Reportaż Radia Lublin
Usłyszeć na własne uszy to znaczy doświadczyć osobiście, poznać, poczuć i zrozumieć. Słuchamy więc świata z wielką uwagą i przygotowujemy dla Was opowieści, które dotykają spraw najistotniejszych: miłości, bólu, cierpienia, szczęścia…
Zagłębiamy się w meandry przeszłości i śledzimy bieżące wydarzenia, nigdy nie tracąc z oczu losu człowieka. Los człowieka znaczy bowiem więcej niż jakakolwiek decyzja polityczna, ideologia czy religia. Naszym zadaniem jako autorów, jest spotkanie z Innym i takie opowiedzenie jego historii, aby stała się uniwersalna i ważna dla każdego, kto jej wysłucha.
Kategorie:
Edukacja
Edukacja
Pokazujemy po 10 odcinków na stronie. Skocz do strony:
12345678910111213141516171819202122232425262728293031323334353637383940414243444546474849505152535455565758596061626364656667686970717273747576777879808182838485868788899091
Czesława Borowik "Klucze do Goraja"
2021-03-26 17:36:29
O przywrócenie praw miejskich zabranych Gorajowi w 1869 roku zabiegali przede wszystkim sami mieszkańcy. W tym celu założyli stowarzyszenie. W grupie, która zainicjowała to byli: dwaj rolnicy, dwaj lekarze, były urzędnik skarbówki, ksiądz proboszcz i nauczycielka historii, dyrektorka szkoły. Tytułowe „klucze” pochodzą sprzed wieków, bo historia Goraja sięga XIV w., symbolizują wyobrażenie o ożywieniu życia w społeczności po latach marazmu.
Elżbieta Skwiecińska-Żółw, Stanisław Żółw, mgr Dariusz Rybicki, dr Wojciech Miazga, inż. Stanisław Chorembała, dr Arkadiusz Niedoborek, mgr historii Elżbieta Różańska i ks. Tadeusz Bastrzyk.
Autorka dziękuje Urzędowi Miasta i Gminy Goraj za udostępnienie materiałów z uroczystej sesji Rady Gminy.
Realizacja reportażu Jarosław Gołofit.
O przywrócenie praw miejskich zabranych Gorajowi w 1869 roku zabiegali przede wszystkim sami mieszkańcy. W tym celu założyli stowarzyszenie. W grupie, która zainicjowała to byli: dwaj rolnicy, dwaj lekarze, były urzędnik skarbówki, ksiądz proboszcz i nauczycielka historii, dyrektorka szkoły. Tytułowe „klucze” pochodzą sprzed wieków, bo historia Goraja sięga XIV w., symbolizują wyobrażenie o ożywieniu życia w społeczności po latach marazmu.
Elżbieta Skwiecińska-Żółw, Stanisław Żółw, mgr Dariusz Rybicki, dr Wojciech Miazga, inż. Stanisław Chorembała, dr Arkadiusz Niedoborek, mgr historii Elżbieta Różańska i ks. Tadeusz Bastrzyk.
Autorka dziękuje Urzędowi Miasta i Gminy Goraj za udostępnienie materiałów z uroczystej sesji Rady Gminy.
Realizacja reportażu Jarosław Gołofit.
Mariusz Kamiński "Tam, gdzie rosną narcyzy i barwinek"
2021-03-21 13:13:03
W maju 1942 roku Niemcy dokonali pacyfikacji wsi Tuchanie, która obecnie należy do gminy Dubienka w powiecie chełmskim. Wieś zamieszkiwana była wówczas zarówno przez Polaków, jak i Ukraińców. W brutalny sposób hitlerowcy zamordowali około 60 osób, z których 38 kazali pochować na cmentarzu ewangelickim w pobliskim Radziejowie. Wśród ofiar byli zarówno Polacy, jak i Ukraińcy. Inni trafili na roboty do Niemiec albo do obozu na Majdanku. Dzisiaj żyje już niewielu świadków tego wydarzenia, jednak to dzięki nim i członkom rodzin ofiar oraz zaangażowaniu kilku urzędów i instytucji (IPN, Urząd Gminy Dubienka), udało się, na razie jeszcze nieoficjalnie (z uwagi na obostrzenia związane z COVID-19) upamiętnić zamordowanych. Jesienią 2020 roku, w miejscu ich spoczynku, na cmentarzu ewangelickim w Radziejowie powstał pomnik.
