Powrót do Siebie - Uwolnij się od Traumy z Dzieciństwa.
Czy zastanawiałeś się dlaczego w życiu powielasz zachowania, które Ci kompletnie nie służą? Czy zadajesz sobie pytanie, dlaczego autosabotaż staje się dominującą częścią Twojego życia? Odpowiedzią na te pytania jest dzieciństwo. Jest to okres krytyczny, w którym kształtuje się Twój mózg i układ nerwowy: centrum podświadomych zachowań w dorosłości. Nazywam się Magdalena Pala, jestem psychotraumatologiem, psychologiem i terapeutą. Moją misją jest pomoc w uzdrawianiu traum przeszłości przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Chcę, aby ten podcast stał się bezpieczną przestrzenią do rozmów, dzielenia się wiedzą, szczerości i pomocy w powrocie do siebie-swojej autentyczności.
Jak radzić sobie z PTSD - zaburzeniem regulacji stresu i emocji.
2024-07-12 21:00:00
PTSD jest wynikiem doświadczenia traumy i objawia się symptomami zaburzenia regulacji stresu i emocji. Pomimo braku zagrożenia, nadal odczuwasz stres, silne emocje i lęk, które pojawiają się pod wpływem bodźców. Dlatego zaczynasz unikać sytuacji przypominających pierwotne wydarzenie i reagujesz silnym pobudzeniem - dzieje się z Tobą coś, co jest niezrozumiałe. Dr Gabor Matè podkreśla, iż trauma nie jest tym co się nam wydarzyło, a jest tym, co się w nas wydarzyło w wyniku tego co przeżyliśmy. Zespól stresu pourazowego wykształca się wówczas, kiedy aktywacja stresu była bardzo silna, a nawet ekstremalna i kiedy doświadczyłeś wydarzeń traumatycznych przez dłuższy czas. Nie u każdego wykształci się PTSD pod wpływem traumatycznych przeżyć w dorosłości. Jeśli masz odporność psychiczną i emocjonalną wykształconą w dzieciństwie i jeśli doświadczysz wydarzenia traumatycznego w życiu dorosłym, to mimo tego, Twój mózg, ciało i układ nerwowy wróci do porządku -baseline. Dlatego tak wielu z nas zmaga się z tzw. C-PTSD – nieradzeniem sobie ze stresem, regulacją emocji, natrętnymi myślami i zachowaniami autodestrukcyjnymi z powodu braku spokojnego dzieciństwa.
PTSD jest wynikiem doświadczenia traumy i objawia się symptomami zaburzenia regulacji stresu i emocji. Pomimo braku zagrożenia, nadal odczuwasz stres, silne emocje i lęk, które pojawiają się pod wpływem bodźców. Dlatego zaczynasz unikać sytuacji przypominających pierwotne wydarzenie i reagujesz silnym pobudzeniem - dzieje się z Tobą coś, co jest niezrozumiałe. Dr Gabor Matè podkreśla, iż trauma nie jest tym co się nam wydarzyło, a jest tym, co się w nas wydarzyło w wyniku tego co przeżyliśmy. Zespól stresu pourazowego wykształca się wówczas, kiedy aktywacja stresu była bardzo silna, a nawet ekstremalna i kiedy doświadczyłeś wydarzeń traumatycznych przez dłuższy czas. Nie u każdego wykształci się PTSD pod wpływem traumatycznych przeżyć w dorosłości. Jeśli masz odporność psychiczną i emocjonalną wykształconą w dzieciństwie i jeśli doświadczysz wydarzenia traumatycznego w życiu dorosłym, to mimo tego, Twój mózg, ciało i układ nerwowy wróci do porządku -baseline. Dlatego tak wielu z nas zmaga się z tzw. C-PTSD – nieradzeniem sobie ze stresem, regulacją emocji, natrętnymi myślami i zachowaniami autodestrukcyjnymi z powodu braku spokojnego dzieciństwa.
Jak dbać o siebie w trudnych sytuacjach.
