::
::
Serdecznie zapraszamy na kolejne spotkanie w ramach Accademii Włoskiego Kina, w którym wspólnie z nieocenioną Anną Osmólską-Mętrak porozmawiamy o twórczości Nanniego Morettiego oraz jego najnowszym filmie "Lepsze jutro" - w kinach od 8 marca. Dystrybucja: Mayfly.
Serdecznie zapraszamy na kolejne spotkanie w ramach Accademii Włoskiego Kina, w którym wspólnie z nieocenioną Anną Osmólską-Mętrak porozmawiamy o twórczości Nanniego Morettiego oraz jego najnowszym filmie "Lepsze jutro" - w kinach od 8 marca. Dystrybucja: Mayfly.
Cała filmografia Nanniego Morettiego jest przesiąknięta autoironią, autotematyzmem i autobiografizmem. Za pomocą kamery Włoch otwarcie pokazał, że „społeczno-politycznym ideom” trzeba być wiernym nie tylko na piśmie, ale też w praktyce; za sprawą swoich dzieł reżyser stawia bardzo trafne, socjologiczne diagnozy, które nie boją się ukazywania włoskiego narodu jako pełnego sprzeczności i niedoskonałości. Już od czas jego debiutu („Io sono un autartico”, tłumaczony jako „Jestem samowystarczalny” [1976]), Moretti rzeczywiście udowodnił, że jest twórcą o "własnym, niepowtarzalnym głosie" i niezależnym spojrzeniu, zdecydowanie oderwanym od prawideł „filmowego mainstreamu”.
Twórczość Morettiego doczekała się na przestrzeni lat znaczących wyróżnień, przede wszystkim na prestiżowym Festiwalu Filmowym w Cannes (m.in. „Złota Palma” za „Pokój syna”, [La stanza del figlio, 2001]; ostatnia jak dotąd w historii współczesnego włoskiego kina). Na Półwyspie Apenińskim natomiast jego filmy od zawsze często dzieliły krytykę, a przede wszystkim publiczność. Po premierze „Słodkich snów” (Sogni d’oro, 1981) na festiwalu w Wenecji – surrealistycznej opowieści o zdolnym reżyserze w kryzysie, w której doszukiwano się odniesień do autotematycznego arcydzieła Felliniego – sam mistrz Sergio Leone miał ponoć powiedzieć, że dzieło Morettiego to „raczej 1 i ¼ niż 8 i ½”.
Serdecznie zapraszamy na kolejne spotkanie w ramach Accademii Włoskiego Kina, w którym wspólnie z nieocenioną Anną Osmólską-Mętrak porozmawiamy o twórczości Nanniego Morettiego oraz jego najnowszym filmie "Lepsze jutro" - w kinach od 8 marca. Dystrybucja: Mayfly.
Cała filmografia Nanniego Morettiego jest przesiąknięta autoironią, autotematyzmem i autobiografizmem. Za pomocą kamery Włoch otwarcie pokazał, że „społeczno-politycznym ideom” trzeba być wiernym nie tylko na piśmie, ale też w praktyce; za sprawą swoich dzieł reżyser stawia bardzo trafne, socjologiczne diagnozy, które nie boją się ukazywania włoskiego narodu jako pełnego sprzeczności i niedoskonałości. Już od czas jego debiutu („Io sono un autartico”, tłumaczony jako „Jestem samowystarczalny” [1976]), Moretti rzeczywiście udowodnił, że jest twórcą o "własnym, niepowtarzalnym głosie" i niezależnym spojrzeniu, zdecydowanie oderwanym od prawideł „filmowego mainstreamu”.
Twórczość Morettiego doczekała się na przestrzeni lat znaczących wyróżnień, przede wszystkim na prestiżowym Festiwalu Filmowym w Cannes (m.in. „Złota Palma” za „Pokój syna”, [La stanza del figlio, 2001]; ostatnia jak dotąd w historii współczesnego włoskiego kina). Na Półwyspie Apenińskim natomiast jego filmy od zawsze często dzieliły krytykę, a przede wszystkim publiczność. Po premierze „Słodkich snów” (Sogni d’oro, 1981) na festiwalu w Wenecji – surrealistycznej opowieści o zdolnym reżyserze w kryzysie, w której doszukiwano się odniesień do autotematycznego arcydzieła Felliniego – sam mistrz Sergio Leone miał ponoć powiedzieć, że dzieło Morettiego to „raczej 1 i ¼ niż 8 i ½”.
Jest to odcinek podkastu:
Accademia Włoskiego Kina | Podcast
Accademia Włoskiego Kina to projekt edukacyjny autorstwa Diany Dąbrowskiej, który ma na celu popularyzację włoskiej kultury filmowej w Polsce.
Kategorie:
TV & Film
TV & Film