::
::
Zdarzenia określane mianem cudów stanowią element doświadczenia religijnego i zarazem wyzwanie dla ludzkiej racjonalności. Wiara w cuda (w ich rzeczywiste występowanie i sposób zachodzenia) jest często postrzegana jako nieracjonalna, gdyż w świetle racjonalności przypisywanej naukom przyrodniczym nie mieszczą się one w perspektywie poznawczej człowieka. Jednak wiara religijna może być traktowana jako specyficzne poznanie spełniające wymóg racjonalności ze względu na swój przedmiot, cel i metodę. Wiara jako sposób poznawania zdarzeń cudownych domaga się uwzględnienia wyników poznania naukowo-przyrodniczego. Bez uwzględnienia aktualnej wiedzy naukowej na temat przyrody wiara w wystąpienie cudu byłaby pozbawiona istotnego elementu racjonalności poznania w zakresie poznawanego przedmiotu. Dlatego poznawanie cudu powinno mieć charakter systemowy, czyli łączyć w sobie perspektywę wynikającą z poznania przyrodniczego i perspektywę poznania teologicznego. W takim ujęciu racjonalność okazuje się wspólnym otoczeniem systemu poznawania cudu, a wiara religijna i wiedza naukowa stanowią jego autonomiczne, choć powiązane ze sobą elementy, które odgrywają we wspomnianym systemie rolę właściwą każdemu z nich.
Przedstawimy zagadnienia dotyczące rozumienia racjonalności, poznawczego charakteru wiary religijnej, statusu poznania naukowo-przyrodniczego oraz znaczenia związków pomiędzy naukami przyrodniczymi i teologią w ramach poznawania zdarzeń cudownych.
___________________________________
Prelekcja obyła się podczas konferencji apologetycznej „Dwa skrzydła – wiara i rozum” .
Organizatorzy: Fundacja Prodoteo, Zakład Dialogu Religijnego (Wydział Teologiczny UKSW), Instytut Mazenodianum
Patroni medialni: Miesięcznik “W drodze”, Tygodnik Idziemy, Radio Warszawa, Do Rzeczy
___________________________________
Odwiedź nas:
Jest to odcinek podkastu:
Prodoteo
Poznajemy Boga. Promujemy rodzinę. Praktykujemy dobroczynność.
Kategorie:
Religia i Duchowość
Religia i Duchowość