2024-06-28 09:00:00
Ciężkie sytuacje i trudności, które napotykamy na naszej drodze życiowej, często wzbudzają w nas wiele ran z przeszłości-a szczególnie z dzieciństwa. Mogą to być różne sytuacje, takie jak: trudny związek, narodziny dziecka, rozstanie, przeprowadzka, utrata pracy lub trudności w pracy, choroba, zmiana w sytuacji materialnej itd. Są to tzw. czynniki aktywizujące nasze nierozwiązane, nieprzeprocesowane sprawy, które zostały podświadomie przekazane nam przez naszych rodziców oraz wcześniejsze pokolenia. W tych sutacjach często pojawia się ogromny ból, od którego uciekając wpadamy w różnego rodzaju zaburzenia: lęk, ataki paniki, depresję, natręctwa, zespół stresu pourazowego, bezsenność, problemy w relacjach itd. Najważniejszym aspektem w pracy nad soba jest umiejętne zajecie się bólem emocjonalnym, który jest doskonałym nauczycielem. Każdy z nas potrzebuje w trudnych sytuacjach dyscypliny zadbania o siebie ( małe kroczki), która nie będzie wojskowa i obciążająca, ale kochająca i elastyczna. Gościem dzisiejszego odcinka jest Monika Homa- pedagog, coach zdrowia, certyfikowana diagnostka nietolerancji pokarmowych i specjalistka diety eliminacyjnej.
Ciężkie sytuacje i trudności, które napotykamy na naszej drodze życiowej, często wzbudzają w nas wiele ran z przeszłości-a szczególnie z dzieciństwa. Mogą to być różne sytuacje, takie jak: trudny związek, narodziny dziecka, rozstanie, przeprowadzka, utrata pracy lub trudności w pracy, choroba, zmiana w sytuacji materialnej itd. Są to tzw. czynniki aktywizujące nasze nierozwiązane, nieprzeprocesowane sprawy, które zostały podświadomie przekazane nam przez naszych rodziców oraz wcześniejsze pokolenia. W tych sutacjach często pojawia się ogromny ból, od którego uciekając wpadamy w różnego rodzaju zaburzenia: lęk, ataki paniki, depresję, natręctwa, zespół stresu pourazowego, bezsenność, problemy w relacjach itd. Najważniejszym aspektem w pracy nad soba jest umiejętne zajecie się bólem emocjonalnym, który jest doskonałym nauczycielem. Każdy z nas potrzebuje w trudnych sytuacjach dyscypliny zadbania o siebie ( małe kroczki), która nie będzie wojskowa i obciążająca, ale kochająca i elastyczna. Gościem dzisiejszego odcinka jest Monika Homa- pedagog, coach zdrowia, certyfikowana diagnostka nietolerancji pokarmowych i specjalistka diety eliminacyjnej.
Jak ustalać granice - regulacja układu nerwowego.
2024-06-12 15:00:00
Granice to jasne ograniczenia, które odseparowują Cię (Twoje myśli, przekonania, potrzeby, emocje, fizyczną przestrzeń) od innych (LePera, 2021). Zdrowe zadbanie o siebie komunikuje innym Twoją wartość i personalną siłę. Granice pozwalają Ci nie tłumaczyć się ze swoich decyzji i wyborów. Dzięki nim możesz zachować swoją autentyczność oraz kreujesz energię, że jesteś wartościowy. Najwiekszy problem z granicami mają ludzie dotknięci traumą tzw. współuzależnienia emocjonalnego (ang.coodependency) z rodzicem- zamiana ról. Dzieci spełniają potrzeby emocjonalne rodziców – potrzeby dziecka są zaniedbane, przez co, dzieci czują się odrzucone i opuszczone emocjonalnie. Rodzic używa poczucia winy jako narzędzia kontrolującego relację z dzieckiem. Nie ma granic z Tobą, ani w jednostce rodzinnej. W takiej sytuacji byłeś zmuszony ciągle zadowalać swojego rodzica. Twój układ nerwowy stał się hipersensytywny, ponieważ musiał skanować środowisko rodzinne i oceniać nastroje rodziców. Musiałeś wyprzeć swoje emocje w celu ratowania relacji z rodzicem. Dlatego tak ważna jest odpowiednia regulacja układu nerwowego, zanim nauczymy się ustalać granice. Gościem dzisiejszego odcinka jest Piotr Porada- psycholog, seksuolog i life coach.
