Gadki wiejskiego proboszcza
Na początek nagrania niektórych homilii, kazań i konferencji. Z czasem może coś więcej.
Boże Narodzenie- 25 grudnia 2023
2023-12-25 13:43:15
Ewangelia (J 1, 1-18)
Słowo stało się ciałem
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, z tego, co się stało.
W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła.
Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz został posłany, aby zaświadczyć o światłości.
Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego – którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili.
A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.
Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: «Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie». Z Jego pełności wszyscy otrzymaliśmy – łaskę po łasce.
Podczas gdy Prawo zostało dane za pośrednictwem Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa.
Boga nikt nigdy nie widział; ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył.
Ewangelia (J 1, 1-18)
Słowo stało się ciałem
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, z tego, co się stało.
W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła.
Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz został posłany, aby zaświadczyć o światłości.
Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego – którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili.
A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.
Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: «Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie». Z Jego pełności wszyscy otrzymaliśmy – łaskę po łasce.
Podczas gdy Prawo zostało dane za pośrednictwem Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa.
Boga nikt nigdy nie widział; ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył.
IV Niedziela Adwentu- 24 grudnia 2023
2023-12-24 14:37:18
Dzisiejsza niedziela to już ostatnia, IV Niedziela Adwentu. Ewangelia o Zwiastowaniu opowiada nam jak Maryja przyjęła Dobrą Nowinę. Medytując radosne, ale bardzo trudne przesłanie oznajmione jej przez Anioła, odpowiedziała na nie w wolności z wiarą i posłuszeństwem. Decydująco wpłynęło to nie tylko na jej życie, ale na los całego świata. Jak ja przyjmuję Jezusa w moim życiu? Czy odpowiadam na to najpiękniejsze błogosławieństwo tak jak to uczyniła Maryja? Jak możemy stawać się bardziej autentycznymi znakami Bożej miłości i działania w świecie?
Dzisiejsza niedziela to już ostatnia, IV Niedziela Adwentu. Ewangelia o Zwiastowaniu opowiada nam jak Maryja przyjęła Dobrą Nowinę. Medytując radosne, ale bardzo trudne przesłanie oznajmione jej przez Anioła, odpowiedziała na nie w wolności z wiarą i posłuszeństwem. Decydująco wpłynęło to nie tylko na jej życie, ale na los całego świata. Jak ja przyjmuję Jezusa w moim życiu? Czy odpowiadam na to najpiękniejsze błogosławieństwo tak jak to uczyniła Maryja? Jak możemy stawać się bardziej autentycznymi znakami Bożej miłości i działania w świecie?
III Niedziela Adwentu- 17 grudnia 2023
2023-12-17 14:19:49
Trzecia niedziela Adwentu, nazywana niedzielą Gaudete, zaprasza nas do radości. Zbawienie całego świata jest bliskie. Razem ze św. Janem Chrzcicielem oczekujemy na spełnienie się wielkich obietnic. Słuchając słowa Pana jesteśmy wezwani, aby prostować Jego drogę i jako Jego uczniowie oraz wspólnota Kościoła być jak św. Jan Chrzciciel „głosem wołającego na pustyni” (J 1,23). Co moje życie mówi dziś o mnie? Czy jest w nim miejsce dla Boga, czy też jestem całkowicie skoncentrowany na swoim wizerunku, który przedstawiam innym? Jak możemy się bardziej skupić na Jezusie niż na nas samych, aby promieniować radością?
Trzecia niedziela Adwentu, nazywana niedzielą Gaudete, zaprasza nas do radości. Zbawienie całego świata jest bliskie. Razem ze św. Janem Chrzcicielem oczekujemy na spełnienie się wielkich obietnic. Słuchając słowa Pana jesteśmy wezwani, aby prostować Jego drogę i jako Jego uczniowie oraz wspólnota Kościoła być jak św. Jan Chrzciciel „głosem wołającego na pustyni” (J 1,23). Co moje życie mówi dziś o mnie? Czy jest w nim miejsce dla Boga, czy też jestem całkowicie skoncentrowany na swoim wizerunku, który przedstawiam innym? Jak możemy się bardziej skupić na Jezusie niż na nas samych, aby promieniować radością?
