::
::
Opiekunowie chorych - szósta rozmowa w ramach cyklu #ZwykłeHistorie.
Niekiedy musza zrezygnowac z pracy. Zmagaja się z bezsilnością, depresją, walczą z systemem o lepszą opiekę dla swoich bliskich. Czasem trwa to kilka lat, czasem niemal całe życie.
Opiekunowie chorych. Świadkowie tragedii swoich bliskich. Rodzice opiekujący się chorymi dziećmi. Dzieci opiekujące się podupadającymi na zdrowiu rodzicami. Ludzie żyjący w cieniu, bez których chorzy nie mieliby na kogo liczyć.
Gościem programu jest prezes Stowarzyszenia Neurofibromatozy Polska oraz Ogólnopolskiej Federacji Onkologicznej Dorota Korycińska.
Rozmawiamy o wspieraniu chorych i o wsparciu, jakiego potrzebują ich opiekunowie. Jak radzić sobie w czasie szukania przyczyn choroby i tuż po druzgocącej diagnozie.
I co mogą a z czym nie dadzą sobie rady organizacje pacjenckie w Polsce.
Niekiedy musza zrezygnowac z pracy. Zmagaja się z bezsilnością, depresją, walczą z systemem o lepszą opiekę dla swoich bliskich. Czasem trwa to kilka lat, czasem niemal całe życie.
Opiekunowie chorych. Świadkowie tragedii swoich bliskich. Rodzice opiekujący się chorymi dziećmi. Dzieci opiekujące się podupadającymi na zdrowiu rodzicami. Ludzie żyjący w cieniu, bez których chorzy nie mieliby na kogo liczyć.
Gościem programu jest prezes Stowarzyszenia Neurofibromatozy Polska oraz Ogólnopolskiej Federacji Onkologicznej Dorota Korycińska.
Rozmawiamy o wspieraniu chorych i o wsparciu, jakiego potrzebują ich opiekunowie. Jak radzić sobie w czasie szukania przyczyn choroby i tuż po druzgocącej diagnozie.
I co mogą a z czym nie dadzą sobie rady organizacje pacjenckie w Polsce.
Jest to odcinek podkastu:
Zwykłe historie
Zwykłe historie to cykl rozmów - a w przyszłosci także reportażowych podcastów - które będą poświęcone zwykłym historiom opowiadanym przez niezwykłych ludzi, a czasem być może niezwykłym historiom, które przytrafiły się zwykłym ludziom.
Historiom ciekawym, które chcielibyście Państwo poznać, a na które w mediach często po prostu brakuje czasu.
Po latach wracam do swoich dziennikarskich korzeni i zapraszam w tę podróż z lekkim drżeniem serca. Nie wiem, czy nie straciłem radiowego słuchu.
Karol Poznański