Granice to jasne ograniczenia, które odseparowują Cię (Twoje myśli, przekonania, potrzeby, emocje, fizyczną przestrzeń) od innych (LePera, 2021). Zdrowe zadbanie o siebie komunikuje innym Twoją wartość i personalną siłę. Granice pozwalają Ci nie tłumaczyć się ze swoich decyzji i wyborów. Dzięki nim możesz zachować swoją autentyczność oraz kreujesz energię, że jesteś wartościowy. Najwiekszy problem z granicami mają ludzie dotknięci traumą tzw. współuzależnienia emocjonalnego (ang.coodependency) z rodzicem- zamiana ról. Dzieci spełniają potrzeby emocjonalne rodziców – potrzeby dziecka są zaniedbane, przez co, dzieci czują się odrzucone i opuszczone emocjonalnie. Rodzic używa poczucia winy jako narzędzia kontrolującego relację z dzieckiem. Nie ma granic z Tobą, ani w jednostce rodzinnej. W takiej sytuacji byłeś zmuszony ciągle zadowalać swojego rodzica. Twój układ nerwowy stał się hipersensytywny, ponieważ musiał skanować środowisko rodzinne i oceniać nastroje rodziców. Musiałeś wyprzeć swoje emocje w celu ratowania relacji z rodzicem. Dlatego tak ważna jest odpowiednia regulacja układu nerwowego, zanim nauczymy się ustalać granice. Gościem dzisiejszego odcinka jest Piotr Porada- psycholog, seksuolog i life coach.
Lęk narodził się w dzieciństwie- jak sobie z nim radzić na co dzień?
2024-05-31 19:00:00
Lęk, panika, obsesje, kompulsje, czy fobie kryją w sobie głębokie rany braku poczucia bezpieczeństwa , opieki , spokoju, ciepła oraz przewidywalności w relacji z rodzicem w dzieciństwie. Lęk w dzieciństwie jest normalną odpowiedzią niemowlęcia i małego dziecka, kiedy opieka, stabilność i spokój rodzicielski nie jest obecny. Ksztaltujace się obwody mózgu dziecka zostają zaprogramowane w trybie lęku i paniki przez panuajcy w środowisku domowym stres. Dr Daniel Siegel podkreśla, iż niewykształcone obwody mózgu dziecka potrzebują dojrzałego i dostrojonego rodzica do zbudowania poczucia bezpieczeństwa, które zostaje przeniesione do dorosłości. Jeśli lęk i panika zostały wybudowane w Twój mózg, to w życiu dorosłym, pod wpływem różnych czynników stresowych lęk będzie wypływał na powierzchnię w postaci różnych i złożonych objawów. Dlatego tak ważna jest kompleksowa praca nad sobą na co dzień, żeby odwracać to co zostało wbudowane w dzieciństwie.
Lęk, panika, obsesje, kompulsje, czy fobie kryją w sobie głębokie rany braku poczucia bezpieczeństwa , opieki , spokoju, ciepła oraz przewidywalności w relacji z rodzicem w dzieciństwie. Lęk w dzieciństwie jest
normalną odpowiedzią niemowlęcia i małego dziecka, kiedy opieka, stabilność i spokój rodzicielski nie jest obecny. Ksztaltujace się obwody mózgu dziecka zostają zaprogramowane w trybie lęku i paniki przez panuajcy w środowisku domowym stres. Dr Daniel Siegel podkreśla, iż niewykształcone obwody mózgu dziecka potrzebują dojrzałego i dostrojonego rodzica do zbudowania poczucia bezpieczeństwa, które zostaje przeniesione do dorosłości. Jeśli lęk i panika zostały wybudowane w Twój mózg, to w życiu dorosłym, pod wpływem różnych czynników stresowych lęk będzie wypływał na powierzchnię w postaci różnych i złożonych objawów. Dlatego tak ważna jest kompleksowa praca nad sobą na co dzień, żeby odwracać to co zostało wbudowane w dzieciństwie.
Rana ojca - jak relacja z ojcem w dzieciństwie wpływa na życie dorosłe.
