Bęc Radio

Podcast by bec_zmiana


Odcinki od najnowszych:

Bęc Radio: Bujność możliwości —> Greś
2022-12-16 09:27:14

"Bujność. Atlas nieskończonych możliwości" to wystawa przyglądająca się 20 latom konkursu Artystyczna Podróż Hestii, jednego z najważniejszych konkursów artystycznych w Polsce. W ramach konkursu – czy to jako uczestniczki i uczestnicy, czy jako finaliści i finalistki, czy w końcu jako laureatki i laureaci – spotykały się osoby tworzące obraz sztuki współczesnej najmłodszej generacji. Dziś ich prace pokazywane są w czołowych instytucjach sztuki, biją rekordy aukcyjne, są trafnymi diagnozami zmieniającej się rzeczywistości, wyraźnymi głosami politycznego sprzeciwu. Po wystawie "Bujność. Atlas nieskończonych możliwości", prezentowanej na koniec istnienia konkursu, oprowadza nas Karolina Greś, historyczka sztuki, członkini zespołu Fundacji APH. Wystawę można oglądać do 8.01.2023 w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie W materiale wykorzystano fragment ścieżki dźwiękowej pracy Xawerego Deskura "Lamella" z kolekcji Fundacji Artystyczna Podróż Hestii Nagranie i montaż: Bogna Świątkowska, www.nn6t.pl Materiał powstał dzięki współpracy z Fundacją Artystyczna Podróż Hestii Ilustracja: Ewa Juszkiewicz, Pływaczki (połowa całości), 2009, kolekcja Artystyczna Podróż Hestii, https://artystycznapodrozhestii.pl
"Bujność. Atlas nieskończonych możliwości" to wystawa przyglądająca się 20 latom konkursu Artystyczna Podróż Hestii, jednego z najważniejszych konkursów artystycznych w Polsce. W ramach konkursu – czy to jako uczestniczki i uczestnicy, czy jako finaliści i finalistki, czy w końcu jako laureatki i laureaci – spotykały się osoby tworzące obraz sztuki współczesnej najmłodszej generacji. Dziś ich prace pokazywane są w czołowych instytucjach sztuki, biją rekordy aukcyjne, są trafnymi diagnozami zmieniającej się rzeczywistości, wyraźnymi głosami politycznego sprzeciwu. Po wystawie "Bujność. Atlas nieskończonych możliwości", prezentowanej na koniec istnienia konkursu, oprowadza nas Karolina Greś, historyczka sztuki, członkini zespołu Fundacji APH. Wystawę można oglądać do 8.01.2023 w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie W materiale wykorzystano fragment ścieżki dźwiękowej pracy Xawerego Deskura "Lamella" z kolekcji Fundacji Artystyczna Podróż Hestii Nagranie i montaż: Bogna Świątkowska, www.nn6t.pl Materiał powstał dzięki współpracy z Fundacją Artystyczna Podróż Hestii Ilustracja: Ewa Juszkiewicz, Pływaczki (połowa całości), 2009, kolekcja Artystyczna Podróż Hestii, https://artystycznapodrozhestii.pl

Bęc Radio: Niezgoda na nienawiść —> Biley, Czyż, Król, Puchalska
2022-12-15 10:08:01

