Zwierciadło Podcasty
„Zwierciadło Podcasty” to rozmowy o psychologii, kulturze, wychowaniu, podróżach i dobrym życiu.
Naszymi gośćmi są znani eksperci, badacze oraz ludzie zaangażowani w promocję aktualnej i sprawdzonej wiedzy ze wszystkich tych dziedzin.
Podcast „W czułym zwierciadle”. Moje dziecko ma autyzm. Rozmowa z Violettą Ambroziak-Krzysztofowicz, psychiatrką dziecięcą, psychoterapeutką, mamą córki z autyzmem
2023-05-04 06:00:32
Podcast realizowany w ramach płatnej współpracy z Fundacją JiM.
Jak czuje się matka, której dziecko jej nie chce? Dlaczego zwykle szuka winy w sobie? Jak zmienia się życie rodziny po diagnozie autyzmu? Skąd brać siły? Odpowiedzi na te pytania szukamy w rozmowie z Violettą Ambroziak-Krzysztofowicz, psychiatrką dziecięcą, psychoterapeutką, mamą córki z autyzmem. Obecnie współpracuje z Fundacją JiM, która tworzy lepszy świat dla osób autystycznych.
Fundacja JiM od lat zajmuje się edukowaniem na temat autyzmu. Jej misją jest tworzenie lepszego świata dla osób neuroatypowych oraz ich bliskich, uwzględnienie ich potrzeb w codziennym życiu i zerwanie ze schematem, że to one powinny się dostosować. Ruszyła kampania „Spektrum kobiet. Chcemy być autentyczne!”, która ma zwrócić uwagę społeczeństwa na temat kobiecego autyzmu.
Więcej na stronach: www.autentyczni.org i www.jim.org
Podcast realizowany w ramach płatnej współpracy z Fundacją JiM.
Jak czuje się matka, której dziecko jej nie chce? Dlaczego zwykle szuka winy w sobie? Jak zmienia się życie rodziny po diagnozie autyzmu? Skąd brać siły? Odpowiedzi na te pytania szukamy w rozmowie z Violettą Ambroziak-Krzysztofowicz, psychiatrką dziecięcą, psychoterapeutką, mamą córki z autyzmem. Obecnie współpracuje z Fundacją JiM, która tworzy lepszy świat dla osób autystycznych.
Fundacja JiM od lat zajmuje się edukowaniem na temat autyzmu. Jej misją jest tworzenie lepszego świata dla osób neuroatypowych oraz ich bliskich, uwzględnienie ich potrzeb w codziennym życiu i zerwanie ze schematem, że to one powinny się dostosować. Ruszyła kampania „Spektrum kobiet. Chcemy być autentyczne!”, która ma zwrócić uwagę społeczeństwa na temat kobiecego autyzmu.
Więcej na stronach: www.autentyczni.org i www.jim.org
Podcast „W czułym zwierciadle: dorosły w spektrum”. Osoby z autyzmem na rynku pracy. Rozmowa z Tomaszem Michałowiczem, prezesem Fundacji JiM
2023-04-27 06:00:39
Podcast realizowany w ramach płatnej współpracy z Fundacją JiM
Co druga osoba z diagnozą autyzmu może pracować. W Polsce pracuje co pięćdziesiąta. To powinno się zmienić. Aktywizacja zawodowa osób neuroatypowych i stworzenie systemowych mechanizmów wspierających ich rozwój od dzieciństwa do samodzielnej dorosłości – byłyby dobre dla wszystkich: osób z diagnozą, ich rodzin oraz państwa. Tomasz Michałowicz, prezes Fundacji JiM, tłumaczy, jakie bariery musimy pokonać w społeczeństwie, korporacjach i państwie, żeby zmienić kulturę pracy na uwzględniającą neuroróżnorodność.