II Niedziela Adwentu- 10 grudnia 2023
2023-12-10 13:47:45
Dziś przeżywamy drugą niedzielę Adwentu. Wyprowadzeni na pustynie naszego życia, postawieni wobec naszych ludzkich doświadczeń niedostatku, nędzy, niesprawiedliwości, upokorzeń, niepowodzeń, osamotnienia, bycia obcym wśród swoich, zagubienia prawdy o nas samych, beznadziei słuchamy głosu: „Przygotujcie drogę Panu, Jemu prostujcie ścieżki” (Mk 1,3). To właśnie pustynia staje się miejscem nowego początku i spotkania z przychodzącym Panem, który idzie z nami jak Pasterz ze swoimi owcami. Przyszłość jest jednak pełna niepewności i ryzyka, dlatego czasami wolimy obecne i bezpieczne cierpienie niż wkraczanie na nową nieznaną ścieżkę. Co może pomóc ci lepiej przyjąć Pana w swoim sercu? Jakie lęki Cię blokują i nie pozwalają myśleć o nowym początku swojego życia?
Dziś przeżywamy drugą niedzielę Adwentu. Wyprowadzeni na pustynie naszego życia, postawieni wobec naszych ludzkich doświadczeń niedostatku, nędzy, niesprawiedliwości, upokorzeń, niepowodzeń, osamotnienia, bycia obcym wśród swoich, zagubienia prawdy o nas samych, beznadziei słuchamy głosu: „Przygotujcie drogę Panu, Jemu prostujcie ścieżki” (Mk 1,3). To właśnie pustynia staje się miejscem nowego początku i spotkania z przychodzącym Panem, który idzie z nami jak Pasterz ze swoimi owcami. Przyszłość jest jednak pełna niepewności i ryzyka, dlatego czasami wolimy obecne i bezpieczne cierpienie niż wkraczanie na nową nieznaną ścieżkę. Co może pomóc ci lepiej przyjąć Pana w swoim sercu? Jakie lęki Cię blokują i nie pozwalają myśleć o nowym początku swojego życia?
I Niedziela Adwentu - 3 grudnia 2023
2023-12-03 13:53:11
„Uważajcie, czuwajcie” (Mk 13,33) – są to pierwsze słowa, które Jezus kieruje do nas na początku Adwentu. Obudźmy się ze snu i otwórzmy nasze oczy na znaki miłości Boga, otwórzmy nasze serca na przyjęcie Pana, który przyszedł i przychodzi, aby pozostać z nami każdego dnia aż do końca świata! „Uważajcie, czuwajcie…” to nasz program duchowy na ten czas. Na czym skupione jest dziś moje serce i jakie miejsce pośród moich pragnień i tęsknot zajmuje Bóg? Jakie zadanie zlecił mi Pan w oczekiwaniu na Jego powrót?
„Uważajcie, czuwajcie” (Mk 13,33) – są to pierwsze słowa, które Jezus kieruje do nas na początku Adwentu. Obudźmy się ze snu i otwórzmy nasze oczy na znaki miłości Boga, otwórzmy nasze serca na przyjęcie Pana, który przyszedł i przychodzi, aby pozostać z nami każdego dnia aż do końca świata! „Uważajcie, czuwajcie…” to nasz program duchowy na ten czas. Na czym skupione jest dziś moje serce i jakie miejsce pośród moich pragnień i tęsknot zajmuje Bóg? Jakie zadanie zlecił mi Pan w oczekiwaniu na Jego powrót?
Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata- 26 listopada 2023
2023-11-26 14:23:10
Dzisiejsza uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata przypomina i umacnia naszą nadzieję, że to Pan odniesie zwycięstwo na końcu czasów. Cała historia prowadzi ku Niemu i Jego królestwu, które nie jest z tego świata i opiera się nie na władzy i wpływach, ale na miłosierdziu i sercu okazywanym innym. Jezus jest Królem i Pasterzem, który szuka swoich owiec, służy im i pragnie, by miłość uczyniły treścią swojego życia. Czy mój styl życia jest inspirowany tą stroną Ewangelii? Jak możemy budować i rozprzestrzeniać kulturę wrażliwości na potrzeby innych? Brakuje dwóch ostatnich minut w nagraniu dzisiejszej homilii, ale dzięki temu każdy może je dopowiedzieć od siebie
Dzisiejsza uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata przypomina i umacnia naszą nadzieję, że to Pan odniesie zwycięstwo na końcu czasów. Cała historia prowadzi ku Niemu i Jego królestwu, które nie jest z tego świata i opiera się nie na władzy i wpływach, ale na miłosierdziu i sercu okazywanym innym. Jezus jest Królem i Pasterzem, który szuka swoich owiec, służy im i pragnie, by miłość uczyniły treścią swojego życia. Czy mój styl życia jest inspirowany tą stroną Ewangelii? Jak możemy budować i rozprzestrzeniać kulturę wrażliwości na potrzeby innych? Brakuje dwóch ostatnich minut w nagraniu dzisiejszej homilii, ale dzięki temu każdy może je dopowiedzieć od siebie
XXXIII Niedziela Zwykła- 19 listopada 2023
2023-11-19 15:15:24
Bóg nas stworzył, obdarował i pragnie, abyśmy byli i postępowali jako osoby dojrzałe, aktywne, godne zaufania i odpowiedzialne, zdolne do miłości i kochające. „Człowiek jest jedynym stworzeniem na tej ziemi, którego Bóg chciał dla niego samego. Dlatego nie zrealizuje człowiek inaczej swojego życia, niż poprzez bezinteresowny dar z samego siebie” (Gaudium et spes, 24). Zawiniona bierność, paraliż wobec ryzyka, niechęć do podejmowania przedsięwzięć i zaangażowania, strach przed porażką czynią nas bezużytecznymi i niszczą nie tylko rezultaty naszego działania, ale także innych i mnie samego, stanowią przeszkodę w rozwoju królestwa Bożego. Jak możemy pogłębić duchowość służby? Jak wygląda twoje życie w służbie królestwa Bożego?
