Raport międzynarodowy

Najnowszy odcinek podcastu Raport Międzynarodowy nagrywany był jeszcze przed ogłoszeniem przez Donalda Trumpa ceł, które Stany Zjednoczone nałożyły na cały świat. Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz konstatują, że decyzja ta oznacza koniec epoki w światowej gospodarce i zastanawiają się, czy Waszyngton ma realne powody, żeby w ten sposób postępować.  

W podcaście mowa jest też o wyroku pozbawiającym Marine Le Pen biernego prawa wyborczego. W efekcie przywódczyni Zjednoczenia Narodowego - największej siły po prawej stronie francuskiej sceny politycznej zostaje wykluczona ze zbliżającego się wyścigu do Pałacu Elizejskiego. Obydwaj prowadzący nie mają wątpliwości, że Marine Le Pen najprawdopodobniej jest winna zarzucanych jej nadużyć. Równocześnie trudno im uwierzyć, że wyeliminowanie jej z wyścigu prezydenckiego jest przypadkiem. Czy druga strona sporu politycznego ma na tyle czyste ręce, by uciekać się do takich metod? Czy siły liberalne, walcząc w ten sposób z prawicą, nie osiągną skutku odwrotnego od zamierzonego?  

Wątek rozprawy ze skrajną prawicą pojawia się również przy kwestii Węgier. Przyszły kanclerz Niemiec Friedrich Merz chce wstrzymać wypłatę środków unijnych dla Madziarów i odebrać Budapesztowi prawo głosu w Unii Europejskiej. Zbigniew Parafianowicz uważa, że takie działania są bezprawne. Witold Jurasz, nie polemizując konkretnie co do prawa, zauważa, że Węgry pod rządami Orbana faktycznie przestały być demokracją i w jakiś sposób muszą zostać ukarane. 

Prowadzący podcast odnotowują też “wkurzenie” Donalda Trumpa na Władimira Putina i zastanawiają się, co z powyższego wynika. Konkluzji brak, bo amerykański prezydent “wkurza się” przynajmniej kilka razy w tygodniu, a obiekty jego “wkurzenia” zmieniają się jak w kalejdoskopie. Trudno już w tej chwili cokolwiek wywnioskować z tego co mówi, a nawet, co gorsza - robi Donald Trump.  

W dalszej części podcastu obydwaj prowadzący odnotowują wypowiedź szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego, który stwierdził, że Polska mogłaby się bronić przez tydzień. Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz omawiają również wpis Michała Dworczyka o produkcji amunicji. Co zaskakujące, były wiceminister obrony narodowej skrytykował zarówno rządzących, jak i własną formację. Za to ostatnie obydwaj prowadzący bardzo Michała Dworczyka chwalą, stwierdzając, że umiejętność uderzenia się we własną pierś to rzecz niezwykle w Polsce rzadka.  

W podcaście mowa też o wypadku amerykańskich żołnierzy na Litwie i jego możliwych poważniejszych konsekwencjach dla obecności sił zbrojnych USA w Europie. Nie zabrakło też komentarza do zniknięcia jednej z liderek białoruskiej opozycji. Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz zastanawiają się, czy została porwana, czy też była agentką KGB. Na koniec autorzy podcastu pochylili się nad dokumentem Pentagonu, z którego wynika, że Stany Zjednoczone niekoniecznie broniłyby Europy tak, jak do tej pory zakładaliśmy. 

Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio.

[AUTOPROMOCJA]

Gościem Witolda Jurasza i Zbigniewa Parafianowicza w najnowszym odcinku podcastu Raport Międzynarodowy jest Szczepan Twardoch. Punktem wyjścia do rozmowy jest jego najnowsza książka - Null. Prowadzący zaczynają rozmowę od pytania: jaka intencja przyświecała pisarzowi, by opisać realia wojny w Ukrainie. Szczepan Twardoch z właściwą sobie prowokacyjną szczerością odpowiada, że napisał tę powieść dla pieniędzy.  

Temat pieniędzy w rozmowie powróci w momencie, w którym prowadzący podcast spytają znanego z odważnego zabierania głosu w debacie publicznej Szczepana Twardocha - skąd bierze się tchórzostwo tak wielu uczestników polskiej debaty publicznej? Czy faktycznie jest to kwestia braku pieniędzy, czy też może nienasycenia, a może jednak to zwyczajne tchórzostwo? Czy każdą “powściągliwość” w ferowaniu opinii można tłumaczyć brakiem lub chęcią dorobienia się majątku?  

Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz pytają Szczepana Twardocha o jego perspektywę dotyczącą wojny. Czy Ukraińcy są w stanie się jeszcze długo bronić? Czy żołnierze nadal chcą walczyć, a może wojenne zmagania zmęczyły Ukrainę i Ukraińców tak bardzo, że marzą tylko o pokoju, nawet jeśli ten miałby być niesprawiedliwy? Pisarz odpowiada na to pytanie opowieścią z tytułowego Nulla, czyli przyfrontowej strefy. Będąc tam Szczepan Twardoch przebywał w bunkrze z żołnierzami, którzy w owym małym pomieszczeniu spędzili nie parę dni czy tygodni, a kilka miesięcy, w czasie których przywykli do tej trudnej rzeczywistości. 

Autorzy podcastu pytają Szczepana Twardocha, czy obrońcy Ukrainy, którzy w tej wojnie stoją po właściwej stronie, zawsze są ludźmi dobrymi, czy też może czasem reprezentują poglądy, z którymi nie sposób się zgodzić. Pisarz zauważa, że wojsko ukraińskie w zasadniczy sposób różni się od większości innych współczesnych sił zbrojnych świata. To armia obywatelska, a w niej żołnierze wywodzący się zarówno ze środowisk skrajnej prawicy, jak i komun ekologicznych. Te wszystkie grupy, często mające radykalnie inny rodowód, połączyła chęć obrony ojczyzny.  

