Wszechnica.org.pl - Historia

Zapraszamy na kolejne #rozmowyWszechnicy. Tym razem o Francji. Gościem Piotra Szczepańskiego będzie ambasador Tomasz Orłowski.   

Unia Europejska to związek państw o różnej historii, cywilizacji, kulturze, państwowości i ustrojach. Często o tym zapominamy zastępując wiedzę o tym głupimi stereotypami.  

Jednym z krajów Unii jest Francja. Niegdyś mocarstwo kolonialne, kraj morski, o historii sięgającej czasów Rzymu. Państwo powstałe z różnych organizmów politycznych i społecznych posługujących się różnymi językami. Prowadzące wojny z sąsiadami, nieraz nawet stuletnie. Państwo obecne w historii Polski i wpływające na dzieje Europy i świata. 

Zapraszam na rozmowę o Francji z ambasadorem Tomaszem Orłowskim.  

Znajdź nas:   
https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/
https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/
https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia
https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka
https://wszechnica.org.pl/ 

#rozmowywszechnicy

Debata z udziałem profesora Jerzego Borejszy, profesora Andrzeja Szwarca, Tomasza Łubieńskiego i profesora Dariusza Stoli zorganizowana w ramach XVII Festiwalu Nauki w Warszawie, Uniwersytet Warszawski, 27 września 2013 r. [1h58min]

Obchodzimy w tym roku 150-lecie powstania styczniowego. Półtora wieku to dużo czasu, zwłaszcza, że wypełnia je wiele dramatycznych i brzemiennych w skutki wydarzeń, które powstanie 1863 r. coraz bardziej przesłaniają. Możemy więc spojrzeć na nie z dystansem, rozważyć racje za i przeciw, spokojnie o nim dyskutować. Czy jednak na pewno? Pytanie „Bić się, czy nie bić?”, rozterki powstańców 1863 r., nie są wszak kwestią zamierzchłą i niezrozumiałą. W ciągu minionych 150 lat zmagało się z nimi nieomal każde pokolenie Polaków. Powstańcza tradycja i samo słowo „powstanie” budzą nadal emocje i pozostają mocno wplecione w tożsamość Polaków. W tym sensie historia powstania styczniowego jest historią współczesną – przeszłością żywą i znaczącą. Jego 150-lecie może być okazją do nauki myślenia historycznego, politycznego, obywatelskiego.

Kto i jak odpowiadał na tytułowe pytanie przed powstaniem i w jego trakcie? Dlaczego przeważyła odpowiedź „tak”?
Jak w różnych momentach XIX i XX w. powstanie styczniowe interpretowano i jakie wnioski zeń wyciągano – zwłaszcza, gdy dylemat „bić się czy nie bić” powracał? Kto i do czego wykorzystywał pamięć powstania?  Jakie miejsce polskie powstania zajmowały w historii Europy?
Czy dziś możemy coś dodać do dawnych argumentów? Które z dawnych odpowiedzi najlepiej znoszą próbę czasu? Czy możemy spojrzeć podobnie na inne polskie powstania? 

Odpowiedzi na te i inne pytania szukali uczestnicy debaty zorganizowanej z okazji XVII Festiwalu Nauki w Warszawie – profesor Jerzy Borejsza (Instytut Historii PAN), profesor Andrzej Szwarc (Instytut Historyczny UW), Tomasz Łubieński (pisarz i publicysta, autor książki „Bić się czy nie bić. O polskich powstaniach”)  i profesor Dariusz Stola (Collegium Civitas, Instytut Studiów Politycznych PAN)

Znajdź nas:      
https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/
https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/
https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia
https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka
https://wszechnica.org.pl/

Wykład Karoliny Zalewskiej towarzyszący wystawie „Polska. Siła obrazu”, Muzeum Narodowe w Warszawie, 29 października 2020 [1h03min]

Karolina Zalewska opowiada, w jaki sposób powstanie styczniowe (1863-1864) znalazło odbicie w sztuce polskiej. Prelegentka omawia prace artystów, którzy brali na warsztat nie tylko sam zryw niepodległościowy, ale również poprzedzające go krwawo tłumione manifestacje patriotyczne w stolicy. Wykład towarzyszył wystawie „Polska. Siła obrazu” w Muzeum Narodowym w Warszawie.