W 100. rocznicę zabójstwa Prezydenta Gabriela Narutowicza Dom Spotkań z Historią zorganizował cykl wydarzeń pod hasłem „Niezgoda na nienawiść”. Gabriel Narutowicz został wybrany pierwszym prezydentem II RP 9 grudnia 1922 roku. Od tego momentu stał się wrogiem dla ogromnej części społeczeństwa. Nazywany był „żydowskim prezydentem” (chociaż nie miał żydowskiego pochodzenia i w żaden sposób nie reprezentował społeczności żydowskiej). Odmawiano mu przynależności do narodu, wypominano mu bezwyznaniowość i żądano jego ustąpienia. Na ulicach dochodziło do rozruchów. Bójki, strzelaniny, agresywne zgromadzenia, strach i chaos – stały się brutalną codziennością połowy grudnia 1922 roku. Prawica żądała ustąpienia Narutowicza, lewica grzmiała o ataku na demokrację. Wszystko to doprowadziło do zamordowania Narutowicza w dniu 16 grudnia 1922 r. W programie tegorocznych obchodów są m.in. spotkania towarzyszące wydanej przez Ośrodek KARTA oraz DSH książce „Zabójstwo Narutowicza. Kres demokracji II RP” oraz specjalnemu numerowi „Dwutygodnika”, o którym mówi nam redaktorka naczelna czasopisma Zofia Król. W programie stworzonym przez Katarzynę Puchalską, wicedyrektorkę Domu Spotkań z Hostorią, są także dwie wystawy ─ historyczna prezentująca osobę Gabriela Narutowicza oraz „Towarzystwo Zniechęcenia” przygotowana przez kuratorkę sztuki współczesnej Martę Czyż we współpracy z Yuriyem Bileyem. Rozmawiamy z nimi nie tylko o wystawie, ale także o dzisiejszym kontekście obchodów i o zaangażowaniu środowiska sztuki w działania powstrzymujące narastanie nienawiści. Pełen program wydarzeń 15-18.12.2022: https://dsh.waw.pl/niezgoda-na-nienawisc Rozmawiała: Bogna Świątkowska, www.nn6t.pl Materiał powstał we współpracy z Domem Spotkań z Historią
W 100. rocznicę zabójstwa Prezydenta Gabriela Narutowicza Dom Spotkań z Historią zorganizował cykl wydarzeń pod hasłem „Niezgoda na nienawiść”. Gabriel Narutowicz został wybrany pierwszym prezydentem II RP 9 grudnia 1922 roku. Od tego momentu stał się wrogiem dla ogromnej części społeczeństwa. Nazywany był „żydowskim prezydentem” (chociaż nie miał żydowskiego pochodzenia i w żaden sposób nie reprezentował społeczności żydowskiej). Odmawiano mu przynależności do narodu, wypominano mu bezwyznaniowość i żądano jego ustąpienia. Na ulicach dochodziło do rozruchów. Bójki, strzelaniny, agresywne zgromadzenia, strach i chaos – stały się brutalną codziennością połowy grudnia 1922 roku. Prawica żądała ustąpienia Narutowicza, lewica grzmiała o ataku na demokrację. Wszystko to doprowadziło do zamordowania Narutowicza w dniu 16 grudnia 1922 r. W programie tegorocznych obchodów są m.in. spotkania towarzyszące wydanej przez Ośrodek KARTA oraz DSH książce „Zabójstwo Narutowicza. Kres demokracji II RP” oraz specjalnemu numerowi „Dwutygodnika”, o którym mówi nam redaktorka naczelna czasopisma Zofia Król. W programie stworzonym przez Katarzynę Puchalską, wicedyrektorkę Domu Spotkań z Hostorią, są także dwie wystawy ─ historyczna prezentująca osobę Gabriela Narutowicza oraz „Towarzystwo Zniechęcenia” przygotowana przez kuratorkę sztuki współczesnej Martę Czyż we współpracy z Yuriyem Bileyem. Rozmawiamy z nimi nie tylko o wystawie, ale także o dzisiejszym kontekście obchodów i o zaangażowaniu środowiska sztuki w działania powstrzymujące narastanie nienawiści. Pełen program wydarzeń 15-18.12.2022: https://dsh.waw.pl/niezgoda-na-nienawisc Rozmawiała: Bogna Świątkowska, www.nn6t.pl Materiał powstał we współpracy z Domem Spotkań z Historią

