DNA Muzyki Polskiej
Podcast dla miłośników muzyki i historii! Co kształtuje muzykę? Jaki jest jej kod? Bierzemy pod lupę jej próbki pochodzące z okresu, gdy Polski nie było na mapie Europy, by wraz z wykonawcami i badaczami wyabstrahować DNA muzyki polskiej. Prowadzą Agata Kwiecińska i Mariusz Gradowski.
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu "Dziedzictwo Muzyki Polskiej".
DNA oper Stanisława Moniuszki – DNA Muzyki Polskiej #42
2024-01-04 01:00:00
Gdy słyszymy słowa „twórczość Stanisława Moniuszki”, z pewnością jako pierwszy przychodzi nam na myśl gatunek opery. Wydawać by się mogło, że o scenicznych dziełach mistrza z Ubiela napisano i powiedziano już wszystko. Temat ten poruszaliśmy już zresztą i w naszym podcaście – w rozmowie z Pawłem Bieniem Marcin Bogucki przybliżał nam różne oblicza „Halki”, zaś Sebastian Mach opowiadał o pracy nad partiami wokalnymi w mniej znanych Moniuszkowskich operetkach. Okazuje się jednak, że i na tym polu jest jeszcze wiele do odkrycia i pokazania… Jaki jest genotyp utworów „ojca polskiej opery narodowej”? Odpowiedź na to pytanie zdradzą nam dzisiejsi goście.
Prof. dr hab. Ryszard Daniel Golianek – muzykolog; ukończył z wyróżnieniem muzykologię na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu oraz wiolonczelę na Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu (w klasie as. Eugeniusza Zboralskiego). W 1993 roku obronił pracę doktorską „Dramaturgia kwartetów smyczkowych Dymitra Szostakowicza” (promotor: prof. dr hab. Zofia Helman z Uniwersytetu Warszawskiego). W 2000 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego; w 2012 roku Prezydent RP nadał mu tytuł profesora nauk humanistycznych. Pracuje w Instytucie Muzykologii UAM na stanowisku profesora oraz na Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi (profesor wizytujący), gdzie w latach 2006-2018 pełnił obowiązki kierownika Katedry Teorii Muzyki.
Prof. dr hab. Ziemowit Wojtczak – śpiewak operowy i pedagog śpiewu solowego (baryton); ukończył łódzką Akademię Muzyczną w klasie śpiewu solowego prof. Haliny Romanowskiej. Solista Teatru Muzycznego w Łodzi w latach 1991–2011. Wraz z zespołem teatru występował także w Niemczech, Austrii, Belgii, Danii, Szwajcarii, Luxemburgu, Francji oraz we Włoszech. Łącznie poza granicami kraju wystąpił blisko 400 razy w ponad 140 miastach Europy. Od 1992 roku jest zatrudniony w Akademii Muzycznej w Łodzi na Wydziale Sztuk Scenicznych, gdzie prowadzi klasę śpiewu solowego. W roku 2006 uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego sztuki. W roku 2014 uzyskał tytuł profesora sztuk muzycznych. W roku 2019 został odznaczony brązowym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Rozmawia Mariusz Gradowski.
Spis treści
(00:00) Wprowadzenie
(01:06) Początek rozmowy. Operowe światy
(05:11) Zmiana perspektywy
(07:16) Operowe vademecum
(09:24) Moniuszko a Stimmfächer
(12:08) U źródeł
(15:29) Genotyp oper Moniuszki
(18:17) W sieci powiązań
(21:07) Włochy, Francja, Niemcy...
(24:35) Trzy tropy zachodnie
(27:09) Tropy polskie
(30:59) Zaskoczenia i objawienia
(34:58) W uszach i w głosie
(39:50) W przekładzie i w przyszłości
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.
Więcej: dnamuzykipolskiej.castos.com
Gdy słyszymy słowa „twórczość Stanisława Moniuszki”, z pewnością jako pierwszy przychodzi nam na myśl gatunek opery. Wydawać by się mogło, że o scenicznych dziełach mistrza z Ubiela napisano i powiedziano już wszystko. Temat ten poruszaliśmy już zresztą i w naszym podcaście – w rozmowie z Pawłem Bieniem Marcin Bogucki przybliżał nam różne oblicza „Halki”, zaś Sebastian Mach opowiadał o pracy nad partiami wokalnymi w mniej znanych Moniuszkowskich operetkach. Okazuje się jednak, że i na tym polu jest jeszcze wiele do odkrycia i pokazania… Jaki jest genotyp utworów „ojca polskiej opery narodowej”? Odpowiedź na to pytanie zdradzą nam dzisiejsi goście.
Prof. dr hab. Ryszard Daniel Golianek – muzykolog; ukończył z wyróżnieniem muzykologię na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu oraz wiolonczelę na Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu (w klasie as. Eugeniusza Zboralskiego). W 1993 roku obronił pracę doktorską „Dramaturgia kwartetów smyczkowych Dymitra Szostakowicza” (promotor: prof. dr hab. Zofia Helman z Uniwersytetu Warszawskiego). W 2000 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego; w 2012 roku Prezydent RP nadał mu tytuł profesora nauk humanistycznych. Pracuje w Instytucie Muzykologii UAM na stanowisku profesora oraz na Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi (profesor wizytujący), gdzie w latach 2006-2018 pełnił obowiązki kierownika Katedry Teorii Muzyki.
