Autentyczność w pasji
Izabela Mrozińska Art zapraszam na rozmowy i refleksje o byciu autentycznym w pasji.
Kasia Pakosa- Śpiewamy tak, jak żyjemy
2020-08-27 06:00:00
Umówiłam się na rozmowę z Kasią Pakosą, żeby porozmawiać z nią o świadomej pracy z głosem oraz ciałem.
Nasze ciało jest naszym lustrem, które pokazuje w jaki sposób na co dzień funkcjonujemy. W naszym głosie jest indywidualność, która przejawia się w naszych niedoskonałościach, dzięki temu możemy odkrywać naszą prawdziwą istotę.
Z Kasią rozmawiamy także o osobowościach człowieka, o tym w jakie są Jej doświadczenia w pracy z ludźmi i o życiu, które jest życiem uważnym i płynięciem na fali tego, co do nas przychodzi.
Umówiłam się na rozmowę z Kasią Pakosą, żeby porozmawiać z nią o świadomej pracy z głosem oraz ciałem.
Nasze ciało jest naszym lustrem, które pokazuje w jaki sposób na co dzień funkcjonujemy. W naszym głosie jest indywidualność, która przejawia się w naszych niedoskonałościach, dzięki temu możemy odkrywać naszą prawdziwą istotę.
Z Kasią rozmawiamy także o osobowościach człowieka, o tym w jakie są Jej doświadczenia w pracy z ludźmi i o życiu, które jest życiem uważnym i płynięciem na fali tego, co do nas przychodzi.
Michael Preisner- Każdy człowiek jest równy
2020-08-13 20:00:00
Jak zdążyliście się już przekonać lubię rozmawiać z ciekawymi ludźmi, którzy idą w życiu swoją drogą.
Tym razem do rozmowy zaprosiłam Michaela Preisnera.
Nie ukrywam, że to była wymagająca rozmowa z człowiekiem, który ma swoje określone poglądy na temat empatii, egalitaryzmu i sprawiedliwości społecznej.
Wiecie co, zajebiście jest rozmawiać z ciekawymi ludźmi i to w dodatku nie o pierdołach a ważnych sprawach.
Jak zdążyliście się już przekonać lubię rozmawiać z ciekawymi ludźmi, którzy idą w życiu swoją drogą.
Tym razem do rozmowy zaprosiłam Michaela Preisnera.
Nie ukrywam, że to była wymagająca rozmowa z człowiekiem, który ma swoje określone poglądy na temat empatii, egalitaryzmu i sprawiedliwości społecznej.
Wiecie co, zajebiście jest rozmawiać z ciekawymi ludźmi i to w dodatku nie o pierdołach a ważnych sprawach.
Magda Wrona- Vito Gryzie- Nie lubię fanatyzmu
2020-08-05 19:00:00
Magdę poznałam dzięki Jej blogowi, na którym zamieszcza roślinne przepisy. Pewnego dnia poczułam, że chciałabym z Nią zrobić wywiad.
Zainteresowała mnie bowiem Jej historia.
Parę lat temu Magda zachorowała na raka, którego wyleczyła, lecz później rak powrócił. W naszej rozmowie, bez patetyzmu, bez spiny zapytałam Ją o drogę, którą przebyła.
Oprócz raka, z którym borykała się przez parę lat, przeszła depresję, przytyła 30 kg aż w końcu odkryła co jest dla Niej dobre.
Zaczęła eksperymentować, odkrywać i zobaczyła, że choroba otworzyła Jej drogę do nowego stylu życia, który stał się Jej pasją.
Bardzo lubię w Magdzie to, że nie jest ekstremistką, która wygraża ludziom mające inne poglądy na temat żywienia, niż Ona.
Magda swoją historią pokazuje swoją drogę do zdrowia a swoimi przepisami i potrawami udowadnia, że kuchnia roślinna jest ciekawa i ma mnóstwo aromatów i smaków, których warto spróbować.
Nawet jeśli na co dzień nie je się w ten sposób.
