naTemat.pl

Zapraszamy do odsłuchu naszych programów:
- ALLEGRO MA NON TROPPO, CZYLI GODZINA Z JACKIEM
- poliTyka
-Rozmowa naTemat
-Szczerze do bólu
-naŚlepo
-Wywiadówka

Link RSS Link do katalogu Numer katalogowy: 3261 Wesprzyj dobrym słowem
Udostępnij
Kategorie:
Społeczeństwo i Kultura

Odcinki od najnowszych:

SPOKOJNA GŁOWA #3 | 13 lat walczyła o siebie. Ta metamorfoza okupiona została jednak cierpieniem
2020-10-16 11:42:37

"Ile lat odkładasz szczęście z powodu wyglądu i wagi?" – pyta dietetyczka Patrycja Stranc. Ona dobrze wie, ile cierpienia kryje się za tymi słowami. Kiedy była nastolatką postanowiła schudnąć. Latami katowała się dietami, a raczej głodówkami, nienawidziła swojego ciała nawet, gdy była "wysuszona jak śliwka". O zaburzeniach odżywiania i wychodzeniu z choroby opowiada w podcaście "Spokojna głowa".  Wielka, jak fadroma, grubas, wieloryb, cycki, jak melony, nie jedz tyle... Takie oto "żarciki" rówieśników sprawiły, że Patrycja Stranc chciała się zmienić. Jednak zamiast zadowolenia i miłości do samej siebie, otrzymała zupełnie inny bagaż.  Bulimia, lęk przed brakiem akceptacji, kompulsywne objadanie się, "certyfikat ukończenia wszystkich modnych diet, suplementów i ćwiczeń", nienawiść do siebie, izolacja, lęk przed wychodzeniem z domu, poczucie wstydu i jak podkreśla przekonanie, że "wygląd jest najważniejszy, więc nie ważne w jaki sposób osiąga się utratę wagi, ważny jest tylko efekt".  "Program społeczny do walki z nadwagą i otyłością, w którym brałam udział od 13 roku życia. Dzięki niemu w wieku dojrzewania przeszłam na dietę 300 kcal dziennie, jedząc kanapkę na śniadanie, malutki obiad i... nic" – przyznaje nasza rozmówczyni.

"Ile lat odkładasz szczęście z powodu wyglądu i wagi?" – pyta dietetyczka Patrycja Stranc. Ona dobrze wie, ile cierpienia kryje się za tymi słowami. Kiedy była nastolatką postanowiła schudnąć. Latami katowała się dietami, a raczej głodówkami, nienawidziła swojego ciała nawet, gdy była "wysuszona jak śliwka". O zaburzeniach odżywiania i wychodzeniu z choroby opowiada w podcaście "Spokojna głowa".  Wielka, jak fadroma, grubas, wieloryb, cycki, jak melony, nie jedz tyle... Takie oto "żarciki" rówieśników sprawiły, że Patrycja Stranc chciała się zmienić. Jednak zamiast zadowolenia i miłości do samej siebie, otrzymała zupełnie inny bagaż.  Bulimia, lęk przed brakiem akceptacji, kompulsywne objadanie się, "certyfikat ukończenia wszystkich modnych diet, suplementów i ćwiczeń", nienawiść do siebie, izolacja, lęk przed wychodzeniem z domu, poczucie wstydu i jak podkreśla przekonanie, że "wygląd jest najważniejszy, więc nie ważne w jaki sposób osiąga się utratę wagi, ważny jest tylko efekt".  "Program społeczny do walki z nadwagą i otyłością, w którym brałam udział od 13 roku życia. Dzięki niemu w wieku dojrzewania przeszłam na dietę 300 kcal dziennie, jedząc kanapkę na śniadanie, malutki obiad i... nic" – przyznaje nasza rozmówczyni.

naTematyka #29 | Pociąg w nieznane, czyli zaskakujący portret Rosji z perspektywy podróży Koleją Transsyberyjską
2020-10-14 12:39:47

