„Inni mają większe problemy”. Znacie to zdanie? My też. Zbyt często umniejszamy swoje potrzeby, także z poziomu zdrowia psychicznego. Dlatego trzeba jak najwięcej mówić o tym, że terapia to nie wstyd, widzimisię ani towar luksusowy. Że jeśli czujemy się źle, to jest wystarczający powód, żeby z niej skorzystać.
Opowiadamy o swoich doświadczeniach z terapią, o dylematach w wyborze terapeutek i pytaniach, które sobie zadajemy między kolejnymi spotkaniami. Poza osobistymi wyznaniami szukamy poziomu meta: gadamy o tym czym jest relacja z terapeutą, jakie znaczenie ma w niej język i w jaki sposób buduje się w terapii zaufanie. Rozmawiamy też o psychoedukacji i tym, co wiedza o własnej psychice nam daje (i jak nie zaplątać się w gęstwinę pytań, z których nie możemy się potem wydostać).
Przypominamy, że nie jesteśmy ekspertkami, a użytkowniczkami terapii! Potraktujcie te wyznania jako osobiste przemyślenia, a nie receptę na zajmowanie się własnym zdrowiem psychicznym.
Jeśli podoba Ci się to co robimy, możesz nas wesprzeć na PATRONITE: patronite.pl/mamcialo-podcast
Jest to odcinek podkastu:
Mam ciało – i co dalej?
Ten podcast to nasza próba (ponownego) zapoznania z własnym ciałem. Chcemy badać połączenia ciało-umysł, dyskutować o tym jak pracujemy i odpoczywamy, jak wprawiamy ciało w ruch. Interesuje nas jego polityczność: w przestrzeni prywatnej i publicznej.
Będziemy gadać między sobą i z zaproszonymi gośćmi – nic tak nie rozwija jak mnogość perspektyw i doświadczeń. A ciało można badać i obserwować z tak wielu stron!
Mamy mikro nadzieję, że może jeszcze nie jest za późno, żeby odzyskać nasze ciała dla nas. Ale żeby móc je kochać, musimy je najpierw dostrzec i zrozumieć.
Grafika: Iga Kucharska
Społeczeństwo i Kultura