EduKOSMOS
W naszych podcastach rozmawiamy o tym, jak można pomagać rozwijać dzieci, pomimo tego, że powszechny system edukacji nie ułatwia tego zadania. Naszymi rozmówcami są ciekawi ludzie, którzy z edukacją wiążą swoje prywatne i zawodowe losy. Przekazujemy informacje, które pomogą Ci odnaleźć się w systemie, który podlega permanentnym zmianom, tak aby nie zwariować, a jednocześnie pomóc swojemu dziecku.
Jeśli jesteś nauczycielem, to chcielibyśmy, abyś znalazł/a tutaj miejsce do inspiracji, pomocy w rozwiązywaniu codziennych problemów, gdzie usłyszysz o podobnych sobie nauczycielach, którzy chcą robić jak najlepiej to, co potrafią, czyli wspierać w nauce i pomagać w wychowywaniu swoich podopiecznych.
W podcaście muzyka na podstawie licencji Artlist.io
Ty Simon, The Horizon by The Odyssey
ONDU#119: Czy wierzę w Świętego Mikołaja? - Przemek Staroń
2021-12-08 06:00:02
Dzień przed Mikołajkami to dobry czas, aby porozmawiać zarówno o dziecięcych marzeniach jak i o roli dorosłych w ich świecie. Konstruując dzieciom model edukacji, narzucamy im praktycznie wszystko, nie dając pola manewru. Na szczęście są nauczyciele, którzy zdają sobie sprawę z tego, że ten model nie tylko się zużył, ale wręcz przeszkadza w rozwoju człowieka XXI wieku. Przemek Staroń: psycholog i kulturoznawca, wykładowca Uniwersytetu SWPS i Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Sopocie oraz współzałożyciel Centrum Rozwoju Jump, w ramach którego wspiera rozwój i stymuluje umiejętność myślenia młodzieży, dorosłych i seniorów. Nauczyciel dyplomowany, autor książek, twórca Zakonu Feniksa, nagrodzony przez Komisję Europejską orędownik spotkań pokoleń. Wybrany Człowiekiem Roku 2019 w kategorii “Wzorowe sprawowanie” w plebiscycie czytelników “Gazety Wyborczej”. Wyróżniony w konkursie im. Ireny Sendlerowej "Za naprawianie świata". Nagrodzony LGBT+ Diamond 2019 Polish Business Award, finalista Nauczycielskiego Nobla - Global Teacher Prize 2020, Digital Shaper 2020, jest na liście 100 osób, które zmieniają Polskę (na lepsze) wg Noizz.pl. Członek Kolegium Ekspertów Instytutu Strategie 2050. Tutor niemal 50 finalistów i laureatów Olimpiady Filozoficznej, fan kreatywnego nauczania i twórca pracowni #utrzy, jako prekursor wykorzystania Snapchata w edukacji nazywany profesorem Snapem. Nauczyciel Roku 2018. Autor serii książek pt." Szkoła bohaterów i bohaterek"
Dzień przed Mikołajkami to dobry czas, aby porozmawiać zarówno o dziecięcych marzeniach jak i o roli dorosłych w ich świecie. Konstruując dzieciom model edukacji, narzucamy im praktycznie wszystko, nie dając pola manewru. Na szczęście są nauczyciele, którzy zdają sobie sprawę z tego, że ten model nie tylko się zużył, ale wręcz przeszkadza w rozwoju człowieka XXI wieku.
Przemek Staroń: psycholog i kulturoznawca, wykładowca Uniwersytetu SWPS i Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Sopocie oraz współzałożyciel Centrum Rozwoju Jump, w ramach którego wspiera rozwój i stymuluje umiejętność myślenia młodzieży, dorosłych i seniorów.
Nauczyciel dyplomowany, autor książek, twórca Zakonu Feniksa, nagrodzony przez Komisję Europejską orędownik spotkań pokoleń. Wybrany Człowiekiem Roku 2019 w kategorii “Wzorowe sprawowanie” w plebiscycie czytelników “Gazety Wyborczej”. Wyróżniony w konkursie im. Ireny Sendlerowej "Za naprawianie świata". Nagrodzony LGBT+ Diamond 2019 Polish Business Award, finalista Nauczycielskiego Nobla - Global Teacher Prize 2020, Digital Shaper 2020, jest na liście 100 osób, które zmieniają Polskę (na lepsze) wg Noizz.pl. Członek Kolegium Ekspertów Instytutu Strategie 2050.
Tutor niemal 50 finalistów i laureatów Olimpiady Filozoficznej, fan kreatywnego nauczania i twórca pracowni #utrzy, jako prekursor wykorzystania Snapchata w edukacji nazywany profesorem Snapem. Nauczyciel Roku 2018.