W maju 1942 roku Niemcy dokonali pacyfikacji wsi Tuchanie, która obecnie należy do gminy Dubienka w powiecie chełmskim. Wieś zamieszkiwana była wówczas zarówno przez Polaków, jak i Ukraińców. W brutalny sposób hitlerowcy zamordowali około 60 osób, z których 38 kazali pochować na cmentarzu ewangelickim w pobliskim Radziejowie. Wśród ofiar byli zarówno Polacy, jak i Ukraińcy. Inni trafili na roboty do Niemiec albo do obozu na Majdanku. Dzisiaj żyje już niewielu świadków tego wydarzenia, jednak to dzięki nim i członkom rodzin ofiar oraz zaangażowaniu kilku urzędów i instytucji (IPN, Urząd Gminy Dubienka), udało się, na razie jeszcze nieoficjalnie (z uwagi na obostrzenia związane z COVID-19) upamiętnić zamordowanych. Jesienią 2020 roku, w miejscu ich spoczynku, na cmentarzu ewangelickim w Radziejowie powstał pomnik.
agnieszka czyżewska jacquemet "dziennik obywatelski"
2021-03-17 20:04:28
Dziennik Wschodni największa regionalna gazeta Lubelszczyzny idzie do likwidacji. Byłam na pikiecie w jego obronie rozmawiałam ze wszystkimi zainteresowanymi stronami. Wszystko wskazuje na to że ten konflikt to coś więcej niż prywatna wojna biznesmena z redaktorem. Cala sytuacja wiele mówi o istniejących od zawsze napięciach i zależnościach powstających w trójkącie władzy, pieniędzy i mediów, które chcą być niezależne.
Dziennik Wschodni największa regionalna gazeta Lubelszczyzny idzie do likwidacji. Byłam na pikiecie w jego obronie rozmawiałam ze wszystkimi zainteresowanymi stronami. Wszystko wskazuje na to że ten konflikt to coś więcej niż prywatna wojna biznesmena z redaktorem. Cala sytuacja wiele mówi o istniejących od zawsze napięciach i zależnościach powstających w trójkącie władzy, pieniędzy i mediów, które chcą być niezależne.
Mariusz Kamiński „Lubelski marzec ‘68’’
2021-03-14 12:34:22
W tym roku przypada 53 rocznica studenckich protestów na dziedzińcu Uniwersytetu Warszawskiego, które Służba Bezpieczeństwa i Milicja Obywatelska, spacyfikowały w marcu 1968 roku. Przyczyną zajść było zdjęcie ze sceny Teatru Narodowego „Dziadów” w reżyserii Kazimierza Dejmka. Władze Polski Ludowej uznały, że niektóre fragmenty spektaklu mają wymowę antyradziecką. W ruch poszły pałki milicyjne, zatrzymano wiele osób. Do podobnych rozruchów doszło w dużych miastach. W reportażu o tym, co działo się wówczas w Lublinie, opowiedzą uczestnicy wydarzeń. Między innymi o tym jak wyglądały działania związane z przygotowaniem manifestacji przed Chatką Żaka w dniu 11 marca, o kulisach pojawienia się Radia Wolna Europa "na fali" Radia Akademickiego w domach studenta w miasteczku uniwersyteckim, czy o tym jak na wiecu w sali kinowej Chatki Żaka powstawała rezolucja. Poza tym mowa będzie o represjach, które spotkały uczestników zajść.
