Wojowniczki & Wojownicy/Anna Maruszeczko
Rozmowy-spotkania z ludźmi. Czasem z no name, czasem z rozpoznawalnymi, czasem z ekspertami. Zawsze z takimi, którym zależy. Dzielimy się wiedzą i opowieściami o przełomach w życiu, w przekonaniu, że „opowiadanie historii to nasz ludzki sposób radzenia sobie z rzeczywistością". Interesuje mnie człowiek w zmianie. Moi bohaterowie to ludzie poszukujący i zaangażowani. Walczą, stawiając granice, postępując w zgodzie z sobą, dzieląc się. Czasem wygrywają bitwy ze światem zewnętrznym, jednak podkreślają, że najtrudniej wygrać z samym sobą.
Intro muz.: Leszek Kołodziejski
śpiew: Wojciech Myrczek
Kategorie:
Społeczeństwo i Kultura
Społeczeństwo i Kultura
# 74 - Bożena Kowalkowska – "Odzyskać życie". W poszukiwaniu traconego czasu.
2024-01-19 13:49:11
Twierdzi, że potrafi przywołać porządek i spokój. Przedstawia się a nawet reklamuje dwoma słowami: „Odzyskuję czas“. Nie trzeba lepszej zachęty, żeby się taką osobą zainteresować. Nie tylko dlatego, że czas to pieniądz. Czas to wszystko. Odzyskać czas, to odzyskać życie. Ale jak, skoro czas jest zasobem nieodnawialnym?
Znane są tysiące sposobów zabijania czasu, ale nikt nie wie, jak go wskrzesić, powiedział najbardziej znany w historii fizyk. Ona twierdzi, że można się z czasem jakoś ułożyć, w tym sensie odzyskać czy wskrzesić (żeby pozostać przy metaforze noblisty).
W swojej codziennej praktyce obserwuje, jak w obliczu szeroko pojętych zmagań z czasem, wszyscy jesteśmy równi – niczym uczestnicy tragicznego danse macabre.
Sama sporo zapłaciła za niepanowanie nad czasem, za przeładowane kalendarze. Tężyczka utajona – choroba ambitnych kobiet, dotknęła i ją.
Większość z nas chciałaby być lepiej zorganizowana. To bardzo pożądana umiejętność. Sęk w tym, że nikt jej nas nie uczy. – To jej odkrycie, dlatego zajęła się czasem, z myślą o sobie i o nas.
Zapewnia, że jej celem jest uruchomienie procesu myślenia o swoim czasie, a nie podyktowanie przepisu na życie.
Autorka poradników „Odzyskać czas“, „Poza czasem“ i „W swoim czasie. 27 historii o odzyskiwaniu życia“. Autorka podcastu „Odzyskać czas“.
Uważa, że pracę można kontrolować, ilość obowiązków domowych/rodzinnych może maleć a nie tylko rosnąć. Twierdzi, że potrafi przywołać porządek i spokój!!!! W swoim, twoim i moim życiu!!!!
Ludzie, którzy główkują, piszą o czasie przekonują, że nie ma się co łudzić, że na wszystko nie starczy nam czasu i nigdy nie wyeliminujemy z życia niepewności. Może więc rzeczywiście trzeba zrobić życiowy remanent i ustalić, co w naszym życiu najbardziej się liczy. Eh.DO USŁYSZENIA!
Twierdzi, że potrafi przywołać porządek i spokój. Przedstawia się a nawet reklamuje dwoma słowami: „Odzyskuję czas“. Nie trzeba lepszej zachęty, żeby się taką osobą zainteresować. Nie tylko dlatego, że czas to pieniądz. Czas to wszystko. Odzyskać czas, to odzyskać życie. Ale jak, skoro czas jest zasobem nieodnawialnym?
Znane są tysiące sposobów zabijania czasu, ale nikt nie wie, jak go wskrzesić, powiedział najbardziej znany w historii fizyk. Ona twierdzi, że można się z czasem jakoś ułożyć, w tym sensie odzyskać czy wskrzesić (żeby pozostać przy metaforze noblisty).
W swojej codziennej praktyce obserwuje, jak w obliczu szeroko pojętych zmagań z czasem, wszyscy jesteśmy równi – niczym uczestnicy tragicznego danse macabre.
Sama sporo zapłaciła za niepanowanie nad czasem, za przeładowane kalendarze. Tężyczka utajona – choroba ambitnych kobiet, dotknęła i ją.
Większość z nas chciałaby być lepiej zorganizowana. To bardzo pożądana umiejętność. Sęk w tym, że nikt jej nas nie uczy. – To jej odkrycie, dlatego zajęła się czasem, z myślą o sobie i o nas.
Zapewnia, że jej celem jest uruchomienie procesu myślenia o swoim czasie, a nie podyktowanie przepisu na życie.
