Powrót do Siebie - Uwolnij się od Traumy z Dzieciństwa.
Czy zastanawiałeś się dlaczego w życiu powielasz zachowania, które Ci kompletnie nie służą? Czy zadajesz sobie pytanie, dlaczego autosabotaż staje się dominującą częścią Twojego życia? Odpowiedzią na te pytania jest dzieciństwo. Jest to okres krytyczny, w którym kształtuje się Twój mózg i układ nerwowy: centrum podświadomych zachowań w dorosłości. Nazywam się Magdalena Pala, jestem psychotraumatologiem, psychologiem i terapeutą. Moją misją jest pomoc w uzdrawianiu traum przeszłości przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Chcę, aby ten podcast stał się bezpieczną przestrzenią do rozmów, dzielenia się wiedzą, szczerości i pomocy w powrocie do siebie-swojej autentyczności.
Jak pozwolić sobie być sobą - poczucie winy i samooskarżanie się.
2024-04-24 00:00:00
Pozwolenie sobie na bycie sobą jest niesamowicie trudne, kiedy przeżyliśmy w dzieciństwie traumę zaburzonej więzi z rodzicem (brak poczucia bezpieczeństwa) i pozostaliśmy z tym stresem sami. Nasz naturalny system obronny ,,walcz lub uciekaj” nie mógł się rozwiązać i musieliśmy przyjąć pewne mechanizmy obronne – wyrzec się swojej autentyczności, żeby zostać zaakceptowanym przez rodzica i przetrwać. To powoduje, że w życiu dorosłym- tak jak powiedziała moja pacjentką ,, podtrzymujemy negatywny obraz siebie” – pojawia się opór, żeby być sobą, żeby się zrozumieć, być dla siebie dobrym i umieć zadbać o siebie i wykorzystać swój prawdziwy potencjał. Dlatego ten podświadomy opór prowadzi do szeregu zachowań autodestrukcyjnych. Wyuczony wzorzec poczucia winy, która automatycznie pojawia się w każdej sytuacji w Twoim życiu – oznacza, że kiedy byłeś dzieckiem i chciałeś coś zrobić dla siebie, to rodzice obwiniali Cię, że ich rozczarowałeś. Koniecznym krokiem w pracy nad sobą (pokonaniu oporu), żeby być sobą i w pełni wykorzystać swój potencjał, jest pochylenie się nad sobą i swoim bólem. To prowadzi do transfomacji, stwarzając przestrzeń na lepszą jakość zycia.
Pozwolenie sobie na bycie sobą jest niesamowicie trudne, kiedy przeżyliśmy w dzieciństwie traumę zaburzonej więzi z rodzicem (brak poczucia bezpieczeństwa) i pozostaliśmy z tym stresem sami. Nasz naturalny system obronny ,,walcz lub uciekaj” nie mógł się rozwiązać i musieliśmy przyjąć pewne mechanizmy obronne – wyrzec się swojej autentyczności, żeby zostać
zaakceptowanym przez rodzica i przetrwać. To powoduje, że w życiu dorosłym- tak jak powiedziała moja pacjentką ,, podtrzymujemy negatywny obraz siebie” – pojawia się opór, żeby być sobą, żeby się zrozumieć, być dla siebie dobrym i umieć zadbać o siebie i wykorzystać swój prawdziwy potencjał. Dlatego ten podświadomy opór prowadzi do szeregu zachowań autodestrukcyjnych. Wyuczony wzorzec poczucia winy, która automatycznie pojawia się w każdej sytuacji w Twoim życiu – oznacza, że kiedy byłeś dzieckiem i chciałeś coś zrobić dla siebie, to rodzice obwiniali Cię, że ich rozczarowałeś. Koniecznym krokiem w pracy nad sobą (pokonaniu oporu), żeby być sobą i w pełni wykorzystać swój potencjał, jest pochylenie się nad sobą i swoim bólem. To prowadzi do transfomacji, stwarzając przestrzeń na lepszą jakość zycia.
W poszukiwaniu fundamentu miłości, czyli o stylach przywiązania.