Autor serii książek pt." Szkoła bohaterów i bohaterek"
Przemek Staroń: psycholog i kulturoznawca, wykładowca Uniwersytetu SWPS i Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Sopocie oraz współzałożyciel Centrum Rozwoju Jump, w ramach którego wspiera rozwój i stymuluje umiejętność myślenia młodzieży, dorosłych i seniorów.
Nauczyciel dyplomowany, autor książek, twórca Zakonu Feniksa, nagrodzony przez Komisję Europejską orędownik spotkań pokoleń. Wybrany Człowiekiem Roku 2019 w kategorii “Wzorowe sprawowanie” w plebiscycie czytelników “Gazety Wyborczej”. Wyróżniony w konkursie im. Ireny Sendlerowej "Za naprawianie świata". Nagrodzony LGBT+ Diamond 2019 Polish Business Award, finalista Nauczycielskiego Nobla - Global Teacher Prize 2020, Digital Shaper 2020, jest na liście 100 osób, które zmieniają Polskę (na lepsze) wg Noizz.pl. Członek Kolegium Ekspertów Instytutu Strategie 2050.
Tutor niemal 50 finalistów i laureatów Olimpiady Filozoficznej, fan kreatywnego nauczania i twórca pracowni #utrzy, jako prekursor wykorzystania Snapchata w edukacji nazywany profesorem Snapem. Nauczyciel Roku 2018.
Autor serii książek pt." Szkoła bohaterów i bohaterek"
ONDU#118: Ojciec: rola czy misja? - Marcin Perfuński
2021-12-01 06:00:02
Najwyższy czas pomyśleć o jakimś parytecie jeśli chodzi o płeć naszych niedzielnych gości. Zapraszamy na spotkanie ze słabym tatą, jako o sobie pisze nasz gość, który chce być super. To będzie dla Ani dosyć niewygodna, rozmowa, bo tym razem to ona będzie w mniejszości
Najwyższy czas pomyśleć o jakimś parytecie jeśli chodzi o płeć naszych niedzielnych gości. Zapraszamy na spotkanie ze słabym tatą, jako o sobie pisze nasz gość, który chce być super. To będzie dla Ani dosyć niewygodna, rozmowa, bo tym razem to ona będzie w mniejszości
ONDU#117: Jak zostać emocjonalnym komandosem? - Natalia Boszczyk
2021-11-24 06:00:12
Dawno nie słuchaliście o relacjach? Czas wrócić do rozmów o tym, jakie wartości stają się współcześnie kluczowe. Ich ważność nie tylko wynika z potrzeb nauczycieli, jakby się dotąd wydawało. To coś, co gwarantuje nam rozwijanie zdrowego społeczeństwa, a to ostatnio coraz bardziej u nas szwankuje... Dlatego o tym co to w praktyce oznacza dla nauczyciela, rodzica i ucznia będziemy rozmawiali z Natalią Boszczyk – autorka książki Dobre relacje w szkole; dyplomowana nauczycielka języka polskiego, certyfikowana tutorka i mediatorka, trenerka, mentorka w kursach internetowych dla nauczycieli; twórczyni bloga Szkoła Dobrej Relacji. Za nią: 16 lat pracy z młodzieżą i dziećmi, 7 lat pracy mentorskiej z nauczycielami, ponad 200 godzin tutoringu z młodzieżą, ponad 300 godzin warsztatów psychoedukacyjnych, ponad 200 godzin indywidualnych konsultacji z nauczycielami i rodzicami. Jeśli jesteś zainteresowany/a przedsprzedażą książki "Henio w kuchni czyli plan daltoński na talerzu" zajrzyj na stronę wydawnictwa : https://sor-man.pl
Dawno nie słuchaliście o relacjach? Czas wrócić do rozmów o tym, jakie wartości stają się współcześnie kluczowe. Ich ważność nie tylko wynika z potrzeb nauczycieli, jakby się dotąd wydawało. To coś, co gwarantuje nam rozwijanie zdrowego społeczeństwa, a to ostatnio coraz bardziej u nas szwankuje...
Dlatego o tym co to w praktyce oznacza dla nauczyciela, rodzica i ucznia będziemy rozmawiali z Natalią Boszczyk – autorka książki Dobre relacje w szkole; dyplomowana nauczycielka języka polskiego, certyfikowana tutorka i mediatorka, trenerka, mentorka w kursach internetowych dla nauczycieli; twórczyni bloga Szkoła Dobrej Relacji. Za nią: 16 lat pracy z młodzieżą i dziećmi, 7 lat pracy mentorskiej z nauczycielami, ponad 200 godzin tutoringu z młodzieżą, ponad 300 godzin warsztatów psychoedukacyjnych, ponad 200 godzin indywidualnych konsultacji z nauczycielami i rodzicami.