Pojawia się w końcu sprawa rosyjskiej kultury. Czy należy kancelować rosyjskich artystów? Czym powinno różnić się podejście do tych, którzy popierają Władimira Putina, od tych, którzy zachowują neutralność i starają się nie zabierać głosu. I wreszcie co z tymi, którzy z Rosji wyemigrowali lub też w Rosji pozostając, protestują w ten czy inny sposób przeciwko wojnie. Szczepan Twardoch zauważa, że niestety nawet ludzie popierający zbrodniczą ideologię czasem pozostają wielkimi artystami. W podcaście pojawia się też wątek powrotu z piekła wojny. Czy ukraińscy żołnierze, którzy widzieli tyle śmierci i cierpienia, będą w stanie wrócić do swojego starego, normalnego, cywilnego życia? Czy też wojna pozostanie z nimi już na zawsze i stanie się częścią ich DNA?

Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio.

[AUTOPROMOCJA]

W najnowszym odcinku podcastu Raport Międzynarodowy prowadzący Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz bardzo często i bardzo głęboko się dziwią. Na początku dziwią się, że jako dziennikarze, rozmawiając o plotkach, stosują dalej idące zabezpieczenia niż rozmawiający o atakach bombowych na Jemen przywódcy Stanów Zjednoczonych. To, że polscy politycy beztrosko gaworzą sobie za pomocą różnego rodzaju komunikatorów ani Jurasza ani Parafianowicza już – dodajmy – dawno dziwić przestało, choć obdywaj ośmielają się zauważyć, że Polska pewnie coś czasem powinna ukrywać nie tylko przed rosyjskim FSB i GRU, czy też białoruskim KGB, ale też przed CIA. Ale że nic do ukrycia nie ma na przykład szef CIA to już autorów podcastów jednak trochę zdziwiło. 

Odnosząc się bezpośrednio do kwestii bombardowania Jemenu i antyeuropejskiej obsesji wiceprezydenta J.D. Vance’a, Witold Jurasz zauważa, że Stany Zjednoczone zaatakowały Huti w Jemenie przede wszystkim z powodu ataków Huti na Izrael, a nie ze względu na swobodę żeglugi. Z tą opinią nie do końca zgadza się Zbigniew Parafianowicz (czyli prawoskrzydłowy w podcaście Raport Międzynarodowy), który zauważa, że w istocie Europa w sprawie swobody żeglugi, od której zależy gospodarczo, robi niewiele, i w tym sensie Amerykanie, krytykując Unię Europejską czy szerzej – Europę, mają rację. O ile w tej sprawie prowadzący podcast się ze sobą nie do końca ze sobą zgadzają, to łączy ich kolejne zdziwienie. Jurasz i Parafianowicz nadziwić się nie mogą widząc jak siły głównego nurtu mają niezmiennie dwie lewe ręce i jak dla odmiany umiejąca ów brak sprawczości mainstreamu zauważyć prawica, ma dla odmiany dla odmiany tendencję do „odjazdu”. Tego wątku prowadzący z troski o kondycję emocjonalną słuchaczy podcastu nie kontynuują. 

Zbigniew Parafianowicz i Witold Jurasz dziwią się też wielce komentując wypowiedzi specjalnego wysłannika Donalda Trumpa, Steve’a Witkoffa, który, udzielając wywiadu Tuckerowi Carlsonowi, wzruszał się modlitwą Władimira Putina. Putin miał po nieudanym zamachu na Donalda Trumpa udać się do – jak się wyraził Witkoff – lokalnego kościoła, by pomodlić się w intencji Trumpa. Wypowiedź ta, jak zauważają obydwaj prowadzący, świadczy o tym, że Witkoff nie ma zielonego pojęcia o rosyjskich realiach, ani też najwyraźniej nie zdaje sobie sprawy z tego, że Putin w cerkwi się nie modli, a jedynie porusza ustami. Witkoff, gdyby wiedział cokolwiek, pewnie wiedziałby, że Putin udaje jedynie człowieka wierzącego. Ale nie wie, podobnie jak niewiele wie o Rosji jego szef. 

W wywiadzie Witkoffa dla Carlsona bardziej niepokojące od treści, które Jurasz i Parafianowicz kwitują zdziwieniem, są wypowiedzi amerykańskiego rozmówcy Władimira Putina na temat państwa ukraińskiego. Witkoff wprost już bowiem cytuje rosyjską propagandę. Prowadzących podcast to – wyjaśnijmy – jednak już nie dziwi, bo rządzący Stanami Zjednoczonymi do tego zdołali już i Jurasza i Parafianowicza przyzwyczaić.  

Jak zauważają obydwaj prowadzący, kopią rosyjskiej propagandy są niestety również słowa wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych na temat Grenlandii. Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz po raz kolejny ze smutkiem konstatują, że obecna administracja amerykańska mentalnie niewiele różni się od przywódców na Kremlu.

W dalszej części podcastu Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz odnotowują wywiad Siergieja Ławrowa, w którym szef rosyjskiej dyplomacji mówił o rozmowach rosyjsko-amerykańskich na temat wznowienia dostaw rosyjskiego gazu do Europy. W tym punkcie Zbigniew Parafianowicz zauważa, że dostawami tymi zainteresowane są nie tylko, jak zazwyczaj się w Polsce sądzi, Niemcy, ale również twardo antyrosyjskie Czechy. Na tę ostatnią uwagę odpowiada Witold Jurasz, stwierdzając, że istotą dyplomacji jest to, że czasami wykonuje się ruchy w przeciwnych kierunkach.

W dalszej części podcastu mowa jest o skazaniu ukraińskich jeńców przez rosyjski „sąd” na kary więzienia za terroryzm. Przy tej okazji prowadzący zastanawiają się, jak daleko powinien posunąć się Zachód w relacjach z Rosją i czy powinniśmy np. zacząć brać zakładników, podrzucać nieistniejące dowody i skazywać niewinnych ludzi – lub też w każdym razie pokazać, że jesteśmy do tego zdolni. Obydwaj prowadzący stwierdzają jednoznacznie, że takie działanie byłoby amoralne, ale z drugiej strony zastanawiają się, czy istnieje jakaś inna metoda, która pozwoli Europie się bronić. Po tej części podcastu uważni słuchacze mogą odnotować cięcia i trzaski. Są one skutkiem tego, że Jurasz i Parafianowicz, gdy usłyszeli co sami rozważali, postanowili udać się do lokalnego kościoła i się wyspowiadać. I jest to taka sama prawda, jak to, że Putin się modlił w intencji Trumpa. Prawdy zaś, jak uczył ksiądz profesor Józef Tischner, są trzy: „świnta prawda, tys prawda i g… prawda”.

