Jak ona to robi
Anna Sańczuk spotyka się z kobietami, które wybierają własną drogę. Jak radzą sobie z kryzysami? Co tracą, a co zyskują? Skąd czerpią energię do działania?
Jak ona to robi, odc. 8: Aleksandra Wasilkowska
2022-06-21 04:00:00
W finałowym 8. odcinku pierwszego sezonu podcastu JAK ONA TO ROBI rozmawiam z chodzącą inspiracją: Aleksandrą Wasilkowską - architektką, inżynierką, artystką, scenografką i charyzmatyczną „bazarówą” - piewczynią oddolnej, spontanicznej architektury zasilającej życie miasta. Dziewczyna z warszawskich Szmulek wychowana na słynnych pyzach z Bazaru Różyckiego, zakochana w targowiskach, ryneczkach i wykwitach pogardzanej „architektury cienia”. - Wszyscy jesteśmy z bazaru - mówi Ola w naszej rozmowie, przypominając, że bazary są do dziś najbardziej demokratyczną, wielobarwną, „wkluczającą” przestrzenią miejską. Absolwentka Architektury na Politechnice Warszawskiej i francuskiej École d’Architecture de Bretagne, która szukając dla siebie miejsca w zmaskulinizowanym, zamkniętym w elitarnej bańce zawodzie postanowiła zasiedlić niszę przyziemnej codzienności, „szczelinę istnienia”, w której rozpychała się tak skutecznie, że w końcu docenił ją tzw. mainstream. Zajmując się szaletami miejskimi i targowiskami stopniowo wywalczyła sobie stabilną pozycję. Była współautorką (z Agnieszką Kurant) projektu „Emergency exit” w pawilonie polskim na Biennale Architektury w Wenecji w 2010 roku i matką „Czarnej wyspy” - performatywnej instalacji teatralnej reagującej na działania widzów (zakupiona do kolekcji Zachęty). Jako architektka prowadzi pracownię, w ramach której projektuje szkoły, rewitalizuje hale targowe, pisze, wykłada, doradza miastom. Inspiracje czerpie zewsząd - z macierzyństwa (jest mamą nastolatka i przedszkolaczki) i… ze świata grzybów. Naturalne zdolności adaptacyjne i komunikacyjne grzybni kojarzą się jej z tworzeniem sieci relacji i powstającą samorodnie „architekturą bez architekta”. Jako artystka i kuratorka lubi zderzać porządki, nie boi się ryzyka i pełnymi garściami korzysta z wyobraźni łącząc rzeczy z pozoru nieprzystawalne. Robi wystawy choćby na bazarach (niedawny „Pazur” na targowisku Bakalarska w Warszawie, łączący świetnych współczesnych artystów z wietnamskim manikiurem). Jej psychodeliczne, przeskalowane scenografie możecie znać m.in. ze spektakli teatralnych Krzysztofa Garbaczewskiego. Teraz pracuje nad oprawą queerowego musicalu Cezarego Tomaszewskiego, w którego centrum znajdzie się ogromna peruka.
W finałowym 8. odcinku pierwszego sezonu podcastu JAK ONA TO ROBI rozmawiam z chodzącą inspiracją: Aleksandrą Wasilkowską - architektką, inżynierką, artystką, scenografką i charyzmatyczną „bazarówą” - piewczynią oddolnej, spontanicznej architektury zasilającej życie miasta.
Dziewczyna z warszawskich Szmulek wychowana na słynnych pyzach z Bazaru Różyckiego, zakochana w targowiskach, ryneczkach i wykwitach pogardzanej „architektury cienia”. - Wszyscy jesteśmy z bazaru - mówi Ola w naszej rozmowie, przypominając, że bazary są do dziś najbardziej demokratyczną, wielobarwną, „wkluczającą” przestrzenią miejską.
Absolwentka Architektury na Politechnice Warszawskiej i francuskiej École d’Architecture de Bretagne, która szukając dla siebie miejsca w zmaskulinizowanym, zamkniętym w elitarnej bańce zawodzie postanowiła zasiedlić niszę przyziemnej codzienności, „szczelinę istnienia”, w której rozpychała się tak skutecznie, że w końcu docenił ją tzw. mainstream. Zajmując się szaletami miejskimi i targowiskami stopniowo wywalczyła sobie stabilną pozycję. Była współautorką (z Agnieszką Kurant) projektu „Emergency exit” w pawilonie polskim na Biennale Architektury w Wenecji w 2010 roku i matką „Czarnej wyspy” - performatywnej instalacji teatralnej reagującej na działania widzów (zakupiona do kolekcji Zachęty). Jako architektka prowadzi pracownię, w ramach której projektuje szkoły, rewitalizuje hale targowe, pisze, wykłada, doradza miastom. Inspiracje czerpie zewsząd - z macierzyństwa (jest mamą nastolatka i przedszkolaczki) i… ze świata grzybów. Naturalne zdolności adaptacyjne i komunikacyjne grzybni kojarzą się jej z tworzeniem sieci relacji i powstającą samorodnie „architekturą bez architekta”.