2024-05-16 23:00:00
Relacja z ojcem w dzieciństwie ukształtowała nas jako dorosłych. Rana ojca z reguly oznacza jego brak obecności emocjonalnej lub fizycznej. Składa się na nią wiele czynników: jak ojciec wchodził z Tobą w interakcje, spełniał lub nie spełniał Twoich potrzeb i jak radził sobie w życiu, co wpływa na to jak postrzegasz siebie. Więź z ojcem jest bardzo ważnym aspektem w rozwoju już od 2 roku życia, kiedy intensywnie kształtuje się lewa półkula mózgu oraz ośrodki mowy. Odpowiednia relacja z ojcem - jego zaangażowanie, dostępność, bliskość, daje Ci poczucie bezpieczeństwa. Kolektywna rana ojca dotyka tak wielu z nas, zarówno kobiet jak i mężczyzn i przyjmuje postać: braku poczucia bezpieczeństwa i poczucia własnej wartości, lęku, perfecjonizmu, ciągłego szukania akceptacji, obniżonej odporności psychicznej, niskiego poczucia własnej wartości, zwiększonego ryzyka zaburzeń psychicznych, prób samobójczych, uzależnień, popełniania przestępstw, czy problemów w związkach.
Relacja z ojcem w dzieciństwie ukształtowała nas jako dorosłych. Rana ojca z reguly oznacza jego brak obecności emocjonalnej lub fizycznej. Składa się na nią wiele czynników: jak ojciec wchodził z Tobą w interakcje, spełniał lub nie spełniał Twoich potrzeb i jak radził sobie w życiu, co wpływa na to jak postrzegasz siebie. Więź z ojcem jest bardzo ważnym aspektem w rozwoju już od 2 roku życia, kiedy intensywnie kształtuje się lewa półkula mózgu oraz ośrodki mowy. Odpowiednia relacja z ojcem - jego zaangażowanie, dostępność, bliskość, daje Ci poczucie bezpieczeństwa. Kolektywna rana ojca dotyka tak wielu z nas, zarówno kobiet jak i mężczyzn i przyjmuje postać: braku poczucia bezpieczeństwa i poczucia własnej wartości, lęku, perfecjonizmu, ciągłego szukania akceptacji, obniżonej odporności psychicznej, niskiego poczucia własnej wartości, zwiększonego ryzyka zaburzeń psychicznych, prób samobójczych, uzależnień, popełniania przestępstw, czy problemów w związkach.
Jak przeżyć żałobę.
2024-05-05 13:00:00
Żałoba dotyka tak wielu z nas na różnych etapach życia: śmierć bliskiej osoby, rozwód, rozstanie, zmiana praca, przeprowadzka. Ale również sytuacje, które na pierwszy rzut oka nie wydają się stratą, np. narodziny dziecka (żałoba po utracie wolności życia tylko dla siebie), przejście z różnych dekad życia, utrata swoich zasobów, zdrowia, zajęć - przykładowo przejście na emeryturę itd. W tym odcinku, wraz z moim gościem będziemy poruszać temat żałoby po śmierci ukochanej mamy i jak sobie pomóc. Często tak bolesna strata wywołuje ogromny ból i kaskadę ciężkich emocji. W przeprocesowaniu żałoby bardzo pomocna jest teoria Elisabeth Kübler-Ross: 5 etapów żałoby - zaprzeczenie, gniew, negocjace jakbyśmy mogli wrócić i zmienić pewne rzeczy, depresja i akceptacja. Badania pokazują, że emocjonalna strata ma silny komponent fizjologiczny (link między układem odpornościowym, hormonami i układem nerwowym. Jeśli żałoba nie jest odpowiednio przeprocesowana, to prowadzi do poważnych, a nawet terminalnych chorób.