Jeśli jesteś zainteresowany/a przedsprzedażą książki "Henio w kuchni czyli plan daltoński na talerzu" zajrzyj na stronę wydawnictwa : https://sor-man.pl
Dlatego o tym co to w praktyce oznacza dla nauczyciela, rodzica i ucznia będziemy rozmawiali z Natalią Boszczyk – autorka książki Dobre relacje w szkole; dyplomowana nauczycielka języka polskiego, certyfikowana tutorka i mediatorka, trenerka, mentorka w kursach internetowych dla nauczycieli; twórczyni bloga Szkoła Dobrej Relacji. Za nią: 16 lat pracy z młodzieżą i dziećmi, 7 lat pracy mentorskiej z nauczycielami, ponad 200 godzin tutoringu z młodzieżą, ponad 300 godzin warsztatów psychoedukacyjnych, ponad 200 godzin indywidualnych konsultacji z nauczycielami i rodzicami.
Jeśli jesteś zainteresowany/a przedsprzedażą książki "Henio w kuchni czyli plan daltoński na talerzu" zajrzyj na stronę wydawnictwa : https://sor-man.pl
ONDU#116: Szkoła w UK - moje drugie życie w edukacji - Barbara Tylec
2021-11-17 06:00:10
Co jakiś czas wzmaga się dyskusja o jakości naszej edukacji. W zależności od miejsca w sieci jest albo bardziej albo mniej obfitująca w emocjonalne wypowiedzi. I to zarówno po stronie obrońców jak i krytyków. Bywa też tak, że z braku argumentów za obroną naszego systemu padają opinie, że w sumie nie tylko u nas jest tak źle. Jest okazja przekonać się jak to jest w UK. Rozmawiamy z nauczycielką z 23-letnim stażem, mającą za sobą pracę w gimnazjum, liceum i szkołach wyższych. Przeszła dwie reformy, zarówno powstanie jak i likwidację gimnazjów. W końcu wyemigrowała a od 3 lat pracuje w szkole podstawowej. Naszym gościem jest Barbara Tylec, którą pytamy o jej spojrzenie na edukacje w obu systemach, pytamy co może być podobnego, czym się różnimy, a co warto byłoby wnieść do polskiej szkoły. Sprawdzamy jak bardzo jest zielona trawa w angielskim ogródku. Zapraszamy!
Co jakiś czas wzmaga się dyskusja o jakości naszej edukacji. W zależności od miejsca w sieci jest albo bardziej albo mniej obfitująca w emocjonalne wypowiedzi. I to zarówno po stronie obrońców jak i krytyków. Bywa też tak, że z braku argumentów za obroną naszego systemu padają opinie, że w sumie nie tylko u nas jest tak źle.
Jest okazja przekonać się jak to jest w UK. Rozmawiamy z nauczycielką z 23-letnim stażem, mającą za sobą pracę w gimnazjum, liceum i szkołach wyższych. Przeszła dwie reformy, zarówno powstanie jak i likwidację gimnazjów. W końcu wyemigrowała a od 3 lat pracuje w szkole podstawowej.
Naszym gościem jest Barbara Tylec, którą pytamy o jej spojrzenie na edukacje w obu systemach, pytamy co może być podobnego, czym się różnimy, a co warto byłoby wnieść do polskiej szkoły. Sprawdzamy jak bardzo jest zielona trawa w angielskim ogródku.
Zapraszamy!
Jest okazja przekonać się jak to jest w UK. Rozmawiamy z nauczycielką z 23-letnim stażem, mającą za sobą pracę w gimnazjum, liceum i szkołach wyższych. Przeszła dwie reformy, zarówno powstanie jak i likwidację gimnazjów. W końcu wyemigrowała a od 3 lat pracuje w szkole podstawowej.
Naszym gościem jest Barbara Tylec, którą pytamy o jej spojrzenie na edukacje w obu systemach, pytamy co może być podobnego, czym się różnimy, a co warto byłoby wnieść do polskiej szkoły. Sprawdzamy jak bardzo jest zielona trawa w angielskim ogródku.
Zapraszamy!