Magdę poznałam dzięki Jej blogowi, na którym zamieszcza roślinne przepisy. Pewnego dnia poczułam, że chciałabym z Nią zrobić wywiad.
Zainteresowała mnie bowiem Jej historia.
Parę lat temu Magda zachorowała na raka, którego wyleczyła, lecz później rak powrócił. W naszej rozmowie, bez patetyzmu, bez spiny zapytałam Ją o drogę, którą przebyła.
Oprócz raka, z którym borykała się przez parę lat, przeszła depresję, przytyła 30 kg aż w końcu odkryła co jest dla Niej dobre.
Zaczęła eksperymentować, odkrywać i zobaczyła, że choroba otworzyła Jej drogę do nowego stylu życia, który stał się Jej pasją.
Bardzo lubię w Magdzie to, że nie jest ekstremistką, która wygraża ludziom mające inne poglądy na temat żywienia, niż Ona.
Magda swoją historią pokazuje swoją drogę do zdrowia a swoimi przepisami i potrawami udowadnia, że kuchnia roślinna jest ciekawa i ma mnóstwo aromatów i smaków, których warto spróbować.
Nawet jeśli na co dzień nie je się w ten sposób.
Pan Winyl- W życiu człowieka najważniejsze jest jego serce
2020-07-27 19:00:00
To ważna rozmowa dla nas obojga poruszające tematy tabu w branży artystycznej.
Rozmawiamy bowiem w niej o molestowaniu seksualnym w branży muzycznej, o pedofilii, o dziecięcych programach typu talent show i skazywaniu własnych dzieci na traumatyczne przeżycia po to tylko, aby spełnić własne rodzicielskie ambicje.
Przytaczamy w niej akcję #MeToo oraz Harveya Weinsteina a także dokumentu, który od niedawna można obejrzeć na HBO pt. “Dzieciaki z Showbiznesu”.
Rozmawiamy o wstydzie, który rodzi się, kiedy ofiara molestowania czy jakiejkolwiek innej przemocy seksualnej boi się upublicznić to, co się stało za zamkniętymi drzwiami.
Wstydzi się tego, co zrobiła bojąc się społecznego linczu a wówczas jej oprawcy mający ogromne ego i poczucie władzy stają się bezkarni.
Tomek mówi wprost co wówczas należy zrobić i jakie on miał doświadczenie, kiedy przyszła do jego wytwórni dziewczyna z polecania: “ Idź do Pana Winyla, bo on cię nie wyru….”.
Tomek opowiada także o tym, w jaki sposób artysta może podnieść swoją świadomość. Podaje konkretne przykłady, by nie zagubić się w tej wielkiej showbiznesowej machinie, która bez niej robi z człowieka niewolnika.
Każdy człowiek jest twórczy, choć nie każdy jest tego świadomy. I właśnie ta świadomość jest najważniejsza. Świadomość siebie, własnych umiejętności, które należy szlifować.
Rozmawiamy też o budowaniu życia na głębokich pragnieniach serca, które opiera się na zranieniach, z których albo wydobędzie się moc tworzenia albo moc autodestrukcji, budowanej na chwilowych zachciankach, czy chwilowych gratyfikacjach sławy, pieniędzy, czy sukcesu.
Tomek wie co mówi, sam przeszedł drogę od sex, drugs and rock and roll, która doprowadziła go 10 lat temu do ciężkiej depresji.
Zachęcam Was bardzo gorąco do wysłuchania tej rozmowy. Ona tak naprawdę jest uniwersalna i dotyczyć może każdej dziedziny naszego życia, czy to w korporacji, czy jakiejkolwiek innej pracy.
To ważna rozmowa dla nas obojga poruszające tematy tabu w branży artystycznej.
Rozmawiamy bowiem w niej o molestowaniu seksualnym w branży muzycznej, o pedofilii, o dziecięcych programach typu talent show i skazywaniu własnych dzieci na traumatyczne przeżycia po to tylko, aby spełnić własne rodzicielskie ambicje.
Przytaczamy w niej akcję #MeToo oraz Harveya Weinsteina a także dokumentu, który od niedawna można obejrzeć na HBO pt. “Dzieciaki z Showbiznesu”.
