Podcasty Muzeum Powstania Warszawskiego
Opowieści o Powstaniu Warszawskim ukazana we wspomnieniach jego bohaterów i świadków, a także ich potomków. Wejdź do wyjątkowego świata „historii mówionej”.
Nowe odcinki podcastów w poniedziałki o 12:00!
Kategorie:
Historia
Historia
Dzięki dziadkowi nauczył się przegrywać | Andrzej Wrona | Korzenie Pamięci odc. 5
2025-04-07 12:00:00
Andrzej Wrona to siatkarz grający na pozycjiśrodkowego, reprezentant Polski, a także dziennikarz i ekspert sportowy. Jest wnukiem Zdzisława Rąbińskiego ps. Rębacz , żołnierza batalionu „Miłosz”. Rozmowę w ramach projektu Korzenie pamięci przeprowadziła Karolina Sulej. --- Jesteś potomkiem Powstańca Warszawskiego? Wypełnij ankietę i dołącz do projektu Korzenie pamięci: https://www.1944.pl/artykul/korzenie-pamieci-.-ankieta-czlonka-rodzin,5134.html
Andrzej Wrona to siatkarz grający na pozycjiśrodkowego, reprezentant Polski, a także dziennikarz i ekspert sportowy. Jest wnukiem Zdzisława Rąbińskiego ps. Rębacz, żołnierza batalionu „Miłosz”.
Rozmowę w ramach projektu Korzenie pamięci przeprowadziła Karolina Sulej.
---
Jesteś potomkiem Powstańca Warszawskiego? Wypełnij ankietę i dołącz do projektu Korzenie pamięci: https://www.1944.pl/artykul/korzenie-pamieci-.-ankieta-czlonka-rodzin,5134.html
Życie powojenne, zupełnie inne | Elżbieta Zawacka „Zo” | Kurierka z Warszawy odc. 4
2025-03-31 12:00:00
Elżbieta Zawacka ps. Zo wróciła do Warszawy w połowie lipca 1944 roku. Otrzymała przydział do służby w Szefostwie WSK. Po kapitulacji Powstania Warszawskiego wyszła z Warszawy z ludnością cywilną. Wyjechała do Krakowa, gdzie jej zadaniem było odbudowanie zerwanej łączności z Londynem. Po rozwiązaniu Armii Krajowej przez kilka miesięcy działała w Delegaturze Rządu na Kraj oraz Zrzeszeniu „Wolność i Niezawisłość”. W latach 1946-48 była inspektorką w Państwowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego, a później została nauczycielką w Łodzi, Toruniu i Olsztynie. 5 września 1951 roku została aresztowana przez funkcjonariuszy UB, po trudnym śledztwie została skazana na 10 lat więzienia. Na wolność wyszła 24 lutego 1955 roku. Powróciła do pracy w szkolnictwie, ucząc w szkołach w Sierpcu i Toruniu.
Elżbieta Zawacka ps. Zo wróciła do Warszawy w połowie lipca 1944 roku. Otrzymała przydział do służby w Szefostwie WSK. Po kapitulacji Powstania Warszawskiego wyszła z Warszawy z ludnością cywilną. Wyjechała do Krakowa, gdzie jej zadaniem było odbudowanie zerwanej łączności z Londynem. Po rozwiązaniu Armii Krajowej przez kilka miesięcy działała w Delegaturze Rządu na Kraj oraz Zrzeszeniu „Wolność i Niezawisłość”. W latach 1946-48 była inspektorką w Państwowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego, a później została nauczycielką w Łodzi, Toruniu i Olsztynie. 5 września 1951 roku została aresztowana przez funkcjonariuszy UB, po trudnym śledztwie została skazana na 10 lat więzienia. Na wolność wyszła 24 lutego 1955 roku. Powróciła do pracy w szkolnictwie, ucząc w szkołach w Sierpcu i Toruniu.
