DNA Muzyki Polskiej

W naszym podcaście z reguły poruszamy się wokół kultury muzycznej wieku XIX: śledzimy losy kompozytorów, zaglądamy w partytury – te znane i te mniej znane... Tym razem jednak będziemy o wiele bliżej współczesności, a dokładniej na przełomie XX i XXI wieku. Bohaterem odcinka zaś jest postać, której wątek przewijał się już w podcaście wielokrotnie podczas omawiania twórczości innych kompozytorów – nie bez powodu… Dziś na tapet bierzemy temat chopinowskich wpływów i inspiracji, skupiając się na latach 1970-2020. Jak wyabstrahować DNA muzyki Chopina ze współczesnych kompozycji? O tym opowiada gościni odcinka, dr Marta Tabakiernik.

Dr Marta Tabakiernik – absolwentka muzykologii na Uniwersytecie Warszawskim. Już trakcie studiów jej zainteresowania naukowe ogniskowały się wokół postaw kompozytorskich wobec muzycznej przeszłości (Ligeti, Saariaho). W 2023 roku obroniła rozprawę doktorską „Recepcja Chopina w twórczości kompozytorskiej po 1970 roku. Studium zapożyczeń” (promotor: dr hab. Iwona Lindstedt, prof. UW). Brała udział w licznych konferencjach naukowych, publikowała w „Musicology Today”, „Przeglądzie Muzykologicznym”, „Res Facta Nova”, „Glissando”. Od ponad 10 lat łączy muzykę z muzealnictwem poprzez różnorodne działania o charakterze wystawienniczym i edukacyjnym. Kierowała Zespołem ds. wystaw i wydawnictw w Muzeum Fryderyka Chopina (2016-2023), w latach 2019-2020 pełniła obowiązki Kuratora Muzeum. Obecnie pracuje w Muzeum Historii Polski w Warszawie.

Rozmawia Mariusz Gradowski.

Spis treści

(00:00) Wprowadzenie

(01:36) Odnosimy się do Chopina

(05:20) Modelowanie, metamodelowanie, montaż

(08:28) Dylemat muzykologa

(11:24) Chopin też modelował?

(12:47) Muzykolożka na tropie

(16:23) Faktura, melodyka...

(19:26) Koncept

(22:12) Chopin w montażu

(24:54) Nasłuchując Chopina

(27:52) DNA muzyki Chopina

(32:00) Chopin w PRL

(34:00) Lista przebojów

Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.

Więcej: dnamuzykipolskiej.castos.com

Z księgarni PWM: „Najłatwiejszy Chopin”: https://pwm.sklep.pl/najlatwiejszy-chopin

Pianista-wirtuoz, kompozytor, dyrygent, pedagog, organizator życia muzycznego… Uczeń Chopina, kontynuator szkoły mistrza i propagator jego dzieł; sam wykształcił ok. 100 pianistów, m.in. Moriza Rosenthala, Aleksandra Michałowskiego czy Raula Koczalskiego. W jego własnej twórczości oprócz inspiracji Chopinowskich znajdziemy wpływy folkloru ziem Bukowiny, muzyki rumuńskiej, ale i ogólnoeuropejskiego Romantyzmu. O muzycznych obliczach Karola Mikulego opowiadają Weronika Chodakowska i dr Michał Piekarski.

Weronika Chodakowska – pianistka i kameralistka pasjonująca się przywracaniem do praktyki koncertowej zapomnianej twórczości fortepianowej polskich kompozytorów. Eksperymentuje na różnych polach sztuki, z powodzeniem biorąc udział w ważnych projektach filmowych i teatralnych. Doskonaliła swoje umiejętności pianistyczne podczas licznych kursów interpretacji w kraju i za granicą, pracując z takimi znamienitymi postaciami ze świata pianistyki jak Vladimir Krainev, Philippe Giusiano, Vitalij Berzon, Katarzyna Popowa-Zydroń, Anna Malikova, Krzysztof Jabłoński czy Tobias Koch.

dr Michał Piekarski – absolwent Instytutu Muzykologii UW oraz Studium Europy Wschodniej UW; doktorat uzyskał w Instytucie Historii Nauki PAN, gdzie pracuje na stanowisku adiunkta. Zajmuje się dziejami polskiej muzykologii i szkolnictwa muzycznego w pierwszej połowie XX w., kulturą muzyczną Lwowa, a także związkami naukowymi i kulturalnymi Polaków z Wiedniem. Organizator koncertów poświęconych kompozytorom działającym we Lwowie w XIX i na początku XX w..