Autorka poradników „Odzyskać czas“, „Poza czasem“ i „W swoim czasie. 27 historii o odzyskiwaniu życia“. Autorka podcastu „Odzyskać czas“.
Uważa, że pracę można kontrolować, ilość obowiązków domowych/rodzinnych może maleć a nie tylko rosnąć. Twierdzi, że potrafi przywołać porządek i spokój!!!! W swoim, twoim i moim życiu!!!!
Ludzie, którzy główkują, piszą o czasie przekonują, że nie ma się co łudzić, że na wszystko nie starczy nam czasu i nigdy nie wyeliminujemy z życia niepewności. Może więc rzeczywiście trzeba zrobić życiowy remanent i ustalić, co w naszym życiu najbardziej się liczy. Eh.DO USŁYSZENIA!
# 72 – Roman Praszyński – Być tatą i mamą dla siebie. O męskich kręgach.
2023-12-11 14:13:01
„Na filmach płakałem zawsze, gdy ktoś słaby zaopiekował się sobą albo gdy kilkoro słabych zjednoczyło się, żeby spuścić łomot silniejszemu. Przechodzenie ze słabości w siłę najbardziej mnie poruszało. Wtedy się wzruszałem. Nie wtedy, kiedy się całowali“.
W Wikipedii przedstawiany jest tak: „Polski prozaik, dziennikarz...“. W autoprezentacji jest inna kolejność życiowych ról: „Jestem
mężem, ojcem, terapeutą. Od dwudziestu lat zasiadam w męskich kręgach. Zapraszam mężczyzn na warsztaty „W stronę ojca” i „Podróż Bohatera”.
Twierdzi, że zaliczył kryzys tożsamości. Przyznał przed sobą, że nie jest w stanie zrealizować swojego mitu. Porzucił marzenie o byciu pisarzem. Pokonała go proza... życia. „Za każdą
napisaną książkę mogłem sobie kupić rower, co najwyżej dobry rower“. To się wiązało z cierpieniem. Ale z tego bólu zrodził się inny mit. Poszedł do szkoły psychoterapeutów. I znowu przygwoździł go kryzys. Za wywiad z aktorką filmu erotycznego wyrzucono go z redakcji i zawieszono w towarzystwie psychoterapeutycznym. Więc w tej historii on też był ofiarą. „To była mega trudna i piękna droga“, mówi.
Kiedy szukał wątku przewodniego swoich warsztatów dla mężczyzn, temat był dla niego oczywisty, bo od lat słyszał na kręgach tę samą historię – historię o ranie związanej z ojcem.
Postanowił, że zaprosi mężczyzn do pracy nad uzdrawianiem tej właśnie relacji. „Cenię sobie, że mogę towarzyszyć
osobom w przemianie“, wyznaje.
„Na filmach płakałem zawsze, gdy ktoś słaby zaopiekował się sobą albo gdy kilkoro słabych zjednoczyło się, żeby spuścić łomot silniejszemu. Przechodzenie ze słabości w siłę najbardziej mnie poruszało. Wtedy się wzruszałem. Nie wtedy, kiedy się całowali“.
W Wikipedii przedstawiany jest tak: „Polski prozaik, dziennikarz...“. W autoprezentacji jest inna kolejność życiowych ról: „Jestem mężem, ojcem, terapeutą. Od dwudziestu lat zasiadam w męskich kręgach. Zapraszam mężczyzn na warsztaty „W stronę ojca” i „Podróż Bohatera”.
Twierdzi, że zaliczył kryzys tożsamości. Przyznał przed sobą, że nie jest w stanie zrealizować swojego mitu. Porzucił marzenie o byciu pisarzem. Pokonała go proza... życia. „Za każdą napisaną książkę mogłem sobie kupić rower, co najwyżej dobry rower“. To się wiązało z cierpieniem. Ale z tego bólu zrodził się inny mit. Poszedł do szkoły psychoterapeutów. I znowu przygwoździł go kryzys. Za wywiad z aktorką filmu erotycznego wyrzucono go z redakcji i zawieszono w towarzystwie psychoterapeutycznym. Więc w tej historii on też był ofiarą. „To była mega trudna i piękna droga“, mówi.
Kiedy szukał wątku przewodniego swoich warsztatów dla mężczyzn, temat był dla niego oczywisty, bo od lat słyszał na kręgach tę samą historię – historię o ranie związanej z ojcem.
Postanowił, że zaprosi mężczyzn do pracy nad uzdrawianiem tej właśnie relacji. „Cenię sobie, że mogę towarzyszyć osobom w przemianie“, wyznaje.
