Sami wybitni
W tym podcaście prezentujemy audycje dokumentalne poświęcone wybitnym postaciom polskiej kultury, nauki i uczestnikom życia publicznego. Do tej pory przedstawiliśmy sylwetki m.in.: Tadeusza Różewicza, Józefa Hena, Stanisława Lema, Krzysztofa Gradowskiego, Krzysztofa Kieślowskiego, Marka Budzyńskiego, Mirosława Chojeckiego, Czesława Bieleckiego, prof. Lidii Grychtołówny, Olega Sencowa, Ignacego Łukasiewicza i Kazimierza Szpotańskiego. Kolejne odcinki będą się pojawiać cyklicznie w każdą pierwszą niedzielę miesiąca, tuż po emisji w Programie I Polskiego Radia.
"Pianista z temperamentem" - reportaż Jakuba Tarki o wybitnym pianiście Arturze Rubinsteinie
2022-12-14 23:00:00
20 grudnia mija 40. rocznica śmierci wybitnego pianisty Artura Rubinsteina. Jako 17-latek wyjechał do Paryża, potem podbił swą żywiołowością Hiszpanię i Amerykę Południową. Do dziś jest uważany za jednego z największych interpretatorów muzyki hiszpańskiej. Jest także cenionym wykonawcą muzyki Chopina oraz Szymanowskiego, którego był przyjacielem i który zawdzięcza mu międzynarodową sławę. Przyjaźnił się z wieloma światowej sławy artystami, aktorami, malarzami, pisarzami - wszystkich przyciągał jego osobisty czar i radość życia. Do Polski przyjeżdżał wielokrotnie, zawsze był przyjmowany z największymi honorami. Wiele miejsc w jego rodzinnej Łodzi (z której wyjechał na stałe w wieku 10 lat) upamiętnia go. Co roku organizowany jest tu Rubinstein Piano Festival, którego gośćmi honorowymi są dzieci pianisty.
20 grudnia mija 40. rocznica śmierci wybitnego pianisty Artura Rubinsteina. Jako 17-latek wyjechał do Paryża, potem podbił swą żywiołowością Hiszpanię i Amerykę Południową. Do dziś jest uważany za jednego z największych interpretatorów muzyki hiszpańskiej. Jest także cenionym wykonawcą muzyki Chopina oraz Szymanowskiego, którego był przyjacielem i który zawdzięcza mu międzynarodową sławę. Przyjaźnił się z wieloma światowej sławy artystami, aktorami, malarzami, pisarzami - wszystkich przyciągał jego osobisty czar i radość życia. Do Polski przyjeżdżał wielokrotnie, zawsze był przyjmowany z największymi honorami. Wiele miejsc w jego rodzinnej Łodzi (z której wyjechał na stałe w wieku 10 lat) upamiętnia go. Co roku organizowany jest tu Rubinstein Piano Festival, którego gośćmi honorowymi są dzieci pianisty.
"Stefan Kudelski, genialny polski wynalazca" - reportaż Anny Juśkiewicz o twórcy serii magnetofonów używanych przez reporterów radiowych, telewizyjnych i studia filmowe na całym świecie
2022-12-07 11:37:00
Stefan Kudelski to kultowa postać dla ludzi radia i tych, którzy pracują z dźwiękiem. Przed laty cały świat reporterski miał ambicje pracować z analogowym magnetofonem "Nagra". Radiowcy doczekali się również jego cyfrowej wersji. Twórca "Nagry" żył i pracował na emigracji w Szwajcarii. Tam zmarł w 2013 roku. Osiągnięcia w elektronice przyniosły mu fortunę i mnóstwo nagród, w tym cztery Oscary i dwie nagrody Emmy. Jego magnetofon to legenda nie tylko radiofonii i produkcji filmowych. Nagrał m.in. Neila Armstronga na Księżycu i jego słynne zdanie – "That’s one small step for man, one giant leap for mankind" (to jest mały krok dla człowieka, ale olbrzymi skok dla ludzkości). Nie bez powodu nazywano go królem życia. Potrafił z niego czerpać jak mało kto. Inteligenckie pochodzenie i szerokie koneksje rodziców zapewniły mu dogodne warunki startu, ale na własny sukces zapracował już sam. Osiągnięcia w elektronice przyniosły mu fortunę i mnóstwo nagród, w tym cztery Oscary i dwie nagrody Emmy. "Stefan Kudelski – genialny polski wynalazca" - taki tytuł nosi reportaż Anny Juśkiewicz.