Fundacja JiM od lat zajmuje się edukowaniem na temat autyzmu. Jej misją jest tworzenie lepszego świata dla osób neuroatypowych oraz ich bliskich, uwzględnienie ich potrzeb w codziennym życiu i zerwanie ze schematem, że to one powinny się dostosować. Ruszyła kampania „Spektrum kobiet. Chcemy być autentyczne!”, która ma zwrócić uwagę społeczeństwa na temat kobiecego autyzmu.
Więcej na stronach: www.autentyczni.org i www.jim.org
Podcast realizowany w ramach płatnej współpracy z Fundacją JiM
Co druga osoba z diagnozą autyzmu może pracować. W Polsce pracuje co pięćdziesiąta. To powinno się zmienić. Aktywizacja zawodowa osób neuroatypowych i stworzenie systemowych mechanizmów wspierających ich rozwój od dzieciństwa do samodzielnej dorosłości – byłyby dobre dla wszystkich: osób z diagnozą, ich rodzin oraz państwa. Tomasz Michałowicz, prezes Fundacji JiM, tłumaczy, jakie bariery musimy pokonać w społeczeństwie, korporacjach i państwie, żeby zmienić kulturę pracy na uwzględniającą neuroróżnorodność.
Fundacja JiM od lat zajmuje się edukowaniem na temat autyzmu. Jej misją jest tworzenie lepszego świata dla osób neuroatypowych oraz ich bliskich, uwzględnienie ich potrzeb w codziennym życiu i zerwanie ze schematem, że to one powinny się dostosować. Ruszyła kampania „Spektrum kobiet. Chcemy być autentyczne!”, która ma zwrócić uwagę społeczeństwa na temat kobiecego autyzmu.
Więcej na stronach: www.autentyczni.org i www.jim.org
Podcast „W czułym zwierciadle: dorosły w spektrum”. Autyzm – niedodiagnozowanie kobiet. Rozmowa z Ewą Łusiak z Fundacji JiM oraz Klaudią Lewandowską, kobietą w spektrum
2023-04-20 14:59:03
Podcast realizowany w ramach płatnej współpracy z Fundacją JiM
Większość dorosłych kobiet w spektrum autyzmu nie ma diagnozy i przez całe swoje życie nie wie, co jest powodem poczucia bycia „inną”, „dziwną”, „niepasującą”. Wciąż rzadziej diagnozowane są również dziewczynki. Dlaczego? Jak przebiega diagnoza, jakie są narzędzia diagnostyczne, co daje rozpoznanie? Odpowiedzi na te pytania szukamy w rozmowie z Klaudią Lewandowską, kobietą w spektrum, oraz Ewą Łusiak z Fundacji JiM.
Fundacja JiM od lat zajmuje się edukowaniem na temat autyzmu. Jej misją jest tworzenie lepszego świata dla osób neuroatypowych oraz ich bliskich, uwzględnienie ich potrzeb w codziennym życiu i zerwanie ze schematem, że to one powinny się dostosować. Ruszyła kampania „Spektrum kobiet. Chcemy być autentyczne!”, która ma zwrócić uwagę społeczeństwa na temat kobiecego autyzmu.
Więcej na stronach: www.autentyczni.org i www.jim.org
Podcast realizowany w ramach płatnej współpracy z Fundacją JiM
Większość dorosłych kobiet w spektrum autyzmu nie ma diagnozy i przez całe swoje życie nie wie, co jest powodem poczucia bycia „inną”, „dziwną”, „niepasującą”. Wciąż rzadziej diagnozowane są również dziewczynki. Dlaczego? Jak przebiega diagnoza, jakie są narzędzia diagnostyczne, co daje rozpoznanie? Odpowiedzi na te pytania szukamy w rozmowie z Klaudią Lewandowską, kobietą w spektrum, oraz Ewą Łusiak z Fundacji JiM.
Fundacja JiM od lat zajmuje się edukowaniem na temat autyzmu. Jej misją jest tworzenie lepszego świata dla osób neuroatypowych oraz ich bliskich, uwzględnienie ich potrzeb w codziennym życiu i zerwanie ze schematem, że to one powinny się dostosować. Ruszyła kampania „Spektrum kobiet. Chcemy być autentyczne!”, która ma zwrócić uwagę społeczeństwa na temat kobiecego autyzmu.