Żałoba dotyka tak wielu z nas na różnych etapach życia: śmierć bliskiej osoby, rozwód, rozstanie, zmiana praca, przeprowadzka. Ale również sytuacje, które na pierwszy rzut oka nie wydają się stratą, np. narodziny dziecka (żałoba po utracie wolności życia tylko dla siebie), przejście z różnych dekad życia, utrata swoich zasobów, zdrowia, zajęć - przykładowo przejście na emeryturę itd. W tym odcinku, wraz z moim gościem będziemy poruszać temat żałoby po śmierci ukochanej mamy i jak sobie pomóc. Często tak bolesna strata wywołuje ogromny ból i kaskadę ciężkich emocji. W przeprocesowaniu żałoby bardzo pomocna jest teoria Elisabeth Kübler-Ross: 5 etapów żałoby - zaprzeczenie, gniew, negocjace jakbyśmy mogli wrócić i zmienić pewne rzeczy, depresja i akceptacja. Badania pokazują, że emocjonalna strata ma silny komponent fizjologiczny (link między układem odpornościowym, hormonami i układem nerwowym. Jeśli żałoba nie jest odpowiednio przeprocesowana, to prowadzi do poważnych, a nawet terminalnych chorób.
Jak pozwolić sobie być sobą - poczucie winy i samooskarżanie się.
2024-04-24 00:00:00
Pozwolenie sobie na bycie sobą jest niesamowicie trudne, kiedy przeżyliśmy w dzieciństwie traumę zaburzonej więzi z rodzicem (brak poczucia bezpieczeństwa) i pozostaliśmy z tym stresem sami. Nasz naturalny system obronny ,,walcz lub uciekaj” nie mógł się rozwiązać i musieliśmy przyjąć pewne mechanizmy obronne – wyrzec się swojej autentyczności, żeby zostać zaakceptowanym przez rodzica i przetrwać. To powoduje, że w życiu dorosłym- tak jak powiedziała moja pacjentką ,, podtrzymujemy negatywny obraz siebie” – pojawia się opór, żeby być sobą, żeby się zrozumieć, być dla siebie dobrym i umieć zadbać o siebie i wykorzystać swój prawdziwy potencjał. Dlatego ten podświadomy opór prowadzi do szeregu zachowań autodestrukcyjnych. Wyuczony wzorzec poczucia winy, która automatycznie pojawia się w każdej sytuacji w Twoim życiu – oznacza, że kiedy byłeś dzieckiem i chciałeś coś zrobić dla siebie, to rodzice obwiniali Cię, że ich rozczarowałeś. Koniecznym krokiem w pracy nad sobą (pokonaniu oporu), żeby być sobą i w pełni wykorzystać swój potencjał, jest pochylenie się nad sobą i swoim bólem. To prowadzi do transfomacji, stwarzając przestrzeń na lepszą jakość zycia.
Pozwolenie sobie na bycie sobą jest niesamowicie trudne, kiedy przeżyliśmy w dzieciństwie traumę zaburzonej więzi z rodzicem (brak poczucia bezpieczeństwa) i pozostaliśmy z tym stresem sami. Nasz naturalny system obronny ,,walcz lub uciekaj” nie mógł się rozwiązać i musieliśmy przyjąć pewne mechanizmy obronne – wyrzec się swojej autentyczności, żeby zostać
zaakceptowanym przez rodzica i przetrwać. To powoduje, że w życiu dorosłym- tak jak powiedziała moja pacjentką ,, podtrzymujemy negatywny obraz siebie” – pojawia się opór, żeby być sobą, żeby się zrozumieć, być dla siebie dobrym i umieć zadbać o siebie i wykorzystać swój prawdziwy potencjał. Dlatego ten podświadomy opór prowadzi do szeregu zachowań autodestrukcyjnych. Wyuczony wzorzec poczucia winy, która automatycznie pojawia się w każdej sytuacji w Twoim życiu – oznacza, że kiedy byłeś dzieckiem i chciałeś coś zrobić dla siebie, to rodzice obwiniali Cię, że ich rozczarowałeś. Koniecznym krokiem w pracy nad sobą (pokonaniu oporu), żeby być sobą i w pełni wykorzystać swój potencjał, jest pochylenie się nad sobą i swoim bólem. To prowadzi do transfomacji, stwarzając przestrzeń na lepszą jakość zycia.
W poszukiwaniu fundamentu miłości, czyli o stylach przywiązania.
