Wszechnica.org.pl - Historia
„Wszechnica.org.pl - Historia” to baza wykładów zrealizowanych we współpracy z prestiżowymi instytucjami naukowymi. Wśród naszych partnerów znajdują się m.in. Festiwal Nauki w Warszawie, Instytut Historyczny UW, Muzeum POLIN, Zamek Królewski w Warszawie oraz Kawiarnie naukowe. Wszechnica.org.pl nagrywa też własne rozmowy z historykami i świadkami historii. Projekt realizowany jest przez Fundację Wspomagania Wsi. Do korzystania z naszego serwisu zapraszamy wszystkich, którzy cenią sobie rzetelną wiedzę oraz ciekawe dyskusje. Zapraszamy do odwiedzenia też kanału Wszechnica.org.pl - Nauka
Pokazujemy po 10 odcinków na stronie. Skocz do strony:
1234567891011121314151617181920212223242526272829303132333435363738394041424344454647484950515253545556575859606162636465666768697071727374757677
63. Gdzie się zaczyna proces prowadzący do Okrągłego Stołu? - dr hab. Antoni Dudek
2020-04-15 19:29:45
Wykład dr. hab. Antoniego Kazimierza Dudka z okazji zakończenia konkursu 1989. Collegium Civitas [czerwiec 2009 r.]
Wykład został przeprowadzony na zakończenie konkursu 1989. Zaczynając od roku 1953, od śmierci Stalina, dr Antoni Dudek omawia kolejne wydarzenia, które doprowadziły do obrad Okrągłego Stołu. Opisuje kolejne kroki świadczące o powolnym wyczerpywaniu się systemu socjalistycznego. Pielgrzymka papieża Jana Pawła II w 1979 roku, fala strajków w lecie 1980, działalność „Solidarności” w latach 1980-1981 i stan wojenny będący ostatnim pokazem siły reżimu PRL. Antoni Dudek przedstawia też sytuację na arenie międzynarodowej. Zwraca uwagę na postępujące chwianie się potęgi Rosji – krwawą wojnę w Afganistanie, wyczerpujący wyścig zbrojeń z USA.
Wykład opisuje motywy którymi kierowały się obie strony Okrągłego Stołu. Stronie komunistycznej zależało na odzyskaniu zaufania społecznego, Solidarność zaś chciała wydrzeć odrobinę wolności i praw w totalitarnym systemie. Dr Antoni Dudek opowiada przebieg gier i negocjacji leżących u podstaw o obecnego systemu politycznego.
Wykład dr. hab. Antoniego Kazimierza Dudka z okazji zakończenia konkursu 1989. Collegium Civitas [czerwiec 2009 r.]
Wykład został przeprowadzony na zakończenie konkursu 1989. Zaczynając od roku 1953, od śmierci Stalina, dr Antoni Dudek omawia kolejne wydarzenia, które doprowadziły do obrad Okrągłego Stołu. Opisuje kolejne kroki świadczące o powolnym wyczerpywaniu się systemu socjalistycznego. Pielgrzymka papieża Jana Pawła II w 1979 roku, fala strajków w lecie 1980, działalność „Solidarności” w latach 1980-1981 i stan wojenny będący ostatnim pokazem siły reżimu PRL. Antoni Dudek przedstawia też sytuację na arenie międzynarodowej. Zwraca uwagę na postępujące chwianie się potęgi Rosji – krwawą wojnę w Afganistanie, wyczerpujący wyścig zbrojeń z USA.
Wykład opisuje motywy którymi kierowały się obie strony Okrągłego Stołu. Stronie komunistycznej zależało na odzyskaniu zaufania społecznego, Solidarność zaś chciała wydrzeć odrobinę wolności i praw w totalitarnym systemie. Dr Antoni Dudek opowiada przebieg gier i negocjacji leżących u podstaw o obecnego systemu politycznego.
62. Sesja dwudziestolecia w rocznicę powołania rządu Tadeusza Mazowieckiego – wystąpienie Krzysztofa Kozłowskiego
2020-04-14 23:57:23
Wystąpienie Krzysztofa Kozłowskiego z okazji 20-lecia powołania rządu Tadeusza Mazowieckiego, Uniwersytet Warszawski [13 września 2009]
W resorcie spraw wewnętrznych zastaliśmy państwo obce w sensie mentalnym, kadrowym i strukturalnym – mówił Krzysztof Kozłowski, najpierw podsekretarz stanu a później szef MSW w rządzie pierwszego niekomunistycznego premiera po wojnie Tadeusza Mazowieckiego podczas sesji z okazji 20-lecia powołania jego gabinetu.
Nadrzędnym celem, jaki postawił sobie Kozłowski, było dążenie do ucywilnienia resortu. Istotnym elementem polityki nowego gabinetu był brak żądzy odwetu, co upodobniłoby go przeciwników politycznych. Słynna „gruba kreska” miała dawać szansę ludziom, którzy wyrośli w komunistycznym systemie, ale wykazywali się elementarną uczciwością. Kozłowski podkreślił jednak, że nie oznaczała ona abolicji dla osób, które dopuściły się przestępstw.
Według Kozłowskiego współcześni historycy niedostatecznie rozpoznają zagrożenia, jakie hamowały działalność rządu Tadeusza Mazowieckiego. Oponentom, którzy zarzucają temu gabinetowi niepodjęcie tematu lustracji, odpowiedział, że miał na głowie ważniejsze sprawy. Wymienił w tym kontekście groźbę transferu przez Polskę dużej liczby jednostek radzieckich wycofujących się z byłego NRD.