Prof. dr hab. Ziemowit Wojtczak – śpiewak operowy i pedagog śpiewu solowego (baryton); ukończył łódzką Akademię Muzyczną w klasie śpiewu solowego prof. Haliny Romanowskiej. Solista Teatru Muzycznego w Łodzi w latach 1991–2011. Wraz z zespołem teatru występował także w Niemczech, Austrii, Belgii, Danii, Szwajcarii, Luxemburgu, Francji oraz we Włoszech. Łącznie poza granicami kraju wystąpił blisko 400 razy w ponad 140 miastach Europy. Od 1992 roku jest zatrudniony w Akademii Muzycznej w Łodzi na Wydziale Sztuk Scenicznych, gdzie prowadzi klasę śpiewu solowego. W roku 2006 uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego sztuki. W roku 2014 uzyskał tytuł profesora sztuk muzycznych. W roku 2019 został odznaczony brązowym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Rozmawia Mariusz Gradowski.
Spis treści
(00:00) Wprowadzenie
(01:06) Początek rozmowy. Operowe światy
(05:11) Zmiana perspektywy
(07:16) Operowe vademecum
(09:24) Moniuszko a Stimmfächer
(12:08) U źródeł
(15:29) Genotyp oper Moniuszki
(18:17) W sieci powiązań
(21:07) Włochy, Francja, Niemcy...
(24:35) Trzy tropy zachodnie
(27:09) Tropy polskie
(30:59) Zaskoczenia i objawienia
(34:58) W uszach i w głosie
(39:50) W przekładzie i w przyszłości
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.
Więcej: dnamuzykipolskiej.castos.com
„Jadwiga, królowa polska” Karola Kurpińskiego – DNA Muzyki Polskiej #41
2023-12-21 02:00:00
Był rok 1814, a w Teatrze Narodowym w Warszawie trwały przygotowania do premiery opery Karola Kurpińskiego do libretta Juliana Ursyna Niemcewicza. Główną bohaterką była Jadwiga – przyszła królowa Polski, którą w operze poznajemy jako księżniczkę przybywającą do Krakowa, o której rękę stara się aż trzech kandydatów. Jakie muzyczne tajemnice kryje zapomniane dzieło Kurpińskiego?
Gościem odcinka jest prof. dr hab. Rafał Jacek Delekta – dyrygent, pedagog i aranżer. Specjalizuje się w muzyce wokalno-instrumentalnej i wszelkich formach teatru muzycznego. Przygotował ponad 30 własnych premier w repertuarze od Pergolesiego i Mozarta poprzez Verdiego i Pucciniego a na Webberze czy Larssonie skończywszy. Jest profesorem Akademii Muzycznych w Krakowie i Gdańsku. Kieruje Katedrą Dyrygentury krakowskiej Akademii. Współpracuje jako profesor wizytujący z uczelniami zagranicznymi (m.in. Royal Academy of Music, Ningbo University, Mahidol University, Universidad Nacional de Musica w Limie) oraz prowadzi mistrzowskie kursy dyrygenckie (m.in. z Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej).
Rozmawia Agata Kwiecińska.
Spis treści
(00:00) Wprowadzenie
(00:59) Początek rozmowy
(02:57) Cudzych chwalicie...
(06:29) ... swoich przerabiacie
(08:12) Dzieje Jadwigi
(12:37) Śpiewy historyczne
(16:49) Szaleństwo młodego człowieka
(20:21) Inwencja i instrumentacja
(22:38) DNA "Jadwigi, królowej polskiej"
(25:53) Niedosyt i marzenia
(28:27) Nasza Jadwiga
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.
Więcej: dnamuzykipolskiej.castos.com
Z księgarni PWM: K. Kurpiński, Uwertura do opery „Jadwiga, królowa polska” [opr. na fortepian]: https://pwm.com.pl/pl/sklep/publikacja/uwertura-do-opery-jadwiga-krolowa-polska,karol-kurpinski,24930,ksiegarnia.htm
Był rok 1814, a w Teatrze Narodowym w Warszawie trwały przygotowania do premiery opery Karola Kurpińskiego do libretta Juliana Ursyna Niemcewicza. Główną bohaterką była Jadwiga – przyszła królowa Polski, którą w operze poznajemy jako księżniczkę przybywającą do Krakowa, o której rękę stara się aż trzech kandydatów. Jakie muzyczne tajemnice kryje zapomniane dzieło Kurpińskiego?
Gościem odcinka jest prof. dr hab. Rafał Jacek Delekta – dyrygent, pedagog i aranżer. Specjalizuje się w muzyce wokalno-instrumentalnej i wszelkich formach teatru muzycznego. Przygotował ponad 30 własnych premier w repertuarze od Pergolesiego i Mozarta poprzez Verdiego i Pucciniego a na Webberze czy Larssonie skończywszy. Jest profesorem Akademii Muzycznych w Krakowie i Gdańsku. Kieruje Katedrą Dyrygentury krakowskiej Akademii. Współpracuje jako profesor wizytujący z uczelniami zagranicznymi (m.in. Royal Academy of Music, Ningbo University, Mahidol University, Universidad Nacional de Musica w Limie) oraz prowadzi mistrzowskie kursy dyrygenckie (m.in. z Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej).
Rozmawia Agata Kwiecińska.
Spis treści
(00:00) Wprowadzenie
(00:59) Początek rozmowy
(02:57) Cudzych chwalicie...
(06:29) ... swoich przerabiacie
(08:12) Dzieje Jadwigi
(12:37) Śpiewy historyczne
(16:49) Szaleństwo młodego człowieka
(20:21) Inwencja i instrumentacja
(22:38) DNA "Jadwigi, królowej polskiej"
(25:53) Niedosyt i marzenia
(28:27) Nasza Jadwiga
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.