# 71 – Jacek Masłowski – O emancypacji mężczyzn.
2023-11-23 18:31:38
Rozmawiamy o bliskości w świecie mężczyzn, w relacjach z innymi mężczyznami i w relacjach z kobietami. Z obserwacji i pracy terapeutycznej Jacka wynika, że mężczyźni w relacji z kobietą, bardziej niż seksu, potrzebują czułości. A z najnowszych
badań dotyczących mężczyzn w Polsce – że większość mężczyzn zapytanych o źródło siły i mocy wskazuje miłość partnerki. W przypadku kobiet miłość partnera nie występuje nawet w pierwszej piątce. Ciekawe, dlaczego?
„Chłopcy, którzy nie mogą płakać, strzelają“ – mówił
Joe Ehrmann, słynny amerykański coach, podczas wystąpienia w TEDTalk... Bliskość i czułość to fundamentalnie ważne kwestie. I nie żartujemy.
Jacek Masłowski jest prezesem dedykowanej mężczyznom fundacji Masculinum. Jest specjalistą od męskich spraw – od ich zauważania, nazywania, przegadywania i przepracowywania. Mówi o tym, że etos współczesnego mężczyzny wymaga przedefiniowania, nowego wzorca, równowagi między naturą a nową normalnością. Mężczyźni od dawna zanurzeni w świecie
kobiet potrzebują autonomii, w czym oboje – nie tylko w tej rozmowie – upatrujemy samych korzyści.
Rozmawiamy też o incelach . Naprowadzają nas na ten temat
autorki książki „Przegryw. Mężczyźni w pułapce gniewu i samotności“ Patrycja Wieczorkiewicz i Aleksandra Herzyk.
Rozmawiamy o bliskości w świecie mężczyzn, w relacjach z innymi mężczyznami i w relacjach z kobietami. Z obserwacji i pracy terapeutycznej Jacka wynika, że mężczyźni w relacji z kobietą, bardziej niż seksu, potrzebują czułości. A z najnowszych badań dotyczących mężczyzn w Polsce – że większość mężczyzn zapytanych o źródło siły i mocy wskazuje miłość partnerki. W przypadku kobiet miłość partnera nie występuje nawet w pierwszej piątce. Ciekawe, dlaczego?
„Chłopcy, którzy nie mogą płakać, strzelają“ – mówił Joe Ehrmann, słynny amerykański coach, podczas wystąpienia w TEDTalk... Bliskość i czułość to fundamentalnie ważne kwestie. I nie żartujemy.
Jacek Masłowski jest prezesem dedykowanej mężczyznom fundacji Masculinum. Jest specjalistą od męskich spraw – od ich zauważania, nazywania, przegadywania i przepracowywania. Mówi o tym, że etos współczesnego mężczyzny wymaga przedefiniowania, nowego wzorca, równowagi między naturą a nową normalnością. Mężczyźni od dawna zanurzeni w świecie
kobiet potrzebują autonomii, w czym oboje – nie tylko w tej rozmowie – upatrujemy samych korzyści.
Rozmawiamy też o incelach. Naprowadzają nas na ten temat autorki książki „Przegryw. Mężczyźni w pułapce gniewu i samotności“ Patrycja Wieczorkiewicz i Aleksandra Herzyk.
# 70 – Żenia Klimakin – Wojna i miłość. Ukrainiec w Polsce.
2023-11-16 19:00:48
„Czy Pan widział miłość na wojnie". "A Pani?“, takie pytania zadaje swoim rozmówcom, zawodowo i prywatnie.
Ukrainiec w Polsce. Rozpoznawalny. Żyje tu już od 14 lat. Dziennikarz, aktywista, wolontariusz, uczestnik kampanii „Twarze Depresji“. Redaktor naczelny „Nowej Polszczy“ (ukraińskojęzyczny magazyn i portal o Polsce). Autor pomysłu antologii „Wojna 2022. Eseje, wiersze, dzienniki“.
Antologia zawiera teksty najważniejszych ukraińskich pisarzy. „Powstawały w okopach, schronach bombowych, ośrodkach dla uchodźców, na przejściach granicznych, przy dźwiękach syren, w mieszkaniach bez prądu“.
A jednak to nie jest tylko o cierpieniu. W tej książce jest też dużo o godności, o czystej energii. „Te teksty otwierają serca“, mówi Żenia. „Pokazują, jak silny, piękny, odważny potrafi być człowiek, nawet w tak nieludzkich warunkach, jakie funduje wojna“. I nie boi się patosu.
Pytany, czy zajmowanie się wojną psychicznie go nie wykańcza, odpowiada, jak wielu w tej antologii: „Do wszystkiego się przyzwyczajasz. Najważniejsze, kim w tym wszystkim jesteś“.
Rozmawiamy o ludziach, którzy znaleźli się w tej antologii. O stanie ducha i umysłu Ukraińców w czasie wojny, ale też o polsko-ukraińskim wzajemnym zrozumieniu lub niezrozumieniu zaraz po agersji Rosji na Ukrainę w 2022 roku i teraz, gdy zainteresowanie wojną w Ukrainie zmalało.