Bóg nas stworzył, obdarował i pragnie, abyśmy byli i postępowali jako osoby dojrzałe, aktywne, godne zaufania i odpowiedzialne, zdolne do miłości i kochające. „Człowiek jest jedynym stworzeniem na tej ziemi, którego Bóg chciał dla niego samego. Dlatego nie zrealizuje człowiek inaczej swojego życia, niż poprzez bezinteresowny dar z samego siebie” (Gaudium et spes, 24). Zawiniona bierność, paraliż wobec ryzyka, niechęć do podejmowania przedsięwzięć i zaangażowania, strach przed porażką czynią nas bezużytecznymi i niszczą nie tylko rezultaty naszego działania, ale także innych i mnie samego, stanowią przeszkodę w rozwoju królestwa Bożego. Jak możemy pogłębić duchowość służby? Jak wygląda twoje życie w służbie królestwa Bożego?
XXXII Niedziela Zwykła - 12 listopada 2023
2023-11-12 13:43:52
„Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny” (Mt 24,13). Zagubieni w nękanym przemocą i coraz bardziej podzielonym świecie, przygnieceni ciężarem dobrobytu, doświadczający niemocy także w Kościele, w którym popiół skutecznie zakrywa przed wieloma tlący się w nim żar, słuchamy dziś słowa, które ma moc obudzić nas z sennego koszmaru. Zanim Pan ostatecznie przyjdzie zatroszczmy się o oliwę miłości, której źródłem jest nasza zażyłość z Panem pielęgnowana i wyrażająca się przez modlitwę, słuchanie Słowa Bożego, życie sakramentalne, osobiste i wspólnotowe gesty miłosierdzia. W ten sposób przyczynimy się do uwolnienia żaru od popiołu, aby na nowo rozbłysnął płomień miłości w naszym życiu, w Kościele i w świecie. Jak karmisz nadzieję w Panu w czasach ciemności? Jak dbasz o lampę, którą Pan umieścił w twoich rękach?
„Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny” (Mt 24,13). Zagubieni w nękanym przemocą i coraz bardziej podzielonym świecie, przygnieceni ciężarem dobrobytu, doświadczający niemocy także w Kościele, w którym popiół skutecznie zakrywa przed wieloma tlący się w nim żar, słuchamy dziś słowa, które ma moc obudzić nas z sennego koszmaru. Zanim Pan ostatecznie przyjdzie zatroszczmy się o oliwę miłości, której źródłem jest nasza zażyłość z Panem pielęgnowana i wyrażająca się przez modlitwę, słuchanie Słowa Bożego, życie sakramentalne, osobiste i wspólnotowe gesty miłosierdzia. W ten sposób przyczynimy się do uwolnienia żaru od popiołu, aby na nowo rozbłysnął płomień miłości w naszym życiu, w Kościele i w świecie. Jak karmisz nadzieję w Panu w czasach ciemności? Jak dbasz o lampę, którą Pan umieścił w twoich rękach?