Więcej: dnamuzykipolskiej.castos.com
Z księgarni PWM: K. Kurpiński, Uwertura do opery „Jadwiga, królowa polska” [opr. na fortepian]: https://pwm.com.pl/pl/sklep/publikacja/uwertura-do-opery-jadwiga-krolowa-polska,karol-kurpinski,24930,ksiegarnia.htm
Apolinary Kątski – polski Paganini – DNA Muzyki Polskiej #40
2023-12-14 01:00:00
Gdybyśmy mieli opisać go w trzech słowach, powiedzielibyśmy: wirtuoz, skrzypek, kompozytor, pedagog, wynalazca… jednak trzy słowa to zdecydowanie za mało. Nazywany „małym Paganinim”, był skrzypkiem z najwyższej półki, ale i mistrzem dziewiętnastowiecznego muzycznego marketingu. Jego poszukiwania nowych brzmień doprowadziły go do stworzenia monochordu – skrzypiec o jednej strunie – oraz skrzypiec pięciostrunowych. Choć urodził się w Warszawie, niegdyś mylnie łączono go z Krakowem, a sam mógł uważać się za… poznaniaka. Mowa o Apolinarym Kątskim.
Gościnią odcinka jest mgr Ewa Chamczyk – absolwentka Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego oraz studiów podyplomowych Zarządzanie Kulturą w strukturach Unii Europejskiej w Polskiej Akademii Nauk w Warszawie (2017). Obecnie doktorantka w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie pod kierunkiem prof. Aliny Żórawskiej-Witkowskiej przygotowuje monografię poświęconą życiu i twórczości Apolinarego Kątskiego w kontekście sylwetek innych wirtuozów XIX wieku, oraz Visiting Scholar na Columbia University w Nowym Jorku w ramach stypendium Fulbright Junior Research Award 2020–2021. Od 2014 roku zawodowo związana z Narodowym Instytutem Fryderyka Chopina, gdzie obecnie pracuje w dziale ds. Nauki i Wydawnictw.
Rozmawia Mariusz Gradowski.
Spis treści
(00:00) Wprowadzenie. W trzech słowach
(02:13) Na strunie G
(05:59) Kątski pedagog
(07:18) Poszukiwaczka zaginionej metryki
(10:44) Z Krakowa do Warszawy
(12:19) Europejskie podróże
(15:30) Poznań samego siebie
(16:22) Mistrz autopromocji
(20:46) Magia marketingu
(23:00) Kątski kompozytor
(27:07) Kątski i Chopin
(30:27) Jak Kątski z Moniuszką
(33:06) Białe plamy
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.
Więcej: dnamuzykipolskiej.castos.com
Z księgarni PWM: R.D. Golianek, „Polska w muzycznej Europie”: https://pwm.com.pl/pl/sklep/publikacja/polska-w-muzycznej-europie,ryszard-daniel-golianek,21923,ksiegarnia.htm
Gdybyśmy mieli opisać go w trzech słowach, powiedzielibyśmy: wirtuoz, skrzypek, kompozytor, pedagog, wynalazca… jednak trzy słowa to zdecydowanie za mało. Nazywany „małym Paganinim”, był skrzypkiem z najwyższej półki, ale i mistrzem dziewiętnastowiecznego muzycznego marketingu. Jego poszukiwania nowych brzmień doprowadziły go do stworzenia monochordu – skrzypiec o jednej strunie – oraz skrzypiec pięciostrunowych. Choć urodził się w Warszawie, niegdyś mylnie łączono go z Krakowem, a sam mógł uważać się za… poznaniaka. Mowa o Apolinarym Kątskim.
Gościnią odcinka jest mgr Ewa Chamczyk – absolwentka Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego oraz studiów podyplomowych Zarządzanie Kulturą w strukturach Unii Europejskiej w Polskiej Akademii Nauk w Warszawie (2017). Obecnie doktorantka w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie pod kierunkiem prof. Aliny Żórawskiej-Witkowskiej przygotowuje monografię poświęconą życiu i twórczości Apolinarego Kątskiego w kontekście sylwetek innych wirtuozów XIX wieku, oraz Visiting Scholar na Columbia University w Nowym Jorku w ramach stypendium Fulbright Junior Research Award 2020–2021. Od 2014 roku zawodowo związana z Narodowym Instytutem Fryderyka Chopina, gdzie obecnie pracuje w dziale ds. Nauki i Wydawnictw.
Rozmawia Mariusz Gradowski.
Spis treści
(00:00) Wprowadzenie. W trzech słowach
(02:13) Na strunie G
(05:59) Kątski pedagog
(07:18) Poszukiwaczka zaginionej metryki
(10:44) Z Krakowa do Warszawy
(12:19) Europejskie podróże
(15:30) Poznań samego siebie
(16:22) Mistrz autopromocji
(20:46) Magia marketingu
(23:00) Kątski kompozytor
(27:07) Kątski i Chopin
(30:27) Jak Kątski z Moniuszką
(33:06) Białe plamy
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.
Więcej: dnamuzykipolskiej.castos.com
Z księgarni PWM: R.D. Golianek, „Polska w muzycznej Europie”: https://pwm.com.pl/pl/sklep/publikacja/polska-w-muzycznej-europie,ryszard-daniel-golianek,21923,ksiegarnia.htm
Kameralistyka na ziemiach polskich – DNA Muzyki Polskiej #39
2023-12-07 02:00:00
Muzyka kameralna XIX wieku w Polsce to temat, który pojawiał się w naszym podcaście w ujęciu szczegółowym – do tej pory rozmawialiśmy w tym kontekście m.in. o dorobku Józefa Elsnera czy Ignacego Feliksa Dobrzyńskiego. Dziś jednak spojrzymy na to zagadnienie z lotu ptaka...
