Wszechnica.org.pl - Historia

Rozmowa czterech wójtów: Jacka Brygmana (Cekcyn), Marka Klary (Miejsce Piastowe), Marcina Skonieczki (Płużnica) i Józefa Zaperta (Rozogi), 1 lutego 2011 https://wszechnica.org.pl/wyklad/kim-jest-wojt-jaka-jest-rola-wojta-lub-burmistrza-w-malej-gminie/ W spotkaniu udział wzięli wójtowie: Jacek Brygman (Cekcyn), Marek Klara (Miejsce Piastowe), Marcin Skonieczka (Płużnica) i Józef Zapert (Rozogi) Podczas rozmowy starano się pokazać, jakie wyzwania stoją przed władzą w gminie. Zaproszonych wójtów pytano, jak powinno się budować zespół kompetentnych i zaufanych urzędników? Jak ułożyć relacje z Radą Gminy? Jak współpracować z Radą, w której przewagę ma opozycja? Zebrani starali się znaleźć odpowiedź na trudne pytania, które zadaje sobie każdy nowo wybrany wójt lub burmistrz: jak wprowadzać zmiany w gminie? Czy przy wprowadzaniu zmian kierować się opinią mieszkańców czy własną wizją gminy? Jak zjednywać sobie mieszkańców? Jakie są największe zagrożenia dla stabilności finansów gminy? Jak sobie radzić z ograniczeniami w planowaniu budżetu? Czy możemy całkiem uciec od polityki i afiliacji partyjnych? jak samorządy mogą przygotować swoje gminy i mieszkańców do wyzwań przyszłości? Spotkanie prowadzili Piotr Szczepański i Klara Malecka z Fundacji Wspomagania Wsi Spotkanie odbyło się 1 lutego 2011 w gościnnej sali Fundacji Centrum im. prof. Bronisława Geremka Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #wójt #samorząd #sołtys #gmina #wieś #polskawieś #burmistrz #rozmowywszechnicy

Wykład profesor Magdaleny Środy, drugi wykład z cyklu: "Człowiek wykluczenia" organizowanego przez Centrum im. prof. Bronisława Geremka, 11 maja 2011 https://wszechnica.org.pl/wyklad/postawy-wobec-obcych/ - Problem obcości jest rewersem problemu naszej własnej tożsamości – mówiła prof. Magdalena Środa podczas wykładu "Postawy wobec obcych", wygłoszonego 11 maja w Fundacji Geremka. Prof. Środa wskazała na dwie antynomie charakteryzujące postawy wobec obcości. Pierwsza z nich to opozycja ludzki - zwierzęcy. Gdy chcemy zdyskredytować czyjąś inność i odebrać jej rację istnienia mówimy o zezwierzęceniu, stąd powstały epitety odwołujące się do określeń insektów, bydła etc. Drugą antynomią jest obcość związana z przestrzenią geograficzną - w tym wypadku obcy jest kimś kto nie mieszka na "naszym terenie". Prof. Środa odwoływała się również do języka politycznej poprawności, który ceni za to, że jest formą szacunku dla innych. Wypowiadający się sygnalizuje, że stara się nie ranić ludzi do których się zwraca lub na temat których zabiera głos. Zauważyła również, że krytykowana przez wielu polityczna poprawności jest po prostu współczesną wersją dobrego wychowania. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #społeczeństwo #socjologia #postawy #psychologia #obcy #inni

Rozmowa Piotra Szczepańskiego z Jerzym Markiem Nowakowskim w ramach cyklu #rozmowyWszechnicy [3 lipca 2024 r.] Wszyscy pamiętamy serial "Czarne chmury". Złowrogi tytuł, a serial opowiadał o coraz gorszej sytuacji Rzeczypospolitej i o tym jak ościenne mocarstwo (ze względów ideologicznych w serialu tym mocarstwem były tylko Prusy) coraz mocniej rządziło się w Rzeczpospolitej, która chyliła się ku upadkowi. Za nami wybory we Francji oraz debata prezydencka w USA. Jak te wydarzenia oraz nadchodzące kolejne wybory mogą wpłynąć na sytuację w Unii Europejskiej, jak mogą wpłynąć na sytuację Polski, na życie przyszłych pokoleń Polaków? Z