Dźwięki z Nowego Teatru
Podcast by Nowy Teatr
Kategorie:
Kultura
Kultura
Nowa książka: „Połączenia” Jillian i Mariko Tamaki
2025-02-26 01:00:00
Nowa książka: „Połączenia” Jillian i Mariko Tamaki, przeł. Aga Zano, Kultura Gniewu
Spotkanie odbyło się 3 lutego 2025 roku. Rozmowę z Agą Zano i Sylwią Chutnik o najnowszym komiksie kuzynek Tamaki poprowadziła Olga Wróbel.
Wiosna 2009 roku jest dla Zoe, Dani i Fiony wyjątkowa. Podczas swojej wymarzonej wyprawy do Nowego Jorku przyjaciółki odwiedzają słynne muzea, by podziwiać dzieła sztuki, które należy podziwiać, przechadzają się znanymi z filmów ulicami, kupują w niedostępnych nigdzie indziej sklepach rzeczy, których nie potrzebują, wpadają w turystyczne pułapki, przebijają się przez zatłoczone chodniki, jedzą dużo pizzy i robią dziesiątki zdjęć.
Każda z nich widzi to miasto inaczej, każda chodzi po nim na swój sposób i w innym celu – żeby niczego nie przegapić, żeby się zgubić, żeby więcej poczuć. Podczas tej wyprawy wydarzy się jednak coś, co wystawi wieloletnią przyjaźń na próbę i sprawi, że ten wiosenny czas stanie się dla każdej z nich czymś zupełnie innym, niż się spodziewały.
Strony komiksu Jillian i Mariko Tamaki wibrują od emocjonalnego napięcia. Wszystkiemu towarzyszy niezwykły obraz miasta, które tętni życiem, zachwyca i zarazem onieśmiela. „Połączenia” pokazują moment przejścia w dorosłość, odkrywania siebie i weryfikowania tego, kim dotąd się było. Zachwytowi towarzyszy zdumienie, euforii okazjonalne potknięcia.
Komiks kuzynek Tamaki jest jednym z najczęściej nagradzanych tytułów 2024 roku. Został uznany za najlepszy album, zdobywając m.in. Nagrodę Eisnera i wiele innych wyróżnień, w tym za scenariusz i warstwę graficzną.
Mariko Tamaki – artystka i pisarka, autorka powieści dla młodzieży i scenariuszy komiksów m.in. dla wydawnictw BOOM!Studios, Marvel („She-Hulk”) czy DC Comics („Supergirl”). Za scenariusz do komiksu „Moje rozstania z Laurą Dean", narysowanego przez Rosemary Valero-O’Connell, otrzymała Nagrodę Eisnera. Mieszka w Toronto.
Jillian Tamaki – autorka komiksów i ilustratorka. Stworzyła uhonorowaną Nagrodą Eisnera powieść graficzną „SuperMutant Magic Academy", antologię krótkich komiksów „Boundless", a także książki obrazkowe „They Say Blue” i „Our Little Kitchen". Mieszka w Kalifornii.
„Połączenia" to trzeci wspólny komiks Jillian i Mariko Tamaki. W 2024 roku otrzymał Nagrody Eisnera w kategoriach Najlepszy Komiks, Najlepszy Scenarzysta oraz Najlepszy Rysownik. Wydane w ubiegłych latach tytuły sióstr Tamaki „Skim” i „Pewnego lata” były wielokrotnie nagradzane, m.in. Governor General’s Award, Printz Honor, Caldecott Honor czy Nagrodą Eisnera dla najlepszej powieści graficznej.
Tłumaczenie komiksu powstało dzięki wsparciu Canada Council for the Arts.
Nowa książka: „Połączenia” Jillian i Mariko Tamaki, przeł. Aga Zano, Kultura Gniewu
Spotkanie odbyło się 3 lutego 2025 roku. Rozmowę z Agą Zano i Sylwią Chutnik o najnowszym komiksie kuzynek Tamaki poprowadziła Olga Wróbel.
Wiosna 2009 roku jest dla Zoe, Dani i Fiony wyjątkowa. Podczas swojej wymarzonej wyprawy do Nowego Jorku przyjaciółki odwiedzają słynne muzea, by podziwiać dzieła sztuki, które należy podziwiać, przechadzają się znanymi z filmów ulicami, kupują w niedostępnych nigdzie indziej sklepach rzeczy, których nie potrzebują, wpadają w turystyczne pułapki, przebijają się przez zatłoczone chodniki, jedzą dużo pizzy i robią dziesiątki zdjęć.
Każda z nich widzi to miasto inaczej, każda chodzi po nim na swój sposób i w innym celu – żeby niczego nie przegapić, żeby się zgubić, żeby więcej poczuć. Podczas tej wyprawy wydarzy się jednak coś, co wystawi wieloletnią przyjaźń na próbę i sprawi, że ten wiosenny czas stanie się dla każdej z nich czymś zupełnie innym, niż się spodziewały.
Strony komiksu Jillian i Mariko Tamaki wibrują od emocjonalnego napięcia. Wszystkiemu towarzyszy niezwykły obraz miasta, które tętni życiem, zachwyca i zarazem onieśmiela. „Połączenia” pokazują moment przejścia w dorosłość, odkrywania siebie i weryfikowania tego, kim dotąd się było. Zachwytowi towarzyszy zdumienie, euforii okazjonalne potknięcia.
Komiks kuzynek Tamaki jest jednym z najczęściej nagradzanych tytułów 2024 roku. Został uznany za najlepszy album, zdobywając m.in. Nagrodę Eisnera i wiele innych wyróżnień, w tym za scenariusz i warstwę graficzną.
Mariko Tamaki – artystka i pisarka, autorka powieści dla młodzieży i scenariuszy komiksów m.in. dla wydawnictw BOOM!Studios, Marvel („She-Hulk”) czy DC Comics („Supergirl”). Za scenariusz do komiksu „Moje rozstania z Laurą Dean", narysowanego przez Rosemary Valero-O’Connell, otrzymała Nagrodę Eisnera. Mieszka w Toronto.
Jillian Tamaki – autorka komiksów i ilustratorka. Stworzyła uhonorowaną Nagrodą Eisnera powieść graficzną „SuperMutant Magic Academy", antologię krótkich komiksów „Boundless", a także książki obrazkowe „They Say Blue” i „Our Little Kitchen". Mieszka w Kalifornii.
„Połączenia" to trzeci wspólny komiks Jillian i Mariko Tamaki. W 2024 roku otrzymał Nagrody Eisnera w kategoriach Najlepszy Komiks, Najlepszy Scenarzysta oraz Najlepszy Rysownik. Wydane w ubiegłych latach tytuły sióstr Tamaki „Skim” i „Pewnego lata” były wielokrotnie nagradzane, m.in. Governor General’s Award, Printz Honor, Caldecott Honor czy Nagrodą Eisnera dla najlepszej powieści graficznej.
Tłumaczenie komiksu powstało dzięki wsparciu Canada Council for the Arts.