Więcej na stronach: www.autentyczni.org i www.jim.org
Agnieszka Grochowska: co się kryje za jej uśmiechem?
2023-04-13 16:30:13
[Płatna współpraca] „Staram się sobie już niczego nie udowadniać” – mówi Agnieszka Grochowska. Słuchając jej nie sposób się nie uśmiechnąć. I właśnie m.in. o uśmiechaniu się i dobrych życiowych zmianach rozmawiamy, a pretekstem jest premiera filmu „Skołowani”. To jej rola zupełnie inna od wszystkich poprzednich, historia z potężną dawką optymizmu. Za co Agnieszka Grochowska jest sobie wdzięczna, o co jej zdaniem warto walczyć. Ale też np. o tańczeniu do czwartej rano czy o karmieniu piersią dzieci na planach filmowych i innych zadaniach specjalnych będących częścią jej codzienności.
„W strefie komfortu” to podcast kulturalno-psychologiczny. Zaproszone gościnie i gości pytamy o to, co ich definiuje, a co jest im zupełnie obce. Na czym budują swoje poczucie wartości a co nadal jest dla nich wyzwaniem. Jak łapią pion i wewnętrzną równowagę. Oraz co robią dla siebie, zanim zrobią coś dla świata.
[Płatna współpraca] „Staram się sobie już niczego nie udowadniać” – mówi Agnieszka Grochowska. Słuchając jej nie sposób się nie uśmiechnąć. I właśnie m.in. o uśmiechaniu się i dobrych życiowych zmianach rozmawiamy, a pretekstem jest premiera filmu „Skołowani”. To jej rola zupełnie inna od wszystkich poprzednich, historia z potężną dawką optymizmu. Za co Agnieszka Grochowska jest sobie wdzięczna, o co jej zdaniem warto walczyć. Ale też np. o tańczeniu do czwartej rano czy o karmieniu piersią dzieci na planach filmowych i innych zadaniach specjalnych będących częścią jej codzienności.
„W strefie komfortu” to podcast kulturalno-psychologiczny. Zaproszone gościnie i gości pytamy o to, co ich definiuje, a co jest im zupełnie obce. Na czym budują swoje poczucie wartości a co nadal jest dla nich wyzwaniem. Jak łapią pion i wewnętrzną równowagę. Oraz co robią dla siebie, zanim zrobią coś dla świata.
Wystarczająco dobry seks
2023-03-07 06:00:35
[Płatna współpraca] Fajnie jest mieć do życia stosunek seksualny – lubi mówić Kasia. Co to znaczy? Że trzeba być życiem podjaranym, nakręconym i podnieconym, choć też nie cały czas, bo potrzebne są też momenty spokoju i pustki. W każdym razie seks jest naturalnym, ważnym a często też bardzo radosnym elementem naszego życia. A jednak wokół tej sfery narosło bardzo dużo obaw, wstydu, zahamowań i bezradności. W efekcie czujemy, że jest z nim u nas… niewystarczająco. No bo czy seks zawsze powinien iść w parze z miłością? Niekoniecznie. Ale z bliskością i poczuciem bezpieczeństwa – jak najbardziej. Czy jeśli nie chcę czegoś w seksie – znaczy, że jestem zacofana lub zahamowana? A czy jeśli chcę ciągle próbować w nim czegoś nowego i przesuwać granice – nienasycona i niespełniona? Czy seks powinien być czymś odświętnym czy wprost przeciwnie – codziennym? Jak mówić i myśleć o seksie bez tabu, wstydu i oceniania? Jak nauczyć się obsługiwać ten wrodzony ludzki potencjał? I jak umiejętnie wprowadzać w ten świat dzieci?