W tym roku przypada 53 rocznica studenckich protestów na dziedzińcu Uniwersytetu Warszawskiego, które Służba Bezpieczeństwa i Milicja Obywatelska, spacyfikowały w marcu 1968 roku. Przyczyną zajść było zdjęcie ze sceny Teatru Narodowego „Dziadów” w reżyserii Kazimierza Dejmka. Władze Polski Ludowej uznały, że niektóre fragmenty spektaklu mają wymowę antyradziecką. W ruch poszły pałki milicyjne, zatrzymano wiele osób. Do podobnych rozruchów doszło w dużych miastach. W reportażu o tym, co działo się wówczas w Lublinie, opowiedzą uczestnicy wydarzeń. Między innymi o tym jak wyglądały działania związane z przygotowaniem manifestacji przed Chatką Żaka w dniu 11 marca, o kulisach pojawienia się Radia Wolna Europa "na fali" Radia Akademickiego w domach studenta w miasteczku uniwersyteckim, czy o tym jak na wiecu w sali kinowej Chatki Żaka powstawała rezolucja. Poza tym mowa będzie o represjach, które spotkały uczestników zajść.
Mariusz Kamiński "Eksplozja"
2021-03-08 11:26:19
12 września 1943 roku oddział partyzancki Batalionów Chłopskich wysadził pociąg z amunicją pod Gołębiem. Kilka dni później, 17 września w południe, tym razem AK-owcy umieścili bombę w wagonie z amunicją (prawdopodobnie ocalałym z tej pierwszej akcji) w Dęblinie. Celem było wysadzenie mostu na Wieprzu, aby utrudnić Niemcom wysyłanie zaopatrzenie na front wschodni. Niestety skład zatrzymał się przy ul. Warszawskiej w Dęblinie. W wyniku wybuchu przypadkowo zginęło 7 polskich robotników drogowych, którzy w pobliżu brukowali szosę, a kilku zostało rannych. Jakie były kulisy tego wydarzenia, co przetrwało w pamięci mieszkańców i co wiedzą na jego temat regionaliści, o tym usłyszą państwo w reportażu.
12 września 1943 roku oddział partyzancki Batalionów Chłopskich wysadził pociąg z amunicją pod Gołębiem. Kilka dni później, 17 września w południe, tym razem AK-owcy umieścili bombę w wagonie z amunicją (prawdopodobnie ocalałym z tej pierwszej akcji) w Dęblinie. Celem było wysadzenie mostu na Wieprzu, aby utrudnić Niemcom wysyłanie zaopatrzenie na front wschodni. Niestety skład zatrzymał się przy ul. Warszawskiej w Dęblinie. W wyniku wybuchu przypadkowo zginęło 7 polskich robotników drogowych, którzy w pobliżu brukowali szosę, a kilku zostało rannych. Jakie były kulisy tego wydarzenia, co przetrwało w pamięci mieszkańców i co wiedzą na jego temat regionaliści, o tym usłyszą państwo w reportażu.
Mariusz Kamiński "I poszedł ksiądz na wojnę"
2021-03-08 10:30:43
5 marca 1940 roku, a więc 81 lat temu, władze radzieckie podjęły uchwałę, którą podpisał Józef Stalin, o rozstrzelaniu polskich jeńców wojennych przebywających w sowieckich obozach, po ataku na Polskę 17 IX 1939 r. Wśród ofiar znaleźli się kapelani wojskowi różnych wyznań. Jednym z nich był ks. Józef Czemerajda, który zanim został zmobilizowany, przez blisko 10 lat pełnił posługę w kilku parafiach na Ziemi Lubelskiej (Wożuczyn, Zakrzówek, Częstoborowice i Czartowiec). Mieszkańcy zapamiętali go jak z najlepszej strony jako dobrego księdza, ale też gospodarza. W 2009 roku ks. Czemerajda znalazł wśród księży zgłoszonych na kandydatów do procesu beatyfikacyjnego Męczenników Wschodu „Katyń 1940”. Od wielu lat jego historię zgłębia ks. Wiesław Szewczuk, obecnie proboszcz jednej z parafii w Kraśniku, który pochodzi z Czartowca. Przygotowuje książkę, nagrywa i spisuje relacje świadków. O losach księdza Czemerajdy usłyszą państwo w reportażu. Odwiedzamy też miejsca z nim związane.
