Gadki wiejskiego proboszcza
Na początek nagrania niektórych homilii, kazań i konferencji. Z czasem może coś więcej.
Pokazujemy po 10 odcinków na stronie. Skocz do strony:
12345678910111213141516171819202122232425262728293031
Wszystkich Wiernych Zmarłych - 2 listopada 2026
2025-11-02 14:29:12
W dzisiejszą niedzielę przypada wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych, tak zwany Dzień Zaduszny. Ewangelia przypomina nam, że w śmierci naszą nadzieją jest Jezus, który nie wybawia nas „od” śmierci”, ale „przez” śmierć. Patrzymy na śmierć z nadzieją na zmartwychwstanie i modlimy się o oczyszczenie tych, którzy odeszli przed nami i wciąż czekają na pełne zjednoczenie z Bogiem. Jak możemy w sposób bardziej świadomy prowadzić nasze codzienne życie w nadziei zmartwychwstania? Jak możemy pogłębiać naszą duchową więź z tymi, którzy odeszli i są z stanie oczyszczenia?
W dzisiejszą niedzielę przypada wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych, tak zwany Dzień Zaduszny. Ewangelia przypomina nam, że w śmierci naszą nadzieją jest Jezus, który nie wybawia nas „od” śmierci”, ale „przez” śmierć. Patrzymy na śmierć z nadzieją na zmartwychwstanie i modlimy się o oczyszczenie tych, którzy odeszli przed nami i wciąż czekają na pełne zjednoczenie z Bogiem. Jak możemy w sposób bardziej świadomy prowadzić nasze codzienne życie w nadziei zmartwychwstania? Jak możemy pogłębiać naszą duchową więź z tymi, którzy odeszli i są z stanie oczyszczenia?
XXIX Niedziela Zwykła - 19 października 2025
2025-10-19 15:19:31
W dzisiejszej Ewangelii Pan Jezus uczy nas wytrwałości i cierpliwości w modlitwie. Nieustawanie w modlitwie ma pomóc w naszym życiu doświadczać miłosierdzia Ojca i bycia miłosiernymi jak Ojciec. Czy moja modlitwa wyraża moją relację do Boga jako Ojca? Jakie są przyczyny moich zaniedbań w modlitwie?
W dzisiejszej Ewangelii Pan Jezus uczy nas wytrwałości i cierpliwości w modlitwie. Nieustawanie w modlitwie ma pomóc w naszym życiu doświadczać miłosierdzia Ojca i bycia miłosiernymi jak Ojciec. Czy moja modlitwa wyraża moją relację do Boga jako Ojca? Jakie są przyczyny moich zaniedbań w modlitwie?
XXVIII Niedziela Zwykła - 12 października 2025
2025-10-12 17:01:01
Bóg jest tym, który pozostaje wierny pomimo naszej niewierności. „Jeśli my odmawiamy wierności, On wiary dochowuje, bo nie może się zaprzeć siebie samego” (2Tm 2,13). Bez względu na to, czy jesteśmy świadomi naszej niewierności, czy nie, Bóg dociera do nas tam, gdzie jesteśmy zagubieni, gdzie być może rozpadamy się, gdzie życie się rozpada. W uzdrowieniu rany się zamykają, w zbawieniu źródło otwiera się, wchodzisz w Boga i Bóg wchodzi w ciebie, docierasz do najgłębszego serca bytu, jedności wszystkich części. I to jest jak łączenie fragmentów, sięganie nie do darów, ale do Dawcy, Jego oceanu światła. Oczyszczonych z trądu zostało dziesięciu, ale tylko jeden z nich uwierzył w Jezusa i przyjął dar zbawienia. Tamci zmarnowali szansę, jaką było dla nich spotkanie z Jezusem. I może nawet nie zauważyli tego, że tak wielką szansę zmarnowali. Co to znaczy dla ciebie być zbawionym? Czy wdzięczność jest częścią twojego codziennego życia i duchowości?
