EPALE On-Air
Jesteśmy ogólnoeuropejską wielojęzyczną platformą internetową skierowaną do specjalistów w obszarze uczenia się dorosłych, m.in. szkoleniowców, edukatorów, decydentów, andragogów, pracowników/wolontariuszy organizacji pozarządowych z obszaru edukacji dorosłych.
Kategorie:
Edukacja
Edukacja
Jak zadbać o własny komfort w miejscu pracy – Małgorzata Rosalska #8
2021-08-16 15:16:00
Komfort w pracy dla każdego z nas oznacza coś innego. Dla niektórych to odpowiednie warunki wykonywania zawodowych zadań i odpowiednie wynagrodzenie. Dla innych to relacje, bezpieczeństwo, stabilizacja lub niezależność. Mimo że jest to pojęcie wyjątkowo subiektywne, warto od czasu do czasu zatrzymać się i pomyśleć, co na danym etapie kariery zawodowej ma dla nas szczególne znaczenie i co możemy zrobić, aby swoją zawodową sytuację poprawić.
Proponujemy refleksję o tym, jaki wpływ mamy na własny komfort w miejscu pracy, co zależy w tym zakresie od nas i jakie działania warto podjąć. Małgorzata Rosalska, ambasadorka EPALE, proponuje 6 tropów myślenia o budowaniu własnego komfortu w miejscu pracy. Opowiada o znaczeniu konkretnych umiejętności zawodowych, ale także zwraca uwagę na sferę wartości i postaw.
Z tego podcastu dowiesz się:
• jakie działania warto podejmować, aby zwiększyć własny komfort w miejscy pracy
• dlaczego te same sytuacje dla jednych pracowników są bardzo komfortowe, a dla innych zupełnie nie
• czy komfort w pracy zawsze działa na naszą korzyść
• dlaczego od czasu warto się uważnie poprzyglądać się relacji między własnymi profesjonalnymi zasobami a zmieniającymi się wymaganiami w branży i na rynku pracy
dr hab. Małgorzata Rosalska – pedagog, doradca zawodowy, adiunkt w Zakładzie Kształcenia Ustawicznego i Doradztwa Zawodowego na Wydziale Studiów Edukacyjnych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Specjalizuje się w problematyce z zakresu doradztwa edukacyjno-zawodowego, polityki rynku pracy, edukacji dorosłych i polityki oświatowej. Ambasadorka EPALE.
Miłego odbioru!
Komfort w pracy dla każdego z nas oznacza coś innego. Dla niektórych to odpowiednie warunki wykonywania zawodowych zadań i odpowiednie wynagrodzenie. Dla innych to relacje, bezpieczeństwo, stabilizacja lub niezależność. Mimo że jest to pojęcie wyjątkowo subiektywne, warto od czasu do czasu zatrzymać się i pomyśleć, co na danym etapie kariery zawodowej ma dla nas szczególne znaczenie i co możemy zrobić, aby swoją zawodową sytuację poprawić.
Proponujemy refleksję o tym, jaki wpływ mamy na własny komfort w miejscu pracy, co zależy w tym zakresie od nas i jakie działania warto podjąć. Małgorzata Rosalska, ambasadorka EPALE, proponuje 6 tropów myślenia o budowaniu własnego komfortu w miejscu pracy. Opowiada o znaczeniu konkretnych umiejętności zawodowych, ale także zwraca uwagę na sferę wartości i postaw.
Z tego podcastu dowiesz się:
• jakie działania warto podejmować, aby zwiększyć własny komfort w miejscy pracy
• dlaczego te same sytuacje dla jednych pracowników są bardzo komfortowe, a dla innych zupełnie nie
• czy komfort w pracy zawsze działa na naszą korzyść
• dlaczego od czasu warto się uważnie poprzyglądać się relacji między własnymi profesjonalnymi zasobami a zmieniającymi się wymaganiami w branży i na rynku pracy
dr hab. Małgorzata Rosalska – pedagog, doradca zawodowy, adiunkt w Zakładzie Kształcenia Ustawicznego i Doradztwa Zawodowego na Wydziale Studiów Edukacyjnych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Specjalizuje się w problematyce z zakresu doradztwa edukacyjno-zawodowego, polityki rynku pracy, edukacji dorosłych i polityki oświatowej. Ambasadorka EPALE.
Miłego odbioru!
Edukacyjna rola podcastów - Karolina Suska #7
2021-07-28 08:43:03
Dobrze zrobiony podcast jest jak film bez obrazu. Musi działać na emocje i wyobraźnię, ale nie angażuje czasu słuchacza. Można go słuchać w samochodzie, na spacerze, biegając, czy jeżdżąc na rolkach. Dobry podcast jest jak opowieść, która utrzymuje uwagę słuchacza do samego końca, a nawet rozbudza jego apetyt na to, by dowiedzieć się więcej.
Z podcastu o tworzeniu podcastów, dowiesz się m.in.
- jak możesz wykorzystać podcast w edukacji?
- jak tworzyć strukturę podcastu?
- jak zainteresować odbiorcę naszym podcastem?
- jak utrzymać uwagę słuchacza?
A także zdobędziesz wiele praktycznych wskazówki dotyczących tworzenia podcastów – zarówno od strony merytorycznej, jak i praktycznej.
Zapraszam do wysłuchania kolejnego podcastu EPALE. Dowiedz się, jak w skuteczny sposób wykorzystać potencjał dźwięku, a na koniec nagraj swój własny podcast.
Rozmowa Karoliny Suskiej z Hanną Bogoryja-Zakrzewską i Katarzyną Błaszczyk dotycząca tworzenia podcastów.
Karolina Suska – socjolożka, trenerka, tutorka, dyrektorka instytucji kultury. Absolwentka UJ, Szkoły Liderów PAFW i Akademii Liderów Kultury. Wiejska aktywistka zafascynowana pracą na rzecz lokalnych społeczności, ze szczególnym uwzględnieniem działań na rzecz kobiet. Pasjonatka odkrywania potencjału drzemiącego w ludziach. Ambasadorka EPALE.
