::
::
Pan Bóg wszystkich nas powołuje do wspólnoty ze sobą, powołuje do zbawienia. Zbawienie jest darem. Kosztuje tylko tyle, co wysiłek otwarcia serca i ręki, aby je przyjąć. Jednocześnie jest jednak zadaniem i wielką walką, gdyż serce jest twarde a ręka uschła. Fundamentalnym grzechem, od którego trzeba się odwrócić to samowystarczalność i zarozumiałe przekonanie, że jest się sprawiedliwym – „listek figowy człowieka, który nie zna bezinteresownej miłości Boga” (o. Silvano Fausti SJ). Co jest tymi „ciasnymi drzwiami”, które Pan otwiera, abym przez nie wszedł na spotkanie z Nim? Jak możemy utrzymać otwarte drzwi naszej wspólnoty dla wszystkich ludzi? (Łk 13, 22-30)
Jezus przemierzał miasta i wsie, nauczając i odbywając swą podróż do Jerozolimy. Raz ktoś Go zapytał: "Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?" On rzekł do nich: "Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie zdołają. Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas, stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: „Panie, otwórz nam!”, lecz On wam odpowie: „Nie wiem, skąd jesteście”. Wtedy zaczniecie mówić: „Przecież jadaliśmy i piliśmy z Tobą, i na ulicach naszych nauczałeś”. Lecz On rzecze: „Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie wszyscy, którzy dopuszczacie się niesprawiedliwości!” Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych. Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym. Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi".
Jest to odcinek podkastu:
Gadki wiejskiego proboszcza
Na początek nagrania niektórych homilii, kazań i konferencji. Z czasem może coś więcej.