Wszechnica.org.pl - Historia

Wykład Przemysława Głowackiego towarzyszący wystawie "Biedermeier". Muzeum Narodowe w Warszawie. 5 listopada 2017 https://wszechnica.org.pl/wyklad/biedermeier/ Wystawa „Biedermeier” to pierwsza w Polsce tak obszerna prezentacja tematu. Choć nazwa brzmi obco, było to zjawisko w sztuce i kulturze, które składało się na panoramę kultury polskiej pierwszej połowy XIX w. – mówił Przemysław Głowacki. Podczas wykładu w Muzeum Narodowym w Warszawie historyk sztuki opisał podłoże historyczne, na którym rozwijała się sztuka biedermeieru oraz opowiedział o zbiorach zgromadzonych na wystawie. Wspomniana we wstępie obca nazwa wywodzi się z lat 50. XIX w., gdy na biedermeier patrzono już krytycznie – jako czas „oportunizmu i filisterstwa”. W jednym z niemieckich pism – wyjaśnił Głowacki – opublikowano wówczas satyryczne utwory autorstwa fikcyjnego Biedermeiera. Ów „autor” przedstawiał się w następujący sposób: „Skromny Biedermeier, któremu do ziemskiego szczęścia wystarcza jego mała izba, ciasny ogródek, niepozorna mieścina i skromny los pogardzanego nauczyciela wiejskiego”. Biedermeier kojarzy się przede wszystkim z przytulnym wnętrzem mieszczańskiego domu i wzrastającą rolą tej klasy społecznej w I poł. XIX w. Korzenie epoki – mówił prelegent – wywodzą się z klasycyzmu, po którym płynnie się ona pojawia. Jej początków należy upatrywać po zakończeniu burzliwego czasu wojen napoleońskich, przypieczętowanego ustaleniami Kongresu Wiedeńskiego. Biedermeier zaczął się rozwijać w stolicy państwa Habsburgów, skąd promieniował na sąsiednie kraje. W Polsce epokę cechował silny patriotyzm obecny w kulturze. Rozwijającemu się kultowi Tadeusza Kościuszki czy ks. Józefa Poniatowskiego towarzyszyły pamiątki z ich wizerunkami. Jak jednak mówił historyk sztuki, rodzime malarstwo tego okresu nie miało formy zaangażowanej. Tę rolę pełniła poezja, wpisująca się w ramy romantyzmu, który rozwijał się równoległe do biedermeieru. W Polsce czas biedermeierowskiego spokoju zburzyło powstanie listopadowe. Kres epoki upatrywany jest w wydarzeniach Wiosny Ludów z 1848 roku, choć niektórzy przesuwają go aż do lat 60. XIX w. Biedermeier to czas portretu. Jak zauważył Głowacki, cechował go schematyzm w sferze kompozycji. Artyści dążyli jednocześnie do jak najbardziej realistycznego oddania fizjonomii czy strojów przedstawionych osób. Rozwijał się również pejzaż, któremu towarzyszył wzrost zainteresowania turystyką. Charakterystyczne dla epoki elementy można również zauważyć w meblach, strojach czy biżuterii, które prezentowane są na wystawie w Muzeum Narodowym. Biedermeier cechuje również podkreślanie roli rodziny. Coraz większą rolę odgrywają dzieci, o czym świadczą ich liczne przedstawienia. Jak zaznaczył prelegent, zaczynają być one traktowane jako integralne istoty ludzkie, co nie było jeszcze oczywiste nawet w czasach Oświecenia (Rousseau pisał, że „przyroda chce, żeby dzieci były dziećmi, zanim zostaną ludźmi”). Mali domownicy nie są malowani z atrybutami dziedziców fortuny, ale z bardziej odpowiednimi dla ich wieku przedmiotami – zabawkami. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #muzeumnarodowe #sztuka #Biedermeier #portret #malarstwo