„Czy Pan widział miłość na wojnie". "A Pani?“, takie pytania zadaje swoim rozmówcom, zawodowo i prywatnie.
Ukrainiec w Polsce. Rozpoznawalny. Żyje tu już od 14 lat. Dziennikarz, aktywista, wolontariusz, uczestnik kampanii „Twarze Depresji“. Redaktor naczelny „Nowej Polszczy“ (ukraińskojęzyczny magazyn i portal o Polsce). Autor pomysłu antologii „Wojna 2022. Eseje, wiersze, dzienniki“.
Antologia zawiera teksty najważniejszych ukraińskich pisarzy. „Powstawały w okopach, schronach bombowych, ośrodkach dla uchodźców, na przejściach granicznych, przy dźwiękach syren, w mieszkaniach bez prądu“.
A jednak to nie jest tylko o cierpieniu. W tej książce jest też dużo o godności, o czystej energii. „Te teksty otwierają serca“, mówi Żenia. „Pokazują, jak silny, piękny, odważny potrafi być człowiek, nawet w tak nieludzkich warunkach, jakie funduje wojna“. I nie boi się patosu.
Pytany, czy zajmowanie się wojną psychicznie go nie wykańcza, odpowiada, jak wielu w tej antologii: „Do wszystkiego się przyzwyczajasz. Najważniejsze, kim w tym wszystkim jesteś“.
Rozmawiamy o ludziach, którzy znaleźli się w tej antologii. O stanie ducha i umysłu Ukraińców w czasie wojny, ale też o polsko-ukraińskim wzajemnym zrozumieniu lub niezrozumieniu zaraz po agersji Rosji na Ukrainę w 2022 roku i teraz, gdy zainteresowanie wojną w Ukrainie zmalało.
# 69 – Magda Atkins – Na nowo zakochana... w życiu. Nauki z choroby.
2023-11-06 18:51:33
Wizażystka, malarka, z natury kolorystka. Nadzwyczajne wyczucie koloru określiło jej życie. Wizaż przenikał się z malarstwem. „Każdą twarz traktuję jako czyste płótno“, mówi. Zawsze w zdziwieniu i w zachwycie. „Żyję w biegu, bo chcę być dobra i w pracy, i w sztuce, i jako mama. Wiesz, nieszczęsny imperatyw bycia superwoman“ – powiedziała mi w wywiadzie niespełna dwa lata temu.
Rok temu zatrzymała ją choroba. „Bardzo mi przykro. To jest rak“, usłyszała od lekarza. „Myślałam, że to jest wyrok, że ja umrę, że muszę się żegnać z życiem“, mówi. Miała żal do siebie, bo wiedziała, dlaczego jej się to przytrafiło. „I te smutne oczy
mojego syna“... . Nie umiała o tym rozmawiać, instynkt jej podpowiedział, że może się nagrywać. Zaczęła się leczyć i tworzyć videopamiętnik dla swojego dziecka. Te nagrania stały się kanwą filmu „Bez retuszu“ Ewy Ewart i przesłaniem Magdy do kobiet, które zachorowały i czują się bezradne, ale też tych, które boją się nowego, boją się zmian.
W finale filmu mówi: „Czuję, że rodzę się na nowo“.
Urodziła się w Syrii, potem mieszkała w Zamościu. Ukończyła
Akademię Sztuk Pięknych w Poznaniu oraz Akademię Wizażu w Westminster College w Londynie.
Make up artist gwiazd filmu i mody. Doświadczenie zawodowe zdobywała przez 11 lat w Wielkiej Brytanii, między innymi w beauty room na prestiżowym „piątym piętrze“ w domu towarowym Harrods, malując Victorię Beckham, asystując przy teledysku Madonny, a potem pracując dla topowych magazynów mody, agencji reklamowych i fotograficznych w Polsce, również jako wizażystka pod skrzydłami Wojciecha Inglota, i wreszcie jako główna wizażystka światowej marki kosmetycznej Bobbi Brown.
Prowadzi własny kanał na Ig i You Tube Tips and Tricks.
Wizażystka, malarka, z natury kolorystka. Nadzwyczajne wyczucie koloru określiło jej życie. Wizaż przenikał się z malarstwem. „Każdą twarz traktuję jako czyste płótno“, mówi. Zawsze w zdziwieniu i w zachwycie. „Żyję w biegu, bo chcę być dobra i w pracy, i w sztuce, i jako mama. Wiesz, nieszczęsny imperatyw bycia superwoman“ – powiedziała mi w wywiadzie niespełna dwa lata temu.