Gościnią odcinka jest Danuta Gwizdalanka – muzykolożka, autorka książek o muzyce, członkini Związku Kompozytorów Polskich. Autorka podręczników, prac poświęconych społecznym kontekstom kultury muzycznej i muzyce kameralnej oraz biografii – w tym biografii Marii Szymanowskiej, która ukazała się nakładem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego w serii Małe Monografie.
Rozmawia Mariusz Gradowski.
(00:00) Wprowadzenie. Początek rozmowy
(02:38) Dla własnej przyjemności
(05:58) Instrumenty mają płeć?
(08:19) Kwartety domowe
(09:35) Z domu na sale koncertowe
(11:51) Na ziemiach polskich
(15:17) Oprócz kwartetów
(17:50) Antoni Kątski
(20:06) Co w tej Warszawie
(23:19) Koloryt lokalny
(25:10) Wehikuł czasu
(28:01) Na zaliczenie
(30:05) Perły polskiej kameralistyki
(34:13) Szukajcie, a znajdziecie
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.
Z księgarni PWM: J. Krogulski, Quartetto G-dur: https://pwm.com.pl/pl/sklep/publikacja/quartetto-g-dur,jozef-wladyslaw-krogulski,24439,ksiegarnia.htm
Muzyka kameralna XIX wieku w Polsce to temat, który pojawiał się w naszym podcaście w ujęciu szczegółowym – do tej pory rozmawialiśmy w tym kontekście m.in. o dorobku Józefa Elsnera czy Ignacego Feliksa Dobrzyńskiego. Dziś jednak spojrzymy na to zagadnienie z lotu ptaka...
Gościnią odcinka jest Danuta Gwizdalanka – muzykolożka, autorka książek o muzyce, członkini Związku Kompozytorów Polskich. Autorka podręczników, prac poświęconych społecznym kontekstom kultury muzycznej i muzyce kameralnej oraz biografii – w tym biografii Marii Szymanowskiej, która ukazała się nakładem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego w serii Małe Monografie.
Rozmawia Mariusz Gradowski.
(00:00) Wprowadzenie. Początek rozmowy
(02:38) Dla własnej przyjemności
(05:58) Instrumenty mają płeć?
(08:19) Kwartety domowe
(09:35) Z domu na sale koncertowe
(11:51) Na ziemiach polskich
(15:17) Oprócz kwartetów
(17:50) Antoni Kątski
(20:06) Co w tej Warszawie
(23:19) Koloryt lokalny
(25:10) Wehikuł czasu
(28:01) Na zaliczenie
(30:05) Perły polskiej kameralistyki
(34:13) Szukajcie, a znajdziecie
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.
Z księgarni PWM: J. Krogulski, Quartetto G-dur: https://pwm.com.pl/pl/sklep/publikacja/quartetto-g-dur,jozef-wladyslaw-krogulski,24439,ksiegarnia.htm
„Legenda Bałtyku” Feliksa Nowowiejskiego – DNA Muzyki Polskiej #38
2023-11-30 02:00:00
W dzisiejszym odcinku spróbujemy ustalić kod genetyczny pewnego dzieła. Polska opera narodowa, czerpiąca garściami z niemieckiego pierwowzoru. Napisana przez zgermanizowanego Warmiaka – Polaka z wyboru. Po prapremierze w 1924 r. w Operze Poznańskiej została wystawiona 50 razy w ciągu roku. Po II wojnie światowej niemal zapomniana – do czasu... Mowa o „Legendzie Bałtyku” Feliksa Nowowiejskiego.
Gościem podcastu jest Marcin Gmys – muzykolog i publicysta muzyczny, profesor Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, Dyrektor – Redaktor Naczelny Polskiego Radia Chopin, redaktor naczelny czasopisma „Res Facta Nova” (2010-2020) oraz serii Dzieł Feliksa Nowowiejskiego wydawanej przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne. Członek rad programowych – Teatru Wielkiego im. S. Moniuszki, projektu „100 na 100. Muzyczne dekady wolności” (2018) oraz wieloletniego projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”, realizowanego przez PWM i NIFC. W 2022 roku założył nowe czasopismo muzykologiczne „Copernicus. De Musica”.
Rozmawia Agata Kwiecińska.
Spis treści
(00:00) Wprowadzenie
(01:09) Początek rozmowy
(02:32) W cieniu Młodej Polski
(04:40) Polak z wyboru
(09:10) Opera narodowa
(12:13) Zmodernizowany romantyk
(15:51) Od Bałtyku po Tatry
(18:47) Legenda Bałtyku
(20:47) Dzieje partytury
(23:47) Skradziony finał, fałszywa uwertura
(28:20) Wierność intencjom kompozytora
(31:43) DNA Legendy Bałtyku
(35:29) Legenda Bałtyku dziś
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.
Z księgarni PWM: M. Gmys, „Nie tylko »Rota«. Feliks Nowowiejski i jego muzyka”: https://pwm.com.pl/pl/sklep/publikacja/nie-tylko-rota,marcin-gmys,21686,ksiegarnia.htm
W dzisiejszym odcinku spróbujemy ustalić kod genetyczny pewnego dzieła. Polska opera narodowa, czerpiąca garściami z niemieckiego pierwowzoru. Napisana przez zgermanizowanego Warmiaka – Polaka z wyboru. Po prapremierze w 1924 r. w Operze Poznańskiej została wystawiona 50 razy w ciągu roku. Po II wojnie światowej niemal zapomniana – do czasu... Mowa o „Legendzie Bałtyku” Feliksa Nowowiejskiego.