Do wiszących ówcześnie nad Polską zagrożeń Kozłowski zaliczył też groźbę krwawych starć na terenie rozpadającego się ZSRR i spodziewanej w związku z tym fali uchodźców. Obawiano się także próby obalenia rządu przez „lobby generalskie”. Dlatego Kozłowski nie zdecydował się na rozformowanie podległych MSW Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych, bo te – jak mówił – miały wpojoną lojalność wobec resortu.
Kozłowski zdradził też kulisy operacji przerzutu przez Polskę rosyjskich Żydów. Opowiedział m.in. anegdotę o brytyjskim generale, doradzającym w trakcie operacji, który spełnił marzenie o strzelaniu z sowieckiej broni.
Wystąpienie Krzysztofa Kozłowskiego z okazji 20-lecia powołania rządu Tadeusza Mazowieckiego, Uniwersytet Warszawski [13 września 2009]
W resorcie spraw wewnętrznych zastaliśmy państwo obce w sensie mentalnym, kadrowym i strukturalnym – mówił Krzysztof Kozłowski, najpierw podsekretarz stanu a później szef MSW w rządzie pierwszego niekomunistycznego premiera po wojnie Tadeusza Mazowieckiego podczas sesji z okazji 20-lecia powołania jego gabinetu.
Nadrzędnym celem, jaki postawił sobie Kozłowski, było dążenie do ucywilnienia resortu. Istotnym elementem polityki nowego gabinetu był brak żądzy odwetu, co upodobniłoby go przeciwników politycznych. Słynna „gruba kreska” miała dawać szansę ludziom, którzy wyrośli w komunistycznym systemie, ale wykazywali się elementarną uczciwością. Kozłowski podkreślił jednak, że nie oznaczała ona abolicji dla osób, które dopuściły się przestępstw.
Według Kozłowskiego współcześni historycy niedostatecznie rozpoznają zagrożenia, jakie hamowały działalność rządu Tadeusza Mazowieckiego. Oponentom, którzy zarzucają temu gabinetowi niepodjęcie tematu lustracji, odpowiedział, że miał na głowie ważniejsze sprawy. Wymienił w tym kontekście groźbę transferu przez Polskę dużej liczby jednostek radzieckich wycofujących się z byłego NRD.
Do wiszących ówcześnie nad Polską zagrożeń Kozłowski zaliczył też groźbę krwawych starć na terenie rozpadającego się ZSRR i spodziewanej w związku z tym fali uchodźców. Obawiano się także próby obalenia rządu przez „lobby generalskie”. Dlatego Kozłowski nie zdecydował się na rozformowanie podległych MSW Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych, bo te – jak mówił – miały wpojoną lojalność wobec resortu.
Kozłowski zdradził też kulisy operacji przerzutu przez Polskę rosyjskich Żydów. Opowiedział m.in. anegdotę o brytyjskim generale, doradzającym w trakcie operacji, który spełnił marzenie o strzelaniu z sowieckiej broni.
61. Następne dwadzieścia lat – Sesja dwudziestolecia. Panel III - Panel Młodych
2020-04-14 14:50:53
Trzeci panel konferencji „Sesja dwudziestolecia” poświęconej 20-leciu powołania rządu Tadeusza Mazowieckiego. Panel Młodych „Następne dwadzieścia lat” – wystąpienia młodych działaczy organizacji obywatelskich. Uniwersytet Warszawski [13 września 2009 r.]
Konferencja została zorganizowana przez Inicjatywę RAZEM 89 i Uniwersytet Warszawski.
Prowadzenie panelu – prorektor Uniwersytetu Warszawskiego – prof. Włodzimierz Lengauer.
Wystąpienia młodych działaczy organizacji obywatelskich: Mateusz Halawa (SMG/KRC), Katarzyna Julia Olesińska, Bartosz Stodulski (Pracownia Badań i Innowacji Społecznych „Stocznia”), Szymon Gutkowski (Projekt:Polska, Inicjatywa Razem89), Julia Koszewska (Klub Inteligencji Katolickiej Warszawa) Dariusz Żuk (Akademickie Inkubatory Przedsiębiorczości), Przemysław Chyralecki (Polska Akademia Nauk). Prowadzenie prof. Włodzimierz Lengauer.
Panel i całą konferencje kończy wystąpienie Tadeusza Mazowieckiego.
Trzeci panel konferencji „Sesja dwudziestolecia” poświęconej 20-leciu powołania rządu Tadeusza Mazowieckiego. Panel Młodych „Następne dwadzieścia lat” – wystąpienia młodych działaczy organizacji obywatelskich. Uniwersytet Warszawski [13 września 2009 r.]
Konferencja została zorganizowana przez Inicjatywę RAZEM 89 i Uniwersytet Warszawski.
Prowadzenie panelu – prorektor Uniwersytetu Warszawskiego – prof. Włodzimierz Lengauer.
Wystąpienia młodych działaczy organizacji obywatelskich: Mateusz Halawa (SMG/KRC), Katarzyna Julia Olesińska, Bartosz Stodulski (Pracownia Badań i Innowacji Społecznych „Stocznia”), Szymon Gutkowski (Projekt:Polska, Inicjatywa Razem89), Julia Koszewska (Klub Inteligencji Katolickiej Warszawa) Dariusz Żuk (Akademickie Inkubatory Przedsiębiorczości), Przemysław Chyralecki (Polska Akademia Nauk). Prowadzenie prof. Włodzimierz Lengauer.