Z wiadomej przyczyny ostatnie miesiące nie obfitowały w dalekie wyjazdy. Tym chętniej odbyłem wirtualno-książkową eskapadę, na którą zaprosił Piotr Milewski, pisarz, dziennikarz, fotograf, globtroter oraz – jak się okazało – arcyciekawy gawędziarz. Oto "Transsyberyjska. Drogą żelazną przez Rosję i dalej", czyli wciągający reportaż, który naprawdę zmienia sposób postrzegania tego wschodniego mocarstwa.  Doktor ekonomii (studiował w Poznaniu, Wiedniu, Pasawie, Filadelfii, Saporo i Otatu) i wytrawny obieżyświat, który dziewięć lat życia spędził w Kraju Kwitnącej Wiśni. Piotr Milewski ma na koncie m. in. książki poświęcone Wschodowi ("Zapiski z roku Królika i roku Konia", "Planeta K. Pięć lat w japońskiej korporacji") i Północy ("Islandia albo najzimniejsze lato od pięćdziesięciu lat").  Jako dziecko zakochał się pociągach, zwłaszcza tych przemierzających najdłuższą linię kolejową świata – mierzącą niemal 9289 kilometrów trasę łączącą Moskwę i Władywostok, a dziś na półki księgarskie trafia nowe, poprawione i rozszerzone wydanie jego debiutu opisującego wielką wyprawę, której początkiem była Warszawa, natomiast finiszem... naprawdę wnikliwe przyjrzenie się Rosji, zarówno tej sprzed wielu lat, jak i współczesnej.  A wszystko to nieśpiesznym tempie, przy akompaniamencie stukotu kół pociągu wypełnionego naprawdę barwnymi postaciami. Porozmawiajmy o stereotypach dotyczących owego kraju, obalając prze okazji sporo mitów, które na dobre utrwaliły się w Polakach.  Czas dowiedzieć się, jak zdefiniować rosyjską duszę (i czy to w ogóle możliwe) i do czego naszym wschodnim sąsiadom potrzebny jest alkohol. Jak naprawdę wygląda ich specyficzne podejście do obcych, będące połączeniem niezwykłego ciepła i otwartości z podejrzliwością bądź wręcz agresją? To zaledwie część rzeczy, na które otworzą ci oczy zarówno ta zaskakująca książka, jak i nasza pogawędka.

Z wiadomej przyczyny ostatnie miesiące nie obfitowały w dalekie wyjazdy. Tym chętniej odbyłem wirtualno-książkową eskapadę, na którą zaprosił Piotr Milewski, pisarz, dziennikarz, fotograf, globtroter oraz – jak się okazało – arcyciekawy gawędziarz. Oto "Transsyberyjska. Drogą żelazną przez Rosję i dalej", czyli wciągający reportaż, który naprawdę zmienia sposób postrzegania tego wschodniego mocarstwa.  Doktor ekonomii (studiował w Poznaniu, Wiedniu, Pasawie, Filadelfii, Saporo i Otatu) i wytrawny obieżyświat, który dziewięć lat życia spędził w Kraju Kwitnącej Wiśni. Piotr Milewski ma na koncie m. in. książki poświęcone Wschodowi ("Zapiski z roku Królika i roku Konia", "Planeta K. Pięć lat w japońskiej korporacji") i Północy ("Islandia albo najzimniejsze lato od pięćdziesięciu lat").  Jako dziecko zakochał się pociągach, zwłaszcza tych przemierzających najdłuższą linię kolejową świata – mierzącą niemal 9289 kilometrów trasę łączącą Moskwę i Władywostok, a dziś na półki księgarskie trafia nowe, poprawione i rozszerzone wydanie jego debiutu opisującego wielką wyprawę, której początkiem była Warszawa, natomiast finiszem... naprawdę wnikliwe przyjrzenie się Rosji, zarówno tej sprzed wielu lat, jak i współczesnej.  A wszystko to nieśpiesznym tempie, przy akompaniamencie stukotu kół pociągu wypełnionego naprawdę barwnymi postaciami. Porozmawiajmy o stereotypach dotyczących owego kraju, obalając prze okazji sporo mitów, które na dobre utrwaliły się w Polakach.  Czas dowiedzieć się, jak zdefiniować rosyjską duszę (i czy to w ogóle możliwe) i do czego naszym wschodnim sąsiadom potrzebny jest alkohol. Jak naprawdę wygląda ich specyficzne podejście do obcych, będące połączeniem niezwykłego ciepła i otwartości z podejrzliwością bądź wręcz agresją? To zaledwie część rzeczy, na które otworzą ci oczy zarówno ta zaskakująca książka, jak i nasza pogawędka.

