::
::
Magdalena Żołędź bada życie obrazów, które przebiega niezależnie od ich twórcy. Obraz, jako żywy organizm, to koncepcja wpisująca się w nurt posthumanizmu, nazwana postfotografią. Taką perspektywę – obrazów jako autonomicznego, organicznego gatunku współewoluującego, jako pasożyty, wraz z ludźmi – rozwija W.J.T. Mitchell, w przetłumaczonej przez Łukasza Zarembę, książce "Czego chcą obrazy? Pragnienia przedstawień, życie i miłości obrazów". Człowiek – artyst(k)a – byłby w tym ujęciu tylko nosicielem, inkubatorem obrazów umożliwiającym im rozwój wraz ze zmianami zachodzącymi we wszechświecie, a od czasu do czasu „wyklucie się” pod postacią dzieł sztuki. Rozmawiamy z artystką o jej pracy badawczej, a także o jej wystawach, które można oglądać w opolskiej Galerii Sztuki Współczesnej oraz warszawskiej Śmierci Człowieka.
https://postfotografia.pl/
W materiale wykorzystano nagranie audio "Dram About the Past (...When the Internet Was Slow), lektor: EURODANEK, monolog wewnętrzny fotografii cyfrowej będący częścią wystawy "Niska rozdzielczość".
Rozmawiała: Bogna Świątkowska, www.nn6t.pl
Fot. Magdalena Żołędź, z serii Peeling Exercises, postfotografia, 16:9, 2018, wystawa "Niska rozdzielczość" w GSW Opole, https://galeriaopole.pl/
Jest to odcinek podkastu:
Bęc Radio
Podcast by bec_zmiana
Kategorie:
Społeczeństwo i Kultura
Społeczeństwo i Kultura