Gadki wiejskiego proboszcza
Na początek nagrania niektórych homilii, kazań i konferencji. Z czasem może coś więcej.
XXIV Niedziela Zwykła - 15 września 2024
2024-09-15 17:25:58
„Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz po Bożemu, lecz po ludzku” (Mk 8,33). Prawdziwy uczeń Jezusa nie odrzuca swojego krzyża. Ucieczka przed cierpieniem jest ucieczką w przepaść. Krzyż jest drogą zjednoczenia z Jezusem, który przyjął wielkie cierpienie dla naszego zbawienia. – Jak przeżywam relację z Bogiem w czasie cierpienia? – Co to znaczy dla mnie w tym czasie wziąć swój krzyż i iść za Jezusem?
„Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz po Bożemu, lecz po ludzku” (Mk 8,33). Prawdziwy uczeń Jezusa nie odrzuca swojego krzyża. Ucieczka przed cierpieniem jest ucieczką w przepaść. Krzyż jest drogą zjednoczenia z Jezusem, który przyjął wielkie cierpienie dla naszego zbawienia. – Jak przeżywam relację z Bogiem w czasie cierpienia? – Co to znaczy dla mnie w tym czasie wziąć swój krzyż i iść za Jezusem?
Rocznica Poświęcenia Kościoła Parafialnego i Dożynki
2024-09-08 15:39:24
W dzisiejszą niedzielę obchodzimy rocznicę poświęcenia naszej świątyni, która po prawie pięćdziesięciu latach od wmurowania kamienia węgielnego w 1958 roku i czterdzieści lat po rozpoczęciu sprawowania w niej kultu została oddana na wyłączną własność Panu Bogu 5 września 2004 roku oraz parafialne dziękczynienie za zbiory i za wszelkie dobro jakim zostaliśmy obdarowani przez Pana Boga. Dziękujemy za nasz parafialny wieczernik, w którym gromadzimy się przy Stole Słowa i na Eucharystii. Wdzięczną modlitwą obejmujemy ks. Romana Jałocho i wszystkich, którzy mają udział w budowie naszego kościoła oraz tych, którzy dziś troszczą się o niego i przyczyniają się do tego, że coraz piękniejszy, czysty i udekorowany kwiatami jest widzialnym znakiem naszej wiary i obecności Chrystusa Zmartwychwstałego pośród nas. Bóg dał nam siebie i obarczył nas odpowiedzialnością za siebie nawzajem, złożył w nasze serce troskę o zbawienie tych, którzy dzielą z nami swoje życie. On uzdalnia nas do bycia otwartymi wzajemnie na siebie i w ten sposób zdolnymi do przezwyciężania nieporozumień i konfliktów, lęków i rutyny. Czy jestem gotowy do budowania komunii czy też ulegam pokusie tworzenia podziałów? Jak możemy rozprzestrzeniać kulturę spotkania i troski przeciwstawiając się kulturze wykluczenia i odrzucenia?
W dzisiejszą niedzielę obchodzimy rocznicę poświęcenia naszej świątyni, która po prawie pięćdziesięciu latach od wmurowania kamienia węgielnego w 1958 roku i czterdzieści lat po rozpoczęciu sprawowania w niej kultu została oddana na wyłączną własność Panu Bogu 5 września 2004 roku oraz parafialne dziękczynienie za zbiory i za wszelkie dobro jakim zostaliśmy obdarowani przez Pana Boga. Dziękujemy za nasz parafialny wieczernik, w którym gromadzimy się przy Stole Słowa i na Eucharystii. Wdzięczną modlitwą obejmujemy ks. Romana Jałocho i wszystkich, którzy mają udział w budowie naszego kościoła oraz tych, którzy dziś troszczą się o niego i przyczyniają się do tego, że coraz piękniejszy, czysty i udekorowany kwiatami jest widzialnym znakiem naszej wiary i obecności Chrystusa Zmartwychwstałego pośród nas.