5 marca 1940 roku, a więc 81 lat temu, władze radzieckie podjęły uchwałę, którą podpisał Józef Stalin, o rozstrzelaniu polskich jeńców wojennych przebywających w sowieckich obozach, po ataku na Polskę 17 IX 1939 r. Wśród ofiar znaleźli się kapelani wojskowi różnych wyznań. Jednym z nich był ks. Józef Czemerajda, który zanim został zmobilizowany, przez blisko 10 lat pełnił posługę w kilku parafiach na Ziemi Lubelskiej (Wożuczyn, Zakrzówek, Częstoborowice i Czartowiec). Mieszkańcy zapamiętali go jak z najlepszej strony jako dobrego księdza, ale też gospodarza. W 2009 roku ks. Czemerajda znalazł wśród księży zgłoszonych na kandydatów do procesu beatyfikacyjnego Męczenników Wschodu „Katyń 1940”. Od wielu lat jego historię zgłębia ks. Wiesław Szewczuk, obecnie proboszcz jednej z parafii w Kraśniku, który pochodzi z Czartowca. Przygotowuje książkę, nagrywa i spisuje relacje świadków. O losach księdza Czemerajdy usłyszą państwo w reportażu. Odwiedzamy też miejsca z nim związane.
Katarzyna Michalak „Sam możesz wybierać los”
2021-03-04 13:00:02
Zimowe zdobycie szczytu K2 i kontrowersje wokół tego historycznego wydarzenia wywołały po raz kolejny gorącą debatę na temat pasji wspinaczkowej i wpisanego w nią ryzyka. O tej właśnie pasji opowiada reportaż wspomnieniowy o Zbigniewie Stepku – dziennikarzu Radia Lublin, pisarzu oraz kierowniku pierwszej powojennej polskiej wyprawy w Himalaje Zachodnie w 1973 roku.
Posłuchajmy reportażu Katarzyny Michalak zatytułowanego „Sam możesz wybierać los”, w środę po 21.00.
Audycję zrealizował dźwiękowo Piotr Król.
Zimowe zdobycie szczytu K2 i kontrowersje wokół tego historycznego wydarzenia wywołały po raz kolejny gorącą debatę na temat pasji wspinaczkowej i wpisanego w nią ryzyka. O tej właśnie pasji opowiada reportaż wspomnieniowy o Zbigniewie Stepku – dziennikarzu Radia Lublin, pisarzu oraz kierowniku pierwszej powojennej polskiej wyprawy w Himalaje Zachodnie w 1973 roku.
Posłuchajmy reportażu Katarzyny Michalak zatytułowanego „Sam możesz wybierać los”, w środę po 21.00.
Audycję zrealizował dźwiękowo Piotr Król.
Monika Hemperek “Youtuberki”
2021-03-04 12:59:26
Młode, kreatywne kobiety: Katarzyna Radzikowska (twórczyni „ Słowo się urzekło ” – kanału o treściach promujących ciekawostki języka polskiego), Małgorzata Szczepańska (autorka „ BiziTok ” – programu uczącego języka angielskiego) oraz Katarzyna Wieliczuk (autorka bloga „ More Than Makeup ” oraz filmów o wizażu) – opowiadają o tworzeniu ambitnej „nowej telewizji”.