naTematyka #28 | "Świat się skurczył, lecz wciąż można go odkrywać" Jacek Pałkiewicz o sztuce podróżowania i... życia
2020-10-12 12:49:52

Oto jedna z tych książek, które pochłania się z wypiekami na twarzy: Jacek Pałkiewicz, wybitny dziennikarz, pisarz i globtroter, zabiera czytelnika w podróż przez swoje niesamowicie wręcz barwne życie oraz dzieli się z nim spostrzeżeniami na temat świata – zarówno współczesnego, jak i tego, który już zniknął.  Przedstawienie pełnej listy dokonań Jacka Pałkiewicza w tak krótkim tekście, bądź też podczas kilkudziesięciominutowej rozmowy, jest po prostu niemożliwe; przypomnijmy więc jedynie, iż mamy do czynienia z człowiekiem, który na początku lat 70. przedarł się za Żelazną Kurtynę, aby, bez grosza przy duszy, rozpocząć nowe życie na włoskiej ziemi. 

Oto jedna z tych książek, które pochłania się z wypiekami na twarzy: Jacek Pałkiewicz, wybitny dziennikarz, pisarz i globtroter, zabiera czytelnika w podróż przez swoje niesamowicie wręcz barwne życie oraz dzieli się z nim spostrzeżeniami na temat świata – zarówno współczesnego, jak i tego, który już zniknął.  Przedstawienie pełnej listy dokonań Jacka Pałkiewicza w tak krótkim tekście, bądź też podczas kilkudziesięciominutowej rozmowy, jest po prostu niemożliwe; przypomnijmy więc jedynie, iż mamy do czynienia z człowiekiem, który na początku lat 70. przedarł się za Żelazną Kurtynę, aby, bez grosza przy duszy, rozpocząć nowe życie na włoskiej ziemi. 

SPOKOJNA GŁOWA #2 | Jak radzić sobie ze stresem? Psycholog mówi, jak rozładować napięcie
2020-10-09 19:32:56

Stresu uniknąć się nie da, nie da się go też zupełnie wyeliminować z naszego życia, chociaż z każdej strony słyszymy tego typu rady. Można natomiast świadomie pracować nad sobą i nad swoimi emocjami, aby zminimalizować skutki życia w ciągłym napięciu. Jak to zrobić, pytamy w programie "Spokojna głowa" psycholog Joannę Jaworską. Stres stał się tak oczywistym elementem naszego życia – życia w pędzie – że bardzo często nie staramy się nawet nad nim zapanować, a przecież jego wpływ na nasze myśli, emocje, na nasz organizm, jest ogromny. Może doprowadzić do lęku, do wypalenia zawodowego, może niszczyć relacje z innymi, a w końcu może też być jedną z przyczyn depresji. "Reakcja umysłu oraz ciała jest natychmiastowa. Pojawiają się myśli pełne niepokoju i obaw, katastroficzne myślenie, czarnowidztwo. (...) Jesteś drażliwy, łatwo wyprowadzasz się z równowagi, reagujesz złością, szybko wpadasz w gniew, zwykłe sytuacje doprowadzają Cię do łez, masz kłopoty ze snem i brak Ci apetytu. Tak właśnie ciało pokazuje, że zapalona jest czerwona lampka" – wyjaśnia Joanna Jaworska.

Stresu uniknąć się nie da, nie da się go też zupełnie wyeliminować z naszego życia, chociaż z każdej strony słyszymy tego typu rady. Można natomiast świadomie pracować nad sobą i nad swoimi emocjami, aby zminimalizować skutki życia w ciągłym napięciu. Jak to zrobić, pytamy w programie "Spokojna głowa" psycholog Joannę Jaworską. Stres stał się tak oczywistym elementem naszego życia – życia w pędzie – że bardzo często nie staramy się nawet nad nim zapanować, a przecież jego wpływ na nasze myśli, emocje, na nasz organizm, jest ogromny. Może doprowadzić do lęku, do wypalenia zawodowego, może niszczyć relacje z innymi, a w końcu może też być jedną z przyczyn depresji. "Reakcja umysłu oraz ciała jest natychmiastowa. Pojawiają się myśli pełne niepokoju i obaw, katastroficzne myślenie, czarnowidztwo. (...) Jesteś drażliwy, łatwo wyprowadzasz się z równowagi, reagujesz złością, szybko wpadasz w gniew, zwykłe sytuacje doprowadzają Cię do łez, masz kłopoty ze snem i brak Ci apetytu. Tak właśnie ciało pokazuje, że zapalona jest czerwona lampka" – wyjaśnia Joanna Jaworska.