Panel i całą konferencje kończy wystąpienie Tadeusza Mazowieckiego.
60. Pierwszy rząd z perspektywy następnych - Sesja dwudziestolecia. Panel II
2020-04-14 14:20:18
Drugi panel konferencji „Sesja dwudziestolecia” poświęconej 20-leciu powołania rządu Tadeusza Mazowieckiego. Wystąpienia trzech byłych premierów: Jana Krzysztofa Bieleckiego, Waldemara Pawlaka i dr Włodzimierza Cimoszewicza. Uniwersytet Warszawski [13 września 2009 r.]
Konferencja została zorganizowana przez Inicjatywę RAZEM 89 i Uniwersytet Warszawski.
Wystąpienia trzech byłych premierów: Jana Krzysztofa Bieleckiego, Waldemara Pawlaka i dr Włodzimierza Cimoszewicza. Prowadzenie panelu – Aleksander Smolar.
Jan Krzysztof Bielecki – polityk, ekonomista, premier Polski w 1991, minister-członek Rady Ministrów ds. kontaktów z Europejską Wspólnotą Gospodarczą w latach 1992–1993, poseł na Sejm X i I kadencji, od 2003 prezes zarządu Banku Pekao S.A.
Waldemar Pawlak – polityk, dwukrotny premier Polski w 1992 (nie stworzył rządu) oraz w latach 1993-1995, polityk PSL (prezes od 1991 do 1997 oraz od 2005), poseł na Sejm nieprzerwanie od 1989 (X, I, II, III, IV, V i VI kadencji), prezes Zarządu Głównego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych. Od 16 listopada 2007 minister gospodarki i wiceprezes Rady Ministrów.
dr Włodzimierz Cimoszewicz – polityk, prawnik. Wiceprezes Rady Ministrów oraz minister sprawiedliwości i prokurator generalny (1993–1995), wicemarszałek Sejmu (1995–1996), prezes Rady Ministrów (1996–1997), minister spraw zagranicznych (2001–2005) oraz marszałek Sejmu (w 2005). W latach 1989–2005 poseł na Sejm X, I, II, III i IV kadencji, od 2007 senator VII kadencji.
Drugi panel konferencji „Sesja dwudziestolecia” poświęconej 20-leciu powołania rządu Tadeusza Mazowieckiego. Wystąpienia trzech byłych premierów: Jana Krzysztofa Bieleckiego, Waldemara Pawlaka i dr Włodzimierza Cimoszewicza. Uniwersytet Warszawski [13 września 2009 r.]
Konferencja została zorganizowana przez Inicjatywę RAZEM 89 i Uniwersytet Warszawski.
Wystąpienia trzech byłych premierów: Jana Krzysztofa Bieleckiego, Waldemara Pawlaka i dr Włodzimierza Cimoszewicza. Prowadzenie panelu – Aleksander Smolar.
Jan Krzysztof Bielecki – polityk, ekonomista, premier Polski w 1991, minister-członek Rady Ministrów ds. kontaktów z Europejską Wspólnotą Gospodarczą w latach 1992–1993, poseł na Sejm X i I kadencji, od 2003 prezes zarządu Banku Pekao S.A.
Waldemar Pawlak – polityk, dwukrotny premier Polski w 1992 (nie stworzył rządu) oraz w latach 1993-1995, polityk PSL (prezes od 1991 do 1997 oraz od 2005), poseł na Sejm nieprzerwanie od 1989 (X, I, II, III, IV, V i VI kadencji), prezes Zarządu Głównego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych. Od 16 listopada 2007 minister gospodarki i wiceprezes Rady Ministrów.
dr Włodzimierz Cimoszewicz – polityk, prawnik. Wiceprezes Rady Ministrów oraz minister sprawiedliwości i prokurator generalny (1993–1995), wicemarszałek Sejmu (1995–1996), prezes Rady Ministrów (1996–1997), minister spraw zagranicznych (2001–2005) oraz marszałek Sejmu (w 2005). W latach 1989–2005 poseł na Sejm X, I, II, III i IV kadencji, od 2007 senator VII kadencji.
59. Co zastaliśmy i jaką Polskę zostawiliśmy - Sesja dwudziestolecia. Panel I
2020-04-14 12:49:56
Pierwszy panel konferencji „Sesja dwudziestolecia” poświęconej 20-leciu powołania rządu Tadeusza Mazowieckiego. Wystąpienia 4 ministrów z rządu Tadeusza Mazowieckiego. Uniwersytet Warszawski [13 września 2009 r.]
Wystąpienia czterech ministrów z rządu Tadeusza Mazowieckiego: prof. Krzysztof Skubiszewski, prof. Leszek Balcerowicz, Krzysztof Kozłowski i dr Aleksander Hall. Prowadzenie panelu – prof. Andrzej Friszke.
