Głowa Rządzi Podcast

Podcast Głowa Rządzi to audycja o psychologicznych aspektach sportu, aktywności fizycznej i optymalnego funkcjonowania. W ramach tego podcastu prowadzący psycholog sportu, Grzegorz Więcław, stara się odkrywać różne ścieżki prowadzące do mistrzostwa sportowego i osobistego. Wspólnie z zapraszanymi gośćmi poszukuje odpowiedzi na pytania związane ze sposobami na polepszanie wyników, utrzymanie dobrostanu oraz świadome i szczęśliwe życie.


Odcinki od najnowszych:

GRz 038: Tomasz Kozłowski | Jak oswoić swój lęk skacząc z przedsionka kosmosu?
2020-07-15 12:00:00

Dzień dobry! Nastał 38 odcinek podcastu Głowa Rządzi, a w nim gość dosłownie nie z tej ziemi - Tomasz Kozłowski. Psycholog, ratownik górski, a w tym momencie, jak sam o sobie mówi przede wszystkim skoczek spadochronowy. Człowiek, który planuje sprawdzić jak działa grawitacja i oddać najwyższy skok w historii z bagatela 45 kilometrów.   Jak się okazuje wyskakując z samolotu ze spadochronem i patrząc na naszą planetę z lotu ptaka można nie tylko poznać, oswoić i może nawet zaprzyjaźnić się ze swoimi najgłębszymi lękami, ale także poszerzyć swoją perspektywę, dostrzec sens i odnaleźć życiową misję.   Nasza rozmowa ma właśnie dla mnie takie dwa wymiary. I ja tego nie planowałem, po prostu tak wyszło. W pierwszym z nich w dużej mierze dotykamy lęku. To coś, o czym ludzie na co dzień nie rozmawiają lub robią to niechętnie, choć z racji swojego zawodu i kontaktu z głębokimi doświadczeniami wielu ludzi, sportowców i nie tylko, wiem, że lęk jest powszechny. Odczuwamy go zarówno w głowie w postaci kłębowiska myśli, spirali negatywnych scenariuszy, jak i w ciele poprzez różnego rodzaju napięcia, a nawet dolegliwości. Z Tomkiem o lęku rozmawiamy z różnych perspektyw. To w jaki sposób mój gość mówi o tym czym jest lęk, a także o tym jak sobie z nim radzić jest bardzo bliskie mojej filozofii pracy w sporcie i nie tylko. Nie chodzi tu bowiem o to, żeby się lęku pozbywać, a już na pewno nie przez unikanie go! Bardziej chodzi o to, żeby lęk oswoić i robić razem z nim to, na czym najbardziej nam zależy, żyć w zgodzie ze swoimi wartościami. Jak mówi sam Tomek, trzeba nauczyć się nie bać się bać. Bo takie pierwotne reakcje są dla nas naturalne i to, że się pojawią w sytuacji zagrożenia czy szansy jest niemalże pewne.   Drugim wymiarem naszej rozmowy jest budowanie poczucia sensu i odkrywanie albo wręcz tworzenie swojej życiowej misji w zgodzie ze swoimi osobistymi pragnieniami i pasjami. Jeszcze kilka lat temu dla Tomka wcale nie było to takie oczywiste jak połączyć pasję do ekstremalnych wyzwań spadochronowych ze świadomym pomaganiem innym, bardziej potrzebującym ludziom. W pewnym momencie to odkrył i teraz, jak się dowiecie z odcinka, nie może już działać inaczej.   Jego obecny projekt charytatywny JUMP FOR THE PLANET , czyli skok z 45 kilometrów ma na celu przeprowadzenie globalnej kampanii pomocowej mającej wesprzeć uchodźców klimatycznych, w tym przede wszystkim dzieci, które zostały osierocone i bezdomne w wyniku kataklizmów wywołanych zmianymi klimatycznymi wynikających z działalności człowieka. Projekt wspierany przez naprawdę poważne organizacje takie jak np. Paragon Space Development Corporation oraz wielu znamienitych ludzi, a wśród nich prezydent Lech Wałęsa, generał Mieczysław Bieniek czy Wojciech Fibak. Warto przyjrzeć się tej szlachetnej inicjatywie i dorzucić do niej swoją cegiełkę!   Dla mnie to był wielki zaszczyt móc poznać osobiście i porozmawiać z tak niezwykłym człowiekiem. Nasze spotkanie doszło do skutku dzięki uprzejmości mojego kolegi Artura Skupińskiego, nauczyciela WF z Zespołu Szkolno-Przedszkolnego numer 9 w Żorach, który sam lubi sobie polatać ze spadochronem. Dziękuję Artur za rekomendację i w tym momencie pozdrawiam Cię bardzo serdecznie! Przy okazji dziękuję także wszystkim tym osobom, które zadały Tomkowi pytania na moim facebookowym fanpage’u kilka tygodni temu. Wiele z tych pytań wykorzystałem w rozmowie lub w przygotowaniu do niej. A wśród tych pytań m.in. takie:   - Jak to jest lecieć? - Jak połączyć realizację swoich marzeń z byciem pożytecznym? - Czym różni się spadochroniarstwo od himalaizmu? - Dlaczego procedury są tak ważne w spadochroniarstwie? Jak są tworzone? - Jaki sport ma największą wypadkowość i dlaczego nie jest to spadochroniarstwo? - Jak radzić sobie z lękiem poznawczym, czyli głosem w swojej głowie? - Czym jest lęk antycypacyjny? - Jak wygląda filozofia stojąca za wyczynami Tomka Kozłowskiego? - Jaka jest różnica między odwagą, a brawurą? Kiedy warto podjąć ryzyko, a kiedy odpuścić? - Skąd wzięła się książka Tomka pt. „Historia Tysiąca Lęków”? - Jak połączyć ekstremalną pasję z działalnością charytatywną? - Jakie projekty spadochronowe zrealizował Tomek dotychczas i dlaczego? - Jak Marta 24 zmieniła życie Tomka? - O co chodzi w projekcie JUMP FOR THE PLANET? - Kim jest Felix Baumgartner, a kim Alan Eustach? - Dlaczego Tomek skacze akurat z 45 kilometrów? - Jak wygląda tworzenie procedur „psychologicznych”? - Na czym polega przeżywanie rzeczywistości „jak najbardziej”, taka jaka jest? Dlaczego warto to robić? - Co oznaczają dla Tomka słowa: odmowa, porażka, śmierć? - Jaki jest kolejny projekt Tomka, po skoku z kosmosu?   Ostatnia wolna myśl, zanim oddam już w Twoje uszy ten 38 odcinek. Kiedy edytowałem to nagranie, pomyślałem sobie, że może to będzie część jakiejś żywiołowej sagi w podcaście? Bo jeśli Tomek Kozłowski reprezentuje powietrze, a Leszek Naziemiec, dziki pływak z odcinka 28, wodę, to brakować mi będzie jeszcze tylko ognia i ziemi… Totalnie do zrobienia, już mi się w głowie pojawiają pomysły jacy goście mogliby reprezentować te żywioły! Dajcie znać, jeśli chcielibyście coś takiego! No a jak już będą wszystkie 4 żywioły, to jeszcze tylko dodam serce i i możemy wzywać kapitana Planetę, a ja przeniosę się do czasów mojego dzieciństwa… OK. Żarty na bok. Panie i Panowie, chłopcy i dziewczęta. Przedstawiam Tomasza Kozłowskiego! Enjoy!
Dzień dobry! Nastał 38 odcinek podcastu Głowa Rządzi, a w nim gość dosłownie nie z tej ziemi - Tomasz Kozłowski. Psycholog, ratownik górski, a w tym momencie, jak sam o sobie mówi przede wszystkim skoczek spadochronowy. Człowiek, który planuje sprawdzić jak działa grawitacja i oddać najwyższy skok w historii z bagatela 45 kilometrów.   Jak się okazuje wyskakując z samolotu ze spadochronem i patrząc na naszą planetę z lotu ptaka można nie tylko poznać, oswoić i może nawet zaprzyjaźnić się ze swoimi najgłębszymi lękami, ale także poszerzyć swoją perspektywę, dostrzec sens i odnaleźć życiową misję.   Nasza rozmowa ma właśnie dla mnie takie dwa wymiary. I ja tego nie planowałem, po prostu tak wyszło. W pierwszym z nich w dużej mierze dotykamy lęku. To coś, o czym ludzie na co dzień nie rozmawiają lub robią to niechętnie, choć z racji swojego zawodu i kontaktu z głębokimi doświadczeniami wielu ludzi, sportowców i nie tylko, wiem, że lęk jest powszechny. Odczuwamy go zarówno w głowie w postaci kłębowiska myśli, spirali negatywnych scenariuszy, jak i w ciele poprzez różnego rodzaju napięcia, a nawet dolegliwości. Z Tomkiem o lęku rozmawiamy z różnych perspektyw. To w jaki sposób mój gość mówi o tym czym jest lęk, a także o tym jak sobie z nim radzić jest bardzo bliskie mojej filozofii pracy w sporcie i nie tylko. Nie chodzi tu bowiem o to, żeby się lęku pozbywać, a już na pewno nie przez unikanie go! Bardziej chodzi o to, żeby lęk oswoić i robić razem z nim to, na czym najbardziej nam zależy, żyć w zgodzie ze swoimi wartościami. Jak mówi sam Tomek, trzeba nauczyć się nie bać się bać. Bo takie pierwotne reakcje są dla nas naturalne i to, że się pojawią w sytuacji zagrożenia czy szansy jest niemalże pewne.   Drugim wymiarem naszej rozmowy jest budowanie poczucia sensu i odkrywanie albo wręcz tworzenie swojej życiowej misji w zgodzie ze swoimi osobistymi pragnieniami i pasjami. Jeszcze kilka lat temu dla Tomka wcale nie było to takie oczywiste jak połączyć pasję do ekstremalnych wyzwań spadochronowych ze świadomym pomaganiem innym, bardziej potrzebującym ludziom. W pewnym momencie to odkrył i teraz, jak się dowiecie z odcinka, nie może już działać inaczej.   Jego obecny projekt charytatywny JUMP FOR THE PLANET, czyli skok z 45 kilometrów ma na celu przeprowadzenie globalnej kampanii pomocowej mającej wesprzeć uchodźców klimatycznych, w tym przede wszystkim dzieci, które zostały osierocone i bezdomne w wyniku kataklizmów wywołanych zmianymi klimatycznymi wynikających z działalności człowieka. Projekt wspierany przez naprawdę poważne organizacje takie jak np. Paragon Space Development Corporation oraz wielu znamienitych ludzi, a wśród nich prezydent Lech Wałęsa, generał Mieczysław Bieniek czy Wojciech Fibak. Warto przyjrzeć się tej szlachetnej inicjatywie i dorzucić do niej swoją cegiełkę!   Dla mnie to był wielki zaszczyt móc poznać osobiście i porozmawiać z tak niezwykłym człowiekiem. Nasze spotkanie doszło do skutku dzięki uprzejmości mojego kolegi Artura Skupińskiego, nauczyciela WF z Zespołu Szkolno-Przedszkolnego numer 9 w Żorach, który sam lubi sobie polatać ze spadochronem. Dziękuję Artur za rekomendację i w tym momencie pozdrawiam Cię bardzo serdecznie! Przy okazji dziękuję także wszystkim tym osobom, które zadały Tomkowi pytania na moim facebookowym fanpage’u kilka tygodni temu. Wiele z tych pytań wykorzystałem w rozmowie lub w przygotowaniu do niej. A wśród tych pytań m.in. takie:   - Jak to jest lecieć? - Jak połączyć realizację swoich marzeń z byciem pożytecznym? - Czym różni się spadochroniarstwo od himalaizmu? - Dlaczego procedury są tak ważne w spadochroniarstwie? Jak są tworzone? - Jaki sport ma największą wypadkowość i dlaczego nie jest to spadochroniarstwo? - Jak radzić sobie z lękiem poznawczym, czyli głosem w swojej głowie? - Czym jest lęk antycypacyjny? - Jak wygląda filozofia stojąca za wyczynami Tomka Kozłowskiego? - Jaka jest różnica między odwagą, a brawurą? Kiedy warto podjąć ryzyko, a kiedy odpuścić? - Skąd wzięła się książka Tomka pt. „Historia Tysiąca Lęków”? - Jak połączyć ekstremalną pasję z działalnością charytatywną? - Jakie projekty spadochronowe zrealizował Tomek dotychczas i dlaczego? - Jak Marta 24 zmieniła życie Tomka? - O co chodzi w projekcie JUMP FOR THE PLANET? - Kim jest Felix Baumgartner, a kim Alan Eustach? - Dlaczego Tomek skacze akurat z 45 kilometrów? - Jak wygląda tworzenie procedur „psychologicznych”? - Na czym polega przeżywanie rzeczywistości „jak najbardziej”, taka jaka jest? Dlaczego warto to robić? - Co oznaczają dla Tomka słowa: odmowa, porażka, śmierć? - Jaki jest kolejny projekt Tomka, po skoku z kosmosu?   Ostatnia wolna myśl, zanim oddam już w Twoje uszy ten 38 odcinek. Kiedy edytowałem to nagranie, pomyślałem sobie, że może to będzie część jakiejś żywiołowej sagi w podcaście? Bo jeśli Tomek Kozłowski reprezentuje powietrze, a Leszek Naziemiec, dziki pływak z odcinka 28, wodę, to brakować mi będzie jeszcze tylko ognia i ziemi… Totalnie do zrobienia, już mi się w głowie pojawiają pomysły jacy goście mogliby reprezentować te żywioły! Dajcie znać, jeśli chcielibyście coś takiego! No a jak już będą wszystkie 4 żywioły, to jeszcze tylko dodam serce i i możemy wzywać kapitana Planetę, a ja przeniosę się do czasów mojego dzieciństwa… OK. Żarty na bok. Panie i Panowie, chłopcy i dziewczęta. Przedstawiam Tomasza Kozłowskiego! Enjoy!