ONDU#115: Gram aby wygrać - Aleksandra Kaczmarska
2021-11-10 06:00:16
Wszyscy uczestniczymy w jakiejś grze. Czasem czuje się jak pionki na szachownicy życia. Czy zawsze wygrywamy? Jak bardzo boli porażka? Czy nauczymy się przegrywać grając w gry planszowe? Czy życie nie jest okrutniejsze? No ale powiedz to 5-letniemu dziecku, który musi ulec przeciwnikowi... Porozmawiamy o trudnych czasem zasadach, jakich musimy przestrzegać w życiu. Ale tez i o tym, jak pomagać dzieciom, kiedy życie wywraca im stolik do góry nogami. Aleksandra Kaczmarska - to nauczyciel dyplomowany, nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej i zajęć korekcyjno -kompensacyjnych w Szkole Podstawowej nr 1 w Gdańsku. Doradca metodyczny w Centrum Edukacji Nauczycieli w Gdańsku. Ukończyła Pedagogikę wczesnoszkolną zintegrowaną - Towarzystwo Wiedzy Powszechnej Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Warszawie Instytut Pedagogiki w Olsztynie. Ma za sobą studia magisterskie "Informatyka i media w edukacji" w Szkole Wyższej im. Pawła Włodkowica w Płocku Oddział Iława oraz studia w zakresie Terapii Pedagogicznej w Elbląskiej Uczelni Humanistyczno -Ekonomicznej na Wydziale Pedagogiki. Jest pasjonatką gier planszowych. Autorką innowacji pedagogicznej "Gry karciane, stolikowe oraz kodowanie jako metoda rozwijania kompetencji kluczowych i miękkich". Założyła Klub Gier Planszowych "WygraMy" działający przy SP nr 1 w Gdańsku. Prowadzi Fanpage "Edukacja Dzieciom" oraz fanpage klubu "WygraMy". Prowadzi w Gdańsku Międzyszkolną Ligę Rummikub, Gdańską Ligę Rummikub oraz Szkolną Ligę. Kocha teatr, muzykę i literaturę. Ciągle poszukuje nowych metod nauczania. Ukończyła kurs "Pedagogika planu daltońskiego", jest fanką Budzącej się szkoły. Stara się, by uczniowie w jej klasie nie tylko zdobywali wiedzę, ale przede wszystkim rozwijali swoje zainteresowania, kreatywność, współpracę. Link do przedsprzedaży książki :Henio w kuchni ..." : https://sor-man.pl Link do konferencji: https://fundacjaplandaltonski.pl/ondu2021/
Wszyscy uczestniczymy w jakiejś grze. Czasem czuje się jak pionki na szachownicy życia. Czy zawsze wygrywamy? Jak bardzo boli porażka? Czy nauczymy się przegrywać grając w gry planszowe? Czy życie nie jest okrutniejsze?
No ale powiedz to 5-letniemu dziecku, który musi ulec przeciwnikowi...
Porozmawiamy o trudnych czasem zasadach, jakich musimy przestrzegać w życiu. Ale tez i o tym, jak pomagać dzieciom, kiedy życie wywraca im stolik do góry nogami.
Aleksandra Kaczmarska - to nauczyciel dyplomowany, nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej i zajęć korekcyjno -kompensacyjnych w Szkole Podstawowej nr 1 w Gdańsku. Doradca metodyczny w Centrum Edukacji Nauczycieli w Gdańsku. Ukończyła Pedagogikę wczesnoszkolną zintegrowaną - Towarzystwo Wiedzy Powszechnej Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Warszawie Instytut Pedagogiki w Olsztynie. Ma za sobą studia magisterskie "Informatyka i media w edukacji" w Szkole Wyższej im. Pawła Włodkowica w Płocku Oddział Iława oraz studia w zakresie Terapii Pedagogicznej w Elbląskiej Uczelni Humanistyczno -Ekonomicznej na Wydziale Pedagogiki.
Jest pasjonatką gier planszowych. Autorką innowacji pedagogicznej "Gry karciane, stolikowe oraz kodowanie jako metoda rozwijania kompetencji kluczowych i miękkich".
Założyła Klub Gier Planszowych "WygraMy" działający przy SP nr 1 w Gdańsku. Prowadzi Fanpage "Edukacja Dzieciom" oraz fanpage klubu "WygraMy".
Prowadzi w Gdańsku Międzyszkolną Ligę Rummikub, Gdańską Ligę Rummikub oraz Szkolną Ligę.
Kocha teatr, muzykę i literaturę. Ciągle poszukuje nowych metod nauczania. Ukończyła kurs "Pedagogika planu daltońskiego", jest fanką Budzącej się szkoły.
Stara się, by uczniowie w jej klasie nie tylko zdobywali wiedzę, ale przede wszystkim rozwijali swoje zainteresowania, kreatywność, współpracę.
Link do przedsprzedaży książki :Henio w kuchni ..." : https://sor-man.pl
Link do konferencji: https://fundacjaplandaltonski.pl/ondu2021/
No ale powiedz to 5-letniemu dziecku, który musi ulec przeciwnikowi...
Porozmawiamy o trudnych czasem zasadach, jakich musimy przestrzegać w życiu. Ale tez i o tym, jak pomagać dzieciom, kiedy życie wywraca im stolik do góry nogami.
Aleksandra Kaczmarska - to nauczyciel dyplomowany, nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej i zajęć korekcyjno -kompensacyjnych w Szkole Podstawowej nr 1 w Gdańsku. Doradca metodyczny w Centrum Edukacji Nauczycieli w Gdańsku. Ukończyła Pedagogikę wczesnoszkolną zintegrowaną - Towarzystwo Wiedzy Powszechnej Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Warszawie Instytut Pedagogiki w Olsztynie. Ma za sobą studia magisterskie "Informatyka i media w edukacji" w Szkole Wyższej im. Pawła Włodkowica w Płocku Oddział Iława oraz studia w zakresie Terapii Pedagogicznej w Elbląskiej Uczelni Humanistyczno -Ekonomicznej na Wydziale Pedagogiki.