Bóg dał nam siebie i obarczył nas odpowiedzialnością za siebie nawzajem, złożył w nasze serce troskę o zbawienie tych, którzy dzielą z nami swoje życie. On uzdalnia nas do bycia otwartymi wzajemnie na siebie i w ten sposób zdolnymi do przezwyciężania nieporozumień i konfliktów, lęków i rutyny. Czy jestem gotowy do budowania komunii czy też ulegam pokusie tworzenia podziałów? Jak możemy rozprzestrzeniać kulturę spotkania i troski przeciwstawiając się kulturze wykluczenia i odrzucenia?
XXII Niedziela Zwykła - 1 września 2024
2024-09-01 15:43:06
„Słuchajcie Mnie, wszyscy, i zrozumcie! Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym; lecz to, co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym” (Mk 7, 14-15). Słowa Pana Jezusa przypominają nam, że zachowywanie zewnętrznych form religijności i pobożności nie jest podstawą czy miarą świętości. Są ważne i konieczne, ale najważniejsze jest serce, jego wewnętrzna przemiana i nawrócenie. Odnowione serce jest źródłem uczynków sprawiedliwości i miłosierdzia. Jak możemy umacniać zgodność między wiarą a naszym codziennym życiem? Jakiej formacji serca potrzebujemy dzisiaj i potrzebują nasi młodzi?
„Słuchajcie Mnie, wszyscy, i zrozumcie! Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym; lecz to, co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym” (Mk 7, 14-15). Słowa Pana Jezusa przypominają nam, że zachowywanie zewnętrznych form religijności i pobożności nie jest podstawą czy miarą świętości. Są ważne i konieczne, ale najważniejsze jest serce, jego wewnętrzna przemiana i nawrócenie. Odnowione serce jest źródłem uczynków sprawiedliwości i miłosierdzia. Jak możemy umacniać zgodność między wiarą a naszym codziennym życiem? Jakiej formacji serca potrzebujemy dzisiaj i potrzebują nasi młodzi?
XX Niedziela Zwykła - 18 sierpnia 2024
2024-08-18 13:27:41
„Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje Ciało, wydane za życie świata(…) Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. (J 6, 51.56). Eucharystia ustanawia naszą głęboką osobową relację z Jezusem. Ta komunia z Jezusem Eucharystycznym czyni nas jednym ciałem i jednym Kościołem, przynosząc nam życie wieczne i posyłając nas na świat jako Jego członki. Jak możemy położyć główny akcent w naszym życiu na relację osobową z Jezusem poprzez Eucharystię? Jak możemy uchronić się przed traktowaniem Eucharystii w sposób czysto mechaniczny?
„Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje Ciało, wydane za życie świata(…) Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. (J 6, 51.56). Eucharystia ustanawia naszą głęboką osobową relację z Jezusem. Ta komunia z Jezusem Eucharystycznym czyni nas jednym ciałem i jednym Kościołem, przynosząc nam życie wieczne i posyłając nas na świat jako Jego członki. Jak możemy położyć główny akcent w naszym życiu na relację osobową z Jezusem poprzez Eucharystię? Jak możemy uchronić się przed traktowaniem Eucharystii w sposób czysto mechaniczny?
XVII Niedziela Zwykła - 28 lipca 2024
2024-07-28 15:56:00
Pan Jezus zawsze dostrzega potrzeby tych, którzy do Niego przychodzą. Uczniowie myślą po ludzku i szukają tylko ludzkich rozwiązań. Bóg jest pośród nich, lecz oni są mocno zapatrzeni w brak chleba, którego doświadczają. A Ty, kiedy doświadczasz czegoś po ludzku trudnego lub wręcz niemożliwego, do kogo się udajesz? Jakich środków poszukujesz, by rozwiązać problem? Pan Bóg zaprasza nas do współpracy ze sobą. Jak my indywidualnie i jako wspólnota odpowiadamy na to zaproszenie i dar miłości?
Pan Jezus zawsze dostrzega potrzeby tych, którzy do Niego przychodzą. Uczniowie myślą po ludzku i szukają tylko ludzkich rozwiązań. Bóg jest pośród nich, lecz oni są mocno zapatrzeni w brak chleba, którego doświadczają. A Ty, kiedy doświadczasz czegoś po ludzku trudnego lub wręcz niemożliwego, do kogo się udajesz? Jakich środków poszukujesz, by rozwiązać problem? Pan Bóg zaprasza nas do współpracy ze sobą. Jak my indywidualnie i jako wspólnota odpowiadamy na to zaproszenie i dar miłości?