Rozmawiamy o wstydzie, który rodzi się, kiedy ofiara molestowania czy jakiejkolwiek innej przemocy seksualnej boi się upublicznić to, co się stało za zamkniętymi drzwiami.
Wstydzi się tego, co zrobiła bojąc się społecznego linczu a wówczas jej oprawcy mający ogromne ego i poczucie władzy stają się bezkarni.
Tomek mówi wprost co wówczas należy zrobić i jakie on miał doświadczenie, kiedy przyszła do jego wytwórni dziewczyna z polecania: “Idź do Pana Winyla, bo on cię nie wyru….”.
Tomek opowiada także o tym, w jaki sposób artysta może podnieść swoją świadomość. Podaje konkretne przykłady, by nie zagubić się w tej wielkiej showbiznesowej machinie, która bez niej robi z człowieka niewolnika.
Każdy człowiek jest twórczy, choć nie każdy jest tego świadomy. I właśnie ta świadomość jest najważniejsza. Świadomość siebie, własnych umiejętności, które należy szlifować.
Rozmawiamy też o budowaniu życia na głębokich pragnieniach serca, które opiera się na zranieniach, z których albo wydobędzie się moc tworzenia albo moc autodestrukcji, budowanej na chwilowych zachciankach, czy chwilowych gratyfikacjach sławy, pieniędzy, czy sukcesu.
Tomek wie co mówi, sam przeszedł drogę od sex, drugs and rock and roll, która doprowadziła go 10 lat temu do ciężkiej depresji.
Zachęcam Was bardzo gorąco do wysłuchania tej rozmowy. Ona tak naprawdę jest uniwersalna i dotyczyć może każdej dziedziny naszego życia, czy to w korporacji, czy jakiejkolwiek innej pracy.
Ania Sama- To są momenty, kiedy znajduje się swoje niebo
2020-07-23 19:00:00
Z Anią zetknęłam się przez przypadek. Choć, jak w naszej rozmowie usłyszycie, że nie wierzę już przypadki. Wierzę za to w siłę przyciągania. Poczułam, że rozmowa z Nią będzie wartościowa i taka też była.
Uwielbiam kojący ton Jej głosu. To taki balsam na serce. Ania kończy pracę nad swoją debiutancką płytą. W naszej rozmowie pochylamy się nad marzeniami i pasjami, które nosi w sobie każdy człowiek.
Bez nich życie staje się pustką i może doprowadzić człowieka na skraj rozpaczy. To jest to nasze przeznaczenie, ten nasz wewnętrzny głos, który mówi nam: “idź, spróbuj to, co w sobie masz dać światu a zobaczysz, że będziesz szczęśliwa”.
Często go ignorujemy bojąc się cudzych ocen sami rzucamy sobie kłody pod nogi. Poddajemy się, bo np. wierzymy, że jesteśmy na coś już za starzy i popadamy w apatię.
Zaczynamy się też porównywać z innymi, choć tak naprawdę nie wiemy, jak wygląda ich realne życie, to poza mediami społecznościowymi.
Nie wiemy, czy są ludźmi spełnionymi, czy tylko aktorami odgrywającymi jakąś rolę, dającymi innym zarządzać swoim życiem.
Zapraszam do wysłuchania rozmowy, która inspiruje do tego, by zająć się w życiu sobą i pomimo tego, że często mówi nam się, że się nie uda, że nie można, że nie ma sensu mieć marzeń, to próbować je spełniać, bo wtedy życie ma zupełnie inny smak.
To rozmowa także o sile, jaką daje człowiekowi bycie samemu i kreacji, jaka się wówczas pojawia. Hałas i zgiełk otępiają nasze zmysły, zabijając w nas ten wewnętrzny głos i przestajemy go słuchać, a on jest i czeka aż pozwolimy mu zaistnieć, aż stworzymy mu przestrzeń, by po prostu był.
Z Anią zetknęłam się przez przypadek. Choć, jak w naszej rozmowie usłyszycie, że nie wierzę już przypadki. Wierzę za to w siłę przyciągania. Poczułam, że rozmowa z Nią będzie wartościowa i taka też była.
