::
::
W bardzo trudnym okresie, charakteryzującym się cierpieniem, śmiercią i ograniczeniem wolności, zmuszeni do zmiany naszego zwykłego trybu życia i nawet do wyrzeczenia się Eucharystii, rozpoczynamy Adwent. Termin „adwent” pochodzi od łacińskiego imiesłowu czasu przeszłego: ad-ventum i oznacza tego, który już przyszedł do nas! Pan przyszedł do nas i już nigdy nas nie opuści. „Adwent jest jak otwierane drzwi, poszerzający się horyzont, wyłom w murze, dziura w sieci, pęknięcie w suficie, garść światła, które rzuca w nas liturgia” (E. Ronchi). Nie po to, żeby nas olśnić, ale żeby nas obudzić. Aby pomóc nam podnieść się, kiedy wydaje się, że znajdujemy się w głębokiej nocy, która się przedłuża i nadzieja wystawiona jest na próbę. Obudźmy się ze snu i otwórzmy nasze oczy na znaki miłości Boga, otwórzmy nasze serca na przyjęcie Pana, który przyszedł i przychodzi, aby pozostać z nami każdego dnia aż do końca świata! „Uważajcie, czuwajcie…” (Mk 13,33). Jakie uczucia wobec Pana są dziś w moim sercu? Jakie zadanie zlecił mi Pan w tym czasie ciemności?
(Mk 13, 33-37)
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, do wszystkich mówię: Czuwajcie!".
Jest to odcinek podkastu:
Gadki wiejskiego proboszcza
Na początek nagrania niektórych homilii, kazań i konferencji. Z czasem może coś więcej.