2024-04-13 23:00:00
Dlaczego relacje są dla wielu z nas takie trudne? Kiedy zostaliśmy zranieni w dzieciństwie w relacji z rodzicami, to mamy bardzo dużo podświadomych ran. Bolesne rany stają się naszymi stylami przywiązania, które aktywują się w relacjach i również projektujemy je na innych. Dzieje się tak, ponieważ, kiedy pojawia się bodziec- trigger- to świadomie nie pojmujemy rzeczywistości, ponieważ lewa półkula mózgu nie jest w stanie odpowiednio zainterweniować . Jest to półkula analityczna, racjonalna, odpowiedzialna za rozwiązanie problemu i sekwencje wydarzeń. Wówczas prawa półkula mózgu, która jest kreatywna, emocjonalna, połączona ze zmysłami w naszym ciele, staje się zbyt aktywna i reaguje tak, jakby Twoja traumatyczna przeszłość odgrywała się w teraźniejszości. Dlatego tak ważna jest świadomość swojego stylu przywiązania , żeby móc uzdrawiać swoje rany, co pomaga wrócić do ciała dorosłego i opanować swoje reakcje, zamiast reagować z pozycji dziecka. Źródła wykorzystane przez mojego gościa w podcaście: ,,Partnerstwo bliskości" - Amir Levine i Rachel Heller oraz ,,Teoria przywiązania J. Bowlby'ego" - Piotr Marchwicki.
Dlaczego relacje są dla wielu z nas takie trudne? Kiedy zostaliśmy zranieni w dzieciństwie w relacji z rodzicami, to mamy bardzo dużo podświadomych ran. Bolesne rany stają się naszymi stylami przywiązania, które aktywują się w relacjach i również projektujemy je na innych. Dzieje się tak, ponieważ, kiedy pojawia się bodziec- trigger- to świadomie nie pojmujemy rzeczywistości, ponieważ lewa półkula mózgu nie jest w stanie odpowiednio zainterweniować . Jest to półkula analityczna, racjonalna, odpowiedzialna za rozwiązanie problemu i sekwencje wydarzeń. Wówczas prawa półkula mózgu, która jest kreatywna, emocjonalna, połączona ze zmysłami w naszym ciele, staje się zbyt aktywna i reaguje tak, jakby Twoja traumatyczna przeszłość odgrywała się w teraźniejszości. Dlatego tak ważna jest świadomość swojego stylu przywiązania , żeby móc uzdrawiać swoje rany, co pomaga wrócić do ciała dorosłego i opanować swoje reakcje, zamiast reagować z pozycji dziecka. Źródła wykorzystane przez mojego gościa w podcaście: ,,Partnerstwo bliskości" - Amir Levine i Rachel Heller oraz ,,Teoria przywiązania J. Bowlby'ego" - Piotr Marchwicki.
To co powstało w relacji, uzdrawia się w relacji.
2024-03-27 23:00:00
Kiedy w dzieciństwie, Twój rodzic przez swoje traumy nie był w stanie widzieć Cię i słyszeć emocjonalnie i autentycznie, to powtarzalność braku poczucia bezpieczeństwa i przewidywalności, miłości, ciepła i zrozumienia doprowadzila do problemów w odczuwaniu bezpieczeństwa w relacjach i bliskości z innymi. W dorosłości nie jesteś autentyczny i emocjonalnie otwarty w realcji z innymi oraz z partnerami. Żyjesz w ciągłym trybie przetrwania, gdzie wszystko i wszyscy dla Twojego mózgu i układu nerwowego wydają się być zagrożeniem. Tak jak powiedział Bessel van der Kolk: ,,jeśli czujesz się bezpiecznie i kochany, Twój mózg jest otwarty na eksplorację, odkrywanie, zabawę i kooperację. Jeśli jesteś wystraszony i czujesz się niechciany Twój mózg skupia się tylko na radzeniu sobie z odczuciami strachu i opuszczenia” . Nierozwiązana trauma z dzieciństwa powoduje, że podświadomie odgrywasz uczucia z przeszłości, w sytuacjach teraźniejszych – szczególnie w relacjach i związkach. Dlatego trudne, czy bolesne relacje są ważnymi lekcjami i uczą Cię, co jest jeszcze do uzdrowienia .