Uwielbiam kojący ton Jej głosu. To taki balsam na serce. Ania kończy pracę nad swoją debiutancką płytą. W naszej rozmowie pochylamy się nad marzeniami i pasjami, które nosi w sobie każdy człowiek.
Bez nich życie staje się pustką i może doprowadzić człowieka na skraj rozpaczy. To jest to nasze przeznaczenie, ten nasz wewnętrzny głos, który mówi nam: “idź, spróbuj to, co w sobie masz dać światu a zobaczysz, że będziesz szczęśliwa”.
Często go ignorujemy bojąc się cudzych ocen sami rzucamy sobie kłody pod nogi. Poddajemy się, bo np. wierzymy, że jesteśmy na coś już za starzy i popadamy w apatię.
Zaczynamy się też porównywać z innymi, choć tak naprawdę nie wiemy, jak wygląda ich realne życie, to poza mediami społecznościowymi.
Nie wiemy, czy są ludźmi spełnionymi, czy tylko aktorami odgrywającymi jakąś rolę, dającymi innym zarządzać swoim życiem.
Zapraszam do wysłuchania rozmowy, która inspiruje do tego, by zająć się w życiu sobą i pomimo tego, że często mówi nam się, że się nie uda, że nie można, że nie ma sensu mieć marzeń, to próbować je spełniać, bo wtedy życie ma zupełnie inny smak.
To rozmowa także o sile, jaką daje człowiekowi bycie samemu i kreacji, jaka się wówczas pojawia. Hałas i zgiełk otępiają nasze zmysły, zabijając w nas ten wewnętrzny głos i przestajemy go słuchać, a on jest i czeka aż pozwolimy mu zaistnieć, aż stworzymy mu przestrzeń, by po prostu był.
Krzysztof Szajda- Error Theory- Nie ma sensu udawać
2020-07-12 20:00:00
Temat depresji i samobójstw w świecie artystów jest tematem tabu, o którym się po prostu nie mówi. Sława, pieniądze, popularność, robienie tego, co się w życiu kocha nie sprawia, że z automatu jest on szczęśliwy.
Przykłady Chris Cornella, Chestera Benningtona, Robina Williamsa, pokazują, że psychika człowieka potrafi być niezwykle delikatna i krucha a noszony w sercu ból i cierpienie doprowadzają do tragedii.
Podczas tej rozmowy z Krzysztofem Szajdą z zespołu Error theory, który zainicjował kampanię pt. “ Hall of death ” dotyczącą depresji i samobójstw wśród artystów staram się dotknąć tej mrocznej strony duszy człowieka.
Presja środowiska, bycie jak inni, dziedziczone zachowania czy choroby, fiksacja na punkcie idoli powodują, że ludzie nie wytrzymują ciśnienia i decydują się na drastyczne kroki.
Czy można zauważyć, że drugi człowiek cierpi, pomimo przyklejonego wiecznego uśmiechu na twarz? Pamiętam jeden z ostatnich koncertów Chestera, który odbył się w Polsce. Te jego smutne oczy i to pożegnanie z fanami podczas wykonywania utworu “One more light”.
Pamiętam je do dzisiaj, bardzo mnie ono dotyka i porusza coś w środku. Tak naprawdę to każdy chce być dostrzeżony, akceptowany i kochany taki, jaki jest.
Pamiętam też emocjonalne wykonanie utworu “Crawling”, w którym było tyle pasji i tyle bólu, który ja także w sobie nosiłam. Muzyka Linkin Park pomagała mi wówczas wyładować własne emocje, których bardzo często nie mogłam z siebie uwolnić albo nie rozumiała jeszcze ich źródła.
Jak mówi w tym wywiadzie Krzysztof: “Jest tylko jeden Krzysztof Szajda”. I to jest prawda, jesteśmy unikatowi, jakkolwiek o sobie myślimy.
Zapraszam do wysłuchania naszej rozmowy.
