”Ja yhm” - czyli świat po mojemu!
Witam na moim podcascie. Nazywam się brat Krzysztof Kurzok, jestem franciszkaninem Kapucynem i mieszkam w Innsbrucku. Koordynuje współpracę miedzy Kapucynami z Austrii i Indonezji na Sumatrze Północnej i na Madagaskarze. Patrzę na świat z trzech kontynentów i to pozwala mi nabrać dystansu do siebie i do Europy. W tym blogu dziele się taką wizją świata jak ja go widzę. Obserwuje świat przez pryzmat mojej wiary, słowa Biblii i życie w różnych kulturach. Zapraszam do słuchania - brat Krzysztof, Kapucyn
3 Fastensonntag
2024-03-02 12:02:00
Beide Lesungen erzählen uns vom Bund, den Gott mit seinem Volk schließt. Dieser Bund wird auf der Grundlage des Gesetzes von Berit geschlossen, d.h. ein Vertrag zwischen dem Stärkeren und dem Schwächeren. In diesem Vertrag nimmt der Stärkere den Schwächeren unter seinen Schutz und steht für ihn ein. Der Schwächere schenkt dem Starken sein Vertrauen und passt sich entsprechend an. Das Zeichen des ersten Bundes zwischen dem auserwählten Volk und Gott ist der Dekalog oder die 10 Gebote, die Mose von Gott auf dem Berg in der Wüste Sinai empfängt.
Beide Lesungen erzählen uns vom Bund, den Gott mit seinem Volk schließt. Dieser Bund wird auf der Grundlage des Gesetzes von Berit geschlossen, d.h. ein Vertrag zwischen dem Stärkeren und dem Schwächeren. In diesem Vertrag nimmt der Stärkere den Schwächeren unter seinen Schutz und steht für ihn ein. Der Schwächere schenkt dem Starken sein Vertrauen und passt sich entsprechend an. Das Zeichen des ersten Bundes zwischen dem auserwählten Volk und Gott ist der Dekalog oder die 10 Gebote, die Mose von Gott auf dem Berg in der Wüste Sinai empfängt.
3 Niedziela Wielkiego Postu
2024-03-02 12:00:00
Czytania dzisiejszej niedzieli zabierają nas pod górę Synaj i w Ewangelii do świątyni jerozolimskiej. Do dwóch szczególnych miejsc, o których opowiem za chwile. Skąd wiec ten historyczny wstęp o Bułgarii? Mowa będzie dziś o świątyni. A chciałem wam powiedzieć, że 30 marca 1944r. na Sofiie spadły pierwsze i jedyne bomby z samolotów brytyjskich. Z ważniejszych budynków został zbombardowany tylko kościół sw. Józefa, konkatedra bułgarskich katolików. Nigdy nie powiedziano, dlaczego Anglicy bombardowali Sofie. Czy była to zemsta za współpracę z Hitlerem? Nie wiem, wiem jednak, ze świątynia w Sofii nie została odbudowana ani w 3 dni, jak mówi Jezus, ani przez 46 lat jak ta w Jerozolimie po powrocie z niewoli babilońskiej. Sofijscy katolicy czekali az 59 lat na pozwolenie odbudowy ich świątyni. Kamień węgielny poświecił sw. Jan Paweł II w czasie swojej wizyty w Bułgarii w 2002r. i zaraz po tym ruszyła budowa.
Czytania dzisiejszej niedzieli zabierają nas pod górę Synaj i w Ewangelii do świątyni jerozolimskiej. Do dwóch szczególnych miejsc, o których opowiem za chwile. Skąd wiec ten historyczny wstęp o Bułgarii? Mowa będzie dziś o świątyni. A chciałem wam powiedzieć, że 30 marca 1944r. na Sofiie spadły pierwsze i jedyne bomby z samolotów brytyjskich. Z ważniejszych budynków został zbombardowany tylko kościół sw. Józefa, konkatedra bułgarskich katolików. Nigdy nie powiedziano, dlaczego Anglicy bombardowali Sofie. Czy była to zemsta za współpracę z Hitlerem? Nie wiem, wiem jednak, ze świątynia w Sofii nie została odbudowana ani w 3 dni, jak mówi Jezus, ani przez 46 lat jak ta w Jerozolimie po powrocie z niewoli babilońskiej. Sofijscy katolicy czekali az 59 lat na pozwolenie odbudowy ich świątyni. Kamień węgielny poświecił sw. Jan Paweł II w czasie swojej wizyty w Bułgarii w 2002r. i zaraz po tym ruszyła budowa.