GRz 037: Marcin Kochanowski | Jak budować zespół?
2020-07-01 12:00:00

Hop, hop, tu trzydziesty siódmy odcinek podcastu Głowa Rządzi! Moim gościem jest dziś kolega po fachu, Marcin Kochanowski, psycholog sportu z Poddębic, a na co dzień mieszkający w Poznaniu. Niedawno mieliśmy okazję się spotkać w przelocie między wyjazdami i nagrać dla Was odcinek. Marcin jest szczególnie obeznany w pracy w sportach zespołowych, był psychologiem przy reprezentacji Polski piłkarzy ręcznych za czasów Bogdana Wenty, pracował z koszykarzami na wózkach podczas igrzysk paraolimpijskich w Londynie, a obecnie współpracuje z kadrą siatkarzy plażowych. Jak doskonale wiecie z wielu poprzednich odcinków, ja także uwielbiam pracę w sportach drużynowych, więc o czym niby mieliśmy rozmawiać jak nie o budowaniu i funkcjonowaniu zespołu? Zresztą z Marcinem znamy się, wymieniamy poglądy i współpracujemy nie od dziś. Dzięki Marcinowi miałem okazję uczestniczyć jako prelegent w fantastycznym projekcie pt. „Akademia Mistrzów Sportu, Mistrzów Życia” organizowanym przez niezwykłą Elżbietę Wysocką. Ja z kolei kiedyś zaprosiłem Marcina do współpracy przy pisaniu rozdziału do publikacji naukowej na temat kwestii psychologicznych i społecznych w pracy z zespołami w sporcie osób z niepełnosprawnościami. To była naprawdę dobrze wykonana robota! Mocno cenię wiedzę, doświadczenia i warsztat Marcina, dlatego tym bardziej się cieszę, że mogłem z nim porozmawiać w tej audycji, bo dzięki temu docieramy do setek osób w Polsce i nie tylko. A wyszło całkiem spoko, bo Marcin opowiada naprawdę świetne historie i podaje barwne przykłady. Zresztą sami zaraz się o tym przekonacie. W toku rozmowy padają odpowiedzi m.in. na takie pytania:   - Czym różni się grupa od zespołu? - Czym jest efekt synergii? - Czy zespół może mieć za dużo gwiazd? - Kim jest lider? Kto może nim być, a kto nie? - Co zrobić wtedy, kiedy w zespole jest więcej, niż jeden lider? - Jakie są role zespołowe? - W jaki sposób trener może przewodzić swojemu zespołowi? Jakie są zalety i wady poszczególnych stylów przywódczych? - Kto wchodzi w skład zespołu za zespołem i dlaczego ten zespół jest ważny? - Jakie są etapy pracy grupowej? - Jak wygląda specyfika pracy z małymi zespołami, np. w siatkówce plażowej, deblach w sportach rakietowych czy sztafetach? - Jaka jest rola psychologa w budowaniu zespołu?   Ja ze swojej strony niezmiennie przypominam o możliwości wspierania podcastu poprzez serwis Patronite. Wystarczy wejść na stronę patronite.pl/glowarzadzi (bez polskich znaków) i dorzucić swoją cegiełkę do tego, żeby podcast mógł dalej hulać na wysokim poziomie merytorycznym i technicznym. A odwołując się tu do wypowiedzi mojego gościa, ja z takich cegiełek nie buduję żadnego tam muru, tylko katedrę buduję. Serio.   Dobrego odsłuchania, do usłyszenia w kolejnym odcinku!
Hop, hop, tu trzydziesty siódmy odcinek podcastu Głowa Rządzi! Moim gościem jest dziś kolega po fachu, Marcin Kochanowski, psycholog sportu z Poddębic, a na co dzień mieszkający w Poznaniu. Niedawno mieliśmy okazję się spotkać w przelocie między wyjazdami i nagrać dla Was odcinek. Marcin jest szczególnie obeznany w pracy w sportach zespołowych, był psychologiem przy reprezentacji Polski piłkarzy ręcznych za czasów Bogdana Wenty, pracował z koszykarzami na wózkach podczas igrzysk paraolimpijskich w Londynie, a obecnie współpracuje z kadrą siatkarzy plażowych. Jak doskonale wiecie z wielu poprzednich odcinków, ja także uwielbiam pracę w sportach drużynowych, więc o czym niby mieliśmy rozmawiać jak nie o budowaniu i funkcjonowaniu zespołu? Zresztą z Marcinem znamy się, wymieniamy poglądy i współpracujemy nie od dziś. Dzięki Marcinowi miałem okazję uczestniczyć jako prelegent w fantastycznym projekcie pt. „Akademia Mistrzów Sportu, Mistrzów Życia” organizowanym przez niezwykłą Elżbietę Wysocką. Ja z kolei kiedyś zaprosiłem Marcina do współpracy przy pisaniu rozdziału do publikacji naukowej na temat kwestii psychologicznych i społecznych w pracy z zespołami w sporcie osób z niepełnosprawnościami. To była naprawdę dobrze wykonana robota! Mocno cenię wiedzę, doświadczenia i warsztat Marcina, dlatego tym bardziej się cieszę, że mogłem z nim porozmawiać w tej audycji, bo dzięki temu docieramy do setek osób w Polsce i nie tylko. A wyszło całkiem spoko, bo Marcin opowiada naprawdę świetne historie i podaje barwne przykłady. Zresztą sami zaraz się o tym przekonacie. W toku rozmowy padają odpowiedzi m.in. na takie pytania:   - Czym różni się grupa od zespołu? - Czym jest efekt synergii? - Czy zespół może mieć za dużo gwiazd? - Kim jest lider? Kto może nim być, a kto nie? - Co zrobić wtedy, kiedy w zespole jest więcej, niż jeden lider? - Jakie są role zespołowe? - W jaki sposób trener może przewodzić swojemu zespołowi? Jakie są zalety i wady poszczególnych stylów przywódczych? - Kto wchodzi w skład zespołu za zespołem i dlaczego ten zespół jest ważny? - Jakie są etapy pracy grupowej? - Jak wygląda specyfika pracy z małymi zespołami, np. w siatkówce plażowej, deblach w sportach rakietowych czy sztafetach? - Jaka jest rola psychologa w budowaniu zespołu?   Ja ze swojej strony niezmiennie przypominam o możliwości wspierania podcastu poprzez serwis Patronite. Wystarczy wejść na stronę patronite.pl/glowarzadzi (bez polskich znaków) i dorzucić swoją cegiełkę do tego, żeby podcast mógł dalej hulać na wysokim poziomie merytorycznym i technicznym. A odwołując się tu do wypowiedzi mojego gościa, ja z takich cegiełek nie buduję żadnego tam muru, tylko katedrę buduję. Serio.   Dobrego odsłuchania, do usłyszenia w kolejnym odcinku!