Rozmawia Mariusz Gradowski.

Spis treści

(00:00) Wprowadzenie

(02:34) Nie tylko Chopin

(06:44) Człowiek-instytucja

(08:59) Mistrz i uczeń

(10:01) Przekrój twórczości i język muzyczny

(13:48) Mnogość inspiracji

(18:26) Ballada B-dur

(20:26) Na instrumencie współczesnym

(24:17) Cztery mazurki

(30:36) Muzyka po prostu piękna

(33:53) Białe plamy

Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.

Więcej: dnamuzykipolskiej.castos.com

Pianista, kompozytor, dyrygent – może nie całkiem nieznany, ale na pewno nie tak rozpoznawalny, jak na to zasługuje. Karierę rozpoczął jako mały wirtuoz – „cudowne dziecko”, stąd też zwany bywa „polskim Mozartem” lub „małym Lisztem”. Rodowity tarnowianin, który po przeprowadzce do Warszawy pobierał nauki u Karola Kurpińskiego i Józefa Elsnera. Swoje opus magnum ukończył w wieku 26 lat, na kilka miesięcy przed śmiercią. Wiele utworów z jego bogatego dorobku kompozytorskiego nadal czeka na opracowanie i współczesne wykonanie. Mowa o Józefie Władysławie Krogulskim.

Sylwetkę i twórczość bohatera dzisiejszego odcinka przybliża mgr Ewa Bogula-Gniazdowska – absolwentka Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego. Obecnie pod kierunkiem prof. Szymona Paczkowksiego pracuje nad tematem pracy doktorskiej pt. „Koncert fortepianowy w twórczości kompozytorów polskich w latach 1850–1918”. Starszy specjalista w Dziale ds. Nauki i Wydawnictw w Narodowym Instytucie Fryderyka Chopina.  Jest koordynatorką organizacji międzynarodowych konferencji muzykologicznych, redaktorem prowadzącym liczne publikacje książkowe publikowane przez Instytut Chopina oraz sekretarzem redakcji czasopism „The Chopin Review” oraz „Studiów Chopinowskich”. Współautorka opracowania źródłowo-krytycznej edycji „Dwudziestu etiud i preludiów” Marii Szymanowskiej, wydanej nakładem PWM. W naszym podcaście opowiadała już o Teodorze Leszetyckim i Raoulu Koczalskim.

Rozmawia Mariusz Gradowski.

Spis treści

(00:00) Wprowadzenie

(01:10) Krogulski trzech słowach

(04:55) Cudowne dziecko z Tarnowa

(08:06) Mentorzy i początki kariery

(10:02) Krytycy i komplementy

(14:34) Podróże i powrót do Warszawy

(16:44) Od pianistyki do twórczości wokalno-instrumentalnej

(20:18) Napisać oratorium i umrzeć

(23:38) Twórczość fortepianowa

(27:21) DNA twórczości Krogulskiego

(29:43) Muzyka, która chce być słuchana

Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.

Więcej: dnamuzykipolskiej.castos.com

Dziś porozmawiamy o Ludomirze Różyckim, a w dokładniej o jego pieśniach – bodaj jednym z najważniejszych obszarów jego twórczości. Będzie o pieśniach opusowanych i melodiach operetkowych; tych najbardziej znanych, ale też tych „dziwnych”, a przez to arcyciekawych; pieśniach „nieco” zaginionych; pieśniach stanowiących największe wyzwanie wykonawcze i wreszcie tych, które sprawiają największą frajdę.