Rok temu zatrzymała ją choroba. „Bardzo mi przykro. To jest rak“, usłyszała od lekarza. „Myślałam, że to jest wyrok, że ja umrę, że muszę się żegnać z życiem“, mówi. Miała żal do siebie, bo wiedziała, dlaczego jej się to przytrafiło. „I te smutne oczy mojego syna“... . Nie umiała o tym rozmawiać, instynkt jej podpowiedział, że może się nagrywać. Zaczęła się leczyć i tworzyć videopamiętnik dla swojego dziecka. Te nagrania stały się kanwą filmu „Bez retuszu“ Ewy Ewart i przesłaniem Magdy do kobiet, które zachorowały i czują się bezradne, ale też tych, które boją się nowego, boją się zmian.
W finale filmu mówi: „Czuję, że rodzę się na nowo“.
Urodziła się w Syrii, potem mieszkała w Zamościu. Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Poznaniu oraz Akademię Wizażu w Westminster College w Londynie.
Make up artist gwiazd filmu i mody. Doświadczenie zawodowe zdobywała przez 11 lat w Wielkiej Brytanii, między innymi w beauty room na prestiżowym „piątym piętrze“ w domu towarowym Harrods, malując Victorię Beckham, asystując przy teledysku Madonny, a potem pracując dla topowych magazynów mody, agencji reklamowych i fotograficznych w Polsce, również jako wizażystka pod skrzydłami Wojciecha Inglota, i wreszcie jako główna wizażystka światowej marki kosmetycznej Bobbi Brown.
Prowadzi własny kanał na Ig i You Tube Tips and Tricks.
# 68 – Marianna Stuhr – „Spojrzałam w górę“. Historia malarki.
2023-10-29 23:34:46
Rozmawiamy o poszukiwaniu własnego miejsca w świecie i we wszechświecie – w codziennym życiu, w rodzinie, w pracy, w sztuce i w znacznie szerszym wymiarze.
Marianna Stuhr, artystka z tytułem doktory sztuk pięknych. Mama dwójki dzieci.
Interesuje ją przestrzeń. Lubi kontemplować pustkę i ciszę. Ciągnie ją w stronę abstrakcji. Kiedyś inspirowały ją pejzaż pustynny i linia horyzontu. „Bezkres, akustyka, bezmiar pustyni – których kiedyś doświadczyłam – sprawiły, że umysł stał się wyzwolony i wypełniony. Później w swojej twórczości starałam się to odtworzyć. Mój umysł znowu szukał tego uczucia, by je powielić“. „Gdy się tym już nasyciłam, spojrzałam w górę“. W kosmos, w niebo, w gwiazdy. „Nie wiem, dokąd mnie to zabierze“, mówi, ale w tym jest też pytanie o sens bycia, życia, a więc temat, z którym człowiek mierzy się nie od dziś“.
Fascynuje ją astrofizyka. Jakiś czas temu dała sobie zadanie: Spróbować pojąć cokolwiek z tej materii swoim na wskroś humanistycznym umysłem“.
Co się dzieje, gdy zaczynamy uruchamiać inne wymiary? Żyje się w większym lęku, czy bardziej świadomie, lepiej, lżej? POSŁUCHAJCIE.
Rozmawiamy o poszukiwaniu własnego miejsca w świecie i we wszechświecie – w codziennym życiu, w rodzinie, w pracy, w sztuce i w znacznie szerszym wymiarze.
Marianna Stuhr, artystka z tytułem doktory sztuk pięknych. Mama dwójki dzieci.
Interesuje ją przestrzeń. Lubi kontemplować pustkę i ciszę. Ciągnie ją w stronę abstrakcji. Kiedyś inspirowały ją pejzaż pustynny i linia horyzontu. „Bezkres, akustyka, bezmiar pustyni – których kiedyś doświadczyłam – sprawiły, że umysł stał się wyzwolony i wypełniony. Później w swojej twórczości starałam się to odtworzyć. Mój umysł znowu szukał tego uczucia, by je powielić“. „Gdy się tym już nasyciłam, spojrzałam w górę“. W kosmos, w niebo, w gwiazdy. „Nie wiem, dokąd mnie to zabierze“, mówi, ale w tym jest też pytanie o sens bycia, życia, a więc temat, z którym człowiek mierzy się nie od dziś“.
Fascynuje ją astrofizyka. Jakiś czas temu dała sobie zadanie: Spróbować pojąć cokolwiek z tej materii swoim na wskroś humanistycznym umysłem“.
Co się dzieje, gdy zaczynamy uruchamiać inne wymiary? Żyje się w większym lęku, czy bardziej świadomie, lepiej, lżej? POSŁUCHAJCIE.
# 37 – Kasia Bem – Zatrzymać lokomotywę wyciągnięciem ręki. O jodze.
2023-10-23 23:17:17
Nauczycielka jogi i medytacji. Posiada zaszczytny tytuł „Master of Yoga“. Wcześniej pracowała w korporacjach reklamowych i mediowych. „Gnałam, całkowicie ignorując narastający skowyt duszy. Na szczęście siła wyższa wzięła sprawy w swoje ręce i zesłała mi poważny kryzys“ – Tak powiedziała. Nie od razu, ale zdiagnozowała swoje niespełnienie i swoją dwubiegunówkę. Znalazła nową ścieżkę, pracę życia i sposób na chorobę. Joga pomogła jej w uznaniu swojego cienia.