XVI Niedziela Zwykła - 21 lipca 2024
2024-07-21 15:27:48
Ewangelia dzisiejszej niedzieli ukazała nam troskę Pana Jezusa o Jego uczniów, zmęczonych wykonywaniem zleconej im przez Niego misji: „Pójdźcie wy sami osobno na pustkowie i wypocznijcie nieco” (Mk 6,31). To On jest naszym odpoczynkiem i Słowem, które daje życie, życie wieczne. Powodowany współczuciem wobec tłumu, który był jak „owce nie mające pasterza” (Mk 6,34), Jezus nie boi się stawić czoła zmęczeniu, ponieważ istnieje słowo, które orzeźwia, słowo, które pokrzepia, jest przesłanie, które daje nadzieję! Czego uczy cię współczucie Jezusa wobec tłumów? Jakie są integralne elementy misji, którą Jezus zleca nam jako swoim uczniom?
Ewangelia dzisiejszej niedzieli ukazała nam troskę Pana Jezusa o Jego uczniów, zmęczonych wykonywaniem zleconej im przez Niego misji: „Pójdźcie wy sami osobno na pustkowie i wypocznijcie nieco” (Mk 6,31). To On jest naszym odpoczynkiem i Słowem, które daje życie, życie wieczne. Powodowany współczuciem wobec tłumu, który był jak „owce nie mające pasterza” (Mk 6,34), Jezus nie boi się stawić czoła zmęczeniu, ponieważ istnieje słowo, które orzeźwia, słowo, które pokrzepia, jest przesłanie, które daje nadzieję! Czego uczy cię współczucie Jezusa wobec tłumów? Jakie są integralne elementy misji, którą Jezus zleca nam jako swoim uczniom?
XIV Niedziela Zwykła - 7 lipca 2024
2024-07-14 15:42:09
Nauczanie Jezusa, włącznie z jego uzdrowieniami, budzą odrzucenie i niedowierzanie wśród mieszkańców Jego miasta rodzinnego. Skandal wiary polega na fakcie, że mądrość i potęga Boża mówi i działa przez szaleństwo i niemoc miłości, która stała się ciałem i zaślubia wszystkie nasze ograniczenia aż do ostatecznej słabości krzyża. Nowość, jaką przynosi Jezus, nowość królestwa Bożego i jego dynamika, także nam niejednokrotnie może wydawać się obca i trudna do wprowadzenia w życie. W naszym życiu wiary czym byłby dziś zdziwiony Jezus? Rodzina i krewni Jezusa woleli zachować dystans do przesłania i cudów „syna Maryi”. A my? Do czego zobowiązuje mnie Ewangelia dzisiejszej niedzieli?
Nauczanie Jezusa, włącznie z jego uzdrowieniami, budzą odrzucenie i niedowierzanie wśród mieszkańców Jego miasta rodzinnego. Skandal wiary polega na fakcie, że mądrość i potęga Boża mówi i działa przez szaleństwo i niemoc miłości, która stała się ciałem i zaślubia wszystkie nasze ograniczenia aż do ostatecznej słabości krzyża. Nowość, jaką przynosi Jezus, nowość królestwa Bożego i jego dynamika, także nam niejednokrotnie może wydawać się obca i trudna do wprowadzenia w życie. W naszym życiu wiary czym byłby dziś zdziwiony Jezus? Rodzina i krewni Jezusa woleli zachować dystans do przesłania i cudów „syna Maryi”. A my? Do czego zobowiązuje mnie Ewangelia dzisiejszej niedzieli?
XV Niedziela Zwykła - 14 lipca 2024
2024-07-14 15:39:20
Dzisiejsza Ewangelia stawia przed nami pytanie o nasze głoszenie Ewangelii Jezusa. Choć jesteśmy wybrani, powołani i posłani przez Jezusa, często zostajemy zaskoczeni przez postawy i zachowania, które daleko odbiegają od tych, które są właściwe uczniowi-misjonarzowi. Jezus posyła nas bez jakichkolwiek innych zabezpieczeń poza Słowem, które mamy głosić w sposób szczególny przez miłość braterską. Jak moje życie i życie naszej wspólnoty głosi Ewangelię? Do jakiej formy zaangażowania ewangelizacyjnego dzisiejsza liturgia Słowa zaprasza mnie osobiście i jako członka naszej wspólnoty parafialnej?