Nowa książka: „Rondo Wiatraczna” Marek Bieńczyk
2025-02-26 01:00:00
Nowa książka: „Rondo Wiatraczna” Marek Bieńczyk, Wydawnictwo Karakter
Spotkanie odbyło się 17 lutego 2025 roku. Rozmowę z autorem poprowadził Piotr Sadzik
Wieloznaczna proza, której narrator, podatny na objawienia, krąży ulicami warszawskiego Grochowa, drogami własnych natchnień i wyobraźni. Trudno powiedzieć, co tu jest czystą fantazją, co mistyfikacją, a co śladem pamięci; jak poważny jest każdy żart i jak żartobliwa jest powaga. Łatwo za to wpaść w nieoznaczony prześwit, zanurzyć się w mnogość dźwięków i barw, dać się porwać logolewitacji, wybrykom słowa, i spotkać mniej lub bardziej widmowe postaci zaludniające ten mikroświat. Bieńczyk tworzy wspaniałą, schulzowsko-bułhakowską mitologię swojej dzielnicy – niedokończonej, niepełnej, a przez to właśnie tym bardziej domagającej się opowieści: „Tego potrzebuje wyobraźnia, kiedy już pojmiemy, że miejsce, w którym przyszło nam żyć, okazuje się ostateczne, przez co niejako dla pocieszenia lub równowagi nabiera głębi i zdaje się odsłaniać korytarze wiodące wstecz, do pierwszych pokoleń pterodaktyli czy do bakterii rozpoczynających ciężkie zadanie przerobu”.
Marek Bieńczyk – urodził się w 1956 roku. Prozaik, eseista, tłumacz literatury francuskiej (Milan Kundera, Emil Cioran, Roland Barthes, Marcel Proust i inni). Opublikował kilkanaście książek, wśród nich powieści (Terminal, Tworki), książki łączące esej i prozę (m.in. Melancholia. O tych, co nigdy nie odnajdą straty, Przezroczystość, Kontener), zbiory esejów (m.in. Oczy Dűrera, Jabłko Olgi, stopy Dawida), książki dla dzieci-dorosłych (m.in. Książę w cukierni) oraz kroniki winiarskie. Za powieść Tworki otrzymał Paszport Polityki oraz nagrodę im. Reymonta (2000), za zbiór esejów Książka twarzy nagrodę Nike oraz tort od Adama Sowy (2012), za książkę Przezroczystość nagrodę im. Andrzeja Siemka (2008); w roku 2023 otrzymał nagrodę im. Juliana Tuwima za całokształt twórczości.
Piotr Sadzik – zajmuje się filozofią literatury, pracuje na Wydziale Polonistyki UW, autor książki Regiony pojedynczych herezji. Marańskie wyjścia w prozie polskiej XX wieku (został za nią nominowany m.in. do Nagrody Literackiej Gdynia w kategorii „Esej", Poznańskiej Nagrody Literackiej oraz Nagród Naukowych „Polityki"), współredaktor kilku tomów zbiorowych, w tym Widm Derridy (wraz z Agatą Bielik-Robson). Jako krytyk i eseista publikuje chociażby w „Dwutygodniku", „Literaturze na Świecie" i „Krytyce Politycznej". Przygotowuje książkę o pisarstwie Witolda Gombrowicza. W Uniwersytecie Muri im. Franza Kafki kieruje Katedrą Nawiasu.
Nowa książka: „Rondo Wiatraczna” Marek Bieńczyk, Wydawnictwo Karakter
Spotkanie odbyło się 17 lutego 2025 roku. Rozmowę z autorem poprowadził Piotr Sadzik
Wieloznaczna proza, której narrator, podatny na objawienia, krąży ulicami warszawskiego Grochowa, drogami własnych natchnień i wyobraźni. Trudno powiedzieć, co tu jest czystą fantazją, co mistyfikacją, a co śladem pamięci; jak poważny jest każdy żart i jak żartobliwa jest powaga. Łatwo za to wpaść w nieoznaczony prześwit, zanurzyć się w mnogość dźwięków i barw, dać się porwać logolewitacji, wybrykom słowa, i spotkać mniej lub bardziej widmowe postaci zaludniające ten mikroświat. Bieńczyk tworzy wspaniałą, schulzowsko-bułhakowską mitologię swojej dzielnicy – niedokończonej, niepełnej, a przez to właśnie tym bardziej domagającej się opowieści: „Tego potrzebuje wyobraźnia, kiedy już pojmiemy, że miejsce, w którym przyszło nam żyć, okazuje się ostateczne, przez co niejako dla pocieszenia lub równowagi nabiera głębi i zdaje się odsłaniać korytarze wiodące wstecz, do pierwszych pokoleń pterodaktyli czy do bakterii rozpoczynających ciężkie zadanie przerobu”.
Marek Bieńczyk – urodził się w 1956 roku. Prozaik, eseista, tłumacz literatury francuskiej (Milan Kundera, Emil Cioran, Roland Barthes, Marcel Proust i inni). Opublikował kilkanaście książek, wśród nich powieści (Terminal, Tworki), książki łączące esej i prozę (m.in. Melancholia. O tych, co nigdy nie odnajdą straty, Przezroczystość, Kontener), zbiory esejów (m.in. Oczy Dűrera, Jabłko Olgi, stopy Dawida), książki dla dzieci-dorosłych (m.in. Książę w cukierni) oraz kroniki winiarskie. Za powieść Tworki otrzymał Paszport Polityki oraz nagrodę im. Reymonta (2000), za zbiór esejów Książka twarzy nagrodę Nike oraz tort od Adama Sowy (2012), za książkę Przezroczystość nagrodę im. Andrzeja Siemka (2008); w roku 2023 otrzymał nagrodę im. Juliana Tuwima za całokształt twórczości.
Piotr Sadzik – zajmuje się filozofią literatury, pracuje na Wydziale Polonistyki UW, autor książki Regiony pojedynczych herezji. Marańskie wyjścia w prozie polskiej XX wieku (został za nią nominowany m.in. do Nagrody Literackiej Gdynia w kategorii „Esej", Poznańskiej Nagrody Literackiej oraz Nagród Naukowych „Polityki"), współredaktor kilku tomów zbiorowych, w tym Widm Derridy (wraz z Agatą Bielik-Robson). Jako krytyk i eseista publikuje chociażby w „Dwutygodniku", „Literaturze na Świecie" i „Krytyce Politycznej". Przygotowuje książkę o pisarstwie Witolda Gombrowicza. W Uniwersytecie Muri im. Franza Kafki kieruje Katedrą Nawiasu.
Nowa książka: „Poltergeist” Urszula Honek, „Glif Julia Fiedorczuk
2025-02-25 01:00:00
Nowa książka: „Poltergeist” Urszula Honek, „Glif Julia Fiedorczuk, Wydawnictwo Warstwy
Spotkanie odbyło się 20 stycznia 2025 roku. Rozmowę z autorkami poprowadziła Zofia Król.
„Poltergeist” Urszula Honek
Urszula Honek, autorka nominowana do Międzynarodowej Nagrody Bookera, Paszportu „Polityki”, Nagrody Literackiej Gdynia i Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza, laureatka Nagrody Fundacji im. Kościelskich i Nagrody Conrada – powraca z nowym tomem poezji. „Poltergeist” to portret żałoby i braku, którego rewersem jest nieustająca obecność, to kronika życia w cieniu tragedii – życia, gdzie granica pomiędzy wspomnieniami, wyobraźnią i realnością zaciera się. Podmiotce towarzyszą obrazy z dzieciństwa, sny, szumy radia czy telewizora, zaskakujące, ale jakby znajome dźwięki. Honek pisze: „Najłatwiej przypomnieć sobie czyjś głos, ale nie rozmowę”. We wstrząsający sposób ukazuje ona tęsknotę za zmarłą przyjaciółką – miłość i rozpacz. Jej wiersze są nieskomplikowane jak codzienne czynności i (tak jak one) pełne znaczenia i emocji.
„Poltergeist” to poezja organiczna. Czytelnicy nie tylko oglądają świat bohaterów tych wierszy – ludzi, zwierząt, duchów. Stają się jego częścią, razem z podmiotką doświadczają wszechogarniającej utraty, czują ciepło promieni słońca wpadających do pokoju, słyszą dźwięki, widzą zmieniające się pory roku. Zamykają drzwi, otwierają okna, zapalają światło. Razem z nią czekają na znak.