W podcaście mowa jest też o sytuacji politycznej w Turcji, w której prezydent Recep Tayyip Erdoğan postanowił skierować lidera opozycji do lokalnego więzienia. Jak zauważa Zbigniew Parafianowicz, stało się tak w wyniku przeświadczeniu prezydenta Turcji, że amerykańska administracja nie jest już zainteresowana tym, czy Turcja pozostanie bardzo specyficzną, ale jednak demokracją, czy też osunie się już całkowicie w kierunku dyktatury.

Prowadzący przypominają również historię przedwojennej syjonistycznej organizacji Bejtar, założonej co prawda w Rydze, ale działającej w Polsce. Zastanawiają się, czy współczesny amerykański Bejtar ma cokolwiek wspólnego z organizacją Żabotyńskiego.

Na końcu podcastu Witold Jurasz zapowiada publikację w Onecie na temat polityki zagranicznej Jana Pawła II, stwierdzając, że tak zwana Ostpolitik Stolicy Apostolskiej, wbrew temu, co twierdzą liczni polscy komentatorzy, była kontynuowana także w czasach pontyfikatu papieża Polaka.

[WSPÓŁPRACA REKLAMOWA]

Gościnią Witolda Jurasza i Zbigniewa Parafianowicza w najnowszym odcinku podcastu “Raport Międzynarodowy” jest dyrektor Przedstawicielstwa Komisji Europejskiej w Polsce, Katarzyna Smyk. Tematem rozmowy jest opublikowana przez Komisję Europejską biała księga ds. obronności.

Dziennikarze rozmowę zaczynają jednak nie od pytań o samą białą księgę, lecz o to, czy atmosfera na korytarzach władzy w Brukseli w stosunku do Rosji rzeczywiście się zmienia, czy jedynie ulega modyfikacji w wyniku wojny w Ukrainie.

Jeśli chodzi o samą białą księgę, prowadzący pytają, dlaczego Komisja Europejska postanowiła uruchomić jedynie (a może aż) 150 miliardów euro i dlaczego zbrojenia nie mogą być finansowane poprzez emisję euroobligacji, czy też ze wspólnego długo, co byłoby rozwiązaniem najbardziej korzystnym z punktu widzenia Polski.

Katarzyna Smyk, która – podkreślmy – jest urzędniczką, a nie polityczką, przez co jej swoboda wypowiedzi jest, rzecz jasna, bardziej ograniczona, odpowiada, że Komisja Europejska stara się proponować takie rozwiązania, które zostaną zaakceptowane przez wszystkie państwa członkowskie. Choć tego już gościni podcastu wprost nie mówi, to powoduje, że wszelkie pretensje należy kierować bardziej do państw członkowskich niż do Komisji Europejskiej, która po prostu musi uwzględniać realia.

Gościni “Raportu Międzynarodowego” podkreśla także, że 150 miliardów euro to nie jedyne pieniądze, które zostały uwolnione przez Komisję Europejską – należy również pamiętać o 650 miliardach euro, tj. kwocie, którą państwa członkowskie Unii Europejskiej mogą dodatkowo wydać, ponieważ w odniesieniu do tych środków nie obowiązuje procedura nadmiernego deficytu. Katarzyna Smyk bardzo wyraźnie zaznacza, że ten zapis zostaje wprowadzony w wyniku starań polskiej dyplomacji, gdyż nasz kraj – jako ten, który wydaje najwięcej na zbrojenia – był zainteresowany właśnie takim rozwiązaniem.

Na pytanie, czy mechanizmy wprowadzane przez Komisję Europejską nie uderzają w amerykański przemysł zbrojeniowy, gościni podcastu odpowiada jednoznacznie negatywnie, zaznaczając jednocześnie, że oczywiście celem Brukseli jest stymulowanie wzrostu produkcji zbrojeniowej w Europie.

Jeśli chodzi o polityczne zapisy białej księgi, Witold Jurasz pyta, czy zdefiniowanie Chin jako państwa stanowiącego wyzwanie podobne do Rosji nie jest w rzeczywistości niekorzystne, gdyż stawianie Chin i Rosji w jednym szeregu tak naprawdę działa na korzyść Moskwy.

Tematem rozmowy jest również unijna biurokracja i problem polegający na tym, że wszelkie inwestycje zbrojeniowe musiały dotychczas przechodzić przez procedury uzyskiwania zgód, na przykład środowiskowych. W odpowiedzi na to pytanie Katarzyna Smyk bardzo wyraźnie podkreśla, że Komisja Europejska dostrzega ten problem i w białej księdze proponuje uproszczenie procedur, tak aby produkcja zbrojeniowa, w tym przede wszystkim produkcja amunicji, mogła ruszyć w najbliższym czasie.

Zbigniew Parafianowicz i Witold Jurasz pytają również, dlaczego w białej księdze nie znajdują się zapisy dotyczące utrzymania sankcji na Rosję ani takie, które wykluczają ponowne uruchomienie gazociągów Nord Stream oraz Nord Stream 2.

Dziennikarze zwracają także uwagę na jeden z zapisów białej księgi, w którym mowa jest o dostarczeniu Ukrainie w 2025 roku dwóch milionów sztuk amunicji artyleryjskiej. Przy czym mowa zarówno o dostawach z istniejących już zapasów, jak i o zakupach nowo wyprodukowanych pocisków.

Autorzy podcastu pytają Katarzynę Smyk, czy takie sformułowanie nie oznacza przyznania, że Europa nie jest w stanie wyprodukować wspomnianej wyżej liczby pocisków artyleryjskich, a zatem – aby dostarczyć dwa miliony sztuk – musi sięgać do już uszczuplonych zapasów.

Partnerem komercyjnym odcinka jest Komisja Europejska.

Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio.