Gościnie:
Hanna Bogoryja- Zakrzewska – ponad 30 lat pracowała w Polskim Radiu, na koncie ponad 1000 dokumentów i reportaży radiowych. Laureatka najważniejszych nagród radiowych w Polsce, jej reportaże wielokrotnie reprezentowały Polskę na forum międzynarodowym.
Katarzyna Błaszczyk – przez 15 lat pracy w Polskim Radiu stworzyła ponad 500 reportaży radiowych, które zdobyły ponad 20 nagród. Współorganizowała International Feature Conference, najstarszą konferencje audio non-fiction na świecie.
W 2017 roku wspólnie stworzyły projekt https://torbareportera.pl
W 2019 roku razem wydały książkę, która jest powrotem do historii znanych słuchaczom z radia "Zdarzyło się naprawdę. Opowieści reporterskie" (wyd. Znak). https://www.znak.com.pl/ksiazka/zdarzylo-sie-naprawde-opowiesci-reporterskie-hanna-bogoryja-zakrzewska-katarzyna-blaszczyk-142609
W 2020 roku wydały e-book 'Sztuka rozmowy w podcaście i nie tylko". https://torbareportera.pl/e-book/
Miłego odbioru!
Dobrze zrobiony podcast jest jak film bez obrazu. Musi działać na emocje i wyobraźnię, ale nie angażuje czasu słuchacza. Można go słuchać w samochodzie, na spacerze, biegając, czy jeżdżąc na rolkach. Dobry podcast jest jak opowieść, która utrzymuje uwagę słuchacza do samego końca, a nawet rozbudza jego apetyt na to, by dowiedzieć się więcej.
Z podcastu o tworzeniu podcastów, dowiesz się m.in.
- jak możesz wykorzystać podcast w edukacji?
- jak tworzyć strukturę podcastu?
- jak zainteresować odbiorcę naszym podcastem?
- jak utrzymać uwagę słuchacza?
A także zdobędziesz wiele praktycznych wskazówki dotyczących tworzenia podcastów – zarówno od strony merytorycznej, jak i praktycznej.
Zapraszam do wysłuchania kolejnego podcastu EPALE. Dowiedz się, jak w skuteczny sposób wykorzystać potencjał dźwięku, a na koniec nagraj swój własny podcast.
Rozmowa Karoliny Suskiej z Hanną Bogoryja-Zakrzewską i Katarzyną Błaszczyk dotycząca tworzenia podcastów.
Karolina Suska – socjolożka, trenerka, tutorka, dyrektorka instytucji kultury. Absolwentka UJ, Szkoły Liderów PAFW i Akademii Liderów Kultury. Wiejska aktywistka zafascynowana pracą na rzecz lokalnych społeczności, ze szczególnym uwzględnieniem działań na rzecz kobiet. Pasjonatka odkrywania potencjału drzemiącego w ludziach. Ambasadorka EPALE.
Gościnie:
Hanna Bogoryja- Zakrzewska – ponad 30 lat pracowała w Polskim Radiu, na koncie ponad 1000 dokumentów i reportaży radiowych. Laureatka najważniejszych nagród radiowych w Polsce, jej reportaże wielokrotnie reprezentowały Polskę na forum międzynarodowym.
Katarzyna Błaszczyk – przez 15 lat pracy w Polskim Radiu stworzyła ponad 500 reportaży radiowych, które zdobyły ponad 20 nagród. Współorganizowała International Feature Conference, najstarszą konferencje audio non-fiction na świecie.
W 2017 roku wspólnie stworzyły projekt https://torbareportera.pl
W 2019 roku razem wydały książkę, która jest powrotem do historii znanych słuchaczom z radia "Zdarzyło się naprawdę. Opowieści reporterskie" (wyd. Znak). https://www.znak.com.pl/ksiazka/zdarzylo-sie-naprawde-opowiesci-reporterskie-hanna-bogoryja-zakrzewska-katarzyna-blaszczyk-142609
W 2020 roku wydały e-book 'Sztuka rozmowy w podcaście i nie tylko". https://torbareportera.pl/e-book/
Miłego odbioru!
Potencjał edukacyjny fotografii – Sylwia Kurszewska i Wojciech Korsak #6
2021-07-07 07:57:02
Fotografia ma niejednoznaczny status w praktykach edukacyjnych. Z jednej strony sama jest przedmiotem nauki. Z drugiej strony może być doskonałym narzędziem w pracy edukacyjnej.
Na co dzień obserwujemy ogromny postęp technologiczny, w którym widzimy szansę na lepsze jutro. Jednocześnie dostrzegamy negatywne skutki szybkiego rozwoju technologicznego, takie jak większa degradacja środowiska czy „zagubienie człowieka” nienadążającego za zmianami. Rozwój aparatów fotograficznych, telefonów, aplikacji społecznościowych czy programów do edycji zdjęć całkowicie zmienił fotografię. Czy zwiększona zależność od nowoczesnych technologii powoduje bezmyślność i zabija naszą kreatywność?
Okazuje się, że robiąc miliony zdjęć każdego dnia, sami możemy być analfabetami wizualnymi. Wiedza o tym, czym jest fotografia, wydaje się być niezbędna we współczesnym świecie, w którym w dużej mierze posługujemy się komunikatami wizualnymi. Fotografia ma spory potencjał. Możemy wykorzystywać ją zawodowo (jako narzędzie pracy) i prywatnie (sposób na pracę nad samym sobą, wyciszenie, relaks).
Inspiracją do nagrania tego podcastu były rozmowy dwóch edukatorów, których połączyła fotografia, w niecodziennej relacji uczeń–słuchacz”.
Zapraszamy do wspólnych rozważań na następujące tematy:
Fotografia jako narzędzie edukacji, wartość edukacyjna fotografii
Wpływ rozwoju nowych technologii na fotografię
Wpływ fotografii na życie codzienne i zawodowe
Fotografia – między terapią a nauką
Uczenie fotografii dorosłych (na przykładzie kwalifikacyjnych kursów zawodowych w CKU Sopot zastanowimy się, czy w pewnym wieku na jej naukę nie jest jednak za późno)
Przykłady wykorzystania fotografii w różnych inicjatywach edukacyjnych
Tak więc podczas rozmowy o fotografii nawiązujemy do tematów ważnych z punktu widzenia edukatorów, użytkowników EPALE, tj. nie tylko do transformacji cyfrowej, ale także włączenia społecznego czy kształcenia osób dorosłych.
