::
::
Myślę sobie: serio?
W czasach, gdy w jakimś stopniu wreszcie udało nam się pogodzić z seksualnością, zaakceptować swoje ciała, oswoić przyjemność płynącą z erotycznych doznań, gdy wiemy, że kompatybilność łóżkowa jest ważna tyle samo co zgodność charakterów i wyznawanych wartości? Naprawdę mamy robić trzy kroki w tył, przywdziewać pas cnoty, czekając na tego jedynego?
Męskość alfa, kontrola seksualności, transakcyjność w podejściu do związków, liczenie body count - to zaledwie niektóre z odkurzonych narzędzi piewców nowej morlaności. Ku zaskoczeniu - i mężczyzn i kobiet!
Mam podejrzenie, że wokół nas dzieje się nieposrzeżenie obyczajowa kontrrewolucja. Narracja wokół związków i ról płci jest układana tak, żeby powróciły standardy rodem ze Stepford. Czasy są ciężkie, więc ziarno ma szansę paść na podatny grunt. Która z nas nie chciałaby się czuć bezpiecznie, dostatnio i noszona na rękach?
W 17. odcinku Kryzysu zastanawiam się nad kryzysem męskości ale też nad zbyt łatwym oddawaniu niezależności przez młode kobiety.
Transkrypcję odcinka (wraz z linkami do dodatkowych materiałów) znajdziesz na blogu .
Proszę poświęć 5 sekund po wysłuchaniu tego kawałka i zostaw ☆☆☆☆☆ garść gwiazdek ☆☆☆☆☆ mojemu podcastowi!
Jeśli uważasz, że te treści są warte wsparcia finansowego - zapraszam na moją zrzutkę
Jest to odcinek podkastu:
Kryzys Wieku Średniego
Kto chciałby słuchać o kryzysie wieku średniego?
Kojarzy się z nową, młodszą żoną i czerwonym samochodem, prawda? A w wersji żeńskiej - z uderzeniami gorąca i tyciem…
Bardzo mi się nie podoba ta narracja - ten straszny kryzys wieku średniego przypada przecież w okolicach zaledwie połowy naszego życia!
Dlatego mam zamiar rozprawić się z mitami na temat dojrzałości, apetytu na życie, ciała i seksualności - na bazie swoich doświadczeń i obserwacji.
Jeśli podoba Ci się podcast i chcesz mnie wesprzeć w jego prowadzeniu, możesz wpłacać datki na moją cykliczną zrzutkę