Konferencja została zorganizowana przez Inicjatywę RAZEM 89 i Uniwersytet Warszawski. Otwarcia sesji dokonał prorektor Uniwersytetu Warszawskiego – prof. Włodzimierz Lengauer.
prof. dr hab. Andrzej Friszke – historyk, profesor w Instytucie Studiów Politycznych PAN; wiceprzewodniczący Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej, redaktor działu historycznego miesięcznika „Więź”. Autor wielu artykułów naukowych i prac monograficznych, w tym książek: Opozycja polityczna w PRL 1945-1980 (Warszawa 1994), Życie polityczne emigracji (Warszawa, 1999) oraz Polska. Losy państwa i narodu 1939-1989 (Warszawa 2003). Laureat wielu prestiżowych nagród i wyróżnień: Polskiej Fundacji Kulturalnej w Londynie (1995), Światowej Rady Badań nad Polonią – „Za osiągnięcia w badaniach polonijnych” (2000) oraz Nagrody im. Jerzego Giedroycia (2001).
prof. Krzysztof Jan Skubiszewski – ur. 8 października 1926 w Poznaniu, zmarł 8 lutego 2010 w Warszawie. Polityk, minister spraw zagranicznych w latach 1989-1993. Ukończył Wydział Prawno-Ekonomiczny Uniwersytetu Poznańskiego, otrzymał nominację profesorską w dziedzinie prawa międzynarodowego. Wykładał we Francji, USA, Wielkiej Brytanii i Szwajcarii. Jest autorem prac naukowych i opracowań. Członek-korespondent PAN. W latach 1981-1984 był członkiem Prymasowskiej Rady Społecznej. W latach 1986-1989 był członkiem Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa PRL Wojciechu Jaruzelskim. Działał w „Solidarności” oraz Wielkopolskim Klubie Politycznym „Ład i Wolność”. 13 września 1989 został powołany na stanowisko ministra spraw zagranicznych w gabinecie Mazowieckiego. Utrzymał tekę w kolejnych rządach – Bieleckiego, Olszewskiego i Suchockiej (do października 1993).
prof. Leszek Balcerowicz – polityk i ekonomista (doktor habilitowany nauk ekonomicznych), kawaler Orderu Orła Białego, przedstawiciel szkoły ekonomicznej zwanej monetaryzmem. We wrześniu 1989 r, objął stanowisko wicepremiera i ministra finansów w pierwszym niekomunistycznym rządzie. Był również przewodniczącym Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów. wicepremier i minister finansów w trzech rządach, były prezes NBP, poseł na Sejm III kadencji, były przewodniczący Unii Wolności. Opracował i realizował plan szybkiej stabilizacji i transformacji pogrążonej w kryzysie gospodarki polskiej, powszechnie znany jako „Plan Balcerowicza”. Pełnił swoje funkcje do grudnia 1991 r.
Krzysztof Kozłowski – dziennikarz, filozof, były minister spraw wewnętrznych i szef Urzędu Ochrony Państwa, senator I, II, III i IV kadencji. Był doradcą Komisji Robotniczej Hutników w Nowej Hucie i ekspertem „Solidarności”. Uczestniczył w negocjacjach Okrągłego Stołu w zespole ds. reform politycznych i podzespole ds. środków masowego przekazu. W rządzie Tadeusza Mazowieckiego został w 1990 podsekretarzem stanu, a następnie ministrem spraw wewnętrznych. Objął stanowisko przewodniczącego komisji weryfikującej oficerów Służby Bezpieczeństwa, a później pierwszego szefa Urzędu Ochrony Państwa (od 11 maja do 31 lipca 1990).
dr Aleksander Hall – polityk, historyk, działacz opozycji w PRL, minister ds. współpracy z organizacjami politycznymi i stowarzyszeniami w rządzie Tadeusza Mazowieckiego, poseł na Sejm I i III kadencji.
Pierwszy panel konferencji „Sesja dwudziestolecia” poświęconej 20-leciu powołania rządu Tadeusza Mazowieckiego. Wystąpienia 4 ministrów z rządu Tadeusza Mazowieckiego. Uniwersytet Warszawski [13 września 2009 r.]
Wystąpienia czterech ministrów z rządu Tadeusza Mazowieckiego: prof. Krzysztof Skubiszewski, prof. Leszek Balcerowicz, Krzysztof Kozłowski i dr Aleksander Hall. Prowadzenie panelu – prof. Andrzej Friszke.
Konferencja została zorganizowana przez Inicjatywę RAZEM 89 i Uniwersytet Warszawski. Otwarcia sesji dokonał prorektor Uniwersytetu Warszawskiego – prof. Włodzimierz Lengauer.
prof. dr hab. Andrzej Friszke – historyk, profesor w Instytucie Studiów Politycznych PAN; wiceprzewodniczący Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej, redaktor działu historycznego miesięcznika „Więź”. Autor wielu artykułów naukowych i prac monograficznych, w tym książek: Opozycja polityczna w PRL 1945-1980 (Warszawa 1994), Życie polityczne emigracji (Warszawa, 1999) oraz Polska. Losy państwa i narodu 1939-1989 (Warszawa 2003). Laureat wielu prestiżowych nagród i wyróżnień: Polskiej Fundacji Kulturalnej w Londynie (1995), Światowej Rady Badań nad Polonią – „Za osiągnięcia w badaniach polonijnych” (2000) oraz Nagrody im. Jerzego Giedroycia (2001).