jednej strony mamy tendencje izolacjonistyczne, z drugiej Rosję, które ma coraz sprawniejszą machinę wojenną i społeczeństwo "nakręcone" na wojnę. Ukraina broni się jeszcze, ale jak długo Ukraińcy wytrzymają? Czy nie pojawi się ktoś, kto za cenę pokoju zgodzi się na rosyjskie warunki pokoju? Co wtedy z Polską i nami? Czy będziemy mieli znowu Europę podzieloną, tym razem na Odrze? Co możemy z tym zrobić? Jeśli chcesz wspierać Wszechnicę w dalszym tworzeniu treści, organizowaniu kolejnych #rozmówWszechnicy, możesz: 1. Zostać Patronem Wszechnicy FWW w serwisie https://patronite.pl/wszechnicafww Przez portal Patronite możesz wesprzeć tworzenie cyklu #rozmowyWszechnicy nie tylko dobrym słowem, ale i finansowo. Będąc Patronką/Patronem wpłacasz regularne, comiesięczne kwoty na konto Wszechnicy, a my dzięki Twojemu wsparciu możemy dalej rozwijać naszą działalność. W ramach podziękowania mamy dla Was drobne nagrody. 2. Możesz wspierać nas, robiąc zakupy za pomocą serwisu Fanimani.pl - https://tiny.pl/wkwpk Jeżeli robisz zakupy w internecie, możesz nas bezpłatnie wspierać. Z każdego Twojego zakupu średnio 2,5% jego wartości trafi do Wszechnicy, jeśli zaczniesz korzystać z serwisu FaniMani.pl Ty nic nie dopłacasz! 3. Możesz przekazać nam darowiznę na cele statutowe tradycyjnym przelewem Darowizny dla Fundacji Wspomagania Wsi można przekazywać na konto nr: 33 1600 1462 1808 7033 4000 0001 Fundacja Wspomagania Wsi Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #polityka #politykazagraniczna #rozmowyWszechnicy

Psychoanaliza a religia, 23 lutego 2012, Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego https://wszechnica.org.pl/wyklad/psychoanaliza-a-religia/ Czy psychoanaliza jest w odwrocie? Czy przeżywa swój teoretyczny i instytucjonalny kryzys? 23 lutego 2012 odbyła się debata "Psychoanaliza a religia", z udziałem słynnej francuskiej psychoanalityczki, Elisabeth Roudinesco, która gościła w Polsce na zaproszenie grupy Sitnhome. PANELIŚCI Elisabeth Roudinesco – historyk i psychoanalistka, pracuje na Uniwersytecie Paris-VII. Uczennica Tzvetana Todorova i Gilles'a Deleuze'a. Specjalistka myśli freudowskiej i lacanowskiej. Insteresuje się także kwestią żydowską oraz antysemityzmem. Autorka m.in. Słownika psychoanalizy (Fayard, 2000) oraz Jacques Lacan. Jego życie i myśl (tłum. Robert Reszke, wyd. KR, 2005) o. Jacek Prusak SJ – psychoterapeuta, doktor psychologii, teolog i dziennikarz Tygodnika Powszechnego. Autor Poznaj siebie, spotkasz Boga (wyd. Stowarzyszenie "List", Kraków 2010). Kuba Mikurda – krytyk i teoretyk kultury. Pracuje w Katedrze Kultury Współczesnej UJ, gdzie prowadzi autorskie zajęcia poświęcone psychoanalizie w badaniach kulturowych i w badaniach nad wizualnością. Redaktor Linii Filmowej w Korporacji Ha!art. PROWADZENIE Andrzej Leder – psychoterapeuta i filozof. Pracuje w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN. Wykłada także na Collegium Civitas oraz Katedrze Erazma UW. Wydał m.in.: Nauka Freuda w epoce 'Sein und Zeit' (Aletheia, 2007) oraz Przemiana mitów druga czyli wojna o obraz (Open, 2004) wyróżniona w 2004 roku przez Fundację Kultury. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #psychoanaliza #psychologia #religia #duchowość #filozofia #etyka