[Płatna współpraca] Fajnie jest mieć do życia stosunek seksualny – lubi mówić Kasia. Co to znaczy? Że trzeba być życiem podjaranym, nakręconym i podnieconym, choć też nie cały czas, bo potrzebne są też momenty spokoju i pustki. W każdym razie seks jest naturalnym, ważnym a często też bardzo radosnym elementem naszego życia. A jednak wokół tej sfery narosło bardzo dużo obaw, wstydu, zahamowań i bezradności. W efekcie czujemy, że jest z nim u nas… niewystarczająco. No bo czy seks zawsze powinien iść w parze z miłością? Niekoniecznie. Ale z bliskością i poczuciem bezpieczeństwa – jak najbardziej. Czy jeśli nie chcę czegoś w seksie – znaczy, że jestem zacofana lub zahamowana? A czy jeśli chcę ciągle próbować w nim czegoś nowego i przesuwać granice – nienasycona i niespełniona? Czy seks powinien być czymś odświętnym czy wprost przeciwnie – codziennym? Jak mówić i myśleć o seksie bez tabu, wstydu i oceniania? Jak nauczyć się obsługiwać ten wrodzony ludzki potencjał? I jak umiejętnie wprowadzać w ten świat dzieci?
Magia czy psychologia? O intuicji, telepatii i sile wizualizacji.
2023-02-28 18:00:10
[Płatna współpraca] Jedna z drugą często się spotykają. Częściej niż nam się wydaje. Magia i psychologia. Pierwsza to w wielkim skrócie wszystko to, czego istnienia nie umiemy jeszcze wytłumaczyć, druga – pomaga wskazać mechanizmy kierujące naszym postępowaniem i reakcjami. Wydaje się to pokrewne, a jednak często wzbraniamy się przed tym połączeniem, bo jak tu stawiać znak równości między przeczuciem a wiedzą? Ale przecież zanim powstanie nauka, jest niewiadoma. Dziś psychoterapeuci z powodzeniem wykorzystują w swojej pracy wizualizacje, sny czy symbole. A fizycy kwantowi mówią o takich zjawiskach jak intuicja, telepatia czy synchroniczność. Bo – jak piszemy piszemy we wstępie do „Kart symboli” – wydawałoby się, że postęp nauki sprawił, że mity powoli odchodzą do lamusa, stają się niczym więcej jak metaforą, prymitywnym sposobem tłumaczenia sobie świata, ale to tylko pozór. Nasze myślenie jest nadal magiczne, nie naukowe. Bo opowiada o naszych największych pragnieniach i instynktach.
[Płatna współpraca] Jedna z drugą często się spotykają. Częściej niż nam się wydaje. Magia i psychologia. Pierwsza to w wielkim skrócie wszystko to, czego istnienia nie umiemy jeszcze wytłumaczyć, druga – pomaga wskazać mechanizmy kierujące naszym postępowaniem i reakcjami. Wydaje się to pokrewne, a jednak często wzbraniamy się przed tym połączeniem, bo jak tu stawiać znak równości między przeczuciem a wiedzą? Ale przecież zanim powstanie nauka, jest niewiadoma. Dziś psychoterapeuci z powodzeniem wykorzystują w swojej pracy wizualizacje, sny czy symbole. A fizycy kwantowi mówią o takich zjawiskach jak intuicja, telepatia czy synchroniczność. Bo – jak piszemy piszemy we wstępie do „Kart symboli” – wydawałoby się, że postęp nauki sprawił, że mity powoli odchodzą do lamusa, stają się niczym więcej jak metaforą, prymitywnym sposobem tłumaczenia sobie świata, ale to tylko pozór. Nasze myślenie jest nadal magiczne, nie naukowe. Bo opowiada o naszych największych pragnieniach i instynktach.
Psychoterapeuci – ciekawsi w filmach czy w życiu?