[AUTOPROMOCJA]

Głównym tematem najnowszego odcinka "Raportu Międzynarodowego" jest porażka Donalda Trumpa, który nie zdołał namówić Władimira Putina na zawieszenie broni w Ukrainie. Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz zastanawiają się, czy amerykański prezydent wyciągnie z tej sytuacji wnioski, czy też jego chęć resetu z Rosją jest tak silna, że fakt, iż Putin nie idzie na żadne ustępstwa w sprawie Ukrainy – być może dla Trumpa drugorzędnej – nie będzie miał dla niego większego znaczenia.

Prowadzący podcast odnotowują również coraz większe porażki Ukrainy w okupowanych do niedawna fragmentach obwodu kurskiego i stwierdzają, że Ukraina najprawdopodobniej niestety nie będzie miała możliwości handlowania okupowanymi terytoriami z Rosją.

Tematem rozmowy są też wypowiedzi Andrzeja Dudy na temat broni atomowej. Witold Jurasz zauważa, że choć tradycyjnie takich spraw, jak dyslokacja broni atomowej, nie załatwia się w sposób, w jaki próbował to zrobić polski prezydent, to równocześnie sprawa ta najprawdopodobniej nie da się również rozwiązać tradycyjnymi metodami dyplomatycznymi. Może to wskazywać, że celem prezydenta nie było załatwienie sprawy, a jedynie wywołanie debaty na ten temat. Zbigniew Parafianowicz z kolei stwierdza, że nawet jeśli tak było, to fakt, że wiceprezydent Stanów Zjednoczonych J.D. Vance natychmiast negatywnie zareagował na wypowiedź Andrzeja Dudy, sprawia, że szanse na ściągnięcie amerykańskiej broni nuklearnej do Polski są mniejsze, a nie większe.

Obaj prowadzący z uznaniem odnotowują zapowiedź wyjścia Polski z konwencji o zakazie min przeciwpiechotnych i przypominają, że o potrzebie takiego ruchu wspominali wielokrotnie.

W podcaście pojawia się również kwestia tego, czy Rosja może zablokować dyslokację europejskich sił pokojowych w Ukrainie, czy też decyzja w tej sprawie będzie zależała wyłącznie od Ukrainy i jej europejskich sojuszników.

Inne tematy poruszane w odcinku to: wznowione izraelskie ataki w Strefie Gazy, spotkanie króla Wielkiej Brytanii z premierem Kanady oraz amerykańskie uderzenia na Huti w Jemenie.

Pojawia się również polski wątek, dotyczący okoliczności i powodów ataków na szefa Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych (PISM). Witold Jurasz zauważa, że krytyka, która pojawia się wokół tej postaci, nie ma żadnych merytorycznych podstaw, a jest wynikiem działań ludzi związanych z układem towarzyskim rządzącym PISM-em za czasów PiS. Prowadzący podkreślają, że w polskim życiu publicznym linie podziału nie przebiegają według klasycznych osi politycznych czy światopoglądowych, lecz opierają się na przynależności do określonych elit towarzyskich.

Witold Jurasz ironicznie zauważa, że najlepszym sposobem na poprawienie wizerunku nowego szefa PISM mogłoby być częstsze zapraszanie na konferencje osób niegdyś wpływowych w przeszłości, zapewnianie im honorariów za teksty i wystąpienia – bo to właśnie układy, a nie kompetencje, będą decydowały o tym, jak będzie się mówić o nowym szefie PISM.

Drugim polskim wątkiem w podcaście jest zmiana na stanowisku ambasadora Izraela w Polsce. Witold Jurasz komentuje wywiad byłego ambasadora Yacova Livne dla TVN24, w którym ten nie był w stanie jednoznacznie potępić określenia “polskie obozy koncentracyjne”. Prowadzący zgodnie stwierdzają, że dla dobra relacji polsko-izraelskich oraz polsko-żydowskich dobrze się stało, że Livne zakończył swoją misję dyplomatyczną w Warszawie.

Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz zwracają także uwagę na decyzję USA o wstrzymaniu finansowania Radia Wolna Europa i Głosu Ameryki. 

W tym odcinku “Raportu Międzynarodowego” pojawia się też analiza książki Marca Dunkelmana “Why Nothing Works”. Autor opisuje zjawisko “vetokracji”, czyli paraliżu decyzyjnego na Zachodzie, spowodowanego nadmierną liczbą przepisów pozwalających blokować każdą większą inwestycję. Dunkelman zauważa, że frustracja z tym związana stała się jednym z motorów napędowych popularności polityków populistycznych, takich jak Donald Trump.

Na końcu podcastu prowadzący komentują przypadek sześcioletniego dziecka, które trafiło do szpitala w ciężkim stanie z powodu braku szczepienia przeciw błonicy. Witold Jurasz stanowczo stwierdza, że państwo powinno walczyć z głupotą ruchów antyszczepionkowych bardziej stanowczo i że kalendarz szczepień obowiązkowych powinien być rzeczywiście obowiązkowy, a nie opcjonalny. Podkreśla również, że Rosja, choć sama promuje antyszczepionkowe narracje na Zachodzie, wewnętrznie stosuje bardzo rygorystyczne zasady dotyczące szczepień.

Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio.

[AUTOPROMOCJA]

Gośćmi Witolda Jurasza oraz Zbigniewa Parafianowicza w najnowszym odcinku podcastu “Raport Międzynarodowy” są Jakub Dymek oraz Marcin Giełzak, czyli prowadzący w pewnym stopniu konkurencyjnego podcastu “Dwie Lewe Ręce”. Tematem rozmowy jest kwestia wzrostu siły skrajnej prawicy, przy czym sami gospodarze podcastu spierają się między sobą, czy Konfederacja i PiS to skrajna prawica – jak twierdzi Witold Jurasz – czy też w gruncie rzeczy prawica umiarkowana, do czego skłania się Zbigniew Parafianowicz.

