::
::
Dzisiaj opowieść o amerykańskim ósmym cudzie świata, jak niektórzy nazywali Erie Canal. To kanał wybudowany na początku XIX wieku, będący częścią drogi wodnej mającej połączyć wschodnie wybrzeże Stanów Zjednoczonych i Nowy Jork z systemem Wielkich Jezior.
Ukończony 1825 roku, rozciągał się pomiędzy Albany nad rzeką Hudson a Buffalo nad jeziorem Erie. Miał 363 mile długości. Budżet na budowę wyniósł niewyobrażalną na tamte czasy kwotę: 7 mln USD. Szeroki na 40 stóp, głęboki na zaledwie 4 pokonywał różnicę wysokości blisko 600 stóp wykorzystując do tego celu 34 śluzy. W momencie ukończenia prac był drugim co do długości kanałem na świecie. Dzięki kanałowi w miastach stanu Nowy Jork w XIX dokonał się niebywały postęp ekonomiczny a wraz z nim społeczny. Nowy York zyskał przewagę polityczną nad inny dużymi miastami. Kolej w okolicy jeszcze nie funkcjonowała, transport kanałem był szybszy niż wozy ciągnięte przez zwierzęta pociągowe, a koszty były niższe nawet o 95%. Powędrowała więc kanałem fala towarów.
Pierwotnie głównym środkiem transportu były barki ciągnięte przez muły, rzadziej konie. Kanał miał jedną ścieżkę holowniczą, zazwyczaj po północnej stronie, po drugiej stronie był nasyp utworzony z ziemi wydobytej podczas kopania kanału. Kiedy więc spotykały się dwie barki płynące w przeciwnych kierunkach, kierownicy barek zwani Hoggee musi wykonać w kanale swoisty balet ciężkimi jednostkami. Barki miały zanurzenie do 3,5 stopy. Pierwsze barki na Erie Canal miały początkowo wyporność 30 ton. W połowie XIX wieku przeważały już barki 75 tonowe. Wraz ze wzrostem ładowności praca dla zwierząt stawała się zbyt ciężka. W drugiej połowie XIX wieku na kanale pojawiły się barki z napędem parowym i siłą rzeczy stopniowo wyparły barki burłaczone przez muły.
O tej nieuchronnej zmianie w 1905 roku piosenkę napisał Thomas Allen. W piosence kierownik barki - Hoggee skarży się na swój los, martwi się jaka przyszłość czeka jego samego i jego wierną mulicę Sal. Piosenkę znamy dzisiaj po paroma tytułami „Erie Canal”, „Fifteen miles on the Erie Canal”, „Fifteen years on the Erie Canal”, „Low Bridge every body down”, ”Mule Named Sal” Każdy tytuł miał swój sens:
· “Erie Canal” – wiadomo.
· „Fifteen miles on the Erie Canal” –15 mil tyle drogi pokonywała barka podczas jednej zmiany muła, późnij trzeba było zwierzę zmienić, zmiennik czekał zazwyczaj w małej budce na dziobie barki.
· “Fifteen years on the Erie Canal” – zapewne tyle żył ciężko pracujący muł.
· „Low Bridge every body down” – nad kanałem przechodziło mnóstwo mostów, szczególnie, gdy droga zbliżała się do miasta. Były zawieszone nisko nad wodą. Konstruktorzy barek aby maksymalnie wykorzystać parametry kanału budowali łodzie które pod mostami przechodziły na styk. Załoga więc musiała być czujna i szukać schronienia gdy zbliżał się most. Wypadków, było podobno całkiem sporo. Bywały śmiertelne. Aby ich uniknąć sternik wołał : „Low Bridge every body down”, jak w refrenie piosenki.
· ”Mule Named Sal” – no tak to imię mulicy, bohaterki piosenki. Znam pewne grono fanów naszej mulicy, którzy domagają się stosownych koszulek.
Piosenka powstała na początku XX wieku, a w połowie XX wieku do jej popularyzacji znacznie przyczynił się Pete Seeger. Pete Seegera znamy jako ojca chrzestnego renesansu muzyki folkowej w latach 50. Jego działalność docenił Bruce Springsteen nagrywając w 2006 roku płytę We Shall Overcome: The Seeger Sessions. Zamieścił na niej między innymi rewelacyjne wykonanie Erie Canal. Czasem w internetach można piosenkę usłyszeć po polsku w wykonaniu pewnego nieznajomego mężczyzny w średnim wieku z gitarą
Jest to odcinek podkastu:
jarasaseasongi - muzyczne historie
W jarasaseasongach możecie usłyszeć piosenki (nie tylko szanty i pieśni morza