2024-04-13 23:00:00
Dlaczego relacje są dla wielu z nas takie trudne? Kiedy zostaliśmy zranieni w dzieciństwie w relacji z rodzicami, to mamy bardzo dużo podświadomych ran. Bolesne rany stają się naszymi stylami przywiązania, które aktywują się w relacjach i również projektujemy je na innych. Dzieje się tak, ponieważ, kiedy pojawia się bodziec- trigger- to świadomie nie pojmujemy rzeczywistości, ponieważ lewa półkula mózgu nie jest w stanie odpowiednio zainterweniować . Jest to półkula analityczna, racjonalna, odpowiedzialna za rozwiązanie problemu i sekwencje wydarzeń. Wówczas prawa półkula mózgu, która jest kreatywna, emocjonalna, połączona ze zmysłami w naszym ciele, staje się zbyt aktywna i reaguje tak, jakby Twoja traumatyczna przeszłość odgrywała się w teraźniejszości. Dlatego tak ważna jest świadomość swojego stylu przywiązania , żeby móc uzdrawiać swoje rany, co pomaga wrócić do ciała dorosłego i opanować swoje reakcje, zamiast reagować z pozycji dziecka. Źródła wykorzystane przez mojego gościa w podcaście: ,,Partnerstwo bliskości" - Amir Levine i Rachel Heller oraz ,,Teoria przywiązania J. Bowlby'ego" - Piotr Marchwicki.
Dlaczego relacje są dla wielu z nas takie trudne? Kiedy zostaliśmy zranieni w dzieciństwie w relacji z rodzicami, to mamy bardzo dużo podświadomych ran. Bolesne rany stają się naszymi stylami przywiązania, które aktywują się w relacjach i również projektujemy je na innych. Dzieje się tak, ponieważ, kiedy pojawia się bodziec- trigger- to świadomie nie pojmujemy rzeczywistości, ponieważ lewa półkula mózgu nie jest w stanie odpowiednio zainterweniować . Jest to półkula analityczna, racjonalna, odpowiedzialna za rozwiązanie problemu i sekwencje wydarzeń. Wówczas prawa półkula mózgu, która jest kreatywna, emocjonalna, połączona ze zmysłami w naszym ciele, staje się zbyt aktywna i reaguje tak, jakby Twoja traumatyczna przeszłość odgrywała się w teraźniejszości. Dlatego tak ważna jest świadomość swojego stylu przywiązania , żeby móc uzdrawiać swoje rany, co pomaga wrócić do ciała dorosłego i opanować swoje reakcje, zamiast reagować z pozycji dziecka. Źródła wykorzystane przez mojego gościa w podcaście: ,,Partnerstwo bliskości" - Amir Levine i Rachel Heller oraz ,,Teoria przywiązania J. Bowlby'ego" - Piotr Marchwicki.
To co powstało w relacji, uzdrawia się w relacji.
2024-03-27 23:00:00
Kiedy w dzieciństwie, Twój rodzic przez swoje traumy nie był w stanie widzieć Cię i słyszeć emocjonalnie i autentycznie, to powtarzalność braku poczucia bezpieczeństwa i przewidywalności, miłości, ciepła i zrozumienia doprowadzila do problemów w odczuwaniu bezpieczeństwa w relacjach i bliskości z innymi. W dorosłości nie jesteś autentyczny i emocjonalnie otwarty w realcji z innymi oraz z partnerami. Żyjesz w ciągłym trybie przetrwania, gdzie wszystko i wszyscy dla Twojego mózgu i układu nerwowego wydają się być zagrożeniem. Tak jak powiedział Bessel van der Kolk: ,,jeśli czujesz się bezpiecznie i kochany, Twój mózg jest otwarty na eksplorację, odkrywanie, zabawę i kooperację. Jeśli jesteś wystraszony i czujesz się niechciany Twój mózg skupia się tylko na radzeniu sobie z odczuciami strachu i opuszczenia” . Nierozwiązana trauma z dzieciństwa powoduje, że podświadomie odgrywasz uczucia z przeszłości, w sytuacjach teraźniejszych – szczególnie w relacjach i związkach. Dlatego trudne, czy bolesne relacje są ważnymi lekcjami i uczą Cię, co jest jeszcze do uzdrowienia .