Spotkanie z cyklu Debat Językowych zorganizowane przez Centrum im. Profesora Bronisława Geremka i Friedrich Ebert Stiftung, 6 marca 2012, Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego [1h50min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/wolnosc-slowa-a-jezyk-nienawisci/ – Wolność słowa w Polsce zawdzięczamy Bronisławowi Geremkowi. Kiedy jednak myślę o jego postaci, nasuwa się nie tylko kwestia wolności słowa, ale i o odpowiedzialności słowa. Profesor uczył nas właśnie odpowiedzialności słowa. Uczył nas tego, że należy korzystać z języka tak, aby przekładało się to na pożytek dla odbiorcy: słuchającego, czytającego. – powiedział Konstanty Gebert, który poprowadził debatę „Wolność słowa a język nienawiści”. 6 marca 2012 r., w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego odbyła się międzynarodowa debata „Wolność słowa a język nienawiści”, zorganizowana przez Centrum im. Profesora Bronisława Geremka, Fundację Friedricha Eberta oraz Stowarzyszenie Przeciwko Antysemityzmowi i Ksenofobii „Otwarta Rzeczpospolita”. Język jest nie tylko narzędziem komunikowania się człowieka ze światem, ale również specyficzną forma bycia wobec świata – świadomym, ale też często nieuświadomionym horyzontem ludzkich doświadczeń, wyobrażeń, przekonań, lęków i tęsknot. Celem cyklu debat językowych jest refleksja nad procesem wielowymiarowego uwikłania języka w nurt współczesnego życia społecznego i politycznego. Do dyskusji na temat warunków i granic wolności słowa oraz języka nienawiści zostali zaproszeni: Jacques Dewitte – filozof, pisarz, tłumacz m.in. prac Leszka Kołakowskiego. Autor licznych książek, który ostatnio opublikował Le Pouvoir de la langue et la liberté de l’esprit (2007), L’exception européenne, ces mérites qui nous distinguent (2008), Kołakowski. Le clivage de l’humanité (2011). Elke Gryglewski – politolożka i amerykanistka (Ameryka Łacińska), pracowniczka naukowo-pedagogiczna miejsca pamięci i edukacji historycznej „Dom Konferencji w Wannsee”. Zajmuje się problematyką pamięci w społeczeństwach wielokulturowych. Paula Sawicka – psycholożka, była nauczycielka akademicka, tłumaczka. W latach 70. i 80. związana z opozycja demokratyczną, w latach 90. zaangażowana w odbudowę społeczeństwa obywatelskiego w Polsce, od 2004 r. kieruje Zarządem Stowarzyszenia Przeciwko Antysemityzmowi i Ksenofobii „Otwarta Rzeczpospolita”. Dyskusję moderował Konstanty Gebert – dyrektor warszawskiego biura Europejskiej Rady Spraw zagranicznych (ECFR), reporter i komentator „Gazety Wyborczej”, założyciel żydowskiego miesięcznika „Midrasz”. Pierwszy z dyskutantów omówił zasadniczy problem debaty z perspektywy filozoficzno-politycznej. Jaques Dewitte podkreślił, że język to fenomen twórczy, którego niuanse niejednokrotnie umykają, tymczasem skutki działania mocy słów pozostają aż nadto widoczne i wymowne. Słowa mogą szkodzić, zaś język, którym się posługujemy nie jest niewinny – język siłą rzeczy rani nas i dotyka. Podstawowe pytanie, z którym musimy się zmierzyć brzmi: „Dlaczego człowiek jest istotą językową”? Czy tylko z punktu widzenia warunków komunikacji? Tak zarysowane zagadnienie odsyła do kwestii relacji pomiędzy językiem a złem. Człowiek potrzebuje przekuwać to, co myśli i czyni w słowa, potrzebuje szeregować, określać i nazywać, jednakże z owej konfrontacji z językiem nigdy nie wychodzi bez szwanku. Słowa wywołują określony skutek, w tym sensie, że nie pozostawiają nas niewinnymi. Na tym właśnie polega tajemnica języka. Z kolei wolność wypowiedzi łączy się wyraźnie z zagadnieniem tożsamości. Autor książki Władza języka i wolność ducha podkreślił konieczność zakwestionowania narodowej autonegacji.

Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #wolnośćsłowa #języknienawiści

Wystąpienie Jarosława Skorulskiego, prezesa Stowarzyszenia Nasze Zatonie, Konferencja "Dziedzictwo wsi lubuskiej i dolnośląskiej", 16 października 2015

https://wszechnica.org.pl/wyklad/o-wspolpracy-ze-spolecznoscia-lokalna/ Gwałtowne opuszczenie terenów Dolnego Śląska przez ludność niemiecką w wyniku drugiej wojny światowej przerwało ciągłość pokoleniową, pozbawiając naturalnych opiekunów dziedzictwo kulturowe pozostawione przez przedwojennych mieszkańców tych ziem. Niechęć Polaków do kultury niemieckiej oraz zwalczanie przez władze komunistyczne tradycji szlacheckiej sprawiło, że poniemieckie dworki i cmentarze popadały w ruinę. Przywracaniem pamięci o przedwojennych mieszkańcach Dolnego Śląska zajmuje się m.in. Stowarzyszenie Nasze Zatonie. O jego działalności podczas konferencji "Dziedzictwo wsi lubuskiej i dolnośląskiej - wiedza, dobre praktyki, wyzwania" opowiedział prezes Stowarzyszenia Jarosław Skorulski. Zatonie to mająca swoje korzenie w XIII w. wieś, która obecnie znajduje się w granicach administracyjnych Zielonej Góry. Stowarzyszenie Nasze Zatonie działa na rzecz oswajania współczesnych mieszkańców z historią i kulturą pierwszych właścicieli tych ziem. Jedną z akcji na rzecz przywracania pamięci, opisanych przez Jarosława Skorulskiego, było zorganizowanie teatru cieni. Jego zadaniem było przedstawienie w plastycznej formie znanych ludzi żyjących niegdyś w Zatoniu, jak księżna Dorota de Taleyrand-Perigord (1793-1862). Tej ostatniej poświęcony był też monodram "Ja księżna", wystawiony w lokalnym kościele. W tymże, w 150. rocznicę śmierci księżnej, odsłonięto też poświęconą jej pamięci tablicę. W kościele w Zatoniu organizowane są też przez Stowarzyszenie cyklicznie jesienne koncerty kameralne, z udziałem znanych instrumentalistów i wokalistów z opery warszawskiej i poznańskiej. Jak podkreślił Jarosław Skorulski, są one okazją do przypomnienia o znajdującym się w świątyni zabytku - organach dwumanułowych, jednych z dwóch na terenie całego województwa. Przy okazji koncertów prowadzona jest zawsze kwesta na ich renowację. Stowarzyszenie działa też na rzecz przywracania pamięci o kulturze ludowej Zatonia. Dzięki współpracy z Barbarą Skoczylas-Stadnik z Muzeum Tkactwa w Kamiennej Górze udało się odtworzyć tradycyjny strój ludowy z Zatonia. Stało się to możliwe dzięki fotografiom należącym do ostatniej właścicielki pałacu w Zatoniu. Strój ludowy wykorzystywany jest podczas imprez plenerowych organizowanych przez Stowarzyszenie, np. z okazji nocy świętojańskiej. Stowarzyszenie wspólnie z mieszkańcami prowadzi też prace przy uporządkowaniu terenu miejscowych zabytków. Wspólnymi siłami udało się uprzątnąć tereny starego cmentarza, pałacu oraz ruin kościoła pw. św. Jana. Miejsca te służą obecnie do organizowania mszy, występów zespołów muzycznych oraz przedstawień teatralnych. W ruinach organizowane są też nocne plenery fotograficzne. Nasze Zatonie wydało też ostanio przeznaczoną dla dzieci książkę "Smocze łzy. Legendy zielonogórskie". Została ona za darmo rozdystrybuowana do szkół, przedszkoli i bibliotek publicznych w Zielonej Górze. Wydawnictwo opowiada o dawnych wsiach (Krępa, Ochla, Kiełpin, Zatonie), które znajdują sie obecnie w granicach administracyjnych miasta. Książka powiązana jest z konkursem polegąjącym na tropieniu lokalnych legend. Za wykonanie opisanych na stronie Stowarzyszenia zadań przyznawana jest dzieciom odznaka "Tropiciela Legend". Więcej o działalności Stowarzyszenia Nasze Zatonie w załączonym filmie. Zapraszamy do oglądania. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #dziedzictwo #społeczeństwo #społeczność #zatonie #dolnyśląsk