Rozmowa trzech historyków – prof. Michała Kopczyńskiego, prof. Dariusza Kołodziejczyka i prof. Mirosława Nagielskiego, o genezie, przygotowaniach i przebiegu bitwy pod Wiedniem w 1683 roku, Fundacja Wspomagania Wsi, 2012 r. https://wszechnica.org.pl/wyklad/droga-pod-wieden-1683/ 12 września 1683 roku na polach i wzgórzach pod Wiedniem doszło do wielkiej bitwy chrześcijaństwa z 'półksiężycem'. Główną rolę w tym wielkim starciu odegrał król Jan III Sobieski i wojska koronne. Wokół tej bitwy od zawsze pojawiają się pytania - czy trzeba było iść pod Wiedeń? Czy to nam się opłaciło, skoro sto lat później doszło do rozbiorów Polski? Trzech profesorów historii zaproszonych do studia Wszechnicy w najdrobniejszych szczegółach opowiedziało o stosunkach polsko-tureckich, o tym jak doszło do wielkiej bitwy i o samym jej przebiegu. Kim byli Turcy osmańscy? Czym różnili się od Turków seldżuckich? Z pierwszej części rozmowy dowiadujemy się jak przebiegała wielka ekspansja Turków na zachód, podbój Konstantynopola w 1453 roku, i zaraz potem (w latach '70) opanowanie przez nich prawie całego basenu Morza Czarnego. Profesor Dariusz Kołodziejczyk opowiada o kontaktach polsko-tureckich, o pokojowym poselstwie króla Jagiełły, które w 1414 roku wyruszyło do Adrianopola (Konstantynopola). Cesarz Zygmunt Luksemburski prosił wprawdzie Jagiełłę o pomoc wojskową przeciwko Turkom, jednak król wybrał pokojowe rozwiązanie i zaproponował mediacje z ówczesnym sułtanem osmańskim Mefredem I. Zaproszeni historycy wspomnieli też o, znanym z podręczników szkolnych, chanacie krymskim, ostatnim spadkobiercy wielkiego imperium Czyngis-chana, o najazdach tatarskich i o tym jak Rzeczpospolita się przed nimi broniła.

W drugiej części rozmowy zaproszeni goście opowiedzieli o wieku XVI i pokojowych stosunkach polsko-tureckich, o epoce wolnych elekcji w Rzeczpospolitej i wyborze w 1576 roku Stefana Batorego, księcia Siedmiogrodu na króla korony. Jak kształtowała się sytuacja na arenie międzynarodowej i jak tworzyły się sojusze w tym czasie? W 1618 roku wybucha wojna trzydziestoletnia. Profesorowie opowiedzieli o przyczynach pogorszenia się stosunków polsko-tureckich w pierwszej połowie XVII wieku – o najazdach kozackich i tatarskich, o wielkiej polityce i ukrytym udziale Polski w wojnie trzydziestoletniej.

W trzeciej części rozmowy poruszony został temat Ukrainy i Kresów. Historycy opowiedzieli m.in o kozakach, powstaniu Chmielnickiego, hetmanie Piotrze Doroszenko i wezyrze Kara Mustafie.

W 1673 roku Rzeczpospolita nie zgodziła się na to, żeby król Polski był wasalem tureckim, tak jak nakazywał to traktat w Buczaczu. Wybrano bardzo ciężki podatek pogłówny na wzmocnienie armii. W 1674 roku Jan III Sobieski został królem. Z czwartej części rozmowy dowiadujemy się jak wyglądała sytuacja Jana III Sobieskiego i Rzeczypospolitej w przeddzień bitwy pod Wiedniem, o tureckim oblężeniu Wiednia i wojskach Kara Mustafy.

Czyje wojska walczyły pod Wiedniem, poza koronnymi wojskami Jana III Sobieskiego? Kto nie dotarł z odsieczą i jak przebiegały działania wojenne tureckiego wodza Kara Mustafy? Jak naprawdę wyglądała słynna szarża koronnej husarii?