GRz 036: Tomasz Kaczor | Czym jest ojcostwo w życiu zawodowego sportowca?
2020-06-15 12:00:00

Cześć, tutaj trzydziesty szósty odcinek podcastu Głowa Rządzi, w którym moim i waszym gościem jest Tomasz Kaczor -kanadyjkarz, dwukrotny olimpijczyk, srebrny medalista mistrzostw świata, mistrz igrzysk Europejskich z 2019 roku i… ojciec dwóch chłopców. Kiedy nagrywałem odcinek 29 z Krysią Lemańczyk-Dobrzelak na temat tego, w jaki sposób połączyć wyczynowe uprawianie sportu z byciem mamą, pojawił się pomysł, żeby o rodzicielskich wyzwaniach zawodowych sportowców porozmawiać też z ojcem, reprezentującym dyscyplinę o podobnej wyjazdowej specyfice co wioślarstwo. Oficjalnie zobowiązałem się do tego, żeby zrobić taką audycję, więc melduję wykonanie zadania! Z Tomkiem przede wszystkim rozmawiamy o ojcostwie wyczynowego sportowca, jego blaskach i cieniach, również w kontekście pandemii koronawirusa. Ten odcinek to rzadka okazja ku temu, żeby poznać męską perspektywę, bo zwyczajnie mało jest dyskusji na tego typu tematy. W odcinku Tomek odpowiada m.in. na takie pytania:   - Dlaczego Tomek skorzystał na koronawirusie i przełożeniu igrzysk? - Czy często pyta się sportowców-ojców jak dają sobie radę łączyć te dwie życiowe role? Jakie to budzi emocje? - Jakie są zalety i wady bycia ojcem-sportowcem? - Czy wiadomość o tym, że zostanie się ojcem zmienia plan treningowy? - Czy sportowiec-ojciec śpi na kanapie w salonie? - Ile dni poza domem spędza kajakarz w ciągu roku? - Jak przebywanie poza domem wpływa na funkcjonowanie rodziny? - Czy dzieci kajakarzy jeżdżą ze swoimi rodzicami-sportowcami na obozy i zgrupowania? - Jak ważne jest wsparcie i zrozumienie współmażonka ambicji sportowych zawodowego sportowca? - Jak ojciec-sportowiec może próbować kompensować swoją absencję w domu? - Co robi sportowiec-ojciec, kiedy dzieciom włącza się tęsknota? - Jak podchodzić do dzieci, żeby nie rozpieścić i zbudować swój autorytet? - W jakie aktywności sportowe Tomek angażuje swoich synów? - Jak sport pomaga w byciu lepszym ojcem? I odwrotnie, jak bycie ojcem pomaga być lepszym zawodnikiem? - Dlaczego czas włóczenia się bez celu jest tak ważny dla relacji ojciec – syn? - Co dzieje się z relacjami w okresie pandemii koronawirusa? - Co się wydarzyło w na IO w Rio, że Tomek Kaczor nie przywiózł medalu olimpijskiego? - Co należy zrobić, kiedy wywróci się kajak przed najważniejszym startem? - Co kajakarz robił na fermie indyków? - Czym jest talizman przedstartowy Tomka i kto pomógł mu go stworzyć?   Koniecznie przesłuchajcie od deski do deski! Zachęcam też do porównania perspektywy Tomka z perspektywą matki-sportowca, czyli wioślarki Krystyny Lemańczyk-Dobrzelak w odcinku 29.   Gorąco proszę też o mobilizację i ruch na moim koncie Patronite, gdzie można drobnymi wpłatami wspierać działalność podcastu Głowa Rządzi. Po pierwszym miesiącu obfitującym w nowych patronów, teraz mała posucha, więc jeśli regularnie słuchasz mojej audycji liczę na to, że weźmiesz sprawy w swoje ręce i zmienisz ten stan rzeczy. Każdy piątak jest na wagę złota!   Poza tym, niech Wam pogoda sprzyja przygodom i wyczynom w nadchodzących tygodniach letnich. Pozdrawiam serdecznie i do usłyszenia w kolejnym odcinku!
Cześć, tutaj trzydziesty szósty odcinek podcastu Głowa Rządzi, w którym moim i waszym gościem jest Tomasz Kaczor -kanadyjkarz, dwukrotny olimpijczyk, srebrny medalista mistrzostw świata, mistrz igrzysk Europejskich z 2019 roku i… ojciec dwóch chłopców. Kiedy nagrywałem odcinek 29 z Krysią Lemańczyk-Dobrzelak na temat tego, w jaki sposób połączyć wyczynowe uprawianie sportu z byciem mamą, pojawił się pomysł, żeby o rodzicielskich wyzwaniach zawodowych sportowców porozmawiać też z ojcem, reprezentującym dyscyplinę o podobnej wyjazdowej specyfice co wioślarstwo. Oficjalnie zobowiązałem się do tego, żeby zrobić taką audycję, więc melduję wykonanie zadania! Z Tomkiem przede wszystkim rozmawiamy o ojcostwie wyczynowego sportowca, jego blaskach i cieniach, również w kontekście pandemii koronawirusa. Ten odcinek to rzadka okazja ku temu, żeby poznać męską perspektywę, bo zwyczajnie mało jest dyskusji na tego typu tematy. W odcinku Tomek odpowiada m.in. na takie pytania:   - Dlaczego Tomek skorzystał na koronawirusie i przełożeniu igrzysk? - Czy często pyta się sportowców-ojców jak dają sobie radę łączyć te dwie życiowe role? Jakie to budzi emocje? - Jakie są zalety i wady bycia ojcem-sportowcem? - Czy wiadomość o tym, że zostanie się ojcem zmienia plan treningowy? - Czy sportowiec-ojciec śpi na kanapie w salonie? - Ile dni poza domem spędza kajakarz w ciągu roku? - Jak przebywanie poza domem wpływa na funkcjonowanie rodziny? - Czy dzieci kajakarzy jeżdżą ze swoimi rodzicami-sportowcami na obozy i zgrupowania? - Jak ważne jest wsparcie i zrozumienie współmażonka ambicji sportowych zawodowego sportowca? - Jak ojciec-sportowiec może próbować kompensować swoją absencję w domu? - Co robi sportowiec-ojciec, kiedy dzieciom włącza się tęsknota? - Jak podchodzić do dzieci, żeby nie rozpieścić i zbudować swój autorytet? - W jakie aktywności sportowe Tomek angażuje swoich synów? - Jak sport pomaga w byciu lepszym ojcem? I odwrotnie, jak bycie ojcem pomaga być lepszym zawodnikiem? - Dlaczego czas włóczenia się bez celu jest tak ważny dla relacji ojciec – syn? - Co dzieje się z relacjami w okresie pandemii koronawirusa? - Co się wydarzyło w na IO w Rio, że Tomek Kaczor nie przywiózł medalu olimpijskiego? - Co należy zrobić, kiedy wywróci się kajak przed najważniejszym startem? - Co kajakarz robił na fermie indyków? - Czym jest talizman przedstartowy Tomka i kto pomógł mu go stworzyć?   Koniecznie przesłuchajcie od deski do deski! Zachęcam też do porównania perspektywy Tomka z perspektywą matki-sportowca, czyli wioślarki Krystyny Lemańczyk-Dobrzelak w odcinku 29.   Gorąco proszę też o mobilizację i ruch na moim koncie Patronite, gdzie można drobnymi wpłatami wspierać działalność podcastu Głowa Rządzi. Po pierwszym miesiącu obfitującym w nowych patronów, teraz mała posucha, więc jeśli regularnie słuchasz mojej audycji liczę na to, że weźmiesz sprawy w swoje ręce i zmienisz ten stan rzeczy. Każdy piątak jest na wagę złota!   Poza tym, niech Wam pogoda sprzyja przygodom i wyczynom w nadchodzących tygodniach letnich. Pozdrawiam serdecznie i do usłyszenia w kolejnym odcinku!

GRz 035: Patrycja Paczyńska-Jasińska | Jakie filmy sportowe warto obejrzeć?
2020-06-01 12:00:00

Halo dzień dobry! Tu Grzegorz, witajcie w 35 odcinku podcastu Głowa Rządzi, w którym razem z Patrycją Paczyńską-Jasińską dysktujemy o sportowych filmach. Z moich wyliczeń wynika, że w toku naszej rozmowy pojawiają się co najmniej 40 filmów. Większość z nich poleca Patrycja, ale ja również dorzucam swoje trzy grosze tu i ówdzie. Pełną listę filmów będzie można pobrać bezpośrednio ze strony tego odcinka. Myślę, że nie zdradzamy zbyt dużo z fabuły żadnego z filmów, może z wyjątkiem sportowego klasyka jakim jest Coach Carter z 2005 roku w reżyserii Thomasa Cartera. Patrycja na tym przykładzie rozkłada na czynniki pierwsze linię rozwoju fabularnego. Ale o tym małym spoilerze informuję w trakcie odcinka, więc jeśli ktoś potrzebuje przeskoczyć ten fragment, to niech tak zrobi. Poza tym Patrycja opowiada o wielu innych interesujących kwestiach i odpowiada na pytania takie jak:   - Co jest punktem stycznym trzech królestw – filmu, sportu i psychologii? - Czy sport jest atrakcyjnym tematem dla twórców filmowych? Jakie aspekty psychologiczne najczęściej pokazywane są w filmie? - Od jak dawna powstają filmy sportowe? - Czy sport w filmie może grać rolę pierwszoplanową, czy zawsze jest tłem do pokazania innych ważnych tematów? - W jaki sposób historie filmowe, zarówno te dokumentalne jak i fabularne mogą działać na myśli, emocje i zachowania odbiorców? Jaką „siłę rażenia” ma film w kształtowaniu postawy jednostki, grupy społecznej, może całego społeczeństwa? - Jak przygotować się do oglądania filmu? Czy zawsze trzeba się przygotowywać? - Co można wyciągnąć z oglądania filmu? - Czy zawsze trzeba wchodzić głęboko, czy czasami można się po prostu „rozerwać”, „odmóżdżyć” przy filmie czy serialu bez żadnej dodatkowej refleksji? - Jak wygląda linia rozwoju fabularnego, czyli czego można spodziewać się po historiach filmowych? - Jak mądrze wybierać filmy dla dzieci i młodzieży uprawiającej sport? - W jaki sposób sobie układać osobistą filmotekę?   Zatem zanurzmy się wspólnie w świat filmu sportowego z psychologią w tle. Enjoy!
Halo dzień dobry! Tu Grzegorz, witajcie w 35 odcinku podcastu Głowa Rządzi, w którym razem z Patrycją Paczyńską-Jasińską dysktujemy o sportowych filmach. Z moich wyliczeń wynika, że w toku naszej rozmowy pojawiają się co najmniej 40 filmów. Większość z nich poleca Patrycja, ale ja również dorzucam swoje trzy grosze tu i ówdzie. Pełną listę filmów będzie można pobrać bezpośrednio ze strony tego odcinka. Myślę, że nie zdradzamy zbyt dużo z fabuły żadnego z filmów, może z wyjątkiem sportowego klasyka jakim jest Coach Carter z 2005 roku w reżyserii Thomasa Cartera. Patrycja na tym przykładzie rozkłada na czynniki pierwsze linię rozwoju fabularnego. Ale o tym małym spoilerze informuję w trakcie odcinka, więc jeśli ktoś potrzebuje przeskoczyć ten fragment, to niech tak zrobi. Poza tym Patrycja opowiada o wielu innych interesujących kwestiach i odpowiada na pytania takie jak:   - Co jest punktem stycznym trzech królestw – filmu, sportu i psychologii? - Czy sport jest atrakcyjnym tematem dla twórców filmowych? Jakie aspekty psychologiczne najczęściej pokazywane są w filmie? - Od jak dawna powstają filmy sportowe? - Czy sport w filmie może grać rolę pierwszoplanową, czy zawsze jest tłem do pokazania innych ważnych tematów? - W jaki sposób historie filmowe, zarówno te dokumentalne jak i fabularne mogą działać na myśli, emocje i zachowania odbiorców? Jaką „siłę rażenia” ma film w kształtowaniu postawy jednostki, grupy społecznej, może całego społeczeństwa? - Jak przygotować się do oglądania filmu? Czy zawsze trzeba się przygotowywać? - Co można wyciągnąć z oglądania filmu? - Czy zawsze trzeba wchodzić głęboko, czy czasami można się po prostu „rozerwać”, „odmóżdżyć” przy filmie czy serialu bez żadnej dodatkowej refleksji? - Jak wygląda linia rozwoju fabularnego, czyli czego można spodziewać się po historiach filmowych? - Jak mądrze wybierać filmy dla dzieci i młodzieży uprawiającej sport? - W jaki sposób sobie układać osobistą filmotekę?   Zatem zanurzmy się wspólnie w świat filmu sportowego z psychologią w tle. Enjoy!