Zapraszamy do wysłuchania rozmowy!
Wojciech Korsak – urodził się w Gdańsku. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. W latach 1985-2006 przebywał we Francji. Od 2006 do dzisiaj mieszka i pracuje w Gdańsku. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików. Jest autorem kilkudziesięciu wystaw indywidualnych. Jako jedyny polski fotografik wystawiał na Wieży Eiffla. Jego zdjęcia są w kilku muzeach i wielu kolekcjach prywatnych. Od kilku lat pracuje w szkole dla dorosłych – w sopockim CKU, gdzie dzieli się swoją wiedzą i doświadczeniem ze słuchaczami na zajęciach z fotografii podczas kwalifikacyjnych kursów zawodowych.
Sylwia Kurszewska – zawodowo związana z Centrum Kształcenia Ustawicznego w Sopocie, w którym koordynuje działania zespołu ds. projektów międzynarodowych, podejmującego inicjatywy na rzecz różnych grup społecznych. Edukatorka. Prezes Stowarzyszenia „Praca-Edukacja-Zdrowie”, działającego dla wykluczonych społecznie lub zagrożonych takim wykluczeniem. Ambasadorka EPALE.
Fotografia ma niejednoznaczny status w praktykach edukacyjnych. Z jednej strony sama jest przedmiotem nauki. Z drugiej strony może być doskonałym narzędziem w pracy edukacyjnej.
Na co dzień obserwujemy ogromny postęp technologiczny, w którym widzimy szansę na lepsze jutro. Jednocześnie dostrzegamy negatywne skutki szybkiego rozwoju technologicznego, takie jak większa degradacja środowiska czy „zagubienie człowieka” nienadążającego za zmianami. Rozwój aparatów fotograficznych, telefonów, aplikacji społecznościowych czy programów do edycji zdjęć całkowicie zmienił fotografię. Czy zwiększona zależność od nowoczesnych technologii powoduje bezmyślność i zabija naszą kreatywność?
Okazuje się, że robiąc miliony zdjęć każdego dnia, sami możemy być analfabetami wizualnymi. Wiedza o tym, czym jest fotografia, wydaje się być niezbędna we współczesnym świecie, w którym w dużej mierze posługujemy się komunikatami wizualnymi. Fotografia ma spory potencjał. Możemy wykorzystywać ją zawodowo (jako narzędzie pracy) i prywatnie (sposób na pracę nad samym sobą, wyciszenie, relaks).
Inspiracją do nagrania tego podcastu były rozmowy dwóch edukatorów, których połączyła fotografia, w niecodziennej relacji uczeń–słuchacz”.
Zapraszamy do wspólnych rozważań na następujące tematy:
Fotografia jako narzędzie edukacji, wartość edukacyjna fotografii
Wpływ rozwoju nowych technologii na fotografię
Wpływ fotografii na życie codzienne i zawodowe
Fotografia – między terapią a nauką
Uczenie fotografii dorosłych (na przykładzie kwalifikacyjnych kursów zawodowych w CKU Sopot zastanowimy się, czy w pewnym wieku na jej naukę nie jest jednak za późno)
Przykłady wykorzystania fotografii w różnych inicjatywach edukacyjnych
Tak więc podczas rozmowy o fotografii nawiązujemy do tematów ważnych z punktu widzenia edukatorów, użytkowników EPALE, tj. nie tylko do transformacji cyfrowej, ale także włączenia społecznego czy kształcenia osób dorosłych.
Zapraszamy do wysłuchania rozmowy!
Wojciech Korsak – urodził się w Gdańsku. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. W latach 1985-2006 przebywał we Francji. Od 2006 do dzisiaj mieszka i pracuje w Gdańsku. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików. Jest autorem kilkudziesięciu wystaw indywidualnych. Jako jedyny polski fotografik wystawiał na Wieży Eiffla. Jego zdjęcia są w kilku muzeach i wielu kolekcjach prywatnych. Od kilku lat pracuje w szkole dla dorosłych – w sopockim CKU, gdzie dzieli się swoją wiedzą i doświadczeniem ze słuchaczami na zajęciach z fotografii podczas kwalifikacyjnych kursów zawodowych.
Sylwia Kurszewska – zawodowo związana z Centrum Kształcenia Ustawicznego w Sopocie, w którym koordynuje działania zespołu ds. projektów międzynarodowych, podejmującego inicjatywy na rzecz różnych grup społecznych. Edukatorka. Prezes Stowarzyszenia „Praca-Edukacja-Zdrowie”, działającego dla wykluczonych społecznie lub zagrożonych takim wykluczeniem. Ambasadorka EPALE.
Rozmowa EPALE: Nie tylko rozrywka. Jak zespołowe gry online mogą rozwijać kompetencje dorosłych?
2021-06-23 12:20:30
Kiedy obserwujemy rozgrywki w grach online lub w nich uczestniczymy, łatwo możemy zauważyć, że zwycięstwo w nich zależy zarówno od umiejętności indywidualnych poszczególnych graczy, jak i od zgrania całego zespołu. Dobrze komunikujące się, zgrane ze sobą zespoły graczy, o odpowiednich umiejętnościach i podejściu do realizacji przyjętej strategii wygrywają, a gra w tych zespołach to czysta przyjemność.
Ale gdybyśmy chcieli w warunkach biznesowych zdefiniować idealny zespół, to przecież wymienimy podobne cechy. Zarządzanie zespołem ludzi o wysokich indywidualnych kompetencjach, dobrze współpracujących, rozumiejących swoją rolę i komunikujących się ze sobą to marzenie wielu menedżerów.
Czy można więc przyjąć, że nawyki, umiejętności i zachowania nabyte w grach zespołowych online to świetna baza dla dobrych graczy zespołowych? Jakie to nawyki, umiejętności i postawy? Jak wykorzystać ten potencjał?
Temat nie jest poboczny, bo na rynek pracy wchodzi pokolenie wychowane na grach, a i wielu dorosłych nie stroni od tej formy rozrywki. W 2019 roku podano, że średnia wieku graczy w World of Warcraft wynosi ponad 31 lat.