Powstanie styczniowe w sztuce polskiej jest silnie odzwierciedlone. Malarze licznie przedstawiali nie tylko sceny z samego zrywu, ale również wydarzenia poprzedzające wybuch powstania. Manifestacje patriotyczne odbywające się w Warszawie, często krwawo tłumione przez Rosjan, brali na warsztat tacy artyści, jak Aleksander Lesser, Polikarp Gumiński, Henryk Pillatti, Adrian Głębocki czy słynny Artur Grottger.

Karolina Zalewska wskazuje, że kolejne ofiary śmiertelne prowokowały następne dzieła sztuki, nierzadko naiwne w formie. – Ich celem nie zawsze było chwalenie się klasą artystyczną, ale upamiętnienie dramatycznych wydarzeń.

Prace polskich malarzy miały szeroki oddźwięk w całej Europie dzięki powielanym przez prasę rycinom, do których przygotowania redakcje zatrudniały czołowych ilustratorów. W kraju chętnie wykonywano fotokopie, które stanowiły formę narodowych pamiątek.

Częstym tematem prac malarskich były również kobiety, które na znak przywiązania do ojczyzny przybierały „żałobę narodową”. Artystą, który sportretował w takim stroju swoją żonę, był m.in. Józef Simmler.

– Pierwotnie Simmler namalował żonę jako Safonę w jasnej antykizującej szacie, z lutnią w dłoni. Ale na wieść o powstaniu styczniowym, a potem jego klęsce, przemalował obraz, dając w tle pochmurne niebo i wzburzone morze. Antyczną szatę przemalował na czarną suknię, a głowę okrył kapeluszem z czarnym woalem – opowiada edukatorka Muzeum Narodowego w Warszawie.

Artystą, którego prace najmocniej ukształtowały obraz powstania w społeczeństwie, był Artur Grottger. Co ciekawe, autor m.in. cykli „Polonia” i „Lithuania” osobiście nigdy nie wziął udziału w walkach. Jego prace natomiast z racji na ogólnoludzkie ujęcie tematu były dobrze odbierane także zagranicą.

– W żadnej ze scen nie jest pokazywany wróg. Ten, który plądruje, grabi, zabija, atakuje dwór. A więc cierpienie, lęk, żałoba mogły być odczytane uniwersalnie przez każdego odbiorcę – tłumaczy historyczka sztuki.

Znajdź nas:       
https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/
https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/
https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia
https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka
https://wszechnica.org.pl/

#powstaniestyczniowe

Kolejny panel dyskusyjny konferencji „Restart. Jaka Europa się  kończy a jaka zaczyna?”, w którym udział wzięli profesor Jan Barcz,  profesor Andrzej Harasimowicz, profesor Elżbieta Kawecka-Wyrzykowska i  profesor Krzysztof Wielecki, 19 kwietnia 2013 roku, Biblioteka  Uniwersytetu Warszawskiego [1h34min]

W trzecim panelu dyskusyjnym „Czy Unia ma przyszłość? – Strategie rozwoju UE wobec bieżących wyzwań na świecie” można było zobaczyć jak różne są spojrzenia na przyszłość Unii w zależności od perspektywy badawczej. Profesor Andrzej Harasimowicz z Centrum Europejskiego UW,  przyjął w swojej wypowiedzi perspektywę historyczno-filozoficzną. Jak  zauważył, na wstępie, większość prognoz przyszłości nigdy się nie  sprawdziło. Podkreślał, że powinniśmy sobie życzyć, aby Polska jak  najszybciej wyszła z grona krajów otrzymujących unijną pomoc i dołączyła  do rozwiniętych gospodarek pomagających innym. W swojej dalszej  wypowiedzi podkreślał niezwykłość europejskiego projektu – „Jeśli  projekt europejski zniknie z naszych serc i umysłów, to będzie to jego  definitywny koniec” – stwierdził profesor. Tymczasem profesor Elżbieta Kawecka-Wyrzykowska z SGH wyraźnie podkreśliła, że perspektywę zarówno dla Unii Europejskiej jak i  dla Europy jako całości będzie determinowała przyszłość strefy euro,  ponieważ jest to dzisiaj największa niewiadoma. „Mówiąc o przyszłości i  problemach strefy euro trzeba jednak pamiętać, że już od początku miała w  swoich założeniach genezę tych problemów.” Pani profesor zauwazyła, że  strefa powstala mimo że nie były spełnione podstawowe warunki jakie  teoretycy sformułowali na początku, a same kryteria fiskalne zawarte w  traktacie z Maastricht nie są ze sobą spójne. Ciągle aktualny pozostaje  też problem wiarygodności państw strefy wobec podjętych ostatnio  zobowiązań.