GRz 034: Dagmara Budnik-Przybylska | Jak wykorzystać potęgę wyobraźni w sporcie?
2020-05-15 18:00:00

Dzień dobry! Witajcie w odcinku numer 34, w którym razem z Dagmarą Budnik-Przybylską z Zakładu Psychologii Sportu na Uniwersytecie Gdańskim rozbieramy na czynniki pierwsze technikę wyobrażeniową, czyli jedno z klasycznych i podstawowych narzędzi treningu mentalnego. To dla mnie bardzo ważna rozmowa, z najlepszym możliwym specjalistą w tej działce psychologii sportu. Szczególnie biorąc pod uwagę fakt, iż przez ostatnie lata wielkiego bum na trening mentalny w sporcie, edukacji i biznesie, technika wyobrażeniowa mogła być, i zapewne była, wykorzystywana niezgodnie z rekomendacjami płynącymi z badań naukowych. Myślę, że złapało się na tym wielu specjalistów i nie tylko specjalistów. Mam nadzieję, że tutaj wspólnie z Dagmarą uporządkujemy wiedzę dotyczącą treningu wyobrażeniowego w wielu sportowych głowach w rzetelny, a jednocześnie przystępny sposób tak, żeby każdy mógł jak najskuteczniej wykorzystywać tę metodę pracy mentalnej. Odpowiadamy m.in. na takie oto pytania:   - Czym różni się trening wyobrażeniowy od wizualizacji? - Czym różni się trening wyobrażeniowy od bujania w obłokach? - Czy każdy z nas potrafi sobie wyobrażać? - (dla psychologów i studentów psychologii) Jak mierzyć wyobrażenia? Z jakich narzędzi korzystać? - Kto sobie lepiej radzi z treningiem wyobrażeniowym? Początkujący czy zaawansowani? Kobiety czy mężczyźni? - Jakie są funkcje wyobrażeń w treningu wyobrażeniowym? - Dlaczego ważne jest, żeby wyobrażenia były spersonalizowane? - Co wziąć pod uwagę przy tworzeniu skryptu wyobrażeniowego? - Co oznacza trudne słowo PETTLEP? - Dlaczego trening wyobrażeniowy działa? - O co chodzi w wyobrażeniach gojących? - Jak ważna jest koordynacja poszczególnych członków sztabu medycznego przy powrocie zawodnika po kontuzji? - Jak można przemycić elementy treningu wyobrażeniowego do codziennego funkcjonowania w sporcie i nie tylko?   W razie dodatkowych pytań czy wątpliwości zarówno ja jak i Dagmara pozostajemy do Twojej dyspozycji, wystarczy się do nas odezwać przez media społecznościowe lub maila. Zanim pojawią się jednak pytania, zapraszam do wysłuchania tego odcinka! Zatem słuchawki na uszy (lub do uszu) i w drogę! A przystanek w słuchaniu tego odcinka możesz zawsze zrobić na moim koncie w serwisie Patronite.pl , na którym ludzie tacy jak Ty drobnymi wpłatami wspierają działalność podcastu Głowa Rządzi. To taki mały gest ze strony słuchacza, a jak wiele znaczy dla mnie jako twórcy! Także z góry dzięki za to wsparcie!   Życzę dobrego odsłuchiwania odcinka 34! Cześć!
Dzień dobry! Witajcie w odcinku numer 34, w którym razem z Dagmarą Budnik-Przybylską z Zakładu Psychologii Sportu na Uniwersytecie Gdańskim rozbieramy na czynniki pierwsze technikę wyobrażeniową, czyli jedno z klasycznych i podstawowych narzędzi treningu mentalnego. To dla mnie bardzo ważna rozmowa, z najlepszym możliwym specjalistą w tej działce psychologii sportu. Szczególnie biorąc pod uwagę fakt, iż przez ostatnie lata wielkiego bum na trening mentalny w sporcie, edukacji i biznesie, technika wyobrażeniowa mogła być, i zapewne była, wykorzystywana niezgodnie z rekomendacjami płynącymi z badań naukowych. Myślę, że złapało się na tym wielu specjalistów i nie tylko specjalistów. Mam nadzieję, że tutaj wspólnie z Dagmarą uporządkujemy wiedzę dotyczącą treningu wyobrażeniowego w wielu sportowych głowach w rzetelny, a jednocześnie przystępny sposób tak, żeby każdy mógł jak najskuteczniej wykorzystywać tę metodę pracy mentalnej. Odpowiadamy m.in. na takie oto pytania:   - Czym różni się trening wyobrażeniowy od wizualizacji? - Czym różni się trening wyobrażeniowy od bujania w obłokach? - Czy każdy z nas potrafi sobie wyobrażać? - (dla psychologów i studentów psychologii) Jak mierzyć wyobrażenia? Z jakich narzędzi korzystać? - Kto sobie lepiej radzi z treningiem wyobrażeniowym? Początkujący czy zaawansowani? Kobiety czy mężczyźni? - Jakie są funkcje wyobrażeń w treningu wyobrażeniowym? - Dlaczego ważne jest, żeby wyobrażenia były spersonalizowane? - Co wziąć pod uwagę przy tworzeniu skryptu wyobrażeniowego? - Co oznacza trudne słowo PETTLEP? - Dlaczego trening wyobrażeniowy działa? - O co chodzi w wyobrażeniach gojących? - Jak ważna jest koordynacja poszczególnych członków sztabu medycznego przy powrocie zawodnika po kontuzji? - Jak można przemycić elementy treningu wyobrażeniowego do codziennego funkcjonowania w sporcie i nie tylko?   W razie dodatkowych pytań czy wątpliwości zarówno ja jak i Dagmara pozostajemy do Twojej dyspozycji, wystarczy się do nas odezwać przez media społecznościowe lub maila. Zanim pojawią się jednak pytania, zapraszam do wysłuchania tego odcinka! Zatem słuchawki na uszy (lub do uszu) i w drogę! A przystanek w słuchaniu tego odcinka możesz zawsze zrobić na moim koncie w serwisie Patronite.pl, na którym ludzie tacy jak Ty drobnymi wpłatami wspierają działalność podcastu Głowa Rządzi. To taki mały gest ze strony słuchacza, a jak wiele znaczy dla mnie jako twórcy! Także z góry dzięki za to wsparcie!   Życzę dobrego odsłuchiwania odcinka 34! Cześć!

GRz 033: Michał Pol | Jak działa dziennikarz w świecie współczesnego sportu?
2020-05-01 18:00:00

