upoważnienie do działania w ich imieniu. Pamiętaj, że w okresie późnej wiosny kolejki w NFZ wydłużają się - wyprzedź więc sezon przedwakacyjnych kolejek.
Wniosek można także złożyć pocztą oraz elektronicznie za pośrednictwem skrzynki pocztowej, wysyłając skany wniosków papierowych - wtedy karta przyjdzie pocztą na wskazany adres. Poza wnioskiem złóż jeszcze podanie o przesłanie karty na wskazany adres.
Pamiętaj, że poczta nie zawsze pracuje szybko i uwzględnij czas na dostarczenie karty, aby była w Twoich rękach w dniu wyjazdu. NFZ zaleca, aby przed wakacjami składać wnioski na około miesiąc przed wyjazdem - rosnąca liczba wniosków zalewa bowiem Oddziały NFZ i wydłuża się czas przygotowania kart.
Karta EKUZ wystawiana jest na różnie długi czas. Może posiadasz kartę z zeszłorocznych wakacji - jeśli tak, warto sprawdzić, bo może być jeszcze aktualna.
- Emeryci otrzymują kartę ważną 5 lat.
- Ubezpieczeni pracownicy, samozatrudnieni, studenci, rolnicy i ich rodziny otrzymują kartę na 18 miesięcy.
- Bezrobotni otrzymują kartę na okres 2 miesięcy.
- Dzieci otrzymują kartę na 5 lat, nie dłużej niż do 18 roku życia, potem na zasadach ogólnych.
- W szczególnych innych sytuacjach na inne okresy - można to sprawdzić na stronach internetowych NFZ.
Dużo informacji znajdziesz w poniższych linkach:
1. O wymiotach na wakacjach:
https://lekarzrodzinny.blog/wymioty-zatrucie-pokarmowe/
2. Biegunka w podróży:
https://lekarzrodzinny.blog/biegunka-w-podrozy/
3. Zwichnięcia i skręcenia, drobne urazy:
https://lekarzrodzinny.blog/zwichniecia-skrecenia-zlamania/
4. Pogryzienie przez zwierzęta:
https://lekarzrodzinny.blog/pogryzienie-przez-zwierzeta/
5. Zachłyśniecie i tonięcie. Co robić?
https://lekarzrodzinny.blog/zachlysniecie-toniecie/
6. Sporo na blogu także o szczepieniach:
https://lekarzrodzinny.blog/tezec-szczepienie/
https://lekarzrodzinny.blog/wzwa-szczepienie/
https://lekarzrodzinny.blog/kzm-szczepienie/
--> A inne na blogu w kategorii: "Szczepienia".
Zapraszam do lektury na https://lekarzrodzinny.blog/004
O projekcie "Zdrowie na wakacjach" przeczytasz na dedykowanej mu stronie www:
https://zdrowienawakacjach.pl
Jeśli chcesz otrzymać informacje na temat nowych materiałów, na temat transkrypcji - zapisz się do mojego newslettera. Przesyłam tylko sprawdzone informacje o medycynie, przydatne w dbaniu o zdrowie Twoje i Twoich Bliskich.
Jeśli ten temat był dla Ciebie ciekawy - podziel się podcastem.
Zapraszam do pozostawiania komentarzy. Pytaj, jeśli chcesz wiedzieć! Postaram się pomóc!
Po pierwsze apteczka! Nie ma dobrego wyjazdu wakacyjnego bez dobrze spakowanej apteczki. Apteczka gwarantuje zdrowie i bezpieczeństwo Tobie i Twoim Bliskim. Jeśli przewlekle chorujesz na jakieś choroby, pamiętaj, aby do apteczki dołączyć wszystkie stale stosowane leki.
Na nic nie chorujesz? I tak warto przygotować apteczkę podróżną. Zdejmie Ci to z głowy wiele problemów w trakcie podróżowania. Pamiętaj, że podczas wakacji może zdarzyć się wiele nieprzewidzianych sytuacji: komuś może zrobić się niedobrze, może dopaść Cię gorączka, coś może wpaść Ci do oka albo możesz skręcić nogę w czasie wspinaczki. W takich sytuacjach apteczka jest niezastąpiona.
Klikając tutaj znajdziesz skład proponowanej przeze mnie wakacyjnej apteczki:
--> https://lekarzrodzinny.blog/apteczka/
Na vlogu znajdziesz także unboxing mojej prywatnej apteczki wakacyjnej. Zapraszam.
Podstawowym problemem w podróży jest choroba lokomocyjna. Pojawia się, ponieważ błędnik odpowiedzialny za poczucie położenia ciała wychwytuje, że jesteśmy w ruchu, ale oczy spoczywają np. na nieruchomej desce rozdzielczej czy na książce, co dezorientuje mózg. To wyjaśnienie medyczne od razu pozwala płynnie przejść do sposobów radzenia sobie z chorobą lokomocyjną - trzeba po prostu mózg oszukać raz jeszcze.