XXXI Niedziela Zwykła - 5 listopada 2023
2023-11-05 13:44:43
Słowo Boże dzisiejszej niedzieli wzywa nas do służenia Bogu i szukania Jego chwały, a nie wykorzystywania spraw Bożych dla własnych interesów. Pan Jezus zna naszą radykalną słabość i nasze zmaganie się z nią. Jest wyrozumiały i miłosierny wobec tych, którzy walczą z trudnościami, aby żyć w pełni Ewangelią i niejednokrotnie doświadczają upadku, a słowa napomnienia kieruje do tych, którzy nawet nie zwracają się ku ideałowi, nie rozpoczynają drogi, a chcą uchodzić za sprawiedliwych. Nie jesteśmy na świecie, aby być nieskalani, ale aby dążyć do doskonałości; nie aby być doskonali, ale aby rozpoczynać drogę (o. Ermes Maria Ronchi). Trzem słowom przekleństwa niosącym śmierć: mieć, wywyższać się i rządzić Jezus odpowiada słowami niosącymi błogosławieństwo i szczęście: dawać, uniżać się i służyć. Czy dostrzegasz w swoim życiu pokusę poszukiwania własnej chwały, a nie Boga? Jak walczysz z hipokryzją, próżnością i dążeniem do panowania nad innymi? Jak możemy w naszym życiu i w życiu naszej parafii starać się o większą spójność między wiarą a działaniem i realizować zaproszenie do dawania, uniżania się i służby?
Słowo Boże dzisiejszej niedzieli wzywa nas do służenia Bogu i szukania Jego chwały, a nie wykorzystywania spraw Bożych dla własnych interesów. Pan Jezus zna naszą radykalną słabość i nasze zmaganie się z nią. Jest wyrozumiały i miłosierny wobec tych, którzy walczą z trudnościami, aby żyć w pełni Ewangelią i niejednokrotnie doświadczają upadku, a słowa napomnienia kieruje do tych, którzy nawet nie zwracają się ku ideałowi, nie rozpoczynają drogi, a chcą uchodzić za sprawiedliwych. Nie jesteśmy na świecie, aby być nieskalani, ale aby dążyć do doskonałości; nie aby być doskonali, ale aby rozpoczynać drogę (o. Ermes Maria Ronchi). Trzem słowom przekleństwa niosącym śmierć: mieć, wywyższać się i rządzić Jezus odpowiada słowami niosącymi błogosławieństwo i szczęście: dawać, uniżać się i służyć. Czy dostrzegasz w swoim życiu pokusę poszukiwania własnej chwały, a nie Boga? Jak walczysz z hipokryzją, próżnością i dążeniem do panowania nad innymi? Jak możemy w naszym życiu i w życiu naszej parafii starać się o większą spójność między wiarą a działaniem i realizować zaproszenie do dawania, uniżania się i służby?
XXX Niedziela Zwykła- 29 października 2023
2023-10-30 08:28:53
„Będziesz miłował…” (Mt 22,37-39). Miłość do Boga uwalnia mnie od zamknięcia się w sobie, przypomina, że nie jestem fundamentem swojego życia, pozwala odnaleźć siebie jako osobę: wszystko, czym jestem, należy do Niego. Kochać Boga całym sobą: sercem, duszą, umysłem to kochać bez miary, w sposób niepodzielny, w harmonii uczuć i myśli. Bóg nie jest zazdrosny, on nie zawłaszcza naszego serca, ale je poszerza tak, że znajduje się w nim miejsce dla męża, żony, siostry, brata, potrzebującego i wroga, dla każdego kogo kocha Bóg. Kochać bliźniego jak siebie samego to odkryć jak bardzo jestem umiłowany i kochać siebie i bliźniego jako cud Boży, Bożą iskrę. Jak mogę opisać moje osobiste doświadczenie wiary i w czym wyraża się moja miłość do Boga, siebie i bliźniego? Co utrudnia mi kochanie Boga i drugiego człowieka?
„Będziesz miłował…” (Mt 22,37-39). Miłość do Boga uwalnia mnie od zamknięcia się w sobie, przypomina, że nie jestem fundamentem swojego życia, pozwala odnaleźć siebie jako osobę: wszystko, czym jestem, należy do Niego. Kochać Boga całym sobą: sercem, duszą, umysłem to kochać bez miary, w sposób niepodzielny, w harmonii uczuć i myśli. Bóg nie jest zazdrosny, on nie zawłaszcza naszego serca, ale je poszerza tak, że znajduje się w nim miejsce dla męża, żony, siostry, brata, potrzebującego i wroga, dla każdego kogo kocha Bóg. Kochać bliźniego jak siebie samego to odkryć jak bardzo jestem umiłowany i kochać siebie i bliźniego jako cud Boży, Bożą iskrę. Jak mogę opisać moje osobiste doświadczenie wiary i w czym wyraża się moja miłość do Boga, siebie i bliźniego? Co utrudnia mi kochanie Boga i drugiego człowieka?