prof. Krzysztof Jan Skubiszewski – ur. 8 października 1926 w Poznaniu, zmarł 8 lutego 2010 w Warszawie. Polityk, minister spraw zagranicznych w latach 1989-1993. Ukończył Wydział Prawno-Ekonomiczny Uniwersytetu Poznańskiego, otrzymał nominację profesorską w dziedzinie prawa międzynarodowego. Wykładał we Francji, USA, Wielkiej Brytanii i Szwajcarii. Jest autorem prac naukowych i opracowań. Członek-korespondent PAN. W latach 1981-1984 był członkiem Prymasowskiej Rady Społecznej. W latach 1986-1989 był członkiem Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa PRL Wojciechu Jaruzelskim. Działał w „Solidarności” oraz Wielkopolskim Klubie Politycznym „Ład i Wolność”. 13 września 1989 został powołany na stanowisko ministra spraw zagranicznych w gabinecie Mazowieckiego. Utrzymał tekę w kolejnych rządach – Bieleckiego, Olszewskiego i Suchockiej (do października 1993).
prof. Leszek Balcerowicz – polityk i ekonomista (doktor habilitowany nauk ekonomicznych), kawaler Orderu Orła Białego, przedstawiciel szkoły ekonomicznej zwanej monetaryzmem. We wrześniu 1989 r, objął stanowisko wicepremiera i ministra finansów w pierwszym niekomunistycznym rządzie. Był również przewodniczącym Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów. wicepremier i minister finansów w trzech rządach, były prezes NBP, poseł na Sejm III kadencji, były przewodniczący Unii Wolności. Opracował i realizował plan szybkiej stabilizacji i transformacji pogrążonej w kryzysie gospodarki polskiej, powszechnie znany jako „Plan Balcerowicza”. Pełnił swoje funkcje do grudnia 1991 r.
Krzysztof Kozłowski – dziennikarz, filozof, były minister spraw wewnętrznych i szef Urzędu Ochrony Państwa, senator I, II, III i IV kadencji. Był doradcą Komisji Robotniczej Hutników w Nowej Hucie i ekspertem „Solidarności”. Uczestniczył w negocjacjach Okrągłego Stołu w zespole ds. reform politycznych i podzespole ds. środków masowego przekazu. W rządzie Tadeusza Mazowieckiego został w 1990 podsekretarzem stanu, a następnie ministrem spraw wewnętrznych. Objął stanowisko przewodniczącego komisji weryfikującej oficerów Służby Bezpieczeństwa, a później pierwszego szefa Urzędu Ochrony Państwa (od 11 maja do 31 lipca 1990).
dr Aleksander Hall – polityk, historyk, działacz opozycji w PRL, minister ds. współpracy z organizacjami politycznymi i stowarzyszeniami w rządzie Tadeusza Mazowieckiego, poseł na Sejm I i III kadencji.
58. Dla kogo studiowanie historii? - Maria Weronika Kmoch
2020-04-14 11:10:46
Maria Weronika Kmoch jest studentką III roku Wydziału Historycznego UW. Pochodzi z miejscowości Jednorożec położonej pod Przasnyszem. Jak odnalazła się na studiach w stolicy? Fundacja Wspomagania Wsi, [grudzień 2013 r.]
Maria zainteresowała się historią w szkole średniej i od tamtej pory jest to jej główna pasja. Jak sama przyznaje, studiowanie historii nie jest łatwe, podobnie jak otrzymanie indeksu na studia. Rekrutację można jednak „obejść” dzięki uczestnictwu w olimpiadach historycznych. W ten sposób Maria dostała się na studia – najpierw rozpoczęła naukę w Olsztynie, a potem przeniosła się do Warszawy.
Utrzymanie się w stolicy nie jest tanie, studenci mogą jednak liczyć na stypendia, i to nie tylko stypendia oferowane przez uczelnie. Maria od początku studiów jest stypendystką Fundacji Jolanty i Leszka Czarneckich. Wsparcie z Fundacji pokrywa większość jej wydatków. Jak mówi Maria, jest wiele stypendiów dostępnych dla uczniów (nie tylko tych najzdolniejszych). Aby się o tym przekonać wystarczy wejść na stronę www.mojestypendium.pl .
Maria bierze także udział w życiu lokalnej społeczności. Zaczęła od poznawania historii swojego regionu, a obecnie jest członkiem Stowarzyszenia „Młodzi w Regionie” i Stowarzyszenia „Przyjaciele Ziemi Jednorożeckiej”. Więcej o Marii, jej pasjach, a także publikacjach naukowych i studiowaniu historii można przeczytać na jej blogu http://opowiescistypendialnepooja.blogspot.com/ .
Maria Weronika Kmoch jest studentką III roku Wydziału Historycznego UW. Pochodzi z miejscowości Jednorożec położonej pod Przasnyszem. Jak odnalazła się na studiach w stolicy? Fundacja Wspomagania Wsi, [grudzień 2013 r.]
Maria zainteresowała się historią w szkole średniej i od tamtej pory jest to jej główna pasja. Jak sama przyznaje, studiowanie historii nie jest łatwe, podobnie jak otrzymanie indeksu na studia. Rekrutację można jednak „obejść” dzięki uczestnictwu w olimpiadach historycznych. W ten sposób Maria dostała się na studia – najpierw rozpoczęła naukę w Olsztynie, a potem przeniosła się do Warszawy.
Utrzymanie się w stolicy nie jest tanie, studenci mogą jednak liczyć na stypendia, i to nie tylko stypendia oferowane przez uczelnie. Maria od początku studiów jest stypendystką Fundacji Jolanty i Leszka Czarneckich. Wsparcie z Fundacji pokrywa większość jej wydatków. Jak mówi Maria, jest wiele stypendiów dostępnych dla uczniów (nie tylko tych najzdolniejszych). Aby się o tym przekonać wystarczy wejść na stronę www.mojestypendium.pl.