O kilku obszarach, w których dostrzegamy silny związek pomiędzy umiejętnościami nabytymi w grach a kluczowymi dla biznesu rozmawia Monika Schmeichel-Zarzeczna - historyczka sztuki, doświadczona edukatorka i graczka oraz Sławomir Łais - matematyk, doświadczony edukator zafascynowany rolą gier w edukacji.
Kiedy obserwujemy rozgrywki w grach online lub w nich uczestniczymy, łatwo możemy zauważyć, że zwycięstwo w nich zależy zarówno od umiejętności indywidualnych poszczególnych graczy, jak i od zgrania całego zespołu. Dobrze komunikujące się, zgrane ze sobą zespoły graczy, o odpowiednich umiejętnościach i podejściu do realizacji przyjętej strategii wygrywają, a gra w tych zespołach to czysta przyjemność.
Ale gdybyśmy chcieli w warunkach biznesowych zdefiniować idealny zespół, to przecież wymienimy podobne cechy. Zarządzanie zespołem ludzi o wysokich indywidualnych kompetencjach, dobrze współpracujących, rozumiejących swoją rolę i komunikujących się ze sobą to marzenie wielu menedżerów.
Czy można więc przyjąć, że nawyki, umiejętności i zachowania nabyte w grach zespołowych online to świetna baza dla dobrych graczy zespołowych? Jakie to nawyki, umiejętności i postawy? Jak wykorzystać ten potencjał?
Temat nie jest poboczny, bo na rynek pracy wchodzi pokolenie wychowane na grach, a i wielu dorosłych nie stroni od tej formy rozrywki. W 2019 roku podano, że średnia wieku graczy w World of Warcraft wynosi ponad 31 lat.
O kilku obszarach, w których dostrzegamy silny związek pomiędzy umiejętnościami nabytymi w grach a kluczowymi dla biznesu rozmawia Monika Schmeichel-Zarzeczna - historyczka sztuki, doświadczona edukatorka i graczka oraz Sławomir Łais - matematyk, doświadczony edukator zafascynowany rolą gier w edukacji.
7 kroków projektowania angażujących szkoleń – Sławomir Łais #5
2021-06-16 07:00:03
Wszyscy obserwujemy olbrzymi postęp w obszarze cyfryzacji uczenia. Pandemia stała się katalizatorem zmian zarówno po stronie edukatorów, jak i ich klientów. Zarówno jedni, jak i drudzy doświadczyli narzędzi edukacji zdalnej i mogli się przekonać o ich zaletach i wadach.
Wydaje się nieuniknione, że jak już opadnie kurz, wiele firm szkoleniowych i uczelni wyjdzie z pandemii mocno wzmocniona o umiejętności dostarczania usług edukacyjnych, wykorzystujących potencjał technologii.
Jednak samo obycie się z technologią to dopiero pierwszy krok. Warto skupić się na dobrym projektowaniu tak, by powstające produkty szkoleniowe wykorzystywały potencjał narzędzi technologicznych i były zaprojektowane pod kątem dostarczania wartości.
W tym podcaście Sławomir Łais, Ambasador EPALE, przedstawia metodę 7 okien procesu rozwojowego. Jest to uporządkowany schemat projektowania procesów szkoleniowo-rozwojowych w sposób zorientowany na świadome wykorzystanie różnorodnych metod do budowania zaangażowania i dostarczania wartości dla odbiorców.
Zaprezentowane są poszczególne okna procesu – obszary procesu rozwojowego, ich znaczenie oraz metody warte rozważenia w każdym z nich.
Metoda 7 okien stosowana jest w wielu krajach, a jej praktycznym narzędziem jest Learning Battle Cards Canvas – matryca, dostępna za darmo na licencji Creative Commons, którą można pobrać pod adresem https://epale.ec.europa.eu/pl/resource-centre/content/lbc-canvas-creative-commons-pdf
Sławomir Łais – edukator z ponad 20-letnim doświadczeniem w edukacji cyfrowej, projektant aplikacji uczących, autor publikacji, bloger praktykatrenera.pl, prelegent wielu konferencji. Prezes OSI CompuTrain, współtwórca metody i narzędzi Learning Battle Cards. Trener, konsultant w stosowaniu nowoczesnych technologii w uczeniu. Członek rady Fundacji Digital Creators. Ambasador EPALE.
Wszyscy obserwujemy olbrzymi postęp w obszarze cyfryzacji uczenia. Pandemia stała się katalizatorem zmian zarówno po stronie edukatorów, jak i ich klientów. Zarówno jedni, jak i drudzy doświadczyli narzędzi edukacji zdalnej i mogli się przekonać o ich zaletach i wadach.
Wydaje się nieuniknione, że jak już opadnie kurz, wiele firm szkoleniowych i uczelni wyjdzie z pandemii mocno wzmocniona o umiejętności dostarczania usług edukacyjnych, wykorzystujących potencjał technologii.
Jednak samo obycie się z technologią to dopiero pierwszy krok. Warto skupić się na dobrym projektowaniu tak, by powstające produkty szkoleniowe wykorzystywały potencjał narzędzi technologicznych i były zaprojektowane pod kątem dostarczania wartości.
W tym podcaście Sławomir Łais, Ambasador EPALE, przedstawia metodę 7 okien procesu rozwojowego. Jest to uporządkowany schemat projektowania procesów szkoleniowo-rozwojowych w sposób zorientowany na świadome wykorzystanie różnorodnych metod do budowania zaangażowania i dostarczania wartości dla odbiorców.
Zaprezentowane są poszczególne okna procesu – obszary procesu rozwojowego, ich znaczenie oraz metody warte rozważenia w każdym z nich.
Metoda 7 okien stosowana jest w wielu krajach, a jej praktycznym narzędziem jest Learning Battle Cards Canvas – matryca, dostępna za darmo na licencji Creative Commons, którą można pobrać pod adresem https://epale.ec.europa.eu/pl/resource-centre/content/lbc-canvas-creative-commons-pdf
Sławomir Łais – edukator z ponad 20-letnim doświadczeniem w edukacji cyfrowej, projektant aplikacji uczących, autor publikacji, bloger praktykatrenera.pl, prelegent wielu konferencji. Prezes OSI CompuTrain, współtwórca metody i narzędzi Learning Battle Cards. Trener, konsultant w stosowaniu nowoczesnych technologii w uczeniu. Członek rady Fundacji Digital Creators. Ambasador EPALE.