Profesor Krzysztof Wielecki jako socjolog  odniósł się do szerszego kontekstu integracji europejskiej – „Żyjemy w  czasach globalizacji, a to sprawia, że małe podmioty nie mają wielkich  szans” – wskazywał. „Nie mam wątpliwości, że w tej rzeczywistości nie ma  przyszłości zarówno dla Polaków jak i dla Niemców bez jakiegoś modelu  wspólnej Europy, ale też nie ma wątpliwości, że jako Europejczycy nie  dostrzegamy bardzo poważnych problemów natury cywilizacyjnej” –  podkreślał profesor Wielecki. Profesor Jan Barcz odniósł się do  aspektów prawnych integracji europejskiej. Podkreślił, że podobnie jak  przedmówcy, raczej nie dostrzega alternatywy wobec Unii Europejskiej.  Profesor Barcz zwrócił uwagę, że na programy ratunkowe strefy euro  wydano już ponad 700 mld euro. „To pokazuje, że determinacja w ochronie  strefy euro jest ogromna i jej upadek wydaje się niemożliwy” –  argumentował. 
 

Znajdź nas:            
https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/
https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/
https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia
https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka
https://wszechnica.org.pl/

Zapraszamy na kolejne, pierwsze w 2023 roku, seminarium Instytutu Wsi i  Rolnictwa PAN.  

dr Kazimiera Król, prof. Akademii Nauk stosowanych w Koninie - "Ludzie  ulicy jako problem społeczny"  

"Podczas seminarium zostanie przedstawiona charakterystyka wybranych  kategorii "ludzi ulicy" - bezdomnych, żebraków, włóczęgów. Autorka  podejmie próbę odpowiedzi na pytania: kim są współcześni ludzie ulicy i  dlaczego wybrali taki styl życia? Dlaczego z małych środowisk  wiejsko-miejskich przyjeżdżają do dużych miast uprawiać swój proceder?  Czy istnieje we współczesnej Polsce żebractwo zawodowe? Zostaną również  omówione socjotechniki i figury żebracze, język ludzi ulicy oraz  struktura społeczna omawianej grupy." - dr hab. Monika Stanny, prof.  IRWIR PAN, Dyrektor Instytutu.   

Znajdź nas:   
https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/
https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/
https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia
https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka
https://wszechnica.org.pl/

Nicolas Grospierre – fotograf, który portretuje głównie architekturę,  detale i pozostałości po okresie komunistycznym w Polsce i Europie  Wschodniej w rozmowie z projektantką wystawy Marka Rothki. Muzeum  Narodowe w Warszawie, 24 lipca 2013 r. [1h10min]  

„Dinaburg, Borisoglebsk, Dvinsk, Daugavpils” - to tytuł pracy Nicolasa  Grospierre’a, która towarzyszy wystawie obrazów Marka Rothki w Muzeum  Narodowym w Warszawie. To także cztery historyczne nazwy leżącego na  terenie Łotwy miasta, w którym urodził się Mark Rothko, i które, mając  10 lat, opuścił w 1913 roku, by nigdy tam nie powrócić.  