Maria bierze także udział w życiu lokalnej społeczności. Zaczęła od poznawania historii swojego regionu, a obecnie jest członkiem Stowarzyszenia „Młodzi w Regionie” i Stowarzyszenia „Przyjaciele Ziemi Jednorożeckiej”. Więcej o Marii, jej pasjach, a także publikacjach naukowych i studiowaniu historii można przeczytać na jej blogu http://opowiescistypendialnepooja.blogspot.com/.
57. O digitalizacji dziedzictwa - Anna Czyżewska
2020-04-14 10:41:20
Wykład Anny Czyżewskiej, prezeski Pracowni Etnograficznej, zorganizowany w ramach cyklu spotkań „NetWtorek”, Warszawa [3 grudnia 2013r.]
Tematem styczniowego NetWtorku była digitalizacja dziedzictwa. O tym, jak z pomocą nowych technologii otwierać dziedzictwo na „nieeksperckich” użytkowników i użytkowniczki kultury opowiadała Anna Czyżewska, prezeska Pracowni Etnograficznej . Pracownia Etnograficzna jest stowarzyszeniem zrzeszającym etnografów i animatorów kultury. Powstało w 2006 roku z inicjatywy studentów i absolwentów IEiAK UW. Prowadzi działalność dokumentacyjną, edukacyjną, popularyzatorską i badawczą. Zrzesza około 40 członków – głównie etnologów, choć nie tylko. Środki na działalność zdobywa przede wszystkim w ramach dotacji od instytucji publicznych. Pani Anna Czyżewska opowiedziała o głównych celach funkcjonowania stowarzyszenia, takich jak: budowanie postaw otwartości i tolerancji, rozumienia własnej kultury; przełamywanie stereotypów i umiejętności odczytywania kodów kulturowych i posługiwania się nimi; wspieranie, pielęgnowanie dziedzictwa kulturowego; promocja etnologii jako nauki; pobudzanie i wspieranie twórczych inicjatyw lokalnych, mających na celu komunikację społeczną; wspieranie, uwrażliwienie na odbiór zjawisk kulturowych i integrowanie środowiska młodych badaczy kultury.
Jako wynik wielu projektów Pracowni w sieci pojawił się portal skanseny.net , którego pracami kieruje pani Anna. Skanseny.net popularyzują polską kulturę ludową, a treści zamieszczone na portalu są opublikowane na licencjach Creative Commons.
Na stronie skanseny.net znajdują się informacje o muzeach samorządowych, muzeach niezależnych, oddziałach muzeów i muzeach społecznych. Prezeska stowarzyszenia, pani Anna Czyżewska opowiedziała o tym co można znaleźć na stronie, jak wyglądały pierwsze prace związane z tworzeniem zasobów serwisu skanseny.net, jakie były oczekiwania twórców i jak wypadły w zderzeniu z rzeczywistością.
W ostatniej części swojego wystąpienia pani Anna Czyżewska opowiedziała o pozostałych działaniach stowarzyszenia – projekcie “Polskie stroje ludowe w Internecie” i stronie strojeludowe.net , o projekcie miejskasciezka.pl – bazie ciekawych audioprzewodników po Warszawie, a także o pomyśle etnoprojekt.pl
Wykład Anny Czyżewskiej, prezeski Pracowni Etnograficznej, zorganizowany w ramach cyklu spotkań „NetWtorek”, Warszawa [3 grudnia 2013r.]
Tematem styczniowego NetWtorku była digitalizacja dziedzictwa. O tym, jak z pomocą nowych technologii otwierać dziedzictwo na „nieeksperckich” użytkowników i użytkowniczki kultury opowiadała Anna Czyżewska, prezeska Pracowni Etnograficznej. Pracownia Etnograficzna jest stowarzyszeniem zrzeszającym etnografów i animatorów kultury. Powstało w 2006 roku z inicjatywy studentów i absolwentów IEiAK UW. Prowadzi działalność dokumentacyjną, edukacyjną, popularyzatorską i badawczą. Zrzesza około 40 członków – głównie etnologów, choć nie tylko. Środki na działalność zdobywa przede wszystkim w ramach dotacji od instytucji publicznych. Pani Anna Czyżewska opowiedziała o głównych celach funkcjonowania stowarzyszenia, takich jak: budowanie postaw otwartości i tolerancji, rozumienia własnej kultury; przełamywanie stereotypów i umiejętności odczytywania kodów kulturowych i posługiwania się nimi; wspieranie, pielęgnowanie dziedzictwa kulturowego; promocja etnologii jako nauki; pobudzanie i wspieranie twórczych inicjatyw lokalnych, mających na celu komunikację społeczną; wspieranie, uwrażliwienie na odbiór zjawisk kulturowych i integrowanie środowiska młodych badaczy kultury.
Jako wynik wielu projektów Pracowni w sieci pojawił się portal skanseny.net, którego pracami kieruje pani Anna. Skanseny.net popularyzują polską kulturę ludową, a treści zamieszczone na portalu są opublikowane na licencjach Creative Commons.
Na stronie skanseny.net znajdują się informacje o muzeach samorządowych, muzeach niezależnych, oddziałach muzeów i muzeach społecznych. Prezeska stowarzyszenia, pani Anna Czyżewska opowiedziała o tym co można znaleźć na stronie, jak wyglądały pierwsze prace związane z tworzeniem zasobów serwisu skanseny.net, jakie były oczekiwania twórców i jak wypadły w zderzeniu z rzeczywistością.