poliTyka #21 | "Jestem na kwarantannie za niewinność". Dziambor i Dryjańska spierają się o maseczki
2020-10-08 19:24:49

Noszenie maseczek jako opcja tylko dla chętnych? Takiego poglądu bronił w podcaście poliTYka poseł Artur Dziambor (Konfederacja). Z parlamentarzystą nie zgadzała się prowadząca program Anna Dryjańska. W czwartek odnotowano rekordowe nowych 4 280 zakażeń koronawirusem i śmierć 76 osób.

Noszenie maseczek jako opcja tylko dla chętnych? Takiego poglądu bronił w podcaście poliTYka poseł Artur Dziambor (Konfederacja). Z parlamentarzystą nie zgadzała się prowadząca program Anna Dryjańska. W czwartek odnotowano rekordowe nowych 4 280 zakażeń koronawirusem i śmierć 76 osób.

naTematyka #27 | Repertuar Ewy Demarczyk odkryty na nowo. Oto artystka, której polska muzyka po prostu potrzebowała
2020-10-08 02:56:54

Jeżeli jeszcze nie znasz tej utalentowanej 23-latki, zdecydowanie polecam nadrobienie zaległości. Jej debiutancki album, "List do Czarnego Anioła – piosenki z repertuaru Ewy Demarczyk", ląduje właśnie na półkach sklepowych, a ja zasiadam do rozmowy z artystką, dzięki której – mam nadzieję – Podlasie przestanie kojarzyć się wyłącznie z disco polo.  Pochodzi z Rzędzian, czyli niewielkiej miejscowości położonej niedaleko Białegostoku, studiuje w gdańskiej Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku (wydział wokalno-aktorski, specjalność: musical). Na koncie ma m. in. występy w Operze i Filharmonii Podlaskiej oraz współpracę z Gdyńską Orkiestrą Symfoniczną.  Właśnie nagrała (i wydała we własnym zakresie) pierwszą płytę, na której znalazły się nieśmiertelne utwory z repertuaru "nadwiślańskiej Édith Piaf" zaserwowane w jazzowych aranżacjach. Dowiedzmy się, czy w jej ocenie młodzi Polacy potrzebują tak wysmakowanej i niełatwej w odbiorze muzyki oraz jakie cechy charakteru owa artystka dzieli z legendarną Ewą Demarczyk.  Oprócz tego: czy Patrycja Zieniewicz postawi w przyszłości na tworzenie hip-hopu, bądź też poetyckiego disco polo? Czy żyjemy w czasach, w których można jeszcze uprawiać prawdziwą sztukę, stawiając artyzm ponad celebryckość? Jak opowiadać dzieciom o umieraniu? To wszystko (i o wiele więcej) w naszym podcaście.

Jeżeli jeszcze nie znasz tej utalentowanej 23-latki, zdecydowanie polecam nadrobienie zaległości. Jej debiutancki album, "List do Czarnego Anioła – piosenki z repertuaru Ewy Demarczyk", ląduje właśnie na półkach sklepowych, a ja zasiadam do rozmowy z artystką, dzięki której – mam nadzieję – Podlasie przestanie kojarzyć się wyłącznie z disco polo.  Pochodzi z Rzędzian, czyli niewielkiej miejscowości położonej niedaleko Białegostoku, studiuje w gdańskiej Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku (wydział wokalno-aktorski, specjalność: musical). Na koncie ma m. in. występy w Operze i Filharmonii Podlaskiej oraz współpracę z Gdyńską Orkiestrą Symfoniczną.  Właśnie nagrała (i wydała we własnym zakresie) pierwszą płytę, na której znalazły się nieśmiertelne utwory z repertuaru "nadwiślańskiej Édith Piaf" zaserwowane w jazzowych aranżacjach. Dowiedzmy się, czy w jej ocenie młodzi Polacy potrzebują tak wysmakowanej i niełatwej w odbiorze muzyki oraz jakie cechy charakteru owa artystka dzieli z legendarną Ewą Demarczyk.  Oprócz tego: czy Patrycja Zieniewicz postawi w przyszłości na tworzenie hip-hopu, bądź też poetyckiego disco polo? Czy żyjemy w czasach, w których można jeszcze uprawiać prawdziwą sztukę, stawiając artyzm ponad celebryckość? Jak opowiadać dzieciom o umieraniu? To wszystko (i o wiele więcej) w naszym podcaście.