Wykład prof. Andrzej Fabianowskiego, Uniwersytet Trzeciego Wieku Collegium Civitas, 11 maja 2020 [1h01min]https://wszechnica.org.pl/wyklad/zygmunt-krasinski-wieszcz-kontrowersyjny/ Bohaterem wykładu prof. Andrzeja Fabianowskiego jest Zygmunt Krasiński, jeden z wielkich polskich wieszczów romantycznych. Prelegent ukazuje biografię Krasińskiego na tle epoki oraz proponuje interpretację jego wybranych utworów. Do tych ostatnich należą: „Nie-boska komedia”, „Irydion”, „Psalmy przyszłości” oraz liczne memoriały polityczne. Krasiński był również doskonałym epistolografem, o czym świadczy jego wydana drukiem korespondencja z Delfiną Potocką. Wykład odbył się w ramach Uniwersytetu Trzeciego Wieku Collegium Civitas.Prof. Andrzej Fabianowski rozpoczyna wykład od przedstawienia, jak Zygmunt Krasiński prezentuje się na tle Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego. Najmłodszy z wymienionych wieszczów wyróżniał się pochodzeniem z arystokratycznej rodziny oraz posiadanym majątkiem. Odróżniała go też od pozostałych jego mała ojczyzna. W przeciwieństwie do wymienionych, nie urodził się na kresach Rzeczypospolitej. Bohater wykładu przyszedł na świat w Paryżu, zaś siedzibą jego rodu była mazowiecka Opinogóra.Prof. Andrzej Fabianowski: Zygmunt Krasiński był pod toksycznym wpływem ojcaPrelegent zwraca uwagę, że Zygmunt Krasiński przez całe życie pozostał pod toksycznym wpływem ojca. Wincenty Krasiński, w czasach wojen napoleońskich dowódca słynnego pułku szwoleżerów gwardii, po upadku cesarza Francji dał się poznać jako lojalny poddany cara. Wpływał nie tylko na związki syna z kobietami, ale również na jego wyboru polityczne. Zygmunt sprzeciwił się ojcu jedynie raz, kiedy chciał, aby syn objął stanowisko w rosyjskiej dyplomacji.Najsłynniejsze swoje dzieło, dramat Nie -boska komedia, Zygmunt Krasiński napisał w wieku 21 lat. Prof. Fabianowski wskazuje, że wyraża ono stosunek autora do rewolucji społecznej. Z jednej strony widzi jej nieuchronność. Z drugie zaś przestrzega, że jest ona zaczątkiem nowych nierówności. Zdaniem prelegenta czyni to Zygmunta Krasińskiego twórcą profetycznym. Wątek buntu przeciw staremu porządkowi poeta kontynuuje w Psalmach przyszłości, będących polemiką z Prawdami żywotnymi narodu polskiego Henryka Kamieńskiego. W miejsce rewolucji społecznej postuluje solidaryzm społeczny.Irydion i memoriały polityczne Krasińskiego poświęcone RosjiIrydion, inny dramat Krasińskiego, w antycznym anturażu wyraża pogląd autora na sytuację Polski pod panowaniem rosyjskim. Prof. Fabianowski wskazuje, że wieszcz uważał, że Polska może zmienić despotyczny charakter Imperium Rosyjskiego od środka. Warunkiem tego jest nie wszczynanie buntów. Temat Rosji Krasiński poruszał również w memoriałach politycznych, które kierował m.in. do papieża Piusa XI i cesarza Francji Napoleona III. Wyrażał on pogląd, że rosyjskie samodzierżawie jest ucieleśnieniem końca rewolucji społecznej. Prelegent zwracał uwagę, że z tego właśnie względu memoriały