W ostatniej części swojego wystąpienia pani Anna Czyżewska opowiedziała o pozostałych działaniach stowarzyszenia – projekcie “Polskie stroje ludowe w Internecie” i stronie strojeludowe.net, o projekcie miejskasciezka.pl – bazie ciekawych audioprzewodników po Warszawie, a także o pomyśle etnoprojekt.pl
56. Za Żelazną Kurtyną. Ujarzmienie Europy Wschodniej 1944-1956 - Spotkanie z autorką książki Anne Applebaum
2020-04-14 01:30:29
Spotkanie z autorką książki „Za Żelazną Kurtyną. Ujarzmienie Europy Wschodniej 1944-1956” – Anne Applebaum. Z autorką rozmawiali prof. Karol Modzelewski i red. Adam Michnik. Gazeta Wyborcza [21 października 2013 r.]
Prowadzący spotkanie Jarosław Kurski – zastępca redaktora naczelnego Gazety Wyborczej, na początek zadał autorce kilka pytań dotyczących książki. Anne Applebaum opowiedziała między innymi dlaczego zainteresowała się historią totalitaryzmu w Europie Środkowo-Wschodniej i co skłoniło ją do napisania tej książki. Autorka opowiedziała również o pracy nad książką, o porównywaniu ówczesnej sytuacji państw bloku wschodniego – Polski, Węgier i Wschodnich Niemiec, o Zimnej Wojnie widzianej z środkowo-europejskiej perspektywy i innych zagadnieniach poruszanych w książce.
W drugiej części spotkania o książce Anne Applebaum opowiedzieli prof. Karol Modzelewski i redaktor Adam Michnik.
W części trzeciej spotkania pytania autorce zadawali zgromadzeni na sali czytelnicy.
Spotkanie poświęcone książce Anne Applebaum „Za Żelazną Kurtyną. Ujarzmienie Europy Wschodniej 1944-1956” zorganizowane zostało przez Fundację im. Bronisława Geremka, Wydawnictwo Agora i Wydawnictwo Świat Książki.
Anne Applebaum – amerykańska historyk i dziennikarka, stała komentatorka „Washington Post” i „Slate”, jest autorką kilku książek, w tym „Gułagu”, za który w 2004 roku otrzymała Nagrodę Pulitzera w kategorii literatury faktu. Jest dyrektorem ds. nauk politycznych w Legatum Institute w Londynie.
Spotkanie z autorką książki „Za Żelazną Kurtyną. Ujarzmienie Europy Wschodniej 1944-1956” – Anne Applebaum. Z autorką rozmawiali prof. Karol Modzelewski i red. Adam Michnik. Gazeta Wyborcza [21 października 2013 r.]
Prowadzący spotkanie Jarosław Kurski – zastępca redaktora naczelnego Gazety Wyborczej, na początek zadał autorce kilka pytań dotyczących książki. Anne Applebaum opowiedziała między innymi dlaczego zainteresowała się historią totalitaryzmu w Europie Środkowo-Wschodniej i co skłoniło ją do napisania tej książki. Autorka opowiedziała również o pracy nad książką, o porównywaniu ówczesnej sytuacji państw bloku wschodniego – Polski, Węgier i Wschodnich Niemiec, o Zimnej Wojnie widzianej z środkowo-europejskiej perspektywy i innych zagadnieniach poruszanych w książce.
W drugiej części spotkania o książce Anne Applebaum opowiedzieli prof. Karol Modzelewski i redaktor Adam Michnik.
W części trzeciej spotkania pytania autorce zadawali zgromadzeni na sali czytelnicy.
Spotkanie poświęcone książce Anne Applebaum „Za Żelazną Kurtyną. Ujarzmienie Europy Wschodniej 1944-1956” zorganizowane zostało przez Fundację im. Bronisława Geremka, Wydawnictwo Agora i Wydawnictwo Świat Książki.
Anne Applebaum – amerykańska historyk i dziennikarka, stała komentatorka „Washington Post” i „Slate”, jest autorką kilku książek, w tym „Gułagu”, za który w 2004 roku otrzymała Nagrodę Pulitzera w kategorii literatury faktu. Jest dyrektorem ds. nauk politycznych w Legatum Institute w Londynie.
55. Irlandzka Armia Republikańska - Grzegorz Cieślak
2020-04-12 14:15:44
Wykład Grzegorza Cieślaka zorganizowany w ramach cyklu „Od Asasynów do Al-Kaidy”, Dom Spotkań z Historią [12 marca 2012]
Kolejne spotkanie w cyklu o historii terroryzmu dotyczy Irlandzkiej Armii Republikańskiej (IRA). Przez kilkadziesiąt lat zamachy bombowe, polityczne zabójstwa, ostrzeliwanie domów z broni maszynowej były elementami dnia codziennego w Irlandii Północnej. Miasta były przedzielone murami i drutem kolczastym. Kim byli Óglaigh na hÉireann czyli Irlandzcy Ochotnicy? Dlaczego Powstanie Wielkanocne w 1916 roku uznaje się za początek IRA? Jak narodziła się legenda ideowej walki o status Irlandii Północnej?
Spotkanie poprowadził Grzegorz Cieślak z Centrum Badań nad Terroryzmem Collegium Civitas, Koordynator Zespołu Analiz Zamachów Bombowych CBnT CC.