Bęc Radio: Zapis modernistycznej wyobraźni —> Grospierre
2022-12-12 23:46:00

Nicolas Grospierre jest wybitnym fotografem architektury modernistycznej, artystą francuskiego pochodzenia pracującym i mieszkającym od wielu lat w Polsce. Jego najnowszy fotoalbum "Dom dla kultury. Spojrzenie na architekturę kibuców i kołchozów" ukazuje formalne podobieństwa między budynkami, które powstały w różnych kręgach kulturowych i ustrojach politycznych, a jednak łączy je uniwersalny język modernistycznej architektury i kultura rozumiana jako przestrzeń do budowania i rozwijania więzi międzyludzkich. Książka zawiera 139 fotografii powstałych na terenie Izraela, Litwy, Łotwy i Estonii oraz eseje badaczy: Yuvala Yaskiego, Marta Kalma i Pedro Gadanho, których teksty zostały zilustrowane przez archiwalne zdjęcia i plany architektoniczne. Z Nicolasem Grospierrem rozmawialiśmy w czasie jego dyżuru z autografem w Bęc Księgarni nie tylko o jego najnowszej książce, ale także o jego wieloletnim zaangażowaniu w portretowanie wyobraźni modernistycznych architektów i architektek. Zamów książkę: https://sklep.beczmiana.pl/pl/p/Dom-dla-kultury.-Spojrzenie-na-architekture-kibucow-I-kolchozow/7160 Rozmawiała: Bogna Świątkowska, www.nn6t.pl Fundacja Nowej Kultury Bęc Zmiana jest beneficjentką programu własnego Instytutu Książki "Certyfikat dla małych księgarni" 2022-2023 Fot. okładka książki "Dom dla kultury. Spojrzenie na architekturę kibuców i kołchozów", wyd. Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki, 2022 Nicolas Grospierre (ur. 1975) – fotograf architektury, artysta francuskiego pochodzenia, w Polsce mieszka od 1999 r. Zanim zajął się fotografią, studiował nauki polityczne oraz socjologię w Paryżu i w Londynie. W swojej działalności wykorzystuje fotografię jako narzędzie twórcze. Koncentruje się zarówno na projektach dokumentalnych, jak i na problematyce konceptualnej. W pracach o charakterze reportażowym często podejmuje wątek pamięci zbiorowej i nadziei wiązanych z modernistyczną architekturą – sięga po niego w czasie, gdy utopie towarzyszące temu stylowi straciły na sile i na znaczeniu. Konceptualna część jego twórczości opiera się na budowaniu gry prowadzonej z widzem, do której odbiorca jest zapraszany dzięki atrakcyjnym – wręcz zmysłowym – obrazom i instalacjom. W 2008 r. został nagrodzony Złotym Lwem na 11. Biennale Architektury w Wenecji (razem z Kobasem Laksą) za wystawę polskiego pawilonu Hotel Polonia. Budynki Życie po życiu. Laureat Paszportu Polityki w 2012 r.
Nicolas Grospierre jest wybitnym fotografem architektury modernistycznej, artystą francuskiego pochodzenia pracującym i mieszkającym od wielu lat w Polsce. Jego najnowszy fotoalbum "Dom dla kultury. Spojrzenie na architekturę kibuców i kołchozów" ukazuje formalne podobieństwa między budynkami, które powstały w różnych kręgach kulturowych i ustrojach politycznych, a jednak łączy je uniwersalny język modernistycznej architektury i kultura rozumiana jako przestrzeń do budowania i rozwijania więzi międzyludzkich. Książka zawiera 139 fotografii powstałych na terenie Izraela, Litwy, Łotwy i Estonii oraz eseje badaczy: Yuvala Yaskiego, Marta Kalma i Pedro Gadanho, których teksty zostały zilustrowane przez archiwalne zdjęcia i plany architektoniczne. Z Nicolasem Grospierrem rozmawialiśmy w czasie jego dyżuru z autografem w Bęc Księgarni nie tylko o jego najnowszej książce, ale także o jego wieloletnim zaangażowaniu w portretowanie wyobraźni modernistycznych architektów i architektek. Zamów książkę: https://sklep.beczmiana.pl/pl/p/Dom-dla-kultury.-Spojrzenie-na-architekture-kibucow-I-kolchozow/7160 Rozmawiała: Bogna Świątkowska, www.nn6t.pl Fundacja Nowej Kultury Bęc Zmiana jest beneficjentką programu własnego Instytutu Książki "Certyfikat dla małych księgarni" 2022-2023 Fot. okładka książki "Dom dla kultury. Spojrzenie na architekturę kibuców i kołchozów", wyd. Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki, 2022 Nicolas Grospierre (ur. 1975) – fotograf architektury, artysta francuskiego pochodzenia, w Polsce mieszka od 1999 r. Zanim zajął się fotografią, studiował nauki polityczne oraz socjologię w Paryżu i w Londynie. W swojej działalności wykorzystuje fotografię jako narzędzie twórcze. Koncentruje się zarówno na projektach dokumentalnych, jak i na problematyce konceptualnej. W pracach o charakterze reportażowym często podejmuje wątek pamięci zbiorowej i nadziei wiązanych z modernistyczną architekturą – sięga po niego w czasie, gdy utopie towarzyszące temu stylowi straciły na sile i na znaczeniu. Konceptualna część jego twórczości opiera się na budowaniu gry prowadzonej z widzem, do której odbiorca jest zapraszany dzięki atrakcyjnym – wręcz zmysłowym – obrazom i instalacjom. W 2008 r. został nagrodzony Złotym Lwem na 11. Biennale Architektury w Wenecji (razem z Kobasem Laksą) za wystawę polskiego pawilonu Hotel Polonia. Budynki Życie po życiu. Laureat Paszportu Polityki w 2012 r.