Gościnią odcinka jest prof. dr hab. Urszula Kryger – jedna z najbardziej uznanych polskich śpiewaczek (mezzosopran). Absolwentka dwóch wydziałów Akademii Muzycznej w Łodzi: instrumentalnego w klasie fortepianu i wokalno-aktorskiego. Uczestniczyła w licznych międzynarodowych konkursach muzycznych, podczas których otrzymała wiele nagród i wyróżnień, a jej karierze towarzyszy niesłabnące zainteresowanie melomanów i krytyki.

Szczególną uwagą obdarza muzykę kameralną. Jej sztuka interpretacji pieśni łączy w sobie perfekcyjność z niezwykłą naturalnością. W 2006 roku artystka wyróżniona została nagrodą Fundacji im. Karola Szymanowskiego za przemyślane i wysoce artystyczne interpretacje pieśni tego kompozytora. Jest profesorem Akademii Muzycznej w Łodzi. Prowadzi także liczne kursy mistrzowskie.  

Wraz z pianistą Pawłem Cłapińskim opracowała wydanie „Wyboru pieśni na głos i fortepian” (z. 3) Ludomira Różyckiego, które ukazało się nakładem PWM.

Rozmawia Mariusz Gradowski.

Spis treści

(00:00) Wprowadzenie. Poznać utwór ze wszystkich stron

(04:00) Kompozytor wie co robi

(06:40) Nie tylko rocznice

(09:50) Projekt Różycki

(13:28) Efekty i enigmy

(16:55) Z biblioteki i z szuflady

(21:56) Opusy i operetki

(25:34) Miciński i muza

(29:05) Pieśni dziwne i arcyciekawe

(32:30) Prima la musica

(36:53) Pieśni ulubione, zaginione i trudne

(41:29) Wydanie płytowe

Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.

W odcinku wykorzystano fragment pieśni "Kurant" L. Różyckiego w wykonaniu Urszuli Kryger i Pawła Cłapińskiego. Nagranie zostało dofinansowane przez Związek Artystów Wykonawców STOART.

Więcej: dnamuzykipolskiej.castos.com

W tym odcinku porozmawiamy o muzyce Żydów polskich w XIX wieku. Czym różni się muzyka synagogalna od chasydzkiej? Czy Adam Mickiewicz miał szansę posłuchać prawdziwej klezmerskiej kapeli? Czy w muzyce Chopina znajdziemy jakieś wpływy muzyki żydowskiej? Powiemy także o krotochwilach, majufesach, nigunach i wyjaśnimy, w jaki sposób dumka Jontka z „Halki” Moniuszki weszła do tradycji żydowskiej.

Historyczny rys kultury żydowskiej na ziemiach polskich kreśli badacz tego tematu, dr Michał Jaczyński. Ukończył z wyróżnieniem studia w Instytucie Muzykologii UJ w 2015 roku. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół historii kultury muzycznej końca XIX i pierwszych dekad XX wieku, a także zagadnień z zakresu społecznej psychologii muzyki. Dysertację doktorską, przygotowaną pod kierunkiem prof. dr hab. Magdaleny Dziadek (2023), poświęcił problemowi obecności muzyki żydowskiej w powszechnej kulturze wybranych ośrodków Europy Środkowej w okresie międzywojennym. W Instytucie Muzykologii zatrudniony od 2017 roku; obecnie na stanowisku asystenta w Ośrodku Dokumentacji Muzyki Polskiej XIX i XX w. im. I.J. Paderewskiego.

Rozmawia Mateusz Borkowski.

Spis treści

(00:00) Wprowadzenie

(01:07) Początek rozmowy. Badania Kolberga

(03:55) Joel Engel i Menachem Kipnis

(06:02) Ost und West

(09:15) Muzyka żydowska - czyli jaka?

(12:26) Muzyka religijna

(15:31) Instrumentarium i kapele

(18:29) Było kapelistów wielu...