3 Великопостна Неделя
2024-03-02 11:00:00
Възстановяването на храма е това, което свързва София с днешните четива. Но литургията на словото за днешната неделя се фокусира върху нещо повече от храма, а именно върху видимия знак на Божието присъствие сред Неговия народ. Но този видим знак не е сграда, а Църква, съставена от живи човешки сърца, и именно за това ще стане дума в днешния подкаст.
Възстановяването на храма е това, което свързва София с днешните четива. Но литургията на словото за днешната неделя се фокусира върху нещо повече от храма, а именно върху видимия знак на Божието присъствие сред Неговия народ. Но този видим знак не е сграда, а Църква, съставена от живи човешки сърца, и именно за това ще стане дума в днешния подкаст.
Tabor i Abraham - 2 Niedziela Wielkiego Postu
2024-02-24 12:00:00
Witajcie w Niedzielę: Podcast prowadzony przez Brata Krzysztofa, austriackiego kapucyna, przynoszący ciekawe rozważania na temat czytań niedzielnych. Podcast dostępny jest na serwerach streamingowych, takich jak Spotify, Apple, Google Podcast, TuneUp. Nowy episode jest publikowany każdą sobotę o 12.00.
W najnowszym odcinku pokazujemy dwie historie z długą historią, mające wiele wspólnych cech, mimo różnicy czasowej prawie dwóch tysięcy lat. Skupiamy się na postaciach jedynych synów tego samego ojca - Izaaka i Jezusa. Opowiadania te łączy jedno pytanie: Czy to było konieczne?
Kim jest ten ojciec, co ma ponad 2000 lat? Kim są ci synowie? Pierwszy z nich nazywa się Izaak, a drugi - Jezus. Odkrywamy, jakie są związki między tymi dwoma postaciami i dlaczego można powiedzieć, że są synami tego samego ojca. Musimy też zrozumieć, że Izaak nie jest własnością Abrahama, lecz darem Boga.
Góra Tabor i przemienienie Jezusa skupiają naszą uwagę na żywym i prawdziwym Bogu. Dzięki temu apostołowie doświadczają niewidzialnego widzialnie. Lecz apostołowie marnują okazję bycia z Bogiem, idąc spać, zamiast korzystać z okazji, by modlić się z mistrzem.
Zachęcamy do czytania Pisma Świętego i modlitwy w czasie Wielkiego Postu. Modlitwa to wejście na Tabor. Pustynia jest doświadczaniem wiary, a Tabor to zaproszenie do doświadczenia Boga i obecności Boga. Zapraszamy do modlitwy pragnienia Boga, nie modlitwy o coś, za kogoś, lecz modlitwy pragnienia bycia z Bogiem.
Witajcie w Niedzielę: Podcast prowadzony przez Brata Krzysztofa, austriackiego kapucyna, przynoszący ciekawe rozważania na temat czytań niedzielnych. Podcast dostępny jest na serwerach streamingowych, takich jak Spotify, Apple, Google Podcast, TuneUp. Nowy episode jest publikowany każdą sobotę o 12.00.
W najnowszym odcinku pokazujemy dwie historie z długą historią, mające wiele wspólnych cech, mimo różnicy czasowej prawie dwóch tysięcy lat. Skupiamy się na postaciach jedynych synów tego samego ojca - Izaaka i Jezusa. Opowiadania te łączy jedno pytanie: Czy to było konieczne?