Stefan Kudelski to kultowa postać dla ludzi radia i tych, którzy pracują z dźwiękiem. Przed laty cały świat reporterski miał ambicje pracować z analogowym magnetofonem "Nagra". Radiowcy doczekali się również jego cyfrowej wersji. Twórca "Nagry" żył i pracował na emigracji w Szwajcarii. Tam zmarł w 2013 roku. Osiągnięcia w elektronice przyniosły mu fortunę i mnóstwo nagród, w tym cztery Oscary i dwie nagrody Emmy. Jego magnetofon to legenda nie tylko radiofonii i produkcji filmowych. Nagrał m.in. Neila Armstronga na Księżycu i jego słynne zdanie – "That’s one small step for man, one giant leap for mankind" (to jest mały krok dla człowieka, ale olbrzymi skok dla ludzkości). Nie bez powodu nazywano go królem życia. Potrafił z niego czerpać jak mało kto. Inteligenckie pochodzenie i szerokie koneksje rodziców zapewniły mu dogodne warunki startu, ale na własny sukces zapracował już sam. Osiągnięcia w elektronice przyniosły mu fortunę i mnóstwo nagród, w tym cztery Oscary i dwie nagrody Emmy. "Stefan Kudelski – genialny polski wynalazca" - taki tytuł nosi reportaż Anny Juśkiewicz.
"Serce kibica. Z Januszem Zaorskim przez mundiale" – reportaż Antoniego Rokickiego
2022-11-21 15:09:00
Od dziecka pasjonowała go piłka nożna. W młodości trenował m.in. koszykówkę, razem z drużyną wziął udział w wielu zawodach, jednak w wyniku problemów ze wzrokiem musiał zrezygnować z uprawiania sportów zespołowych. Sport odszedł na drugi plan, a Janusz Zaorski rozpoczął studia na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Ukończył je w 1969 roku, a dyplom obronił dwa lata później. Zdjęcia do jednego z pierwszych filmów reżysera, produkcji "Awans" z Marianem Opanią w roli głównej, były kręcone m.in. w Kazimierzu Dolnym. Był rok 1974, w RFN odbywały się Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej. Polska reprezentacja z trenerem Kazimierzem Górskim zajęła trzecie miejsce. Sukces zachęcił ekipę filmową do pewnego żartu. Złożyli oni petycję do władz Kazimierza Dolnego o zmianę nazwy miasta na… Kazimierz Górski. Kolejne mundiale Janusz Zaorski oglądał z bratem Andrzejem oraz przyjaciółmi z kręgu artystyczno-dziennikarskiego. W dorobku reżysera znajdują się produkcje znane milionom Polaków.
Od dziecka pasjonowała go piłka nożna. W młodości trenował m.in. koszykówkę, razem z drużyną wziął udział w wielu zawodach, jednak w wyniku problemów ze wzrokiem musiał zrezygnować z uprawiania sportów zespołowych. Sport odszedł na drugi plan, a Janusz Zaorski rozpoczął studia na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Ukończył je w 1969 roku, a dyplom obronił dwa lata później. Zdjęcia do jednego z pierwszych filmów reżysera, produkcji "Awans" z Marianem Opanią w roli głównej, były kręcone m.in. w Kazimierzu Dolnym. Był rok 1974, w RFN odbywały się Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej. Polska reprezentacja z trenerem Kazimierzem Górskim zajęła trzecie miejsce. Sukces zachęcił ekipę filmową do pewnego żartu. Złożyli oni petycję do władz Kazimierza Dolnego o zmianę nazwy miasta na… Kazimierz Górski. Kolejne mundiale Janusz Zaorski oglądał z bratem Andrzejem oraz przyjaciółmi z kręgu artystyczno-dziennikarskiego. W dorobku reżysera znajdują się produkcje znane milionom Polaków.