Nowa książka autorki „Białych nocy” wystawia czytelnika na próby, którym poddawani są jej bohaterowie – próby skoku, próby głosu. Ulga przychodzi nieoczekiwanie, zjawia się w nocy, podobnie jak to, czego boimy się najbardziej. W tej poezji słońce wschodzi i zachodzi, a jeśli zawołasz kogoś, kogo straciłeś – usłyszysz odpowiedź.
„Glif” Julia Fiedorczuk
Julia Fiedorczuk, laureatka Nagrody imienia Wisławy Szymborskiej, nominowana do Nagrody Literackiej Nike i wielu innych, po siedmiu latach powraca z nowym tomem wierszy.
„Glif” to poezja, która zagląda pod powierzchnię świata, żeby zadać pytanie o początek, a odnajduje odpowiedzi na temat końca, wnika w głąb ziemi, historii, języka. Z drugiej strony – wszystko tu jest na powierzchni, w zmysłach, kącie padania światła. Książka Julii Fiedorczuk jest nie tylko zbiorem wierszy, ale też traktatem filozoficznym o czasie, tożsamości, przenikaniu. Głównymi bohaterkami są krew, jezioro, piach, promień słońca. I jest to jedna i ta sama bohaterka. Do kogo należy ten świat? I po co zostawiasz ślady?
„Glif” to książka, która przenikliwie, prawie boleśnie nas dotyka, a jednocześnie ucieka z zasięgu wzroku, opisuje wstawanie dnia, codziennie jednakowe, ale przecież zupełnie inne. Opisuje świat, w którym chcemy być głową perkoza albo niczym. Gdzie nie wiemy, co zostanie użyte przeciwko nam i czym zostaniemy obdarowani.
Wstrząsająca poezja o zbliżeniu i rozdzieleniu, miejscu na naszej drodze, w którym znajduje się głębokie, niewydobywalne złoże czasu. „Glif” to także formalny eksperyment, autorka sięga w nim po haibun (najprawdopodobniej po raz pierwszy w historii języka polskiego), haiku, wilanellę. Nowy tom Julii Fiedorczuk to książka-schron – potężna i ponadczasowa, a zarazem radykalnie krucha.
Nowa książka: „Poltergeist” Urszula Honek, „Glif Julia Fiedorczuk, Wydawnictwo Warstwy
Spotkanie odbyło się 20 stycznia 2025 roku. Rozmowę z autorkami poprowadziła Zofia Król.
„Poltergeist” Urszula Honek
Urszula Honek, autorka nominowana do Międzynarodowej Nagrody Bookera, Paszportu „Polityki”, Nagrody Literackiej Gdynia i Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza, laureatka Nagrody Fundacji im. Kościelskich i Nagrody Conrada – powraca z nowym tomem poezji. „Poltergeist” to portret żałoby i braku, którego rewersem jest nieustająca obecność, to kronika życia w cieniu tragedii – życia, gdzie granica pomiędzy wspomnieniami, wyobraźnią i realnością zaciera się. Podmiotce towarzyszą obrazy z dzieciństwa, sny, szumy radia czy telewizora, zaskakujące, ale jakby znajome dźwięki. Honek pisze: „Najłatwiej przypomnieć sobie czyjś głos, ale nie rozmowę”. We wstrząsający sposób ukazuje ona tęsknotę za zmarłą przyjaciółką – miłość i rozpacz. Jej wiersze są nieskomplikowane jak codzienne czynności i (tak jak one) pełne znaczenia i emocji.
„Poltergeist” to poezja organiczna. Czytelnicy nie tylko oglądają świat bohaterów tych wierszy – ludzi, zwierząt, duchów. Stają się jego częścią, razem z podmiotką doświadczają wszechogarniającej utraty, czują ciepło promieni słońca wpadających do pokoju, słyszą dźwięki, widzą zmieniające się pory roku. Zamykają drzwi, otwierają okna, zapalają światło. Razem z nią czekają na znak.
Nowa książka autorki „Białych nocy” wystawia czytelnika na próby, którym poddawani są jej bohaterowie – próby skoku, próby głosu. Ulga przychodzi nieoczekiwanie, zjawia się w nocy, podobnie jak to, czego boimy się najbardziej. W tej poezji słońce wschodzi i zachodzi, a jeśli zawołasz kogoś, kogo straciłeś – usłyszysz odpowiedź.
„Glif” Julia Fiedorczuk
Julia Fiedorczuk, laureatka Nagrody imienia Wisławy Szymborskiej, nominowana do Nagrody Literackiej Nike i wielu innych, po siedmiu latach powraca z nowym tomem wierszy.
„Glif” to poezja, która zagląda pod powierzchnię świata, żeby zadać pytanie o początek, a odnajduje odpowiedzi na temat końca, wnika w głąb ziemi, historii, języka. Z drugiej strony – wszystko tu jest na powierzchni, w zmysłach, kącie padania światła. Książka Julii Fiedorczuk jest nie tylko zbiorem wierszy, ale też traktatem filozoficznym o czasie, tożsamości, przenikaniu. Głównymi bohaterkami są krew, jezioro, piach, promień słońca. I jest to jedna i ta sama bohaterka. Do kogo należy ten świat? I po co zostawiasz ślady?
„Glif” to książka, która przenikliwie, prawie boleśnie nas dotyka, a jednocześnie ucieka z zasięgu wzroku, opisuje wstawanie dnia, codziennie jednakowe, ale przecież zupełnie inne. Opisuje świat, w którym chcemy być głową perkoza albo niczym. Gdzie nie wiemy, co zostanie użyte przeciwko nam i czym zostaniemy obdarowani.
Wstrząsająca poezja o zbliżeniu i rozdzieleniu, miejscu na naszej drodze, w którym znajduje się głębokie, niewydobywalne złoże czasu. „Glif” to także formalny eksperyment, autorka sięga w nim po haibun (najprawdopodobniej po raz pierwszy w historii języka polskiego), haiku, wilanellę. Nowy tom Julii Fiedorczuk to książka-schron – potężna i ponadczasowa, a zarazem radykalnie krucha.
Przekłady współczesności: „Azja literacka” Joanna Kaniewska, Agnieszka Walulik, Anna Wołcyrz
2025-02-25 01:00:00
Przekłady współczesności: „Azja literacka” Joanna Kaniewska, Agnieszka Walulik oraz Anna Wołcyrz, Stowarzyszenie Tłumaczy Literatury
Spotkanie odbyło się 27 stycznia 2025 roku. Udział wzięły Joanna Kaniewska, Agnieszka Walulik oraz Anna Wołcyrz.
Azja literacka ma wiele twarzy i posługuje się wieloma językami. A z kim rozmawiać o wielojęzyczności, jeśli nie z tłumaczkami, które w swojej codziennej literackiej pracy mierzą się z przekładami z różnych języków (i z różnych form). Czy faktycznie przekład z japońskiego jest trudniejszy niż z angielskiego? Czy pisarze chińscy, tajwańscy i twórcy z diaspory, którzy zdecydowali się przejść na angielski, mają różne spojrzenie? Czy wielojęzyczność pomaga, czy raczej przeszkadza, w przekładzie?
Joanna Kaniewska – magister japonistyki i amerykanistyki (Uniwersytet Warszawski), doktorantka w Szkole Doktorskiej Nauk Humanistycznych UW, absolwentka Gender Studies IBL PAN. Jej specjalizacja to języki angielski i japoński, choć okazjonalnie korzysta również ze znajomości francuskiego i hiszpańskiego. Od 2016 roku tłumaczy mangi, a w 2017 roku rozpoczęła przygodę z tłumaczeniami audiowizualnymi (napisy). W 2023 roku spełniło się jej zawodowe marzenie – praca z przekładem literackim. Autorka audycji dancing in dystopia w Radiu Kapitał oraz bloga dziewiętnaście czwartych.