Kiedy w dzieciństwie, Twój rodzic przez swoje traumy nie był w stanie widzieć Cię i słyszeć emocjonalnie i autentycznie, to powtarzalność braku poczucia bezpieczeństwa i przewidywalności, miłości, ciepła i zrozumienia doprowadzila do problemów w odczuwaniu bezpieczeństwa w relacjach i bliskości z innymi. W dorosłości nie jesteś autentyczny i emocjonalnie otwarty w realcji z innymi oraz z partnerami. Żyjesz w ciągłym trybie przetrwania, gdzie wszystko i wszyscy dla Twojego mózgu i układu nerwowego wydają się być zagrożeniem. Tak jak powiedział Bessel van der Kolk: ,,jeśli czujesz się bezpiecznie i kochany, Twój mózg jest otwarty na eksplorację, odkrywanie, zabawę i kooperację. Jeśli jesteś wystraszony i czujesz się niechciany Twój mózg skupia się tylko na radzeniu sobie z odczuciami strachu i opuszczenia” . Nierozwiązana trauma z dzieciństwa powoduje, że podświadomie odgrywasz uczucia z przeszłości, w sytuacjach teraźniejszych – szczególnie w relacjach i związkach. Dlatego trudne, czy bolesne relacje są ważnymi lekcjami i uczą Cię, co jest jeszcze do uzdrowienia .
Style przywiązania a dysfunkcje seksualne.
2024-03-09 01:00:00
Jeśli w dzieciństwie dorastałeś w stresie, chaosie, nieprzewidywalności i Twoja matka (opiekun główny) była niedostępna emocjonalnie przez swoją własną traumę (choroba, problemy w związku, stres, śmierć partnera, nałogi, niepokój, depresja itd), to nie mogła być w pełni obecna, żeby dostroić się do Twoich potrzeb i uspokoić Twojego układu nerwowego– odczucie, że nie ma zagrożenia, bo matka jest zawsze obecna. Takie przeżycia powodują, że nie czułeś się w pełni kochany. Wewnętrzne rany wynikają z zakłóceń procesu tworzenia więzi i zazwyczaj mają źródło już w pierwszych miesiącach życia. Oczywiście dalsze etapy dzieciństwa w relacji z matką i ojcem również wpływają na rozwój Twojego mózgu i układu nerwowego. Takie doświadczenia z dzieciństwa powodują, iż bliskość emocjonalna i seksualna stają się zagrożeniem w dorosłości. Brakuje poczucia bezpieczeństwa, poczucia własnej wartości oraz zaufania. Pojawia się lęk przed odrzuceniem, co negatywnie wpływa na zdrową bliskość i ekspresję seksualną. Dlatego pojawiają różnego rodzaju dysfunkcje seksualne. Zapraszam na rozmowę z psychoterapeutą i seksuologiem klinicznym Dagmarą Piątek-Szwaczką.
Jeśli w dzieciństwie dorastałeś w stresie, chaosie, nieprzewidywalności i Twoja matka (opiekun główny) była niedostępna emocjonalnie przez swoją własną traumę (choroba, problemy w związku, stres, śmierć partnera, nałogi, niepokój, depresja itd), to nie mogła być w pełni obecna, żeby dostroić się do Twoich potrzeb i uspokoić Twojego układu nerwowego– odczucie, że nie ma zagrożenia, bo matka jest zawsze obecna. Takie przeżycia powodują, że nie czułeś się w pełni kochany. Wewnętrzne rany wynikają z zakłóceń procesu tworzenia więzi i zazwyczaj mają źródło już w pierwszych miesiącach życia. Oczywiście dalsze etapy dzieciństwa w relacji z matką i ojcem również wpływają na rozwój Twojego mózgu i układu nerwowego. Takie doświadczenia z dzieciństwa powodują, iż bliskość emocjonalna i seksualna stają się zagrożeniem w dorosłości. Brakuje poczucia bezpieczeństwa, poczucia własnej wartości oraz zaufania. Pojawia się lęk przed odrzuceniem, co negatywnie wpływa na zdrową bliskość i ekspresję seksualną. Dlatego pojawiają różnego rodzaju dysfunkcje seksualne. Zapraszam na rozmowę z psychoterapeutą i seksuologiem klinicznym Dagmarą Piątek-Szwaczką.
