Reportaż Radia Lublin
Usłyszeć na własne uszy to znaczy doświadczyć osobiście, poznać, poczuć i zrozumieć. Słuchamy więc świata z wielką uwagą i przygotowujemy dla Was opowieści, które dotykają spraw najistotniejszych: miłości, bólu, cierpienia, szczęścia…
Zagłębiamy się w meandry przeszłości i śledzimy bieżące wydarzenia, nigdy nie tracąc z oczu losu człowieka. Los człowieka znaczy bowiem więcej niż jakakolwiek decyzja polityczna, ideologia czy religia. Naszym zadaniem jako autorów, jest spotkanie z Innym i takie opowiedzenie jego historii, aby stała się uniwersalna i ważna dla każdego, kto jej wysłucha.
Kategorie:
Edukacja
Edukacja
Pokazujemy po 10 odcinków na stronie. Skocz do strony:
12345678910111213141516171819202122232425262728293031323334353637383940414243444546474849505152535455565758596061626364656667686970717273747576777879808182838485868788899091
Czesława Borowik „Tu, gdzie jeszcze cisza trwa”
2020-12-07 18:36:17
W Krzesimowie pod Lublinem w gm. Mełgiew więziono tych, którzy nie godzili się na ustrój narzucany siłą Armii Czerwonej. Ze Skorowidza do Księgi Zmarłych wynika, że w zbiorowych mogiłach mogą spoczywać rodziny.
Rozalia Taraszkiewicz-Otta znalazła się tam z powodu braci, legendarnych partyzantów Leona Taraszkiewicza „Jastrzębia” i Edwarda Taraszkiewicza „Żelaznego”, których władza ludowa chciała dopaść żywych lub martwych. To w związku z nimi 13-letnia Rozalia z mamą były więzione w tzw. obozie pracy w Krzesimowie.
Kilkoro mieszkańców Krzesimowa zgodziło się na nagrania. Byli to: Jan Szabała i Kazimierz Kornet, pozostali chcieli pozostać anonimowi.
Słyszymy księdza Karola Serkisa, Alinę Gałan, która w momencie prowadzonych nagrań była prezesem Oddziałowej Komisji Badania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu w Lublinie.
Kiedy autorka przygotowywała ten reportaż w 1996 roku, opracowań historycznych na ten temat nie było. Były nawet takie głosy, że to może nieprawda. Mieszkańcy Krzesimowa bali się mówić.
Po okolicy Krzesimowa w nagraniach towarzyszył Czesławie Borowik Edward Łakomski, były młodociany więzień polityczny obozu w Jaworznie.
Cytowane źródła to „Dokument o powołaniu obozu” i Skorowidz do Księgi Zmarłych. Wykorzystane zostały fragmenty wiersza Wisławy Szymborskiej „Obóz głodowy pod Jasłem” w interpretacji Grzegorza Matyska i „Polonez Ogińskiego” w wykonaniu Moniki Boraczyńskiej .
Współpraca lektorska: Agata Koss-Dybała, Adam Kuklewicz, Paweł Wądołowski.
Realizacja akustyczna: Wojciecha Kanadysa.
Remaster: Michał Dyrka.
W listopadzie w krzesimowskiej Dolinie Krzyży, bo tak się mówi o dołach śmierci, o których była mowa w reportażu, osoby z okolicy i przyjezdni pozostawiają znicze. Mieszkańcy Krzesimowa udaremnili kiedyś zakusy niemieckiej firmy, by przeznaczyć to miejsce na segregację śmieci. Prace projektowe były już zaawansowane. Tak się jednak nie stało.
Po godz. 17.00 zaprasza Czesława Borowik.
Fot. zdjęcia archiwalne Studia Historii Mówionej/nadesłane
W Krzesimowie pod Lublinem w gm. Mełgiew więziono tych, którzy nie godzili się na ustrój narzucany siłą Armii Czerwonej. Ze Skorowidza do Księgi Zmarłych wynika, że w zbiorowych mogiłach mogą spoczywać rodziny.
Rozalia Taraszkiewicz-Otta znalazła się tam z powodu braci, legendarnych partyzantów Leona Taraszkiewicza „Jastrzębia” i Edwarda Taraszkiewicza „Żelaznego”, których władza ludowa chciała dopaść żywych lub martwych. To w związku z nimi 13-letnia Rozalia z mamą były więzione w tzw. obozie pracy w Krzesimowie.