Agnieszka Walulik – tłumaczka literatury chińskiej i angielskiej na polski i angielski. Absolwentka warszawskiej sinologii po stypendiach na Tajwanie i w Chinach, studiowała też kulturoznawstwo w Instytucie Kultury Polskiej. Przez kilka lat pracowała w Instytucie Adama Mickiewicza, gdzie organizowała polskie wydarzenia kulturalne w Azji Wschodniej – jest też autorką rozdziału o chińskim rynku kultury w publikacji „Urzędnicy, biznesmeni, artyści” Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego. Jak dotąd ma na koncie ponad 60 opublikowanych książek, wśród nich dzieła chińskiego noblisty Mo Yana, André Acimana i Joyce Carol Oates. Ponadto wykładała gościnnie translatorykę chińską na Uniwersytecie SWPS w Warszawie i kilkakrotnie była jurorką w konkursie tłumaczeniowym Sinoprzekład.
Anna Wołcyrz – współzałożycielka i redaktorka wydawnictwa Tajfuny, tłumaczka literacka z języka japońskiego, członkini Stowarzyszenia Tłumaczy Literatury. Specjalizuje się w japońskiej literaturze współczesnej; przełożyła lub przekłada prozę Li Kotomi, Kanae Minato, Kanako Nishi, Hiroko Oyamady, Rie Qudan, Asako Yuzuki.
Przekłady współczesności: „Azja literacka” Joanna Kaniewska, Agnieszka Walulik oraz Anna Wołcyrz, Stowarzyszenie Tłumaczy Literatury
Spotkanie odbyło się 27 stycznia 2025 roku. Udział wzięły Joanna Kaniewska, Agnieszka Walulik oraz Anna Wołcyrz.
Azja literacka ma wiele twarzy i posługuje się wieloma językami. A z kim rozmawiać o wielojęzyczności, jeśli nie z tłumaczkami, które w swojej codziennej literackiej pracy mierzą się z przekładami z różnych języków (i z różnych form). Czy faktycznie przekład z japońskiego jest trudniejszy niż z angielskiego? Czy pisarze chińscy, tajwańscy i twórcy z diaspory, którzy zdecydowali się przejść na angielski, mają różne spojrzenie? Czy wielojęzyczność pomaga, czy raczej przeszkadza, w przekładzie?
Joanna Kaniewska – magister japonistyki i amerykanistyki (Uniwersytet Warszawski), doktorantka w Szkole Doktorskiej Nauk Humanistycznych UW, absolwentka Gender Studies IBL PAN. Jej specjalizacja to języki angielski i japoński, choć okazjonalnie korzysta również ze znajomości francuskiego i hiszpańskiego. Od 2016 roku tłumaczy mangi, a w 2017 roku rozpoczęła przygodę z tłumaczeniami audiowizualnymi (napisy). W 2023 roku spełniło się jej zawodowe marzenie – praca z przekładem literackim. Autorka audycji dancing in dystopia w Radiu Kapitał oraz bloga dziewiętnaście czwartych.
Agnieszka Walulik – tłumaczka literatury chińskiej i angielskiej na polski i angielski. Absolwentka warszawskiej sinologii po stypendiach na Tajwanie i w Chinach, studiowała też kulturoznawstwo w Instytucie Kultury Polskiej. Przez kilka lat pracowała w Instytucie Adama Mickiewicza, gdzie organizowała polskie wydarzenia kulturalne w Azji Wschodniej – jest też autorką rozdziału o chińskim rynku kultury w publikacji „Urzędnicy, biznesmeni, artyści” Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego. Jak dotąd ma na koncie ponad 60 opublikowanych książek, wśród nich dzieła chińskiego noblisty Mo Yana, André Acimana i Joyce Carol Oates. Ponadto wykładała gościnnie translatorykę chińską na Uniwersytecie SWPS w Warszawie i kilkakrotnie była jurorką w konkursie tłumaczeniowym Sinoprzekład.
Anna Wołcyrz – współzałożycielka i redaktorka wydawnictwa Tajfuny, tłumaczka literacka z języka japońskiego, członkini Stowarzyszenia Tłumaczy Literatury. Specjalizuje się w japońskiej literaturze współczesnej; przełożyła lub przekłada prozę Li Kotomi, Kanae Minato, Kanako Nishi, Hiroko Oyamady, Rie Qudan, Asako Yuzuki.
Nowa książka: „O zmierzchu. Nowe myślenie na nowe czasy” Marta Niedźwiecka
2025-01-07 01:00:00
Nowa książka: „O zmierzchu. Nowe myślenie na nowe czasy” Marta Niedźwiecka, Wydawnictwo W.A.B.
Spotkanie odbyło się 11 grudnia 2024 roku. Rozmowę z Martą Niedźwiecką poprowadziła Anna Dziewit-Meller.
Jak uwolnić swoje myślenie?
Jak rozwinąć umiejętność oglądania spraw z różnych perspektyw?
Jak zrozumieć swoje emocje i odzyskać seksualność?
Co zrobić, żeby nasze związki były zdrowsze?
Jak budować najważniejszą relację – ze sobą?
Oto podpowiedź, jak mierzyć się z własnym życiem, nie tracąc rozumu i godności człowieka.
Druga część bestsellerowej i świetnie przyjętej książki Marty Niedźwieckiej – ikony wsparcia psychologicznego, psycholożki i sex coach, doświadczonej w terapii w obszarze relacji i wyzwań emocjonalnych, zarówno w ramach terapii, jak i na warsztatach rozwojowych. W O zmierzchu II ponownie pokazuje znane problemy z szerszej perspektywy, zachęcając do niezależnego myślenia, opieki nad sobą i uwolnienia się od wpływu kultury i konwencjonalnego wychowania.
Marta Niedźwiecka od 2019 roku prowadzi autorski podkast O zmierzchu – będący niezmiennie jednym z najpopularniejszych w Polsce – w którym buduje bezpieczną przestrzeń do konfrontacji
z najbardziej wrażliwymi sferami ludzkiego życia.
Autorka o książce:
„W pierwszym sezonie i tomie Zmierzchów przedstawiałam zupełne podstawy. Teraz przyszedł czas na przejście poziom wyżej. Przeczytasz więcej o ciele, seksualności, o tym, jak uwalniać siebie od determinizmów kultury i wychowania. Bardzo dużo miejsca poświęciłam także myśleniu. Ale nie temu pojmowanemu kolokwialnie, a prawdziwej sztuce myślenia, bez której bardzo trudno zacząć jakiekolwiek zmiany w życiu – połączonej z emocjami, z czuciem, a także wyswobodzonej od przeróżnych przymusów i automatyzmów. Pozwala to jasno zobaczyć, jak kompleksy kulturowe i nasze osobiste historie utrudniają nam osiąganie spokoju i satysfakcji. Bez myślo-czucia nie wyobrażam sobie zmierzenia się z naszymi psychicznymi głębinami i mrokiem. Wszystkie emocje, jeśli dobrze się o nie zadba, będą działały niczym paliwo rakietowe – będą motywować i dawać poczucie celowości, zwiększać zaangażowanie, zdolność do nauki i dostosowanie do realiów. Ciągle staram się was przekonać, że warto się emocjom przyglądać, przyjąć je i zrozumieć.”
Nowa książka: „O zmierzchu. Nowe myślenie na nowe czasy” Marta Niedźwiecka, Wydawnictwo W.A.B.
Spotkanie odbyło się 11 grudnia 2024 roku. Rozmowę z Martą Niedźwiecką poprowadziła Anna Dziewit-Meller.