Przede wszystkim jednak pytaniem, na które wszyscy rozmówcy szukają odpowiedzi, jest to, czy siły liberalne mają jakikolwiek pomysł na powstrzymanie marszu po władzę AfD w Niemczech, Zjednoczenia Narodowego we Francji, a w Polsce – Konfederacji i PiS-u. Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz pytają swoich gości, czy przyczyną skrętu europejskich społeczeństw na prawo jest porzucenie klasy robotniczej i klasy średniej przez siły głównego nurtu, czy też może istnieją inne, pozaekonomiczne powody. Witold Jurasz zadaje prowokacyjne pytanie: czy tzw. europejski mainstream nie miał w ostatnich latach kłopotu z patriotyzmem? I czy naiwna wiara w to, że większość ludzi identyfikuje się już bardziej jako Europejczycy niż odpowiednio Niemcy, Francuzi, Włosi czy Polacy, nie jest przyczyną wzrostu znaczenia skrajnej prawicy?

Prowadzący podcast pytają swoich gości, czy jest przypadkiem, że siły głównego nurtu same siebie określają jako "liberalny salon", a czasem jako "liberalne elity"? I czy fakt, że w owych określeniach znajdują się słowa sugerujące przynależność do klasy wyższej, nie jest przypadkiem grzechem pierworodnym sił liberalnych, które najwyraźniej lubią podkreślać, że są lub też czują się lepsze od swoich konkurentów? Witold Jurasz zadaje w tym kontekście prowokacyjne pytanie: czy polski liberalny salon to w istocie klasa wyższa, czy też może polscy liberałowie to ludzie w większości pochodzący z awansu społecznego? Na to pytanie odpowiada Jakub Dymek, który nieco inaczej patrzy na problem starych oraz nowych pieniędzy i wcale nie jest pewny, czy stare pieniądze to na pewno lepsze rozwiązanie dla polskiej polityki.

W rozmowie pojawia się też kwestia uczciwości jako kategorii politycznej. W tym punkcie również pojawia się spór. Część uczestników debaty jest zdania, że nieuczciwość polityków PiS nie ma znaczenia, ponieważ wielu polityków po stronie liberalnej również ma z uczciwością kłopot. Inni zwracają uwagę, że uczciwość w ogóle nie jest kategorią, która decyduje o zwycięstwie lub porażce. Bo gdyby tak było, to Donald Trump nigdy nie zostałby ponownie wybrany na prezydenta Stanów Zjednoczonych.

W pewnym momencie rozmowy podcast “Raport Międzynarodowy” powinien zmienić nazwę na “Raport z zoo”, gdyż uczestnicy rozmowy debatują nad dylematem pawia i papugi. Zwracają uwagę, że polskie elity polityczne zdecydowanie zbyt często dzielą się według schematu, w którym jedni są niczym pawie i czują się lepsi od innych państw i narodów europejskich, a inni dla odmiany zachowują się jak papugi i pragną naśladować inne państwa i narody. Być może, jak zgadzają się wszyscy uczestnicy rozmowy, rozwiązaniem byłoby to, by nie być ani pawiem, ani papugą – tyle że to, póki co, jest nierealne.

W rozmowie pojawia się, jak zawsze w tego rodzaju przypadkach, teza Roberta Krasowskiego, który widzi problem polskiej polityki w jej inteligenckim, czy też – jak chcieliby inni – postinteligenckim charakterze.

W trakcie dyskusji mowa jest też oczywiście o Elonie Musku, który tydzień temu w wywiadzie dla CNN stwierdził, że podstawowym problemem Zachodu jest empatia, z którą należałoby się pożegnać. Prowadzący podcast i goście zgadzają się, że tego rodzaju w istocie antychrześcijańskie stwierdzenia Muska są bliskie wielu politykom Konfederacji. Przy czym goście podcastu zwracają uwagę, że tego rodzaju brutalny język nie jest niczym nowym w polityce, a jedynie konsekwencją języka stosowanego przez lata przez siły liberalne. Konfederacja – jak stwierdzają Jakub Dymek i Marcin Giełzak – poszła jedynie krok dalej, ale poszła ścieżką wytyczoną już dawno przez polskich liberałów.

W części już stricte międzynarodowej prowadzący podcast pytają swoich gości o to, czy są jakieś granice obrony demokracji i czy w ramach obrony demokracji można postępować wbrew jej podstawowym zasadom, np. eliminując za pomocą procedur sądowych bądź quasi-sądowych niektórych skrajnych kandydatów. Dokładnie tak zrobiono to w Rumunii, gdzie wykluczono polityków, w tym najpopularniejszego kandydata na prezydenta, na podstawie tak naprawdę operacyjnej wiedzy służb specjalnych i bez jakiegokolwiek wyroku niezawisłego sądu w tej sprawie. Pomiędzy prowadzącymi w tej sprawie nie ma konsensusu.

Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio.

[AUTOPROMOCJA]

Głównym tematem najnowszego odcinka podcastu “Raport Międzynarodowy” są oczywiście wydarzenia dotyczące wojny w Ukrainie, a przede wszystkim porozumienie ukraińsko-amerykańskie i propozycja zawieszenia broni. Prowadzący podcast, Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz, nie są w stanie zdecydować, czy chcieliby, żeby Rosja propozycję zawieszenia broni przyjęła, czy też raczej odrzuciła. Z wojskowego punktu widzenia dobrze byłoby, aby walki ustały, bo ostatnimi czasy stronie ukraińskiej, której prowadzący podcast jednoznacznie kibicują, idzie niestety gorzej. Politycznie być może jednak lepiej byłoby, gdyby Rosja pokazała, że wcale nie chce zakończenia zabijania.

Dziennikarze odnotowują też, że w pewnym sensie scysja między Wołodymyrem Zełenskim a Donaldem Trumpem przysłużyła się Zełenskiemu, który dzisiaj w oczach Ukraińców jest człowiekiem, który nie był gotów pójść na daleko idące ustępstwa – choć koniec końców będzie musiał to zrobić. Być może więc bardzo asertywna, a może nawet przesadnie asertywna postawa Zełenskiego pozwoli mu złożyć podpis pod porozumieniem, które, jeśli do niego dojdzie, nie będzie przecież ani sprawiedliwe, ani uczciwe.