Hop, hop! Mamy maj! Co prawda ten maj cały czas jest jeszcze obarczony brzemieniem koronawirusa, ale maj to zawsze maj! Wraz z promieniami słońca, przynosi ze sobą odrobinę nadziei dla nas wszystkich, w tym oczywiście również dla świata sportu. Zanim wskoczymy w wir odcinka numer 33, chciałbym z całego serducha podziękować wszystkim trzem osobom, które zdecydowały się wesprzeć podcast na platformie Patronite! Jesteście wielcy! Wasza decyzja wiele dla mnie znaczy. Wierzę, że kropla drąży skałę i każda kolejna wpłata sprawi, że będę mógł realizować dla siebie i dla Ciebie cele subskrybcyjne podcastu, które ustaliłem w tym serwisie. Ty też możesz być taką kroplą i pomóc mi realizować ten projekt, do czego serdecznie zachęcam! A jeśli jeszcze nie wiesz czym jest Patronite i jak dzięki niemu możesz wesprzeć moją działalność podcastową, odsyłam cię bezpośrednio do strony mojego profilu – www.patronite.pl/glowarzadzi lub wstępu nagranego w poprzednim, 32 odcinku podcastu Głowa Rządzi. Tam wszystko tłumaczę jak należy! A w razie pytań lub wątpliwości pozostaję oczywiście do Twojej dyspozycji, drogi Słuchaczu.   A teraz już zwracam uwagę Twoich uszu w kierunku tego, co do powiedzenia ma gość odcinka numer 33. Jest nim Michał Pol, znany, lubiany i bardzo doświadczony dziennikarz sportowy. Dla mnie osobiście było to bardzo ekscytujące spotkanie, bo redaktora Pola śledzę i cenię od wielu lat. Tym bardziej ucieszyłem się, kiedy zgodził się wystąpić w podcaście Głowa Rządzi i opowiedzieć jak sport wygląda z jego punktu widzenia. Michał okazał się nie tylko skarbnicą sportowych historii i anegdot z wielkimi gwiazdami w tle, ale także źródłem wartościowej perspektywy na pracę dziennikarzy sportowych. W rozmowie ze mną odpowiedział m.in. na takie pytania:   - Jak mija czas dziennikarzowi sportowemu, kiedy nie ma rywalizacji ligowej? - Czy media społecznościowe to zbawienia czy przekleństwo w czasie fizycznej izolacji? - Dlaczego akurat dziennikarstwo okazało się tym fachem, który połączył Michała Pola ze światem sportu? - Co jest tak fascynującego w pracy dziennikarza sportowego? - Jaka jest rola dziennikarza sportowego? Jak się zmieniała na przestrzeni ostatnich lat? - Z którymi zawodnikami reprezentacji Polski można sobie osobiście pogadać w mediach społecznościowych? - Jak wygląda odpowiedzialność dziennikarska wynikająca z jego zasięgów i kanałów dotarcia? - Jak dziennikarz może dobrze wykorzystywać swoje zasięgi? - Jak wygląda praca attaché prasowego na igrzyskach paraolimpijskich? - Jak dziennikarze mogą kształtować opinię publiczną na temat sportu w ogóle? - Jaki wpływ dziennikarz (nawet lepiej: cała otoczka medialna wokół sportu) może mieć na zawodnika podczas zawodów najwyższej rangi, np. mistrzostw Europy, świata czy igrzysk olimpijskich lub paraolimpijskich? Jakie zachowania, słowa dziennikarzy mogą „zbudować” zawodnika, a jakie „zniszczyć”? - Dlaczego dziennikarze czasami uważani są za wrogów? - Jak dziennikarski tweet „zmobilizował” kadrę Jerzego Brzęczka? - Jak może wyglądać wzorowa współpraca zawodnika z mediami (na przykładzie Adama Małysza)? - Jak sportowcy i trenerzy czasem odmawiają wywiadów z dziennikarzem? - Czy dziennikarze sportowi powinni być przeszkoleni w minimalny sposób z zakresu psychologii sportu? W jaki sposób mogłoby im to pomóc/przeszkodzić w wykonywaniu swojej pracy? - Jak się zmieniło się postrzeganie pracy psychologa sportu na przestrzeni ostatnich lat? - Jak to jest stanąć do wywiadu z Cristiano Ronaldo? Jakim okazał się człowiekiem?   No! To zapraszam do odcinka numer 33! Jest czego posłuchać! Cześć!
Hop, hop! Mamy maj! Co prawda ten maj cały czas jest jeszcze obarczony brzemieniem koronawirusa, ale maj to zawsze maj! Wraz z promieniami słońca, przynosi ze sobą odrobinę nadziei dla nas wszystkich, w tym oczywiście również dla świata sportu. Zanim wskoczymy w wir odcinka numer 33, chciałbym z całego serducha podziękować wszystkim trzem osobom, które zdecydowały się wesprzeć podcast na platformie Patronite! Jesteście wielcy! Wasza decyzja wiele dla mnie znaczy. Wierzę, że kropla drąży skałę i każda kolejna wpłata sprawi, że będę mógł realizować dla siebie i dla Ciebie cele subskrybcyjne podcastu, które ustaliłem w tym serwisie. Ty też możesz być taką kroplą i pomóc mi realizować ten projekt, do czego serdecznie zachęcam! A jeśli jeszcze nie wiesz czym jest Patronite i jak dzięki niemu możesz wesprzeć moją działalność podcastową, odsyłam cię bezpośrednio do strony mojego profilu – www.patronite.pl/glowarzadzi lub wstępu nagranego w poprzednim, 32 odcinku podcastu Głowa Rządzi. Tam wszystko tłumaczę jak należy! A w razie pytań lub wątpliwości pozostaję oczywiście do Twojej dyspozycji, drogi Słuchaczu.   A teraz już zwracam uwagę Twoich uszu w kierunku tego, co do powiedzenia ma gość odcinka numer 33. Jest nim Michał Pol, znany, lubiany i bardzo doświadczony dziennikarz sportowy. Dla mnie osobiście było to bardzo ekscytujące spotkanie, bo redaktora Pola śledzę i cenię od wielu lat. Tym bardziej ucieszyłem się, kiedy zgodził się wystąpić w podcaście Głowa Rządzi i opowiedzieć jak sport wygląda z jego punktu widzenia. Michał okazał się nie tylko skarbnicą sportowych historii i anegdot z wielkimi gwiazdami w tle, ale także źródłem wartościowej perspektywy na pracę dziennikarzy sportowych. W rozmowie ze mną odpowiedział m.in. na takie pytania:   - Jak mija czas dziennikarzowi sportowemu, kiedy nie ma rywalizacji ligowej? - Czy media społecznościowe to zbawienia czy przekleństwo w czasie fizycznej izolacji? - Dlaczego akurat dziennikarstwo okazało się tym fachem, który połączył Michała Pola ze światem sportu? - Co jest tak fascynującego w pracy dziennikarza sportowego? - Jaka jest rola dziennikarza sportowego? Jak się zmieniała na przestrzeni ostatnich lat? - Z którymi zawodnikami reprezentacji Polski można sobie osobiście pogadać w mediach społecznościowych? - Jak wygląda odpowiedzialność dziennikarska wynikająca z jego zasięgów i kanałów dotarcia? - Jak dziennikarz może dobrze wykorzystywać swoje zasięgi? - Jak wygląda praca attaché prasowego na igrzyskach paraolimpijskich? - Jak dziennikarze mogą kształtować opinię publiczną na temat sportu w ogóle? - Jaki wpływ dziennikarz (nawet lepiej: cała otoczka medialna wokół sportu) może mieć na zawodnika podczas zawodów najwyższej rangi, np. mistrzostw Europy, świata czy igrzysk olimpijskich lub paraolimpijskich? Jakie zachowania, słowa dziennikarzy mogą „zbudować” zawodnika, a jakie „zniszczyć”? - Dlaczego dziennikarze czasami uważani są za wrogów? - Jak dziennikarski tweet „zmobilizował” kadrę Jerzego Brzęczka? - Jak może wyglądać wzorowa współpraca zawodnika z mediami (na przykładzie Adama Małysza)? - Jak sportowcy i trenerzy czasem odmawiają wywiadów z dziennikarzem? - Czy dziennikarze sportowi powinni być przeszkoleni w minimalny sposób z zakresu psychologii sportu? W jaki sposób mogłoby im to pomóc/przeszkodzić w wykonywaniu swojej pracy? - Jak się zmieniło się postrzeganie pracy psychologa sportu na przestrzeni ostatnich lat? - Jak to jest stanąć do wywiadu z Cristiano Ronaldo? Jakim okazał się człowiekiem?   No! To zapraszam do odcinka numer 33! Jest czego posłuchać! Cześć!

GRz 032: Alicja Jeromin | Czym różni się paraolimpijczyk od olimpijczyka?
2020-04-15 18:00:00

Witaj w trzydziestym drugim odcinku podcastu Głowa Rządzi, którego gościem jest Alicja Jeromin, multimedalistka igrzysk paraolimpijskich. To niesamowita osobistość polskiego sportu. Jest zawodniczką Radomskiego Stowarzyszenia Sportu i Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych Start i etatową reprezentantką Polski w biegach sprinterskich. Wielokrotna medalistka MP, ME i świata. Siedmiokrotna medalistka igrzysk paraolimpijskich, w których uczestniczyła nieprzerwanie od Aten w 2004 roku po Rio w 2016. Obecnie przygotowuje się do swoich piątych (!) igrzysk. Teraz wszystkie znaki na niebie i ziemi mówią nam, że igrzyska w Tokio odbędą się dopiero w przyszłym roku, ale kiedy nagrywałem rozmowę z Alicją jeszcze o tym nie wiedzieliśmy. Z tego co wiem celownik Alicji musiał zostać delikatnie skalibrowany w przeciągu ostatnich kilku tygodni, ale apetyt na szybkie bieganie w stolicy Japonii nie został wygaszony.   W tym odcinku mocno skupiamy się na idei igrzysk paraolimpijskich, a także szeroko omawiamy kwestie związane z niepełnosprawnościami, o których nie sposób zapomnieć mówiąc o ruchu paraolimpijskim. Alicja opowiada też o tym, jak układa sobie klocki w swoim otoczeniu i w swojej głowie tak, żeby w najważniejszym momencie, czyli w momencie startu móc dać z siebie wszystko. Na jakie jeszcze pytania odpowiada Alicja?   - Jak to się stało, że zaczęła trenować sport? Od której dyscypliny zaczęła się ta przygoda? - Jak wygląda klasyfikacja w sporcie paraolimpijskim? - Na czym polega adaptacja i akceptacja niepełnosprawności? Jak długo trzeba do niej dochodzić? Czym różni się ten proces u osób z niepełnosprawnością nabytą od tych z niepełnosprawnością wrodzoną? - W którym momencie dla osoby z niepełnosprawnością kończy się rehabilitacja, a zaczyna się wyczyn sportowy? - Jakie są podobieństwa i różnice w specyfice pracy treningowej lekkoatletów i paralekkoatletów? - Jak można kreatywnie adaptować ćwiczenia do swojej niepełnosprawności? - Ja kie stereotypy osób z niepełnosprawnościami pokutują w naszym społeczeństwie? - Jakie są różnice wizerunkowe parasportowców w Polsce i na świecie? - Jak trudno jest paraolimpijczykowi zakwalifikować się do igrzysk olimpijskich? - Czym może być technologiczny doping w sporcie? - Jak może wyglądać rutyna przedstartowa? - Czy brąz może smakować bardziej, niż srebro? - Dlaczego tak trudno jest jej stanąć na najwyższym stopniu podium igrzysk paraolimpijskich?   To jest nietuzinkowa rozmowa z niesamowitym człowiekiem i sportowcem największego światowego formatu. Strzałeczka i do usłyszenia lub zobaczenia niebawem!
Witaj w trzydziestym drugim odcinku podcastu Głowa Rządzi, którego gościem jest Alicja Jeromin, multimedalistka igrzysk paraolimpijskich. To niesamowita osobistość polskiego sportu. Jest zawodniczką Radomskiego Stowarzyszenia Sportu i Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych Start i etatową reprezentantką Polski w biegach sprinterskich. Wielokrotna medalistka MP, ME i świata. Siedmiokrotna medalistka igrzysk paraolimpijskich, w których uczestniczyła nieprzerwanie od Aten w 2004 roku po Rio w 2016. Obecnie przygotowuje się do swoich piątych (!) igrzysk. Teraz wszystkie znaki na niebie i ziemi mówią nam, że igrzyska w Tokio odbędą się dopiero w przyszłym roku, ale kiedy nagrywałem rozmowę z Alicją jeszcze o tym nie wiedzieliśmy. Z tego co wiem celownik Alicji musiał zostać delikatnie skalibrowany w przeciągu ostatnich kilku tygodni, ale apetyt na szybkie bieganie w stolicy Japonii nie został wygaszony.   W tym odcinku mocno skupiamy się na idei igrzysk paraolimpijskich, a także szeroko omawiamy kwestie związane z niepełnosprawnościami, o których nie sposób zapomnieć mówiąc o ruchu paraolimpijskim. Alicja opowiada też o tym, jak układa sobie klocki w swoim otoczeniu i w swojej głowie tak, żeby w najważniejszym momencie, czyli w momencie startu móc dać z siebie wszystko. Na jakie jeszcze pytania odpowiada Alicja?   - Jak to się stało, że zaczęła trenować sport? Od której dyscypliny zaczęła się ta przygoda? - Jak wygląda klasyfikacja w sporcie paraolimpijskim? - Na czym polega adaptacja i akceptacja niepełnosprawności? Jak długo trzeba do niej dochodzić? Czym różni się ten proces u osób z niepełnosprawnością nabytą od tych z niepełnosprawnością wrodzoną? - W którym momencie dla osoby z niepełnosprawnością kończy się rehabilitacja, a zaczyna się wyczyn sportowy? - Jakie są podobieństwa i różnice w specyfice pracy treningowej lekkoatletów i paralekkoatletów? - Jak można kreatywnie adaptować ćwiczenia do swojej niepełnosprawności? - Jakie stereotypy osób z niepełnosprawnościami pokutują w naszym społeczeństwie? - Jakie są różnice wizerunkowe parasportowców w Polsce i na świecie? - Jak trudno jest paraolimpijczykowi zakwalifikować się do igrzysk olimpijskich? - Czym może być technologiczny doping w sporcie? - Jak może wyglądać rutyna przedstartowa? - Czy brąz może smakować bardziej, niż srebro? - Dlaczego tak trudno jest jej stanąć na najwyższym stopniu podium igrzysk paraolimpijskich?   To jest nietuzinkowa rozmowa z niesamowitym człowiekiem i sportowcem największego światowego formatu. Strzałeczka i do usłyszenia lub zobaczenia niebawem!