Francja - Hiszpania - Gibraltar - Londyn | Elżbieta Zawacka „Zo” | Kurierka z Warszawy odc. 3
2025-03-24 12:00:00
Elżbieta Zawacka ps. Zo w lutym 1943 roku jako emisariusz Komendanta Głównego AK gen. Roweckiego „Grota” wyruszyła do sztabu Naczelnego Wodza, pokonując w ciągu trzech miesięcy trasę Warszawa - Niemcy - Francja - Hiszpania - Gibraltar - Londyn. W londyńskim sztabie zdała gen. Władysławowi Sosnkowskiemu relację z sytuacji w okupowanym kraju, wpłynęła na Sztab Naczelnego Wodza i przedstawicieli rządu na uregulowanie praw kobiet-żołnierzy w Wojsku Polskim oraz starała się wpłynąć na usprawnienie łączności kurierskiej pomiędzy Warszawą a Londynem. Do Polski przerzucona samolotem w ramach operacji lotniczej „Neon 4”. Skakała ze spadochronem w nocy 9/10.09.1943 roku na placówkę odbiorczą „Solnica” - 7 km na południe od Grodziska Mazowieckiego. Jako jedyna kobieta znalazła się w elitarnym gronie 316 cichociemnych.
Elżbieta Zawacka ps. Zo w lutym 1943 roku jako emisariusz Komendanta Głównego AK gen. Roweckiego „Grota” wyruszyła do sztabu Naczelnego Wodza, pokonując w ciągu trzech miesięcy trasę Warszawa - Niemcy - Francja - Hiszpania - Gibraltar - Londyn. W londyńskim sztabie zdała gen. Władysławowi Sosnkowskiemu relację z sytuacji w okupowanym kraju, wpłynęła na Sztab Naczelnego Wodza i przedstawicieli rządu na uregulowanie praw kobiet-żołnierzy w Wojsku Polskim oraz starała się wpłynąć na usprawnienie łączności kurierskiej pomiędzy Warszawą a Londynem. Do Polski przerzucona samolotem w ramach operacji lotniczej „Neon 4”. Skakała ze spadochronem w nocy 9/10.09.1943 roku na placówkę odbiorczą „Solnica” - 7 km na południe od Grodziska Mazowieckiego. Jako jedyna kobieta znalazła się w elitarnym gronie 316 cichociemnych.
Po dramatycznej podróży do Warszawy otrzymała dwie misje | Elżbieta Zawacka „Zo” | Kurierka z Warszawy odc. 2
2025-03-17 12:00:00
Elżbieta Zawacka ps. Zo była kurierką V Oddziału (Dowodzenie i Łączność) Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej (od lutego 1942 roku Armii Krajowej) w Wydziale Łączności Zagranicznej „Zagroda”. Działała na kierunku zachodnim, do 1944 roku ponad 100 razy przekraczając granicę Rzeszy. Na Zachód przewoziła meldunki i raporty Komendy Głównej ZWZ-AK, do Warszawy powracała z pocztą i pieniędzmi. W lutym 1943 roku jako emisariuszka Komendanta Głównego AK gen. „Grota” Roweckiego wyruszyła do sztabu Naczelnego Wodza, pokonując w ciągu trzech miesięcy trasę Warszawa - Niemcy - Francja - Hiszpania - Gibraltar - Londyn.
Elżbieta Zawacka ps. Zo była kurierką V Oddziału (Dowodzenie i Łączność) Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej (od lutego 1942 roku Armii Krajowej) w Wydziale Łączności Zagranicznej „Zagroda”. Działała na kierunku zachodnim, do 1944 roku ponad 100 razy przekraczając granicę Rzeszy. Na Zachód przewoziła meldunki i raporty Komendy Głównej ZWZ-AK, do Warszawy powracała z pocztą i pieniędzmi. W lutym 1943 roku jako emisariuszka Komendanta Głównego AK gen. „Grota” Roweckiego wyruszyła do sztabu Naczelnego Wodza, pokonując w ciągu trzech miesięcy trasę Warszawa - Niemcy - Francja - Hiszpania - Gibraltar - Londyn.