Bęc Radio: Etnografki, antropolożki, profesorki —> Klekot
2022-12-11 23:27:05

Wystawa "Etnografki, antropolożki, profesorki" przygląda się początkom etnografii przez pryzmat kobiecych herstorii. Pierwsza kobieta, która otrzymała w Polsce nominację profesorską, była etnografką. Pierwsza kobieta, która wykładała antropologię w Oksfordzie, była polską uczoną. Ekspozycja pokazuje naukę współtworzoną przez kobiety w czasach, gdy po raz pierwszy mogły zająć się jej uprawianiem, korzystając od razu z praw, jakie zyskały w odrodzonej Rzeczpospolitej. Podejmowały badania terenowe na całym świecie: w Peru i na Podhalu, na Syberii i na Kaszubach, w małopolskich wsiach i meksykańskim stanie Chiapas. Ich naukowe pasje przekładały się nie tylko na pracę badawczą, dydaktyczną i muzealną, lecz także na zaangażowanie społeczne, a często też polityczne. Fotografie, zapiski, osobiste pamiątki i naukowe opracowania – poprzez te obiekty poznajemy życie pierwszych etnografek i początki tej dziedziny. Rozmawiamy z antropolożką Ewą Klekot, współkuratorką wystawy, którą można oglądać w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie do 29.10.2023 r. Rozmawiała: Bogna Świątkowska, www.nn6t.pl Materiał powstał dzięki współpracy z Państwowym Muzeum Etnograficznym https://ethnomuseum.pl Fot. Anna Kowalska-Lewicka, materiał z zasobów Państwowego Muzeum Etnograficznego
Wystawa "Etnografki, antropolożki, profesorki" przygląda się początkom etnografii przez pryzmat kobiecych herstorii. Pierwsza kobieta, która otrzymała w Polsce nominację profesorską, była etnografką. Pierwsza kobieta, która wykładała antropologię w Oksfordzie, była polską uczoną. Ekspozycja pokazuje naukę współtworzoną przez kobiety w czasach, gdy po raz pierwszy mogły zająć się jej uprawianiem, korzystając od razu z praw, jakie zyskały w odrodzonej Rzeczpospolitej. Podejmowały badania terenowe na całym świecie: w Peru i na Podhalu, na Syberii i na Kaszubach, w małopolskich wsiach i meksykańskim stanie Chiapas. Ich naukowe pasje przekładały się nie tylko na pracę badawczą, dydaktyczną i muzealną, lecz także na zaangażowanie społeczne, a często też polityczne. Fotografie, zapiski, osobiste pamiątki i naukowe opracowania – poprzez te obiekty poznajemy życie pierwszych etnografek i początki tej dziedziny. Rozmawiamy z antropolożką Ewą Klekot, współkuratorką wystawy, którą można oglądać w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie do 29.10.2023 r. Rozmawiała: Bogna Świątkowska, www.nn6t.pl Materiał powstał dzięki współpracy z Państwowym Muzeum Etnograficznym https://ethnomuseum.pl Fot. Anna Kowalska-Lewicka, materiał z zasobów Państwowego Muzeum Etnograficznego