2023-02-21 06:01:00
[Płatna współpraca] Na ekranie są albo wzorami albo antywzorami. Zgadzamy się z nimi i zachwycamy albo się z nich śmiejemy i irytujemy. Pewnie jak w życiu. Który z filmowych bohaterów jest najbliższy temu, jaki powinien być dobry terapeuta? A który najdalszy temu ideałowi? Co to w ogóle znaczy „dobry terapeuta”? Taki, który jest dla nas lustrem czy przyjacielem? Taki, który opowiada o swoim prywatnym życiu czy jednak pozostaje niezaangażowany? Ale też czy ktoś, kto nie ogarnia swoich własnych problemów, może pomóc innym? Jak znaleźć psychoterapeutę dobrego po prostu dla siebie? Czym się kierować? O co pytać? A filmowo rozmawiamy m.in. o Robinie Williamsie i jego roli w „Buntowniku z wyboru”, filmach „Serce nie sługa”, „Zwyczajni ludzie”, „Depresja gangstera”, „Wszyscy mówią: Kocham Cię” czy serialu „After Life”. Ale też o prawdziwych psychoterapeutach ukazanych w kinie: Bogdanie de Barbaro w filmie „Nawet nie wiesz, jak bardzo cię kocham” czy Philu Stutzu w dokumencie „Stutz”.
[Płatna współpraca] Na ekranie są albo wzorami albo antywzorami. Zgadzamy się z nimi i zachwycamy albo się z nich śmiejemy i irytujemy. Pewnie jak w życiu. Który z filmowych bohaterów jest najbliższy temu, jaki powinien być dobry terapeuta? A który najdalszy temu ideałowi? Co to w ogóle znaczy „dobry terapeuta”? Taki, który jest dla nas lustrem czy przyjacielem? Taki, który opowiada o swoim prywatnym życiu czy jednak pozostaje niezaangażowany? Ale też czy ktoś, kto nie ogarnia swoich własnych problemów, może pomóc innym? Jak znaleźć psychoterapeutę dobrego po prostu dla siebie? Czym się kierować? O co pytać? A filmowo rozmawiamy m.in. o Robinie Williamsie i jego roli w „Buntowniku z wyboru”, filmach „Serce nie sługa”, „Zwyczajni ludzie”, „Depresja gangstera”, „Wszyscy mówią: Kocham Cię” czy serialu „After Life”. Ale też o prawdziwych psychoterapeutach ukazanych w kinie: Bogdanie de Barbaro w filmie „Nawet nie wiesz, jak bardzo cię kocham” czy Philu Stutzu w dokumencie „Stutz”.
Samotność buduje, osamotnienie rujnuje
2023-02-14 06:00:09
[Płatna współpraca] Już w 2009 roku badacze szacowali, że jeśli nie podejmiemy żadnych działań, w 2030 roku przybierze ona rozmiary epidemii. Epidemia samotności, bo to o niej mowa, toczy nasz świat, choć tak naprawdę to nie sama samotność jest niebezpieczna, a poczucie osamotnienia.
Samotność to po prostu bycie samym czy samą – doświadczenie potrzebne każdemu, zarówno dla równowagi psychicznej, jak poznania samego czy samej siebie. Dobra samotność wzmacnia, sprzyja ważnym przemyśleniom i zachwytom nad światem. Jest podstawą dobrego kontaktu ze sobą i z innymi ludźmi. Kiedy jednak się przedłuża lub nie jest naszym wyborem, zaczyna doskwierać. I wtedy do gry wkracza osamotnienie.
To nie tyle stan, co poczucie, i to zawsze bolesne. Można go doświadczyć zarówno pośród pustych czterech ścian, jak i w sali pełnej ludzi, być smutnym na najgłośniejszym i najbardziej radosnym przyjęciu. Bo kiedy pragniemy nawiązać kontakt, ale przychodzi nam to z trudem, czujemy się niechciani, nieakceptowani, odrzuceni. W dodatku kiedy mamy poczucie, że nie obchodzimy innych, zaczynamy się od nich odsuwać. I koło się zamyka, często nie pamiętamy już, co było pierwsze.