Polskie granice przekraczała ponad sto razy | Elżbieta Zawacka „Zo” | Kurierka z Warszawy odc. 1
2025-03-10 12:00:00
Elżbieta Zawacka ps. Zo we wrześniu 1939 roku była żołnierzem Kobiecego Batalionu Pomocniczej Służby Kobiet, uczestniczyła w obronie Lwowa. W konspiracji od października 1939 roku, zaprzysiężona 2 listopada 1939roku. Pod pseudonimem „Zelma” była jedną z organizatorek struktur Służby Zwycięstwu Polski na Śląsku. Pod koniec 1940 roku przeniesiona służbowo do Warszawy. Jako perfekcyjnie władająca językiem niemieckim została kurierką V Oddziału (Dowodzenie i Łączność) Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej (od lutego 1942 roku Armii Krajowej) w Wydziale Łączności Zagranicznej „Zagroda”. Działała na kierunku zachodnim, do 1944 roku ponad 100 razy przekraczając granicę Rzeszy. Na Zachód przewoziła meldunki i raporty Komendy Głównej ZWZ-AK, do Warszawy powracała z pocztą i pieniędzmi.
Elżbieta Zawacka ps. Zo we wrześniu 1939 roku była żołnierzem Kobiecego Batalionu Pomocniczej Służby Kobiet, uczestniczyła w obronie Lwowa. W konspiracji od października 1939 roku, zaprzysiężona 2 listopada 1939roku. Pod pseudonimem „Zelma” była jedną z organizatorek struktur Służby Zwycięstwu Polski na Śląsku. Pod koniec 1940 roku przeniesiona służbowo do Warszawy. Jako perfekcyjnie władająca językiem niemieckim została kurierką V Oddziału (Dowodzenie i Łączność) Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej (od lutego 1942 roku Armii Krajowej) w Wydziale Łączności Zagranicznej „Zagroda”. Działała na kierunku zachodnim, do 1944 roku ponad 100 razy przekraczając granicę Rzeszy. Na Zachód przewoziła meldunki i raporty Komendy Głównej ZWZ-AK, do Warszawy powracała z pocztą i pieniędzmi.
Wkład Polski Walczącej w pokonanie III Rzeszy (1939-1945) | Debata
2025-03-03 12:00:00
Muzeum Powstania Warszawskiego we współpracy z Wojskowym Biurem Historycznym zorganizowało debatę historyków „Wkład Polski Walczącej w pokonanie III Rzeszy (1939-1945)” . W dyskusji wzięli udział prof. dr hab. Rafał Wnuk z Muzeum II Wojny Światowej, prof. dr hab. Grzegorz Mazur z Instytutu Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych UJ oraz dr Paweł Brudek i dr Michał Wójciuk z Muzeum Powstania Warszawskiego. Spotkanie poprowadził dr Sławomir Poleszak z Instytutu Studiów Politycznych PAN i Wojskowego Biura Historycznego.
Muzeum Powstania Warszawskiego we współpracy z Wojskowym Biurem Historycznym zorganizowało debatę historyków „Wkład Polski Walczącej w pokonanie III Rzeszy (1939-1945)”. W dyskusji wzięli udział prof. dr hab. Rafał Wnuk z Muzeum II Wojny Światowej, prof. dr hab. Grzegorz Mazur z Instytutu Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych UJ oraz dr Paweł Brudek i dr Michał Wójciuk z Muzeum Powstania Warszawskiego. Spotkanie poprowadził dr Sławomir Poleszak z Instytutu Studiów Politycznych PAN i Wojskowego Biura Historycznego.