Kilkoro mieszkańców Krzesimowa zgodziło się na nagrania. Byli to: Jan Szabała i Kazimierz Kornet, pozostali chcieli pozostać anonimowi.
Słyszymy księdza Karola Serkisa, Alinę Gałan, która w momencie prowadzonych nagrań była prezesem Oddziałowej Komisji Badania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu w Lublinie.
Kiedy autorka przygotowywała ten reportaż w 1996 roku, opracowań historycznych na ten temat nie było. Były nawet takie głosy, że to może nieprawda. Mieszkańcy Krzesimowa bali się mówić.
Po okolicy Krzesimowa w nagraniach towarzyszył Czesławie Borowik Edward Łakomski, były młodociany więzień polityczny obozu w Jaworznie.
Cytowane źródła to „Dokument o powołaniu obozu” i Skorowidz do Księgi Zmarłych. Wykorzystane zostały fragmenty wiersza Wisławy Szymborskiej „Obóz głodowy pod Jasłem” w interpretacji Grzegorza Matyska i „Polonez Ogińskiego” w wykonaniu Moniki Boraczyńskiej .
Współpraca lektorska: Agata Koss-Dybała, Adam Kuklewicz, Paweł Wądołowski.
Realizacja akustyczna: Wojciecha Kanadysa.
Remaster: Michał Dyrka.
W listopadzie w krzesimowskiej Dolinie Krzyży, bo tak się mówi o dołach śmierci, o których była mowa w reportażu, osoby z okolicy i przyjezdni pozostawiają znicze. Mieszkańcy Krzesimowa udaremnili kiedyś zakusy niemieckiej firmy, by przeznaczyć to miejsce na segregację śmieci. Prace projektowe były już zaawansowane. Tak się jednak nie stało.
Po godz. 17.00 zaprasza Czesława Borowik.
Fot. zdjęcia archiwalne Studia Historii Mówionej/nadesłane
Monika Hemperek „Murat i Majka”
2020-12-07 18:34:33
Dziś przypomnimy reportaż Moniki Hemperek pod tytułem „Murat i Majka” o dwojgu przedszkolakach z Przedszkola Specjalnego nr 11 w Lublinie. Przyjaciołach, którzy nie potrafiąc bez siebie żyć, wspólnie motywowali się do ćwiczeń rehabilitacyjnych, brali udział w olimpiadach specjalnych, a ich przyjaźń ma szansę wpłynąć na zmianę postrzegania osób z niepełnosprawnością.
Fot. archiwum
Dziś przypomnimy reportaż Moniki Hemperek pod tytułem „Murat i Majka” o dwojgu przedszkolakach z Przedszkola Specjalnego nr 11 w Lublinie. Przyjaciołach, którzy nie potrafiąc bez siebie żyć, wspólnie motywowali się do ćwiczeń rehabilitacyjnych, brali udział w olimpiadach specjalnych, a ich przyjaźń ma szansę wpłynąć na zmianę postrzegania osób z niepełnosprawnością.
Fot. archiwum
Katarzyna Michalak „Cicha noc”
2020-12-07 18:31:18
Powiatowe miasto na wschodzie Polski. Lata osiemdziesiąte. Kiedy rodzi się dziecko z głęboką niepełnosprawnością intelektualną, jego matka zdana jest na samą siebie. Brakuje lekarzy specjalistów, rehabilitantów… Z opieki nad dzieckiem wycofuje się jego ojciec.
Takie były początki macierzyństwa bohaterek reportażu: pani Ireny i pani Zofii – kobiet, które przez 24 godziny na dobę opiekują się swoimi dorosłymi już synami. Jest jeszcze pani Monika – mama dziesięcioletniego Mikołaja, która ma nadzieję, że postęp medycyny zapewni jej inną przyszłość.
W reportażu Katarzyny Michalak „Cicha noc” trzy niezwykłe kobiety opowiadają o swojej samotnej miłości, lęku, nadziei.
Do usłyszenia w czwartek tuż po godzinie 21.00.