Rozmawiamy ze sobą nie pierwszy raz. Teraz sprowokowała nas do tego książka pt. „Joga“, którą niedawno napisał Emmanuell Carrère, jeden z najbardziej znanych francuskich literatów, który odsłania się przed czytelnikami: „Joga jest moją autobiografią psychiatryczną“.
Rzeczywistość jest wymagająca. Nawet już nie czujemy, jak jesteśmy drenowani... na przykład z energii, w efekcie – przegrzani. Nasz system emocjonalny bardzo często po prostu nie wytrzymuje tych obciążeń. Wiedzieć – to połowa sukcesu. Do pełnego – jeszcze daleka droga. Najtrudniej wygrać z samym sobą. Czy ona wygrała?
Drodzy, Mili, podcastu można słuchać za darmo, ale nie powstaje za darmo. Jeśli słuchacie, lubicie, można mnie wesprzeć tutaj: https://patronite.pl/annamaruszeczko
https://www.facebook.com/anna.maruszeczko.1/
https://www.instagram.com/anna_maruszeczko/
Nauczycielka jogi i medytacji. Posiada zaszczytny tytuł „Master of Yoga“. Wcześniej pracowała w korporacjach reklamowych i mediowych. „Gnałam, całkowicie ignorując narastający skowyt duszy. Na szczęście siła wyższa wzięła sprawy w swoje ręce i zesłała mi poważny kryzys“ – Tak powiedziała. Nie od razu, ale zdiagnozowała swoje niespełnienie i swoją dwubiegunówkę. Znalazła nową ścieżkę, pracę życia i sposób na chorobę. Joga pomogła jej w uznaniu swojego cienia.
Rozmawiamy ze sobą nie pierwszy raz. Teraz sprowokowała nas do tego książka pt. „Joga“, którą niedawno napisał Emmanuell Carrère, jeden z najbardziej znanych francuskich literatów, który odsłania się przed czytelnikami: „Joga jest moją autobiografią psychiatryczną“.
Rzeczywistość jest wymagająca. Nawet już nie czujemy, jak jesteśmy drenowani... na przykład z energii, w efekcie – przegrzani. Nasz system emocjonalny bardzo często po prostu nie wytrzymuje tych obciążeń. Wiedzieć – to połowa sukcesu. Do pełnego – jeszcze daleka droga. Najtrudniej wygrać z samym sobą. Czy ona wygrała?
- Drodzy, Mili, podcastu można słuchać za darmo, ale nie powstaje za darmo. Jeśli słuchacie, lubicie, można mnie wesprzeć tutaj: https://patronite.pl/annamaruszeczko
- https://www.facebook.com/anna.maruszeczko.1/
- https://www.instagram.com/anna_maruszeczko/
# 67 – Zofia Pinchinat-Witucka – "Możesz być kwitnącym ogrodem". Haiti we krwi.
2023-10-19 19:20:09
„Odgłosy przyrody na Karaibach to wyjątkowo harmonijna kakofonia. Trochę jak moje życie!“ – zaintrygowało mnie to zdanie z jej profilu na FB. I drugie, o tym, że jakieś kilka lat temu wiele wątków w jej życiu się podomykało i zaczęło tworzyć "w miarę spójną całość". Nabrała odwagi, ryzykuje więcej, ale też boi się mniej. "Wysunęłam głowę z piasku, nie wstydzę się swojej odmienności".
Rozmawiamy o jej polsko-haitańskich korzeniach i o budowie szkoły na Haiti po trzęsieniu ziemi w 2010 roku. Ale też o zamianie pracy w „korpo“ w samozatrudnienie – we własną firmę oraz markę, co w dużej mierze wypłynęło z przypływu miłości do haitańskiej sztuki, odkrycia drogocennych właściwości haitańskiego płynnego złota – oleju Moringa i zachwytu nad karaibskimi rytuałami piękności.
Prezeska Fundacji Polska-Haiti. Urodziła się w Kostaryce. Pracowała w Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości w Centrum Informacji Europejskiej, w którym odpowiadała za public relations. Jako nauczycielka języka polskiego i francuskiego pracowała na Sorbonie oraz uczyła w Paryżu dzieci polskich emigrantów. Zna biegle cztery języki: polski, francuski, hiszpański i angielski. Mężatka, matka trojga dzieci.
Korzenie polskie i haitańskie, korporacja i własna firma, katolicyzm i wiara w widma, czary i duchy – to wszystko u niej pokojowo współistnieje. Jakim cudem? ZAPRASZAMY do wysłuchania naszej rozmowy.
