::
::
Do najazdu tatarsko-mongolskiego sytuacja była następująca: Ruś to był obszar w Europie zamieszkały przez wschodnich Słowian, Zalesie - to była ich kolonia w Azji (nad Oką i górną Wołgą) rządzona przez Rurykowiczów, ale zamieszkała przez ludy północno-azjatyckie. Południowa Ruś sięgała nieco na południe od Kijowa. Dalej na południe zamieszkiwał lud Połowców. Ich zwyczaje przenikały na tereny południowo-ruskie. W północnej części Rusi przeważały republiki miejskie, z których największą był Nowogród. Północna Ruś sąsiadowała od północy z koloniami germańskimi (m.in. z Rygą). Nowogród utrzymywał z nimi stosunki handlowe, sprzedając im m.in. futra i jedwab. Były one sprowadzane z Zalesia. Pojawili się także Litwini, którzy od XII wieku organizowali bandyckie napady tak na ziemie polskie (na Mazowsze), jak i na ziemie ruskie. W XIII wieku powstało państwo litewskie pod władzą Mendoga. Od najazdu tatarsko-mongolskiego zaczyna się intensywne fałszowanie historii przez historiografię rosyjską i radziecką. Przedstawia się zwycięstwa Aleksandra Newskiego (1240 - nad Newą, 1242 - na zamarzniętym jeziorze Pejpus/Czudzkim) jako wielkie bitwy. Jednak w tym samym czasie trwają podboje mongolskie na Rusi i na Zalesiu oraz ich wyprawy na Węgry i Polskę (1237-1243), które są naprawdę wielkimi bataliami. Przy nich tamte dwa wydarzenia to nieistotne bitewki. Z kolei w 1236 roku Litwini pod wodzą Mendoga rozgromili w wielkiej bitwie (pod Szawlami) Zakon Inflancki. I ta zapomniana bitwa była większa i ważniejsza od walk Aleksandra Newskiego.
Jest to odcinek podkastu:
Leszek Moczulski
Spojrzenie historyka, polityka, geopolityka, twórcy Konfederacji Polski Niepodległej.