"Ulepił mnie na nowo" – reportaż Urszuli Żółtowskiej-Tomaszewskiej i Doroty Bonieckiej-Górny o Ireneuszu Gugulskim
2022-10-02 13:16:00
Portret nietuzinkowego nauczyciela języka polskiego. Ireneusz Gugulski uczył w warszawskim liceum im. Tadeusza Rejtana. Kiedy zaczynał w nim pracę, była to jeszcze szkoła męska. Od początku zaskarbił sobie szacunek uczniów. Mówią, że profesor nie uczył, ale dzielił się wiedzą. Miał charyzmę. Do uczniów zwracał się: "syneczku, panieneczko…". Nie złośliwie, ale potrafił tonem dać do zrozumienia, że uczeń podpadł. Był zaangażowany i tego wymagał od uczniów. Oni nazywali go Gugulem. Stał się legendą. Przyjaciel uczniów, a zarazem ich wielki autorytet. Do dzisiaj uczniowie wspominają go ze wzruszeniem. Mówią, że był niezwykle ważną osobą w ich życiu. On ich ukształtował, ulepił, wskazał drogę. Imponował im uczciwością i bezkompromisowością. Nauczyciel, jakiego chciałby mieć każdy z nas.
Portret nietuzinkowego nauczyciela języka polskiego. Ireneusz Gugulski uczył w warszawskim liceum im. Tadeusza Rejtana. Kiedy zaczynał w nim pracę, była to jeszcze szkoła męska. Od początku zaskarbił sobie szacunek uczniów. Mówią, że profesor nie uczył, ale dzielił się wiedzą. Miał charyzmę. Do uczniów zwracał się: "syneczku, panieneczko…". Nie złośliwie, ale potrafił tonem dać do zrozumienia, że uczeń podpadł. Był zaangażowany i tego wymagał od uczniów. Oni nazywali go Gugulem. Stał się legendą. Przyjaciel uczniów, a zarazem ich wielki autorytet. Do dzisiaj uczniowie wspominają go ze wzruszeniem. Mówią, że był niezwykle ważną osobą w ich życiu. On ich ukształtował, ulepił, wskazał drogę. Imponował im uczciwością i bezkompromisowością. Nauczyciel, jakiego chciałby mieć każdy z nas.
"Urodzona w ciszy" – reportaż Urszuli Żółtowskiej-Tomaszewskiej i Doroty Bonieckiej-Górny - sylwetka aktorki Joanny Żółkowskiej
2022-09-04 19:10:00
3 września w Ogrodzie Saskim w ramach Narodowego Czytania lekturą były "Ballady i romanse" Adama Mickiewicza. Z tej okazji przedstawiamy sylwetkę Joanny Żółkowskiej, która wprawdzie nie uczestniczyła w tym wydarzeniu, ale swoją karierę aktorską zaczęła właśnie od roli w spektaklu z epoki romantyzmu. Zagrała Zosię w "Dziadach" Adama Mickiewicza w reżyserii Konrada Swinarskiego w Teatrze Starym w Krakowie. Zaś na swój jubileusz 50-lecia pracy aktorskiej wybrała sztukę francuskiego autora poświęconą Chopinowi. To też okazja do przypomnienia jej znakomitych ról w teatrze, filmie i teatrze telewizji. Ale to też okazja do opowieści o znakomitej aktorce i niezwykle ciekawej kobiecie. A mało kto wie, że też pisarce…
3 września w Ogrodzie Saskim w ramach Narodowego Czytania lekturą były "Ballady i romanse" Adama Mickiewicza. Z tej okazji przedstawiamy sylwetkę Joanny Żółkowskiej, która wprawdzie nie uczestniczyła w tym wydarzeniu, ale swoją karierę aktorską zaczęła właśnie od roli w spektaklu z epoki romantyzmu. Zagrała Zosię w "Dziadach" Adama Mickiewicza w reżyserii Konrada Swinarskiego w Teatrze Starym w Krakowie. Zaś na swój jubileusz 50-lecia pracy aktorskiej wybrała sztukę francuskiego autora poświęconą Chopinowi. To też okazja do przypomnienia jej znakomitych ról w teatrze, filmie i teatrze telewizji. Ale to też okazja do opowieści o znakomitej aktorce i niezwykle ciekawej kobiecie. A mało kto wie, że też pisarce…