Praca Grospierre’a powstała na podstawie zdjęć, jakie fotograf wykonał w  Daugavpils jesienią 2012 roku. Dokumentowanie krajobrazów, a  szczególnie architektury północno-wschodniej Europy, jest ważnym motywem  w twórczości Nicolasa Grospierre’a. Spotkanie w Muzeum było okazją do  porozmawiania o jego podróżach po tej części Europy, a także do  refleksji na temat postkolonialnej tożsamości terenów, na których  odnajdujemy pozostałości po I Rzeczypospolitej, Rosji carskiej i Związku  Radzieckim.  

W części pierwszej Nicolas Grospierre przedstawił swoje fotografie  architektury socjalistycznej Litwy i Kaliningradu: przystanków, sklepów,  szpitali, budynków mieszkalnych. Część druga dotyczy Łotwy i miejsca  urodzenia artysty. Czy rodzina Marka Rothki zostawiła po sobie ślad na  Łotwie? Jak miasto Daugavpils (dziś Dyneburg) wygląda obecnie? Niektórzy  w twórczości Marka Rothki dopatrują się reminiscencji nostalgicznego  krajobrazu łotewskiego. Inni twierdzą, że sztuka słynnego  abstrakcjonisty nie ma z miejscem jego urodzenia nic wspólnego. Po ponad  czterdziestu latach od śmierci artysty w Daugavpils otwarto centrum  artystyczne jego imienia. Co znaczy deklarowany przez organizatorów  centrum „powrót Rothki do ojczyzny”?   

***
W Muzeum Narodowym w Warszawie od 7 czerwca do 1 września 2013 r. trwać  będzie wystawa "Mark Rothko. Obrazy z National Gallery of Art w  Waszyngtonie". Jest to pierwsza w Polsce monograficzna prezentacja  znakomitego współtwórcy szkoły nowojorskiej, znanego przede wszystkim z  wielkoformatowych abstrakcji określanych jako „malarstwo pól koloru”.  Wystawa tego wielkiego mistrza sztuki XX wieku zamyka Rok Jubileuszowy  150-lecia Muzeum Narodowego w Warszawie pod Honorowym Patronatem  Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego.  

Mark Rothko – urodzony jako Marcus Rothkowicz 25 września 1903 roku w  Dźwińsku w Rosji (dawniej Dyneburg, obecnie Daugavpils na Łotwie), w  1913 roku wyemigrował z rodziną do Ameryki. Tam ukończył szkołę w  Portland, w stanie Oregon, następnie studiował w Yale, aż w końcu osiadł  w Nowym Jorku czasów wielkiego kryzysu. Należał do pokolenia, które  stworzyło wielką sztukę amerykańską, interesował się filozofią, muzyką i  teorią sztuki, był również stałym bywalcem świetnych muzeów  nowojorskich. Otacza go legenda mrocznego mistrza – Rembrandta swoich  czasów, a jego obrazy biją dziś rekordy cenowe na międzynarodowych  rynkach sztuki, jednak w Polsce pozostaje dotąd niemal nieznany. 

Znajdź nas:           
https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/
https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/
https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia
https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka
https://wszechnica.org.pl/

Jakie mechanizmy neurologiczne odpowiadają za emocje odczuwane wobec obrazu? Kolejna rozmowa w ramach cyklu „Przestrzeń Marka Rothki. Wieczorne rozmowy”, Muzeum Narodowe w Warszawie, 4 lipca 2013 r. [1h02min]  