Kim jest ten ojciec, co ma ponad 2000 lat? Kim są ci synowie? Pierwszy z nich nazywa się Izaak, a drugi - Jezus. Odkrywamy, jakie są związki między tymi dwoma postaciami i dlaczego można powiedzieć, że są synami tego samego ojca. Musimy też zrozumieć, że Izaak nie jest własnością Abrahama, lecz darem Boga.
Góra Tabor i przemienienie Jezusa skupiają naszą uwagę na żywym i prawdziwym Bogu. Dzięki temu apostołowie doświadczają niewidzialnego widzialnie. Lecz apostołowie marnują okazję bycia z Bogiem, idąc spać, zamiast korzystać z okazji, by modlić się z mistrzem.
Zachęcamy do czytania Pisma Świętego i modlitwy w czasie Wielkiego Postu. Modlitwa to wejście na Tabor. Pustynia jest doświadczaniem wiary, a Tabor to zaproszenie do doświadczenia Boga i obecności Boga. Zapraszamy do modlitwy pragnienia Boga, nie modlitwy o coś, za kogoś, lecz modlitwy pragnienia bycia z Bogiem.
2 Fastensonntag
2024-02-24 07:48:26
Interessante Geschichten werden uns von der Kirche für den 2. Fastensonntag angeboten. Obwohl die beiden Geschichten fast 2000 Jahre voneinander entfernt sind, haben sie viel gemeinsam. Die Hauptpersonen in beiden Geschichten sind die einzigen Söhne desselben Vaters. Sie haben richtig gehört. Einer der Söhne lebt etwa 1800 Jahre vor der Geburt Christi, ist etwa 37 Jahre alt und ist das einzige Kind seines Vaters. Die zweite Geschichte, die im Evangelium aufgezeichnet ist, spielt 1800 Jahre später, etwa 37 Jahre nach der Geburt Christi, und der Protagonist dieser Geschichte ist ebenfalls der einzige Sohn, und der Vater ist dieselbe Person. Um die Sache noch interessanter zu machen, geht es in beiden Geschichten um die gleiche Frage: War das notwendig? Mehr dazu im heutigen Podcast, zu dem ich euch herzlich einlade.
Interessante Geschichten werden uns von der Kirche für den 2. Fastensonntag angeboten. Obwohl die beiden Geschichten fast 2000 Jahre voneinander entfernt sind, haben sie viel gemeinsam. Die Hauptpersonen in beiden Geschichten sind die einzigen Söhne desselben Vaters. Sie haben richtig gehört. Einer der Söhne lebt etwa 1800 Jahre vor der Geburt Christi, ist etwa 37 Jahre alt und ist das einzige Kind seines Vaters. Die zweite Geschichte, die im Evangelium aufgezeichnet ist, spielt 1800 Jahre später, etwa 37 Jahre nach der Geburt Christi, und der Protagonist dieser Geschichte ist ebenfalls der einzige Sohn, und der Vater ist dieselbe Person. Um die Sache noch interessanter zu machen, geht es in beiden Geschichten um die gleiche Frage: War das notwendig? Mehr dazu im heutigen Podcast, zu dem ich euch herzlich einlade.
2 Niedziela WIelkiego Postu
2024-02-24 07:48:13
Ciekawe historie przekaże nam kościół na 2 Niedziela Postu oferowana. Choć te dwie historie dzielą od siebie prawie 2000 lat, mają ze sobą wiele wspólnego.Główni bohaterowie obu opowieści są jedynymi synami tego samego ojca. Słyszałeś dobrze. Jeden z synów żyje około 1800 lat przed narodzinami Chrystusa, ma około 37 lat i jest jedynym dzieckiem ojca. Druga historia, zapisana w ewangelii, rozgrywa się 1800 lat później, około 37 lat po narodzinach Chrystusa, a bohaterem tej historii jest również jedyny syn, a ojciec jest tą samą osobą. Aby jeszcze bardziej zaciekawić, obie historie dotyczą tego samego pytania: Czy było to konieczne? Więcej na ten temat w dzisiejszym podcaście, do którego serdecznie zapraszam.