Jak uwolnić swoje myślenie?
Jak rozwinąć umiejętność oglądania spraw z różnych perspektyw?
Jak zrozumieć swoje emocje i odzyskać seksualność?
Co zrobić, żeby nasze związki były zdrowsze?
Jak budować najważniejszą relację – ze sobą?
Oto podpowiedź, jak mierzyć się z własnym życiem, nie tracąc rozumu i godności człowieka.
Druga część bestsellerowej i świetnie przyjętej książki Marty Niedźwieckiej – ikony wsparcia psychologicznego, psycholożki i sex coach, doświadczonej w terapii w obszarze relacji i wyzwań emocjonalnych, zarówno w ramach terapii, jak i na warsztatach rozwojowych. W O zmierzchu II ponownie pokazuje znane problemy z szerszej perspektywy, zachęcając do niezależnego myślenia, opieki nad sobą i uwolnienia się od wpływu kultury i konwencjonalnego wychowania.
Marta Niedźwiecka od 2019 roku prowadzi autorski podkast O zmierzchu – będący niezmiennie jednym z najpopularniejszych w Polsce – w którym buduje bezpieczną przestrzeń do konfrontacji
z najbardziej wrażliwymi sferami ludzkiego życia.
Autorka o książce:
„W pierwszym sezonie i tomie Zmierzchów przedstawiałam zupełne podstawy. Teraz przyszedł czas na przejście poziom wyżej. Przeczytasz więcej o ciele, seksualności, o tym, jak uwalniać siebie od determinizmów kultury i wychowania. Bardzo dużo miejsca poświęciłam także myśleniu. Ale nie temu pojmowanemu kolokwialnie, a prawdziwej sztuce myślenia, bez której bardzo trudno zacząć jakiekolwiek zmiany w życiu – połączonej z emocjami, z czuciem, a także wyswobodzonej od przeróżnych przymusów i automatyzmów. Pozwala to jasno zobaczyć, jak kompleksy kulturowe i nasze osobiste historie utrudniają nam osiąganie spokoju i satysfakcji. Bez myślo-czucia nie wyobrażam sobie zmierzenia się z naszymi psychicznymi głębinami i mrokiem. Wszystkie emocje, jeśli dobrze się o nie zadba, będą działały niczym paliwo rakietowe – będą motywować i dawać poczucie celowości, zwiększać zaangażowanie, zdolność do nauki i dostosowanie do realiów. Ciągle staram się was przekonać, że warto się emocjom przyglądać, przyjąć je i zrozumieć.”
Nowa książka: „Schyłek. Lata 2019-2022” Anda Rottenberg
2025-01-07 01:00:00
Nowa książka: „Schyłek. Lata 2019-2022” Anda Rottenberg, Osnova Publishing
Spotkanie odbyło się 17 grudnia 2024 roku. Rozmowę poprowadziła Anna Wacławik. Fragmenty książki przeczytała Maja Ostaszewska.
Anda Rottenberg, znana przede wszystkim jako historyczka i krytyczka sztuki, kuratorka oraz wieloletnia dyrektorka Galerii Sztuki „Zachęta”, jest również autorką książek – i tych o sztuce, i tych bardziej osobistych. Od wieku nastoletniego Rottenberg prowadzi dzienniki. Czasem wyciąga fragmenty z wybranych lat i publikuje, jak np. Berlińska depresja. Dziennik czy Lista. Dziennik 2005. Decydując się na wydanie Schyłku, dzieli się z czytelniczkami i czytelnikami swoimi refleksjami na temat upływającego czasu, starości, ciała, które odmawia posłuszeństwa, kruchości, która ją dominuje, nie pozwalając prowadzić tak aktywnego życia, jakie dotąd lubiła wieść. Schyłek to też zapiski z czasu pandemii, okresu zamknięcia w domu, odcięcia od ludzi i kultury, które są autorce tak potrzebne, jak powietrze. To dziennik, w którym Anda Rottenberg poniekąd rozlicza się z życiem, porządkuje sprawy, książki, pamiątki. Jednak robi to z dystansem do siebie i dużym poczuciem humoru. No i nadal ma więcej energii, zapału i siły do pracy niż każdy przeciętny człowiek.
„Opowieść inauguruje pożar, który trawi katedrę Notre Dame w Paryżu, jej finał przypada na początek pełnoskalowej inwazji Rosji na Ukrainę. W tej dramatycznej klamrze zmieściły się notatki Andy z czasu pandemii, jej reakcje na próby upolitycznienia polskiej kultury, spostrzeżenia, nierzadko gorzkie, na temat rodzimego środowiska artystycznego. Jednak to nie publicystyka jest największą siłą tej książki, ale to, co prywatne, skierowane do środka.
To dziennik szczery, pozbawiony filtra. Anda nikomu nie daje taryfy ulgowej, a przede wszystkim nie oszczędza siebie. Dokładnie tak jak w życiu, które konsekwentnie wypełnia pracą, podróżami, spotkaniami z ludźmi. Na marginesie zabawnych, pełnych anegdot opisów towarzyskich zgęstek, wernisaży, lektur, premier i rautów mówi wprost o samotności, zmęczeniu ciała nękanego chorobami, tęsknocie za bliskimi, których już nie ma, emocjonalnych kryzysach. Co ważne, nie traci w tym lekkości. I zawsze potrafi ubrać smutek w dobrą puentę” – napisała Hanna Rydlewska w rekomendacji na okładkę.
Anda Rottenberg – historyczka sztuki, krytyczka, publicystka, kuratorka licznych wystaw. W latach 1993–2001 dyrektorka Galerii Sztuki „Zachęta” w Warszawie. Autorka między innymi: Sztuka w Polsce 1945-2005, Przeciąg: Teksty o sztuce polskiej lat 80., Rottenberg już trudno (z Dorotą Jarecką), Berlińska depresja. Dziennik, Lista. Dziennik 2005, Zbliżenia. Szkice o polskich artystach, Proszę bardzo, Kuchnia towarzyska i uczuciowa, Rozrzut, From Poland with Love. Listy do Haralda Szeemanna. Nominowana do nagrody Nike oraz Nagrody Literackiej Gdynia. Prowadzi dział kultury w „Vogue Polska”.
Anna Wacławik – od 2008 dziennikarka Radia TOK FM. Dwukrotna laureatka nagrody Grand Press w kategorii „Wywiad”, laureatka konkursu Mistrz Mowy Polskiej. Autorka reportaży i audycji o tematyce społecznej („Rozmowy o pomaganiu"), wywiadów („Wywiad pogłębiony") oraz audycji o sztuce we współpracy z Andą Rottenberg ("Andymateria"). Autorka książek Życie-zderzenie czołowe, Z krwi, kości i wiary, Lekarze. Walka o życie, Żyć długo. Rozmowa z Januszem Kiljańczykiem. W latach 2022-2023 wysłanniczka Radia TOK FM do Ukrainy. Wolontariuszka Humanosh Emergency Medical Team, ratowniczka KPP.
Nowa książka: „Schyłek. Lata 2019-2022” Anda Rottenberg, Osnova Publishing
Spotkanie odbyło się 17 grudnia 2024 roku. Rozmowę poprowadziła Anna Wacławik. Fragmenty książki przeczytała Maja Ostaszewska.