Podstawowe zasady zapobiegania objawom choroby lokomocyjnej:
- Unikaj ciężkostrawnych posiłków przed podróżą, pij rozsądne ilości raczej chłodnych płynów zarówno przed, jak i w trakcie podróży. Używaj wody niegazowanej.
- Skupiaj wzrok na drodze i odległych przedmiotach, unikaj oglądania filmów i czytania, w tym z urządzeń elektronicznych.
- Siadaj z przodu pojazdu, zawsze przodem do kierunku jazdy.
- Żuj gumę do żucia.
- Rozmawiaj ze współpasażerami, jeśli na chorobę lokomocyjną cierpi dziecko - wymyśl dla niego gry i zabawy zajmujące podróż.
- Zastosuje leki: dimenhydrynat, a w cięższych postaciach dostępną na receptę prometazynę (skontaktuj się ze swoim lekarzem przed podróżą).
- Rób przerwy w podróży.
- Podróżuj przewietrzonym pojazdem, raczej w chłodniejszej temperaturze.
Samolot najszybciej pozwala przedostać się z jednego miejsca na drugie, ale właśnie w tej szybkości zmiany klimatu czyhają na Ciebie liczne niebezpieczeństwa. Pamiętaj więc, aby zabrać ze sobą ubranie pozwalające wygodnie przebrać się. W zależności od temperatury i wilgotności na miejscu zmieniaj strój unikając przegrzania lub wychłodzenia. Jeśli więc lecisz z chłodnej jesiennej Polski w tropiki, ubierz się ciepło, ale spakuj do podróżnej torby coś do szybkiego przebrania się po wylądowaniu. Podobnie w drodze powrotnej - zadbaj o zabranie w podręcznej torbie stosownej odzieży.
Latanie samolotem sprzyja infekcjom górnych dróg oddechowych. Po pierwsze: siedzisz w samolocie z kilkoma setkami innych pasażerów - ktoś wśród nich pewnie jest chory i może zarażać. Po drugie: klimatyzacja, wysuszone powietrze i zmiany temperatury źle oddziałują na barierę śluzówkową w Twoich drogach oddechowych, przez co są one bardziej podatne na infekcje.
Podróżowanie samolotem z zapaleniem ucha środkowego albo chorobami trąbki słuchowej szczerze odradzam. Można pogorszyć infekcję, a na pewno nasilić odczuwany ból. Trąbka wyrównuje bowiem ciśnienie między uchem środkowym a światem zewnętrznym. Jeśli nie działa, a samolot wzbija się w górę, narasta różnica ciśnień i może dojść do uszkodzenia w obrębie np. błony bębenkowej. Jeśli nie masz wyjścia i musisz lecieć mimo choroby: pomóc może udrożnienie nosa (krople) i zastosowanie leków z pseudoefedryną (zmniejszają obrzęk śluzówek). Ewentualnie zastosować można przed lotem lek z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych, np. ibuprofen.
Pij dużo ciepłych płynów w czasie lotu. Dbaj o nawodnienie bliskich, zwłaszcza dzieci.
Długotrwała podróż samolotem, zwłaszcza trwająca ponad 4 godziny, zwiększa ryzyko zakrzepicy żył w nogach. Jeśli lot połączony jest z długotrwałym siedzeniem wcześniej, jest częścią długiej podróży (kilkanaście godzin) i łączy się ze spaniem na siedząco - ryzyko rośnie jeszcze bardziej.
Zadbaj o:
- wygodne i przewiewne ubranie i buty,
- odpowiednie nawodnienie organizmu,
- ćwiczenia kończyn dolnych, przechadzki po samolocie.
Jeśli podróż jest długa, warto zastosować podkolanówki o zmiennym ucisku (10-20 mmHg na wysokości kostki). Pończochy uciskowe także się nadają. Skonsultuj to z lekarzem.
Jeśli jesteś w szczególnej grupie ryzyka, zgłoś się do lekarza, aby zdecydować o podaniu heparyny drobnocząsteczkowej - leku zmniejszającego krzepliwość krwi. Osoby szczególnie narażone na rozwój zakrzepu w żyłach to:
- chorzy po epizodzie zakrzepicy,
- ciężarne, kobiety w połogu, kobiety stosujące hormonalną terapię zastępczą,
- osoby po operacji lub urazie mniej niż 6 tygodni przed podróżą.
Ubezpieczenie zdrowotne w podróży?
Jeśli tylko stale odprowadzasz składki ubezpieczenia zdrowotnego, do uzyskania pomocy lekarskiej czy pielęgniarskiej na terenie kraju podczas wakacji wystarczy Ci numer PESEL. Pamiętaj, że w miejscu, do którego się zgłosisz, poproszony zostaniesz o wylegitymowanie się dowodem osobistym (aby upewnić się, że to faktycznie Ty), miej go zawsze przy sobie.
