::
::
Barnet Burns - urodził się w listopadzie 1805 roku w Kirby Ireleth w Anglii jako George Burns. W wieku 13 lub 14 lat został chłopcem okrętowym trafił na Jamajkę, został protegowanym działacza na rzecz walki z niewolnictwem Louisa Celeste Lecesne’a. W 1827 roku wypłynął do Rio de Janeiro, tam dostał posadę stewarda na barce Nimrod i tak 22 sierpnia 1828 roku trafił do Sydney w Australii.
W Sydney przez 2 lata pracował jako sługa domowy u miejscowych notabli. W 1830 opuścił Sydney na brygu Elisabeth, udał się do Nowej Zelandii, gdzie w ciągu ośmiu miesięcy nauczył się języka Maori. Powrócił na krótki czas do Sydney, zadarł z miejscowym prawem i jak tylko nadarzyła się okazja wrócił do Nowej Zelandii, już jako kupiec, by handlować przede wszystkim Tęgoszem – zwanym nowozelandzkim lnem.
W maju 1831 wylądował na wschodnim wybrzeżu Wyspy Północnej. Tam zasymilował się z lokalną społecznością, poznał wodza Ngāti Kahungunu którego nazywał Awhawee i nawet poślubił jego córkę Amotawę. Tak został Pākehā Māori - tak Maorysi nazywają białych którzy żyli pośród nich. Jako Pākehā posiadał miejscową moc tzw. manę i kontakty lokalne co ułatwiało handel. Po 11 miesiącach przyszły rozkazy zamknięcia stacji handlowej ale Barnet do Australii nie wrócił, został z ciężarną żoną. Ale nie zaznał spokoju. Wkrótce w wyniku agresji sąsiedniego plemienia musiał z wodzem i żoną uciekać. Dotarli do Poverty Bay, udali się w głąb lądu i przyłączyli do miejscowych plemion.
Przygody naszego bohatera nabrały tempa. Jako wojownik poprowadził udany atak na wrogie plemię. Później podczas podróży jego grupa została zaatakowana przez klan Te Rangi. Wszyscy zostali zjedzeni, wszyscy za wyjątkiem Barneta – który zgodził przyłączyć się do napastników i handlować z nimi. Jednym z warunków była zgoda Burnsa na tatuaż. Zanim ten został ukończony Burns uciekł i wrócił do swojego plemienia, z silnym postanowieniem zemsty ale Te Rangi już nigdy nie spotkał. Plemię Burnsa przeniosło się w głąb lądu, w sojuszu z 3 innymi plemionami zniszczyli plemię Te Whakatōhea. Nasz bohater był świadkiem zjedzenia lub uwędzenia 60 członków tego plemienia.
W 1832 Burns przeniósł się na północ wyspy by znów handlować lnem. Następne 2 lata były dla niego bardzo owocne, uznał je za najszczęśliwsze w życiu, w dowód pełnej asymilacji z lokalną kulturą dokończył rozpoczęte wcześniej tatuaże, został jednym z nielicznych Europejczyków posiadającym pełny tatuaż twarzy tzw. moko.
Jednak w 1834 Burns opuścił swoją rodzinę (w tym nienarodzonego jeszcze syna Hori Waiti) i udał się do Sydney, a stamtąd rok później do Anglii. Jaki miał ku temu powód źródła milczą. Do nowej Zelandii prawdopodobnie już nigdy nie wrócił.
W Anglii został showmanem i wykładowcą. Ubrany w strój Maorysów pokazywał podczas wykładów swój niezwykły tatuaż, wykonywał pieśni i tańce Maorysów opowiadał o swoich przygodach po drugiej stronie globu. W poszukiwaniu szczęścia udał się do Francji, tam założył rodzinę. Spekuluje się że mógł ponownie odwiedzić Nową Zelandię. Ale czy to prawda? W latach 40 wrócił do Anglii, ponownie się ożenił, z żoną kontynuował swoją showmańską działalność. Jako showman i wykładowca dożył wieku 53 lat, zmarł 26 grudnia 1860 roku na marskość wątroby.
Jakieś 150 lat później pewien Nowozelandczyk nazywany Lake Davineer, wybrał się do Francji. Tam pokochał szanty a właściwie pieśni morskie. Gdy wrócił do Nowej Zelandii założył zespół Wellington Sea Shanty Society i, jak sam mówi, postanowił pieśnią żeglarską opowiedzieć historię Nowej Zelandii. I jedną z opowieści jakie wysnuł jest opowieść o Barnecie Burnsie. Zatytułował ją Hori Waiti.
A więc przed Wami Wellington Sea Shanty Society I Hori Waiti.
Sail Ho
Audycja zawiera utwory:
„Ruapekapeka” rytualny taniec Maorysów
„Hori Waiti” w wykonaniu zespołu Wellington Sea Shanty Society, słowa i muzyka: Lake Davineer
Jest to odcinek podkastu:
jarasaseasongi - muzyczne historie
W jarasaseasongach możecie usłyszeć piosenki (nie tylko szanty i pieśni morza