Krasińskiego nie mogły się ukazać legalnie w PRL.Zygmunt Krasiński był również doskonałym epistolografem. Prof. Fabianowski poleca lekturę jego opublikowanych drukiem listów, które pisał do swojej kochanki Delfiny Potockiej. Prof. dr hab. Andrzej Fabianowski – jest literaturoznawcą i krytykiem literackim, specjalizuje się w historii idei oraz związkach między literaturą romantyczną a polityką, pracuje w Instytucie Literatury Polskiej UW Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #utwcc #poeta #poezja #zygmuntkrasiński #romantyzm #wieszcz #literatura #kultura #krasiński #epistolograf #listy

Wystąpienie Mariusza Łesiuka i dr. Tomasz Stolarczyka z Fundacji Archeologicznej Archeo, Konferencja "Dziedzictwo wsi lubuskiej i dolnośląskiej", 17 października 2015 r. [20min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/o-korzysciach-i-mozliwosciach-wspolpracy-mieszkancow-z-archeologami/ Promocja historii wsi oraz wykorzystanie do tego celu odkryć archeologicznych były tematem wystąpienia Mariusza Łesiuka i dr. Tomasza Stolarczyka z Fundacji Archeologicznej Archeo. Archeolodzy z Pogórza Kaczawskiego opowiedzieli o akcjach prowadzonych przez swoją Fundację oraz o tym, w jaki sposób - wykorzystując wiedzę zgromadzoną dzięki odkryciom archeologicznym - stworzyć atrakcyjną ofertę turystyczną. Mariusz Łesiuk opisał działania zorganizowane przez Fundację Archeologiczną Archeo związane z prowadzonymi badaniami archeologicznymi. Dotyczyły one między innymi śladów obozowisk żołnierzy napoleońskich z czasów kampanii 1813 roku. Aby przypomnieć mieszkańcom regionu o tych wydarzeniach, zorganizowano happening. Wykorzystano do tego celu okrągłą rocznicę urodzin cesarza Napoleona. W jednej ze wsi po mszy w lokalnym kościele członkowie grupy rekonstrukcyjnej wcielającej się w żołnierzy z epoki oddawali salwy na cześć cesarza. Później osoby wychodzące ze świątyni były częstowane napoleonkami. W ten sposób udało się trafić przez żołądek nie tyle do serca, co do głowy, jak ujął to Mariusz Łesiuk. Inna akcja przeprowadzona przez Fundację miała w miejsce Olszanicy, gdzie mieściła się siedziba legendarnego rycerza-rabusia Czarnego Krzysztofa. Wcześniej we wsi przeprowadzono badania archeologiczne, podczas których udało się odkryć wiele ciekawych zabytków. Zorganizowany później happening miał na celu zainteresowanie mieszkańców historią Czarnego Krzysztofa. Akcje, podobnie jak wcześniej, przeprowadzono po mszy w lokalnym kościele, aby dotrzeć do jak największej liczby osób. Ludzie wychodzący ze świątyni zostali zaskoczeni występem grupy rekonstrukcyjnej wcielającej się w średniowiecznych rycerzy. Podobna akcja, zorganizowana rok później, wzbudziła już nie tylko ciekawość mieszkańców, ale też mediów. Relacje z niej zaprezentował program "Telexpress" w TVP1 oraz TVP Wrocław. Co turystyka zyskuje na pracy archeologów? Tomasz Stolarczyk opisał swoje prace archeologiczne dotyczące górnictwa miedzi na terenie Pogórza Kaczawskiego. Dzięki prowadzonym badaniom udało się ustalić miejsca jej wydobycia z okresu od XIII do XIX wieku. Ujawnione zabytki mogą jednak świadczyć, że prace górnicze były prowadzone w regionie jeszcze w epoce brązu. Te odkrycia historyków i archeologów mają swoje przełożenie na wzrost atrakcyjności turystycznej regionu. Dzięki nim do przewodników turystycznych trafiła informacja, że w XVIII wieku z inicjatywy właścicieli Leszczyny, rodziny Hochbergów, powstała tam huta do wytopu miedzi. Badacze dotarli też do wyrobisk, które od kilkuset lat były niedostępne dla ludzi. Planowane jest na ich terenie utworzenie podziemnej ścieżki turystycznej. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #dziedzictwo #kultura #archeologia #nauka