Jako artystka i kuratorka lubi zderzać porządki, nie boi się ryzyka i pełnymi garściami korzysta z wyobraźni łącząc rzeczy z pozoru nieprzystawalne. Robi wystawy choćby na bazarach (niedawny „Pazur” na targowisku Bakalarska w Warszawie, łączący świetnych współczesnych artystów z wietnamskim manikiurem). Jej psychodeliczne, przeskalowane scenografie możecie znać m.in. ze spektakli teatralnych Krzysztofa Garbaczewskiego. Teraz pracuje nad oprawą queerowego musicalu Cezarego Tomaszewskiego, w którego centrum znajdzie się ogromna peruka.
Jak ona to robi, odc. 7: Anna Pięta
2022-06-06 04:00:00
W siódmym odcinku podcastu „Jak ona to robi” zapraszam na spotkanie z moją kolejną bohaterką (a raczej: Bohaterką!), którą jest Anna Pięta. Aktywistka społeczna, która wyszła ze świata mody i biznesu, i fanka second-handów. Co najmniej kilka razy zmieniała swoje życie, mierzyła się z kryzysami i osobistą stratą, o czym potrafi mówić tak, że daje innym nadzieję i poczucie sensu. Czuła, empatyczna i pełna pasji idealistka z polemicznym pazurem, antysystemowa buntowniczka, która zawodowo promuje odpowiedzialną modę i wspiera w budowaniu wizerunku tzw. zrównoważone marki i podmioty o społecznym zacięciu, m.in. Ubrania do Oddania. Ma w sobie wielkie pokłady wrażliwości na krzywdę ludzką, zwierzęcą oraz – co bardzo ważne – krzywdę, którą zadajemy naturze, Ziemi, nie dziwi więc, że związała się z partią Zieloni. Współtworzyła pionierskie inicjatywy: pierwsze targi młodych polskich marek Ściegi Ręczne i Hush, cyrkularne butiki czy podcast o zrównoważeniu we wszystkich aspektach życia „Muda Talks”. Mówi, że nawet jeśli świat ma się zaraz skończyć, to chce żyć w nim świadomie, robić dobro choćby na małą, osobistą skalę. Przygląda się uważnie sobie i światu i dzieli się swoją wiedzą z innymi.
W siódmym odcinku podcastu „Jak ona to robi” zapraszam na spotkanie z moją kolejną bohaterką (a raczej: Bohaterką!), którą jest Anna Pięta. Aktywistka społeczna, która wyszła ze świata mody i biznesu, i fanka second-handów. Co najmniej kilka razy zmieniała swoje życie, mierzyła się z kryzysami i osobistą stratą, o czym potrafi mówić tak, że daje innym nadzieję i poczucie sensu.
Czuła, empatyczna i pełna pasji idealistka z polemicznym pazurem, antysystemowa buntowniczka, która zawodowo promuje odpowiedzialną modę i wspiera w budowaniu wizerunku tzw. zrównoważone marki i podmioty o społecznym zacięciu, m.in. Ubrania do Oddania. Ma w sobie wielkie pokłady wrażliwości na krzywdę ludzką, zwierzęcą oraz – co bardzo ważne – krzywdę, którą zadajemy naturze, Ziemi, nie dziwi więc, że związała się z partią Zieloni. Współtworzyła pionierskie inicjatywy: pierwsze targi młodych polskich marek Ściegi Ręczne i Hush, cyrkularne butiki czy podcast o zrównoważeniu we wszystkich aspektach życia „Muda Talks”. Mówi, że nawet jeśli świat ma się zaraz skończyć, to chce żyć w nim świadomie, robić dobro choćby na małą, osobistą skalę. Przygląda się uważnie sobie i światu i dzieli się swoją wiedzą z innymi.