Jest pasjonatką gier planszowych. Autorką innowacji pedagogicznej "Gry karciane, stolikowe oraz kodowanie jako metoda rozwijania kompetencji kluczowych i miękkich".
Założyła Klub Gier Planszowych "WygraMy" działający przy SP nr 1 w Gdańsku. Prowadzi Fanpage "Edukacja Dzieciom" oraz fanpage klubu "WygraMy".
Prowadzi w Gdańsku Międzyszkolną Ligę Rummikub, Gdańską Ligę Rummikub oraz Szkolną Ligę.
Kocha teatr, muzykę i literaturę. Ciągle poszukuje nowych metod nauczania. Ukończyła kurs "Pedagogika planu daltońskiego", jest fanką Budzącej się szkoły.
Stara się, by uczniowie w jej klasie nie tylko zdobywali wiedzę, ale przede wszystkim rozwijali swoje zainteresowania, kreatywność, współpracę.
Link do przedsprzedaży książki :Henio w kuchni ..." : https://sor-man.pl
Link do konferencji: https://fundacjaplandaltonski.pl/ondu2021/
ONDU#114: Uczenie się przez doświadczanie - Martyna Lange
2021-11-03 06:00:04
W kilku ostatnich rozmowach na temat obecności w programach nauczania na studiach pedagogicznych współczesnych osiągnięć metodyki, wybrzmiewa wątpliwość czy aby wszystko jest zostało odpowiednio zorganizowane. Świadomość wykładowców dotycząca jakże innych wyzwań, jakie czekają młodych adeptów nauczycielskiej sztuki, od tego do czego są przygotowani, pozwala mieć nadzieję. Na szczęście, w paru miejscach nie czekając na zmianę programów, młodzi nauczyciele bądź sami poszukują źródeł, bądź mają światłych mentorów. Sa zapewne też takie przypadki, kiedy to zaczynający pracę nauczyciel bezradnie rozkłada ręcę przed trzydziestką rozentuzjazmowanych młodych ludzi w klasie. I co wtedy? Jak poradzić sobie? Gdzie szukać pomocy? Między innymi o tym opowie nasz gość, Martyna Lange. I niech Was nie zwiedzie zdjęcie, bo efektywność własnego rozwoju i niewątpliwie pedagogiczny talent, pozwala Martynie robić rzeczy tyleż odważne w odniesieniu do tradycyjnej edukacji co bezcenne dla jej podopiecznych. Po tym spotkaniu tłumaczenie, że czegoś nie miało się na studiach straci uzasadnienie, ale da Wam też obraz jakich nauczycieli mają nasze przedszkola Martyna Lange: "Do niedawna prowadziłam grupę cudownych 4 latków w przedszkolu tradycyjnym. To tam zaczęła się moja daltońska przygoda. Od 2 miesięcy pracuję w przedszkolu Montessori i mam wrażenie, że odkrywam świat na nowo. Okazało się, że moja wiedza jest zerowa jaki również żadne studia nie przygotowały mnie do pracy w tym miejscu. Uczę się i odnajduje siebie każdego dnia. Widząc podobieństwo miedzy pedagogika daltońską, a Marii Montessori czuje, że znajduje się we właściwym miejscu. Staram się zrozumieć, poczuć i stać się częścią naszego już wspólnego świata. Mimo wszystko pedagogika daltońska nadal jest we mnie, staram się realizować ją całym sercem, jeszcze bardziej obserwując co dzieje się w, każdym z tych małych jeszcze światów. To podążanie za dzieckiem i jego potrzebami, ciągła refleksja i poszukiwanie inspiruje mnie do tworzenia nowych kreatywnych pomocy dydaktycznych. Nieustanie, zgodnie z metodą wizualizacji, której nazwę jakiś czas temu rozwinęłam pojmując, że jako nauczyciel najpierw muszę zobaczyć, zaobserwować, przeanalizować, dokonać refleksji, a na końcu przejść do działania."
W kilku ostatnich rozmowach na temat obecności w programach nauczania na studiach pedagogicznych współczesnych osiągnięć metodyki, wybrzmiewa wątpliwość czy aby wszystko jest zostało odpowiednio zorganizowane. Świadomość wykładowców dotycząca jakże innych wyzwań, jakie czekają młodych adeptów nauczycielskiej sztuki, od tego do czego są przygotowani, pozwala mieć nadzieję. Na szczęście, w paru miejscach nie czekając na zmianę programów, młodzi nauczyciele bądź sami poszukują źródeł, bądź mają światłych mentorów.