Dyskusja towarzysząca wystawie „Trasa M-Z. Estrada sztuki nowoczesnej” z udziałem Bogny Świątkowskiej, Krystiana Truth Czaplickiego, Aleksandry Stępień-Dąbrowskiej, Wojciech Wagnera, Łukasza Strzelczyka i Magdaleny Anny Nowak. Muzeum Narodowe w Warszawie, 18 października 2015 [1h27min] Marian Bogusz w 1971 roku był autorem niezrealizowanego projektu udekorowania artystycznego drogi wiodącej od siedziby Muzeum Narodowego w Warszawie nad Zalew Zegrzyński. Projekt ów oraz opowiadająca o nim wystawa „Trasa Muzeum – Zalew Zegrzyński. Estrada sztuki nowoczesnej” stał się kanwą debaty „Muzeum, sztuka, miasto”, która odbyła się w Muzeum Narodowym. Jej uczestnicy dyskutowali o roli sztuki w przestrzeni miejskiej i ograniczeniach, z jakimi musi zmierzyć się działający w niej artysta. Pomysł na przeprowadzenie debaty, jak wyjaśniła Magdalena Anna Nowak, kuratorka wystawy, miał swoje źródło w podobnej dyskusji, jaka odbyła się w latach 70. wokół projektu Mariana Bogusza. Wówczas o możliwości realizacji projektu dyskutowali muzealnicy, miejski architekt oraz przedstawiciel drogówki. Jak przypomniała Magdalena Anna Nowak, pomysłodawca projektu „Trasa M-Z” nie uważał za cel nadrzędny jego materializację w przestrzeni. Ważny był dla niego sam ferment intelektualny, jaki wywołał. Bogna Świątkowska, szefowa Fundacji Bęc Zmiana, która zrealizowała kilkadziesiąt projektów dotyczących przestrzeni miejskiej, prowadząca debatę, pytała o możliwości zrealizowania projektu współcześnie. Wojciech Wagner, stołeczny naczelnik Wydziału Estetyki Przestrzeni Miejskiej, zwrócił uwagę na zmiany w estetyce przestrzeni publicznej, do jakich doszło od lat 70. Wówczas dominowała szarość. Dziś możemy mówić o dominującej pstrokaciźnie. Realizacja projektu Bogusza nie zostałaby więc jego zdaniem zauważona. Aleksandara Stępień-Dąbrowska, historyczka sztuki, specjalizująca się w tematyce powojennej architektury Warszawy i przestrzeni miejskiej, zaznaczyła, że decyzje o ingerencji we wspólną przestrzeń muszą opierać się na dialogu między zainteresowanymi stronami.Taka partycypacyjna metoda podejmowania decyzji jest przeciwieństwem autorytarnej, gdzie wszystkie decyzje arbitralnie podejmuje urzędnik. Łukasz Strzelczyk, kurator wystawy, zwrócił uwagę, że inicjatywa Mariana Bogusza nie miała charakteru partycypacyjnego. Pomysłodawca projektu „Trasa M-Z” nie pytał nikogo o zdanie na temat możliwości jego realizacji. Gdyby ówczesne władze dały mu zielone światło, powstałby bez żadnych konsultacji społecznych. Tym różnią się czasy komunistyczne od współczesnych, gdzie nie podejmuje się decyzji arbitralnie. I różnią się na korzyść, pokreślił Łukasz Strzelczyk. Krystian Truth Czaplicki, artysta tworzący instalację w przestrzeni publicznej, wyraził przekonanie, że forma ingerencji w przestrzeń na wielką skalę, jaką postulował Marian Bogusz, już się zdezaktualizowała. Ciekawszy jego zdaniem może być artystycznie zaprojektowany bankomat, niż formy rzeźbiarskie. Dziełem sztuki może być też dobrze