Bóg jest tym, który pozostaje wierny pomimo naszej niewierności. „Jeśli my odmawiamy wierności, On wiary dochowuje, bo nie może się zaprzeć siebie samego” (2Tm 2,13). Bez względu na to, czy jesteśmy świadomi naszej niewierności, czy nie, Bóg dociera do nas tam, gdzie jesteśmy zagubieni, gdzie być może rozpadamy się, gdzie życie się rozpada. W uzdrowieniu rany się zamykają, w zbawieniu źródło otwiera się, wchodzisz w Boga i Bóg wchodzi w ciebie, docierasz do najgłębszego serca bytu, jedności wszystkich części. I to jest jak łączenie fragmentów, sięganie nie do darów, ale do Dawcy, Jego oceanu światła. Oczyszczonych z trądu zostało dziesięciu, ale tylko jeden z nich uwierzył w Jezusa i przyjął dar zbawienia. Tamci zmarnowali szansę, jaką było dla nich spotkanie z Jezusem. I może nawet nie zauważyli tego, że tak wielką szansę zmarnowali. Co to znaczy dla ciebie być zbawionym? Czy wdzięczność jest częścią twojego codziennego życia i duchowości?
XXVII Niedziela Zwykła - 5 października 2026
2025-10-05 16:07:57
„Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać” (Łk 17,10). W języku Ewangelii „sługa” oznacza tego, kto z miłością współpracuje w realizacji planów swojego Pana. Jest „nieużyteczny” nie dlatego, że nie nadaje się do niczego, ale ponieważ może czynić to co czyni tylko dlatego, że Bóg okazał mu swoje miłosierdzie. Nieużyteczni to tacy, którzy nie spodziewają się zysku, nie szukają korzyści; słudzy bez roszczeń, nie domagający się niczego, kierujący się jedynie motywacją miłości. Bezinteresowna służba bliźnim oraz dawanie świadectwa w jedności i miłości we wspólnocie Kościoła jest wyrazem naszej wdzięczności Bogu za dar wiary. Jak wiara czyni mnie pokornym? W jaki sposób może ona prowadzić mnie do autentycznej służby?
„Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać” (Łk 17,10). W języku Ewangelii „sługa” oznacza tego, kto z miłością współpracuje w realizacji planów swojego Pana. Jest „nieużyteczny” nie dlatego, że nie nadaje się do niczego, ale ponieważ może czynić to co czyni tylko dlatego, że Bóg okazał mu swoje miłosierdzie. Nieużyteczni to tacy, którzy nie spodziewają się zysku, nie szukają korzyści; słudzy bez roszczeń, nie domagający się niczego, kierujący się jedynie motywacją miłości. Bezinteresowna służba bliźnim oraz dawanie świadectwa w jedności i miłości we wspólnocie Kościoła jest wyrazem naszej wdzięczności Bogu za dar wiary. Jak wiara czyni mnie pokornym? W jaki sposób może ona prowadzić mnie do autentycznej służby?
XXVI Niedziela Zwykła - 28 września 2025
2025-09-28 15:46:47
Dzisiejsza Ewangelia przypomina nam, jak ważne jest odczuwanie cierpienia ubogich wśród nas. Oni są słowem i ciałem Boga. Ich ból i wołanie mogą obudzić nas z obojętności, pomóc odnaleźć Boga. Bóg, którego nie ma w bogaczu cieszącym się swoim dostatkiem i ślepym na innych, jest w maluczkim, chorym, poranionym, cudzoziemcu, samotnym. Jest tam, gdzie ja boję się być. Jak dostatek i dążenie do własnego dobrobytu czyni nas obojętnymi na potrzeby drugiego człowieka? Co możemy czynić, aby przywrócić istotne wymiary naszej egzystencji chrześcijańskiej i naszego człowieczeństwa, którym grozi uciszenie w pełnym wygody stylu życia?