Bęc Radio: Nieidealna Gdynia obiecana —> Piątek
2022-12-07 22:36:18

"Gdynia obiecana" jest książką o mieście tworzonym od podstaw, którego fundamentem było marzenie o idealnym mieście i marzenie o idealnej Polsce. To w Gdyni w latach międzywojennych XX wieku można było zacząć wszystko od początku i właśnie do Gdyni tysiące ludzi jechało w poszukiwaniu swojej ziemi obiecanej. Jak rzeczywiście powstawała Gdynia i jej mit dowiedzieć się można z najnowszej książki historyka architektury Grzegorza Piątka, z którym rozmawialiśmy w Bęc księgarni przy Mokotowskiej 65 w Warszawie, gdzie w czasie Dyżuru z Autografem można było porozmawiać z autorem i otrzymać dedykację. Zamów książkę: https://sklep.beczmiana.pl/pl/p/Gdynia-obiecana/7003 Grzegorz Piątek – urodzony w 1980 roku pisarz, publicysta, krytyk, z wykształcenia architekt, znawca historii i architektury Warszawy. Od kilkunastu lat pisze o architekturze, miastach i obyczajach do prasy (m.in. Architektura-Murator, Esquire, Gazeta Stołeczna, Gazeta Wyborcza, Salon, Vogue Polska). Współtworzył też wystawy m.in.”Hotel Polonia. The Afterlife of Buildings” (Złoty Lew na Biennale Architektury w Wenecji, 2008) i „Dane warszawskie” (Muzeum Warszawy, 2017). Opublikował m.in. biografię legendarnego prezydenta stolicy „Sanator. Kariera Stefana Starzyńskiego” (WAB, 2016), za którą otrzymał Nagrodę Literacką m. st. Warszawy, biografia „Niezniszczalny. Bohdan Pniewski. Architekt salonu i władzy” (Filtry/Teatr Wielki Opera Narodowa, 2021) oraz bestsellerowe „Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944-1949”(WAB, 2020), nominowane do NIKE, najważniejszej nagrody literackiej w Polsce, nagrodzone Nagrodą Literacką m.st. Warszawy i Nagrodą Architektoniczną Prezydenta m.st. Warszawy. Rozmawiała: Bogna Świątkowska, www.nn6t.pl Bęc Księgarnia jest beneficjentką programu własnego Instytutu Książki "Certyfikat dla małych księgarni"
"Gdynia obiecana" jest książką o mieście tworzonym od podstaw, którego fundamentem było marzenie o idealnym mieście i marzenie o idealnej Polsce. To w Gdyni w latach międzywojennych XX wieku można było zacząć wszystko od początku i właśnie do Gdyni tysiące ludzi jechało w poszukiwaniu swojej ziemi obiecanej. Jak rzeczywiście powstawała Gdynia i jej mit dowiedzieć się można z najnowszej książki historyka architektury Grzegorza Piątka, z którym rozmawialiśmy w Bęc księgarni przy Mokotowskiej 65 w Warszawie, gdzie w czasie Dyżuru z Autografem można było porozmawiać z autorem i otrzymać dedykację. Zamów książkę: https://sklep.beczmiana.pl/pl/p/Gdynia-obiecana/7003 Grzegorz Piątek – urodzony w 1980 roku pisarz, publicysta, krytyk, z wykształcenia architekt, znawca historii i architektury Warszawy. Od kilkunastu lat pisze o architekturze, miastach i obyczajach do prasy (m.in. Architektura-Murator, Esquire, Gazeta Stołeczna, Gazeta Wyborcza, Salon, Vogue Polska). Współtworzył też wystawy m.in.”Hotel Polonia. The Afterlife of Buildings” (Złoty Lew na Biennale Architektury w Wenecji, 2008) i „Dane warszawskie” (Muzeum Warszawy, 2017). Opublikował m.in. biografię legendarnego prezydenta stolicy „Sanator. Kariera Stefana Starzyńskiego” (WAB, 2016), za którą otrzymał Nagrodę Literacką m. st. Warszawy, biografia „Niezniszczalny. Bohdan Pniewski. Architekt salonu i władzy” (Filtry/Teatr Wielki Opera Narodowa, 2021) oraz bestsellerowe „Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944-1949”(WAB, 2020), nominowane do NIKE, najważniejszej nagrody literackiej w Polsce, nagrodzone Nagrodą Literacką m.st. Warszawy i Nagrodą Architektoniczną Prezydenta m.st. Warszawy. Rozmawiała: Bogna Świątkowska, www.nn6t.pl Bęc Księgarnia jest beneficjentką programu własnego Instytutu Książki "Certyfikat dla małych księgarni"

Bęc Radio: Kosmos ART —> Uznański
2022-12-05 23:26:46

Sławosz Uznański, polski naukowiec pracujący w Europejskiej Organizacji Badań Jądrowych (CERN) został wybrany przez Europejską Agencję Kosmiczną do zespołu rezerwy astronautów i astronautek ESA. Dr Uznański, który pochodzi z Łodzi, ukończył z wyróżnieniem Politechnikę Łódzką, doktorat obronił z wyróżnieniem na Uniwersytecie Aix-Marseille (Francja). Jego badania naukowe koncentrują się na projektowaniu systemów elektronicznych o wysokiej niezawodności – jednym z jego największych projektów w tej dziedzinie jest realizacja systemu kontroli mocy, który od 2017 r. jest podstawową częścią Wielkiego Zderzacza Hadronów. Spotkaliśmy się podczas Śląskiego Festiwalu Nauki w Katowicach 4 grudnia 2022, niecałe dwa tygodnie po uroczystym ogłoszeniu składu ekipy europejskich astronautów. Rozmawialiśmy nie tylko o procedurach rekrutacji i trudnych testach, nie tylko o tym jak CERN i Wielki Zderzacz Hadronów przygotowują się do zmiany źródeł zasilania i odejścia od wykorzystywania tradycyjnych źródeł energii, ale także o sztuce i o śmiałych projektach artystycznych, których realizacja ma się odbywać na Księżycu. Okazało się bowiem, że oboje rodzice przyszłego polskiego astronauty są… historykami sztuki. https://polsa.gov.pl/ Rozmawiała: Bogna Świątkowska, www.nn6t.pl Księżyc, fot. Torsten Edelmann wonderplanets.de, CC BY-SA 2.5, https://commons.wikimedia.org
Sławosz Uznański, polski naukowiec pracujący w Europejskiej Organizacji Badań Jądrowych (CERN) został wybrany przez Europejską Agencję Kosmiczną do zespołu rezerwy astronautów i astronautek ESA. Dr Uznański, który pochodzi z Łodzi, ukończył z wyróżnieniem Politechnikę Łódzką, doktorat obronił z wyróżnieniem na Uniwersytecie Aix-Marseille (Francja). Jego badania naukowe koncentrują się na projektowaniu systemów elektronicznych o wysokiej niezawodności – jednym z jego największych projektów w tej dziedzinie jest realizacja systemu kontroli mocy, który od 2017 r. jest podstawową częścią Wielkiego Zderzacza Hadronów. Spotkaliśmy się podczas Śląskiego Festiwalu Nauki w Katowicach 4 grudnia 2022, niecałe dwa tygodnie po uroczystym ogłoszeniu składu ekipy europejskich astronautów. Rozmawialiśmy nie tylko o procedurach rekrutacji i trudnych testach, nie tylko o tym jak CERN i Wielki Zderzacz Hadronów przygotowują się do zmiany źródeł zasilania i odejścia od wykorzystywania tradycyjnych źródeł energii, ale także o sztuce i o śmiałych projektach artystycznych, których realizacja ma się odbywać na Księżycu. Okazało się bowiem, że oboje rodzice przyszłego polskiego astronauty są… historykami sztuki. https://polsa.gov.pl/ Rozmawiała: Bogna Świątkowska, www.nn6t.pl Księżyc, fot. Torsten Edelmann wonderplanets.de, CC BY-SA 2.5, https://commons.wikimedia.org