zaprojektowana i oświetlona reklama. Artysta powinien umieć wykorzystać język aktualnie rządzący miastem do własnych potrzeb, podsumował Krystian Truth Czaplicki. Z całością dyskusji można zapoznać się na załączonym filmie. Zapraszamy do oglądania. ------------------------------------------------------------------------------------------------ Trasa M–Z - Trasa Muzeum – Zalew Zegrzyński. Estrada sztuki nowoczesnej Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #muzeum #sztuka #miasto #muzeumnarodowe

Wystąpienie Ireny Lew, dyrektorki Muzeum Etnograficznego w Zielonej Górze z/s w Ochli, konferencja "Dziedzictwo wsi lubuskiej i dolnośląskiej", 16 października 2015 https://wszechnica.org.pl/wyklad/muzeum-etnograficzne-odzwierciedleniem-lubuskiego-dziedzictwa-kulturowego/ Dziedzictwo ważne jest dla naszej tożsamości, szacunku i wiedzy na temat samego siebie, swojej historii i swojej tradycji. Wiemy, jak wygląda Luwr. Wiemy jak wyglądają piramidy, a niewiele możemy powiedzieć o własnym dziedzictwie, które jest bogate – mówiła Irena Lew, dyrektorka Muzeum Etnograficznego w Zielonej Górze z/s w Ochli podczas konferencji „Dziedzictwo wsi lubuskiej i dolnośląskiej – wiedza, dobre praktyki, wzywania”. Lew opowiedziała o zbiorach muzeum i różnorodności kulturowej Lubuskiego. Muzeum Etnograficzne w Zielonej Górze z/s w Ochli formalnie obchodzić będzie w przyszłym roku 35-lecie działalności. Jak jednak podkreśliła jego dyrektorka, pierwsze kroki stawiało ono jeszcze w latach 60., kiedy przenoszono pierwsze drewniane budynki z terenu. Od tego czasu udało się zgromadzić ponad 60 obiektów architektury drewnianej i kamiennej. Odnoszą się one różnych tradycji ludności, które na przestrzeni dziejów zasiedlała region. Znaleźć tu więc można m.in. przykłady architektury łużyckiej czy wielkopolskiej. – Pokazujemy zróżnicowanie społeczne, możliwości ekonomiczne, ale także widać poczucie piękna, funkcjonalność obiektów na przestrzeni dziejów. Bo najstarszym obiektem datowanym jest obiekt z 1675 roku ze wsi Potrzebowo – mówiła Irena Lew. Muzeum tworzy nie tylko ekspozycję architektury, ale też ścieżki roślin wiejskich. Zakłada też ogródki przydomowe z tradycyjnymi roślinami, w tym ziołami. – To wszystko wiedza ludowa przekazywana z pokolenia na pokolenie, którą badamy – podkreśliła dyrektorka. Na zbiory Muzeum składają się też zabytki techniczne związane z funkcjonowaniem domów i rodzin, oraz rękodzieła i stroje. Te ostatnie były niegdyś wyrazem pochodzenia ich właścicieli, statusu społecznego, poczucia piękna. W muzeum można zobaczyć nie tylko stroje stricte regionalne, ale też wielkopolskie, bukowińskie, huculskie czy kresowe. Po drugiej wojnie światowej w Lubuskie napłynęli bowiem ludzie z różnych regionów, które znajdowały się w granicach Polski przed 1939 r. – Jako etnografowie, antropolodzy kultury wytwór materialny traktujemy jako znak, za którym kryje się szeroki kontekst kulturowy – mówiła Irena Lew. – Na podstawie jednego wytworu możemy odtwarzać pewną rzeczywistość, która panowała w danym czasie i danej przestrzeni. Dyrektorka Muzeum swoje wystąpienie zakończyła odczytaniem kilkunastominutowego referatu, w którym podsumowała sprawy związane z dziedzictwem regionu i prace nad jego zachowaniem. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #dziedzictwo #muzeum #etnografia #historia #kultura