Fot. pixabay.com
Młode, kreatywne kobiety: Katarzyna Radzikowska (twórczyni „Słowo się urzekło” – kanału o treściach promujących ciekawostki języka polskiego), Małgorzata Szczepańska (autorka „BiziTok” – programu uczącego języka angielskiego) oraz Katarzyna Wieliczuk (autorka bloga „More Than Makeup” oraz filmów o wizażu) – opowiadają o tworzeniu ambitnej „nowej telewizji”.
Fot. pixabay.com
Czesława Borowik „Sprawiedliwi, ale wyklęci”
2021-03-04 12:58:29
Ich bardzo młode lata przypadły na czas wojny. Wychowani na niepodległościowych wzorcach zaangażowali się w tak zwaną drugą konspirację, tym razem antykomunistyczną. Zapłacili za to bardzo wysoką cenę.
Niektóre nagrania, w tym te z więźniami politycznymi Zbigniewem Matysiakiem i Janem Łokajem, czy Krystyną Jaroszewicz, Andrzejem Silem, Salwiną Strug pochodzą z archiwum Polskiego Radia Lublin.
Fot. pixabay.com
Ich bardzo młode lata przypadły na czas wojny. Wychowani na niepodległościowych wzorcach zaangażowali się w tak zwaną drugą konspirację, tym razem antykomunistyczną. Zapłacili za to bardzo wysoką cenę.
Niektóre nagrania, w tym te z więźniami politycznymi Zbigniewem Matysiakiem i Janem Łokajem, czy Krystyną Jaroszewicz, Andrzejem Silem, Salwiną Strug pochodzą z archiwum Polskiego Radia Lublin.
Fot. pixabay.com
Mariusz Kamiński „To, co najważniejsze”
2021-03-04 12:57:21
1 marca 2021 roku, już po raz jedenasty w Polsce obchodzony jest Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”. Dziś w związku z tym w programie „Na własne uszy” przypomnimy reportaż Mariusza Kamińskiego pt. „To, co najważniejsze”.
Bohaterka reportażu, Zofia Pelczarska, nauczycielka i kierowniczka przedwojennej Publicznej Szkoły Powszechnej nr 12 w Lublinie, żołnierz Armii Krajowej, została aresztowana jesienią 1944 roku. Trafiła do więzienia na zamku lubelskim, gdzie po krótkim procesie została skazana przez komunistyczny Sąd Wojskowy Okręgu Lubelskiego na karę śmierci i rozstrzelana w grudniu. Przez wiele lat była zapomniana. W pierwszych latach XXI wieku, nauczyciele z Gimnazjum nr 12 w Lublinie – szkoły, która administracyjnie była kontynuatorką Publicznej Szkoły Powszechnej nr 12, rozpoczęli starania o nadanie szkole imienia Zofii Pelczarskiej.
1 marca 2021 roku, już po raz jedenasty w Polsce obchodzony jest Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”. Dziś w związku z tym w programie „Na własne uszy” przypomnimy reportaż Mariusza Kamińskiego pt. „To, co najważniejsze”.
Bohaterka reportażu, Zofia Pelczarska, nauczycielka i kierowniczka przedwojennej Publicznej Szkoły Powszechnej nr 12 w Lublinie, żołnierz Armii Krajowej, została aresztowana jesienią 1944 roku. Trafiła do więzienia na zamku lubelskim, gdzie po krótkim procesie została skazana przez komunistyczny Sąd Wojskowy Okręgu Lubelskiego na karę śmierci i rozstrzelana w grudniu. Przez wiele lat była zapomniana. W pierwszych latach XXI wieku, nauczyciele z Gimnazjum nr 12 w Lublinie – szkoły, która administracyjnie była kontynuatorką Publicznej Szkoły Powszechnej nr 12, rozpoczęli starania o nadanie szkole imienia Zofii Pelczarskiej.
Pokazujemy po 10 odcinków na stronie. Skocz do strony:
12345678910111213141516171819202122232425262728293031323334353637383940414243444546474849505152535455565758596061626364656667686970717273747576777879808182838485868788899091