(19:52) Muzyka chasydzka i pieśni w jidysz

(23:37) Inspiracje muzyką żydowską

(28:35) Teatr żydowski

(32:23) Obraz Żyda w kulturze polskiej

(35:13) Majufes

(38:38) Majufes w krotochwilach i farsach

(41:58) Jontek (wersja żydowska)

(46:06) Antysemityzm w środowisku muzycznym

(50:44) Na uczelni i w prasie

Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.

Więcej: dnamuzykipolskiej.castos.com

Gdy słyszymy słowa „twórczość Stanisława Moniuszki”, z pewnością jako pierwszy przychodzi nam na myśl gatunek opery. Wydawać by się mogło, że o scenicznych dziełach mistrza z Ubiela napisano i powiedziano już wszystko. Temat ten poruszaliśmy już zresztą i w naszym podcaście – w rozmowie z Pawłem Bieniem Marcin Bogucki przybliżał nam różne oblicza „Halki”, zaś Sebastian Mach opowiadał o pracy nad partiami wokalnymi w mniej znanych Moniuszkowskich operetkach. Okazuje się jednak, że i na tym polu jest jeszcze wiele do odkrycia i pokazania… Jaki jest genotyp utworów „ojca polskiej opery narodowej”? Odpowiedź na to pytanie zdradzą nam dzisiejsi goście.

Prof. dr hab. Ryszard Daniel Golianek – muzykolog; ukończył z wyróżnieniem muzykologię na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu oraz wiolonczelę na Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu (w klasie as. Eugeniusza Zboralskiego). W 1993 roku obronił pracę doktorską „Dramaturgia kwartetów smyczkowych Dymitra Szostakowicza” (promotor: prof. dr hab. Zofia Helman z Uniwersytetu Warszawskiego). W 2000 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego; w 2012 roku Prezydent RP nadał mu tytuł profesora nauk humanistycznych. Pracuje w Instytucie Muzykologii UAM na stanowisku profesora oraz na Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi (profesor wizytujący), gdzie w latach 2006-2018 pełnił obowiązki kierownika Katedry Teorii Muzyki.

Prof. dr hab. Ziemowit Wojtczak – śpiewak operowy i pedagog śpiewu solowego (baryton); ukończył łódzką Akademię Muzyczną w klasie śpiewu solowego prof. Haliny Romanowskiej. Solista Teatru Muzycznego w Łodzi w latach 1991–2011. Wraz z zespołem teatru występował także w Niemczech, Austrii, Belgii, Danii, Szwajcarii, Luxemburgu, Francji oraz we Włoszech. Łącznie poza granicami kraju wystąpił blisko 400 razy w ponad 140 miastach Europy. Od 1992 roku jest zatrudniony w Akademii Muzycznej w Łodzi na Wydziale Sztuk Scenicznych, gdzie prowadzi klasę śpiewu solowego. W roku 2006 uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego sztuki. W roku 2014 uzyskał tytuł profesora sztuk muzycznych. W roku 2019 został odznaczony brązowym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Rozmawia Mariusz Gradowski.

Spis treści

(00:00) Wprowadzenie

(01:06) Początek rozmowy. Operowe światy

(05:11) Zmiana perspektywy

(07:16) Operowe vademecum

(09:24) Moniuszko a Stimmfächer

(12:08) U źródeł

(15:29) Genotyp oper Moniuszki

(18:17) W sieci powiązań

(21:07) Włochy, Francja, Niemcy...

(24:35) Trzy tropy zachodnie

(27:09) Tropy polskie

(30:59) Zaskoczenia i objawienia

(34:58) W uszach i w głosie

(39:50) W przekładzie i w przyszłości

Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.

Więcej: dnamuzykipolskiej.castos.com

Był rok 1814, a w Teatrze Narodowym w Warszawie trwały przygotowania do premiery opery Karola Kurpińskiego do libretta Juliana Ursyna Niemcewicza. Główną bohaterką była Jadwiga – przyszła królowa Polski, którą w operze poznajemy jako księżniczkę przybywającą do Krakowa, o której rękę stara się aż trzech kandydatów. Jakie muzyczne tajemnice kryje zapomniane dzieło Kurpińskiego?