GRz 031: Luiza Złotkowska | Jak zakończyć karierę sportową na swoich zasadach?
2020-04-01 18:00:00

Witajcie w trzydziestym pierwszym odcinku podcastu Głowa Rządzi! Moim i waszym gościem jest dzisiaj Luiza Złotkowska, panczenistka, trzykrotna olimpijka i dwukrotna medalistka igrzysk. Luiza nieco ponad miesiąc temu zakończyła swoją piękną sportową karierę. Jak się dowiecie z tej rozmowy, zrobiła to na własnych zasadach, w wyjątkowo świadomy i przemyślany sposób. Z tej okazji rozmawialiśmy oczywiście na temat wyzwań i możliwości jakie niesie ze sobą moment zakończenia kariery. Choć bardziej prawidłowo należałoby pewnie powiedzieć „proces” zakończenia kariery, bo rzadko kiedy dla zawodników jest to pojedynczy punkt na linii czasu. Zdecydowanie częściej to okres, który trwa i może być bardzo trudny, ale przy odpowiedniej adaptacji i wsparciu może też okazać się rozwojowy. Luiza otwarcie opowiada o swoich doświadczeniach w tej sytuacji. Mówi także o meandrach swojej kariery, a także o bujnych planach na przyszłość i wielu pomysłach na siebie. To jest rozmowa ze sportowcem kompletnym, spełnionym i świadomym. Zdecydowanie warto posłuchać do samego końca, bo w pakiecie dostaniesz odpowiedzi na takie pytania jak: - Z jaką myślą budzi się sportowiec pierwszego dnia po zakończeniu kariery? - Jak mądrze zaplanować zakończenie kariery? - Dlaczego warto korzystać z pomocy psychologa w momentach „przejścia” w karierze (z ang. career transition )? Jak to może wyglądać? - Gdzie upatrywać poczucia kontroli w sytuacji, kiedy pośrednim lub bezpośrednim bodźcem do zakończenie kariery jest czynnik od nas niezależny (np. uraz fizyczny, wiek biologiczny, sytuacja polityczna)? - Jak może wyglądać „drugie życie” sportowca, po zakończeniu kariery? - Czym różnią się wyzwania sportowe od wyzwań zawodowych i osobistych? - Jak poradzić sobie z pustką, która może pojawić się w momentach przejścia w karierzy sportowej? - Jak ważne są odskocznie od sportu w trakcie trwania kariery sportowej? Co może nimi być? - Jakie są zagrożenia i szanse w działaniach sportowca po zakończeniu kariery? - Czy Luiza ma dość lodu i awersję do łyżew? - Co daje jazda na łyżwach wśród natury? - Czy istnieje najlepszy możliwy moment na kończenie kariery? - Jak z perspektywy czasu Luiza ocenia swoją karierę sportową? Które wzloty i upadki wspomina najmocniej? Dlaczego? - Czy coaching prowokatywny działa z perspektywy zawodnika? - Jak radzić sobie z hejtem w sporcie, szczególnie podczas imprezy docelowej? - Jak wyglądały kulisy historycznego medalu panczenistek w Vancouver 2010? - Jaka jest najlepsza porada psychologa na start w zawodach? - Co Luiza zrobiła ze swoim medalem w nocy po jego zdobyciu? - Czy brąz może smakować lepiej od srebra? - Skąd bierze się presja na zawodach i jak sobie z nią radzić? - Jaka jest różnica w ściganiu się indywidualnym i drużynowym? Jak wygląda budowanie łyżwiarskiego teamu i dostrajanie się do siebie? - Czym różni się spójność zadaniowa od spójności społecznej? - Jakie umiejętności mentalne przydatne są łyżwiarzom szybkim? Na co zwracacie szczególną uwagę? Jak je trenujecie? - Jak można korzystać z treningu wyobrażeniowego w kontekście swojej rutyny przedstartowej? - Czym jest parametr BPM i jak korzystać z tego parametru podczas treningu? - Jaka jest różnica między celem a marzeniem? - Dlaczego trzeba rozróżniać cele i marzenia zawodnika od celów i marzeń rodziców lub trenerów? - Co Luiza Złotkowska w obecnej wersji, ze wszystkimi doświadczeniami z kariery sportowej powiedziałaby Luizie Złotkowskiej, która po raz pierwszy pojawiła się na lodowisku?   W czasie pandemii koronawirusa, kiedy publikuję ten odcinek chciałbym tutaj też dać taki promyczek nadziei. Luiza na końcu naszej rozmowy mówi o wartości i istocie marzeń w życiu każdego z nas. Mam wielką nadzieję, że w tych trudnych okolicznościach nie poddamy się bezradności i nie przestaniemy marzyć. A w zamian wykorzystamy ten czas i naszą energię do działań, które sprawią, że w jakimś wymiarze po pandemii będziemy lepsi.   Tego Tobie i sobie życzę. Trzymaj się zdrowo i ciepło! Strzałeczka i do usłyszenia lub zobaczenia niebawem!

Witajcie w trzydziestym pierwszym odcinku podcastu Głowa Rządzi! Moim i waszym gościem jest dzisiaj Luiza Złotkowska, panczenistka, trzykrotna olimpijka i dwukrotna medalistka igrzysk. Luiza nieco ponad miesiąc temu zakończyła swoją piękną sportową karierę. Jak się dowiecie z tej rozmowy, zrobiła to na własnych zasadach, w wyjątkowo świadomy i przemyślany sposób. Z tej okazji rozmawialiśmy oczywiście na temat wyzwań i możliwości jakie niesie ze sobą moment zakończenia kariery. Choć bardziej prawidłowo należałoby pewnie powiedzieć „proces” zakończenia kariery, bo rzadko kiedy dla zawodników jest to pojedynczy punkt na linii czasu. Zdecydowanie częściej to okres, który trwa i może być bardzo trudny, ale przy odpowiedniej adaptacji i wsparciu może też okazać się rozwojowy. Luiza otwarcie opowiada o swoich doświadczeniach w tej sytuacji. Mówi także o meandrach swojej kariery, a także o bujnych planach na przyszłość i wielu pomysłach na siebie. To jest rozmowa ze sportowcem kompletnym, spełnionym i świadomym. Zdecydowanie warto posłuchać do samego końca, bo w pakiecie dostaniesz odpowiedzi na takie pytania jak:

- Z jaką myślą budzi się sportowiec pierwszego dnia po zakończeniu kariery? - Jak mądrze zaplanować zakończenie kariery? - Dlaczego warto korzystać z pomocy psychologa w momentach „przejścia” w karierze (z ang. career transition)? Jak to może wyglądać? - Gdzie upatrywać poczucia kontroli w sytuacji, kiedy pośrednim lub bezpośrednim bodźcem do zakończenie kariery jest czynnik od nas niezależny (np. uraz fizyczny, wiek biologiczny, sytuacja polityczna)? - Jak może wyglądać „drugie życie” sportowca, po zakończeniu kariery? - Czym różnią się wyzwania sportowe od wyzwań zawodowych i osobistych? - Jak poradzić sobie z pustką, która może pojawić się w momentach przejścia w karierzy sportowej? - Jak ważne są odskocznie od sportu w trakcie trwania kariery sportowej? Co może nimi być? - Jakie są zagrożenia i szanse w działaniach sportowca po zakończeniu kariery? - Czy Luiza ma dość lodu i awersję do łyżew? - Co daje jazda na łyżwach wśród natury? - Czy istnieje najlepszy możliwy moment na kończenie kariery? - Jak z perspektywy czasu Luiza ocenia swoją karierę sportową? Które wzloty i upadki wspomina najmocniej? Dlaczego? - Czy coaching prowokatywny działa z perspektywy zawodnika? - Jak radzić sobie z hejtem w sporcie, szczególnie podczas imprezy docelowej? - Jak wyglądały kulisy historycznego medalu panczenistek w Vancouver 2010? - Jaka jest najlepsza porada psychologa na start w zawodach? - Co Luiza zrobiła ze swoim medalem w nocy po jego zdobyciu? - Czy brąz może smakować lepiej od srebra? - Skąd bierze się presja na zawodach i jak sobie z nią radzić? - Jaka jest różnica w ściganiu się indywidualnym i drużynowym? Jak wygląda budowanie łyżwiarskiego teamu i dostrajanie się do siebie? - Czym różni się spójność zadaniowa od spójności społecznej? - Jakie umiejętności mentalne przydatne są łyżwiarzom szybkim? Na co zwracacie szczególną uwagę? Jak je trenujecie? - Jak można korzystać z treningu wyobrażeniowego w kontekście swojej rutyny przedstartowej? - Czym jest parametr BPM i jak korzystać z tego parametru podczas treningu? - Jaka jest różnica między celem a marzeniem? - Dlaczego trzeba rozróżniać cele i marzenia zawodnika od celów i marzeń rodziców lub trenerów? - Co Luiza Złotkowska w obecnej wersji, ze wszystkimi doświadczeniami z kariery sportowej powiedziałaby Luizie Złotkowskiej, która po raz pierwszy pojawiła się na lodowisku?   W czasie pandemii koronawirusa, kiedy publikuję ten odcinek chciałbym tutaj też dać taki promyczek nadziei. Luiza na końcu naszej rozmowy mówi o wartości i istocie marzeń w życiu każdego z nas. Mam wielką nadzieję, że w tych trudnych okolicznościach nie poddamy się bezradności i nie przestaniemy marzyć. A w zamian wykorzystamy ten czas i naszą energię do działań, które sprawią, że w jakimś wymiarze po pandemii będziemy lepsi.   Tego Tobie i sobie życzę. Trzymaj się zdrowo i ciepło! Strzałeczka i do usłyszenia lub zobaczenia niebawem!