Dzisiejsza Ewangelia przypomina nam, jak ważne jest odczuwanie cierpienia ubogich wśród nas. Oni są słowem i ciałem Boga. Ich ból i wołanie mogą obudzić nas z obojętności, pomóc odnaleźć Boga. Bóg, którego nie ma w bogaczu cieszącym się swoim dostatkiem i ślepym na innych, jest w maluczkim, chorym, poranionym, cudzoziemcu, samotnym. Jest tam, gdzie ja boję się być. Jak dostatek i dążenie do własnego dobrobytu czyni nas obojętnymi na potrzeby drugiego człowieka? Co możemy czynić, aby przywrócić istotne wymiary naszej egzystencji chrześcijańskiej i naszego człowieczeństwa, którym grozi uciszenie w pełnym wygody stylu życia?
XXV Niedziela Zwykła - 21 września 2025
2025-09-21 14:07:31
„Nie możecie służyć Bogu i Mamonie” (Łk 16,13). Jezus w dzisiejszej Ewangelii przypomniał nam, że Bóg jest jedynym Panem i chce być kochany miłością jedyną i całkowitą. Wszelkie dobra są darami Ojca, którymi należy dzielić się z braćmi. Przewrotność mamony polega na tym, że łatwo staje się celem człowieka, jego bożkiem. Neguje prawdę o człowieku jako stworzeniu, o Bogu jako Stwórcy oraz o wszelkiej rzeczy jako Jego darze dla nas. Czekająca nas śmierć jest rozliczeniem się z życia. Wzywa nas to do przeżywania teraźniejszości jako momentu nawrócenia. Dlaczego ludziom brakuje poczucia ważności i pilności w tym, co odnosi się do zbawienia wiecznego? Komu lub czemu powierzamy nasze bezpieczeństwo?
„Nie możecie służyć Bogu i Mamonie” (Łk 16,13). Jezus w dzisiejszej Ewangelii przypomniał nam, że Bóg jest jedynym Panem i chce być kochany miłością jedyną i całkowitą. Wszelkie dobra są darami Ojca, którymi należy dzielić się z braćmi. Przewrotność mamony polega na tym, że łatwo staje się celem człowieka, jego bożkiem. Neguje prawdę o człowieku jako stworzeniu, o Bogu jako Stwórcy oraz o wszelkiej rzeczy jako Jego darze dla nas. Czekająca nas śmierć jest rozliczeniem się z życia. Wzywa nas to do przeżywania teraźniejszości jako momentu nawrócenia. Dlaczego ludziom brakuje poczucia ważności i pilności w tym, co odnosi się do zbawienia wiecznego? Komu lub czemu powierzamy nasze bezpieczeństwo?
Podwyższenie Krzyża Świętego - 14 września 2025
2025-09-14 13:26:32
Święto Podwyższenia Krzyża Świętego, ustanowione na pamiątkę odnalezienia relikwii drzewa Krzyża Świętego przez cesarzową Helenę, to zaproszenie do pełniejszego zanurzenia się w tajemnicy Bożej miłości. W rozciągniętych na krzyżu ramionach, które nie mogą już obejmować dzieci, dotykać trędowatych, błogosławić chorych, my chrześcijanie kontemplujemy Boga, który ma otwarte ramiona, aby przyjąć, objąć i podtrzymać nasze życie złamane przez zło i cierpienie. W obliczu zgaszonym przez śmierć, w oczach, które nie mogą już patrzeć z łagodnością na celników, prostytutki i grzeszników, w ustach, które już nie mogą krzyczeć w obronie tylu ofiar nadużyć, niesprawiedliwości, wojen i przemocy Bóg w pełni objawia nam swoją nieskończoną miłość do nas, do każdego człowieka. Ukrzyżowany przywraca nam życie i wzywa nas do pójścia Jego drogą, drogą miłości Ojca i braci, jedyną drogą, która jest drogą życia i prowadzi do Zmartwychwstania.