Jak ona to robi, odc. 6: Marta Ziółek
2022-05-23 04:00:00
Tancerka, performerka, reżyserka, szamanka choreografii, nauczycielka i przewodniczka kobiecych kręgów. Cielesna podróżniczka i duchowa poszukiwaczka. Obdarzona niezwykłą witalnością i zaraźliwym śmiechem wielbicielka sportowych strojów w panterkę, designerskich kimon i Madonny. Po humanistycznej edukacji na UW (MISH) studiowała choreografię w School for New Dance Development w Amsterdamie, a potem pogłębiała umiejętności w Berlinie i Wiedniu. Jest autorką głośnego spektaklu „Zrób siebie” zanurzonego w świecie selfie, autopromocji, popkultury i stworzonej w kobiecym zespole rytualnej, archaicznej, drapieżnej „Monstery”. W tym odcinku podcastu mówimy o tym, jak to się dzieje, że na scenie Marta łączy skrajne wymiary: flirtuje z kiczem, popem, bezwstydem, a jednocześnie sięga po wyrafinowane teksty kultury, także techniki kontemplacyjne, oddechowe i narzędzia z pola psychoterapii. Rozmawiamy o różnych wymiarach kobiecości i szukaniu w niej siły; o tym, jak i dlaczego jako dorastająca dziewczyna weszła w świat tańca i teatru i co tam znalazła. A także o karmieniu demonów, zaglądaniu w mrok i szukaniu zasilania w kobiecej wspólnocie. - Wyszłam ze ściśle artystycznej sfery, bo zainteresowałam się terapeutycznym wymiarem tańca, kobiecym ciałem i jego energiami - mówi Marta - Jestem cały czas w procesie, uczę i uczę się od innych.
Tancerka, performerka, reżyserka, szamanka choreografii, nauczycielka i przewodniczka kobiecych kręgów. Cielesna podróżniczka i duchowa poszukiwaczka. Obdarzona niezwykłą witalnością i zaraźliwym śmiechem wielbicielka sportowych strojów w panterkę, designerskich kimon i Madonny.
Po humanistycznej edukacji na UW (MISH) studiowała choreografię w School for New Dance Development w Amsterdamie, a potem pogłębiała umiejętności w Berlinie i Wiedniu. Jest autorką głośnego spektaklu „Zrób siebie” zanurzonego w świecie selfie, autopromocji, popkultury i stworzonej w kobiecym zespole rytualnej, archaicznej, drapieżnej „Monstery”. W tym odcinku podcastu mówimy o tym, jak to się dzieje, że na scenie Marta łączy skrajne wymiary: flirtuje z kiczem, popem, bezwstydem, a jednocześnie sięga po wyrafinowane teksty kultury, także techniki kontemplacyjne, oddechowe i narzędzia z pola psychoterapii. Rozmawiamy o różnych wymiarach kobiecości i szukaniu w niej siły; o tym, jak i dlaczego jako dorastająca dziewczyna weszła w świat tańca i teatru i co tam znalazła. A także o karmieniu demonów, zaglądaniu w mrok i szukaniu zasilania w kobiecej wspólnocie. - Wyszłam ze ściśle artystycznej sfery, bo zainteresowałam się terapeutycznym wymiarem tańca, kobiecym ciałem i jego energiami - mówi Marta - Jestem cały czas w procesie, uczę i uczę się od innych.
Jak ona to robi, odc. 5: Anna Smolar
2022-05-09 06:00:00
Reżyserka teatralna i matka. Artystka o wielowarstwowej, powikłanej tożsamości, którą uważa za bogactwo: paryżanka w Warszawie i Polka o żydowskich korzeniach. Urodzona z genem społecznej aktywności, który każe jej na scenie dawać głos niewysłuchanym i przełamywać stereotypy, za co m.in. otrzymała w 2017 roku „Paszport Polityki”. Nieduża osoba obdarzona wielką wyobraźnią, błyskotliwym poczuciem humoru, precyzyjnym umysłem i czułym sercem. Jej ostatnie dokonania to chociażby spektakl o policjantkach „Oficerki” (Komuna-Warszawa), adaptacja queerowej biografii „Koniec z Eddym” (Teatr Studio w Warszawie) czy wywrotowa interpretacja „Halki” Moniuszki oddająca sprawczość bezwolnej dotąd bohaterce (Stary Teatr w Krakowie). - Przesuwając trochę akcenty życia społecznego, jesteśmy w stanie spotkać się jako ludzie na innych zasadach - mówiła. W podcaście rozmawiamy m.in. o teatrze, w którym szuka wspólnoty, porozumienia, partnerstwa, a nie feudalnych struktur, za co aktorzy ją kochają (z wzajemnością). O tym, jak dba o relacje i co jej one dają. O francuskiej młodości, polskiej dojrzałości i cenie, jaką się płaci za swoje wybory. O tym, czym jest „twarda miłość” i czy twórczość jest zazdrosna o rodzinę. A także o tym, dlaczego tylko sztuka może nas uratować w obliczu potworniejącej rzeczywistości.