Dzisiejsza Ewangelia stawia przed nami pytanie o nasze głoszenie Ewangelii Jezusa. Choć jesteśmy wybrani, powołani i posłani przez Jezusa, często zostajemy zaskoczeni przez postawy i zachowania, które daleko odbiegają od tych, które są właściwe uczniowi-misjonarzowi. Jezus posyła nas bez jakichkolwiek innych zabezpieczeń poza Słowem, które mamy głosić w sposób szczególny przez miłość braterską. Jak moje życie i życie naszej wspólnoty głosi Ewangelię? Do jakiej formy zaangażowania ewangelizacyjnego dzisiejsza liturgia Słowa zaprasza mnie osobiście i jako członka naszej wspólnoty parafialnej?
30 czerwca 2024 - XIII Niedziela Zwykła
2024-06-30 14:26:50
Słowa Jezusa do Jaira „Nie bój się, wierz tylko!” (Mk 5,36) i do kobiety cierpiącej na krwotok „Twoja wiara cię ocaliła” (Mk 5,34) ukazują nam sposób i kierunek odpowiedzi na wyzwania codziennego życia, naznaczonego przez doświadczenie kruchości, grzechu, braku miłości i zagrożenie śmiercią. Wiara to „dotknięcie” Jezusa. Komunia z Jezusem przezwycięża naszą śmiertelną chorobę i samą śmierć. Czy potrafisz pokładać nadzieję w Bogu, nawet jeśli wydaje się to bezcelowe? Jak my możemy uzdrawiać i krzewić nowe życie poprzez akty miłosierdzia?
Słowa Jezusa do Jaira „Nie bój się, wierz tylko!” (Mk 5,36) i do kobiety cierpiącej na krwotok „Twoja wiara cię ocaliła” (Mk 5,34) ukazują nam sposób i kierunek odpowiedzi na wyzwania codziennego życia, naznaczonego przez doświadczenie kruchości, grzechu, braku miłości i zagrożenie śmiercią. Wiara to „dotknięcie” Jezusa. Komunia z Jezusem przezwycięża naszą śmiertelną chorobę i samą śmierć. Czy potrafisz pokładać nadzieję w Bogu, nawet jeśli wydaje się to bezcelowe? Jak my możemy uzdrawiać i krzewić nowe życie poprzez akty miłosierdzia?
XII Niedziela Zwykła - 23 czerwca 2024
2024-06-23 18:38:44
Liturgia Słowa przypomniała nam o tym, że naszym największym problemem nie są żadne aktualne i możliwe zagrożenia, ale słabość naszej wiary. To właśnie w sytuacji kryzysu, w doświadczeniu zmęczenia, rozczarowania i ciemności ujawnia się prawda o naszej relacji z Jezusem. W świetle tego, co przeżyłeś w swoim życiu, kim jest dla ciebie Jezus? Czy nasza parafia i nasze rodziny uczą nas szukać śladów obecności Boga i poznawać kim On jest i kim my jesteśmy czy też od dawna są już martwe dla Boga i wygodnie przystosowane do świata? Co możemy uczynić, aby przywrócić im zdolność do pełnienia najważniejszej misji powierzonej nam przez Jezusa?
Liturgia Słowa przypomniała nam o tym, że naszym największym problemem nie są żadne aktualne i możliwe zagrożenia, ale słabość naszej wiary. To właśnie w sytuacji kryzysu, w doświadczeniu zmęczenia, rozczarowania i ciemności ujawnia się prawda o naszej relacji z Jezusem. W świetle tego, co przeżyłeś w swoim życiu, kim jest dla ciebie Jezus? Czy nasza parafia i nasze rodziny uczą nas szukać śladów obecności Boga i poznawać kim On jest i kim my jesteśmy czy też od dawna są już martwe dla Boga i wygodnie przystosowane do świata? Co możemy uczynić, aby przywrócić im zdolność do pełnienia najważniejszej misji powierzonej nam przez Jezusa?