Fot. nadesłane
Powiatowe miasto na wschodzie Polski. Lata osiemdziesiąte. Kiedy rodzi się dziecko z głęboką niepełnosprawnością intelektualną, jego matka zdana jest na samą siebie. Brakuje lekarzy specjalistów, rehabilitantów… Z opieki nad dzieckiem wycofuje się jego ojciec.
Takie były początki macierzyństwa bohaterek reportażu: pani Ireny i pani Zofii – kobiet, które przez 24 godziny na dobę opiekują się swoimi dorosłymi już synami. Jest jeszcze pani Monika – mama dziesięcioletniego Mikołaja, która ma nadzieję, że postęp medycyny zapewni jej inną przyszłość.
W reportażu Katarzyny Michalak „Cicha noc” trzy niezwykłe kobiety opowiadają o swojej samotnej miłości, lęku, nadziei.
Do usłyszenia w czwartek tuż po godzinie 21.00.
Fot. nadesłane
Monika Malec „Niebajkowe życie”
2020-12-07 18:30:28
Poetka, pisarka i nauczycielka historii Ewa Bajkowska jest wnuczką Wacława Bajkowskiego, który miał ogromy wkład w budowanie samorządu miasta Lublina u progu odzyskania przez Polskę niepodległości. Był adwokatem. Pełnił funkcję sędziego Trybunału Lubelskiego, radnego i komisarza wyborczego. Został pierwszym prezydentem Lublina. Funkcję tę pełnił do kwietnia 1918 roku, kiedy to polskie władze miejskie popadły w konflikt z władzami zaboru austriackiego. Potem wyjechał do Zamościa, gdzie był adwokatem Ordynacji Zamojskiej i działaczem społecznym.
Jego wnuczka napisała książkę „Wierni. Opowieść rodzinna” która jest poświęcona, między innymi, właśnie Wacławowi Bajkowskiemu.
Poetka, pisarka i nauczycielka historii Ewa Bajkowska jest wnuczką Wacława Bajkowskiego, który miał ogromy wkład w budowanie samorządu miasta Lublina u progu odzyskania przez Polskę niepodległości. Był adwokatem. Pełnił funkcję sędziego Trybunału Lubelskiego, radnego i komisarza wyborczego. Został pierwszym prezydentem Lublina. Funkcję tę pełnił do kwietnia 1918 roku, kiedy to polskie władze miejskie popadły w konflikt z władzami zaboru austriackiego. Potem wyjechał do Zamościa, gdzie był adwokatem Ordynacji Zamojskiej i działaczem społecznym.
Jego wnuczka napisała książkę „Wierni. Opowieść rodzinna” która jest poświęcona, między innymi, właśnie Wacławowi Bajkowskiemu.
Monika Hemperek „Dolores śpiewa duchem”
2020-12-07 18:25:44
Jak brzmi śpiew aniołów, duchów niebieskich?
W mistyczny świat chorału gregoriańskiego wprowadzi nas siostra Dolores Nowak ze Zgromadzenia Sióstr Uczennic Boskiego Mistrza, dr muzykologii, śpiewająca chorały gregoriańskie i zgłębiająca ich tajemnice z pasją detektywa.
Dr Dolores Nowak w 2008 skończyła studia magisterskie w Instytucie Muzykologii KUL, a w 2016 r. obroniła doktorat na tym samym kierunku. Jest także absolwentką Podyplomowego Studium Chórmistrzowskiego na Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. Od początku ukończenia studiów organizowała i prowadziła Kursy Muzyki Liturgicznej w Warszawie, kursy dla psałterzystów w Warszawie, Olsztynie i w Opolu. Prowadziła różne zespoły chóralne, m.in. Chór studentów w Wyższej Szkole im. Bogdana Jańskiego w Warszawie czy Międzyzakonne Chóry w Warszawie, w Lublinie i w Opolu. Sama także była członkiem żeńskiej scholi gregoriańskiej „Clamaverunt iusti”, działającej pod dyrekcją Michała Sławeckiego w Warszawie. Jest także sekretarzem Stowarzyszenia Polskich Muzyków Kościelnych. W 2020 roku nagrała płytę MP3 z repertuarem gregoriańskim, na której znalazły się 63 utwory chorałowe i 34 melodie tonów gregoriańskich…
Na reportaż po 21.00 zaprasza Monika Hemperek.