Temat depresji i samobójstw w świecie artystów jest tematem tabu, o którym się po prostu nie mówi. Sława, pieniądze, popularność, robienie tego, co się w życiu kocha nie sprawia, że z automatu jest on szczęśliwy.
Przykłady Chris Cornella, Chestera Benningtona, Robina Williamsa, pokazują, że psychika człowieka potrafi być niezwykle delikatna i krucha a noszony w sercu ból i cierpienie doprowadzają do tragedii.
Podczas tej rozmowy z Krzysztofem Szajdą z zespołu Error theory, który zainicjował kampanię pt. “Hall of death” dotyczącą depresji i samobójstw wśród artystów staram się dotknąć tej mrocznej strony duszy człowieka.
Presja środowiska, bycie jak inni, dziedziczone zachowania czy choroby, fiksacja na punkcie idoli powodują, że ludzie nie wytrzymują ciśnienia i decydują się na drastyczne kroki.
Czy można zauważyć, że drugi człowiek cierpi, pomimo przyklejonego wiecznego uśmiechu na twarz? Pamiętam jeden z ostatnich koncertów Chestera, który odbył się w Polsce. Te jego smutne oczy i to pożegnanie z fanami podczas wykonywania utworu “One more light”.
Pamiętam je do dzisiaj, bardzo mnie ono dotyka i porusza coś w środku. Tak naprawdę to każdy chce być dostrzeżony, akceptowany i kochany taki, jaki jest.
Pamiętam też emocjonalne wykonanie utworu “Crawling”, w którym było tyle pasji i tyle bólu, który ja także w sobie nosiłam. Muzyka Linkin Park pomagała mi wówczas wyładować własne emocje, których bardzo często nie mogłam z siebie uwolnić albo nie rozumiała jeszcze ich źródła.
Jak mówi w tym wywiadzie Krzysztof: “Jest tylko jeden Krzysztof Szajda”. I to jest prawda, jesteśmy unikatowi, jakkolwiek o sobie myślimy.
Zapraszam do wysłuchania naszej rozmowy.
Adam Kalinowski- Z muzyki powstał świat
2020-07-09 19:00:00
To jest zdecydowanie najluźniejsza rozmowa, jaką dotąd przeprowadziłam, co jednak wcale nie oznacza, że rozmawialiśmy na luźne tematy, wręcz przeciwnie.
Przed wywiadem Adam napisał mi, że jest gadułą, co potwierdziło się w realu, bo rozmawiało mi się z nim mega fajnie.
Poza tym, że to bardzo otwarty człowiek, to także osoba, dla której świat wartości ma duże znaczenie.
Dlatego m.in. zadałam mu sporo pytań dotyczących Boga, szlachetności uczuć przyjaźni, miłości, czy umiłowania przyrody.
Oczywiście nie mogło też zabraknąć pytań o Tolkiena i “Władcę Pierścieni”. Wszak Adam jest wielkim fanem twórczości tego pisarza.
To jest zdecydowanie najluźniejsza rozmowa, jaką dotąd przeprowadziłam, co jednak wcale nie oznacza, że rozmawialiśmy na luźne tematy, wręcz przeciwnie.
Przed wywiadem Adam napisał mi, że jest gadułą, co potwierdziło się w realu, bo rozmawiało mi się z nim mega fajnie.
Poza tym, że to bardzo otwarty człowiek, to także osoba, dla której świat wartości ma duże znaczenie.
Dlatego m.in. zadałam mu sporo pytań dotyczących Boga, szlachetności uczuć przyjaźni, miłości, czy umiłowania przyrody.
Oczywiście nie mogło też zabraknąć pytań o Tolkiena i “Władcę Pierścieni”. Wszak Adam jest wielkim fanem twórczości tego pisarza.
Agata Karczewska- Wrażliwość doświadczaniem rzeczywistości
2020-07-07 20:00:00
Zapraszam do wysłuchania rozmowy z Agatą Karczewską.
Dziewczyną, która konsekwentnie podąża w swojej muzycznej podróży swoją własną drogą.
Dziewczyną, która lubi muzykę pełną wrażliwości i emocjonalności, która wnika w głąb człowieka i go ubogaca.