Kiedy w dzieciństwie, Twój rodzic przez swoje traumy nie był w stanie widzieć Cię i słyszeć emocjonalnie i autentycznie, to powtarzalność braku poczucia bezpieczeństwa i przewidywalności, miłości, ciepła i zrozumienia doprowadzila do problemów w odczuwaniu bezpieczeństwa w relacjach i bliskości z innymi. W dorosłości nie jesteś autentyczny i emocjonalnie otwarty w realcji z innymi oraz z partnerami. Żyjesz w ciągłym trybie przetrwania, gdzie wszystko i wszyscy dla Twojego mózgu i układu nerwowego wydają się być zagrożeniem. Tak jak powiedział Bessel van der Kolk: ,,jeśli czujesz się bezpiecznie i kochany, Twój mózg jest otwarty na eksplorację, odkrywanie, zabawę i kooperację. Jeśli jesteś wystraszony i czujesz się niechciany Twój mózg skupia się tylko na radzeniu sobie z odczuciami strachu i opuszczenia” . Nierozwiązana trauma z dzieciństwa powoduje, że podświadomie odgrywasz uczucia z przeszłości, w sytuacjach teraźniejszych – szczególnie w relacjach i związkach. Dlatego trudne, czy bolesne relacje są ważnymi lekcjami i uczą Cię, co jest jeszcze do uzdrowienia .
Style przywiązania a dysfunkcje seksualne.
2024-03-09 01:00:00
Jeśli w dzieciństwie dorastałeś w stresie, chaosie, nieprzewidywalności i Twoja matka (opiekun główny) była niedostępna emocjonalnie przez swoją własną traumę (choroba, problemy w związku, stres, śmierć partnera, nałogi, niepokój, depresja itd), to nie mogła być w pełni obecna, żeby dostroić się do Twoich potrzeb i uspokoić Twojego układu nerwowego– odczucie, że nie ma zagrożenia, bo matka jest zawsze obecna. Takie przeżycia powodują, że nie czułeś się w pełni kochany. Wewnętrzne rany wynikają z zakłóceń procesu tworzenia więzi i zazwyczaj mają źródło już w pierwszych miesiącach życia. Oczywiście dalsze etapy dzieciństwa w relacji z matką i ojcem również wpływają na rozwój Twojego mózgu i układu nerwowego. Takie doświadczenia z dzieciństwa powodują, iż bliskość emocjonalna i seksualna stają się zagrożeniem w dorosłości. Brakuje poczucia bezpieczeństwa, poczucia własnej wartości oraz zaufania. Pojawia się lęk przed odrzuceniem, co negatywnie wpływa na zdrową bliskość i ekspresję seksualną. Dlatego pojawiają różnego rodzaju dysfunkcje seksualne. Zapraszam na rozmowę z psychoterapeutą i seksuologiem klinicznym Dagmarą Piątek-Szwaczką.
Jeśli w dzieciństwie dorastałeś w stresie, chaosie, nieprzewidywalności i Twoja matka (opiekun główny) była niedostępna emocjonalnie przez swoją własną traumę (choroba, problemy w związku, stres, śmierć partnera, nałogi, niepokój, depresja itd), to nie mogła być w pełni obecna, żeby dostroić się do Twoich potrzeb i uspokoić Twojego układu nerwowego– odczucie, że nie ma zagrożenia, bo matka jest zawsze obecna. Takie przeżycia powodują, że nie czułeś się w pełni kochany. Wewnętrzne rany wynikają z zakłóceń procesu tworzenia więzi i zazwyczaj mają źródło już w pierwszych miesiącach życia. Oczywiście dalsze etapy dzieciństwa w relacji z matką i ojcem również wpływają na rozwój Twojego mózgu i układu nerwowego. Takie doświadczenia z dzieciństwa powodują, iż bliskość emocjonalna i seksualna stają się zagrożeniem w dorosłości. Brakuje poczucia bezpieczeństwa, poczucia własnej wartości oraz zaufania. Pojawia się lęk przed odrzuceniem, co negatywnie wpływa na zdrową bliskość i ekspresję seksualną. Dlatego pojawiają różnego rodzaju dysfunkcje seksualne. Zapraszam na rozmowę z psychoterapeutą i seksuologiem klinicznym Dagmarą Piątek-Szwaczką.