Teatr społeczny, czyli jaki? – Bartek Lis #4
2021-05-26 08:24:28
Rozmowa o wykorzystywaniu technik teatralnych i tanecznych w pracy edukacyjnej.
Na stronie www.teatrzaangazowany.pl prowadzonej przez Fundację Edukacji i Kultury Drama Way, możemy przeczytać, że teatr społeczny, albo „zaangażowany społecznie” to nienależąca do mainstreamu teatralnego, rozwijająca się ostatnio w Polsce i doceniana na świecie forma pracy z różnorodnymi osobami i grupami wykorzystująca techniki dramowo-teatralne, także choreograficzno-taneczne.
Projekty realizowane w tej metodologii to działania łączące wiedzę z dziedzin takich jak m.in. psychologia, pedagogika, socjologia, teatrologia. Ich efektem bardzo często są spektakle, opierające się o realne wydarzenia z życia uczestników lub społeczności, z których się wywodzą. Nierzadko jednak osoby tworzące działania z zakresu teatru społecznego mówią, że równie istotny jest sam proces. Spotkanie w przestrzeni i współdziałanie, współtworzenie. Między innymi w ten sposób o idei teatru społecznego opowiadają bohaterki podcastu: Aniela Kokosza i Agnieszka Dubilewicz, które od kilku miesięcy pracują tą metodą z uczestnikami ich autorskiego projektu.
Projekty z zakresu teatru społęcznego można odnaleźć w różnych miejscach: więzieniach, domach kultury, szkołach, teatrach, zakładach poprawczych czy ośrodkach leczenia uzależnień.
Dr Bartek Lis - socjolog i badacz społeczny, animator kultury i edukator związany z Centrum Praktyk Edukacyjnych w Centrum Kultury Zamek w Poznaniu. Zajmuje się m.in. edukacją obywatelską, rozwojem publiczności, tematyką "niewidocznych niepełnosprawności", użyciem sztuki w edukacji i praktyce społecznej, udostępnianiem instytucji kultury dla osób z niepełnosprawnościami.
GOŚCIE BARTKA LISA
Aniela Kokoszka – performerka, pedagożka tańca, stypendystka IMiT, Alternatywnej Akademii Tańca 2015, fundacji Ciało/Umysł 2017; laureatka pierwszej edycji konkursu „Ciąg Dalszy Nastąpi”. Od 2008 roku pracuje jako twórczyni niezależna, działając na pograniczu tańca, sztuk performatywnych i nauk o ciele. Pracuje pedagogicznie: ze studentami tańca, prowadząc autorskie warsztaty ruchu, również z osobami z alternatywną motoryką i zagrożonymi wykluczeniem społecznym i edukacyjnym. W 2020 roku wraz z artystkami Pauliną Giwer-Kowalewską i Agnieszką Dubilewicz, założyła KolektTacz. Współpracowała m.in. z Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie, Teatrem Tańca i Ruchu ROZBARK, Centrum Kultury Zamek, Sopockim Teatrem Tańca, UMK w Toruniu, Centrum Sztuki Dziecka, Sceną Roboczą - Centrum Rezydencji Teatralnej.
Agnieszka Dubilewicz – kulturoznawczyni, animatorka, aktorka Studia Teatralnego Blum. Absolwentka pierwszych w Polsce studiów podyplomowych z zakresu „Rozwoju Publiczności” w ramach europejskiego programu Connect. Realizatorka projektu „Mozaika z pamięci”, dotyczącej historii Osiedla Piastowskiego. Współpracowała z Otwartą Strefą Kultury Łazarz w ramach projektów „Włącz Łazarz” oraz „Nowi Bohaterowie”. Uczestniczka Szkoły Pedagogów Teatru realizowanej przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. Od sześciu lat współpracuje z Fundacją Malta prowadząc różnego rodzaju warsztaty w strefie „Wolno Dzieciom”. Od 2018 roku studentka kierunku Taniec w Kulturze Fizycznej przy poznańskim AWF-ie. W 2019 roku była jedną z uczestniczek bytomskiego laboratorium „Taniec i Niepełnosprawność. Przekraczanie Granic” organizowanego przez British Council i Instytut Muzyki i Tańca. Laboratorium zaowocowało wyjazdem na dwutygodniową rezydencję przy Holland Dance Festival w Hadze, w charakterze tłumaczki i asystentki polskiej tancerki z alternatywną motoryką Tatiany Cholewy. Na co dzień współpracuje z Fundacją Czerwone Noski Klown w Szpitalu jako dr Dubi Dubi.
Rozmowa o wykorzystywaniu technik teatralnych i tanecznych w pracy edukacyjnej.
Na stronie www.teatrzaangazowany.pl prowadzonej przez Fundację Edukacji i Kultury Drama Way, możemy przeczytać, że teatr społeczny, albo „zaangażowany społecznie” to nienależąca do mainstreamu teatralnego, rozwijająca się ostatnio w Polsce i doceniana na świecie forma pracy z różnorodnymi osobami i grupami wykorzystująca techniki dramowo-teatralne, także choreograficzno-taneczne.
Projekty realizowane w tej metodologii to działania łączące wiedzę z dziedzin takich jak m.in. psychologia, pedagogika, socjologia, teatrologia. Ich efektem bardzo często są spektakle, opierające się o realne wydarzenia z życia uczestników lub społeczności, z których się wywodzą. Nierzadko jednak osoby tworzące działania z zakresu teatru społecznego mówią, że równie istotny jest sam proces. Spotkanie w przestrzeni i współdziałanie, współtworzenie. Między innymi w ten sposób o idei teatru społecznego opowiadają bohaterki podcastu: Aniela Kokosza i Agnieszka Dubilewicz, które od kilku miesięcy pracują tą metodą z uczestnikami ich autorskiego projektu.