Reżyserka teatralna i matka. Artystka o wielowarstwowej, powikłanej tożsamości, którą uważa za bogactwo: paryżanka w Warszawie i Polka o żydowskich korzeniach. Urodzona z genem społecznej aktywności, który każe jej na scenie dawać głos niewysłuchanym i przełamywać stereotypy, za co m.in. otrzymała w 2017 roku „Paszport Polityki”. Nieduża osoba obdarzona wielką wyobraźnią, błyskotliwym poczuciem humoru, precyzyjnym umysłem i czułym sercem.
Jej ostatnie dokonania to chociażby spektakl o policjantkach „Oficerki” (Komuna-Warszawa), adaptacja queerowej biografii „Koniec z Eddym” (Teatr Studio w Warszawie) czy wywrotowa interpretacja „Halki” Moniuszki oddająca sprawczość bezwolnej dotąd bohaterce (Stary Teatr w Krakowie). - Przesuwając trochę akcenty życia społecznego, jesteśmy w stanie spotkać się jako ludzie na innych zasadach - mówiła. W podcaście rozmawiamy m.in. o teatrze, w którym szuka wspólnoty, porozumienia, partnerstwa, a nie feudalnych struktur, za co aktorzy ją kochają (z wzajemnością). O tym, jak dba o relacje i co jej one dają. O francuskiej młodości, polskiej dojrzałości i cenie, jaką się płaci za swoje wybory. O tym, czym jest „twarda miłość” i czy twórczość jest zazdrosna o rodzinę. A także o tym, dlaczego tylko sztuka może nas uratować w obliczu potworniejącej rzeczywistości.
Jak ona to robi, odc. 4: Iza Rutkowska
2022-04-25 05:54:00
Iza Rutkowska jest projektantką, założycielką Fundacji Form i Kształtów oraz Studia Zoochitecture, wykładowczynią School of Form. To ona wprowadziła wielkiego nadmuchiwanego misia-przytulankę na ulice Warszawy, wymyślała ruchome pomniki-zabawki, a teraz razem z dziećmi tworzy place zabaw (np. w postaci 120-metrowego węża w Madrycie) i wraz z mieszkańcami podwórka (od pięciu lat prowadzi proces przekształceń Podwórka im. Wszystkich Mieszkańców we Wrocławiu, zainicjowany pojawieniem się na podwórku 7-metrowego jeża). Efekty jej prac prezentowane były na całym świecie. Rutkowska to niesamowita kolorowa wyobraźnia i niespożyta energia. Do tego idealistka i społeczniczka.
Iza Rutkowska jest projektantką, założycielką Fundacji Form i Kształtów oraz Studia Zoochitecture, wykładowczynią School of Form. To ona wprowadziła wielkiego nadmuchiwanego misia-przytulankę na ulice Warszawy, wymyślała ruchome pomniki-zabawki, a teraz razem z dziećmi tworzy place zabaw (np. w postaci 120-metrowego węża w Madrycie) i wraz z mieszkańcami podwórka (od pięciu lat prowadzi proces przekształceń Podwórka im. Wszystkich Mieszkańców we Wrocławiu, zainicjowany pojawieniem się na podwórku 7-metrowego jeża). Efekty jej prac prezentowane były na całym świecie. Rutkowska to niesamowita kolorowa wyobraźnia i niespożyta energia. Do tego idealistka i społeczniczka.
Jak ona to robi, odc. 3: Olga Mysłowska
2022-04-11 06:01:00
Olga Mysłowska, diwa z Ochoty, kształcona śpiewaczka operowa (ostatnio wystąpiła w „Leggerezza” z Michałem Pepolem i Patrykiem Zakrockim), współtwórczyni coldwave’owego duetu Polpo Motel (wraz z Danielem Pigońskim). Autorka najbardziej przemyślanej androgyniczno-demonicznej persony scenicznej, dla której sama (z mamą) szyje efektowne stroje, tworzy wyraziste makijaże, pisze teksty o piwnicach, pająkach i trumnach. Pracuje w teatrach całej Polski, tworząc muzykę, śpiewając w spektaklach, występując, a jednocześnie pracuje przy biureczku jako tłumaczka (z francuskiego i angielskiego) filmów i awangardowych komiksów (np. kultowa seria „Arab przyszłości” dla Kultury Gniewu).