GRz 030 [Odcinek specjalny]: Daria Abramowicz | Co człowiek sportu może zrobić w trakcie pandemii?
2020-03-22 20:55:00

To już 30 odcinek podcastu Głowa Rządzi. Odcinek specjalny, poza programowy. Zdecydowałem się go nagrać, gdyż z dnia na dzień nastały naprawdę trudne czasy. Trwa kryzys epidemiczny, Światowa Organizacja Zdrowia WHO ogłosiła pandemię koronawirusa, a w Polsce został ogłoszony stan epidemii. Ta sytuacja mocno uderzyła też w środowiska sportowe, czyli światy najbliższe mojemu sercu. Wielu ludzi sportu w Polsce przebywa w samoizolacji zgodnie z kampanią społeczną pod hasztagiem "zostań w domu" lub wręcz pod obowiązkową kwarantanną, np. po niedawnym powrocie do kraju z obozu, zgrupowania lub zawodów za granicą. Te wyjątkowe okoliczności naturalnie wzmagają w nas poczucie bezradności, niepewności i lęku o przyszłość, nawet tę najbliższą. Wiele imprez sportowych w Polsce i na świecie zostało odwołanych lub przesuniętych, w tym UEFA EURO oraz puchary świata i Europy w różnych dyscyplinach, które często przecież są także kwalifikacjami olimpijskimi i paraolimpijskimi. W zawieszeniu pozostają najważniejsze ligi, a Polska Liga Koszykówki oficjalnie zakończyła sezon. Jak sobie radzić w takiej sytuacji?   Do dyskusji w tej sprawie zaprosiłem koleżankę po fachu, Darię Abramowicz, psychologa sportu z zacięciem klinicznym i terapeutycznym. Wspólnie zastanawiamy się nad tym, w jakiej sytuacji znaleźliśmy się jako sportowa społeczność, jaką rolę pełnić w niej może psycholog, a także co dobrego możemy poszukać w tym całym kryzysie epidemicznym. W odcinku odpowiadamy m.in. na takie pytania jak:   - W jakich okolicznościach sportowcy, zespoły i sztaby szkoleniowe zostali „złapani” przez pandemię koronawirusa? - Dlaczego ważna jest przynajmniej zakładana perspektywa terminowości kryzysu? - Czy potrzebne jest rozważenie scenariuszy zastępczych w kwestii organizacji igrzysk olimpijskich i paraolimpijskich w Tokio? - Jak może wyglądać rola psychologii i psychologów w trakcie trwania pandemii koronawirusa? - Jakie wartościowe inicjatywy są już podejmowane przez psychologów? - Dlaczego poszukując wsparcia mentalnego (w trakcie kryzysu i nie tylko) warto jest sprawdzać specjalistę? - Z jakimi wyzwaniami mierzą się obecnie sportowcy będący w samoizolacji lub obowiązkowej kwarantannie? - Kiedy pomoc psychologiczna jest najskuteczniejsza (w trakcie kryzysu i nie tylko)? - Jak radzić sobie z lękiem i niepokojem? - Na co mamy wpływ i kontrolę w czasie pandemii? O jakie najważniejsze kwestie możemy się zatroszczyć? - Czym jest uważność? Dlaczego czas kryzysu to „wdzięczne” okoliczności na praktykę uważności? Jak ćwiczyć uważność? - Na czym polega medytacja i jak ją praktykować? - Gdzie w obecnym (i każdym innym) kryzysie szukać pozytywów i upatrywać szans na rozwój? - Co robią kanadyjskie federacje sportowe w obecnej sytuacji pandemii? Jak to wygląda w Polsce? - Dlaczego warto teraz szczególnie zadbać o odpoczynek i regenerację? - Jak zadbać o relacje międzyludzkie w gronie rodzinnym i sportowym? Dlaczego to takie ważne w budowaniu zasobów do radzenia sobie w sytuacji kryzysowej? - Dlaczego warto w tej sytuacji (i w ogóle) w gronie rodzinnym korzystać z gier planszowych?   Mam nadzieję, że w tym odcinku specjalnym znajdziecie nadzieję, inspiracje i pomysły na to, jak w tym trudnym okresie zadbać o dobrostan własny i bliskich, mądrze wykorzystać czas oraz dobrze przygotować się do restartu, który prędzej czy później musi nastąpić.   Na koniec tego wstępu, ku pokrzepieniu serc i umysłów, przychodzi mi do głowy fragment wiersza pt. „Nic dwa razy” naszej wybitnej poetki i Noblistki, Wisławy Szymborskiej: Czemu ty się, zła godzino, z niepotrzebnym mieszasz lękiem? Jesteś - a więc musisz minąć. Miniesz - a więc to jest piękne. Oddaję zatem w Twoje uszy rozmowę specjalną. Jeśli odnalazłeś w niej wartość dla siebie, podaj ją dalej! Trzymaj się zdrowo i ciepło!
To już 30 odcinek podcastu Głowa Rządzi. Odcinek specjalny, poza programowy. Zdecydowałem się go nagrać, gdyż z dnia na dzień nastały naprawdę trudne czasy. Trwa kryzys epidemiczny, Światowa Organizacja Zdrowia WHO ogłosiła pandemię koronawirusa, a w Polsce został ogłoszony stan epidemii. Ta sytuacja mocno uderzyła też w środowiska sportowe, czyli światy najbliższe mojemu sercu. Wielu ludzi sportu w Polsce przebywa w samoizolacji zgodnie z kampanią społeczną pod hasztagiem "zostań w domu" lub wręcz pod obowiązkową kwarantanną, np. po niedawnym powrocie do kraju z obozu, zgrupowania lub zawodów za granicą. Te wyjątkowe okoliczności naturalnie wzmagają w nas poczucie bezradności, niepewności i lęku o przyszłość, nawet tę najbliższą. Wiele imprez sportowych w Polsce i na świecie zostało odwołanych lub przesuniętych, w tym UEFA EURO oraz puchary świata i Europy w różnych dyscyplinach, które często przecież są także kwalifikacjami olimpijskimi i paraolimpijskimi. W zawieszeniu pozostają najważniejsze ligi, a Polska Liga Koszykówki oficjalnie zakończyła sezon. Jak sobie radzić w takiej sytuacji?   Do dyskusji w tej sprawie zaprosiłem koleżankę po fachu, Darię Abramowicz, psychologa sportu z zacięciem klinicznym i terapeutycznym. Wspólnie zastanawiamy się nad tym, w jakiej sytuacji znaleźliśmy się jako sportowa społeczność, jaką rolę pełnić w niej może psycholog, a także co dobrego możemy poszukać w tym całym kryzysie epidemicznym. W odcinku odpowiadamy m.in. na takie pytania jak:   - W jakich okolicznościach sportowcy, zespoły i sztaby szkoleniowe zostali „złapani” przez pandemię koronawirusa? - Dlaczego ważna jest przynajmniej zakładana perspektywa terminowości kryzysu? - Czy potrzebne jest rozważenie scenariuszy zastępczych w kwestii organizacji igrzysk olimpijskich i paraolimpijskich w Tokio? - Jak może wyglądać rola psychologii i psychologów w trakcie trwania pandemii koronawirusa? - Jakie wartościowe inicjatywy są już podejmowane przez psychologów? - Dlaczego poszukując wsparcia mentalnego (w trakcie kryzysu i nie tylko) warto jest sprawdzać specjalistę? - Z jakimi wyzwaniami mierzą się obecnie sportowcy będący w samoizolacji lub obowiązkowej kwarantannie? - Kiedy pomoc psychologiczna jest najskuteczniejsza (w trakcie kryzysu i nie tylko)? - Jak radzić sobie z lękiem i niepokojem? - Na co mamy wpływ i kontrolę w czasie pandemii? O jakie najważniejsze kwestie możemy się zatroszczyć? - Czym jest uważność? Dlaczego czas kryzysu to „wdzięczne” okoliczności na praktykę uważności? Jak ćwiczyć uważność? - Na czym polega medytacja i jak ją praktykować? - Gdzie w obecnym (i każdym innym) kryzysie szukać pozytywów i upatrywać szans na rozwój? - Co robią kanadyjskie federacje sportowe w obecnej sytuacji pandemii? Jak to wygląda w Polsce? - Dlaczego warto teraz szczególnie zadbać o odpoczynek i regenerację? - Jak zadbać o relacje międzyludzkie w gronie rodzinnym i sportowym? Dlaczego to takie ważne w budowaniu zasobów do radzenia sobie w sytuacji kryzysowej? - Dlaczego warto w tej sytuacji (i w ogóle) w gronie rodzinnym korzystać z gier planszowych?   Mam nadzieję, że w tym odcinku specjalnym znajdziecie nadzieję, inspiracje i pomysły na to, jak w tym trudnym okresie zadbać o dobrostan własny i bliskich, mądrze wykorzystać czas oraz dobrze przygotować się do restartu, który prędzej czy później musi nastąpić.   Na koniec tego wstępu, ku pokrzepieniu serc i umysłów, przychodzi mi do głowy fragment wiersza pt. „Nic dwa razy” naszej wybitnej poetki i Noblistki, Wisławy Szymborskiej: Czemu ty się, zła godzino, z niepotrzebnym mieszasz lękiem? Jesteś - a więc musisz minąć. Miniesz - a więc to jest piękne. Oddaję zatem w Twoje uszy rozmowę specjalną. Jeśli odnalazłeś w niej wartość dla siebie, podaj ją dalej! Trzymaj się zdrowo i ciepło!

GRz 029: Krystyna Lemańczyk-Dobrzelak | Jak połączyć wyczynowe uprawianie sportu z byciem mamą?
2020-03-15 17:00:00