Dlaczego Ty i Twój partner tak się zachowujecie w związku? Style przywiązania
2024-02-29 23:00:00
Styl przywiązania jest podświadomym modelem miłości Twojej i Twojego partnera, który mózg zakodował w relacji z rodzicem/rodzicami w dzieciństwie. Nadal podświadomie operujesz powielając znajome zachowania, które sabotują emocjonalny spokój w związku. Po prostu Twój mózg i układ nerwowy robią to za Ciebie. W związku zdecydowanie więcej czujesz niż myślisz. W dorosłości kochasz partnera według Twojego stylu przywiązania, który dzięki się na styl bezpieczny i pozabiezpieczny. Styl bezpieczny odnosi sukcesy w związku przez, między innymi, dobrze zintegrowane prymitywne i myślące części mózgu (Twoje reakcje emocjonalne nie są intensywne), wysokie poczucie własnej wartości, szczerość emocjonalną, okazywanie uczyć, umiejętność komunikacji itd. Style pozabiezpieczne są wynikiem dzieciństwa, w którym w jakiś sposób nie czułeś się bezpiecznie - emocjonalnie odrzucony,zaniedbany przez rodzica i takie same emocje i rany odczuwasz w związku romantycznym w dorosłości. Podświadomie również sabotujesz bliskość ze względu na Twoje deficyty z dzieciństwa w relacji z rodzicami.
Styl przywiązania jest podświadomym modelem miłości Twojej i Twojego partnera, który mózg zakodował w relacji z rodzicem/rodzicami w dzieciństwie. Nadal podświadomie operujesz powielając znajome zachowania, które sabotują emocjonalny spokój w związku. Po prostu Twój mózg i układ nerwowy robią to za Ciebie. W związku zdecydowanie więcej czujesz niż myślisz. W dorosłości kochasz partnera według Twojego stylu przywiązania, który dzięki się na styl bezpieczny i pozabiezpieczny. Styl bezpieczny odnosi sukcesy w związku przez, między innymi, dobrze zintegrowane prymitywne i myślące części mózgu (Twoje reakcje emocjonalne nie są intensywne), wysokie poczucie własnej wartości, szczerość emocjonalną, okazywanie uczyć, umiejętność komunikacji itd. Style pozabiezpieczne są wynikiem dzieciństwa, w którym w jakiś sposób nie czułeś się bezpiecznie - emocjonalnie odrzucony,zaniedbany przez rodzica i takie same emocje i rany odczuwasz w związku romantycznym w dorosłości. Podświadomie również sabotujesz bliskość ze względu na Twoje deficyty z dzieciństwa w relacji z rodzicami.
Jak stan Twoich jelit - mikrobiom wpływa na Twoje zdrowie psychiczne?
2024-01-31 11:00:00
Leczenie holistyczne pozwala nam zadbać o zdrowie psychiczne i fizyczne w optymalny sposób. Podstawowe filary zdrowia to sen, odżywianie i aktywność fizyczna. Jeśli te fundamenty będą zaburzone, to nie możesz cieszyć się zdrowiem psychicznym ani fizycznym. Jednym z tych aspektów jest mikrobiom jelitowy, czyli stan jelit - bakterie, które w nich zamieszkują i co się i w nich dzieje za sprawą Twojego odżywiania i oczywiście trybu życia, a dokładniej poziomu stresu (emocje) i jak sobie z nimi radzisz. To ma wpływ na inne sfery Twojego życia: odporność, zdrowie psychiczne, wydolność organizmu a nawet wygląd. Aż 90 do 95 procent serotoniny jest wytwarzanej w Twoich jelitach (w obrębie przewodu pokarmowego), a nie w mózgu. Serotonina jest kluczowym neuroprzekaźnikiem, który powoduje, że czujesz się dobrze, reguluje Twój nastrój i zapobiega depresji i zaburzeniom lękowym. Dlatego tak istotne jest optymalizowanie komunikacji między mózgiem a jelitami, bo jeśli ta komunikacja szwankuje, to zaczynasz odczuwać rożnego rodzaju zaburzenia nastroju i objawy somatyczne (IBS, SIBO, refluks itd.). Dzisiejszym gościem podcastu jest dietetyk kliniczny Martyna Kałuża.