Projekty z zakresu teatru społęcznego można odnaleźć w różnych miejscach: więzieniach, domach kultury, szkołach, teatrach, zakładach poprawczych czy ośrodkach leczenia uzależnień.
Dr Bartek Lis - socjolog i badacz społeczny, animator kultury i edukator związany z Centrum Praktyk Edukacyjnych w Centrum Kultury Zamek w Poznaniu. Zajmuje się m.in. edukacją obywatelską, rozwojem publiczności, tematyką "niewidocznych niepełnosprawności", użyciem sztuki w edukacji i praktyce społecznej, udostępnianiem instytucji kultury dla osób z niepełnosprawnościami.
GOŚCIE BARTKA LISA
Aniela Kokoszka – performerka, pedagożka tańca, stypendystka IMiT, Alternatywnej Akademii Tańca 2015, fundacji Ciało/Umysł 2017; laureatka pierwszej edycji konkursu „Ciąg Dalszy Nastąpi”. Od 2008 roku pracuje jako twórczyni niezależna, działając na pograniczu tańca, sztuk performatywnych i nauk o ciele. Pracuje pedagogicznie: ze studentami tańca, prowadząc autorskie warsztaty ruchu, również z osobami z alternatywną motoryką i zagrożonymi wykluczeniem społecznym i edukacyjnym. W 2020 roku wraz z artystkami Pauliną Giwer-Kowalewską i Agnieszką Dubilewicz, założyła KolektTacz. Współpracowała m.in. z Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie, Teatrem Tańca i Ruchu ROZBARK, Centrum Kultury Zamek, Sopockim Teatrem Tańca, UMK w Toruniu, Centrum Sztuki Dziecka, Sceną Roboczą - Centrum Rezydencji Teatralnej.
Agnieszka Dubilewicz – kulturoznawczyni, animatorka, aktorka Studia Teatralnego Blum. Absolwentka pierwszych w Polsce studiów podyplomowych z zakresu „Rozwoju Publiczności” w ramach europejskiego programu Connect. Realizatorka projektu „Mozaika z pamięci”, dotyczącej historii Osiedla Piastowskiego. Współpracowała z Otwartą Strefą Kultury Łazarz w ramach projektów „Włącz Łazarz” oraz „Nowi Bohaterowie”. Uczestniczka Szkoły Pedagogów Teatru realizowanej przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. Od sześciu lat współpracuje z Fundacją Malta prowadząc różnego rodzaju warsztaty w strefie „Wolno Dzieciom”. Od 2018 roku studentka kierunku Taniec w Kulturze Fizycznej przy poznańskim AWF-ie. W 2019 roku była jedną z uczestniczek bytomskiego laboratorium „Taniec i Niepełnosprawność. Przekraczanie Granic” organizowanego przez British Council i Instytut Muzyki i Tańca. Laboratorium zaowocowało wyjazdem na dwutygodniową rezydencję przy Holland Dance Festival w Hadze, w charakterze tłumaczki i asystentki polskiej tancerki z alternatywną motoryką Tatiany Cholewy. Na co dzień współpracuje z Fundacją Czerwone Noski Klown w Szpitalu jako dr Dubi Dubi.
Na co nie mamy wpływu na szkoleniach? - Radek Czahajda i Rafał Cupiał #3
2021-05-05 08:00:56
Na co nie mamy wpływu na szkoleniach? O dynamice grupy, statusie, motywacji, koncentracji i innych czynnikach poza naszą kontrolą.
Na początku 2021 roku przeprowadziliśmy w Trainers’ Forum badania dotyczące efektywności szkoleń w formule online. Po analizie ponad 500 wyników ewaluacji szkoleń i webinarów odkryliśmy, że wiele czynników, które tłumaczą satysfakcję uczestników ze szkolenia, nie jest bezpośrednio związanych z tym, co na szkoleniu robi trener. Jakie to są obszary i jak możemy mieć na nie wpływ? Postanowiłem zasięgnąć języka u trenera, który specjalizuje się w dynamikach grupowych i, tak jak ja, uwielbia podpierać swoją praktykę wynikami badań naukowych.
W trakcie podcastu odpowiemy na pytania:
• W jakim stopniu proces grupowy jest od nas zależny? W jaki sposób to my dostosowujemy się do grupy?
• Jakie techniki pozwalają na prowadzenie efektywnych szkoleń przy różnorodnych grupach?
• Mała dygresja: Jak przekonująco opowiadać o badaniach naukowych?
• Jakie najcięższe sytuacja związane z dynamiką grupy przytrafiły się nam na szkoleniach?
• Jakie praktyki wpływają na motywację uczestników szkolenia?
• Jak możemy dbać o koncentrację na szkoleniach online?
• Jakie praktyki zwiększają szansę na transfer wiedzy ze szkoleń w świecie samodzielnej pracy z domu?
Gościem podcastu był Rafał Cupiał, trener biznesu, doświadczony mówca. Ekspert w dziedzinie wystąpień publicznych i procesów grupowych. W swoich warsztatach łączy wiele inspiracji, od antycznej retoryki po rozbudowane, narracyjne gry fabularne, co też wielokrotnie inspirowało mój warsztat. Serdecznie polecam śledzenie go na LinkedIn, gdzie można dowiedzieć się o jego bezpłatnych webinarach i kolejnych odcinkach podcastów.
Prowadzący: Radek Czahajda, trener, autor, naukowiec. Założyciel Trainers’ Forum, koordynator Online Training Festival, Ambasador EPALE.
Na co nie mamy wpływu na szkoleniach? O dynamice grupy, statusie, motywacji, koncentracji i innych czynnikach poza naszą kontrolą.
Na początku 2021 roku przeprowadziliśmy w Trainers’ Forum badania dotyczące efektywności szkoleń w formule online. Po analizie ponad 500 wyników ewaluacji szkoleń i webinarów odkryliśmy, że wiele czynników, które tłumaczą satysfakcję uczestników ze szkolenia, nie jest bezpośrednio związanych z tym, co na szkoleniu robi trener. Jakie to są obszary i jak możemy mieć na nie wpływ? Postanowiłem zasięgnąć języka u trenera, który specjalizuje się w dynamikach grupowych i, tak jak ja, uwielbia podpierać swoją praktykę wynikami badań naukowych.