Dziewczyną, która została doceniona przez branżę muzyczną nagrodą radiowej Trójki oraz tegoroczną nominacją do Fryderyka.
To dziewczyna, która nie mówi zbyt wiele, ale za to szczerze i z sensem.
Zapraszam do wysłuchania rozmowy z Agatą Karczewską.
Dziewczyną, która konsekwentnie podąża w swojej muzycznej podróży swoją własną drogą.
Dziewczyną, która lubi muzykę pełną wrażliwości i emocjonalności, która wnika w głąb człowieka i go ubogaca.
Dziewczyną, która została doceniona przez branżę muzyczną nagrodą radiowej Trójki oraz tegoroczną nominacją do Fryderyka.
To dziewczyna, która nie mówi zbyt wiele, ale za to szczerze i z sensem.
Piotr Hopcia- Muzyka i ludzie
2020-07-03 19:00:00
Ta rozmowa zasługuje na swoją osobną opowieść. Przeglądając facebooka wyskoczył mi fanpage Piotra, który akurat tego dnia założył.
Nie wierzę w przypadki, skoro się pojawił i przykuł moją uwagę, to miało tak być.
Zaciekawiło mnie to, co robi. Improwizowane podróże muzyczne mnie zaintrygowały.
Dlatego zgłębiłam temat i poczytałam…
Z tej rozmowy bije spokój, który człowiek czuje, kiedy zaczyna w życiu robić swoje i kierować się wewnętrzną intuicją.
Gdybyście mogli zobaczyć uśmiech Piotra podczas tej rozmowy, to poczulibyście o czym tutaj piszę.
Piotr pracował jako informatyk, ale totalnie nie była to jego bajka. Nie mógł uciec od tego uczucia, że to nie jest jego droga. Ona bardzo czuł w sercu muzykę. Pewnego dnia nie wytrzymał i po rozmowie z szefem odszedł z branży.
I świat się nim zaopiekował. Piotr jednak nie jest bujającym w obłokach marzycielem. Wierzy w połączenie ducha z materią, które daje człowiekowi życiowe uziemienie.
Piotr oprócz podróży muzycznych pracował także z przedszkolakami, osobą po udarze. Mocno wierzy w to, że muzyka potrafi leczyć ludzi.
Zapraszam Cię do wysłuchania rozmowy z człowiekiem, który zaufał sobie, własnej intuicji, który szlifuje swój warsztat, by być coraz lepszym w tym, co robi.
I powiem Ci w sekrecie, że on także ma swoje lęki, on także się boi, ale próbuje, wychodzi do ludzi, którzy są jego pasją. Dzieli się sobą i swoim talentem. Tym, kim jest.
Jestem wdzięczna za możliwość rozmowy z tym człowiekiem. Myślę, że ubogaciliśmy się wzajemnie. Pytania pojawiały się same, tak naturalnie. Tak, jak naturalne było otoczenie, w którym się odbyła.
W tle usłyszycie odgłosy mielenia kawy i ludzkich rozmów.
Nie umiem i nawet nie chcę przeprowadzać sterylnych rozmów.
Chcę, żeby one były żywe, w których drugi człowiek opowie mi trochę o sobie.
Ja lubię słuchać, przyjmować do serca to, co mi powie, a że często jest tak, że mówi dużo, to wtedy mam wrażenie, że to nie jest tylko rozmowa, to jest spotkanie dwojga dusz.
Po każdym takim spotkaniu czuję się szczęśliwa i wdzięczna za to, że mogę tak po prostu rozmawiać z ludźmi i się tym dzielić.
Ta rozmowa zasługuje na swoją osobną opowieść. Przeglądając facebooka wyskoczył mi fanpage Piotra, który akurat tego dnia założył.
Nie wierzę w przypadki, skoro się pojawił i przykuł moją uwagę, to miało tak być.
Zaciekawiło mnie to, co robi. Improwizowane podróże muzyczne mnie zaintrygowały.
Dlatego zgłębiłam temat i poczytałam…
Z tej rozmowy bije spokój, który człowiek czuje, kiedy zaczyna w życiu robić swoje i kierować się wewnętrzną intuicją.