"Śladami pamięci" - reportaż Urszuli Żółtowskiej-Tomaszewskiej o ks. Ignacym Skorupce, jednym z symboli Bitwy Warszawskiej
2022-08-17 01:10:00
W tym roku obchodzimy 102. rocznicę Bitwy Warszawskiej 1920 roku. Jednym z jej najsłynniejszych symboli stał się ks. Ignacy Skorupka. Został on upamiętniony m.in. na słynnym obrazie Jerzego Kossaka "Cud nad Wisłą" z 1930 roku. W lipcu 1920 roku w obliczu napaści Sowietów na Polskę ksiądz Skorupka uzyskał nominację na kapelana garnizonu na warszawskiej Pradze. Stał się duchowym przewodnikiem obrońców Warszawy. Wraz z porucznikiem Stanisławem Matarewiczem wyruszył 13 sierpnia 1920 roku, by ratować stolicę przed bolszewikami. Padł od kuli wroga w momencie udzielania pomocy i ostatniego namaszczenia konającemu żołnierzowi. Wieść o ofiarnej postawie i śmierci kapelana natchnęła żołnierzy, a wkrótce obiegła cały kraj powodując wzrost uczuć patriotycznych. Bój pod Ossowem był pierwszą zwycięską potyczką Bitwy Warszawskiej. Od niej zaczął się początek końca bolszewików. Dzięki ofierze księdza Skorupki i wielu młodych żołnierzy i ochotników zmienił się bieg historii Polski i Europy.
W tym roku obchodzimy 102. rocznicę Bitwy Warszawskiej 1920 roku. Jednym z jej najsłynniejszych symboli stał się ks. Ignacy Skorupka. Został on upamiętniony m.in. na słynnym obrazie Jerzego Kossaka "Cud nad Wisłą" z 1930 roku. W lipcu 1920 roku w obliczu napaści Sowietów na Polskę ksiądz Skorupka uzyskał nominację na kapelana garnizonu na warszawskiej Pradze. Stał się duchowym przewodnikiem obrońców Warszawy. Wraz z porucznikiem Stanisławem Matarewiczem wyruszył 13 sierpnia 1920 roku, by ratować stolicę przed bolszewikami. Padł od kuli wroga w momencie udzielania pomocy i ostatniego namaszczenia konającemu żołnierzowi. Wieść o ofiarnej postawie i śmierci kapelana natchnęła żołnierzy, a wkrótce obiegła cały kraj powodując wzrost uczuć patriotycznych. Bój pod Ossowem był pierwszą zwycięską potyczką Bitwy Warszawskiej. Od niej zaczął się początek końca bolszewików. Dzięki ofierze księdza Skorupki i wielu młodych żołnierzy i ochotników zmienił się bieg historii Polski i Europy.
"Gdy Duduś grał" - reportaż Jakuba Tarki o Jerzym Matuszkiewiczu
2022-08-07 19:10:00
Jerzy "Duduś" Matuszkiewicz był pionierem, ojcem polskiego jazzu, współzałożycielem legendarnego zespołu Melomani. Zaczynał po wojnie, grał w tzw. okresie katakumbowym. Stał się jednym z muzyków, którzy podnieśli jazz do rangi sztuki (przez lata jazz był rodzajem muzyki rozrywkowej, tanecznej). W połowie lat 60. wycofał się z grania koncertowego i zajął kompozycją. Przez trzy dekady napisał muzykę do ok. 200 filmów i seriali - na czele z komediami Barei, Wojną domową, Stawką większą niż życie, Janosikiem, Czterdziestolatkiem... Równolegle pisał także piosenki, z których wiele stało się nieśmiertelnymi przebojami, jak choćby "Jeszcze w zielone gramy", "Nie bądź taki Szybki Bill", "Mam ochotę na chwileczkę zapomnienia" czy "Zakochani są wśród nas". 31 lipca minęła 1. rocznica jego śmierci. Jak zapisał się w pamięci przyjaciół?