Był zawsze wielkim optymistą | Bogdan Celiński „Wiktor” | Przyjaciele Anody odc. 5
2025-02-24 12:00:00
Bogdan Celiński ps. Wiktor był żołnierzem 2. kompanii batalionu „Zośka”. Od 1 sierpnia brał udział we wszystkich akcjach bojowych swojego plutonu. Uczestniczył w walkach na terenie getta, zdobyciu „Gęsiówki” i obronie cmentarzy wyznaniowych. Przeszedł szlak bojowy od Woli przez Stare Miasto i Śródmieście do Czerniakowa. Po nieudanym przebiciu batalionu do Śródmieścia wraz ze Stanisławem Lechmirowiczem ps. Czart decyduje się na przejście po wysadzonym w powietrze moście Poniatowskiego na wschodni brzeg Wisły. Po kilkunastogodzinnej ciężkiej wędrówce udaje im się osiągnąć praski brzeg. Do Warszawy powrócił w lutym 1945 roku i rozpoczął akcję ekshumacyjną poległych koleżanek i kolegów. W 1949 roku aresztowany przez MBP i skazany na 15 lat więzienia. Zwolniony na mocy amnestii w maju 1956 roku. Rozmowę w ramach Archiwum Historii Mówionej przeprowadził Sławek Turkowski 20 czerwca 2011 roku.
Bogdan Celiński ps. Wiktor był żołnierzem 2. kompanii batalionu „Zośka”. Od 1 sierpnia brał udział we wszystkich akcjach bojowych swojego plutonu. Uczestniczył w walkach na terenie getta, zdobyciu „Gęsiówki” i obronie cmentarzy wyznaniowych. Przeszedł szlak bojowy od Woli przez Stare Miasto i Śródmieście do Czerniakowa. Po nieudanym przebiciu batalionu do Śródmieścia wraz ze Stanisławem Lechmirowiczem ps. Czart decyduje się na przejście po wysadzonym w powietrze moście Poniatowskiego na wschodni brzeg Wisły. Po kilkunastogodzinnej ciężkiej wędrówce udaje im się osiągnąć praski brzeg. Do Warszawy powrócił w lutym 1945 roku i rozpoczął akcję ekshumacyjną poległych koleżanek i kolegów. W 1949 roku aresztowany przez MBP i skazany na 15 lat więzienia. Zwolniony na mocy amnestii w maju 1956 roku.
Rozmowę w ramach Archiwum Historii Mówionej przeprowadził Sławek Turkowski 20 czerwca 2011 roku.
„Anodę” nazywali najdzielniejszym wśród dzielnych | Wojciech Świątkowski „Korczak” | Przyjaciele Anody odc. 4
2025-02-10 16:30:13
Wojciech Świątkowski ps. Korczak był zastępcą dowódcy 1. kompanii batalionu „Parasol” (od 25 sierpnia 1944 roku). Przeszedł szlak bojowy od Woli przez Stare Miasto do Śródmieścia. Ranny w czasie próby przebicia oddziałów Starówki do Śródmieścia z 30 na 31 sierpnia, ewakuowany kanałami, trafił do szpitala, gdzie przebywał do końca Powstania. Po kapitulacji jeniec w Stalagu IV B/H Zeithain. Po powrocie do Polski podjął studia na Wydziale Architektury Uniwersytetu Warszawskiego. Aresztowany w styczniu 1949 roku i skazany na 15 lat więzienia. Zwolniony w lutym 1955 roku. Po wyjściu z więzienia ukończył studia i pracował jako architekt. Rozmowę w ramach Archiwum Historii Mówionej przeprowadził Sławek Turkowski 17 czerwca 2011 roku.