Święto Podwyższenia Krzyża Świętego, ustanowione na pamiątkę odnalezienia relikwii drzewa Krzyża Świętego przez cesarzową Helenę, to zaproszenie do pełniejszego zanurzenia się w tajemnicy Bożej miłości. W rozciągniętych na krzyżu ramionach, które nie mogą już obejmować dzieci, dotykać trędowatych, błogosławić chorych, my chrześcijanie kontemplujemy Boga, który ma otwarte ramiona, aby przyjąć, objąć i podtrzymać nasze życie złamane przez zło i cierpienie. W obliczu zgaszonym przez śmierć, w oczach, które nie mogą już patrzeć z łagodnością na celników, prostytutki i grzeszników, w ustach, które już nie mogą krzyczeć w obronie tylu ofiar nadużyć, niesprawiedliwości, wojen i przemocy Bóg w pełni objawia nam swoją nieskończoną miłość do nas, do każdego człowieka. Ukrzyżowany przywraca nam życie i wzywa nas do pójścia Jego drogą, drogą miłości Ojca i braci, jedyną drogą, która jest drogą życia i prowadzi do Zmartwychwstania.
Rocznica Poświęcenia Kościoła i Dożynki Parafialne - 7 września 2025
2025-09-07 15:26:02
W dzisiejszą niedzielę obchodzimy rocznicę poświęcenia naszej świątyni, która po prawie pięćdziesięciu latach od wmurowania kamienia węgielnego w 1958 roku i czterdzieści lat po rozpoczęciu sprawowania w niej kultu została oddana na wyłączną własność Panu Bogu 5 września 2004 roku oraz parafialne dziękczynienie za zbiory i za wszelkie dobro jakim zostaliśmy obdarowani przez Pana Boga. Dziękujemy za nasz parafialny wieczernik, w którym gromadzimy się przy Stole Słowa i na Eucharystii. Wdzięczną modlitwą obejmujemy ks. Romana Jałocho i wszystkich, którzy mają udział w budowie naszego kościoła oraz tych, którzy dziś troszczą się o niego i przyczyniają się do tego, że coraz piękniejszy, czysty i udekorowany kwiatami jest widzialnym znakiem naszej wiary i obecności Chrystusa Zmartwychwstałego pośród nas. Bóg dał nam siebie i obarczył nas odpowiedzialnością za siebie nawzajem, złożył w nasze serce troskę o zbawienie tych, którzy dzielą z nami swoje życie. On uzdalnia nas do bycia otwartymi wzajemnie na siebie i w ten sposób zdolnymi do przezwyciężania nieporozumień i konfliktów, lęków i rutyny. Czy jestem gotowy do budowania komunii czy też ulegam pokusie tworzenia podziałów? Jak możemy rozprzestrzeniać kulturę spotkania i troski przeciwstawiając się kulturze wykluczenia i odrzucenia?
W dzisiejszą niedzielę obchodzimy rocznicę poświęcenia naszej świątyni, która po prawie pięćdziesięciu latach od wmurowania kamienia węgielnego w 1958 roku i czterdzieści lat po rozpoczęciu sprawowania w niej kultu została oddana na wyłączną własność Panu Bogu 5 września 2004 roku oraz parafialne dziękczynienie za zbiory i za wszelkie dobro jakim zostaliśmy obdarowani przez Pana Boga. Dziękujemy za nasz parafialny wieczernik, w którym gromadzimy się przy Stole Słowa i na Eucharystii. Wdzięczną modlitwą obejmujemy ks. Romana Jałocho i wszystkich, którzy mają udział w budowie naszego kościoła oraz tych, którzy dziś troszczą się o niego i przyczyniają się do tego, że coraz piękniejszy, czysty i udekorowany kwiatami jest widzialnym znakiem naszej wiary i obecności Chrystusa Zmartwychwstałego pośród nas.
Bóg dał nam siebie i obarczył nas odpowiedzialnością za siebie nawzajem, złożył w nasze serce troskę o zbawienie tych, którzy dzielą z nami swoje życie. On uzdalnia nas do bycia otwartymi wzajemnie na siebie i w ten sposób zdolnymi do przezwyciężania nieporozumień i konfliktów, lęków i rutyny. Czy jestem gotowy do budowania komunii czy też ulegam pokusie tworzenia podziałów? Jak możemy rozprzestrzeniać kulturę spotkania i troski przeciwstawiając się kulturze wykluczenia i odrzucenia?
