::
::
W drugiej połowie lat 60. osiągnęły pełnoletność pierwsze roczniki Baby Boomu z lat 1949-1961 (ich liczebność była wyraźnie widoczna w czasie uroczystości milenijnych w 1966 roku). Przeważała w nich liczebnie grupa bez wyższego wykształcenia, pozostający pod wpływem katechezy Prymasa Wyszyńskiego. Była ona zdecydowanie antykomunistyczna, choć nie była świadoma politycznie. Mniejszą część wyżu demograficznego stanowiła nowa inteligencja, która generalnie akceptowała Polskę, jako kraj socjalistyczny, ale opowiadała się za jakimiś zmianami w ramach tego systemu. Ponieważ tempo przyrostu naturalnego było wyższe niż tempo rozwoju gospodarczego, a ponadto spora część dochodu narodowego szła na zbrojenia, sytuacja ekonomiczna kraju stale się pogarszała. Jednocześnie w środowisku kombatanckim już od końca lat 50. działała tajna organizacja o charakterze piłsudczykowskim, określająca siebie mianem "nurt niepodległościowy". Ich liczebność można szacować na kilkaset osób (mniej niż 500). Przygotowywali oni warunki do wznowienia walki o niepodległość. Chrześcijańska demokracja w tym czasie próbowała odtworzyć się w kręgach związanych z Kościołem, ale nie prowadziła działalności politycznej, a jedynie działalność edukacyjną. Dlatego środowiska endeckie nie odegrały później istotnej roli politycznej w procesie wyzwalania Polski (w przeciwieństwie do środowiska piłsudczykowskiego). I tak doszło do 1968 roku, kiedy nastąpiły trzy wydarzenia: bunt literatów, bunt młodzieży oraz bunt ludzi, którzy kiedyś rządzili Polską. Z kolei w 1970 roku doszło do czegoś, co wydawało się niemożliwe w ustroju komunistycznym - do buntu robotniczego na Wybrzeżu. Ten bunt wykorzystali Sowieci, żeby usunąć Gomułkę i zastąpić go dwoma ewidentnymi agentami sowieckimi: Gierkiem i Jaroszewiczem.
Jest to odcinek podkastu:
Leszek Moczulski
Spojrzenie historyka, polityka, geopolityka, twórcy Konfederacji Polski Niepodległej.