Przy okazji Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz omawiają sukces Arabii Saudyjskiej, która wyrasta na regionalną potęgę. Prowadzący zwracają uwagę, że nie można być potęgą tylko dzięki sile gospodarczej i militarnej – trzeba też cieszyć się prestiżem. A to właśnie zapewniają Arabii Saudyjskiej rozmowy toczone na jej terytorium.

W dalszej części podcastu mowa jest o publicznej kłótni Radosława Sikorskiego i Elona Muska. Obydwaj prowadzący jednoznacznie stwierdzają, że ataki na Radosława Sikorskiego są co najmniej małostkowe, bo szef polskiej dyplomacji niczego niewłaściwego nie zrobił.

W rozmowie pojawia się również wątek wypowiedzi przyszłego ambasadora Stanów Zjednoczonych w Polsce, który w bezpardonowy sposób wyraził życzenie USA, by Polska nie nakładała podatku na amerykańskie firmy technologiczne. Przy tej okazji zarówno Zbigniew Parafianowicz, jak i Witold Jurasz przypominają słynne słowa Radosława Sikorskiego o “murzyńskości” i “robieniu łaski” i stwierdzają, że Amerykanie zachowują się w stosunku do Polski tak, a nie inaczej, dlatego że to Polska zachowuje się tak, a nie inaczej wobec Stanów Zjednoczonych. Słowem – jeśli chcemy być szanowani, musimy najpierw szanować samych siebie.

W podcaście mowa jest także o byłym prezydencie Filipin Rodrigo Duterte, który zasłynął bezpardonową wojną z handlarzami narkotyków – ludzi tych kazał po prostu zabijać bez wyroku. Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz stwierdzają, że poziom bandytyzmu na Filipinach był tak wysoki, że Duterte, mimo iż z jego rozkazu zabijano ludzi bez wyroku, w gruncie rzeczy zasłużył się krajowi. Równocześnie jasne jest, że tego rodzaju czyny nie mogły nie skończyć się problemami prawnymi byłego prezydenta.

Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz zastanawiają się też nad losem byłego prezydenta Gruzji Micheila Saakaszwilego, który dostał kolejny wyrok więzienia. Prowadzący “Raportu Międzynarodowego” zakładają, że Saakaszwili najprawdopodobniej z więzienia już nigdy nie wyjdzie i konstatują, że jest to zemsta Władimira Putina.

Następnie omawiany jest antysemityzm na uczelniach amerykańskich i ewolucja amerykańskich środowisk żydowskich, które stają się coraz bardziej krytyczne wobec premiera Netanjahu oraz szerzej – wobec Izraela. Poruszany jest także temat administracji Trumpa, która sugerując, iż każdy, kto krytykuje Izrael, w gruncie rzeczy wspiera Hamas, przekracza granice i narusza wolność słowa.

Autorzy “Raportu Międzynarodowego” zastanawiają się też, czy utrata wiarygodności sojuszniczej przez Stany Zjednoczone nie doprowadzi do nuklearnego wyścigu zbrojeń. W tym kontekście Witold Jurasz omawia artykuł opublikowany niedawno w “Foreign Affairs”, wedle którego Ukraina, Tajwan, Korea Południowa, Japonia, być może Szwecja oraz – co ciekawe – Polska to kraje, które mogą wdrożyć programy nuklearne.

Przy okazji rozmowy o zbrojeniach Witold Jurasz przypomina historię polskich rządów z lat 90., które ilekroć kupowały samochody wyższej klasy, w efekcie oddawały je w ręce swoich politycznych przeciwników. Zastanawia się, czy podobnie nie będzie z niemieckimi zbrojeniami – czy CDU uczyni Niemcy potęgą militarną, ale w momencie, gdy u władzy znajdzie się już AfD. Jeśli tak miałoby być, być może lepiej, żeby Niemcy pozostały militarnie słabe.

W podcaście Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz rozmawiają także o temacie niezwiązanym bezpośrednio z polityką zagraniczną – odwadze cywilnej, która, jak zauważają, staje się rzadkim dobrem.

Na końcu tego “Raportu Międzynarodowego” prowadzący opowiadają o nadchodzącym koncercie legendarnej rosyjskiej grupy rockowej DDT oraz piosenkarza Walerija Meladze. Stwierdzają, że choć Rosję należy izolować i źle jej życzyć, to rosyjskim artystom, którzy odważyli się sprzeciwić Władimirowi Putinowi, należy się szacunek i wsparcie.

Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio.

[AUTOPROMOCJA]

Gościem najnowszego odcinka podcastu “Raport Międzynarodowy” jest przywódca opozycji białoruskiej i zastępca Swiatłany Cichanouskiej w gabinecie przejściowym Białorusi – Paweł Łatuszka. Łatuszka jest także byłym ministrem kultury Białorusi, czyli człowiekiem wywodzącym się ze struktur reżimu Aleksandra Łukaszenki, a zarazem jedynym czołowym politykiem reżimu, który przeszedł na stronę opozycji po brutalnym stłumieniu protestów, jakie wybuchły na Białorusi po sfałszowanych wyborach prezydenckich w 2020 roku.

Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz pytają Pawła Łatuszkę, czy Aleksander Łukaszenka jest utalentowanym politykiem. Gość podcastu odpowiada negatywnie, z czym nie do końca zgadzają się prowadzący. Wydaje im się bowiem, że jeśli ktoś zdołał przetrwać na stanowisku głowy państwa przez 31 lat, to trudno odmówić mu pewnych talentów. Witold Jurasz pyta swojego gościa, czy Łukaszenka, poza umiejętnością utrzymywania się przy władzy, posiada także talent do zachowywania białoruskiej niepodległości, czy raczej nieustannie nią handluje, uzyskując w zamian poparcie Rosji, ale jednocześnie tracąc coraz większy zakres realnej władzy i suwerenności.

Paweł Łatuszka jednoznacznie stwierdza, że obecnie suwerenność i niepodległość Białorusi są mocno umowne. Prowadzący pytają, czy w sytuacji, gdy Donald Trump wielokrotnie wysyła sygnały przyjazne Moskwie, Białoruś nie wpadła już na dobre do rosyjskiej strefy wpływów. Łatuszka, analizując sytuację geopolityczną, pozostaje pesymistą, ale jednocześnie z optymizmem mówi o Białorusinach i Białorusinkach. Zaznacza, że trzeba wspierać tych, którzy myślą niezależnie, bo to oni pewnego dnia, gdy Łukaszenka odejdzie z urzędu, zdecydują o przyszłości kraju.