Bęc Radio: Nowoczesność i modernizacje —> Szczerski
2022-11-27 23:47:19

Jak w różnych dziedzinach sztuki i życia wyglądała pierwsza fala modernizmu w międzywojennej Polsce? Jak można dziś korzystać z dziedzictwa modernizmu? Czego można w nim szukać? Kto i w jakim celu potrzebował idei nowoczesności wtedy, a kto i do czego potrzebuje dziś narracji związanej z modernizacją? Wystawa "Nowy początek" w Muzeum Narodowym w Krakowie nie koncentruje się wyłącznie na sztuce, ale pokazuje jak w latach 20. i 30. XX w. wymyślana wtedy nowoczesność wpływała na tworzenie rzeczywistości w wielu sferach życia, jak wpływała na odbudowywanie państwa polskiego. O wielowątkową konstrukcję wystawy i o to, czy rzeczywiście modernizacja może nas zjednoczyć, pytamy Andrzeja Szczerskiego, dyrektora Muzeum Narodowego w Krakowie, współtwórcę wystawy, którą można oglądać do 12.02.2023, Rozmawiała: Bogna Świątkowska, www.nn6t.pl Fot. Wojciech Kossak, Polski Fiat, reklama, 1934, www.mnk.pl Audycja powstała we współpracy z Muzeum Narodowym w Krakowie
Jak w różnych dziedzinach sztuki i życia wyglądała pierwsza fala modernizmu w międzywojennej Polsce? Jak można dziś korzystać z dziedzictwa modernizmu? Czego można w nim szukać? Kto i w jakim celu potrzebował idei nowoczesności wtedy, a kto i do czego potrzebuje dziś narracji związanej z modernizacją? Wystawa "Nowy początek" w Muzeum Narodowym w Krakowie nie koncentruje się wyłącznie na sztuce, ale pokazuje jak w latach 20. i 30. XX w. wymyślana wtedy nowoczesność wpływała na tworzenie rzeczywistości w wielu sferach życia, jak wpływała na odbudowywanie państwa polskiego. O wielowątkową konstrukcję wystawy i o to, czy rzeczywiście modernizacja może nas zjednoczyć, pytamy Andrzeja Szczerskiego, dyrektora Muzeum Narodowego w Krakowie, współtwórcę wystawy, którą można oglądać do 12.02.2023, Rozmawiała: Bogna Świątkowska, www.nn6t.pl Fot. Wojciech Kossak, Polski Fiat, reklama, 1934, www.mnk.pl Audycja powstała we współpracy z Muzeum Narodowym w Krakowie

Bęc Radio: Uważnie wybrana rzeźba —> Domanowska, Jastrzębska, Sosnowski, Surowiec
2022-11-27 19:36:56