Wojciech Świątkowski ps. Korczak był zastępcą dowódcy 1. kompanii batalionu „Parasol” (od 25 sierpnia 1944 roku). Przeszedł szlak bojowy od Woli przez Stare Miasto do Śródmieścia. Ranny w czasie próby przebicia oddziałów Starówki do Śródmieścia z 30 na 31 sierpnia, ewakuowany kanałami, trafił do szpitala, gdzie przebywał do końca Powstania. Po kapitulacji jeniec w Stalagu IV B/H Zeithain. Po powrocie do Polski podjął studia na Wydziale Architektury Uniwersytetu Warszawskiego. Aresztowany w styczniu 1949 roku i skazany na 15 lat więzienia. Zwolniony w lutym 1955 roku. Po wyjściu z więzienia ukończył studia i pracował jako architekt.
Rozmowę w ramach Archiwum Historii Mówionej przeprowadził Sławek Turkowski 17 czerwca 2011 roku.
Do „Anody” mieli wyjątkowe zaufanie | Henryk Kończykowski „Halicz” | Przyjaciele Anody odc. 3
2025-02-03 12:00:00
Henryk Kończykowski ps. Halicz był żołnierzem 2. kompanii batalionu „Zośka”. Podczas Powstania przeszedł cały szlak bojowy batalionu, od Woli przez Stare Miasto do Czerniakowa. Uczestniczył w wyzwalaniu Gęsiówki. Ranny na Starówce, wraz z kolegami kanałami przedostał się do Śródmieścia. Wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną. Dostał się do obozu w Pruszkowie. Stamtąd uciekł do Podkowy Leśnej, gdzie jego rodzina miała mieszkanie. Pierwszy raz aresztowany przez NKWD w styczniu 1945 roku. Po raz drugi aresztowany przez UB w 1950 roku i skazany na karę piętnastu lat pozbawienia wolności. Na wolność wyszedł w 1953 roku.
Rozmowę w ramach Archiwum Historii Mówionej przeprowadził Sławek Turkowski 20 czerwca 2011 roku.
Henryk Kończykowski ps. Halicz był żołnierzem 2. kompanii batalionu „Zośka”. Podczas Powstania przeszedł cały szlak bojowy batalionu, od Woli przez Stare Miasto do Czerniakowa. Uczestniczył w wyzwalaniu Gęsiówki. Ranny na Starówce, wraz z kolegami kanałami przedostał się do Śródmieścia. Wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną. Dostał się do obozu w Pruszkowie. Stamtąd uciekł do Podkowy Leśnej, gdzie jego rodzina miała mieszkanie. Pierwszy raz aresztowany przez NKWD w styczniu 1945 roku. Po raz drugi aresztowany przez UB w 1950 roku i skazany na karę piętnastu lat pozbawienia wolności. Na wolność wyszedł w 1953 roku.
Rozmowę w ramach Archiwum Historii Mówionej przeprowadził Sławek Turkowski 20 czerwca 2011 roku.
Pomysły miał zawsze nie z tej ziemi | Danuta Winiarska „Słoninka” | Przyjaciele Anody odc. 2
2025-01-27 08:00:00
Danuta Winiarska ps. Słoninka była sanitariuszką i łączniczką w 1. kompanii Batalionu „Zośka”. Walczyła na Woli i Starym Mieście, następnie kanałami przeszła na Śródmieście Północne. Ciężko ranna w brzuch 7.08.1944 roku. Wyszła z Warszawy z ludnością cywilną - wywieziona wraz z matką na roboty przymusowe do Niemiec, pracowała pod Hanowerem.
Rozmowę w ramach Archiwum Historii Mówionej przeprowadził Sławek Turkowski 30 czerwca 2011 roku.
Danuta Winiarska ps. Słoninka była sanitariuszką i łączniczką w 1. kompanii Batalionu „Zośka”. Walczyła na Woli i Starym Mieście, następnie kanałami przeszła na Śródmieście Północne. Ciężko ranna w brzuch 7.08.1944 roku. Wyszła z Warszawy z ludnością cywilną - wywieziona wraz z matką na roboty przymusowe do Niemiec, pracowała pod Hanowerem.
Rozmowę w ramach Archiwum Historii Mówionej przeprowadził Sławek Turkowski 30 czerwca 2011 roku.