Sa zapewne też takie przypadki, kiedy to zaczynający pracę nauczyciel bezradnie rozkłada ręcę przed trzydziestką rozentuzjazmowanych młodych ludzi w klasie. I co wtedy?
Jak poradzić sobie? Gdzie szukać pomocy?
Między innymi o tym opowie nasz gość, Martyna Lange.
I niech Was nie zwiedzie zdjęcie, bo efektywność własnego rozwoju i niewątpliwie pedagogiczny talent, pozwala Martynie robić rzeczy tyleż odważne w odniesieniu do tradycyjnej edukacji co bezcenne dla jej podopiecznych. Po tym spotkaniu tłumaczenie, że czegoś nie miało się na studiach straci uzasadnienie, ale da Wam też obraz jakich nauczycieli mają nasze przedszkola
Martyna Lange: "Do niedawna prowadziłam grupę cudownych 4 latków w przedszkolu tradycyjnym. To tam zaczęła się moja daltońska przygoda. Od 2 miesięcy pracuję w przedszkolu Montessori i mam wrażenie, że odkrywam świat na nowo. Okazało się, że moja wiedza jest zerowa jaki również żadne studia nie przygotowały mnie do pracy w tym miejscu.
Uczę się i odnajduje siebie każdego dnia. Widząc podobieństwo miedzy pedagogika daltońską, a Marii Montessori czuje, że znajduje się we właściwym miejscu. Staram się zrozumieć, poczuć i stać się częścią naszego już wspólnego świata. Mimo wszystko pedagogika daltońska nadal jest we mnie, staram się realizować ją całym sercem, jeszcze bardziej obserwując co dzieje się w, każdym z tych małych jeszcze światów. To podążanie za dzieckiem i jego potrzebami, ciągła refleksja i poszukiwanie inspiruje mnie do tworzenia nowych kreatywnych pomocy dydaktycznych. Nieustanie, zgodnie z metodą wizualizacji, której nazwę jakiś czas temu rozwinęłam pojmując, że jako nauczyciel najpierw muszę zobaczyć, zaobserwować, przeanalizować, dokonać refleksji, a na końcu przejść do działania."
Sa zapewne też takie przypadki, kiedy to zaczynający pracę nauczyciel bezradnie rozkłada ręcę przed trzydziestką rozentuzjazmowanych młodych ludzi w klasie. I co wtedy?
Jak poradzić sobie? Gdzie szukać pomocy?
Między innymi o tym opowie nasz gość, Martyna Lange.
I niech Was nie zwiedzie zdjęcie, bo efektywność własnego rozwoju i niewątpliwie pedagogiczny talent, pozwala Martynie robić rzeczy tyleż odważne w odniesieniu do tradycyjnej edukacji co bezcenne dla jej podopiecznych. Po tym spotkaniu tłumaczenie, że czegoś nie miało się na studiach straci uzasadnienie, ale da Wam też obraz jakich nauczycieli mają nasze przedszkola
Martyna Lange: "Do niedawna prowadziłam grupę cudownych 4 latków w przedszkolu tradycyjnym. To tam zaczęła się moja daltońska przygoda. Od 2 miesięcy pracuję w przedszkolu Montessori i mam wrażenie, że odkrywam świat na nowo. Okazało się, że moja wiedza jest zerowa jaki również żadne studia nie przygotowały mnie do pracy w tym miejscu.
Uczę się i odnajduje siebie każdego dnia. Widząc podobieństwo miedzy pedagogika daltońską, a Marii Montessori czuje, że znajduje się we właściwym miejscu. Staram się zrozumieć, poczuć i stać się częścią naszego już wspólnego świata. Mimo wszystko pedagogika daltońska nadal jest we mnie, staram się realizować ją całym sercem, jeszcze bardziej obserwując co dzieje się w, każdym z tych małych jeszcze światów. To podążanie za dzieckiem i jego potrzebami, ciągła refleksja i poszukiwanie inspiruje mnie do tworzenia nowych kreatywnych pomocy dydaktycznych. Nieustanie, zgodnie z metodą wizualizacji, której nazwę jakiś czas temu rozwinęłam pojmując, że jako nauczyciel najpierw muszę zobaczyć, zaobserwować, przeanalizować, dokonać refleksji, a na końcu przejść do działania."