KORONAWIRUS BEZ CENZURY #30 | SARS-CoV-2 w ciąży. Jak leczyć kobiety w ciąży chore na COVID-19?
2020-10-02 14:29:22

Kobiety w ciąży są w grupie większego ryzyka infekcji koronawirusem dlatego, że ich system immunologiczny jest "przestawiony” na tryb ciążowy. Kobiety w ciąży są ogólnie bardziej wrażliwe na infekcje, w tym te wirusowe. Jednak jeśli chodzi o zgony spowodowane SARS-CoV-2, na szczęście nie ma istotnej różnicy, czy zakażona kobieta jest w ciąży, czy też nie – mówi w specjalnym podcaście "Koronawirus bez cenzury" prof. Krzysztof Nowosielski, ginekolog, seksuolog i onkolog.  Zgony wśród kobiet nieciężarnych to statystycznie 1 na 500, a u pań w ciąży - 1 na 400. Niestety u kobiet w ciąży mamy większe ryzyko, że zostaną przyjęte na oddział intensywnej opieki medycznej. Jest też większe ryzyko niewydolności oddechowej i konieczności zastosowania respiratora podczas leczenia. Ciąża, to czas, kiedy ze względu na rozwijający się płód kobieta nie może przyjmować wielu leków. Jednak te popularne, stosowane dzisiaj w leczeniu COVID-19, można podawać kobietom w ciąży i, jak mówi prof. Nowosielski, jest to w miarę bezpieczne. Najczęściej jednak to leczenie wiąże się ze wspomaganiem oddechu, nawodnieniem, regulacją temperatury. Generalnie grupa kobiet w ciąży, które wymagają bardzo intensywnego leczenia nie jest ogromna.

Kobiety w ciąży są w grupie większego ryzyka infekcji koronawirusem dlatego, że ich system immunologiczny jest "przestawiony” na tryb ciążowy. Kobiety w ciąży są ogólnie bardziej wrażliwe na infekcje, w tym te wirusowe. Jednak jeśli chodzi o zgony spowodowane SARS-CoV-2, na szczęście nie ma istotnej różnicy, czy zakażona kobieta jest w ciąży, czy też nie – mówi w specjalnym podcaście "Koronawirus bez cenzury" prof. Krzysztof Nowosielski, ginekolog, seksuolog i onkolog.  Zgony wśród kobiet nieciężarnych to statystycznie 1 na 500, a u pań w ciąży - 1 na 400. Niestety u kobiet w ciąży mamy większe ryzyko, że zostaną przyjęte na oddział intensywnej opieki medycznej. Jest też większe ryzyko niewydolności oddechowej i konieczności zastosowania respiratora podczas leczenia. Ciąża, to czas, kiedy ze względu na rozwijający się płód kobieta nie może przyjmować wielu leków. Jednak te popularne, stosowane dzisiaj w leczeniu COVID-19, można podawać kobietom w ciąży i, jak mówi prof. Nowosielski, jest to w miarę bezpieczne. Najczęściej jednak to leczenie wiąże się ze wspomaganiem oddechu, nawodnieniem, regulacją temperatury. Generalnie grupa kobiet w ciąży, które wymagają bardzo intensywnego leczenia nie jest ogromna.

naTematyka #26 | GLADIATORZY Z OBOZÓW ŚMIERCI. Książka, która potrafi naprawdę znokautować
2020-09-30 09:36:25

