::
::
10 UMIEJĘTNOŚCI EMOCJONALNYCH UMIEJĘTNOŚCI PRZEŻYCIA - codzienne zadania
1. Świadome (uważne) oddychanie. Mów sobie w myślach „wdech”, kiedy nabierasz powietrza do płuc i „wydech”, kiedy wydychasz powietrze.
2. Wdzięczność. Myśl o pięknych, ożywczych i podnoszących na duchu rzeczach, które istnieją w Twoim życiu w chwili obecnej.
3. Czynności witalne. Angażuj się w czynności, które podnoszą poczucie radości, głębokiego spełnienia i sensu w życiu.
4. Praca z Wyobraźnią. Wyobrażaj sobie pożądany wynik.
5. Praca z Przekonaniami. Przeczytaj formularz do zmiany przekonań (Praca z Przekonaniami – następny rozdział).
Od tej chwili, jeśli kiedykolwiek doświadczysz bólu emocjonalnego zakłócającego Twoje życie, postępuj zgodnie z instrukcjami Pracy z Przekonaniami. Zacznij od zapisania przekonań, które powodują Twój ból emocjonalny. Na kolejnej sesji pomożemy Ci sformułować zdrowe, niekompatybilne przekonania.
Zapisywanie swoich myśli w momencie, gdy cierpisz emocjonalnie, może wydawać Ci się dziwne, ale to najbardziej skuteczna rzecz, jaką możesz wtedy zrobić.
6. Emocjonalny GPS. Zwracaj uwagę na stan Twoich emocji w zależności od stanu środowiska. Twoim najważniejszym środowiskiem jest to, co dzieje się w Twoim umyśle.
7. Nie przywiązywanie się do wyniku. Zwracaj uwagę na to, jak się czujesz, kiedy kierujesz się przywiązaniem do wyniku („Muszę wyzdrowieć”), a jak wtedy, kiedy kierujesz się pragnieniem („Chcę wyzdrowieć”), ale bez przywiązania do wyniku („mogę, ale nie muszę wyzdrowieć. Mimo to czuję się dobrze”).
8. Wsparcie społeczne. rozszerzanie sieci wspierających się nawzajem. Podczas pandemii konieczne jest dystansowanie się fizyczne - nazywanie go społecznym jest nieporozumieniem.
9. Zabawa. Doświadczaj radochy. Śmiech – śmiej się spontanicznie, bo to wzmacnia system odpornościowy. W przyszłych zajęciach będziesz się mógł nauczyć śmiechu nieuwarunkowanego, który możemy stosować, kiedy nam wcale nie jest do śmiechu, do którego nie potrzeba bodźców z zewnątrz (tj. dowcipów, komedii, śmiesznych sytuacji itp.).
10. Odpoczynek bez osądu – przeznacz 5-20 minut dziennie na „nicnierobienie”, czyli po prostu siedzenie lub leżenie, ale bez zasypiania. „W tej chwili nic nie muszę zrobić. Wszystko jest tak, jak w tej chwili powinno być. To jest to!” To jest ćwiczenie Nieuwarunkowanej Świadomości stanu umysłu zdrowego niemowlaka, który się wyspał, ma suchą pieluchę, najadł się, został przytulony i jest zadowolony (co może się też wyrażać nieuwarunkowanym śmiechem,, bo przecież nie ma jeszcze poczucia humoru). Możesz część tego czasu przeznaczyć na ćwiczenie wyobraźni i Pracę z Przekonaniami.
1. Świadome (uważne) oddychanie. Mów sobie w myślach „wdech”, kiedy nabierasz powietrza do płuc i „wydech”, kiedy wydychasz powietrze.
2. Wdzięczność. Myśl o pięknych, ożywczych i podnoszących na duchu rzeczach, które istnieją w Twoim życiu w chwili obecnej.
3. Czynności witalne. Angażuj się w czynności, które podnoszą poczucie radości, głębokiego spełnienia i sensu w życiu.
4. Praca z Wyobraźnią. Wyobrażaj sobie pożądany wynik.
5. Praca z Przekonaniami. Przeczytaj formularz do zmiany przekonań (Praca z Przekonaniami – następny rozdział).
Od tej chwili, jeśli kiedykolwiek doświadczysz bólu emocjonalnego zakłócającego Twoje życie, postępuj zgodnie z instrukcjami Pracy z Przekonaniami. Zacznij od zapisania przekonań, które powodują Twój ból emocjonalny. Na kolejnej sesji pomożemy Ci sformułować zdrowe, niekompatybilne przekonania.
Zapisywanie swoich myśli w momencie, gdy cierpisz emocjonalnie, może wydawać Ci się dziwne, ale to najbardziej skuteczna rzecz, jaką możesz wtedy zrobić.
6. Emocjonalny GPS. Zwracaj uwagę na stan Twoich emocji w zależności od stanu środowiska. Twoim najważniejszym środowiskiem jest to, co dzieje się w Twoim umyśle.
7. Nie przywiązywanie się do wyniku. Zwracaj uwagę na to, jak się czujesz, kiedy kierujesz się przywiązaniem do wyniku („Muszę wyzdrowieć”), a jak wtedy, kiedy kierujesz się pragnieniem („Chcę wyzdrowieć”), ale bez przywiązania do wyniku („mogę, ale nie muszę wyzdrowieć. Mimo to czuję się dobrze”).
8. Wsparcie społeczne. rozszerzanie sieci wspierających się nawzajem. Podczas pandemii konieczne jest dystansowanie się fizyczne - nazywanie go społecznym jest nieporozumieniem.
9. Zabawa. Doświadczaj radochy. Śmiech – śmiej się spontanicznie, bo to wzmacnia system odpornościowy. W przyszłych zajęciach będziesz się mógł nauczyć śmiechu nieuwarunkowanego, który możemy stosować, kiedy nam wcale nie jest do śmiechu, do którego nie potrzeba bodźców z zewnątrz (tj. dowcipów, komedii, śmiesznych sytuacji itp.).
10. Odpoczynek bez osądu – przeznacz 5-20 minut dziennie na „nicnierobienie”, czyli po prostu siedzenie lub leżenie, ale bez zasypiania. „W tej chwili nic nie muszę zrobić. Wszystko jest tak, jak w tej chwili powinno być. To jest to!” To jest ćwiczenie Nieuwarunkowanej Świadomości stanu umysłu zdrowego niemowlaka, który się wyspał, ma suchą pieluchę, najadł się, został przytulony i jest zadowolony (co może się też wyrażać nieuwarunkowanym śmiechem,, bo przecież nie ma jeszcze poczucia humoru). Możesz część tego czasu przeznaczyć na ćwiczenie wyobraźni i Pracę z Przekonaniami.
Jest to odcinek podkastu:
Jak nie zwariować podczas pandemii?
Na podstawie video webinarów organizowanych przez firmę Prosoma wspólnie z dr Mariuszem Wirgą