Gościem podcastu jest Marcin Gmys – muzykolog i publicysta muzyczny, profesor Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, Dyrektor – Redaktor Naczelny Polskiego Radia Chopin, redaktor naczelny czasopisma „Res Facta Nova” (2010-2020) oraz serii Dzieł Feliksa Nowowiejskiego wydawanej przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne. Członek rad programowych – Teatru Wielkiego im. S. Moniuszki, projektu „100 na 100. Muzyczne dekady wolności” (2018) oraz wieloletniego projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”, realizowanego przez PWM i NIFC. W 2022 roku założył nowe czasopismo muzykologiczne „Copernicus. De Musica”.
Rozmawia Agata Kwiecińska.
Spis treści
(00:00) Wprowadzenie
(01:09) Początek rozmowy
(02:32) W cieniu Młodej Polski
(04:40) Polak z wyboru
(09:10) Opera narodowa
(12:13) Zmodernizowany romantyk
(15:51) Od Bałtyku po Tatry
(18:47) Legenda Bałtyku
(20:47) Dzieje partytury
(23:47) Skradziony finał, fałszywa uwertura
(28:20) Wierność intencjom kompozytora
(31:43) DNA Legendy Bałtyku
(35:29) Legenda Bałtyku dziś
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.
Z księgarni PWM: M. Gmys, „Nie tylko »Rota«. Feliks Nowowiejski i jego muzyka”: https://pwm.com.pl/pl/sklep/publikacja/nie-tylko-rota,marcin-gmys,21686,ksiegarnia.htm
Józef Nowakowski – DNA Muzyki Polskiej #37
2023-11-23 02:00:00
W naszym podcaście zajmujemy się muzyką czasów zaborów.; szukamy tego, co kształtowało ówczesną muzykę polską oraz tego, co dało początek muzyce wieku XX i XXI. Poszukujemy tego wszystkiego, co składa się na swoisty genotyp polskiej muzyki: brzmienia, rytmy, formy, skale, kompozycje... Zajmujemy się twórczością kompozytorów znanych, ale też poznajemy twórców mniej znanych, czy wręcz nieznanych. Dziś będziemy rozmawiać o jednej z tych mniej znanych postaci – Józefie Nowakowskim. W naszym cyklu Agata Kwiecińska rozmawiała z Marcinem Zdunikiem o Kwintecie fortepianowym tego kompozytora; natomiast Marek Szlezer w rozmowie z Mateuszem Borkowskim opowiadał o jego etiudach. Jednak w dzisiejszym odcinku spojrzymy na tę postać nieco szerzej…
Gościnią odcinka jest dr Magdalena Oliferko-Storck – doktor muzykologii, chopinolog i organistka koncertowa, wyspecjalizowana w historycznej praktyce wykonawczej. Jest absolwentką Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego, klasy organów w Hochschule für Musik und Theater Hamburg oraz solistycznych studiów na Wydziale Historycznych Instrumentów Klawiszowych w Hochschule für Alte Musik w Bazylei (Schola Cantorum Basiliensis). Uzyskała doktorat «summa cum laude» na Université de Genève i Uniwersytecie Warszawskim na temat Juliana Fontany i jego związków z Chopinem. Autorka ponad 50 publikacji naukowych, w tym książek „Fontana i Chopin w listach” (2009, 2013) i „Fontana. Wirtuoz w cieniu Chopina” (w przygotowaniu do druku). Od 2007 r. współpracuje z Narodowym Instytutem Fryderyka Chopina, obecnie współpracownik Universität Bern.
Rozmawia Mariusz Gradowski.
Spis treści:
(00:00) Wprowadzenie. Początek rozmowy
(03:30) Wczesne lata
(07:40) Studia warszawskie
(11:39) Znajomość z Chopinem
(14:45) Po Powstaniu
(16:46) Na Zachód
(19:47) Muzyczny marketing
(23:00) Zagraniczne znajomości
(24:46) Kariera pedagogiczna
(27:55) Instytut Muzyczny
(29:35) W pamięci podręcznej
(32:50) Twórczość kompozytorska
(38:59) Szkoła gry fortepianowej
(40:53) Ostatnie lata
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.
Z księgarni PWM: J. Nowakowski, Grand Quintuor op. 17: https://pwm.com.pl/pl/sklep/publikacja/grand-quintuor,jozef-nowakowski,17064,ksiegarnia.htm
W naszym podcaście zajmujemy się muzyką czasów zaborów.; szukamy tego, co kształtowało ówczesną muzykę polską oraz tego, co dało początek muzyce wieku XX i XXI. Poszukujemy tego wszystkiego, co składa się na swoisty genotyp polskiej muzyki: brzmienia, rytmy, formy, skale, kompozycje... Zajmujemy się twórczością kompozytorów znanych, ale też poznajemy twórców mniej znanych, czy wręcz nieznanych. Dziś będziemy rozmawiać o jednej z tych mniej znanych postaci – Józefie Nowakowskim. W naszym cyklu Agata Kwiecińska rozmawiała z Marcinem Zdunikiem o Kwintecie fortepianowym tego kompozytora; natomiast Marek Szlezer w rozmowie z Mateuszem Borkowskim opowiadał o jego etiudach. Jednak w dzisiejszym odcinku spojrzymy na tę postać nieco szerzej…
Gościnią odcinka jest dr Magdalena Oliferko-Storck – doktor muzykologii, chopinolog i organistka koncertowa, wyspecjalizowana w historycznej praktyce wykonawczej. Jest absolwentką Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego, klasy organów w Hochschule für Musik und Theater Hamburg oraz solistycznych studiów na Wydziale Historycznych Instrumentów Klawiszowych w Hochschule für Alte Musik w Bazylei (Schola Cantorum Basiliensis). Uzyskała doktorat «summa cum laude» na Université de Genève i Uniwersytecie Warszawskim na temat Juliana Fontany i jego związków z Chopinem. Autorka ponad 50 publikacji naukowych, w tym książek „Fontana i Chopin w listach” (2009, 2013) i „Fontana. Wirtuoz w cieniu Chopina” (w przygotowaniu do druku). Od 2007 r. współpracuje z Narodowym Instytutem Fryderyka Chopina, obecnie współpracownik Universität Bern.