Bohaterką dzisiejszej rozmowy będzie opowieść o ludziach naprawdę zadziwiających – pięściarzach, którzy nawet po uwięzieniu w nazistowskich obozach koncentracyjnych potrafili odnaleźć w sobie sportowego ducha, walcząc – w przenośni i dosłownie – o życie swoje oraz kolegów. O tych postaciach sprzed lat, o ich harcie ducha oraz nieprawdopodobnej sile woli, opowie Andrzej Fedorowicz, autor książki "Gladiatorzy z obozów śmierci".  Dziennikarz-freelancer, który publikował m. in. w Gazecie Wyborczej, Super Expressie, Focusie, Fakcie, Newsweeku Historia oraz wSieci Historii. Pisarz mający na koncie książki takie, jak dwie części "Słynnych ucieczek Polaków", "Buntowniczki. Niezwykłe Polki, które robiły, co chciały", "Wybranki fortuny. Niezwykłe Polki, które podbiły świat", "25 polskich wynalazców i odkrywców, którzy zmienili świat", "Warszawa stolica szpiegów. 150 lat tajnych operacji, walki wywiadów, prowokacji i zamachów w sercu Polski", "Druga Rzeczpospolita w 100 przedmiotach", "Łamacz szyfrów" oraz "Podróżnicy. Wielkie wyprawy Polaków". Wspólnie z żoną napisał także przewodnik po Wyspach Kanaryjskich. Andrzej Fedorowicz, wnuk żołnierza AK, pasjonat tematyki kryminalnej oraz historycznego dziennikarstwa śledczego, zdradza szczegóły dotyczące utalentowanych pięściarzy, którzy znaleźli się za obozowymi drutami. Głównymi bohaterami "Gladiatorów z obozów śmierci" są nie tylko Polacy, Tadeusz "Teddy" Pietrzykowski, Jerzy Junosza Kowalewski, Antoni Czortek i Hercka Haft, lecz także niemiecki Rom Johann Rukeli Trollman oraz Salam Bully Schott, Leendert Leen Sanders, Salamo Arouch i Victor Young Perez, czyli Żydzi z Niemiec, Holandii, Grecji i Tunezji.  Osadzeni m. in. w obozach Auschwitz I, Birkenau i Monowitz, Neu-Dachs, Neuengamme, Salzgitter oraz Gross-Rosen toczyli pojedynki na śmierć i życie, w których nagrodą często bywał jedynie bochenek chleba i kostka margaryny. Jednocześnie owe zmagania stały się wielkim biznesem kontrolowanym przez SS-manów i niemieckich kapo, organizujących gale pięściarskie i zarabiających fortuny na zakładach bukmacherskich.  Przenieśmy się do świata, w którym boks był traktowany, w dosłownym tego słowa znaczeniu, śmiertelnie poważnie – zdobycie uznania na ringu z jednej strony mogło bowiem zapewnić ochronę, lepsze wyżywienie oraz lżejszą pracę, lecz z drugiej – prowadzić do śmierci zawodnika; zdarzało się bowiem, że tego, kto ośmielił się pokonać Niemca, czekało brutalne morderstwo.

Bohaterką dzisiejszej rozmowy będzie opowieść o ludziach naprawdę zadziwiających – pięściarzach, którzy nawet po uwięzieniu w nazistowskich obozach koncentracyjnych potrafili odnaleźć w sobie sportowego ducha, walcząc – w przenośni i dosłownie – o życie swoje oraz kolegów. O tych postaciach sprzed lat, o ich harcie ducha oraz nieprawdopodobnej sile woli, opowie Andrzej Fedorowicz, autor książki "Gladiatorzy z obozów śmierci".  Dziennikarz-freelancer, który publikował m. in. w Gazecie Wyborczej, Super Expressie, Focusie, Fakcie, Newsweeku Historia oraz wSieci Historii. Pisarz mający na koncie książki takie, jak dwie części "Słynnych ucieczek Polaków", "Buntowniczki. Niezwykłe Polki, które robiły, co chciały", "Wybranki fortuny. Niezwykłe Polki, które podbiły świat", "25 polskich wynalazców i odkrywców, którzy zmienili świat", "Warszawa stolica szpiegów. 150 lat tajnych operacji, walki wywiadów, prowokacji i zamachów w sercu Polski", "Druga Rzeczpospolita w 100 przedmiotach", "Łamacz szyfrów" oraz "Podróżnicy. Wielkie wyprawy Polaków". Wspólnie z żoną napisał także przewodnik po Wyspach Kanaryjskich. Andrzej Fedorowicz, wnuk żołnierza AK, pasjonat tematyki kryminalnej oraz historycznego dziennikarstwa śledczego, zdradza szczegóły dotyczące utalentowanych pięściarzy, którzy znaleźli się za obozowymi drutami. Głównymi bohaterami "Gladiatorów z obozów śmierci" są nie tylko Polacy, Tadeusz "Teddy" Pietrzykowski, Jerzy Junosza Kowalewski, Antoni Czortek i Hercka Haft, lecz także niemiecki Rom Johann Rukeli Trollman oraz Salam Bully Schott, Leendert Leen Sanders, Salamo Arouch i Victor Young Perez, czyli Żydzi z Niemiec, Holandii, Grecji i Tunezji.  Osadzeni m. in. w obozach Auschwitz I, Birkenau i Monowitz, Neu-Dachs, Neuengamme, Salzgitter oraz Gross-Rosen toczyli pojedynki na śmierć i życie, w których nagrodą często bywał jedynie bochenek chleba i kostka margaryny. Jednocześnie owe zmagania stały się wielkim biznesem kontrolowanym przez SS-manów i niemieckich kapo, organizujących gale pięściarskie i zarabiających fortuny na zakładach bukmacherskich.  Przenieśmy się do świata, w którym boks był traktowany, w dosłownym tego słowa znaczeniu, śmiertelnie poważnie – zdobycie uznania na ringu z jednej strony mogło bowiem zapewnić ochronę, lepsze wyżywienie oraz lżejszą pracę, lecz z drugiej – prowadzić do śmierci zawodnika; zdarzało się bowiem, że tego, kto ośmielił się pokonać Niemca, czekało brutalne morderstwo.