Jakie były nastroje po stronie tureckiej po bitwie Wiedeńskiej? Jak przegraną przeżył wódz Kara Mustafa? Czym była powstała w 1684 roku Liga Święta? Czy Rzeczpospolita zwyciężając pod Wiedniem była potęgą? Czy też wygrana w tej wojnie była tylko szczęśliwym zbiegiem okoliczności i ostatnim udanym wzlotem słabnącego i finansowo niewydolnego już państwa? Czy trzeba było iść pod Wiedeń i jak potoczyłyby się losy Europy gdyby Turcy jednak zdobyli Wiedeń?

Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #rozmowywszechnicy #historia #wiedeń #bitwapodwiedniem #1683 #sobieski #turcy #bitwa #Czyngischan #imperium #tureckie #janiiisobieski

Wykład dr Agnieszki Rosalez Rodriguez towarzyszący wystawie "Biedermeier", Muzeum Narodowe w Warszawie, 12 października 2017 r. https://wszechnica.org.pl/wyklad/portret-rodziny-zycie-prywatne-w-malarstwie-biedermeieru/ Rodzina była jedną z najważniejszych wartości epoki biedermeieru. Świadczy o tym bogata ikonografia, przedstawiająca nie tylko rodziny mieszczańskie, ale też arystokratyczne czy cesarskie. O ich ówczesnym ideale, wyobrażonym przez malarzy, opowiedziała podczas wykładu w Muzeum Narodowym w Warszawie dr Agnieszka Rosales Rodriguez. Rodriguez podczas swojego wystąpienia podkreśliła, że ikonografia biedermeieru świadczy o rosnącej potrzebie zaznaczenia więzi między rodzicami i dziećmi. Rodzina jawi się jako miejsce ciepłych relacji, co podkreślają gesty, objęcia i spojrzenia przedstawionych postaci. Stawia również na piedestał życie prywatne kosztem życia publicznego. Obrazy urzekają pięknymi wnętrzami i pieczołowicie odtworzoną przyrodą, dając wrażenie idealnej prostoty i harmonii. Opowieści o twórcach, ideałach i konwencjach biedermeieru zilustrowana została przez Rodriguez dziełami ówczesnych malarzy. Prelegentka omówiła przedstawienia takich artystów jak Aleksander Kokular (1793-1846), Carl Begas (1794-1854), Jan Antoni Simon (1815-1864), Eduard Gaertner (1801-1877), Carl Spitzweg (1808-1885), Ferdinand Georg Waldmüller (1793-1865), Peter Fendi (1796-1842), Christoffer Wilhelm Eckersberg (1783-1853), Friedrich von Amerling (1803-1887) czy Erasmus Engert (1796-1871). Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #muzeum #muzeumnarodowe #sztuka #kultura #biedermeier #malarstwo