W Sopocie toczą się przygotowania do rozstrzygnięcia międzynarodowego konkursu rzeźbiarskiego łączącego artystów, instytucje sztuki i społeczności krajów basenu Morza Bałtyckiego. Formuła konkursu jest oparta o działania bazujące na pogłębionej wiedzy o kontekście miejsca realizacji, jakim jest – znany polskim i zagranicznym turystom – pięknie położony Park Północny w Sopocie. Idea konkursu Baltic Horizons powstała z przekonania, że sztuka jest najlepszym polem dyskusji o wyzwaniach współczesności. Konkurs realizowany jest przez miasto Sopot, firmę ERGO Hestia, fundację Artystyczna Podróż Hestii oraz Państwową Galerię Sztuki w Sopocie wspólnie z partnerskimi instytucjami kultury Polski, Litwy, Łotwy, Estonii i Finlandii. Tematem są zmiany klimatyczne regionu. Zwycięski projekt, który ma zostać wybrany w kwietniu 2023 r., ma wzmacniać rozwój świadomości klimatycznej i zachęcać do zmiany myślenia o wspólnej przestrzeni. O konkursie i wyzwaniach, jakie stoją nie tylko przed uczestniczącymi w nim artystami i artystkami, ale także przed jury konkursowym, mówią nam Eulalia Domanowska – dyrektorka PGS w Sopocie, jeden z jurorów, Paweł Sosnowski oraz nominowani do grupy finalistów artyści – Martyna Jastrzębska i Łukasz Surowiec. Rozmawiała: Bogna Świątkowska, www.nn6t.pl Fot. www.baltichorizons.com Materiał powstał we współpracy z Fundacją Artystyczna Podróż Hestii.
W Sopocie toczą się przygotowania do rozstrzygnięcia międzynarodowego konkursu rzeźbiarskiego łączącego artystów, instytucje sztuki i społeczności krajów basenu Morza Bałtyckiego. Formuła konkursu jest oparta o działania bazujące na pogłębionej wiedzy o kontekście miejsca realizacji, jakim jest – znany polskim i zagranicznym turystom – pięknie położony Park Północny w Sopocie. Idea konkursu Baltic Horizons powstała z przekonania, że sztuka jest najlepszym polem dyskusji o wyzwaniach współczesności. Konkurs realizowany jest przez miasto Sopot, firmę ERGO Hestia, fundację Artystyczna Podróż Hestii oraz Państwową Galerię Sztuki w Sopocie wspólnie z partnerskimi instytucjami kultury Polski, Litwy, Łotwy, Estonii i Finlandii. Tematem są zmiany klimatyczne regionu. Zwycięski projekt, który ma zostać wybrany w kwietniu 2023 r., ma wzmacniać rozwój świadomości klimatycznej i zachęcać do zmiany myślenia o wspólnej przestrzeni. O konkursie i wyzwaniach, jakie stoją nie tylko przed uczestniczącymi w nim artystami i artystkami, ale także przed jury konkursowym, mówią nam Eulalia Domanowska – dyrektorka PGS w Sopocie, jeden z jurorów, Paweł Sosnowski oraz nominowani do grupy finalistów artyści – Martyna Jastrzębska i Łukasz Surowiec. Rozmawiała: Bogna Świątkowska, www.nn6t.pl Fot. www.baltichorizons.com Materiał powstał we współpracy z Fundacją Artystyczna Podróż Hestii.

Bęc Radio: Rewolucyjna matczyna troska —> Synowiec, Witkowski
2022-11-08 10:59:36

Jak wykorzystać doświadczenie macierzyństwa i rodzicielstwa w budowaniu społecznych relacji i wspólnoty? Jak sprawić, by czynności związane z troską o dzieci: karmienie, odżywianie i wspieranie osób zależnych stały się istotne i znalazły się w centrum aktywności ludzkich? Wystawa "Matka ziemia" pokazuje indywidualne, czasem bardzo intymne, często niejednoznaczne, doświadczenia zaproszonych artystek i artystów. Każda z prac przedstawia inne przeżycie, inny rodzaj doświadczania macierzyństwa czy szerzej – rodzicielstwa: od błahej codzienności, przez chorobę, wpływ polityki i norm społecznych, po związek z naturą. Artystki i artyści podejmują tematy lęku, zmęczenia, ubywania, ale mówią też o poszukiwaniu siebie w relacji z dziećmi, budowaniu relacji i znajdowaniu oparcia w ziemi i przyrodzie. O tym specyficznym rodzaju wspólnoty opartej na trosce opowiada nam kuratorka wystawy Joanna Synowiec, a artysta Adam Witkowski dzieli się refleksjami ze swojej perspektywy ojca. Wystawę można oglądać w Dizajn BWA Wrocław do 27.11.2022. Rozmawiała: Bogna Świątkowska, www.nn6t.pl
Jak wykorzystać doświadczenie macierzyństwa i rodzicielstwa w budowaniu społecznych relacji i wspólnoty? Jak sprawić, by czynności związane z troską o dzieci: karmienie, odżywianie i wspieranie osób zależnych stały się istotne i znalazły się w centrum aktywności ludzkich? Wystawa "Matka ziemia" pokazuje indywidualne, czasem bardzo intymne, często niejednoznaczne, doświadczenia zaproszonych artystek i artystów. Każda z prac przedstawia inne przeżycie, inny rodzaj doświadczania macierzyństwa czy szerzej – rodzicielstwa: od błahej codzienności, przez chorobę, wpływ polityki i norm społecznych, po związek z naturą. Artystki i artyści podejmują tematy lęku, zmęczenia, ubywania, ale mówią też o poszukiwaniu siebie w relacji z dziećmi, budowaniu relacji i znajdowaniu oparcia w ziemi i przyrodzie. O tym specyficznym rodzaju wspólnoty opartej na trosce opowiada nam kuratorka wystawy Joanna Synowiec, a artysta Adam Witkowski dzieli się refleksjami ze swojej perspektywy ojca. Wystawę można oglądać w Dizajn BWA Wrocław do 27.11.2022. Rozmawiała: Bogna Świątkowska, www.nn6t.pl