Msza za Ojczyznę i Jej poległych obrońców w 86. rocznicę wybuchu II Wojny Światowej - 1 września 2025
2025-09-01 20:06:24
Ewangelia (Łk 4, 16-30) Jezus przyszedł do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane: «Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski Pana». Zwinąwszy księgę, oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Niego utkwione. Począł więc mówić do nich: «Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście». A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym łaski słowom, które płynęły z ust Jego. I mówili: «Czy nie jest to syn Józefa?» Wtedy rzekł do nich: «Z pewnością powiecie Mi to przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie; dokonajże i tu, w swojej ojczyźnie, tego, co wydarzyło się, jak słyszeliśmy, w Kafarnaum». I dodał: «Zaprawdę, powiadam wam: Żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie. Naprawdę, mówię wam: Wiele wdów było w Izraelu za czasów Eliasza, kiedy niebo pozostawało zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód panował w całym kraju; a Eliasz do żadnej z nich nie został posłany, tylko do owej wdowy w Sarepcie Sydońskiej. I wielu trędowatych było w Izraelu za proroka Elizeusza, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Syryjczyk Naaman». Na te słowa wszyscy w synagodze unieśli się gniewem. Porwawszy się z miejsc, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili aż na urwisko góry, na której zbudowane było ich miasto, aby Go strącić. On jednak, przeszedłszy pośród nich, oddalił się.
Ewangelia (Łk 4, 16-30)
Jezus przyszedł do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać.
Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane: «Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski Pana».
Zwinąwszy księgę, oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Niego utkwione.
Począł więc mówić do nich: «Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście». A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym łaski słowom, które płynęły z ust Jego. I mówili: «Czy nie jest to syn Józefa?»
Wtedy rzekł do nich: «Z pewnością powiecie Mi to przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie; dokonajże i tu, w swojej ojczyźnie, tego, co wydarzyło się, jak słyszeliśmy, w Kafarnaum».
I dodał: «Zaprawdę, powiadam wam: Żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie. Naprawdę, mówię wam: Wiele wdów było w Izraelu za czasów Eliasza, kiedy niebo pozostawało zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód panował w całym kraju; a Eliasz do żadnej z nich nie został posłany, tylko do owej wdowy w Sarepcie Sydońskiej. I wielu trędowatych było w Izraelu za proroka Elizeusza, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Syryjczyk Naaman».
Na te słowa wszyscy w synagodze unieśli się gniewem. Porwawszy się z miejsc, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili aż na urwisko góry, na której zbudowane było ich miasto, aby Go strącić. On jednak, przeszedłszy pośród nich, oddalił się.
XXII Niedziela Zwykła - 31 sierpnia 2025
2025-08-31 13:59:20
Pokora jest prawdziwą wielkością. W dzisiejszej Ewangelii Pan Jezus zachęca nas do praktykowania pokory w sposób, który prowadzi do otwartości i bezinteresowności w relacji z innymi i budowania serdecznych, przyjaznych relacji z ludźmi spoza mojego kręgu bliskich i znajomych. W jakich sferach mojego życia potrzebuję wzrastać w pokorze? Czy staram się o budowanie wspólnoty z tymi, z którymi bliska relacja nie obiecuje mi żadnej korzyści czy których z jakiegoś powodu mam pokusę uznać za gorszych od siebie?
Pokora jest prawdziwą wielkością. W dzisiejszej Ewangelii Pan Jezus zachęca nas do praktykowania pokory w sposób, który prowadzi do otwartości i bezinteresowności w relacji z innymi i budowania serdecznych, przyjaznych relacji z ludźmi spoza mojego kręgu bliskich i znajomych. W jakich sferach mojego życia potrzebuję wzrastać w pokorze? Czy staram się o budowanie wspólnoty z tymi, z którymi bliska relacja nie obiecuje mi żadnej korzyści czy których z jakiegoś powodu mam pokusę uznać za gorszych od siebie?
Pokazujemy po 10 odcinków na stronie. Skocz do strony:
12345678910111213141516171819202122232425262728293031