Fot. pixabay.com
Jak brzmi śpiew aniołów, duchów niebieskich?
W mistyczny świat chorału gregoriańskiego wprowadzi nas siostra Dolores Nowak ze Zgromadzenia Sióstr Uczennic Boskiego Mistrza, dr muzykologii, śpiewająca chorały gregoriańskie i zgłębiająca ich tajemnice z pasją detektywa.
Dr Dolores Nowak w 2008 skończyła studia magisterskie w Instytucie Muzykologii KUL, a w 2016 r. obroniła doktorat na tym samym kierunku. Jest także absolwentką Podyplomowego Studium Chórmistrzowskiego na Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. Od początku ukończenia studiów organizowała i prowadziła Kursy Muzyki Liturgicznej w Warszawie, kursy dla psałterzystów w Warszawie, Olsztynie i w Opolu. Prowadziła różne zespoły chóralne, m.in. Chór studentów w Wyższej Szkole im. Bogdana Jańskiego w Warszawie czy Międzyzakonne Chóry w Warszawie, w Lublinie i w Opolu. Sama także była członkiem żeńskiej scholi gregoriańskiej „Clamaverunt iusti”, działającej pod dyrekcją Michała Sławeckiego w Warszawie. Jest także sekretarzem Stowarzyszenia Polskich Muzyków Kościelnych. W 2020 roku nagrała płytę MP3 z repertuarem gregoriańskim, na której znalazły się 63 utwory chorałowe i 34 melodie tonów gregoriańskich…
Na reportaż po 21.00 zaprasza Monika Hemperek.
Fot. pixabay.com
Czesława Borowik „Kropla drąży skałę”
2020-12-07 18:25:00
Doktor Artur Podgórski dziś pracuje w Instytucie Pamięci Narodowej w Warszawie, ale 16 lat temu, jako młody mieszkaniec Poniatowej nie mógł się pogodzić z egzekucją ponad 14 tysięcy Żydów i na własną rękę zorganizował w rocznicę zbrodni 4 listopada 2004 roku. Upamiętnienie z udziałem Żydowskiego Instytutu Historycznego, ambasadora Izraela, sekretarza ambasady Austrii, aktorów Teatru Osterwy. Prawdę o oprawcach z Poniatowej znalazł w niemieckich archiwach i w niemieckich rodzinach.
W nagraniach wzięli udział:
Mieszkańcy Poniatowej: Jadwiga Chwil, Stefan Posyniak.
Dr Jurgen Henze z Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie.
David Peleg – ówczesny ambasador Izraela.
Gerhard Eisl – I sekretarz ambasady Austrii.
Michael Tregenza – autor anglojęzycznych opracowań na temat niemieckich obozów zagłady zlokalizowanych w Polsce, w szczególności na Lubelszczyźnie.
Archiwalia interpretowali aktorzy Teatru Osterwy.
Dziś o masowej egzekucji Żydów w 1943 roku informuje obelisk w miejscu, gdzie był Żydowski Obóz Pracy (na zdjęciach).
Fot. Sergiusz Hacia / nadesłane
Doktor Artur Podgórski dziś pracuje w Instytucie Pamięci Narodowej w Warszawie, ale 16 lat temu, jako młody mieszkaniec Poniatowej nie mógł się pogodzić z egzekucją ponad 14 tysięcy Żydów i na własną rękę zorganizował w rocznicę zbrodni 4 listopada 2004 roku. Upamiętnienie z udziałem Żydowskiego Instytutu Historycznego, ambasadora Izraela, sekretarza ambasady Austrii, aktorów Teatru Osterwy. Prawdę o oprawcach z Poniatowej znalazł w niemieckich archiwach i w niemieckich rodzinach.
W nagraniach wzięli udział:
Mieszkańcy Poniatowej: Jadwiga Chwil, Stefan Posyniak.
Dr Jurgen Henze z Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie.
David Peleg – ówczesny ambasador Izraela.
Gerhard Eisl – I sekretarz ambasady Austrii.
Michael Tregenza – autor anglojęzycznych opracowań na temat niemieckich obozów zagłady zlokalizowanych w Polsce, w szczególności na Lubelszczyźnie.
Archiwalia interpretowali aktorzy Teatru Osterwy.