Debata Festiwalu Nauki w Warszawie, 28 września 2017 Żyjemy w świecie post prawdy. Ludzie utracili wiarę w opinie ekspertów. Ich postępowaniem nie kierują obiektywne fakty, lecz emocje. Gdzie szukać źródeł tego stanu i czy można ten trend odwrócić rozmawiali podczas debaty "Prawda, kłamstwo, fake news" w ramach XXI Festiwalu Nauki dr hab. Jacek Wasilewski (UW, IFiS PAN), prof. Szymon Wróbel (UW) i Katarzyna Szymielewicz (Panoptykon). Dyskusją poprowadził Edwin Bendyk ("Polityka"). Bendyk rozpoczął debatę od przypomnienia niedawnego referendum w sprawie Brexitu i wyboru Donalda Trumpa na prezydenta USA. W obu przypadkach dużą rolę w decyzjach podejmowanych przez wyborców odegrały celowo fabrykowane informacje. Wasilewski zwrócił uwagę, że stosowanie kłamstwa jak narzędzia w obiegu publicznym nie jest niczym nowym. Za sprawą nowych mediów łatwiejsze jest tylko jego rozprzestrzenianie. Wróbel dodał, odwołując się do Hannah Arendt, że nowością jest również to, że kłamstwo nie jest jak kiedyś traktowane traktowane w sposób instrumentalny (czyli sami kłamiący działają pod wpływem nieprawdy?). Szymielewicz zwróciła uwagę, że wszystkie strony debaty publicznej posługują się narracjami. Ekspert odwołujący się do faktów niezgodnych z daną narracją automatycznie traktowany jest jako reprezentant przeciwnej strony sporu. W trakcie dyskusji pojawiły się również pomysły na odwrócenie obecnego stanu rzeczy. Szymielewicz zwróciła uwagę na potrzebę zmiany modeli biznesowych mediów internetowych. Jej zdaniem należy zerwać z uzależnianiem zysku od liczby kliknięć internautów. Zwróciła uwagę, że wszyscy możemy wspierać finansowo rzetelne media, abonując ich treści. Wasilewski wskazał na konieczność uczenia w procesie edukacji umiejętności weryfikacji informacji. Zauważył jednak, że owoce tego procesu będziemy być może w stanie dostrzec dopiero za 20 lat. Wróbel dostrzegł szansę na zmianę w poszukiwaniu "nowej kultury deliberacji", która uwzględniałaby rolę nowych mediów. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #prawda #kłamstwo #fakenews #festiwalnauki #dezinformacja

Wykład towarzyszący wystawie „W warsztacie niderlandzkiego mistrza. Holenderskie i flamandzkie rysunki z kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie”, Muzeum Narodowe w Warszawie, 17 sierpnia 2017 https://wszechnica.org.pl/wyklad/historyk-sztuki-detektywem-jak-fotografie-w-podczerwieni-zmieniaja-stan-wiedzy-o-obrazach/ Badania obrazów z użyciem z różnych typów promieniowania elektromagnetycznego umożliwiają historykom sztuki dokonywanie ciekawych odkryć dotyczących autorstwa dzieł czy warsztatu pracy malarzy. O sposobach badań i dokonanych dzięki nim ustaleniach opowiedziała podczas wykładu w Muzeum Narodowym w Warszawie Aleksandra Janiszewska. Historyczka sztuki przedstawiła, w jaki sposób obrazy badane są współcześnie przy użyciu zdjęć rentgenowskich i fotografii wykonywanych w podczerwieni. Badania te pozwalają w sposób nieinwazyjny ustalać, co kryje się pod kolejnymi warstwami farby. Historycy mogą się dzięki nim przyjrzeć podrysowaniom bądź wcześniejszym przemalowaniom dzieł. Ma to często bardzo istotne znaczenie przy ustalaniu ich autorstwa. W drugiej części swojego wystąpienia Aleksandra Janiszewska skupiła się na opisaniu, jakich odkryć udało się dokonać muzealnikom podczas fotografowania w podczerwieni "Tryptyku opłakiwania". Autorstwo obrazu, który znajduje się od 1862 roku w kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie, przypisane było Jeanowi Bellegambe. Wykonanie fotografii pozwoliło jego autorstwo poddać co najmniej w wątpliwość. Ujawniły również wcześniejsze przemalowania, które każą inaczej spojrzeć na genezę powstania dzieła. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #sztuka #kultura #muzeum #muzeumnarodowe #podczerwień #obrazy #nauka #badania