Po spotkaniu odbyła się dyskusja nt. książki „Irish Republican Terrorism and Politics: A Comparative Study of the Official and the Provisional IRA” której autorem jest dr Kacper Rękawek.
Organizatorzy: Centrum Badań nad Terroryzmem Collegium Civitas, DSH.
Wykład Grzegorza Cieślaka zorganizowany w ramach cyklu „Od Asasynów do Al-Kaidy”, Dom Spotkań z Historią [12 marca 2012]
Kolejne spotkanie w cyklu o historii terroryzmu dotyczy Irlandzkiej Armii Republikańskiej (IRA). Przez kilkadziesiąt lat zamachy bombowe, polityczne zabójstwa, ostrzeliwanie domów z broni maszynowej były elementami dnia codziennego w Irlandii Północnej. Miasta były przedzielone murami i drutem kolczastym. Kim byli Óglaigh na hÉireann czyli Irlandzcy Ochotnicy? Dlaczego Powstanie Wielkanocne w 1916 roku uznaje się za początek IRA? Jak narodziła się legenda ideowej walki o status Irlandii Północnej?
Spotkanie poprowadził Grzegorz Cieślak z Centrum Badań nad Terroryzmem Collegium Civitas, Koordynator Zespołu Analiz Zamachów Bombowych CBnT CC.
Po spotkaniu odbyła się dyskusja nt. książki „Irish Republican Terrorism and Politics: A Comparative Study of the Official and the Provisional IRA” której autorem jest dr Kacper Rękawek.
Organizatorzy: Centrum Badań nad Terroryzmem Collegium Civitas, DSH.
54. Zakazany świat w czasach socjalizmu - Georgi Gospodinow
2020-04-12 13:33:36
Wystąpienie Georgia Gospodinowa z Bułgarskiej Akademii Nauk towarzyszyło konferencji naukowej „Dekada lat siedemdziesiątych XX wieku w europejskich państwach bloku sowieckiego”. Dom Spotkań z Historią [5 października 2012 r.]
W latach 70. XX w. dla mieszkańców Europy Środkowej i Wschodniej symbolem i namiastką „zakazanego świata” były przedmioty z niego przemycane. Dla bułgarskich dzieci dorastających w socjalizmie kraje zachodnie były jak inna planeta, którą symbolizowały termometry z wieżą Eiffla, miniatury weneckich gondol, porcelanowe akropole. Do dziś w Bułgarii żywa jest anegdota, według której mieszkańcy wolnego już kraju odwiedzający wieżę Eiffla obchodzili ją dookoła w poszukiwaniu wielkiego termometru.
Starsi kolekcjonowali butelki po zachodnich trunkach, pudełka po papierosach, katalogi. Wszystkie te przedmioty były smutnym symbolem fascynujących, zakazanych krajów, do których zwykły Bułgar nie miał szans jechać. Za szczęśliwców uważano kierowców ciężarówek, którzy odwiedzali ówczesną Republikę Federalną Niemiec czy Francję, a przy okazji pozostałym przywozili odrobinę „zachodu”.
Konferencja „Dekada lat siedemdziesiątych XX wieku w europejskich państwach bloku sowieckiego” towarzyszyła wystawie „Komunizm – la belle époque”. Organizatorzy: IPN, Bułgarski Instytut Kultury w Warszawie, Czeskie Centrum, Rumuński Instytut Kultury w Warszawie, Instytut Słowacki w Warszawie, Węgierski Instytut Kultury w Warszawie, Dom Spotkań z Historią.
Wystąpienie Georgia Gospodinowa z Bułgarskiej Akademii Nauk towarzyszyło konferencji naukowej „Dekada lat siedemdziesiątych XX wieku w europejskich państwach bloku sowieckiego”. Dom Spotkań z Historią [5 października 2012 r.]
W latach 70. XX w. dla mieszkańców Europy Środkowej i Wschodniej symbolem i namiastką „zakazanego świata” były przedmioty z niego przemycane. Dla bułgarskich dzieci dorastających w socjalizmie kraje zachodnie były jak inna planeta, którą symbolizowały termometry z wieżą Eiffla, miniatury weneckich gondol, porcelanowe akropole. Do dziś w Bułgarii żywa jest anegdota, według której mieszkańcy wolnego już kraju odwiedzający wieżę Eiffla obchodzili ją dookoła w poszukiwaniu wielkiego termometru.
Starsi kolekcjonowali butelki po zachodnich trunkach, pudełka po papierosach, katalogi. Wszystkie te przedmioty były smutnym symbolem fascynujących, zakazanych krajów, do których zwykły Bułgar nie miał szans jechać. Za szczęśliwców uważano kierowców ciężarówek, którzy odwiedzali ówczesną Republikę Federalną Niemiec czy Francję, a przy okazji pozostałym przywozili odrobinę „zachodu”.
Konferencja „Dekada lat siedemdziesiątych XX wieku w europejskich państwach bloku sowieckiego” towarzyszyła wystawie „Komunizm – la belle époque”. Organizatorzy: IPN, Bułgarski Instytut Kultury w Warszawie, Czeskie Centrum, Rumuński Instytut Kultury w Warszawie, Instytut Słowacki w Warszawie, Węgierski Instytut Kultury w Warszawie, Dom Spotkań z Historią.
Pokazujemy po 10 odcinków na stronie. Skocz do strony:
1234567891011121314151617181920212223242526272829303132333435363738394041424344454647484950515253545556575859606162636465666768697071727374757677