Dziś o masowej egzekucji Żydów w 1943 roku informuje obelisk w miejscu, gdzie był Żydowski Obóz Pracy (na zdjęciach).
Fot. Sergiusz Hacia / nadesłane
Mariusz Kamiński „Garbowskie Skarby”
2020-12-07 18:24:04
W programie „Na własne uszy” przypomnimy reportaż Mariusza Kamińskiego pod tytułem „Garbowskie Skarby”. Kilka lat temu młodzież z istniejącego wówczas w Garbowie gimnazjum, we współpracy z nauczycielami, rodzicami, archeologami, władzami gminnymi, księżmi zaangażowała się w odnowienie starego cmentarza z połowy XIX wieku.
Te działania prowadzone były przede wszystkim dla zachowania dziedzictwa kulturowego i świadomości kulturowej lokalnej społeczności. Młodzi ludzie swoje odczucia opisali w lokalnej prasie, stworzyli akt adopcji cmentarza, który wisi w szkole na honorowym miejscu.
W drugiej części audycji przeniesiemy się do Nałęczowa, w którym na cmentarzu spoczywa wielu zasłużonych dla historii mieszkańców, którzy przybyli tu z Kresów Wschodnich.
Po 11.00 zaprasza Mariusz Kamiński.
Fot. nadesłane
W programie „Na własne uszy” przypomnimy reportaż Mariusza Kamińskiego pod tytułem „Garbowskie Skarby”. Kilka lat temu młodzież z istniejącego wówczas w Garbowie gimnazjum, we współpracy z nauczycielami, rodzicami, archeologami, władzami gminnymi, księżmi zaangażowała się w odnowienie starego cmentarza z połowy XIX wieku.
Te działania prowadzone były przede wszystkim dla zachowania dziedzictwa kulturowego i świadomości kulturowej lokalnej społeczności. Młodzi ludzie swoje odczucia opisali w lokalnej prasie, stworzyli akt adopcji cmentarza, który wisi w szkole na honorowym miejscu.
W drugiej części audycji przeniesiemy się do Nałęczowa, w którym na cmentarzu spoczywa wielu zasłużonych dla historii mieszkańców, którzy przybyli tu z Kresów Wschodnich.
Po 11.00 zaprasza Mariusz Kamiński.
Fot. nadesłane
Monika Malec “Obszar zapowietrzony”
2020-12-07 18:23:12
Na terenie całej Polski od dłuższego czasu można zobaczyć pojawiające się w jednym miejscu, a znikające w innym żółte tablice z napisem “Uwaga! Zgnilec amerykański pszczół. Obszar zapowietrzony”. Brzmi to dość niepokojąco, ale jak zapewniają naukowcy, choroba nie wpływa na ludzi, ale jest groźna dla pszczół. Więcej opowiedzą sami pszczelarze i badacze bakterii wywołującej chorobę .
Fot. pixabay.com
Na terenie całej Polski od dłuższego czasu można zobaczyć pojawiające się w jednym miejscu, a znikające w innym żółte tablice z napisem “Uwaga! Zgnilec amerykański pszczół. Obszar zapowietrzony”. Brzmi to dość niepokojąco, ale jak zapewniają naukowcy, choroba nie wpływa na ludzi, ale jest groźna dla pszczół. Więcej opowiedzą sami pszczelarze i badacze bakterii wywołującej chorobę .
Fot. pixabay.com
Monika Hemperek „Po drugiej stronie wody”
2020-12-07 18:22:29
Jak wygląda życie podwodne? Jakie tajemnice skrywają w sobie morza, oceany, zatopione kopalnie? Opowiedzą o tym doświadczeni nurkowie: Marek Zelmanowicz, Monika Kazmierska i Maciej Mazur, eksplorujący od lat różne akweny. Zachęcamy do wysłuchania reportażu Moniki Hemperek pt. „Po drugiej stronie wody”.
Do usłyszenia po godzinie 21.00. Zapraszam, Monika Hemperek.
Jak wygląda życie podwodne? Jakie tajemnice skrywają w sobie morza, oceany, zatopione kopalnie? Opowiedzą o tym doświadczeni nurkowie: Marek Zelmanowicz, Monika Kazmierska i Maciej Mazur, eksplorujący od lat różne akweny. Zachęcamy do wysłuchania reportażu Moniki Hemperek pt. „Po drugiej stronie wody”.