Wykład towarzyszący wystawie „Tak widzą. Panorama fotografii węgierskiej”, Muzeum Narodowe w Warszawie, 10 sierpnia 2017 https://wszechnica.org.pl/wyklad/historia-zapisana-swiatlem/ Architektura Budapesztu, życie na obszarach puszty, rzeczywistość schyłkowego komunizmu. To tylko niektóre tematy, które zajmowały węgierskich fotografów. Ich postacie oraz kontekst tworzonych przez nich prac przedstawił podczas wystąpienia w Muzeum Narodowym w Warszawie Krzysztof Varga, miłośnik Węgier oraz autor książek na temat tego kraju. Varga rozpoczął swój wykład od przedstawienia panoramy społeczno-kulturowej Węgier. Mówił o silnym podziale na wielkomiejski, kosmopolityczny i liberalny Budapeszt oraz tradycyjną prowincję. Wskazał również wydarzenia z historii Madziarów, które silnie wpłynęły na ich narodową tożsamość, jak powstanie Monarchii Austro-Węgierskiej w 1867 roku, które zdynamizowało rozwój kraju czy Traktat z Trianon z 1920 roku, obdzierający go z wielu istotnych dla węgierskiej tożsamości ziem, co do dziś jest przedmiotem narodowej traumy. W drugiej części wystąpienia Varga mówił, w jaki sposób wskazane wydarzenia odbiły się na tematyce węgierskiej fotografii. Poznać można było biografię autorów zdjęć architektury Budapesztu ze złotej ery miasta na przełomie XIX/XX w., fotografów dokumentujących trudne warunki życia pasterzy na terenach puszty (która stała się elementem narodowej mitologii po rozbiorze kraju w 1920 roku), wybitnych węgierskich fotografików tworzących na emigracji czy autorów "fotografii socjologicznej" z lat 80. Prelegent podzielił się też swoją odpowiedzią na pytanie, czy istnieje "węgierska szkoła fotografii". Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #historia #fotografia #światło #varga #krzysztofvarga #węgry #muzeumnarodowe #sztuka #kultura

Wykład Krzysztofa Izdebskiego w ramach konferencji "Pogranicza. Tygiel kultur czy beczka prochu?", zorganizowanej przez Studenckie Koło Naukowe Historyków UW i Wydział Historii Uniwersytetu Warszawskiego [22-23 kwietnia 2024 r.]

https://wszechnica.org.pl/wyklad/vi-wojna-syryjska-rozstrzygniecie-sporu-o-celesyrie/

VI wojna syryjska (170–168 p.n.e.) była jedną z serii konfliktów toczonych między Ptolemeuszami z Egiptu a Seleucydami o kontrolę nad Celesyrią, regionem znajdującym się na obszarze dzisiejszego Libanu, Syrii i Izraela. Konflikt ten miał kluczowe znaczenie dla równowagi sił w regionie Bliskiego Wschodu, a jego rozstrzygnięcie ukazało rosnącą dominację Rzymu na wschodzie.

Seria wojen syryjskich toczyła się głównie pomiędzy dwoma wielkimi państwami hellenistycznymi: Egiptem rządzonym przez dynastię Ptolemeuszy oraz imperium Seleucydów. Stawką była kontrola nad strategicznie ważnym obszarem Celesyrii, który odgrywał kluczową rolę w handlu i militarnym bezpieczeństwie obu królestw.

VI wojna syryjska rozpoczęła się w momencie, gdy młody Ptolemeusz VI Filometor objął władzę w Egipcie. Wykorzystując młody wiek nowego faraona, król Seleucydów Antioch IV Epifanes podjął próbę przejęcia pełnej kontroli nad Celesyrią. Konflikt ten był brutalny, a Seleucydzi początkowo osiągali sukcesy militarne, w tym zdobycie Egiptu i ustanowienie tam kontroli nad dużą częścią terytorium.

Rozstrzygnięcie VI wojny syryjskiej nastąpiło nie dzięki decydującej bitwie między Ptolemeuszami a Seleucydami, lecz dzięki interwencji Rzymu. Po wcześniejszych zwycięstwach nad Kartaginą w wojnach punickich i nad Macedonią w wojnach macedońskich, Rzym stawał się coraz bardziej potężny na arenie międzynarodowej i chciał zabezpieczyć swoje wpływy na wschodzie.