Jeśli nie odprowadzasz regularnie składek, pamiętaj, że za opiekę zdrowotną będzie trzeba zapłacić, chyba że będzie chodziło o stany zagrożenia życia lub poród.
Zadbaj, by wszystkie stale stosowane leki zabrać ze sobą w podróż w wystarczającej na cały okres wakacji ilości. Zasadniczo nie otrzymasz recepty na stale stosowane leki poza swoim POZ (gabinet lekarza rodzinnego) oraz poradniami specjalistycznymi, gdzie się leczysz.
Możesz także zabrać ze sobą recepty na kolejne miesiące wakacji, lekarz może bowiem wystawić Ci leki na następujące po sobie okresy aż do 12 miesięcy łącznego leczenia.
Za granicą działa karta EKUZ (nie zawsze i nie wszędzie!):
Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego daje Ci szansę skorzystania z darmowej opieki lekarskiej na terenie krajów Unii Europejskiej i EFTA na tych samych prawach co w Polsce. Oznacza to, że za leczenie wszystkich stanów nagłych w zakresie Twojego zdrowia zapłaci NFZ. Przewlekłe leczenie niestety nie wchodzi w zakres działania karty.
Kartę można wyrobić tylko w oddziale Narodowego Funduszu Zdrowia, na terenie którego jesteśmy zgłoszeni do ubezpieczenia lub w jego delegaturze. Wniosek można złożyć osobiście, wtedy karta wydawana jest w zasadzie od ręki (jeśli tylko jesteś ubezpieczony). Możesz zawnioskować o kartę dla siebie, swoich bliskich, dzieci, ale także znajomych - potrzebne będzie tylko odpowiednie upoważnienie do działania w ich imieniu. Pamiętaj, że w okresie późnej wiosny kolejki w NFZ wydłużają się - wyprzedź więc sezon przedwakacyjnych kolejek.
Wniosek można także złożyć pocztą oraz elektronicznie za pośrednictwem skrzynki pocztowej, wysyłając skany wniosków papierowych - wtedy karta przyjdzie pocztą na wskazany adres. Poza wnioskiem złóż jeszcze podanie o przesłanie karty na wskazany adres.
Pamiętaj, że poczta nie zawsze pracuje szybko i uwzględnij czas na dostarczenie karty, aby była w Twoich rękach w dniu wyjazdu. NFZ zaleca, aby przed wakacjami składać wnioski na około miesiąc przed wyjazdem - rosnąca liczba wniosków zalewa bowiem Oddziały NFZ i wydłuża się czas przygotowania kart.
Karta EKUZ wystawiana jest na różnie długi czas. Może posiadasz kartę z zeszłorocznych wakacji - jeśli tak, warto sprawdzić, bo może być jeszcze aktualna.
- Emeryci otrzymują kartę ważną 5 lat.
- Ubezpieczeni pracownicy, samozatrudnieni, studenci, rolnicy i ich rodziny otrzymują kartę na 18 miesięcy.
- Bezrobotni otrzymują kartę na okres 2 miesięcy.
- Dzieci otrzymują kartę na 5 lat, nie dłużej niż do 18 roku życia, potem na zasadach ogólnych.
- W szczególnych innych sytuacjach na inne okresy - można to sprawdzić na stronach internetowych NFZ.
Dużo informacji znajdziesz w poniższych linkach:
1. O wymiotach na wakacjach:
https://lekarzrodzinny.blog/wymioty-zatrucie-pokarmowe/
2. Biegunka w podróży:
https://lekarzrodzinny.blog/biegunka-w-podrozy/
3. Zwichnięcia i skręcenia, drobne urazy:
https://lekarzrodzinny.blog/zwichniecia-skrecenia-zlamania/
4. Pogryzienie przez zwierzęta:
https://lekarzrodzinny.blog/pogryzienie-przez-zwierzeta/
5. Zachłyśniecie i tonięcie. Co robić?
https://lekarzrodzinny.blog/zachlysniecie-toniecie/
6. Sporo na blogu także o szczepieniach:
https://lekarzrodzinny.blog/tezec-szczepienie/
https://lekarzrodzinny.blog/wzwa-szczepienie/
https://lekarzrodzinny.blog/kzm-szczepienie/
--> A inne na blogu w kategorii: "Szczepienia".
Zapraszam do lektury na https://lekarzrodzinny.blog/004
O projekcie "Zdrowie na wakacjach" przeczytasz na dedykowanej mu stronie www:
https://zdrowienawakacjach.pl
Jeśli chcesz otrzymać informacje na temat nowych materiałów, na temat transkrypcji - zapisz się do mojego newslettera. Przesyłam tylko sprawdzone informacje o medycynie, przydatne w dbaniu o zdrowie Twoje i Twoich Bliskich.
Jeśli ten temat był dla Ciebie ciekawy - podziel się podcastem.
Zapraszam do pozostawiania komentarzy. Pytaj, jeśli chcesz wiedzieć! Postaram się pomóc!