Do usłyszenia po godzinie 21.00. Zapraszam, Monika Hemperek.
Monika Malec „Ktoś jak łoś”
2020-12-07 18:21:55
W gwarze myśliwskiej nie ma uszu – tylko łyżki, nie ma oczu – tylko świece, ogon to u niego kwiat, a nogi to badyle. Chłopak to byk, a dziewczyna to klępa. Jego charakter jest melancholijny i ponoć dawniej ci ludzie, którzy jedli mięso łosia stawali się równie melancholijni jak on. W Polsce od lat obowiązuje zakaz polowań na łosie. Dwa lata temu mało brakowało, a zakaz ten mógł być zniesiony. Powód to wzrost szkód wyrządzanych przez łosie oraz rosnąca liczba wypadków z udziałem tych zwierząt.
Organizacjom broniącym praw zwierząt udało się zatrzymać zniesienie zakazu polowań, jednak jak uważają działacze na rzecz ochrony przyrody, najlepszą sytuacją byłoby wpisanie łosia na listę gatunków chronionych, by nie dopuścić do sytuacji jaka była przed wojną, gdy w Polsce populacja łosi liczyła 8 sztuk. By zwrócić uwagę na sytuację łosi w Polsce Fundacja Dziedzictwo Przyrodnicze zorganizowała Dzień Łosia we współpracy z trzema parkami narodowymi. Na Lubelszczyźnie wybrano Poleski Park Narodowy. Żeby zobaczyć i usłyszeć łosia na bukowisku trzeba było włączyć mikrofon przed świtem w lesie nieopodal Urszulina.
Autorka reportażu „Ktoś jak łoś” wykorzystała w audycji archiwalne dźwięki nagrane przez dziennikarki Polskiego Radia Lublin: Aleksandrę Flis i Agatę Zalewską.
Po godzinie 21.00 zaprasza Monika Malec.
Na zdjęciu od lewej: Waldemar Raduj z Poleskiego Parku Narodowego oraz Monika Malec z Polskiego Radia Lublin /fot. Leszek P., materiał nadesłany/ archiwum
W gwarze myśliwskiej nie ma uszu – tylko łyżki, nie ma oczu – tylko świece, ogon to u niego kwiat, a nogi to badyle. Chłopak to byk, a dziewczyna to klępa. Jego charakter jest melancholijny i ponoć dawniej ci ludzie, którzy jedli mięso łosia stawali się równie melancholijni jak on. W Polsce od lat obowiązuje zakaz polowań na łosie. Dwa lata temu mało brakowało, a zakaz ten mógł być zniesiony. Powód to wzrost szkód wyrządzanych przez łosie oraz rosnąca liczba wypadków z udziałem tych zwierząt.
Organizacjom broniącym praw zwierząt udało się zatrzymać zniesienie zakazu polowań, jednak jak uważają działacze na rzecz ochrony przyrody, najlepszą sytuacją byłoby wpisanie łosia na listę gatunków chronionych, by nie dopuścić do sytuacji jaka była przed wojną, gdy w Polsce populacja łosi liczyła 8 sztuk. By zwrócić uwagę na sytuację łosi w Polsce Fundacja Dziedzictwo Przyrodnicze zorganizowała Dzień Łosia we współpracy z trzema parkami narodowymi. Na Lubelszczyźnie wybrano Poleski Park Narodowy. Żeby zobaczyć i usłyszeć łosia na bukowisku trzeba było włączyć mikrofon przed świtem w lesie nieopodal Urszulina.
Autorka reportażu „Ktoś jak łoś” wykorzystała w audycji archiwalne dźwięki nagrane przez dziennikarki Polskiego Radia Lublin: Aleksandrę Flis i Agatę Zalewską.
Po godzinie 21.00 zaprasza Monika Malec.
Na zdjęciu od lewej: Waldemar Raduj z Poleskiego Parku Narodowego oraz Monika Malec z Polskiego Radia Lublin /fot. Leszek P., materiał nadesłany/ archiwum
Pokazujemy po 10 odcinków na stronie. Skocz do strony:
12345678910111213141516171819202122232425262728293031323334353637383940414243444546474849505152535455565758596061626364656667686970717273747576777879808182838485868788899091