Leczenie holistyczne pozwala nam zadbać o zdrowie psychiczne i fizyczne w optymalny sposób. Podstawowe filary zdrowia to sen, odżywianie i aktywność fizyczna. Jeśli te fundamenty będą zaburzone, to nie możesz cieszyć się zdrowiem psychicznym ani fizycznym. Jednym z tych aspektów jest mikrobiom jelitowy, czyli stan jelit - bakterie, które w nich zamieszkują i co się i w nich dzieje za sprawą Twojego odżywiania i oczywiście trybu życia, a dokładniej poziomu stresu (emocje) i jak sobie z nimi radzisz. To ma wpływ na inne sfery Twojego życia: odporność, zdrowie psychiczne, wydolność organizmu a nawet wygląd. Aż 90 do 95 procent serotoniny jest wytwarzanej w Twoich jelitach (w obrębie przewodu pokarmowego), a nie w mózgu. Serotonina jest kluczowym neuroprzekaźnikiem, który powoduje, że czujesz się dobrze, reguluje Twój nastrój i zapobiega depresji i zaburzeniom lękowym. Dlatego tak istotne jest optymalizowanie komunikacji między mózgiem a jelitami, bo jeśli ta komunikacja szwankuje, to zaczynasz odczuwać rożnego rodzaju zaburzenia nastroju i objawy somatyczne (IBS, SIBO, refluks itd.). Dzisiejszym gościem podcastu jest dietetyk kliniczny Martyna Kałuża.
Jak odrzucenie emocjonalne przez rodzica w dzieciństwie wpływa na Twoją dorosłość.
2024-01-06 18:00:00
Kiedy dziecko jest odrzucone emocjonalnie przez rodzica, to czuje się samotne ze swoimi emocjami i nie jest w stanie sobie z nimi poradzić. Wówczas zaczyna drastycznie wzrastać poziom hormonu stresu, poważnie zaburzającego rozwój mózgu i układu nerwowego. Optymalnie funkcjonujący mózg i układ nerwowy są esencją naszego zdrowia psychicznego i fizycznego w życiu dorosłym. Wiemy z badań naukowych teorii przywiązania (attachment theory), że każde odrzucenie emocjonalne przez rodzica wzbudza ogromny protest u dziecka i wzrasta poziom złości i strachu. Odrzucenie emocjonalne aktywuje pokłady złości- nadaktywne ciało migdałowate i oś HPA – podwzgórze-przysadka- nadnercza. Wydziela się adrenlina, noradrenalina i kortyzol. Te wyparte emocje z dzieciństwa: strach, złość, frustracja, powodują, że tracimy w dorosłości swoją autentyczność. Brak bezpieczeństwa emocjonalnego w dzieciństwie prowadzi do wykształcenia mechanizmów obronnych: układ nerwowy wchodzi w ciągłą mobilizację (pobudzenie, lęk, fobie), immobilizację (depresja) lub zamrożenie (silne emocje bez działania) .