SPOKOJNA GŁOWA #1 | ŚPIEW to banalny sposób na obniżenie kortyzolu i odstresowanie się
2020-09-25 19:45:56

Nie chodzi o skomplikowane figury, trudne zadania do wykonania, ani o jedzenie o niewymawialnej dla zwykłego śmiertelnika nazwie. Chodzi o śpiewanie, którego zalety w rozmowie z Anetą Olender zachwala wokalistka Alicja Łukomska. Gość podcastu "Spokojna głowa" podkreśla, że posiadanie talentu bądź nie, nie ma tu nic do rzeczy.  – Śpiewanie nastraja nas bardzo, bardzo pozytywnie. Wydobywanie z siebie głosu powoduje, że wzrastamy. Uwalniają się endorfiny, obniża się poziom stresu. Nieważne, jak wychodzi, ważne, żeby spróbować – zapewnia Alicja Łukomska, wokalistka, konferansjerka, trenerka głosu. Śpiewanie wpływa na nas korzystnie. Aktywizuje prawą półkulę przez co wpływa na twórcze myślenie, na wyobraźnie, na kreatywność. Są nawet tacy naukowcy, którzy uważają, że stanowi ono łagodną odmianę aerobiku. Śpiewanie działa także terapeutycznie. Być może pukasz się teraz w głowę, ale... kiedy ostatni raz śpiewałeś/śpiewałaś?  Alicja Łukomska jest także wykładowczynią Uniwersytetu Otwartego Uniwersytetu Warszawskiego. Tam właśnie prowadzi zajęcia "Ze śpiewem przez życie". Być może od zawsze marzyłaś lub marzyłeś o takich warsztatach, ale ktoś, kiedyś powiedział ci, żebyś darował sobie śpiewanie, więc pragnienie to trafiło gdzieś głęboko do szuflady.  Na zajęcia na Uniwersytecie Otwartym zapisać może się każdy, ponieważ nie obowiązuje żadna selekcja. Chodzi o to, aby odważyć się sięgnąć po swój głos. I zrobić to dla siebie, dla przyjemności. "Spokojna głowa" Szalone tempo życia, stres, rytm wielkiego miasta (i nietylko!), potrzeba ciągłej dostępności, to codzienność każdego z nas. Jak w tym szaleństwie zadbać o siebie, swoje relacje, swoje zdrowie psychiczne? Odpowiedzi na to pytanie, jak żyć i nie zwariować, będzie poszukiwała wraz z gości – ekspertami, lekarzami, psychologami, pasjonatami – prowadząca podcast "Spokojna głowa" Aneta Olender.