Rozmawia Mariusz Gradowski.
Spis treści:
(00:00) Wprowadzenie. Początek rozmowy
(03:30) Wczesne lata
(07:40) Studia warszawskie
(11:39) Znajomość z Chopinem
(14:45) Po Powstaniu
(16:46) Na Zachód
(19:47) Muzyczny marketing
(23:00) Zagraniczne znajomości
(24:46) Kariera pedagogiczna
(27:55) Instytut Muzyczny
(29:35) W pamięci podręcznej
(32:50) Twórczość kompozytorska
(38:59) Szkoła gry fortepianowej
(40:53) Ostatnie lata
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.
Z księgarni PWM: J. Nowakowski, Grand Quintuor op. 17: https://pwm.com.pl/pl/sklep/publikacja/grand-quintuor,jozef-nowakowski,17064,ksiegarnia.htm
Kameralistyka Ignacego Feliksa Dobrzyńskiego – DNA Muzyki Polskiej #36
2023-11-16 02:00:00
W dzisiejszym odcinku kreślimy panoramę polskiej kameralistyki pierwszej połowy XIX wieku. Tłumaczymy opóźnienie w stosunku do tego, co działo się w Wiedniu, opowiadamy o muzyce salonowej, nie zapominamy też o roli Józefa Elsnera, od którego wiele rzeczy w polskiej muzyce właśnie się zaczyna. Elsner był bowiem nie tylko pedagogiem Chopina, ale i Ignacego Feliksa Dobrzyńskiego – i to właśnie na jego muzyce kameralnej w naszej rozmowie się skupimy...
Gościnią odcinka jest mgr Jolanta Bujas-Poniatowska – doktorantka w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie przygotowuje rozprawę poświęconą religijnej kulturze muzycznej Rzymskich Katolików na terenach polskich w latach 1795-1830. Interesuje się zagadnieniami źródłoznawstwa, społecznej historii muzyki, recepcji i kanonu. Z PWM współpracuje od 2019 roku jako autorka, redaktorka i tłumaczka. Przygotowała edycję źródłowo-krytyczną Sekstetu smyczkowego Es-dur op. 39 I.F. Dobrzyńskiego.
Rozmawia Mateusz Borkowski.
Spis treści
(00:00) Wprowadzenie
(01:07) Początek rozmowy. Początki polskiej kameralistyki
(03:55) Józef Elsner, Karol Lipiński, Franciszek Lessel, Joachim Kaczkowski
(07:23) Muzyka wirtuozów
(09:01) Dobrzyński: zdolność niepospolita
(12:46) Studia u Elsnera i twórcze poszukiwania
(15:41) Od lat młodzieńczych
(17:36) Wspomnienia syna
(20:53) Z potrzeby serca
(23:34) Na polskie tematy
(25:36) Sekstet Es-dur
(29:22) Konteksty i kontakty
(32:38) Zachowawczość i emocjonalność
(35:59) Przywiązanie do rodziny
(38:12) Recepcja kameralistyki Dobrzyńskiego
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.
Z księgarni PWM: I. F. Dobrzyński, Sekstet smyczkowy Es-dur op. 39: https://pwm.com.pl/pl/sklep/publikacja/sekstet-smyczkowy-es-dur-op-39,ignacy-feliks-dobrzynski,25950,ksiegarnia.htm
W dzisiejszym odcinku kreślimy panoramę polskiej kameralistyki pierwszej połowy XIX wieku. Tłumaczymy opóźnienie w stosunku do tego, co działo się w Wiedniu, opowiadamy o muzyce salonowej, nie zapominamy też o roli Józefa Elsnera, od którego wiele rzeczy w polskiej muzyce właśnie się zaczyna. Elsner był bowiem nie tylko pedagogiem Chopina, ale i Ignacego Feliksa Dobrzyńskiego – i to właśnie na jego muzyce kameralnej w naszej rozmowie się skupimy...
Gościnią odcinka jest mgr Jolanta Bujas-Poniatowska – doktorantka w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie przygotowuje rozprawę poświęconą religijnej kulturze muzycznej Rzymskich Katolików na terenach polskich w latach 1795-1830. Interesuje się zagadnieniami źródłoznawstwa, społecznej historii muzyki, recepcji i kanonu. Z PWM współpracuje od 2019 roku jako autorka, redaktorka i tłumaczka. Przygotowała edycję źródłowo-krytyczną Sekstetu smyczkowego Es-dur op. 39 I.F. Dobrzyńskiego.
Rozmawia Mateusz Borkowski.
Spis treści
(00:00) Wprowadzenie
(01:07) Początek rozmowy. Początki polskiej kameralistyki
(03:55) Józef Elsner, Karol Lipiński, Franciszek Lessel, Joachim Kaczkowski
(07:23) Muzyka wirtuozów
(09:01) Dobrzyński: zdolność niepospolita
(12:46) Studia u Elsnera i twórcze poszukiwania
(15:41) Od lat młodzieńczych
(17:36) Wspomnienia syna
(20:53) Z potrzeby serca
(23:34) Na polskie tematy
(25:36) Sekstet Es-dur
(29:22) Konteksty i kontakty
(32:38) Zachowawczość i emocjonalność
(35:59) Przywiązanie do rodziny
(38:12) Recepcja kameralistyki Dobrzyńskiego
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.