Olga Mysłowska, diwa z Ochoty, kształcona śpiewaczka operowa (ostatnio wystąpiła w „Leggerezza” z Michałem Pepolem i Patrykiem Zakrockim), współtwórczyni coldwave’owego duetu Polpo Motel (wraz z Danielem Pigońskim). Autorka najbardziej przemyślanej androgyniczno-demonicznej persony scenicznej, dla której sama (z mamą) szyje efektowne stroje, tworzy wyraziste makijaże, pisze teksty o piwnicach, pająkach i trumnach. Pracuje w teatrach całej Polski, tworząc muzykę, śpiewając w spektaklach, występując, a jednocześnie pracuje przy biureczku jako tłumaczka (z francuskiego i angielskiego) filmów i awangardowych komiksów (np. kultowa seria „Arab przyszłości” dla Kultury Gniewu).
Jak ona to robi, odc. 2: Katarzyna Jabłońska (Marcinkiewicz)
2022-03-28 06:17:00
Kolejna bohaterka podcastu „Jak ona to robi” to Katarzyna Jabłońska (Marcinkiewicz) - z wykształcenia biolożka, z zawodu fotografka, rockowa dziewczyna z aparatem i mama nastolatki. Autorka bloga: „Jak dobrze wyglądać na zdjęciach” i pomysłodawczyni lock-downowego projektu #fotografiadomowa. Rozmawiamy o wyboistej drodze fotografki freelanserki - od reporterki politycznych newsów po portrecistkę kobiet (m.in. dla vogue.pl), o poszukiwaniu dojrzałej kobiecości i radości z uczenia innych. Chcąc stworzyć kameralne atelier fotograficzne odkryła, że podobny zakład prowadził jej pradziadek - Walerian Antoni Jabłoński. Jego zdjęcia zostały ocalone przez pewnego pasjonata fotografii, a Kasia po latach wróciła do panieńskiego nazwiska Jabłońska, by domknąć krąg życiowych wyborów: „Teraz czuję się pełna” - mówi.
Kolejna bohaterka podcastu „Jak ona to robi” to Katarzyna Jabłońska (Marcinkiewicz) - z wykształcenia biolożka, z zawodu fotografka, rockowa dziewczyna z aparatem i mama nastolatki. Autorka bloga: „Jak dobrze wyglądać na zdjęciach” i pomysłodawczyni lock-downowego projektu #fotografiadomowa.
Rozmawiamy o wyboistej drodze fotografki freelanserki - od reporterki politycznych newsów po portrecistkę kobiet (m.in. dla vogue.pl), o poszukiwaniu dojrzałej kobiecości i radości z uczenia innych. Chcąc stworzyć kameralne atelier fotograficzne odkryła, że podobny zakład prowadził jej pradziadek - Walerian Antoni Jabłoński. Jego zdjęcia zostały ocalone przez pewnego pasjonata fotografii, a Kasia po latach wróciła do panieńskiego nazwiska Jabłońska, by domknąć krąg życiowych wyborów: „Teraz czuję się pełna” - mówi.
Jak ona to robi, odc. 1: Agnieszka Kowalska
2022-03-11 06:51:00
Bohaterką pierwszego odcinka podcastu „Jak ona to robi” jest Agnieszka Kowalska – dziennikarka, działkowiczka, psiara, orędowniczka lokalności, recyklingu i prostoty. Opowiada m.in. o zakrętach na drodze od korpo do freelancerki i ewolucji od miejskiej dziewczyny do podmiejskiej aktywistki. Bywało trudno, ale zawsze po swojemu. – Mało rzeczy posiadam, nie mam prawa jazdy, przemierzam miasto na piechotę i nie mam potrzeby latania samolotami w tropiki – mówi. Jest autorką alternatywnych przewodników: „Zrób to w Warszawie!” (z Łukaszem Kamińskim), „Warszawa/Warsaw”, a po przenosinach do podwarszawskiej Falenicy – „Letnisko. Przewodnik po linii otwockiej”.
Bohaterką pierwszego odcinka podcastu „Jak ona to robi” jest Agnieszka Kowalska – dziennikarka, działkowiczka, psiara, orędowniczka lokalności, recyklingu i prostoty. Opowiada m.in. o zakrętach na drodze od korpo do freelancerki i ewolucji od miejskiej dziewczyny do podmiejskiej aktywistki. Bywało trudno, ale zawsze po swojemu. – Mało rzeczy posiadam, nie mam prawa jazdy, przemierzam miasto na piechotę i nie mam potrzeby latania samolotami w tropiki – mówi. Jest autorką alternatywnych przewodników: „Zrób to w Warszawie!” (z Łukaszem Kamińskim), „Warszawa/Warsaw”, a po przenosinach do podwarszawskiej Falenicy – „Letnisko. Przewodnik po linii otwockiej”.