Kiedy dziecko jest odrzucone emocjonalnie przez rodzica, to czuje się samotne ze swoimi emocjami i nie jest w stanie sobie z nimi poradzić. Wówczas zaczyna drastycznie wzrastać poziom hormonu stresu, poważnie zaburzającego rozwój mózgu i układu nerwowego. Optymalnie funkcjonujący mózg i układ nerwowy są esencją naszego zdrowia psychicznego i fizycznego w życiu dorosłym. Wiemy z badań naukowych teorii przywiązania (attachment theory), że każde odrzucenie emocjonalne przez rodzica wzbudza ogromny protest u dziecka i wzrasta poziom złości i strachu. Odrzucenie emocjonalne aktywuje pokłady złości- nadaktywne ciało migdałowate i oś HPA – podwzgórze-przysadka- nadnercza. Wydziela się adrenlina, noradrenalina i kortyzol. Te wyparte emocje z dzieciństwa: strach, złość, frustracja, powodują, że tracimy w dorosłości swoją autentyczność. Brak bezpieczeństwa emocjonalnego w dzieciństwie prowadzi do wykształcenia mechanizmów obronnych: układ nerwowy wchodzi w ciągłą mobilizację (pobudzenie, lęk, fobie), immobilizację (depresja) lub zamrożenie (silne emocje bez działania) .
Krytyczny rodzic - co się stało z Twoim poczuciem własnej wartości i jak je odzyskiwać.
2023-12-10 18:00:00
Wielu z nas doznało traumy posiadania krytycznego rodzica lub rodziców. Takie zachowanie było konsekwencją tego, iż nasi rodzice byli wychowani w ciągłym trybie przetrwania: brak poczucia bezpieczeństwa emocjonalnego, wygórowane wymagania i obowiązki nieadekwatne do wieku rozwojowego, a przede wszystkim, brak okazywania ciepła i miłości – tzw. zimny chów. Badania wskazują, iż wyjątkowo krytyczni rodzice powodują, że dziecko nie może z autentycznością okazywać i odczuwać swoich naturalnych impulsów i emocji, ponieważ panicznie boi się reakcji rodzica. W ten sposób wykształcają się zaburzenia lękowe, stany depresyjne i finalnie niskie/zaburzone poczucie własnej wartości, z powodu tłumionych emocji, ale również skrzywionych przekonań o sobie, innych i świecie (błędne koło traumy).
Wielu z nas doznało traumy posiadania krytycznego rodzica lub rodziców. Takie zachowanie było konsekwencją tego, iż nasi rodzice byli wychowani w ciągłym trybie przetrwania: brak poczucia bezpieczeństwa emocjonalnego, wygórowane wymagania i obowiązki nieadekwatne do wieku rozwojowego, a przede wszystkim, brak okazywania ciepła i miłości – tzw. zimny chów. Badania wskazują, iż wyjątkowo krytyczni rodzice powodują, że dziecko nie może z autentycznością okazywać i odczuwać swoich naturalnych impulsów i emocji, ponieważ panicznie boi się reakcji rodzica. W ten sposób wykształcają się zaburzenia lękowe, stany depresyjne i finalnie niskie/zaburzone poczucie własnej wartości, z powodu tłumionych emocji, ale również skrzywionych przekonań o sobie, innych i świecie (błędne koło traumy).
Co kryje się pod lękiem? Holistyczne leczenie.