Nie chodzi o skomplikowane figury, trudne zadania do wykonania, ani o jedzenie o niewymawialnej dla zwykłego śmiertelnika nazwie. Chodzi o śpiewanie, którego zalety w rozmowie z Anetą Olender zachwala wokalistka Alicja Łukomska. Gość podcastu "Spokojna głowa" podkreśla, że posiadanie talentu bądź nie, nie ma tu nic do rzeczy.  – Śpiewanie nastraja nas bardzo, bardzo pozytywnie. Wydobywanie z siebie głosu powoduje, że wzrastamy. Uwalniają się endorfiny, obniża się poziom stresu. Nieważne, jak wychodzi, ważne, żeby spróbować – zapewnia Alicja Łukomska, wokalistka, konferansjerka, trenerka głosu. Śpiewanie wpływa na nas korzystnie. Aktywizuje prawą półkulę przez co wpływa na twórcze myślenie, na wyobraźnie, na kreatywność. Są nawet tacy naukowcy, którzy uważają, że stanowi ono łagodną odmianę aerobiku. Śpiewanie działa także terapeutycznie. Być może pukasz się teraz w głowę, ale... kiedy ostatni raz śpiewałeś/śpiewałaś?  Alicja Łukomska jest także wykładowczynią Uniwersytetu Otwartego Uniwersytetu Warszawskiego. Tam właśnie prowadzi zajęcia "Ze śpiewem przez życie". Być może od zawsze marzyłaś lub marzyłeś o takich warsztatach, ale ktoś, kiedyś powiedział ci, żebyś darował sobie śpiewanie, więc pragnienie to trafiło gdzieś głęboko do szuflady.  Na zajęcia na Uniwersytecie Otwartym zapisać może się każdy, ponieważ nie obowiązuje żadna selekcja. Chodzi o to, aby odważyć się sięgnąć po swój głos. I zrobić to dla siebie, dla przyjemności. "Spokojna głowa" Szalone tempo życia, stres, rytm wielkiego miasta (i nietylko!), potrzeba ciągłej dostępności, to codzienność każdego z nas. Jak w tym szaleństwie zadbać o siebie, swoje relacje, swoje zdrowie psychiczne? Odpowiedzi na to pytanie, jak żyć i nie zwariować, będzie poszukiwała wraz z gości – ekspertami, lekarzami, psychologami, pasjonatami – prowadząca podcast "Spokojna głowa" Aneta Olender.

POPTAJL #18 | "Pamiętam jak trzęsły mi się nogi". To on zagrał Tomasza Komendę we wstrząsającym filmie
2020-09-23 23:10:38

Piotr Trojan jest 34-letnim aktorem, którego pierwszoplanowy debiut na srebrnym ekranie będziemy mogli oglądać w dramacie sensacyjnym "25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy". Film Jana Holoubka ("Rojst") oparty jest na bulwersujących i niestety prawdziwych wydarzeniach, którymi żyła cała Polska. Tomasz Komenda spędził 18 lat w więzieniu za zbrodnię, której nie popełnił.  "25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy" wchodzi na ekrany kin 18 września. Na łamach naTemat mogliście już przeczytać recenzję tego wstrząsającego filmu. Tym razem zapraszamy do obejrzenia lub wysłuchania 17. odcinka wideopodcastu "Poptajl". Z Piotrem Trojanem rozmawiam o kulisach tytułowej, niezwykle wymagającej roli, a także samej, wciąż niedokończonej sprawy.

Piotr Trojan jest 34-letnim aktorem, którego pierwszoplanowy debiut na srebrnym ekranie będziemy mogli oglądać w dramacie sensacyjnym "25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy". Film Jana Holoubka ("Rojst") oparty jest na bulwersujących i niestety prawdziwych wydarzeniach, którymi żyła cała Polska. Tomasz Komenda spędził 18 lat w więzieniu za zbrodnię, której nie popełnił.  "25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy" wchodzi na ekrany kin 18 września. Na łamach naTemat mogliście już przeczytać recenzję tego wstrząsającego filmu. Tym razem zapraszamy do obejrzenia lub wysłuchania 17. odcinka wideopodcastu "Poptajl". Z Piotrem Trojanem rozmawiam o kulisach tytułowej, niezwykle wymagającej roli, a także samej, wciąż niedokończonej sprawy.

Informacja dotycząca prawa autorskich: Wszelka prezentowana tu zawartość podkastu jest własnością jego autora

Wyszukiwanie

Kategorie