Jerzy "Duduś" Matuszkiewicz był pionierem, ojcem polskiego jazzu, współzałożycielem legendarnego zespołu Melomani. Zaczynał po wojnie, grał w tzw. okresie katakumbowym. Stał się jednym z muzyków, którzy podnieśli jazz do rangi sztuki (przez lata jazz był rodzajem muzyki rozrywkowej, tanecznej). W połowie lat 60. wycofał się z grania koncertowego i zajął kompozycją. Przez trzy dekady napisał muzykę do ok. 200 filmów i seriali - na czele z komediami Barei, Wojną domową, Stawką większą niż życie, Janosikiem, Czterdziestolatkiem... Równolegle pisał także piosenki, z których wiele stało się nieśmiertelnymi przebojami, jak choćby "Jeszcze w zielone gramy", "Nie bądź taki Szybki Bill", "Mam ochotę na chwileczkę zapomnienia" czy "Zakochani są wśród nas". 31 lipca minęła 1. rocznica jego śmierci. Jak zapisał się w pamięci przyjaciół?
"Przywracanie pamięci"- reportaż Joanny Bogusławskiej o historii Józefa Walaszczyka
2022-07-29 00:15:00
Józef Walaszczyk, urodził się w 1919 roku. W czasie II wojny światowej uratował życie 53 Żydom. W pierwszych latach okupacji poznał Irenę – dziewczynę, która wyjawiła mu swoją żydowską tożsamość podczas kontroli Niemców. Od tej pory Józef Walaszczyk opiekował się Ireną, lecz mimo jego starań została aresztowana przez gestapo wraz z grupą 21 osób. Walaszczyk doprowadził do zwolnienia zatrzymanych, organizując okup w wysokości jednego kilograma złota. Pomagał też lekarzom z warszawskiego Getta z dużym narażeniem życia. Uratował również 30 Żydów zatrudnionych w jego fabryce. W 2002 roku na wniosek Ireny, Józef Walaszczyk został odznaczony medalem Sprawiedliwych wśród Narodów Świata. Od 8 sierpnia 2008 był wiceprezesem Zarządu Polskiego Towarzystwa Sprawiedliwych wśród Narodów Świata. Jako jego przedstawiciel w 2009 brał udział w wizycie w Stanach Zjednoczonych, podczas której spotkał się m.in. z prezydentem Barackiem Obamą. W tym samym roku ukazały się jego wspomnienia Przywracanie pamięci. Zmarł 20 czerwca 2022 w wieku 102 lat.
Józef Walaszczyk, urodził się w 1919 roku. W czasie II wojny światowej uratował życie 53 Żydom. W pierwszych latach okupacji poznał Irenę – dziewczynę, która wyjawiła mu swoją żydowską tożsamość podczas kontroli Niemców. Od tej pory Józef Walaszczyk opiekował się Ireną, lecz mimo jego starań została aresztowana przez gestapo wraz z grupą 21 osób. Walaszczyk doprowadził do zwolnienia zatrzymanych, organizując okup w wysokości jednego kilograma złota. Pomagał też lekarzom z warszawskiego Getta z dużym narażeniem życia. Uratował również 30 Żydów zatrudnionych w jego fabryce. W 2002 roku na wniosek Ireny, Józef Walaszczyk został odznaczony medalem Sprawiedliwych wśród Narodów Świata. Od 8 sierpnia 2008 był wiceprezesem Zarządu Polskiego Towarzystwa Sprawiedliwych wśród Narodów Świata. Jako jego przedstawiciel w 2009 brał udział w wizycie w Stanach Zjednoczonych, podczas której spotkał się m.in. z prezydentem Barackiem Obamą. W tym samym roku ukazały się jego wspomnienia Przywracanie pamięci. Zmarł 20 czerwca 2022 w wieku 102 lat.
"Nosorożec" – reportaż Ewy Szkurłat o ukraińskim reżyserze Olegu Sencowie
2022-07-22 18:45:00
Ukraiński reżyser Oleg Sencov poinformował w mediach społecznościowych, że będzie bronił swojej ojczyzny w szeregach armii. Krakowski operator Bogumił Godfrejów zaczął organizować dla niego wsparcie i pomoc. Filmowcy poznali się rok temu, na planie filmu "Nosorożec". Obraz powstawał w warunkach obostrzeń związanych z pandemią, a jego główny bohater jest tzw. naturszczykiem. Obraz miał swoją premierę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji. Krakowski operator Bogumił Godfrejów za zdjęcia do filmu "Męska sprawa" był nominowany do Oscara w kategorii krótkometrażowy film fabularny. W 2003 roku otrzymał nominację do Europejskiej Nagrody Filmowej (Felix) w kategorii: najlepszy operator filmowy. Kilka kolejnych międzynarodowych nagród otrzymał za zdjęcia do filmów produkowanych m.in. na Łotwie czy w Meksyku, w których role główne grają amatorzy. Olegowi Sencovowi w 2018 roku Parlament Europejski wręczył Nagrodę im. Sacharowa za Wolność Myśli.