2023-11-24 16:00:00
Zaburzenia lękowe mogą przybierać różne formy: lęk o zdrowie, ataki paniki, lęk społeczny, fobie, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, zespół stresu pourazowego. Co ważne – ich odmiany mogą współwystępować u jednej osoby i pewne objawy mogą nasilać występowanie kolejnych. Dlatego tak ważne jest kompleksowe spojrzenie na proces leczenia, by zdrowsze ciało mogło wspierać Twój umysł w powrocie do równowagi. Skuteczna praca nad zaburzeniami lękowymi odbywa się na 4 poziomach: 1.FIZJOLOGIA-tolerowanie somatycznych objawów lęku, Dieta i ćwiczenia, Uspokajanie układu nerwowego.2. UMYSŁ- zapanowanie nad katastroficznymi myślami.3.EMOCJE-praca ze złością i smutkiem, regulacja emocjonalna.4.ZACHOWANIE-redukcja stresu, mniejsza zadaniowość, większa przestrzeń na odpoczynek, dbałość o granice i asertywność, praca z wzorcami z dzieciństwa. Jeśli jesteś zainteresowany moim kursem, jest on dostępny na stronie: https://magdalenapala.pl/kurs-2/
Zaburzenia lękowe mogą przybierać różne formy: lęk o zdrowie, ataki paniki, lęk społeczny, fobie, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, zespół stresu pourazowego. Co ważne – ich odmiany mogą współwystępować u jednej osoby i pewne objawy mogą nasilać występowanie kolejnych. Dlatego tak ważne jest kompleksowe spojrzenie na proces leczenia, by zdrowsze ciało mogło wspierać Twój umysł w powrocie do równowagi. Skuteczna praca nad zaburzeniami lękowymi odbywa się na 4 poziomach: 1.FIZJOLOGIA-tolerowanie somatycznych objawów lęku, Dieta i ćwiczenia, Uspokajanie układu nerwowego.2. UMYSŁ- zapanowanie nad katastroficznymi myślami.3.EMOCJE-praca ze złością i smutkiem, regulacja emocjonalna.4.ZACHOWANIE-redukcja stresu, mniejsza zadaniowość, większa przestrzeń na odpoczynek, dbałość o granice i asertywność, praca z wzorcami z dzieciństwa. Jeśli jesteś zainteresowany moim kursem, jest on dostępny na stronie: https://magdalenapala.pl/kurs-2/
Jak więź z matką wpływa na bliskość emocjonalną i seksualność w związkach.
2023-10-27 09:00:00
W dzisiejszym odcinku, wraz z moim gościem Dagmarą Piątek- Szwaczką- psychoterapeutą i seksuologiem klinicznym będziemy poruszać temat jak więź z matką i opiekunem głównym wpływa na bliskość emocjonalną i seksualność w związkach. Bruce Perry—amerykański psychiatra i neuronaukowiec powiedział: ,, miłość i czuła opieka matki i opiekunów głównych są fundamentem zdrowego rozwoju". To co się wydarzyło w relacji z matką , kiedy byliśmy niemowlętami i małymi dziećmi ma ogromny wpływ na naszą zdolność kochania i bycia kochanym. Podstawą zdrowej więzi jest dostrojenie matki do spełniania potrzeb emocjonalnych (obniżanie stresu) dziecka. Kiedy byłeś niemowlęciem i małym dzieckiem, to najważniejszym aspektem rozwojowym był dla Ciebie kontakt z matką : niewerbalna komunikacja – spokojny glos, ciepły wzrok, przytulenie, obecność, pogłaskanie, uwaga,czułe gesty, zaangażowanie.Jeśli Twoja matka była w jakiś sposób niedostępna emocjonalnie, to wykształciła się więź pozabezpieczna. Wpływa ona na Twoje relacje w życiu dorosłym, a dokładniej na bliskość emocjonalną i seksualność.
W dzisiejszym odcinku, wraz z moim gościem Dagmarą Piątek- Szwaczką- psychoterapeutą i seksuologiem klinicznym będziemy poruszać temat jak więź z matką i opiekunem głównym wpływa na bliskość emocjonalną i seksualność w związkach.
Bruce Perry—amerykański psychiatra i neuronaukowiec powiedział: ,, miłość i czuła opieka matki i opiekunów głównych są fundamentem zdrowego rozwoju". To co się wydarzyło w relacji z matką , kiedy byliśmy niemowlętami i małymi dziećmi ma ogromny wpływ na naszą zdolność kochania i bycia kochanym. Podstawą zdrowej więzi jest dostrojenie matki do spełniania potrzeb emocjonalnych (obniżanie stresu) dziecka. Kiedy byłeś niemowlęciem i małym dzieckiem, to najważniejszym aspektem rozwojowym był dla Ciebie kontakt z matką : niewerbalna komunikacja – spokojny glos, ciepły wzrok, przytulenie, obecność, pogłaskanie, uwaga,czułe gesty, zaangażowanie.Jeśli Twoja matka była w jakiś sposób niedostępna emocjonalnie, to wykształciła się więź pozabezpieczna. Wpływa ona na Twoje relacje w życiu dorosłym, a dokładniej na bliskość emocjonalną i seksualność.