Gościem odcinka jest prof. dr hab. Rafał Jacek Delekta – dyrygent, pedagog i aranżer. Specjalizuje się w muzyce wokalno-instrumentalnej i wszelkich formach teatru muzycznego. Przygotował ponad 30 własnych premier w repertuarze od Pergolesiego i Mozarta poprzez Verdiego i Pucciniego a na Webberze czy Larssonie skończywszy. Jest profesorem Akademii Muzycznych w Krakowie i Gdańsku. Kieruje Katedrą Dyrygentury krakowskiej Akademii. Współpracuje jako profesor wizytujący z uczelniami zagranicznymi (m.in. Royal Academy of Music, Ningbo University, Mahidol University, Universidad Nacional de Musica w Limie) oraz prowadzi mistrzowskie kursy dyrygenckie (m.in. z Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej).

Rozmawia Agata Kwiecińska.

Spis treści

(00:00) Wprowadzenie

(00:59) Początek rozmowy

(02:57) Cudzych chwalicie...

(06:29) ... swoich przerabiacie

(08:12) Dzieje Jadwigi

(12:37) Śpiewy historyczne

(16:49) Szaleństwo młodego człowieka

(20:21) Inwencja i instrumentacja

(22:38) DNA "Jadwigi, królowej polskiej"

(25:53) Niedosyt i marzenia

(28:27) Nasza Jadwiga

Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.

Więcej: dnamuzykipolskiej.castos.com

Z księgarni PWM: K. Kurpiński, Uwertura do opery „Jadwiga, królowa polska” [opr. na fortepian]: https://pwm.com.pl/pl/sklep/publikacja/uwertura-do-opery-jadwiga-krolowa-polska,karol-kurpinski,24930,ksiegarnia.htm

Gdybyśmy mieli opisać go w trzech słowach, powiedzielibyśmy: wirtuoz, skrzypek, kompozytor, pedagog, wynalazca… jednak trzy słowa to zdecydowanie za mało. Nazywany „małym Paganinim”, był skrzypkiem z najwyższej półki, ale i mistrzem dziewiętnastowiecznego muzycznego marketingu. Jego poszukiwania nowych brzmień doprowadziły go do stworzenia monochordu – skrzypiec o jednej strunie – oraz skrzypiec pięciostrunowych. Choć urodził się w Warszawie, niegdyś mylnie łączono go z Krakowem, a sam mógł uważać się za… poznaniaka. Mowa o Apolinarym Kątskim.

Gościnią odcinka jest mgr Ewa Chamczyk – absolwentka Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego oraz studiów podyplomowych Zarządzanie Kulturą w strukturach Unii Europejskiej w Polskiej Akademii Nauk w Warszawie (2017). Obecnie doktorantka w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie pod kierunkiem prof. Aliny Żórawskiej-Witkowskiej przygotowuje monografię poświęconą życiu i twórczości Apolinarego Kątskiego w kontekście sylwetek innych wirtuozów XIX wieku, oraz Visiting Scholar na Columbia University w Nowym Jorku w ramach stypendium Fulbright Junior Research Award 2020–2021. Od 2014 roku zawodowo związana z Narodowym Instytutem Fryderyka Chopina, gdzie obecnie pracuje w dziale ds. Nauki i Wydawnictw.

Rozmawia Mariusz Gradowski.

Spis treści

(00:00) Wprowadzenie. W trzech słowach

(02:13) Na strunie G

(05:59) Kątski pedagog

(07:18) Poszukiwaczka zaginionej metryki

(10:44) Z Krakowa do Warszawy

(12:19) Europejskie podróże

(15:30) Poznań samego siebie

(16:22) Mistrz autopromocji

(20:46) Magia marketingu

(23:00) Kątski kompozytor

(27:07) Kątski i Chopin

(30:27) Jak Kątski z Moniuszką

(33:06) Białe plamy

Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.