Zbigniew Parafianowicz rozmawia z Pawłem Łatuszką na temat wymiany szpiegów i usiłuje zrozumieć, dlaczego przy ostatniej wielkiej wymianie Polska nie zdołała uwolnić z białoruskich i rosyjskich więzień ani jednej osoby. W wywiadzie poruszono także temat charakteru reżimu w Mińsku. Prowadzący “Raportu Międzynarodowego” i gość zastanawiają się, czy zmiana na stanowisku premiera oznacza zwrot w stronę technokratycznej ekipy, czy jest jedynie roszadą bez większego znaczenia.

Paweł Łatuszka, opisując elitę władzy, z której sam się wywodzi, stwierdza, że choć większość wysoko postawionych funkcjonariuszy reżimu świetnie odnajduje się w warunkach dyktatury, to zarazem są oni białoruskimi patriotami. Gość podcastu opowiada również o białoruskich służbach specjalnych, zwracając uwagę na ich dużą liczbę oraz fakt, że są one od siebie niezależne, dublują swoje obowiązki, a ich głównym zadaniem jest utrzymanie Aleksandra Łukaszenki przy władzy.

Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio.

[AUTOPROMOCJA]

W najnowszym podcaście "Raport Międzynarodowy" prowadzący Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz usiłują odczytać intencje Donalda Trumpa i zrekonstruować jego plan polityki zagranicznej. O ile oczywiście Donald Trump ma jakikolwiek plan polityki zagranicznej.

Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz zaczynają podcast od omówienia scysji pomiędzy Wołodymyrem Zełenskim a Donaldem Trumpem. Zastanawiają się, kto zaczął, kto prowokował, czy prezydent Ukrainy faktycznie użył słowa "blyat" i czy opłacała mu się ta scysja. Co do jednego prowadzący nie mają wątpliwości – nawet jeśli Zełenski popełnił błąd, to Donald Trump nie tylko przy tej okazji, ale w całym szeregu decyzji bardzo wyraźnie pokazuje, że zdecydowanie bliżej mu do Władimira Putina niż do Wołodymyra Zełenskiego.

Właśnie dlatego prowadzący zastanawiają się, jak długo Ukraina może walczyć bez wsparcia Stanów Zjednoczonych i czy Europa faktycznie jest w stanie zwiększyć pomoc na tyle, by uzupełnić ewentualne ubytki wynikające z braku amerykańskich dostaw broni. Przy okazji Witold Jurasz odnotowuje wypowiedź Mariusza Błaszczaka, z której wynika, że za brak wsparcia wojskowego USA dla Ukrainy odpowiedzialność powinien ponieść Radek Sikorski. Jurasz stwierdza, że przykre jest patrzenie, jak człowiek skądinąd zasłużony – na przykład dla modernizacji polskich sił zbrojnych – zachowuje się w prymitywny, partyjniacki sposób.

Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz opowiadają słuchaczom i słuchaczkom “Raportu Międzynarodowego” o filmie zamieszczonym przez Donalda Trumpa, utrzymanym w gangsta-raperskim stylu, w którym pojawiają się tancerki wzorowane na Conchicie Wurst. Ten ostatni element budzi daleko idący niepokój obu prowadzących podcast.

W tym odcinku podcastu “Raport Międzynarodowy” mowa jest również o wypowiedziach Elona Muska, który stwierdził, że Zełenskiemu należy zaproponować amnestię w neutralnym kraju w zamian za pokojową transformację ustrojową Ukrainy w kierunku demokracji. Witold Jurasz komentuje, że trzeba być niespełna rozumu (w rzeczywistości używa bardziej dosadnego określenia), by w ten sposób pisać o Ukrainie – która jest demokracją – i jednocześnie nie zająknąć się o Rosji, która w istocie jest dyktaturą.

W dalszej części podcastu Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz odnotowują obelżywe wypowiedzi wiceprezydenta J.D. Vance’a na temat europejskich sojuszników. Spowodowały one protesty we Francji i Wielkiej Brytanii, wojnę celną USA z Kanadą oraz powrót do zapowiedzi odebrania Grenlandii. Prowadzący zastanawiają się, czy Donald Trump zdaje sobie sprawę, że wiarygodność buduje się latami, jeśli nie dziesięcioleciami, a stracić można ją w zaledwie kilka tygodni.

Próbując odtworzyć prawdziwe cele Trumpa, dziennikarze dochodzą do wniosku, że jego działania mogą wynikać z pesymizmu i braku wiary w Amerykę. Być może właśnie dlatego chce on podzielić się odpowiedzialnością za świat w ramach tzw. koncertu mocarstw. Witold Jurasz cytuje byłego francuskiego polityka, który stwierdził, że koncert mocarstw to bardzo dobre rozwiązanie, gdyż w jego ramach rzadko dochodzi do wojen (poza tymi przypadkami, kiedy do nich oczywiście dochodzi).

Witold Jurasz zauważa przy tym, że Francuzi uwielbiają ideę koncertu mocarstw, ponieważ daje im ona miejsce wśród globalnych decydentów. Z przykrością odnotowuje natomiast, że Polska takim państwem niestety nie będzie. Zbigniew Parafianowicz i Witold Jurasz zastanawiają się, czy taka ewolucja porządku światowego wpłynie również na Unię Europejską i czy polska polityka wschodnia – na przykład w kontekście Białorusi – ma jeszcze jakąkolwiek szansę realizacji, czy też należy uznać ją za całkowicie martwą.

W podcaście pojawia się też temat trwałości amerykańskiej obecności wojskowej w Polsce. Prowadzący zastanawiają się, czy istnieją jakiekolwiek gwarancje, że Amerykanie nie wycofają się z Polski. Niestety, takich gwarancji nie ma, ale w Polsce znajduje się amerykańska baza w Redzikowie, będąca częścią systemu obrony przeciwrakietowej Stanów Zjednoczonych – a nie europejskich sojuszników USA. To oznacza, że nawet jeśli Amerykanie ograniczą swoją obecność, to nie wycofają się całkowicie.

