:: ::

Gdyby przełożyć fotografię artysty na język filmu lub wideo, musiałaby trwać w nieustannym zapętleniu, wciąż niepostrzeżenie wracać do początku i zacierać swój koniec. Ale repetycji nie ulegają wyłącznie performatywne sytuacje. Wracają również bohaterowie i bohaterki znane z innych prac artysty. Fotograficzne uniwersum Libery pełne jest powtórzeń, jakby artysta testował pamięć swoją i oglądających. Pamiętanie i amnezja są wielkimi narzędziami pracy z historią. Opowieść o życiu człowieka zredukowana do „najważniejszych” punktów – narodzin, inicjacji seksualnej, zdrady, śmierci itd. – pokazuje niemoc pełnego opisu. Narzędzia i miary zawodzą, narracje się wyczerpują, matki rodzicielki i ojcowie założyciele są aktorami teatru, cyrkowymi gimnastyczkami, przyjaciółmi artysty czy feministycznymi anarchistkami. Uwikłanie postaci i oglądających w zachwycie i rozczarowaniu, we wstręcie i wzruszeniu jest przyjemnością dla Libery, inscenizacją, która nie kończy się w kadrze zdjęcia.

Jest to odcinek podkastu:
Dźwięki z Nowego Teatru

Podcast by Nowy Teatr

Link RSS Zobacz pozostałe odcinki Wesprzyj dobrym słowem
Udostępnij
Kategorie:
Kultura

Informacja dotycząca prawa autorskich: Wszelka prezentowana tu zawartość podkastu jest własnością jego autora

Wyszukiwanie

Kategorie