W czasach, które stawiają na indywidualizm, szybki zysk i jeszcze szybszą karierę – poczucie osamotnienia staje się powoli naszą codziennością. Nie podtrzymujemy ważnych dla nas relacji, bo to wymaga czasu i pracy, a te stają się wartościami deficytowymi. Co więcej, czujemy się opuszczeni przez system, czyli urzędników, polityków, rządzących – mamy poczucie, że musimy liczyć tylko na siebie. To wszystko nie sprzyja wzrostowi zaufania i tworzeniu bliskich relacji, ale ich nie wyklucza. Jak wyrwać się z błędnego koła osamotnienia? Ale też jak nie uciekać od samotności? O tym właśnie będziemy rozmawiać w szóstym odcinku „Przerwy na kawę z Kasią Miller”.
[Płatna współpraca] Już w 2009 roku badacze szacowali, że jeśli nie podejmiemy żadnych działań, w 2030 roku przybierze ona rozmiary epidemii. Epidemia samotności, bo to o niej mowa, toczy nasz świat, choć tak naprawdę to nie sama samotność jest niebezpieczna, a poczucie osamotnienia.
Samotność to po prostu bycie samym czy samą – doświadczenie potrzebne każdemu, zarówno dla równowagi psychicznej, jak poznania samego czy samej siebie. Dobra samotność wzmacnia, sprzyja ważnym przemyśleniom i zachwytom nad światem. Jest podstawą dobrego kontaktu ze sobą i z innymi ludźmi. Kiedy jednak się przedłuża lub nie jest naszym wyborem, zaczyna doskwierać. I wtedy do gry wkracza osamotnienie.
To nie tyle stan, co poczucie, i to zawsze bolesne. Można go doświadczyć zarówno pośród pustych czterech ścian, jak i w sali pełnej ludzi, być smutnym na najgłośniejszym i najbardziej radosnym przyjęciu. Bo kiedy pragniemy nawiązać kontakt, ale przychodzi nam to z trudem, czujemy się niechciani, nieakceptowani, odrzuceni. W dodatku kiedy mamy poczucie, że nie obchodzimy innych, zaczynamy się od nich odsuwać. I koło się zamyka, często nie pamiętamy już, co było pierwsze.
W czasach, które stawiają na indywidualizm, szybki zysk i jeszcze szybszą karierę – poczucie osamotnienia staje się powoli naszą codziennością. Nie podtrzymujemy ważnych dla nas relacji, bo to wymaga czasu i pracy, a te stają się wartościami deficytowymi. Co więcej, czujemy się opuszczeni przez system, czyli urzędników, polityków, rządzących – mamy poczucie, że musimy liczyć tylko na siebie. To wszystko nie sprzyja wzrostowi zaufania i tworzeniu bliskich relacji, ale ich nie wyklucza. Jak wyrwać się z błędnego koła osamotnienia? Ale też jak nie uciekać od samotności? O tym właśnie będziemy rozmawiać w szóstym odcinku „Przerwy na kawę z Kasią Miller”.
Pracujesz, by żyć czy żyjesz, by pracować?
2023-02-07 06:00:13
[Płatna współpraca] Bywa drugim domem – tak wiele poświęcamy jej czasu i energii. Dla wielu jest ucieczką od problemów dnia codziennego, nagrodą za niepowodzenia w innych dziedzinach. Czy to dobrze? Co się dzieje, kiedy praca staje się naszym życiem?
Dr Tomasz Srebnicki kilka lat temu w wywiadzie dla magazynu „SENS” powiedział, że do pracy powinniśmy chodzić po to, by zarobić na życie po pracy. Jednak dzisiaj te dwie sfery zaczynają się coraz bardziej przenikać. Po pierwsze, często pracujemy z domu, po drugie, robimy to też „po godzinach”. Po trzecie, w wypadku zawodów artystycznych ciężko w ogóle powiedzieć, kiedy praca się zaczyna a kiedy kończy, bo inspiracją do twórczości może być wszystko, także codzienność.