Z księgarni PWM: I. F. Dobrzyński, Sekstet smyczkowy Es-dur op. 39: https://pwm.com.pl/pl/sklep/publikacja/sekstet-smyczkowy-es-dur-op-39,ignacy-feliks-dobrzynski,25950,ksiegarnia.htm
O pieśniach Feliksa Nowowiejskiego | DNA Muzyki Polskiej #35
2023-11-09 02:00:00
Skomplikowana historia Polski wpłynęła w bardzo wyraźny sposób na biografie wielu kompozytorów. Ale na tego, którym zajmiemy się dziś, wpływa nadal – choć od jego śmierci minęło już ponad 75 lat. Jest on bowiem autorem utworu, który znają pewnie wszyscy – albo prawie wszyscy – Polacy. Problem w tym, że niewielu wie, jak brzmi nazwisko kompozytora… A słynna „Rota” – bo o tym utworze mowa – przysłania wielki i skomplikowany dorobek Feliksa Nowowiejskiego. Dziś skupimy się na jego pieśniach inspirowanych muzyką ludową.
Temat odcinka przybliża dr Agnieszka Chwiłek z Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego. W roku 2002 przedstawiła dysertację doktorską „Cykle fortepianowe Roberta Schumanna. Estetyczna idea jedności i jej techniczna realizacja” przygotowaną pod kierunkiem prof. dr hab. Zofii Helman. Specjalizuje się w zakresie historii muzyki XIX i XX wieku i analizy dzieła muzycznego. Redaktorka tomu „Pieśni solowe z towarzyszeniem fortepianu” w serii „Nowowiejski – Dzieła” wydawanej nakładem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego.
Rozmawia Agata Kwiecińska.
Spis treści
(00:00) Wprowadzenie
(00:57) Początek rozmowy
(04:10) Warmiak z pochodzenia, Polak z wyboru
(06:42) Do ludowych tekstów
(09:20) Swaty polskie
(11:43) Początki z liryką wokalną
(14:57) Źródła i opracowania
(18:30) Pieśni koncertowe i...
(20:53) Twórczość sceniczna
(24:41) Marsze kaszubskie
(29:42) Korekty, ingerencje...
(33:50) Granice polsko-niemieckie
(35:45) Róże dla Safo
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.
Z księgarni PWM: F. Nowowiejski, „Pieśni solowe z towarzyszeniem fortepianu”: https://pwm.com.pl/pl/sklep/publikacja/piesni-solowe-z-towarzyszeniem-fortepianu,feliks-nowowiejski,21239,ksiegarnia.htm
Skomplikowana historia Polski wpłynęła w bardzo wyraźny sposób na biografie wielu kompozytorów. Ale na tego, którym zajmiemy się dziś, wpływa nadal – choć od jego śmierci minęło już ponad 75 lat. Jest on bowiem autorem utworu, który znają pewnie wszyscy – albo prawie wszyscy – Polacy. Problem w tym, że niewielu wie, jak brzmi nazwisko kompozytora… A słynna „Rota” – bo o tym utworze mowa – przysłania wielki i skomplikowany dorobek Feliksa Nowowiejskiego. Dziś skupimy się na jego pieśniach inspirowanych muzyką ludową.
Temat odcinka przybliża dr Agnieszka Chwiłek z Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego. W roku 2002 przedstawiła dysertację doktorską „Cykle fortepianowe Roberta Schumanna. Estetyczna idea jedności i jej techniczna realizacja” przygotowaną pod kierunkiem prof. dr hab. Zofii Helman. Specjalizuje się w zakresie historii muzyki XIX i XX wieku i analizy dzieła muzycznego. Redaktorka tomu „Pieśni solowe z towarzyszeniem fortepianu” w serii „Nowowiejski – Dzieła” wydawanej nakładem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego.
Rozmawia Agata Kwiecińska.
Spis treści
(00:00) Wprowadzenie
(00:57) Początek rozmowy
(04:10) Warmiak z pochodzenia, Polak z wyboru
(06:42) Do ludowych tekstów
(09:20) Swaty polskie
(11:43) Początki z liryką wokalną
(14:57) Źródła i opracowania
(18:30) Pieśni koncertowe i...
(20:53) Twórczość sceniczna
(24:41) Marsze kaszubskie
(29:42) Korekty, ingerencje...
(33:50) Granice polsko-niemieckie
(35:45) Róże dla Safo
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.
Z księgarni PWM: F. Nowowiejski, „Pieśni solowe z towarzyszeniem fortepianu”: https://pwm.com.pl/pl/sklep/publikacja/piesni-solowe-z-towarzyszeniem-fortepianu,feliks-nowowiejski,21239,ksiegarnia.htm
Od koncertu Jankiela do sal koncertowych. O mickiewiczowskich inspiracjach w muzyce XIX wieku – DNA Muzyki Polskiej #34
2023-11-02 02:00:00
Jak wyglądała rola Adama Mickiewicza w kształtowaniu muzyki polskiej XIX wieku? Jak muzyka wpływała na wenę i twórczość wieszcza, a on – na utwory Karola Lipińskiego, Marii Szymanowskiej, Stanisława Moniuszki... O temacie, który splata sztukę muzyczną i literaturę, opowiada Małgorzata Sułek – muzykolożka, polonistka i kulturoznawczyni. Doktoryzowała się na podstawie dysertacji „Pieśni i ballady Stanisława Moniuszki w kontekście muzycznych interpretacji utworów poety” napisanej pod kierunkiem dr hab. Iwony Puchalskiej na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pracowała w Instytucie Muzykologii UJ i Polskim Wydawnictwie Muzycznym, obecnie zatrudniona jest na stanowisku adiunkta w Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi. Jej zainteresowania badawcze koncentrują się na muzyce i literaturze XIX–XXI wieku ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień intermedialności.
