::
::
EKRAN I ZWIERCIADŁO. KINO PYTA O TOŻSAMOŚĆ
WYKŁADY ADAMA LIPSZYCA
Kino i sobowtóry: od Studenta z Pragi do Orphan Black
_____
W XX wieku filozofia i teoria psychoanalityczna rozważały kwestię konstytucji naszej jednostkowej podmiotowości na szereg fascynujących sposobów. W tym samym czasie żywiołowo rozwijała się sztuka filmowa, która już mocą swojego technicznego wymiaru okazała się predestynowana do zadawania oszałamiających pytań na temat natury człowieczeństwa. Ekran filmowy to zwariowane, wariacyjne zwierciadło, w którym człowiek może przyglądać się różnym wersjom świata i samego siebie, konfrontować się ze swoimi lękami, pragnieniami i najgorszymi podejrzeniami. Nic też dziwnego, że od samego początku kino zafascynowane było motywem sobowtóra, który każe człowiekowi zderzyć się z własną skończonością i zapytać o nieuchronność bądź przygodność własnego losu. Nic też dziwnego, że pierwsza psychoanalityczna rozprawa poświęcona tej kwestii, pióra Ottona Ranka, rozpoczyna się właśnie od analizy filmu, niezwykle niegdyś popularnego "Studenta z Pragi". Przepatrując wybrane filmy podejmujące ten motyw, od tych najdawniejszych aż po najnowsze, po raz pierwszy spróbujemy zmierzyć się z sytuacją, w której kino pyta o naszą tożsamość.
_____
Podczas wykładu prezentowane były następujące fragmenty filmów:
„Student z Pragi” (1913) reżyseria Stellan Rye; fragment: 9:40-9:50
„Wróg” (2013) reżyseria Denis Villeneuve; fragment: 1:01:10-1:02:00
Jest to odcinek podkastu:
Dźwięki z Nowego Teatru
Podcast by Nowy Teatr
Kategorie:
Kultura
Kultura