ONDU#113: Akademickie zacisze czyli pedagogia pozytywna profesora Romana Lepperta
2021-10-27 06:00:13
Od ponad roku profesor Roman Leppert prowadzi w środy o 20.00 spotkania LIVE po wspólna nazwą "Akademickie zacisze". Zaczął od zapraszania autorów książek, które według niego odcisnęły ważne piętno na edukacji. Byli to w dużej mierze naukowcy, ale z czasem zaczął zapraszać tzw. zwykłych nauczycieli. Przełomem było zaproszenie Anny Konarzewskiej, kiedy podczas rozmowy z nią ilości obejrzeń poszybowały w górę. Od tego czasu bardzo chętnie łączy rozmówców ze świata nauki i szkoły czy przedszkola. Efektem tych spotkań jest szukanie wspólnego języka komunikacji, która nie tylko przybliża te środowiska, ale i pozwolą im na siebie wzajemnie wpływać z korzyścią dla polskiej edukacji. W naszej rozmowie staraliśmy się poznać naszego rozmówcę od prywatnej strony, zrozumieć jego motywacje i dowiedzieć się o dalszych planach związanych z obecnością w sieci.
Od ponad roku profesor Roman Leppert prowadzi w środy o 20.00 spotkania LIVE po wspólna nazwą "Akademickie zacisze". Zaczął od zapraszania autorów książek, które według niego odcisnęły ważne piętno na edukacji. Byli to w dużej mierze naukowcy, ale z czasem zaczął zapraszać tzw. zwykłych nauczycieli. Przełomem było zaproszenie Anny Konarzewskiej, kiedy podczas rozmowy z nią ilości obejrzeń poszybowały w górę. Od tego czasu bardzo chętnie łączy rozmówców ze świata nauki i szkoły czy przedszkola. Efektem tych spotkań jest szukanie wspólnego języka komunikacji, która nie tylko przybliża te środowiska, ale i pozwolą im na siebie wzajemnie wpływać z korzyścią dla polskiej edukacji.
W naszej rozmowie staraliśmy się poznać naszego rozmówcę od prywatnej strony, zrozumieć jego motywacje i dowiedzieć się o dalszych planach związanych z obecnością w sieci.
W naszej rozmowie staraliśmy się poznać naszego rozmówcę od prywatnej strony, zrozumieć jego motywacje i dowiedzieć się o dalszych planach związanych z obecnością w sieci.
ONDU#112: Jak dobrze uczyć matematyki? - Ewa Madanowska
2021-10-20 06:00:04
AUTONOMIA NA MATEMATYCE? Czy to w ogóle możliwe? Ile wolności daje ten przedmiot uczniowi? Czy warto w ogóle nad tym się zastanawiać? A co jeśli nie tylko warto ale i dzięki temu matematyka staje się "lżejszym" przedmiotem? Do naszego niedzielnego studia zaprosiliśmy nauczyciele matematyki i jednocześnie dyrektorkę szkoły. Ewa Madanowska: jestem nauczycielem matematyki od ponad 20 lat. Od 6 lat jako dyrektor Szkoły Podstawowej w Wierzonce wraz z moimi nauczycielami zmieniam szkołę. W poszukiwaniu inspiracji do pracy z dziećmi ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się ukończyłam kurs kwalifikacyjny z oligofrenopedagogiki. Jestem także egzaminatorem OKE. Brałam udział w międzynarodowych warsztatach “Teaching Creativity in schools inspired by Edward de Bono”, których efektem było stworzenie program oraz prowadzenie zajęć z rozwijania kreatywnego myślenia. W swojej pracy z dziećmi i młodzieżą stawiam na relacją opartą na wzajemnym szacunku, życzliwości i uśmiechu. Zarażam uczniów pasją i radością z obcowania z królową nauk. Przełamuję stereotyp, że matematyka jest trudnym przedmiotem. Na zajęciach stosuję metody aktywizujące i stwarzam takie warunki, by lekcja była wyzwaniem dla każdego ucznia. Uważam, że w edukacji najważniejsze są relacje. W wolnym czasie biegam, przemierzam rowerem Polskę oraz zwiedzam Europę.
AUTONOMIA NA MATEMATYCE?
Czy to w ogóle możliwe? Ile wolności daje ten przedmiot uczniowi? Czy warto w ogóle nad tym się zastanawiać? A co jeśli nie tylko warto ale i dzięki temu matematyka staje się "lżejszym" przedmiotem?
Do naszego niedzielnego studia zaprosiliśmy nauczyciele matematyki i jednocześnie dyrektorkę szkoły.
Ewa Madanowska: jestem nauczycielem matematyki od ponad 20 lat. Od 6 lat jako dyrektor Szkoły Podstawowej w Wierzonce wraz z moimi nauczycielami zmieniam szkołę. W poszukiwaniu inspiracji do pracy z dziećmi ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się ukończyłam kurs kwalifikacyjny z oligofrenopedagogiki. Jestem także egzaminatorem OKE. Brałam udział w międzynarodowych warsztatach “Teaching Creativity in schools inspired by Edward de Bono”, których efektem było stworzenie program oraz prowadzenie zajęć z rozwijania kreatywnego myślenia.
W swojej pracy z dziećmi i młodzieżą stawiam na relacją opartą na wzajemnym szacunku, życzliwości i uśmiechu. Zarażam uczniów pasją i radością z obcowania z królową nauk.