Cześć! To jest dwudziesty dziewiąty odcinek podcastu Głowa Rządzi, w którym po raz pierwszy biorę pod lupę kwestie związane z rodzicielstwem aktywnych, wyczynowych sportowców. Z autopsji wiem, że rodzicielstwo w ogóle może być wielkim wyzwaniem, do którego tak naprawdę nikt nas nie formalnie nie przygotowuje. Choć rynek książek oferuje mnóstwo poradników pt. „Jak być rodzicem?”, to żaden z nich nie jest uniwersalnym manualem jak postępować w roli w rodzica czy instrukcją obsługi samego dziecka. Kiedy ktoś zostaje mamą albo tatą świat może się bardzo zmienić, a w najbardziej skrajnych przypadkach wręcz wywrócić do góry nogami. I jak wtedy radzić sobie z pogodzeniem obszaru rodzinnego z obszarem zawodowym, a w kontekście sportu wyczynowego, sportowym? Czy to jest w ogóle możliwe? A jeśli tak, to jak to zrobić „z głową”? Na te i inne pytania odpowiada Krystyna Lemańczyk-Dobrzelak, polska wioślarka, objęta opieką programu Team100, będąca jednocześnie szczęśliwą mamą 3-letniej Zosi. W tej rozmowie Krysia pokazuje perspektywę młodej mamy-sportowca, która tak sobie zorganizowała życie, że z powodzeniem realizuje się na tych dwóch, ważnych dla niej frontach.   To pierwszy odcinek podcastu, który Wy, słuchacze, mogliście aktywnie współtworzyć. Na Facebookowym fanpage’u Głowa Rządzi mogliście zadać swoje pytania do mamy-sportowca. Czuję dla Was wielką wdzięczność za to, że z tej okazji skorzystaliście, bo wiele z Waszych pytań było po prostu znakomitych, więc bez wahania wykorzystałem je w tej rozmowie. W szczególności dziękuję za to, że wskazaliście istotną rzecz dotyczącą płci rodziców-sportowców i fakt, że większość tego typu rozmów, jeśli w ogóle są prowadzone na forum publicznym, dotyczy matek, nie ojców. Przyznaje to również moja dzisiejsza rozmówczyni. Dlatego ceniąc sobie perspektywę i różnorodność punktów widzenia, już teraz mogę zapowiedzieć, że zrobię wszystko, żeby w najbliższym czasie pojawił się również podobny odcinek z ojcem, który wyczynowo uprawia sport. Na razie nie mam nikogo takiego na liście gości, ale szukam i liczę też na Wasze rekomendacje i polecenia odnośnie tego, kto mógłby to być. Ważne, żeby profil oraz specyfika treningu i współzawodnictwa dyscypliny sportu ojca-sportowca były podobne do wioślarstwa. Jak sami niebawem się przekonacie, wioślarze przede wszystkim pracują w trybie wyjazdowym, na obozach i zgrupowaniach, a ilość dni spędzona przez zawodników poza domem w skali roku jest po prostu gigantyczna. Rozważę każdą rekomendację takiego sportowca-taty i sprawdzę każdy podany przez Was lead. Możemy być w kontakcie w tej sprawie bezpośrednio przez moją stronę internetową albo przez media społecznościowe Głowa Rządzi, Facebook lub Instagram.   A teraz już zapraszam do wysłuchania rozmowy z Katarzyną Lemańczyk-Dobrzelak o pozytywnym łączeniu macierzyństwa z wiosłami! Dowiecie się m.in. tego: - Czy często pyta się matki, które zawodowo uprawiają sport jak łączą macierzyństwo ze sportowym wyczynem? Jakie to budzi w nich emocje? - Jakie są zalety i wady zostania mamą (rodzicem) na początku swojej kariery sportowej? - Co jest dziwnego w szybkim powrocie do treningu i współzawodnictwa po porodzie? - Jaka jest różnica w motywacji do przesuwania granic ciała i umysłu przed i po ciąży? - W jaki sposób trening wioślarski „przygotował” mojego gościa do porodu? - Ile czasu spędza zawodowa wioślarka poza domem? W jaki sposób wpływa to na funkcjonowanie rodziny? - Jak wygląda logistyka opieki nad dzieckiem u wyczynowego sportowca podczas obozów i poza nimi? Jak mój gość wykorzystuje czas wolny ze swoim dzieckiem? - Co robi trzylatka na siłowni!? - Jak wygląda relacja matka – córka, kiedy ta pierwsza uprawia wyczynowy sport? - Na ile ważne jest wsparcie rodziny? - Czy sportowcy-ojcowie też są tak często pytani o to jak oni łączą wyczynowe uprawianie sportu z byciem ojcem? - Jak różnią się wyzwania stojące przed sportowcami-ojcami od tych, z którymi mierzą się sportowcy-matki? - Dlaczego specyfika dyscypliny sportu może mieć znaczenie dla rodzicielstwa wyczynowych sportowców? - Jak sportowcy-matki wspierają się wzajemnie? - Kiedy i gdzie wyczynowy sportowiec-rodzic może odpocząć i zregenerować się? - Czy miłość do dziecka i czas spędzony wspólnie z rodziną jest bardziej źródłem stresu, czy raczej okazją do jego rozładowania? - Jak można sobie poradzić z rozproszeniami związanymi z codziennymi problemami związanymi z wychowaniem dziecka podczas treningu lub zawodów? - Czego może uczyć sport, co pomaga potem w macierzyństwie (rodzicielstwie)? I odwrotnie – czego macierzyństwo (rodzicielstwo) może nauczyć sportowców, żeby stawali się jeszcze lepsi? - Czy Krysia zdecydowała się kosztem czasu z dzieckiem na 2 godziny przygotowań dziennie więcej przez rok, gdyby to zagwarantowało osiągnięcie jej celów sportowych? - Jakie są najlepsze wskazówki dla innych rodziców-sportowców, albo rodziców mocno zaangażowanych w swoje życie zawodowe, żeby skutecznie łączyć te dwa obszary? - Jakie cele sportowe stawia sobie obecnie Krysia?   Trzymajcie się zdrowo i ciepło! Podajcie audycję dalej! Piona!
Cześć! To jest dwudziesty dziewiąty odcinek podcastu Głowa Rządzi, w którym po raz pierwszy biorę pod lupę kwestie związane z rodzicielstwem aktywnych, wyczynowych sportowców. Z autopsji wiem, że rodzicielstwo w ogóle może być wielkim wyzwaniem, do którego tak naprawdę nikt nas nie formalnie nie przygotowuje. Choć rynek książek oferuje mnóstwo poradników pt. „Jak być rodzicem?”, to żaden z nich nie jest uniwersalnym manualem jak postępować w roli w rodzica czy instrukcją obsługi samego dziecka. Kiedy ktoś zostaje mamą albo tatą świat może się bardzo zmienić, a w najbardziej skrajnych przypadkach wręcz wywrócić do góry nogami. I jak wtedy radzić sobie z pogodzeniem obszaru rodzinnego z obszarem zawodowym, a w kontekście sportu wyczynowego, sportowym? Czy to jest w ogóle możliwe? A jeśli tak, to jak to zrobić „z głową”? Na te i inne pytania odpowiada Krystyna Lemańczyk-Dobrzelak, polska wioślarka, objęta opieką programu Team100, będąca jednocześnie szczęśliwą mamą 3-letniej Zosi. W tej rozmowie Krysia pokazuje perspektywę młodej mamy-sportowca, która tak sobie zorganizowała życie, że z powodzeniem realizuje się na tych dwóch, ważnych dla niej frontach.   To pierwszy odcinek podcastu, który Wy, słuchacze, mogliście aktywnie współtworzyć. Na Facebookowym fanpage’u Głowa Rządzi mogliście zadać swoje pytania do mamy-sportowca. Czuję dla Was wielką wdzięczność za to, że z tej okazji skorzystaliście, bo wiele z Waszych pytań było po prostu znakomitych, więc bez wahania wykorzystałem je w tej rozmowie. W szczególności dziękuję za to, że wskazaliście istotną rzecz dotyczącą płci rodziców-sportowców i fakt, że większość tego typu rozmów, jeśli w ogóle są prowadzone na forum publicznym, dotyczy matek, nie ojców. Przyznaje to również moja dzisiejsza rozmówczyni. Dlatego ceniąc sobie perspektywę i różnorodność punktów widzenia, już teraz mogę zapowiedzieć, że zrobię wszystko, żeby w najbliższym czasie pojawił się również podobny odcinek z ojcem, który wyczynowo uprawia sport. Na razie nie mam nikogo takiego na liście gości, ale szukam i liczę też na Wasze rekomendacje i polecenia odnośnie tego, kto mógłby to być. Ważne, żeby profil oraz specyfika treningu i współzawodnictwa dyscypliny sportu ojca-sportowca były podobne do wioślarstwa. Jak sami niebawem się przekonacie, wioślarze przede wszystkim pracują w trybie wyjazdowym, na obozach i zgrupowaniach, a ilość dni spędzona przez zawodników poza domem w skali roku jest po prostu gigantyczna. Rozważę każdą rekomendację takiego sportowca-taty i sprawdzę każdy podany przez Was lead. Możemy być w kontakcie w tej sprawie bezpośrednio przez moją stronę internetową albo przez media społecznościowe Głowa Rządzi, Facebook lub Instagram.   A teraz już zapraszam do wysłuchania rozmowy z Katarzyną Lemańczyk-Dobrzelak o pozytywnym łączeniu macierzyństwa z wiosłami! Dowiecie się m.in. tego: - Czy często pyta się matki, które zawodowo uprawiają sport jak łączą macierzyństwo ze sportowym wyczynem? Jakie to budzi w nich emocje? - Jakie są zalety i wady zostania mamą (rodzicem) na początku swojej kariery sportowej? - Co jest dziwnego w szybkim powrocie do treningu i współzawodnictwa po porodzie? - Jaka jest różnica w motywacji do przesuwania granic ciała i umysłu przed i po ciąży? - W jaki sposób trening wioślarski „przygotował” mojego gościa do porodu? - Ile czasu spędza zawodowa wioślarka poza domem? W jaki sposób wpływa to na funkcjonowanie rodziny? - Jak wygląda logistyka opieki nad dzieckiem u wyczynowego sportowca podczas obozów i poza nimi? Jak mój gość wykorzystuje czas wolny ze swoim dzieckiem? - Co robi trzylatka na siłowni!? - Jak wygląda relacja matka – córka, kiedy ta pierwsza uprawia wyczynowy sport? - Na ile ważne jest wsparcie rodziny? - Czy sportowcy-ojcowie też są tak często pytani o to jak oni łączą wyczynowe uprawianie sportu z byciem ojcem? - Jak różnią się wyzwania stojące przed sportowcami-ojcami od tych, z którymi mierzą się sportowcy-matki? - Dlaczego specyfika dyscypliny sportu może mieć znaczenie dla rodzicielstwa wyczynowych sportowców? - Jak sportowcy-matki wspierają się wzajemnie? - Kiedy i gdzie wyczynowy sportowiec-rodzic może odpocząć i zregenerować się? - Czy miłość do dziecka i czas spędzony wspólnie z rodziną jest bardziej źródłem stresu, czy raczej okazją do jego rozładowania? - Jak można sobie poradzić z rozproszeniami związanymi z codziennymi problemami związanymi z wychowaniem dziecka podczas treningu lub zawodów? - Czego może uczyć sport, co pomaga potem w macierzyństwie (rodzicielstwie)? I odwrotnie – czego macierzyństwo (rodzicielstwo) może nauczyć sportowców, żeby stawali się jeszcze lepsi? - Czy Krysia zdecydowała się kosztem czasu z dzieckiem na 2 godziny przygotowań dziennie więcej przez rok, gdyby to zagwarantowało osiągnięcie jej celów sportowych? - Jakie są najlepsze wskazówki dla innych rodziców-sportowców, albo rodziców mocno zaangażowanych w swoje życie zawodowe, żeby skutecznie łączyć te dwa obszary? - Jakie cele sportowe stawia sobie obecnie Krysia?   Trzymajcie się zdrowo i ciepło! Podajcie audycję dalej! Piona!

Informacja dotycząca prawa autorskich: Wszelka prezentowana tu zawartość podkastu jest własnością jego autora

Wyszukiwanie

Kategorie