Rozmawia Paweł Bień
Spis treści
(00:00) Wprowadzenie
(01:24) Początek rozmowy. Największy poeta romantyczny
(04:03) Mickiewicz meloman
(07:20) Muzyka w twórczości Mickiewicza
(10:10) Przy wsparciu teściowej
(12:20) Lipiński, Szymanowska, Moniuszko
(15:32) Marzenia o operze
(17:25) Legionista Tadeusz
(20:29) Opera, której nie było
(22:15) Słowacki, Krasiński...
(25:05) Moniuszko melodysta
(27:29) Mickiewicz wciąż żywy
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.
Jak wyglądała rola Adama Mickiewicza w kształtowaniu muzyki polskiej XIX wieku? Jak muzyka wpływała na wenę i twórczość wieszcza, a on – na utwory Karola Lipińskiego, Marii Szymanowskiej, Stanisława Moniuszki... O temacie, który splata sztukę muzyczną i literaturę, opowiada Małgorzata Sułek – muzykolożka, polonistka i kulturoznawczyni. Doktoryzowała się na podstawie dysertacji „Pieśni i ballady Stanisława Moniuszki w kontekście muzycznych interpretacji utworów poety” napisanej pod kierunkiem dr hab. Iwony Puchalskiej na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pracowała w Instytucie Muzykologii UJ i Polskim Wydawnictwie Muzycznym, obecnie zatrudniona jest na stanowisku adiunkta w Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi. Jej zainteresowania badawcze koncentrują się na muzyce i literaturze XIX–XXI wieku ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień intermedialności.
Rozmawia Paweł Bień
Spis treści
(00:00) Wprowadzenie
(01:24) Początek rozmowy. Największy poeta romantyczny
(04:03) Mickiewicz meloman
(07:20) Muzyka w twórczości Mickiewicza
(10:10) Przy wsparciu teściowej
(12:20) Lipiński, Szymanowska, Moniuszko
(15:32) Marzenia o operze
(17:25) Legionista Tadeusz
(20:29) Opera, której nie było
(22:15) Słowacki, Krasiński...
(25:05) Moniuszko melodysta
(27:29) Mickiewicz wciąż żywy
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.
Mieczysław Karłowicz – DNA Muzyki Polskiej #33
2023-10-26 02:00:00
Dzieło Mieczysława Karłowicza to jedno z najwybitniejszych zjawisk w muzyce europejskiej początków XX wieku – muzyce wywodzącej się z kierunku neoromantycznego i postwagnerowskiego. Bo trzeba pamiętać, że twórczość Karłowicza należy rozpatrywać nie tylko w kontekście polskiego modernizmu przełomu wieków, ale i europejskiego fin de siècle’u. Wysoką pozycję w historii muzyki polskiej kompozytor zawdzięcza zaledwie sześciu poematom symfonicznym, skomponowanym między 1903 a 1909 rokiem, w którym to tragicznie zmarł. Wciąż wiele znaków zapytania przy jego nazwisku. Na szczęście z pomocą przychodzi redaktor Anna Woźniakowska – krytyczka muzyczna, dziennikarka, autorka wielu publikacji, w tym książki „Karłowicz” w serii Małe Monografie wydanej przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne.
Rozmawia Mateusz Borkowski.
Spis treści
(00:00) Wprowadzenie
(01:07) Początek rozmowy
(04:18) Wczesne lata
(08:35) Wszechstronna edukacja
(11:32) Wirtuoza z niego nie będzie...
(14:42) ... ale kompozytor...
(16:01) Pieśni
(19:01) Stanisław i Anna Oświecimowie
(22:19) Polska krytyka
(25:56) Miłość do gór
(29:01) Szlachetne zdrowie
(31:56) Karłowicz o Filharmonii Warszawskiej
(35:44) Warszawskie Towarzystwo Muzyczne
(38:34) Działalność publicystyczna
(42:04) Co gdyby?
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.
Dzieło Mieczysława Karłowicza to jedno z najwybitniejszych zjawisk w muzyce europejskiej początków XX wieku – muzyce wywodzącej się z kierunku neoromantycznego i postwagnerowskiego. Bo trzeba pamiętać, że twórczość Karłowicza należy rozpatrywać nie tylko w kontekście polskiego modernizmu przełomu wieków, ale i europejskiego fin de siècle’u. Wysoką pozycję w historii muzyki polskiej kompozytor zawdzięcza zaledwie sześciu poematom symfonicznym, skomponowanym między 1903 a 1909 rokiem, w którym to tragicznie zmarł. Wciąż wiele znaków zapytania przy jego nazwisku. Na szczęście z pomocą przychodzi redaktor Anna Woźniakowska – krytyczka muzyczna, dziennikarka, autorka wielu publikacji, w tym książki „Karłowicz” w serii Małe Monografie wydanej przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne.
Rozmawia Mateusz Borkowski.
Spis treści
(00:00) Wprowadzenie
(01:07) Początek rozmowy
(04:18) Wczesne lata
(08:35) Wszechstronna edukacja
(11:32) Wirtuoza z niego nie będzie...
(14:42) ... ale kompozytor...
(16:01) Pieśni
(19:01) Stanisław i Anna Oświecimowie
(22:19) Polska krytyka
(25:56) Miłość do gór
(29:01) Szlachetne zdrowie
(31:56) Karłowicz o Filharmonii Warszawskiej
(35:44) Warszawskie Towarzystwo Muzyczne
(38:34) Działalność publicystyczna
(42:04) Co gdyby?
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.