Gdybyście mogli zobaczyć uśmiech Piotra podczas tej rozmowy, to poczulibyście o czym tutaj piszę.
Piotr pracował jako informatyk, ale totalnie nie była to jego bajka. Nie mógł uciec od tego uczucia, że to nie jest jego droga. Ona bardzo czuł w sercu muzykę. Pewnego dnia nie wytrzymał i po rozmowie z szefem odszedł z branży.
I świat się nim zaopiekował. Piotr jednak nie jest bujającym w obłokach marzycielem. Wierzy w połączenie ducha z materią, które daje człowiekowi życiowe uziemienie.
Piotr oprócz podróży muzycznych pracował także z przedszkolakami, osobą po udarze. Mocno wierzy w to, że muzyka potrafi leczyć ludzi.
Zapraszam Cię do wysłuchania rozmowy z człowiekiem, który zaufał sobie, własnej intuicji, który szlifuje swój warsztat, by być coraz lepszym w tym, co robi.
I powiem Ci w sekrecie, że on także ma swoje lęki, on także się boi, ale próbuje, wychodzi do ludzi, którzy są jego pasją. Dzieli się sobą i swoim talentem. Tym, kim jest.
Jestem wdzięczna za możliwość rozmowy z tym człowiekiem. Myślę, że ubogaciliśmy się wzajemnie. Pytania pojawiały się same, tak naturalnie. Tak, jak naturalne było otoczenie, w którym się odbyła.
W tle usłyszycie odgłosy mielenia kawy i ludzkich rozmów.
Nie umiem i nawet nie chcę przeprowadzać sterylnych rozmów.
Chcę, żeby one były żywe, w których drugi człowiek opowie mi trochę o sobie.
Ja lubię słuchać, przyjmować do serca to, co mi powie, a że często jest tak, że mówi dużo, to wtedy mam wrażenie, że to nie jest tylko rozmowa, to jest spotkanie dwojga dusz.
Po każdym takim spotkaniu czuję się szczęśliwa i wdzięczna za to, że mogę tak po prostu rozmawiać z ludźmi i się tym dzielić.
Hubert Grygielewicz- Docenić rzeczy błahe i normalne
2020-07-01 14:00:00
Zapraszam Cię serdecznie do wysłuchania rozmowy z Hubertem Grygielewiczem, który robi zdjęcia na największych koncertowych stadionach, w dużych klubach, festiwalach, ale także w intymnych miejscach.
Jak zawsze jest to podcast, w swobodnej atmosferze, która sprzyja temu, by rozmawiać szczerze o swojej pasji.
Hubert opowiedział mi o swoich emocjach i uczuciach, jakie mu towarzyszą podczas robienia zdjęć. O ciarach,
jakie miał na plecach, kiedy robił zdjęcia na stadionie narodowym, czy podczas Scenozstąpienia.
Rozmawialiśmy o tym, w jakich okolicznościach poznał Korteza. Czy ważne jest dla niego to, kogo fotografuje, jakie ma marzenia i jak to jest, kiedy nie zostaje się prawnikiem a idzie za głosem swojego serca.
Zapraszam Cię serdecznie do wysłuchania rozmowy z Hubertem Grygielewiczem, który robi zdjęcia na największych koncertowych stadionach, w dużych klubach, festiwalach, ale także w intymnych miejscach.
Jak zawsze jest to podcast, w swobodnej atmosferze, która sprzyja temu, by rozmawiać szczerze o swojej pasji.
Hubert opowiedział mi o swoich emocjach i uczuciach, jakie mu towarzyszą podczas robienia zdjęć. O ciarach,
jakie miał na plecach, kiedy robił zdjęcia na stadionie narodowym, czy podczas Scenozstąpienia.
Rozmawialiśmy o tym, w jakich okolicznościach poznał Korteza. Czy ważne jest dla niego to, kogo fotografuje, jakie ma marzenia i jak to jest, kiedy nie zostaje się prawnikiem a idzie za głosem swojego serca.