Ukraiński reżyser Oleg Sencov poinformował w mediach społecznościowych, że będzie bronił swojej ojczyzny w szeregach armii. Krakowski operator Bogumił Godfrejów zaczął organizować dla niego wsparcie i pomoc. Filmowcy poznali się rok temu, na planie filmu "Nosorożec". Obraz powstawał w warunkach obostrzeń związanych z pandemią, a jego główny bohater jest tzw. naturszczykiem. Obraz miał swoją premierę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji. Krakowski operator Bogumił Godfrejów za zdjęcia do filmu "Męska sprawa" był nominowany do Oscara w kategorii krótkometrażowy film fabularny. W 2003 roku otrzymał nominację do Europejskiej Nagrody Filmowej (Felix) w kategorii: najlepszy operator filmowy. Kilka kolejnych międzynarodowych nagród otrzymał za zdjęcia do filmów produkowanych m.in. na Łotwie czy w Meksyku, w których role główne grają amatorzy. Olegowi Sencovowi w 2018 roku Parlament Europejski wręczył Nagrodę im. Sacharowa za Wolność Myśli.
"Dar narodowy" - reportaż Moniki Chrobak o dworze Marii Konopnickiej w Żarnowcu na Podkarpaciu
2022-07-03 19:10:00
Był najwyższym wyróżnieniem dla pisarza w czasach zaborów. W tym roku obchodzimy 180. rocznicę urodzin Marii Konopnickiej i z tej okazji odkryjemy na nowo wnętrza dworu w Żarnowcu na Podkarpaciu, który był darem narodowym dla wybitnej poetki, publicystki i tłumaczki. Kiedy obchodziła 25-lecie swojej pracy komitety jubileuszowe podjęły myśl, aby zakupić dla niej małą posiadłość złożoną z kawałka ziemi i domu. Tam prowadziła szeroką działalność pisarską, oświatową i społeczną aż do swojej śmierci. To w tym miejscu w 1908 roku powstały słowa słynnej „Roty”, która wkrótce urosła do rangi drugiego hymnu narodowego. Po śmierci pisarki dworek odziedziczyły jej córki, Zofia Mickiewiczowa i Laura Pytlińska. W 1956 roku Mickiewiczowa przekazała narodowi polskiemu dwór w Żarnowcu wraz z wszystkimi pamiątkami po matce. Ministerstwo Kultury i Sztuki w 1957 r. powołało do życia Muzeum Marii Konopnickiej w Żarnowcu. Ekspozycja została otwarta dla zwiedzającym w 1960 roku.
Był najwyższym wyróżnieniem dla pisarza w czasach zaborów. W tym roku obchodzimy 180. rocznicę urodzin Marii Konopnickiej i z tej okazji odkryjemy na nowo wnętrza dworu w Żarnowcu na Podkarpaciu, który był darem narodowym dla wybitnej poetki, publicystki i tłumaczki. Kiedy obchodziła 25-lecie swojej pracy komitety jubileuszowe podjęły myśl, aby zakupić dla niej małą posiadłość złożoną z kawałka ziemi i domu. Tam prowadziła szeroką działalność pisarską, oświatową i społeczną aż do swojej śmierci. To w tym miejscu w 1908 roku powstały słowa słynnej „Roty”, która wkrótce urosła do rangi drugiego hymnu narodowego. Po śmierci pisarki dworek odziedziczyły jej córki, Zofia Mickiewiczowa i Laura Pytlińska. W 1956 roku Mickiewiczowa przekazała narodowi polskiemu dwór w Żarnowcu wraz z wszystkimi pamiątkami po matce. Ministerstwo Kultury i Sztuki w 1957 r. powołało do życia Muzeum Marii Konopnickiej w Żarnowcu. Ekspozycja została otwarta dla zwiedzającym w 1960 roku.