W trakcie podcastu odpowiemy na pytania:
• W jakim stopniu proces grupowy jest od nas zależny? W jaki sposób to my dostosowujemy się do grupy?
• Jakie techniki pozwalają na prowadzenie efektywnych szkoleń przy różnorodnych grupach?
• Mała dygresja: Jak przekonująco opowiadać o badaniach naukowych?
• Jakie najcięższe sytuacja związane z dynamiką grupy przytrafiły się nam na szkoleniach?
• Jakie praktyki wpływają na motywację uczestników szkolenia?
• Jak możemy dbać o koncentrację na szkoleniach online?
• Jakie praktyki zwiększają szansę na transfer wiedzy ze szkoleń w świecie samodzielnej pracy z domu?
Gościem podcastu był Rafał Cupiał, trener biznesu, doświadczony mówca. Ekspert w dziedzinie wystąpień publicznych i procesów grupowych. W swoich warsztatach łączy wiele inspiracji, od antycznej retoryki po rozbudowane, narracyjne gry fabularne, co też wielokrotnie inspirowało mój warsztat. Serdecznie polecam śledzenie go na LinkedIn, gdzie można dowiedzieć się o jego bezpłatnych webinarach i kolejnych odcinkach podcastów.
Prowadzący: Radek Czahajda, trener, autor, naukowiec. Założyciel Trainers’ Forum, koordynator Online Training Festival, Ambasador EPALE.
Edukacja dla dobrego życia osób z niepełnosprawnością intelektualną – Monika Hausman-Pniewska #2
2021-04-14 08:19:06
Podcast dotyka tematu społeczności uczącej się na przykładzie ogólnopolskiego projektu "Bezpieczna przyszłość osób z niepełnosprawnością intelektualną", w ramach którego testowany jest model kręgów wsparcia osób z niepełnosprawnością intelektualną w społeczności lokalnej. Rozmawiamy o tym, że osoby z niepełnosprawnością intelektualną mają tak samo, jak wszyscy inni, prawo do dobrego życia. A składa się na nie między innymi możliwość samodzielnego życia przy wsparciu i zaangażowaniu społeczności lokalnej. Żeby tak się zadziało, żeby społeczność prawdziwie otworzyła się na osoby z niepełnosprawnością intelektualną i była dla nich wsparciem (świadomie uczestniczyła w kręgach wsparcia poszczególnych osób), potrzeba zmian na wielu poziomach i edukacji wielu środowisk.
Podczas spotkania poruszyliśmy takie tematy/wątki jak:
• co to są kręgi wsparcia, czyli idea modelu kręgów wsparcia,
• na czym polega koncepcja społeczności uczącej się i czemu służy edukacja w działaniu w kontekście wdrażania modelu kręgów wsparcia,
• jak podczas wdrażania modelu kręgów wsparcia uczyli się specjaliści - pracownicy PSONI, osoby z niepełnosprawnością intelektualną i ich rodziny, a także społeczność lokalna - osobiste perspektywy i refleksje gości spotkania,
• w jaki sposób wspierany był ten proces wspólnego uczenia się?
Monika Hausman-Pniewska - trenerka i animatorka, od wielu lat związana z sektorem pozarządowym i edukacją dorosłych, zwłaszcza tą pozaformalną i nieformalną, w działaniu. Pracuje w Federacji Organizacji Socjalnych Województwa Warmińsko-Mazurskiego FOSa w Olsztynie. Ambasadorka EPALE.
Goście Moniki Hausman-Pniewskiej
Milena Andrzejczyk - mieszkanka Biskupca, uczestniczka Warsztatów Terapii Zajęciowej, wokół której tworzony był krąg wsparcia – ambasadorka Kręgów Wsparcia.
Małgorzata Duba - Kierownik Klubu Integracji Społecznej w Biskupcu, członkini Koalicji na rzecz kręgów wsparcia w Biskupcu, uczestniczy w kręgach wsparcia uczestników projektu "Bezpieczna przyszłość osób z niepełnosprawnością intelektualną".
Paweł Jordan - Prezes Stowarzyszenia Boris w Warszawie, specjalista ds. edukacji i superwizji, trener, coach, doradca, innowator społeczny, dobry duch projektu i siewca idei kręgów w Polsce.
Iwona Leszczuk - Kierownik Warsztatów Terapii Zajęciowej w Polskim Stowarzyszeniu na Rzecz Osób Niepełnosprawnością Intelektualną Koło w Biskupcu.
Podcast dotyka tematu społeczności uczącej się na przykładzie ogólnopolskiego projektu "Bezpieczna przyszłość osób z niepełnosprawnością intelektualną", w ramach którego testowany jest model kręgów wsparcia osób z niepełnosprawnością intelektualną w społeczności lokalnej. Rozmawiamy o tym, że osoby z niepełnosprawnością intelektualną mają tak samo, jak wszyscy inni, prawo do dobrego życia. A składa się na nie między innymi możliwość samodzielnego życia przy wsparciu i zaangażowaniu społeczności lokalnej. Żeby tak się zadziało, żeby społeczność prawdziwie otworzyła się na osoby z niepełnosprawnością intelektualną i była dla nich wsparciem (świadomie uczestniczyła w kręgach wsparcia poszczególnych osób), potrzeba zmian na wielu poziomach i edukacji wielu środowisk.
Podczas spotkania poruszyliśmy takie tematy/wątki jak:
• co to są kręgi wsparcia, czyli idea modelu kręgów wsparcia,
• na czym polega koncepcja społeczności uczącej się i czemu służy edukacja w działaniu w kontekście wdrażania modelu kręgów wsparcia,
• jak podczas wdrażania modelu kręgów wsparcia uczyli się specjaliści - pracownicy PSONI, osoby z niepełnosprawnością intelektualną i ich rodziny, a także społeczność lokalna - osobiste perspektywy i refleksje gości spotkania,
• w jaki sposób wspierany był ten proces wspólnego uczenia się?