Więcej: dnamuzykipolskiej.castos.com

Z księgarni PWM: R.D. Golianek, „Polska w muzycznej Europie”: https://pwm.com.pl/pl/sklep/publikacja/polska-w-muzycznej-europie,ryszard-daniel-golianek,21923,ksiegarnia.htm

Muzyka kameralna XIX wieku w Polsce to temat, który pojawiał się w naszym podcaście w ujęciu szczegółowym – do tej pory rozmawialiśmy w tym kontekście m.in. o dorobku Józefa Elsnera czy Ignacego Feliksa Dobrzyńskiego. Dziś jednak spojrzymy na to zagadnienie z lotu ptaka...

Gościnią odcinka jest Danuta Gwizdalanka – muzykolożka, autorka książek o muzyce, członkini Związku Kompozytorów Polskich. Autorka podręczników, prac poświęconych społecznym kontekstom kultury muzycznej i muzyce kameralnej oraz biografii – w tym biografii Marii Szymanowskiej, która ukazała się nakładem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego w serii Małe Monografie.

Rozmawia Mariusz Gradowski.

(00:00) Wprowadzenie. Początek rozmowy

(02:38) Dla własnej przyjemności

(05:58) Instrumenty mają płeć?

(08:19) Kwartety domowe

(09:35) Z domu na sale koncertowe

(11:51) Na ziemiach polskich

(15:17) Oprócz kwartetów

(17:50) Antoni Kątski

(20:06) Co w tej Warszawie

(23:19) Koloryt lokalny

(25:10) Wehikuł czasu

(28:01) Na zaliczenie

(30:05) Perły polskiej kameralistyki

(34:13) Szukajcie, a znajdziecie

Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.

Z księgarni PWM: J. Krogulski, Quartetto G-dur: https://pwm.com.pl/pl/sklep/publikacja/quartetto-g-dur,jozef-wladyslaw-krogulski,24439,ksiegarnia.htm

W dzisiejszym odcinku spróbujemy ustalić kod genetyczny pewnego dzieła. Polska opera narodowa, czerpiąca garściami z niemieckiego pierwowzoru. Napisana przez zgermanizowanego Warmiaka – Polaka z wyboru. Po prapremierze w 1924 r. w Operze Poznańskiej została wystawiona 50 razy w ciągu roku. Po II wojnie światowej niemal zapomniana – do czasu... Mowa o „Legendzie Bałtyku” Feliksa Nowowiejskiego.

Gościem podcastu jest Marcin Gmys – muzykolog i publicysta muzyczny, profesor Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, Dyrektor – Redaktor Naczelny Polskiego Radia Chopin, redaktor naczelny czasopisma „Res Facta Nova” (2010-2020) oraz serii Dzieł Feliksa Nowowiejskiego wydawanej przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne. Członek rad programowych – Teatru Wielkiego im. S. Moniuszki, projektu „100 na 100. Muzyczne dekady wolności” (2018) oraz wieloletniego projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”, realizowanego przez PWM i NIFC. W 2022 roku założył nowe czasopismo muzykologiczne „Copernicus. De Musica”.

Rozmawia Agata Kwiecińska.

Spis treści

(00:00) Wprowadzenie

(01:09) Początek rozmowy

(02:32) W cieniu Młodej Polski

(04:40) Polak z wyboru

(09:10) Opera narodowa

(12:13) Zmodernizowany romantyk

(15:51) Od Bałtyku po Tatry

(18:47) Legenda Bałtyku

(20:47) Dzieje partytury

(23:47) Skradziony finał, fałszywa uwertura

(28:20) Wierność intencjom kompozytora

(31:43) DNA Legendy Bałtyku

(35:29) Legenda Bałtyku dziś

Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.

Z księgarni PWM: M. Gmys, „Nie tylko »Rota«. Feliks Nowowiejski i jego muzyka”: https://pwm.com.pl/pl/sklep/publikacja/nie-tylko-rota,marcin-gmys,21686,ksiegarnia.htm