Anda Rottenberg, znana przede wszystkim jako historyczka i krytyczka sztuki, kuratorka oraz wieloletnia dyrektorka Galerii Sztuki „Zachęta”, jest również autorką książek – i tych o sztuce, i tych bardziej osobistych. Od wieku nastoletniego Rottenberg prowadzi dzienniki. Czasem wyciąga fragmenty z wybranych lat i publikuje, jak np. Berlińska depresja. Dziennik czy Lista. Dziennik 2005. Decydując się na wydanie Schyłku, dzieli się z czytelniczkami i czytelnikami swoimi refleksjami na temat upływającego czasu, starości, ciała, które odmawia posłuszeństwa, kruchości, która ją dominuje, nie pozwalając prowadzić tak aktywnego życia, jakie dotąd lubiła wieść. Schyłek to też zapiski z czasu pandemii, okresu zamknięcia w domu, odcięcia od ludzi i kultury, które są autorce tak potrzebne, jak powietrze. To dziennik, w którym Anda Rottenberg poniekąd rozlicza się z życiem, porządkuje sprawy, książki, pamiątki. Jednak robi to z dystansem do siebie i dużym poczuciem humoru. No i nadal ma więcej energii, zapału i siły do pracy niż każdy przeciętny człowiek.
„Opowieść inauguruje pożar, który trawi katedrę Notre Dame w Paryżu, jej finał przypada na początek pełnoskalowej inwazji Rosji na Ukrainę. W tej dramatycznej klamrze zmieściły się notatki Andy z czasu pandemii, jej reakcje na próby upolitycznienia polskiej kultury, spostrzeżenia, nierzadko gorzkie, na temat rodzimego środowiska artystycznego. Jednak to nie publicystyka jest największą siłą tej książki, ale to, co prywatne, skierowane do środka.
To dziennik szczery, pozbawiony filtra. Anda nikomu nie daje taryfy ulgowej, a przede wszystkim nie oszczędza siebie. Dokładnie tak jak w życiu, które konsekwentnie wypełnia pracą, podróżami, spotkaniami z ludźmi. Na marginesie zabawnych, pełnych anegdot opisów towarzyskich zgęstek, wernisaży, lektur, premier i rautów mówi wprost o samotności, zmęczeniu ciała nękanego chorobami, tęsknocie za bliskimi, których już nie ma, emocjonalnych kryzysach. Co ważne, nie traci w tym lekkości. I zawsze potrafi ubrać smutek w dobrą puentę” – napisała Hanna Rydlewska w rekomendacji na okładkę.
Anda Rottenberg – historyczka sztuki, krytyczka, publicystka, kuratorka licznych wystaw. W latach 1993–2001 dyrektorka Galerii Sztuki „Zachęta” w Warszawie. Autorka między innymi: Sztuka w Polsce 1945-2005, Przeciąg: Teksty o sztuce polskiej lat 80., Rottenberg już trudno (z Dorotą Jarecką), Berlińska depresja. Dziennik, Lista. Dziennik 2005, Zbliżenia. Szkice o polskich artystach, Proszę bardzo, Kuchnia towarzyska i uczuciowa, Rozrzut, From Poland with Love. Listy do Haralda Szeemanna. Nominowana do nagrody Nike oraz Nagrody Literackiej Gdynia. Prowadzi dział kultury w „Vogue Polska”.
Anna Wacławik – od 2008 dziennikarka Radia TOK FM. Dwukrotna laureatka nagrody Grand Press w kategorii „Wywiad”, laureatka konkursu Mistrz Mowy Polskiej. Autorka reportaży i audycji o tematyce społecznej („Rozmowy o pomaganiu"), wywiadów („Wywiad pogłębiony") oraz audycji o sztuce we współpracy z Andą Rottenberg ("Andymateria"). Autorka książek Życie-zderzenie czołowe, Z krwi, kości i wiary, Lekarze. Walka o życie, Żyć długo. Rozmowa z Januszem Kiljańczykiem. W latach 2022-2023 wysłanniczka Radia TOK FM do Ukrainy. Wolontariuszka Humanosh Emergency Medical Team, ratowniczka KPP.
Nowa książka: „Czarne wesele” Edward Pasewicz
2025-01-07 01:00:00
Spotkanie z cyklu „Nowa książka” odbyło się 3 grudnia 2024 roku. Rozmowę z autorem poprowadził Juliusz Kurkiewicz.
„Czarne wesele” Edward Pasewicz, Wielka Litera
Jaka tajemnica kryje się za zanikami pamięci głównego bohatera, Izaaka Glassmana? Czy opowieść o wielokulturowym międzywojennym Krakowie może stać się kluczem do zrozumienia dzisiejszego konfliktu izraelsko-palestyńskiego?
W tej powieści zaciera się granica między prawdą i fikcją – obok młodych przepełnionych idealizmem żydowskich chłopców na scenie pojawiają się postaci historyczne, z których każda mogłaby zostać bohaterem powieści sensacyjnej. Dzięki Pasewiczowi siedzimy w tłumie podczas przemówień Zeewa Żabotyńskiego, syjonistycznego przywódcy i założyciela Legionu Żydowskiego, oczami bohaterów obserwujemy przemianę szklarza w bezwzględnego gestapowskiego donosiciela, czytamy słowa rabina, posła i twórcy polskojęzycznego „Nowego Dziennika”.
Czarne wesele, które stało się jednym z punktów wyjścia dla tej opowieści, odbyło się naprawdę – ceremonia miała zatrzymać hiszpankę dziesiątkującą Kraków w 1918 roku. Zarazy hitleryzmu powstrzymać się nie udało. Po barwnym świecie krakowskiej społeczności żydowskiej, pełnej wewnętrznych podziałów i napięć, mistycyzmu i wiary, ale także uprzedzeń i przesądów, pozostały głównie mury kamienic.
Edward Pasewicz przywraca do życia tamten świat i słowami pozostawia na nim swój odcisk. Tak wyrazisty, że kończymy czytać z myślą: „Ta historia, mogła wydarzyć się naprawdę”.
Edward Pasewicz – pisarz, poeta, dramaturg i kompozytor. Za swoją twórczość poetycką, m.in. za tomiki „Drobne! Drobne!” i „Pałacyk Bertolta Brechta”, wielokrotnie nominowany do głównych nagród literackich. Jego wiersze były tłumaczone na 11 języków. Autor powieści kryminalnej “Śmierć w darkroomie”. Laureat Nagrody Literackiej Europy Środkowej Angelus w 2022 r. za powieść „Pulverkopf”.
Julek Kurkiewicz – krytyk literacki i wicenaczelny „Książek. Magazynu do Czytania”, największego pisma literackiego w Polsce. Absolwent dziennikarstwa i filozofii na UJ, współzałożyciel internetowego „Dwutygodnika”, redaktor działu kultury „Gazety Wyboryczej”. Recenzje publikował m.in. w „Wyborczej”, „Polityce”, „Tygodniku Powszechnym” i „Zeszytach Literackich”.
Spotkanie z cyklu „Nowa książka” odbyło się 3 grudnia 2024 roku. Rozmowę z autorem poprowadził Juliusz Kurkiewicz.
„Czarne wesele” Edward Pasewicz, Wielka Litera
Jaka tajemnica kryje się za zanikami pamięci głównego bohatera, Izaaka Glassmana? Czy opowieść o wielokulturowym międzywojennym Krakowie może stać się kluczem do zrozumienia dzisiejszego konfliktu izraelsko-palestyńskiego?
W tej powieści zaciera się granica między prawdą i fikcją – obok młodych przepełnionych idealizmem żydowskich chłopców na scenie pojawiają się postaci historyczne, z których każda mogłaby zostać bohaterem powieści sensacyjnej. Dzięki Pasewiczowi siedzimy w tłumie podczas przemówień Zeewa Żabotyńskiego, syjonistycznego przywódcy i założyciela Legionu Żydowskiego, oczami bohaterów obserwujemy przemianę szklarza w bezwzględnego gestapowskiego donosiciela, czytamy słowa rabina, posła i twórcy polskojęzycznego „Nowego Dziennika”.