Bęc Radio: Fascynująca Łempicka —> Lenartowicz
2022-10-18 18:17:12

Na przekrojową wystawę Tamary Łempickiej w Muzeum Narodowym w Krakowie składa się ponad trzydzieści obrazów z różnych lat jej twórczości – od lat dwudziestych do pięćdziesiątych XX wieku. Od powszechnie znanych portretów i aktów, poprzez dzieła o tematyce zaangażowanej społecznie i martwe natury, po mało znane obrazy abstrakcyjne. Obok prac z muzealnych kolekcji na wystawie oglądać można rzadko prezentowane publicznie dzieła ze zbiorów prywatnych kolekcjonerów z Europy i Stanów Zjednoczonych. „Łempicka stworzyła galerię opowiadającą o dekadenckim świecie pomiędzy wojnami światowymi – szalonych latach dwudziestych i trzydziestych oraz świecie hollywoodzkich gwiazd w latach czterdziestych i pięćdziesiątych” – czytamy w tekście towarzyszącym ekspozycji. O wystawie i o artystce rozmawiamy z kuratorem prezentacji Światosławem Lenartowiczem. Wystawę oglądać można do 12.03.2023 r. Rozmawiała: Bogna Świątkowska, www.nn6t.pl Materiał powstał we współpracy z Muzeum Narodowym w Krakowie, www.mnk.pl Fot. Tamara Łempicka, Blask (Bachantka),1932, Collection Rowland Weinstein, Courtesy of Weinstein Gallery, San Francisco, © Tamara de Lempicka Estate, LLC W montażu wykorzystano fragmenty utworu Suzy Solidor "La tonnelle des amoureux" z 1936 r.
Na przekrojową wystawę Tamary Łempickiej w Muzeum Narodowym w Krakowie składa się ponad trzydzieści obrazów z różnych lat jej twórczości – od lat dwudziestych do pięćdziesiątych XX wieku. Od powszechnie znanych portretów i aktów, poprzez dzieła o tematyce zaangażowanej społecznie i martwe natury, po mało znane obrazy abstrakcyjne. Obok prac z muzealnych kolekcji na wystawie oglądać można rzadko prezentowane publicznie dzieła ze zbiorów prywatnych kolekcjonerów z Europy i Stanów Zjednoczonych. „Łempicka stworzyła galerię opowiadającą o dekadenckim świecie pomiędzy wojnami światowymi – szalonych latach dwudziestych i trzydziestych oraz świecie hollywoodzkich gwiazd w latach czterdziestych i pięćdziesiątych” – czytamy w tekście towarzyszącym ekspozycji. O wystawie i o artystce rozmawiamy z kuratorem prezentacji Światosławem Lenartowiczem. Wystawę oglądać można do 12.03.2023 r. Rozmawiała: Bogna Świątkowska, www.nn6t.pl Materiał powstał we współpracy z Muzeum Narodowym w Krakowie, www.mnk.pl Fot. Tamara Łempicka, Blask (Bachantka),1932, Collection Rowland Weinstein, Courtesy of Weinstein Gallery, San Francisco, © Tamara de Lempicka Estate, LLC W montażu wykorzystano fragmenty utworu Suzy Solidor "La tonnelle des amoureux" z 1936 r.

Informacja dotycząca prawa autorskich: Wszelka prezentowana tu zawartość podkastu jest własnością jego autora

Wyszukiwanie

Kategorie