W dzisiejszych czasach, kiedy marzeniem wielu jest mieć jakąkolwiek pracę, warto walczyć o to, by mieć pracę dobrą. Dobrą czyli, jak mówi dr Srebnicki, taką, która nas nie narusza. Która nie zmusza nas do robienia rzeczy wykraczających poza nasz indywidualny komfort życia. I jest zgodna z naszymi wartościami.
Jak nie dać się wyżąć pracodawcy, który chce od nas więcej i więcej, mamiąc opowieściami o misji i pasji? Jak nadać sens pracy, która wprawdzie nas nie narusza, ale polega na powtarzalnej, nudnej rutynie? Jak szukać i znajdywać taką pracę, która do nas pasuje, czyli wykorzystuje nasze umiejętności i daje spełnienie? Na te i inne pytania będziemy starały się odpowiedzieć w kolejnym odcinku podcastu „Przerwa na kawę z Kasią Miller”.
[Płatna współpraca] Bywa drugim domem – tak wiele poświęcamy jej czasu i energii. Dla wielu jest ucieczką od problemów dnia codziennego, nagrodą za niepowodzenia w innych dziedzinach. Czy to dobrze? Co się dzieje, kiedy praca staje się naszym życiem?
Dr Tomasz Srebnicki kilka lat temu w wywiadzie dla magazynu „SENS” powiedział, że do pracy powinniśmy chodzić po to, by zarobić na życie po pracy. Jednak dzisiaj te dwie sfery zaczynają się coraz bardziej przenikać. Po pierwsze, często pracujemy z domu, po drugie, robimy to też „po godzinach”. Po trzecie, w wypadku zawodów artystycznych ciężko w ogóle powiedzieć, kiedy praca się zaczyna a kiedy kończy, bo inspiracją do twórczości może być wszystko, także codzienność.
W dzisiejszych czasach, kiedy marzeniem wielu jest mieć jakąkolwiek pracę, warto walczyć o to, by mieć pracę dobrą. Dobrą czyli, jak mówi dr Srebnicki, taką, która nas nie narusza. Która nie zmusza nas do robienia rzeczy wykraczających poza nasz indywidualny komfort życia. I jest zgodna z naszymi wartościami.
Jak nie dać się wyżąć pracodawcy, który chce od nas więcej i więcej, mamiąc opowieściami o misji i pasji? Jak nadać sens pracy, która wprawdzie nas nie narusza, ale polega na powtarzalnej, nudnej rutynie? Jak szukać i znajdywać taką pracę, która do nas pasuje, czyli wykorzystuje nasze umiejętności i daje spełnienie? Na te i inne pytania będziemy starały się odpowiedzieć w kolejnym odcinku podcastu „Przerwa na kawę z Kasią Miller”.
Podcast „W czułym zwierciadle: schizofrenia”. Odc. 3: To ludzka rzecz zwariować. Rozmowa z Pauliną, edukatorką Fundacji eFkropka
2023-02-02 06:01:07
[Płatna współpraca] Po śmierci babci mierzyła się z depresją. Potem, z dnia na dzień, przyszła psychoza. O tym, że choruje na schizofrenię, dowiedziała się podczas drugiej hospitalizacji. O stanach psychotycznych, terapii i życiu z chorobą opowiada Paulina, edukatorka Fundacji eFkropka, która zajmuje się zapobieganiem wykluczeniu społecznemu osób po kryzysach psychicznych.
Sponsorem podcastu jest firma Gedeon Richter Polska Sp. z o.o. W trosce o zdrowie kobiet.
[Płatna współpraca] Po śmierci babci mierzyła się z depresją. Potem, z dnia na dzień, przyszła psychoza. O tym, że choruje na schizofrenię, dowiedziała się podczas drugiej hospitalizacji. O stanach psychotycznych, terapii i życiu z chorobą opowiada Paulina, edukatorka Fundacji eFkropka, która zajmuje się zapobieganiem wykluczeniu społecznemu osób po kryzysach psychicznych.
Sponsorem podcastu jest firma Gedeon Richter Polska Sp. z o.o. W trosce o zdrowie kobiet.