Czarne wesele, które stało się jednym z punktów wyjścia dla tej opowieści, odbyło się naprawdę – ceremonia miała zatrzymać hiszpankę dziesiątkującą Kraków w 1918 roku. Zarazy hitleryzmu powstrzymać się nie udało. Po barwnym świecie krakowskiej społeczności żydowskiej, pełnej wewnętrznych podziałów i napięć, mistycyzmu i wiary, ale także uprzedzeń i przesądów, pozostały głównie mury kamienic.
Edward Pasewicz przywraca do życia tamten świat i słowami pozostawia na nim swój odcisk. Tak wyrazisty, że kończymy czytać z myślą: „Ta historia, mogła wydarzyć się naprawdę”.
Edward Pasewicz – pisarz, poeta, dramaturg i kompozytor. Za swoją twórczość poetycką, m.in. za tomiki „Drobne! Drobne!” i „Pałacyk Bertolta Brechta”, wielokrotnie nominowany do głównych nagród literackich. Jego wiersze były tłumaczone na 11 języków. Autor powieści kryminalnej “Śmierć w darkroomie”. Laureat Nagrody Literackiej Europy Środkowej Angelus w 2022 r. za powieść „Pulverkopf”.
Julek Kurkiewicz – krytyk literacki i wicenaczelny „Książek. Magazynu do Czytania”, największego pisma literackiego w Polsce. Absolwent dziennikarstwa i filozofii na UJ, współzałożyciel internetowego „Dwutygodnika”, redaktor działu kultury „Gazety Wyboryczej”. Recenzje publikował m.in. w „Wyborczej”, „Polityce”, „Tygodniku Powszechnym” i „Zeszytach Literackich”.
Przekłady współczesności: „Komiks pomiędzy książką a kinem” Natalia Mętrak-Ruda, Paweł Łapiński
2025-01-07 01:00:00
Przekłady współczesności: „Komiks pomiędzy książką a kinem” Natalia Mętrak-Ruda, Paweł Łapiński
Spotkanie odbyło się 28 listopada 2024 roku w ramach cyklu „Przekłady współczesności”.
W spotkaniu udział wzięli Paweł Łapiński, Natalia Mętrak-Ruda oraz Jacek Żuławnik.
Partner: Stowarzyszenie Tłumaczy Literatury
Czy można powiedzieć, że komiks jako medium sytuuje się pomiędzy filmem a literaturą? Czy specyfika pracy tłumaczy komiksów zbliża ich do tego, czym się zajmują tłumacze filmów – czy tłumacze literatury? Czym różni się praca nad komiksem od przekładu rozmaitych gatunków literackich? Skąd współczesna popularność adaptacji tradycyjnych powieści na formę komiksową? Na te i inne pytania postarają się odpowiedzieć osoby od lat zajmujące się przekładem komiksów.
Paweł Łapiński – trójmieszczanin po studiach romanistycznych we Wrocławiu i Warszawie. Tłumacz literacki z języka francuskiego, członek Oddziału Północnego Stowarzyszenia Tłumaczy Literatury i przygodny wykładowca Uniwersytetu Gdańskiego. Okazjonalnie badacz przekładu i komiksu, w wolnych chwilach pracuje nad doktoratem o recepcji polskiej literatury współczesnej we Francji.
Natalia Mętrak-Ruda – tłumaczy przede wszystkim beletrystykę, poradniki i literaturę młodzieżową, czasami – z wielką przyjemnością – także książki kulinarne. Autorka książki Warzywa zjedz, mięso zostaw. Krótka historia wegetarianizmu opublikowanej przez Wydawnictwo Poznańskie. Od lat pracuje jako tłumaczka konsekutywna na festiwalach filmowych. Towarzyszyła na scenie Davidowi Hare’owi, Billowi Nighy’emu, Michaelowi Nymanowi i M.I.A.
Jacek Żuławnik – tłumacz literacki języka angielskiego. Przekłada literaturę piękną i faktu oraz komiksy. Przetłumaczył ponad 220 książek i komiksów różnej wagi i objętości. Współpracuje między innymi z wydawnictwami: Egmont, Jaguar, Kboom, Kultura Gniewu, Lost in Time, Mandioca, Nagle!, Studio Lain, W.A.B.
Przekłady współczesności: „Komiks pomiędzy książką a kinem” Natalia Mętrak-Ruda, Paweł Łapiński
Spotkanie odbyło się 28 listopada 2024 roku w ramach cyklu „Przekłady współczesności”.
W spotkaniu udział wzięli Paweł Łapiński, Natalia Mętrak-Ruda oraz Jacek Żuławnik.
Partner: Stowarzyszenie Tłumaczy Literatury
Czy można powiedzieć, że komiks jako medium sytuuje się pomiędzy filmem a literaturą? Czy specyfika pracy tłumaczy komiksów zbliża ich do tego, czym się zajmują tłumacze filmów – czy tłumacze literatury? Czym różni się praca nad komiksem od przekładu rozmaitych gatunków literackich? Skąd współczesna popularność adaptacji tradycyjnych powieści na formę komiksową? Na te i inne pytania postarają się odpowiedzieć osoby od lat zajmujące się przekładem komiksów.
Paweł Łapiński – trójmieszczanin po studiach romanistycznych we Wrocławiu i Warszawie. Tłumacz literacki z języka francuskiego, członek Oddziału Północnego Stowarzyszenia Tłumaczy Literatury i przygodny wykładowca Uniwersytetu Gdańskiego. Okazjonalnie badacz przekładu i komiksu, w wolnych chwilach pracuje nad doktoratem o recepcji polskiej literatury współczesnej we Francji.
Natalia Mętrak-Ruda – tłumaczy przede wszystkim beletrystykę, poradniki i literaturę młodzieżową, czasami – z wielką przyjemnością – także książki kulinarne. Autorka książki Warzywa zjedz, mięso zostaw. Krótka historia wegetarianizmu opublikowanej przez Wydawnictwo Poznańskie. Od lat pracuje jako tłumaczka konsekutywna na festiwalach filmowych. Towarzyszyła na scenie Davidowi Hare’owi, Billowi Nighy’emu, Michaelowi Nymanowi i M.I.A.
Jacek Żuławnik – tłumacz literacki języka angielskiego. Przekłada literaturę piękną i faktu oraz komiksy. Przetłumaczył ponad 220 książek i komiksów różnej wagi i objętości. Współpracuje między innymi z wydawnictwami: Egmont, Jaguar, Kboom, Kultura Gniewu, Lost in Time, Mandioca, Nagle!, Studio Lain, W.A.B.
Nowa książka: „Powrót fatum” Tomasz Stawiszyński
2024-11-26 01:00:00
Nowa książka: „Powrót fatum” Tomasz Stawiszyński, Wydawnictwo Znak Literanova
Spotkanie w ramach cyklu „Nowa książka” odbyło się 18 listopada 2024. Z autorem rozmawiała Karolina Wigura.
Podobno każdy jest kowalem własnego losu. Ale czy na pewno?
Wbrew temu, co sugerują wszechobecne samorozwojowe narracje, część ludzkiego doświadczenia zawsze pozostanie poza naszą kontrolą. Czy jednak jesteśmy zdani tylko na siebie? Czy raczej coś lub ktoś dyskretnie nad nami czuwa? A może wszystko, co wydarza się w naszym życiu, zostało z góry przesądzone?
Tomasz Stawiszyński – filozof i eseista, autor m.in. bestsellerowych „Reguł na czas chaosu” i „Ucieczki od bezradności” – w swojej najnowszej książce skupia się na zagadnieniu losu i pokazuje, jak współcześnie się z nim mierzymy.