W pierwszej części spotkania Kuba Sienkiewicz –  neurolog,  piosenkarz, autor tekstów, lider zespołu Elektryczne Gitary, skupił się  na narzędziu wzroku oraz znaczeniu poszczególnych odruchów gałki ocznej. Wyjaśnił czym jest odruch przedsionkowo oczny (VOR, czyli  utrzymywanie obrazu podczas krótkotrwałych ruchów głowy), reakcje optokinetyczne (utrzymywanie obrazu podczas przedłużającego się ruchu głowy), ruchy nadążne (wodzenie, czyli utrzymywanie obrazu poruszających  się obiektów), szybka faza oczopląsu (nastawienie na dołek środkowy  kolejnych obrazów otoczenia podczas obrotu ciała, przestawienie  położenia oczu do środka podczas przedłużającego się obrotu), sakady (ruch skoczkowy, czyli nastawienie obiektów zainteresowania na dołek środkowy), odruch wpatrywania (utrzymywanie wyraźnego obrazu  nieruchomych obiektów), ruch zbieżny (fuzyjny i akomodacyjny, czyli ruch oczu w przeciwne strony w celu jednakowego umieszczenia wyraźnego obrazu obiektu na siatkówce). Przedstawił także narzędzia mierzące ruch  gałek ocznych oraz zastosowanie tych pomiarów w wojsku, lotnictwie,  kryminalistyce.  

Które ze zjawisk neurofizjologicznych towarzyszą oglądaniu obrazów Marka Rothki? Co dalej dzieje się z obrazem  przekazywanym przez nasze oczy? Odbiór danego obrazu zależy od wielu  indywidualnych cech: nastroju odbiorcy, osobistych doświadczeń,  skojarzeń. Percepcja dzieł sztuki związana jest z tzw. uczuciowością wyższą (do której zaliczmy podziw, wzruszenie, zachwyt i inne). 

Mark Rothko malował na wielkich przestrzeniach proste formy, często  prostokąty w intensywnych, nałożonych na siebie barwach, z niewielką  ilością szczegółów. Zalecał, by jego obrazy oglądać w odległości ok 40 centymetrów. Czy przytłumione barwy używane przez niego pod koniec życia  odzwierciedlały depresję, na którą chorował?  

***

W Muzeum Narodowym w Warszawie od 7 czerwca do 1 września 2013 r. trwać  będzie wystawa „Mark Rothko. Obrazy z National Gallery of Art w  Waszyngtonie”. Jest to pierwsza w Polsce monograficzna prezentacja  znakomitego współtwórcy szkoły nowojorskiej, znanego przede wszystkim z  wielkoformatowych abstrakcji określanych jako „malarstwo pól koloru”. Wystawa tego wielkiego mistrza sztuki XX wieku zamyka Rok Jubileuszowy 150-lecia Muzeum Narodowego w Warszawie pod Honorowym Patronatem  Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego.  

Mark Rothko – urodzony jako Marcus Rothkowicz 25 września 1903 roku w  Dźwińsku w Rosji (dawniej Dyneburg, obecnie Daugavpils na Łotwie), w  1913 roku wyemigrował z rodziną do Ameryki. Tam ukończył szkołę w  Portland, w stanie Oregon, następnie studiował w Yale, aż w końcu osiadł  w Nowym Jorku czasów wielkiego kryzysu. Należał do pokolenia, które stworzyło wielką sztukę amerykańską, interesował się filozofią, muzyką i teorią sztuki, był również stałym bywalcem świetnych muzeów nowojorskich. Otacza go legenda mrocznego mistrza – Rembrandta swoich czasów, a jego obrazy biją dziś rekordy cenowe na międzynarodowych rynkach sztuki, jednak w Polsce pozostaje dotąd niemal nieznany.  

Znajdź nas:   
https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/
https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/
https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia
https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka
https://wszechnica.org.pl/

Dwa obrazy Polski: uchodźcy na granicy z Ukrainą a uchodźcy na granicy z Białorusią. Złe prawo, zła praktyka.  

Wykład zorganizowany w ramach Kawiarni Naukowej Festiwalu Nauki w Warszawie, 16 stycznia 2023 r.  

dr Hanna Machińska - Wydział Prawa i Administracji UW. Specjalistka między innymi w zakresie logiki prawniczej, praw człowieka 1991-2017, Dyrektorka Biura Rady Europy w Warszawie, 2017-2022 zastępca Rzecznika Praw Obywatelskich. Odznaczona krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2003), w 2022 uhonorowana Doktoratem Honoris Causa przez Uniwersytet w Zurychu.   