Ciekawe historie przekaże nam kościół na 2 Niedziela Postu oferowana. Choć te dwie historie dzielą od siebie prawie 2000 lat, mają ze sobą wiele wspólnego.Główni bohaterowie obu opowieści są jedynymi synami tego samego ojca. Słyszałeś dobrze. Jeden z synów żyje około 1800 lat przed narodzinami Chrystusa, ma około 37 lat i jest jedynym dzieckiem ojca. Druga historia, zapisana w ewangelii, rozgrywa się 1800 lat później, około 37 lat po narodzinach Chrystusa, a bohaterem tej historii jest również jedyny syn, a ojciec jest tą samą osobą. Aby jeszcze bardziej zaciekawić, obie historie dotyczą tego samego pytania: Czy było to konieczne? Więcej na ten temat w dzisiejszym podcaście, do którego serdecznie zapraszam.
2 Великопостна Неделя
2024-02-24 07:47:51
Интересни истории ни предлага Църквата за втората неделя от Великия пост. Въпреки че двете истории са разделени от почти 2000 години, те имат много общо помежду си. Главните герои и в двете истории са единствените синове на един и същ баща. Чухте правилно. Единият от синовете живее около 1800 години преди раждането на Христос, на около 37 години е и е единственото дете на баща си. Втората история, записана в Евангелието, се случва 1800 години по-късно, около 37 години след раждането на Христос, и главният герой на тази история също е единствен син, а бащата е същият човек. За да стане още по-интересно, и двете истории имат един и същ въпрос: необходимо ли е било това? Повече в днешния подкаст, на който сърдечно ви каня.
Интересни истории ни предлага Църквата за втората неделя от Великия пост. Въпреки че двете истории са разделени от почти 2000 години, те имат много общо помежду си. Главните герои и в двете истории са единствените синове на един и същ баща. Чухте правилно. Единият от синовете живее около 1800 години преди раждането на Христос, на около 37 години е и е единственото дете на баща си. Втората история, записана в Евангелието, се случва 1800 години по-късно, около 37 години след раждането на Христос, и главният герой на тази история също е единствен син, а бащата е същият човек. За да стане още по-интересно, и двете истории имат един и същ въпрос: необходимо ли е било това? Повече в днешния подкаст, на който сърдечно ви каня.
Wędrówka ku Życiu i Muzyce
2024-02-22 23:40:12
"Poszukiwanie Ognia: Wędrówka ku Życiu i Muzyce" to powieściowy epizod opowiadający historię pojedynczej duszy, która wyrusza w poszukiwanie iskry, która w niej zgasła. Ta duchowa podróż przenosi nas do miejsc, gdzie niebo styka się z ziemią i gdzie muzyka gra prosto z nieba.
Główne postacie z epizodu walczą ze swoją wewnętrzną mroczną stroną, starając się znaleźć drogę powrotną do radości i spokoju. W swojej duchowej wędrówce postacie te zwracają się do autorytetu, który ma moc rozpalić ogień w ich sercach.
Przygoda w górach, podczas której szukają otwartego nieba, staje się metaforą dla ich życia. Czy uda im się odzyskać utraconą moc? Czy muzyka z nieba da im odpowiedzi, których szukają? Takie są pytania, które nasuwają się w trakcie odkrywania tej optymistycznej i inspirującej podróży.
To wciągająca opowieść o poszukiwaniu iskry wewnętrznego ognia, konfrontowaniu się z własnymi lękami i przeciwnościami, aby odnaleźć prawdziwe przeznaczenie i pasję do życia.
"Poszukiwanie Ognia: Wędrówka ku Życiu i Muzyce" to powieściowy epizod opowiadający historię pojedynczej duszy, która wyrusza w poszukiwanie iskry, która w niej zgasła. Ta duchowa podróż przenosi nas do miejsc, gdzie niebo styka się z ziemią i gdzie muzyka gra prosto z nieba.
