::
::
Jak badać i prezentować historię artystek i artystów, których twórczość jest nam, współczesnym, niedostępna? Obrazy zaginęły lub zostały zniszczone, występów nie nagrano, a performensy nie zostały zarejestrowane? Z takim wyzwaniem zmierzyła się Zuzanna Wilska, kuratorka wystawy "Kiedy patrzysz w moje oczy, to widzisz co?", pierwszej od lat 80. ekspozycji poświęconej sztuce zapomnianej na blisko 40 lat artystki Anny Ciby. Zapamiętana jako charyzmatyczna i wyjątkowa malarka i performerka, w latach 80., była u progu kariery, która zakończyła się gwałtownie z początkiem kolejnej dekady. Ze zdiagnozowaną od połowy lat 80. schizofrenią artystka zaginęła w 2018 roku. Wystawa prezentująca niepublikowane dotychczas materiały archiwalne oraz późne, ocalałe dzieła twórczyni, nie tylko przywraca jej miejsce w historii sztuki kobiet, ale przede wszystkim stawia pytania o to, jak analizować i przedstawiać dorobek artystyczny w obliczu braku zachowanych materiałów.
Rozmawiamy z Zuzanną Wilską, kuratorką wystawy, która za pracę magisterską poświęconą Annie Cibie otrzymała główną nagrodę w 7. edycji konkursu ±∞Zachęta organizowanego przez Zachętę Narodową Galerię Sztuki wraz z Fundacją Gessel dla Zachęty w celu wspierania badań nad współczesną teorią i historią sztuki i kultury.
Wystawę "Kiedy patrzysz w moje oczy, to widzisz co?" można było oglądać w galerii Fundacji Arton do połowy grudnia 2022 r.
Rozmawiała: Bogna Świątkowska, www.nn6t.pl
Fot. Anna Ciba, Genewa, 1989, fotografia, dzięki uprzejmości Andrzeja Rosołka, autor nieznany
Jest to odcinek podkastu:
Bęc Radio
Podcast by bec_zmiana
Kategorie:
Społeczeństwo i Kultura
Społeczeństwo i Kultura