„Odgłosy przyrody na Karaibach to wyjątkowo harmonijna kakofonia. Trochę jak moje życie!“ – zaintrygowało mnie to zdanie z jej profilu na FB. I drugie, o tym, że jakieś kilka lat temu wiele wątków w jej życiu się podomykało i zaczęło tworzyć "w miarę spójną całość". Nabrała odwagi, ryzykuje więcej, ale też boi się mniej. "Wysunęłam głowę z piasku, nie wstydzę się swojej odmienności". Rozmawiamy o jej polsko-haitańskich korzeniach i o budowie szkoły na Haiti po trzęsieniu ziemi w 2010 roku. Ale też o zamianie pracy w „korpo“ w samozatrudnienie – we własną firmę oraz markę, co w dużej mierze wypłynęło z przypływu miłości do haitańskiej sztuki, odkrycia drogocennych właściwości haitańskiego płynnego złota – oleju Moringa i zachwytu nad karaibskimi rytuałami piękności. Prezeska Fundacji Polska-Haiti. Urodziła się w Kostaryce. Pracowała w Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości w Centrum Informacji Europejskiej, w którym odpowiadała za public relations. Jako nauczycielka języka polskiego i francuskiego pracowała na Sorbonie oraz uczyła w Paryżu dzieci polskich emigrantów. Zna biegle cztery języki: polski, francuski, hiszpański i angielski. Mężatka, matka trojga dzieci. Korzenie polskie i haitańskie, korporacja i własna firma, katolicyzm i wiara w widma, czary i duchy – to wszystko u niej pokojowo współistnieje. Jakim cudem? ZAPRASZAMY do wysłuchania naszej rozmowy.
# 66 – Krzysztof Głuchowski – „Dość ciemności już!“. Dyrektor teatru wyklętego.
2023-10-05 19:05:59
„Bycie Gustawem-Konradem cierpiącym za miliony mnie wykańcza. Ja jestem poznaniakiem“.
Najdłużej odwoływany dyrektor teatru w Polsce, który mimo to pracuje i to z jeszcze większą determinacją i ze spektakularnymi osiągnięciami. Pod względem artystycznym teatr jest w najlepszej kondycji od dekad. „Ale władza nie jest dumna z naszych osiągnięć. Tylko ją to jeszcze bardziej wkurza“, mówi.
Jest aktorem, producentem, od 2016 r. dyrektorem Teatru imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie. Marszałek Województwa Małopolskiego z początkiem 2022 r. wydał oświadczenie o wszczęciu wobec niego procedury odwoławczej, pod zarzutem m.in. „wulgaryzacji sceny” w związku z koncertem Marii Peszek, a stało się to krótko po tym, jak przedstawiciele rządu skrytykowali „Dziady” w reżyserii Mai Kleczewskiej.
Stan niepewności w związku z permanentnym odwoływaniem trwa już ponad 600 dni!.
Od ponad półtora roku marszałek małopolski codziennie szuka powodu, by go odwołać.
Porozmawiamy o kosztach indywidualnych, ale też o korzyściach społecznych takich dramatycznych sytuacji, o uśmiercaniu i budzeniu społecznej energii. W szczególnych okolicznościach – na początku nowego sezonu teatralnego promowanego sloganem „Wersal już się skończył“, tuż po pierwszej premierze „Lepper. Będziemy wisieć albo siedzieć“, i w roku jubileuszowym dla teatru, który ma 130 lat. ZAPRASZAM. DO USŁYSZENIA.
Foto: Bartek Barczyk
„Bycie Gustawem-Konradem cierpiącym za miliony mnie wykańcza. Ja jestem poznaniakiem“.
Najdłużej odwoływany dyrektor teatru w Polsce, który mimo to pracuje i to z jeszcze większą determinacją i ze spektakularnymi osiągnięciami. Pod względem artystycznym teatr jest w najlepszej kondycji od dekad. „Ale władza nie jest dumna z naszych osiągnięć. Tylko ją to jeszcze bardziej wkurza“, mówi.
Jest aktorem, producentem, od 2016 r. dyrektorem Teatru imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie. Marszałek Województwa Małopolskiego z początkiem 2022 r. wydał oświadczenie o wszczęciu wobec niego procedury odwoławczej, pod zarzutem m.in. „wulgaryzacji sceny” w związku z koncertem Marii Peszek, a stało się to krótko po tym, jak przedstawiciele rządu skrytykowali „Dziady” w reżyserii Mai Kleczewskiej.
Stan niepewności w związku z permanentnym odwoływaniem trwa już ponad 600 dni!.
Od ponad półtora roku marszałek małopolski codziennie szuka powodu, by go odwołać.