Biorąc na warsztat obrazy świata ukształtowane przez racjonalizm, chrześcijaństwo i ezoterykę, zastanawia się, czy w obliczu wyzwań naszych czasów, na które nauka i religia nie potrafią udzielić już satysfakcjonujących odpowiedzi, powrót fatum jest czymś nieuchronnym. Z rzadko spotykaną śmiałością zachęca do podważania tego, co uchodzi za pewnik, szuka nieoczywistych ścieżek i – jak zwykle – nie unika niewygodnych pytań.
Brawurowa podróż przez opowieści, ku którym zwracamy się, chcąc uporządkować naszą rzeczywistość.
Nowa książka: „Powrót fatum” Tomasz Stawiszyński, Wydawnictwo Znak Literanova
Spotkanie w ramach cyklu „Nowa książka” odbyło się 18 listopada 2024. Z autorem rozmawiała Karolina Wigura.
Podobno każdy jest kowalem własnego losu. Ale czy na pewno?
Wbrew temu, co sugerują wszechobecne samorozwojowe narracje, część ludzkiego doświadczenia zawsze pozostanie poza naszą kontrolą. Czy jednak jesteśmy zdani tylko na siebie? Czy raczej coś lub ktoś dyskretnie nad nami czuwa? A może wszystko, co wydarza się w naszym życiu, zostało z góry przesądzone?
Tomasz Stawiszyński – filozof i eseista, autor m.in. bestsellerowych „Reguł na czas chaosu” i „Ucieczki od bezradności” – w swojej najnowszej książce skupia się na zagadnieniu losu i pokazuje, jak współcześnie się z nim mierzymy.
Biorąc na warsztat obrazy świata ukształtowane przez racjonalizm, chrześcijaństwo i ezoterykę, zastanawia się, czy w obliczu wyzwań naszych czasów, na które nauka i religia nie potrafią udzielić już satysfakcjonujących odpowiedzi, powrót fatum jest czymś nieuchronnym. Z rzadko spotykaną śmiałością zachęca do podważania tego, co uchodzi za pewnik, szuka nieoczywistych ścieżek i – jak zwykle – nie unika niewygodnych pytań.
Brawurowa podróż przez opowieści, ku którym zwracamy się, chcąc uporządkować naszą rzeczywistość.
Nowa książka: „Róża Luksemburg. Domem moim jest cały świat" Weronika Kostyrko
2024-11-26 01:00:00
Nowa książka: „Róża Luksemburg. Domem moim jest cały świat" Weronika Kostyrko, Wydawnictwo Marginesy
Spotkanie w ramach cyklu „Nowa książka" odbyło się 13 listopada 2024 roku. Z autorką książki rozmawiała Katarzyna Wężyk.
Róża Luksemburg jest po Marii Skłodowskiej-Curie najbardziej znaną na świecie Polką. Ikoną pacyfizmu, internacjonalizmu i demokratycznego socjalizmu. W Polsce niemal każdy kojarzy jej nazwisko, ale niewielu wie, kim była naprawdę.
Ostatnie lata XIX wieku. Po studiach w Zurychu Róża przeprowadza się do Berlina, gdzie bije serce ówczesnej socjaldemokracji. Jest młodą kobietą, Żydówką i osobą z niepełnosprawnością. Ale już kilka lat później stanie się jedną z głównych postaci największej na świecie partii socjalistycznej. Wszechstronnie wykształcona i uzdolniona retorycznie, nie obawia się krytykować tych, którzy wygodnie rozparli się w fotelach działaczy partyjnych i związkowych i nie dążą do rewolucyjnej zmiany.
Z burzliwej biografii Róży wyłania się portret osoby „myślącej w poprzek”, która nie pasowała ani do tradycyjnej żydowskiej rodziny, ani do ról społecznych wyznaczanych ówcześnie kobietom, ani do sztywnych ram ideologii. Która przekraczała wszelkie bariery w dążeniu do emancypacji i zabiegała o zniesienie tych barier dla innych. Cała jej działalność wynikała z głęboko zakorzenionego poczucia sprawiedliwości, z wyczulenia na wszelkie formy opresji, dyskryminacji, wyzysku, na cudze cierpienie – nie tylko ludzkie, ale i zwierzęce.
W życiu Róży jest wszystko, czego można oczekiwać od porywającej opowieści: szlachetne pobudki i czarne charaktery, konflikt i wspólna sprawa, wielka historia, miłość i śmierć – i tajemnica.
Weronika Kostyrko (ur. 1962) – dziennikarka i pisarka. Studiowała germanistykę, niderlandystykę oraz historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Od roku 1991 związana z „Gazetą Wyborczą”, dla której przez dwadzieścia lat pracowała jako redaktorka, reporterka sejmowa, korespondentka w Berlinie i redaktorka naczelna „Wysokich Obcasów”. W latach 2012–2016 kierowała portalem Culture.pl tworzonym przez Instytut Adama Mickiewicza.
W roku 2019 ukazała się jej pierwsza książka Tancerka i Zagłada. Historia Poli Nireńskiej za którą otrzymała nominację do Nagrody Literackiej „Nike”.
Nowa książka: „Róża Luksemburg. Domem moim jest cały świat" Weronika Kostyrko, Wydawnictwo Marginesy
Spotkanie w ramach cyklu „Nowa książka" odbyło się 13 listopada 2024 roku. Z autorką książki rozmawiała Katarzyna Wężyk.
Róża Luksemburg jest po Marii Skłodowskiej-Curie najbardziej znaną na świecie Polką. Ikoną pacyfizmu, internacjonalizmu i demokratycznego socjalizmu. W Polsce niemal każdy kojarzy jej nazwisko, ale niewielu wie, kim była naprawdę.
Ostatnie lata XIX wieku. Po studiach w Zurychu Róża przeprowadza się do Berlina, gdzie bije serce ówczesnej socjaldemokracji. Jest młodą kobietą, Żydówką i osobą z niepełnosprawnością. Ale już kilka lat później stanie się jedną z głównych postaci największej na świecie partii socjalistycznej. Wszechstronnie wykształcona i uzdolniona retorycznie, nie obawia się krytykować tych, którzy wygodnie rozparli się w fotelach działaczy partyjnych i związkowych i nie dążą do rewolucyjnej zmiany.
Z burzliwej biografii Róży wyłania się portret osoby „myślącej w poprzek”, która nie pasowała ani do tradycyjnej żydowskiej rodziny, ani do ról społecznych wyznaczanych ówcześnie kobietom, ani do sztywnych ram ideologii. Która przekraczała wszelkie bariery w dążeniu do emancypacji i zabiegała o zniesienie tych barier dla innych. Cała jej działalność wynikała z głęboko zakorzenionego poczucia sprawiedliwości, z wyczulenia na wszelkie formy opresji, dyskryminacji, wyzysku, na cudze cierpienie – nie tylko ludzkie, ale i zwierzęce.
W życiu Róży jest wszystko, czego można oczekiwać od porywającej opowieści: szlachetne pobudki i czarne charaktery, konflikt i wspólna sprawa, wielka historia, miłość i śmierć – i tajemnica.
Weronika Kostyrko (ur. 1962) – dziennikarka i pisarka. Studiowała germanistykę, niderlandystykę oraz historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Od roku 1991 związana z „Gazetą Wyborczą”, dla której przez dwadzieścia lat pracowała jako redaktorka, reporterka sejmowa, korespondentka w Berlinie i redaktorka naczelna „Wysokich Obcasów”. W latach 2012–2016 kierowała portalem Culture.pl tworzonym przez Instytut Adama Mickiewicza.
W roku 2019 ukazała się jej pierwsza książka Tancerka i Zagłada. Historia Poli Nireńskiej za którą otrzymała nominację do Nagrody Literackiej „Nike”.