Prowadzący uspokajają słuchaczki i słuchaczy, że istnieje wiele powodów, dla których Polska z całą pewnością nie jest zagrożona wpadnięciem do rosyjskiej strefy wpływów.

Na końcu podcastu Witold Jurasz opowiada historię tortur, jakie Rosjanie stosowali wobec Wiktorii Roszczyny – młodej ukraińskiej dziennikarki, która wpadła w ich ręce. Zastanawia się, czy biorąc pod uwagę fakt, iż sprawców tortur nigdy nie będzie można osądzić, ukraiński wywiad powinien ich wszystkich co do jednego wyeliminować.

Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio.

[AUTOPROMOCJA]

 Gościem najnowszego odcinka podcastu “Raport Międzynarodowy” jest były dyrektor Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej, a obecnie starszy analityk Instytutu Zachodniego, dr Krzysztof Rak. Krzysztof Rak jest autorem licznych bestsellerowych książek na temat relacji II Rzeczypospolitej ze Związkiem Sowieckim i hitlerowskimi Niemcami. To sprawia, że w pewnym sensie specjalizuje się on w historii dyplomacji, która – inaczej niż sądzi się współcześnie – realizowana jest w zaciszu gabinetów, a intencje graczy pozostają niejasne.

Dokładnie to prowokuje pytania autorów podcastu, Witolda Jurasza i Zbigniewa Parafianowicza, którzy próbują odczytać prawdziwe intencje Donalda Trumpa. Problem z analizą celów Trumpa polega na tym, że jego słowa i czyny często są sprzeczne i tak naprawdę nie ma żadnej pewności, czy prezydent Stanów Zjednoczonych ma jakikolwiek plan, czy jedynie intuicje, które po omacku próbuje realizować.

Prowadzący podcast pytają Krzysztofa Raka o to, jak interpretować zapowiedź sekretarza stanu USA Marco Rubio, który stwierdził, że USA chcą przeprowadzić manewr tzw. odwróconego Kissingera. W polityce Henry'ego Kissingera, realizowanej za czasów prezydentury Richarda Nixona, chodziło o to, by porozumieć się z Chinami przeciwko Związkowi Sowieckiemu. Obecnie, jak się wydaje, Amerykanie dążą do porozumienia z Rosją przeciwko Chinom.

Krzysztof Rak zwraca uwagę na fakt, iż Richard Nixon co prawda prowadził politykę zbliżenia z Chinami, aby osłabić Sowiety, ale w relacjach ze Związkiem Sowieckim wcale nie dążył do zaostrzenia konfliktu, lecz do odprężenia. W ocenie Krzysztofa Raka Amerykanie obecnie nie dążą do konfrontacji z Chinami, ale do porozumienia z nimi. Jeśli tak, to najprawdopodobniej oznacza to, że celem Waszyngtonu wcale nie jest sojusz z Rosją przeciwko Chinom, lecz stworzenie tzw. koncertu mocarstw, czyli systemu, w którym najpotężniejsze państwa świata podzielą się odpowiedzialnością za określone części globu.

Problem polega na tym, że system taki oznacza ustępstwa wobec Rosji w Europie Wschodniej. W tym miejscu autorzy podcastu uspokajają słuchaczy, że określenie Europa Wschodnia nie oznacza Polski – nasz kraj zaliczany jest bowiem do regionu Europy Środkowo-Wschodniej. Problem polega jednak na tym, że optymizmu co do przyszłości Polski nie można rozszerzyć na Ukrainę.

W dalszej części podcastu prowadzący i ich gość zastanawiają się, jakie miejsce w nowej światowej architekturze Stany Zjednoczone widzą dla Niemiec i czy system koncertu mocarstw będzie oznaczać kontynuowanie sojuszu amerykańsko-niemieckiego, czy też przeciwnie – zerwanie z koncepcją tzw. partnerstwa w przywództwie.

Później Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz pytają Krzysztofa Raka, jaką partią jest Alternatywa dla Niemiec i czy może ona pójść drogą na przykład Giorgii Meloni, czyli ulec cywilizowaniu, czy też elementy neofaszystowskie w AfD wezmą górę. Krzysztof Rak, definiując podejście niemieckich elit do AfD, stwierdza, że póki co dominuje idea izolowania partii, a nie wciągania jej do współpracy i tym samym jej cywilizowania.

Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz pytają także, czy Polska powinna unikać jakichkolwiek kontaktów z AfD, czy też – biorąc pod uwagę wzrost poparcia dla tej partii – jednak rozpocząć jakieś dyskretne rozmowy. W tle pojawia się temat służb specjalnych, które mogłyby być narzędziem wykorzystywanym do utrzymywania kontaktów z Alternatywą dla Niemiec w tajemnicy. Witold Jurasz pyta również Krzysztofa Raka, czy państwo niemieckie stosuje wobec radykalnych partii techniki dezintegracyjne.

Na końcu rozmowy pojawia się nieodzowny w tym kontekście wątek francuski, a konkretnie pytanie, czy osłabienie polityczne Niemiec i słabość militarna Republiki Federalnej powodują wzrost znaczenia Francji. Witold Jurasz zauważa, cytując Marcina Giełzaka, który kilka miesięcy temu był gościem “Raportu Międzynarodowego”, że Francuzi, jakkolwiek mają słabość do Rosji, to jeszcze większą mają do Napoleona Bonapartego.

Sądząc po radości, która maluje się na twarzy Emmanuela Macrona, można odnieść wrażenie, że prezydent Francji – dzięki polityce Trumpa z jednej strony i chaosowi w Niemczech z drugiej – w końcu ma poczucie, że Francja odzyskuje status mocarstwa.

Pytaniem, którego prowadzący nie zadają Krzysztofowi Rakowi, jest to, jakie miejsce Polska zajmie w koncercie mocarstw, który – niestety – właśnie powstaje. Pytania tego nie zadają z oczywistego, niestety, powodu – bo Polska mocarstwem w dającej się przewidzieć przyszłości nie będzie.