Przełamuję stereotyp, że matematyka jest trudnym przedmiotem. Na zajęciach stosuję metody
aktywizujące i stwarzam takie warunki, by lekcja była wyzwaniem dla każdego ucznia. Uważam, że w edukacji najważniejsze są relacje. W wolnym czasie biegam, przemierzam rowerem Polskę oraz zwiedzam Europę.
Czy to w ogóle możliwe? Ile wolności daje ten przedmiot uczniowi? Czy warto w ogóle nad tym się zastanawiać? A co jeśli nie tylko warto ale i dzięki temu matematyka staje się "lżejszym" przedmiotem?
Do naszego niedzielnego studia zaprosiliśmy nauczyciele matematyki i jednocześnie dyrektorkę szkoły.
Ewa Madanowska: jestem nauczycielem matematyki od ponad 20 lat. Od 6 lat jako dyrektor Szkoły Podstawowej w Wierzonce wraz z moimi nauczycielami zmieniam szkołę. W poszukiwaniu inspiracji do pracy z dziećmi ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się ukończyłam kurs kwalifikacyjny z oligofrenopedagogiki. Jestem także egzaminatorem OKE. Brałam udział w międzynarodowych warsztatach “Teaching Creativity in schools inspired by Edward de Bono”, których efektem było stworzenie program oraz prowadzenie zajęć z rozwijania kreatywnego myślenia.
W swojej pracy z dziećmi i młodzieżą stawiam na relacją opartą na wzajemnym szacunku, życzliwości i uśmiechu. Zarażam uczniów pasją i radością z obcowania z królową nauk.
Przełamuję stereotyp, że matematyka jest trudnym przedmiotem. Na zajęciach stosuję metody
aktywizujące i stwarzam takie warunki, by lekcja była wyzwaniem dla każdego ucznia. Uważam, że w edukacji najważniejsze są relacje. W wolnym czasie biegam, przemierzam rowerem Polskę oraz zwiedzam Europę.
ONDU#111: Jak zbudować szkołę marzeń w Polsce? - Magdalena Dybał
2021-10-13 06:00:13
Chciałbyś zbudować szkołę swoich marzeń w Polsce dla swoich dzieci? Jesteś rodzicem i czujesz, że nie chcesz aby Twoje dziecko poszło do szkoły, takiej jaka znasz ze swojej edukacji? Do szkoły, o której słyszy się czasem bardzo przykre rzeczy? Co możesz wtedy zrobić? Czy wypala Cię bezradność? Podobne odczucia mógł mieć nasz gość, Magdalena Dybał.
Chciałbyś zbudować szkołę swoich marzeń w Polsce dla swoich dzieci?
Jesteś rodzicem i czujesz, że nie chcesz aby Twoje dziecko poszło do szkoły, takiej jaka znasz ze swojej edukacji? Do szkoły, o której słyszy się czasem bardzo przykre rzeczy?
Co możesz wtedy zrobić? Czy wypala Cię bezradność?
Podobne odczucia mógł mieć nasz gość, Magdalena Dybał.
Jesteś rodzicem i czujesz, że nie chcesz aby Twoje dziecko poszło do szkoły, takiej jaka znasz ze swojej edukacji? Do szkoły, o której słyszy się czasem bardzo przykre rzeczy?
Co możesz wtedy zrobić? Czy wypala Cię bezradność?
Podobne odczucia mógł mieć nasz gość, Magdalena Dybał.
ONDU#110: Dlaczego klasy autorskie nie zmieniły polskiej edukacji?- dr Lidia Wollman
2021-10-06 06:00:09
Na wywiad zaprosiliśmy gościa, z którym znamy się od bardzo wielu lat i uczestniczyliśmy razem w różnych ciekawych projektach na przestrzeni ponad 30 lat. Zaskakującym okazało się to, że współczesna edukacja na nowo rozpoczyna drogę, którą wielu nauczycieli kroczyło na początku lat 90-tych. Spróbujemy odpowiedzieć sobie na pytanie dlaczego zaprzepaściliśmy tamte doświadczenia a może były one potrzebne, aby teraz zacząć zupełnie inaczej zmieniać naszą szkołę?
Na wywiad zaprosiliśmy gościa, z którym znamy się od bardzo wielu lat i uczestniczyliśmy razem w różnych ciekawych projektach na przestrzeni ponad 30 lat. Zaskakującym okazało się to, że współczesna edukacja na nowo rozpoczyna drogę, którą wielu nauczycieli kroczyło na początku lat 90-tych. Spróbujemy odpowiedzieć sobie na pytanie dlaczego zaprzepaściliśmy tamte doświadczenia a może były one potrzebne, aby teraz zacząć zupełnie inaczej zmieniać naszą szkołę?