Główne postacie z epizodu walczą ze swoją wewnętrzną mroczną stroną, starając się znaleźć drogę powrotną do radości i spokoju. W swojej duchowej wędrówce postacie te zwracają się do autorytetu, który ma moc rozpalić ogień w ich sercach.
Przygoda w górach, podczas której szukają otwartego nieba, staje się metaforą dla ich życia. Czy uda im się odzyskać utraconą moc? Czy muzyka z nieba da im odpowiedzi, których szukają? Takie są pytania, które nasuwają się w trakcie odkrywania tej optymistycznej i inspirującej podróży.
To wciągająca opowieść o poszukiwaniu iskry wewnętrznego ognia, konfrontowaniu się z własnymi lękami i przeciwnościami, aby odnaleźć prawdziwe przeznaczenie i pasję do życia.
1 Fasten Sonntag
2024-02-17 12:02:00
Am Tag nach Aschermittwoch erhielt ich von einem Freund ein Foto von einem solchen großen Eimer voller Asche, den jemand an der Ecke des Zauns am Eingang der Kirche aufgestellt hatte. Über dem Eimer hing ein Schild: "Für diejenigen, die nicht das ganze Jahr über die Kirche betreten wollen. Heute Selbstbedienung, ohne die Kirche zu betreten."
Jesus ist nicht zu einer bestimmten Gruppe von Menschen gegangen, um das Kommen des Himmelreichs zu verkünden, sondern er hat allen Menschen die Frohe Botschaft des Heils verkündet. Auch denjenigen, die nicht in die Synagoge gingen. Die Fastenzeit ist eine Chance für alle.
Am Tag nach Aschermittwoch erhielt ich von einem Freund ein Foto von einem solchen großen Eimer voller Asche, den jemand an der Ecke des Zauns am Eingang der Kirche aufgestellt hatte. Über dem Eimer hing ein Schild: "Für diejenigen, die nicht das ganze Jahr über die Kirche betreten wollen. Heute Selbstbedienung, ohne die Kirche zu betreten."
Jesus ist nicht zu einer bestimmten Gruppe von Menschen gegangen, um das Kommen des Himmelreichs zu verkünden, sondern er hat allen Menschen die Frohe Botschaft des Heils verkündet. Auch denjenigen, die nicht in die Synagoge gingen. Die Fastenzeit ist eine Chance für alle.
1Niedziela Wielkiego Postu
2024-02-17 12:00:00
Kibel pełny hasio - czyli metalowe wiadro pełne popiołu i„kołkastla” z wynglym, czyli węglarka na węgiel przyniesiony z szopy albo piwnicy, to stale elementy przy kachkloku, czyli piecu kaflowym jaki miała do ogrzewania swojego mieszkania każda Śląska rodzina. Tak przynajmniej pamietam z dzieciństwa u mojej babci było.
Dzień po Środzie Popielcowej otrzymałem od znajomego fotografie takiego dużego „kibla pełnego hasio”, czyli wiadra pełnego popiołu, które ktoś postawił na rogu ogrodzenia przy wejściu do Kościoła. Nad wiadrem widniał zawieszony napis: „Dla tych, którzy nie chcą wejść do kościoła przez cały rok. Dzisiaj samoobsługa, bez wchodzenia do kościoła.”
Kibel pełny hasio - czyli metalowe wiadro pełne popiołu i„kołkastla” z wynglym, czyli węglarka na węgiel przyniesiony z szopy albo piwnicy, to stale elementy przy kachkloku, czyli piecu kaflowym jaki miała do ogrzewania swojego mieszkania każda Śląska rodzina. Tak przynajmniej pamietam z dzieciństwa u mojej babci było.
Dzień po Środzie Popielcowej otrzymałem od znajomego fotografie takiego dużego „kibla pełnego hasio”, czyli wiadra pełnego popiołu, które ktoś postawił na rogu ogrodzenia przy wejściu do Kościoła. Nad wiadrem widniał zawieszony napis: „Dla tych, którzy nie chcą wejść do kościoła przez cały rok. Dzisiaj samoobsługa, bez wchodzenia do kościoła.”