Znajdź nas:   
https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/
https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/
https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia
https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka
https://wszechnica.org.pl/

Agresja na Ukrainę trwa. Coraz więcej krajów zachodu deklaruje wysyłkę broni by wesprzeć Ukrainę. Ukraina potrzebuje czołgów, a nie wszyscy ą przekonani, co do wysłania takiej broni. 

Czy uda się zbudować koalicję krajów bardziej zdecydowanie wspierać Ukrainę? Jaka powinna być polska polityka zagraniczna wobec starych i nowych wyzwań? Jak powinna być krótkookresowa strategia państwa polskiego? Jaka powinna być Grand Strategy?  

O tym w rozmowie Piotra Szczepańskiego z Jerzym Markiem Nowakowskim. 

Polecamy #rozmowyWszechnicy !  

Znajdź nas:   
https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/
https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/
https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia
https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka
https://wszechnica.org.pl/ 

#rozmowywszechnicy

Piąty panel dyskusyjny konferencji „Restart. Jaka Europa się kończy a jaka zaczyna?” z udziałem Posła do Parlamentu Europejskiego A. Grzyba, Wicepremiera Rządu RP J. Piechocińskiego, wiceprzewodniczącego Parlamentu Europejskiego J. Protasiewicza, Posła na Sejm RP K. Szczerskiego i redaktora T. Terlikowskiego, 19 kwietnia 2013 r., Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego [2h04min]  

Ostatni panel konferencji poświęcony został realnej ocenie polskich interesów w Unii Europejskiej. Podczas dyskusji redaktor Tomasz Terlikowski rozpoczął od przypomnienia, że to co dla nas niewyobrażalne, niestety może się wydarzyć i nie ma żadnych dowodów, że Unia Europejska jest projektem wiecznym czy tysiącletnim. Przypomniał także, to co mówiono w poprzednich panelach: nie ma narodu europejskiego, więc nie jesteśmy w stanie poświęcić własnych interesów, by w Europie było lepiej. Realną siłą są narody i państwa narodowe. Poseł do Parlamentu Europejskiego Andrzej Grzyb przypomniał, że myśląc o innych rozwiązaniach nie możemy zapominać o tym, co daje nam UE. Pytał retorycznie: „Czy wyobrażamy sobie że jesteśmy bez polityki spójności, czy europejskiej polityki rolnej? Czy polscy przedsiębiorcy byli by zadowoleni z wyjścia z jednolitego rynku?” Przypomniał także, że Polska jest adwokatem tych którzy pozostali za granicami UE, m.in. Ukrainy czy Białorusi.   

Wiceprzewodniczący Parlamentu Europejskiego Jacek Protasiewicz podkreślał siłę instytucji europejskich. Mówił, że UE wykształciły mechanizmy, z których nie sposób się wyłamać: Nawet jeśli Niemcy („od bawarskiego bauera do politycznego decydenta”) są wściekli, że muszą płacić na Cypr, Grecję czy Portugalię, to płacą. Euro było w większym stopniu decyzją polityczną. Teraz Ci, którzy stali za tą decyzją płacą za nią realną cenę. „Płaczą ale płacą!”

Poseł na Sejm RP Krzysztof Szczerski nawoływał do realnej dyskusji i nie powoływania się na wygodne hasła, typu: alternatywą dla UE jest wojna w Europie. Podkreślał, że UE odsunęła się od obywateli. Trzeba rozmawiać z narodami Europy. Dialog z obywatelami musi powrócić. Wicepremier Rządu RP Janusz Piechociński zgodził się z polityczną diagnozą, że od 2008 roku w politykach i wyborach narodowych akcenty anty-unijne pojawiają się już nawet nie na skrzydłach ale w głównych nurtach. Wynika to między innymi z faktu, że pomimo integracji, różne państwa narodowe przyjęły różną drogę w kryzysie. Zdaniem Wicepremiera Piechocińskiego wołanie o reindustrializacje Europy jest dziś fundamentalną kwestią. Kraje przemysłowe mają w młodym pokoleniu 8-12% bezrobocia, a te bez przemysłu ponad 50%. 

Znajdź nas:    
https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/
https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/
https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia
https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka
https://wszechnica.org.pl/