Porozmawiamy o kosztach indywidualnych, ale też o korzyściach społecznych takich dramatycznych sytuacji, o uśmiercaniu i budzeniu społecznej energii. W szczególnych okolicznościach – na początku nowego sezonu teatralnego promowanego sloganem „Wersal już się skończył“, tuż po pierwszej premierze „Lepper. Będziemy wisieć albo siedzieć“, i w roku jubileuszowym dla teatru, który ma 130 lat. ZAPRASZAM. DO USŁYSZENIA.
Foto: Bartek Barczyk
# 65 – Robert Hojda – Zbuntowany Obywatel Hojda oswaja Konstytucję RP.
2023-09-29 20:13:17
Rozmawiam z popularyzatorem Konstytucji RP, człowiekiem ulicy, który spędził sporo czasu na akcjach-demonstracjach, z harleyowcem. Pierwszy raz zobaczyłam, co robi dla dobra wspólnego w powiatowym Domu Kultury w Siemiatyczach, dokąd przyjechał z Adamem Bodnarem, Igorem Tuleyą, sędzią Wojciechem Hermelińskim..., a ja przybyłam ich posłuchać z dziećmi.
Potem dowiedziałam się, że przeszedł w życiu wielką przemianę. Jest chłopakiem z dawnego Grochowa. Powiedział mi: „Wierzę, że zawsze można znaleźć w życiu azyl, nawet wtedy, gdy wydaje ci się, że zabrnąłeś w najciemniejszy zaułek. Nie musisz utonąć ostatecznie“.
„W parlamencie długo bym się nie nabył. To nie na moje nerwy“. Ale przekonuje do udziału w wyborach. „Mam wyrzuty sumienia, gdy mi papier ucieknie i nie mogę go dogonić“ – to padło przy temacie patriotyzmu. Uwielbiam.
„Nigdy nie jest tak, że nie mamy żadnego wpływu. Nawet jak czuję się bezradny czy bezsilny, to nigdy nie usprawiedliwia tego, żebym nic nie robił“. To powiedział Henryk Wujec. Ale to myślenie jest też bardzo bliskie temu Wojownikowi.
Społecznik wspierający Powstańców Warszawy oraz obywatelskie ruchy prodemokratyczne. Twórca wspaniałej inicjatywy "Tour de Konstytucja" i "Marszu Milczenia '44". A z pierwszego wykształcenia technolog żywności, handlowiec.
Jego wielki atut to nadzwyczajne doświadczenie w relacjach interpersonalnych i społecznych. Porozmawiamy o naszym społecznym wpływie, o przemianie, o narodzinach obywatela. O tym, jak przekonać niezainteresowanego, sceptycznego, wątpiącego. Znalezienie klucza do tej wiedzy to teraz niczym odnalezienie Świętego Graala.
DO USŁYSZENIA!
Rozmawiam z popularyzatorem Konstytucji RP, człowiekiem ulicy, który spędził sporo czasu na akcjach-demonstracjach, z harleyowcem. Pierwszy raz zobaczyłam, co robi dla dobra wspólnego w powiatowym Domu Kultury w Siemiatyczach, dokąd przyjechał z Adamem Bodnarem, Igorem Tuleyą, sędzią Wojciechem Hermelińskim..., a ja przybyłam ich posłuchać z dziećmi. Potem dowiedziałam się, że przeszedł w życiu wielką przemianę. Jest chłopakiem z dawnego Grochowa. Powiedział mi: „Wierzę, że zawsze można znaleźć w życiu azyl, nawet wtedy, gdy wydaje ci się, że zabrnąłeś w najciemniejszy zaułek. Nie musisz utonąć ostatecznie“. „W parlamencie długo bym się nie nabył. To nie na moje nerwy“. Ale przekonuje do udziału w wyborach. „Mam wyrzuty sumienia, gdy mi papier ucieknie i nie mogę go dogonić“ – to padło przy temacie patriotyzmu. Uwielbiam. „Nigdy nie jest tak, że nie mamy żadnego wpływu. Nawet jak czuję się bezradny czy bezsilny, to nigdy nie usprawiedliwia tego, żebym nic nie robił“. To powiedział Henryk Wujec. Ale to myślenie jest też bardzo bliskie temu Wojownikowi. Społecznik wspierający Powstańców Warszawy oraz obywatelskie ruchy prodemokratyczne. Twórca wspaniałej inicjatywy "Tour de Konstytucja" i "Marszu Milczenia '44". A z pierwszego wykształcenia technolog żywności, handlowiec. Jego wielki atut to nadzwyczajne doświadczenie w relacjach interpersonalnych i społecznych. Porozmawiamy o naszym społecznym wpływie, o przemianie, o narodzinach obywatela. O tym, jak przekonać niezainteresowanego, sceptycznego, wątpiącego. Znalezienie klucza do tej wiedzy to teraz niczym odnalezienie Świętego Graala.
DO USŁYSZENIA!