Gdy Antioch IV zagroził całkowitym zajęciem Egiptu, senat rzymski wysłał delegację pod przewodnictwem Gajusza Popiliusza Lajnasza, która spotkała Antiocha niedaleko Aleksandrii w 168 p.n.e. Według przekazów antycznych, Rzymianin narysował wokół króla Seleucydów okrąg w piasku, żądając, aby Antioch zdecydował się wycofać zanim opuści ten krąg. Wobec potęgi Rzymu Antioch nie miał wyboru i zgodził się wycofać swoje wojska.

Rozstrzygnięcie sporu o Celesyrię było wyrazem rzymskiej dominacji na wschodzie. Choć formalnie Rzym nie anektował Celesyrii, jego interwencja pokazała, że to on decyduje o losach regionu, a państwa hellenistyczne były zmuszone liczyć się z jego potęgą. Było to jedno z pierwszych wyraźnych sygnałów, że Rzym zamierza rozszerzać swoje wpływy na wschód, a konflikt w Syrii stał się prekursorem późniejszych bezpośrednich interwencji i podbojów w regionie.

VI wojna syryjska nie tylko zakończyła wielowiekowy konflikt między Ptolemeuszami a Seleucydami o Celesyrię, ale także wyraźnie wskazała na zmieniający się układ sił na Bliskim Wschodzie. Decydująca rola Rzymu w zakończeniu tego konfliktu była dowodem na jego rosnącą potęgę i zapowiedzią jego przyszłej dominacji w regionie. To wydarzenie przyspieszyło ostateczny upadek imperiów hellenistycznych i otworzyło drogę do rzymskiego panowania na wschodzie. Patronem wydarzenia było Muzeum Historii Polski. Jeśli chcesz wspierać Wszechnicę w dalszym tworzeniu treści, organizowaniu kolejnych #rozmówWszechnicy, możesz: 1. Zostać Patronem Wszechnicy FWW w serwisie https://patronite.pl/wszechnicafww 2. Możesz wspierać nas, robiąc zakupy za pomocą serwisu Fanimani.pl - https://tiny.pl/wkwpk 3. Możesz przekazać nam darowiznę na cele statutowe tradycyjnym przelewem Darowizny dla Fundacji Wspomagania Wsi można przekazywać na konto nr: 33 1600 1462 1808 7033 4000 0001 Fundacja Wspomagania Wsi Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #historia #wojnasyryjska #celesyria #rzym #wschód

Wykład towarzyszący wystawie „Podróż do Edo. Japońskie drzeworyty ukiyo-e z kolekcji Jerzego Leskowicza”. Muzeum Narodowe w Warszawie, 9 marca 2017 https://wszechnica.org.pl/wyklad/podroze-w-dawnej-japonii-przygody-na-drogach-tokaido-i-kisokaido/ Japończycy w okresie Edo bardzo dużo podróżowali po kraju. Ułatwiała to zbudowana przez władze sieć dróg. Jak wówczas się przemieszczano i co można było spotkać po drodze można zobaczyć na drzeworytach autorstwa Hiroshigego, Hokusaia czy Keisena. Opowiedziała o nich Małgorzata Martini podczas wykładu w Muzeum Narodowym w Warszawie. Prelegentka na początku wystąpienia przybliżyła słuchaczom specyfikę systemu ówczesnych japońskich dróg. Szczególnie skupiła się na dwóch najważniejszych: łączących dawną stolicę Kyoto z Edo Tōkaidō oraz Kisōkaidō. Pierwsza biegła wzdłuż południowego wybrzeża kraju, druga zaś przez górzyste centrum. Mówiła również o celach wypraw. Japończycy podróżowali do świętych miejsc buddyzmu i szintoizmu, w celach handlowych, ale też dla przyjemności. W dalszej części swojego wykładu Małgorzata Martini zaprezentowała drzeworyty ukiyo-e podejmujące tematykę podróży. Pokazują one zarówno sposoby przemieszczania się, jak i życie codzienne ówczesnej Japonii. Można na nich m.in. zobaczyć, jak radzono sobie z forsowaniem rzek, gdy brakowało mostów, co można było zobaczyć po drodze, jak odpoczywano, czy też co było celami wypraw. Te ostatnie ukazują meysho-e, czyli "obrazy słynnych miejsc". Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #japonia #tokio #edo #podróże #kultura #sztuka #muzeum #muzeumnarodowe