Monika Hausman-Pniewska - trenerka i animatorka, od wielu lat związana z sektorem pozarządowym i edukacją dorosłych, zwłaszcza tą pozaformalną i nieformalną, w działaniu. Pracuje w Federacji Organizacji Socjalnych Województwa Warmińsko-Mazurskiego FOSa w Olsztynie. Ambasadorka EPALE.
Goście Moniki Hausman-Pniewskiej
Milena Andrzejczyk - mieszkanka Biskupca, uczestniczka Warsztatów Terapii Zajęciowej, wokół której tworzony był krąg wsparcia – ambasadorka Kręgów Wsparcia.
Małgorzata Duba - Kierownik Klubu Integracji Społecznej w Biskupcu, członkini Koalicji na rzecz kręgów wsparcia w Biskupcu, uczestniczy w kręgach wsparcia uczestników projektu "Bezpieczna przyszłość osób z niepełnosprawnością intelektualną".
Paweł Jordan - Prezes Stowarzyszenia Boris w Warszawie, specjalista ds. edukacji i superwizji, trener, coach, doradca, innowator społeczny, dobry duch projektu i siewca idei kręgów w Polsce.
Iwona Leszczuk - Kierownik Warsztatów Terapii Zajęciowej w Polskim Stowarzyszeniu na Rzecz Osób Niepełnosprawnością Intelektualną Koło w Biskupcu.
18 pytań, które musisz sobie zadać zanim zainwestujesz w cyfrową transformację - Piotr Maczuga #1
2021-03-23 10:46:28
Wiele organizacji i wielu edukatorów postawiło w ostatnich miesiącach na cyfryzację swoich usług - cóż, nie mieli wyjścia. Dziś jednak coraz częściej dochodzimy do miejsca, w którym nie wystarczy już zainwestować kilkaset złotych w kamerkę internetową i mikrofon czy kupić abonament na wybranej platformie do warsztatów online lub webinarów. Dziś, jeśli chcemy funkcjonować w świecie cyfrowym efektywnie i efektownie, musimy przekroczyć pewną barierę. Z nią wiążą się inwestycje czasu i pieniędzy. Nic dziwnego, że każdy, kto podchodzi do tego tematu na początku ma wiele wątpliwości. Boi się nieuzasadnionych wydatków czy zabrnięcia w ślepą uliczkę produktowo-technologiczną.
W tym podcaście, Piotr Maczuga, ambasador EPALE, przedstawia 18 zagadnień, które wymagają rozważenia przed sporządzeniem planu rozwoju i inwestycji, a już na pewno przed pierwszymi zakupami i ogłoszeniem światu, że oto wchodzimy na najwyższy poziom cyfrowej edukacji.
Całość ułożyliśmy w krokach zgodnych z metodyką A.D.D.I.E., a w podcaście jest mowa między innymi o: modelu biznesowym i jego transformacji, budowaniu zespołu hybrydowego i zdobywaniu doświadczenia, zasobach i możliwościach organizacji, tworzeniu w zgodzie z filozofią MVP, sprzęcie, oprogramowaniu, metodach pracy, planowaniu schematów i projektowaniu budżetu zakupowego, usprawnianiu pracy poprzez mentoring i job shadowing oraz ewaluacji.
Wiele organizacji i wielu edukatorów postawiło w ostatnich miesiącach na cyfryzację swoich usług - cóż, nie mieli wyjścia. Dziś jednak coraz częściej dochodzimy do miejsca, w którym nie wystarczy już zainwestować kilkaset złotych w kamerkę internetową i mikrofon czy kupić abonament na wybranej platformie do warsztatów online lub webinarów. Dziś, jeśli chcemy funkcjonować w świecie cyfrowym efektywnie i efektownie, musimy przekroczyć pewną barierę. Z nią wiążą się inwestycje czasu i pieniędzy. Nic dziwnego, że każdy, kto podchodzi do tego tematu na początku ma wiele wątpliwości. Boi się nieuzasadnionych wydatków czy zabrnięcia w ślepą uliczkę produktowo-technologiczną.
W tym podcaście, Piotr Maczuga, ambasador EPALE, przedstawia 18 zagadnień, które wymagają rozważenia przed sporządzeniem planu rozwoju i inwestycji, a już na pewno przed pierwszymi zakupami i ogłoszeniem światu, że oto wchodzimy na najwyższy poziom cyfrowej edukacji.
Całość ułożyliśmy w krokach zgodnych z metodyką A.D.D.I.E., a w podcaście jest mowa między innymi o: modelu biznesowym i jego transformacji, budowaniu zespołu hybrydowego i zdobywaniu doświadczenia, zasobach i możliwościach organizacji, tworzeniu w zgodzie z filozofią MVP, sprzęcie, oprogramowaniu, metodach pracy, planowaniu schematów i projektowaniu budżetu zakupowego, usprawnianiu pracy poprzez mentoring i job shadowing oraz ewaluacji.
O roli współczesnego doradcy zawodowego - Małgorzata Rosalska
2020-03-12 11:38:16
Doradztwo zawodowe jako aspekt edukacji dorosłych. W jaki sposób dzisiaj pracuje doradca zawodowy? Co należy wiedzieć, aby czuć się bezpiecznie w tym zawodzie? Jak wygląda piramida kompetencji? Czym jest kompetencja wyróżniająca? A czym kwalifikacje rynkowe? Jak może się rozwinąć doradztwo zawodowe?
Rozmowa Piotra Maczugi z dr hab. Małgorzatą Rosalską - doradcą zawodowym, pedagogiem, adiunktem w Zakładzie Kształcenia Ustawicznego i Doradztwa Zawodowego na Wydziale Studiów Edukacyjnych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Doradztwo zawodowe jako aspekt edukacji dorosłych. W jaki sposób dzisiaj pracuje doradca zawodowy? Co należy wiedzieć, aby czuć się bezpiecznie w tym zawodzie? Jak wygląda piramida kompetencji? Czym jest kompetencja wyróżniająca? A czym kwalifikacje rynkowe? Jak może się rozwinąć doradztwo zawodowe?
Rozmowa Piotra Maczugi z dr hab. Małgorzatą Rosalską - doradcą zawodowym, pedagogiem, adiunktem w Zakładzie Kształcenia Ustawicznego i Doradztwa Zawodowego na Wydziale Studiów Edukacyjnych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.