Wykład towarzyszący wystawie "W warsztacie niderlandzkiego mistrza. Holenderskie i flamandzkie rysunki z kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie", Muzeum Narodowe w Warszawie, 13 lipca 2017 https://wszechnica.org.pl/wyklad/jak-odkrywa-sie-rubensa-o-rysunku-kleczaca-joanna-darc/ W 2014 roku autorstwo znajdującego się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie rysunku opisanego jako "Klęczący rycerz" zostało przypisane Peterowi Paulowi Rubensowi. Jak się okazało, jest to szkic do obrazu przedstawiającego Joannę d'Arc. Jak doszło do odkrycia opowiedział podczas wykładu kustosz Gabinetu Rycin i Rysunków Piotr Borusowski. Omawiany rysunek był już wcześniej znany i publikowany. Autorzy publikacji nie byli jednak zgodni, czy jest on dziełem flamandzkiego malarza. Część z nich sugerowała, że mamy w tym przypadku do czynienia z rysunkową kopią gotowego obrazu. Piotr Borusowski przedstawił podczas swojego wystąpienia dowody przeczące tej tezie oraz opisał, w jaki sposób polscy muzealnicy dokonali swoich ustaleń. Słuchacze wykładu przy okazji rozważań o autentyczności rysunku mogli prześledzić, w jaki sposób pracował artysta. Prelegent opowiedział, jak zorganizowana była praca w warsztacie Rubensa. Części obrazów malarz nie przygotowywał sam, ale zlecał ich wykonanie swoim współpracownikom, którzy wykonywali je na podstawie dostarczonych przez mistrza szkiców. Piotr Borusowski podczas wykładu porównywał wiele z nich z ostatecznymi dziełami. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #muzeum #sztuka #kultura #muzeumnarodowe #rubens #malarstwo #joannadarc #rysunek

Wykład towarzyszący wystawie "Podróż do Edo. Japońskie drzeworyty ukiyo-e z kolekcji Jerzego Leskowicza". Muzeum Narodowe w Warszawie, 2 marca 2017 https://wszechnica.org.pl/wyklad/edo-i-jego-mieszkancy-na-drzeworytach-z-kolekcji-jerzego-leskowicza/ Jak wyglądało pod koniec XVIII w. i w pierwszej połowie XIX w. życie mieszkańców Edo (dziś Tokio), mogli dowiedzieć się słuchacze wykładu Anny Katarzyny Maleszko w Muzeum Narodowym w Warszawie. Wystąpienie było częścią cyklu wykładów towarzyszących wystawie "Podróż do Edo. Japońskiego drzeworyty ukiyo-e z kolekcji Jerzego Leskowicza". Prelegentka opowieść o mieście osnuła wokół przedstawiających je drzeworytów ukiyo-e, przede wszystkim autorstwa Utagawy Hiroshige. Japoński artysta dorastał, żył i zmarł w Edo. Pozostawione przez niego prace pokazują życie ulicy, miejsca kultu oraz obrzędy i rytuały. Podczas wykładu można było poznać charakterystyczne miejsca ówczesnego miasta, jak targ przy moście Nihonbashi czy "dzielnica uciech" Yoshiwara. Anna Katarzyna Maleszko prezentując słuchaczom kolejne drzeworyty opisywała historię przedstawionych miejsc oraz kontekst ukazanych scen. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #edo #sztuka #kultura #muzeum #muzeumnarodowe #drzeworyt #japonia #tokio